Eliëzer Kropveld: zijn leven - De Evangelist

Het laat zich begrijpen, dat elk jaar ‘aan den Paaschdisch’ de wens uitgesproken wordt om in hetvolgende jaar in Jeruzalem te mogen zijn. Hoe komt het nu, dat Israël nog steeds in ballingschapverkeert, vraagt Kropveld zich af. Hoe kan het dat deze ballingschap zo lang duurt en zo anders is dande eerste, in Babylon? Toen waren er profeten, die de boodschap die ze van God kregen aan het volkoverbrachten. Nu zwijgt de stem der profetie al 2300 jaar. Wat is de oorzaak? De oorzaak van deeerste ballingschap lag in de zonde, ‘volgens de uitspraak uwer Rabbijnen, afgoderij’, maar het volkwerd ervan genezen en heeft zich er daarna niet meer schuldig aan gemaakt. Er moet dus nu sprakezijn van een zwaardere zonde, want de straf is ook zwaarder. Welke zonde kan zwaarder zijn danafgoderij? ‘Zou dat niet wezen de zonde der Messiasverwerping? niet wezen de zonde welke begaanis in het rechthuis van Pilatus, toen al het volk als uit één mond riep: >>Zijn bloed kome over ons enonze kinderen?”’ Het is deze kreet die God heeft gehoord, ‘die dat bloed in breede stroomen over hetvolk, dat zijn Messias verwierp, heeft uitgestort’. Kropvelds hart bloedt, als hij eraan denkt welkeellenden het uitverkoren volk van God, ‘dat om der vaderen wil nog door Hem wordt bemind’, over zichheen heeft gehaald. ‘Och, of mijn hoofd water ware, om te beweenen de breuke en het lijden van dekinderen mijns volks!’ Hij verhaalt van de belegering van Jeruzalem en van wat in de eeuwen daarnaIsraël is overkomen, tot de laatste tijden toe (Jodenvervolgingen in Rusland, Roemenië en Algerije).En dat allemaal vanwege de verwerping van de Messias. Daarom is het nodig dat die zonde wordterkend en beleden, ‘dat onze vaderen, en in hen ook wij, vergoten hebben onschuldig bloed, het bloedvan den Messias; en dat daarom al die ellenden over ons en over ons volk zijn uitgestort’. Het bloedvan de Messias moet over ons komen, om ons te wassen en te reinigen en er vergeving door tevinden. Als die vergeving gevonden wordt, dan willen wij ook graag dat die zonde van deMessiasverwerping ook door ‘onze broederen naar den vleesche’ wordt beleden. Zij zijn weliswaareen ‘vijand’, maar het kruis roept niet om wraak, maar wekt tot medelijden en doet voor de vijandbidden en op de beloften van de Here pleiten. ‘(…) zoo zeker als Israël wegens zijne zonden uit hetland zijner vaderen is gebannen, even zeker zal God het ook uit de verstrooiing wederbrengen, en totHem bekeeren’ (Jesaja 11: 12; Jeremia 3: 18; Hosea 3: 5). Deze beloften mogen een ‘drangrede’ zijnom het Woord te onderzoeken, om de Messias te leren kennen en zijn vergevend bloed in te roepen.De prediking van den Christus, bij de opening van eene synagoge der Joden 289‘Achttien eeuwen lang is de waarheid bevestigd geworden, dat de gekruisigde Christus den Jood eeneergernis is, tengevolge waarvan zijn hart voor de waarheid Gods, zooals die in den Heere Jezus isgeopenbaard, gesloten is geweest’. De openingszin van dit boekje. Degenen die de ‘boodschap desheils’ brachten werden ‘niet zelden’ wreed vervolgd. Daarom mag het tot blijdschap strekken, als deChristus niet aan een enkeling wordt verkondigd, maar aan een grote schare. Dit is gebeurd inPretoria bij de opening van de eerste synagoge aldaar, waar de ‘President der TransvaalscheRepubliek, de Hed. heer Paul Krüger’ in zijn toespraak getoond heeft, dat hij een ‘getrouw belijder vanden Heere Jezus’ was. Na de tekst van Krügers toespraak volgt een dankwoord van Kropveld aanKrügers adres en de wens: ‘Besproeie de Heere die uitgestrooide zaadkorrels met den dauw desHeiligen Geestes, opdat Abrahams zonen en dochteren in Pretoria leeren verstaan, dat de wet en deProfeten, die in hunne pas geopende Synagoge worden gelezen, van de eerste tot de laatstebladzijde getuigen van Jezus Christus, en dat alleen in Hem het ware, en daarom het eeuwige geluk iste vinden’.Jesaja 53 290In dit traktaatje stelt Kropveld de vraag aan de orde of de Messias in nederigheid of in glorie op aardezou verschijnen, ‘of Hij enkel ons de Thora onderwijzen, of ook langs een bitteren lijdensweg Zijneheerlijkheid ingaan zou’. Van een juiste beantwoording van deze vragen hangt het af, of geloofd wordtdat de Messias al gekomen is, of dat Hij nog wordt verwacht. Een ‘enkele blik in Uwe eigene Profeten’geeft al een afdoend antwoord. In het hele Oude Testament wordt de Messias beloofd, die in de wegvan lijden de zonde van zijn volk verzoent, maar Jesaja 53 zou al genoeg zijn. Jesaja 53 spreekt nietover Israëls lijden, maar over het lijden van ‘JESCHOEA HAMMASCHIACH’, Jezus Christus. In Hemis deze profetie letterlijk vervuld, ‘zóó letterlijk dat het schijnt dat deze Godspraak veeleergeschiedenis dan profetie is; veeleer door een Evangelist, dan door een Profeet is geschreven’.Kropveld toont het aan door naast Jesaja 53 Jezus’ lijdensweg te leggen en op de overeenkomst devinger te leggen. Hij roept de lezer op er ernstig over na te denken en Jesaja 53 te lezen en teherlezen. De lezer moet niet denken, dat hij hem of haar afvallig wil maken van zijn of haar geloof,289Kampen 1893. Ondertitel: Toespraak van Paul Krüger bij de opening van de eerste Synagoge te Pretoria, met een nawoordvan E. Kropveld. Verscheen ook in De Bazuin.290Groningen 1896(?).91