28.11.2012 Views

Andrea Maria Schenkel - Selexyz

Andrea Maria Schenkel - Selexyz

Andrea Maria Schenkel - Selexyz

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

niet merken dat ze er weer in gerommeld had. Haar hart<br />

bonsde in haar keel. Ze was bang dat moeder het kon horen<br />

slaan, zo heftig klopte het in haar borst.<br />

Op een keer had moeder een parelkraag uit München<br />

meegebracht. Een klant had erom gevraagd. Die kragen<br />

waren modern. Ze werden op de jurken genaaid. De glasparels<br />

waren wit, grijs en rozerood. Kathie hield de kraag in<br />

haar handen. Voelde hoe koel de glasparels waren en hoe<br />

zwaar de kraag. Ze kon de verleiding niet weerstaan. Met de<br />

kraag om haar hals bekeek ze zichzelf in de spiegel. Ze zag<br />

eruit als een kleine madame, ze praatte met haar spiegelbeeld<br />

als de ene ‘chique dame’ met de andere. In gesprek<br />

verzonken met zichzelf had ze haar moeder niet opgemerkt.<br />

Had haar niet de kamer horen binnenkomen. Ze schrok<br />

enorm toen ze haar stem hoorde.<br />

‘Je kijkt net zolang in de spiegel tot de duivel zelf terugkijkt.’<br />

‘Hoe kan de duivel uit de spiegel terugkijken?’ vroeg<br />

Kathie haar nog.<br />

‘Kijk er maar lang genoeg in, dan zul je het zien. Je bent<br />

niet de eerste wie dat overkomt. En geef me nu die kraag<br />

maar, die is niet voor jou, die heb ik speciaal uit München<br />

mee moeten brengen. Die is voor een klant en die wil hem<br />

niet meer hebben als hij vuil is.’<br />

Ze gaf de kraag niet graag terug. Ze heeft gezworen dat ze<br />

ooit zelf ook zo’n kraag zal hebben, en niet alleen zo een. Ze<br />

wil eruitzien als de acteurs in de films, de filmsterren op de<br />

foto’s in de vitrine van de bioscoop.<br />

Sinds die dag zoekt Kathie in de spiegel altijd naar de duivel.<br />

Gluurt in alle hoeken of ze hem kan zien, of dat hij zelfs<br />

al over haar schouders blikt, Beëlzebub. Ze heeft hem nooit<br />

gezien.<br />

De duivel, de duivel, de duivel, op het ritme van de ratelende<br />

wielen van de trein herhaalt ze dat woord steeds weer<br />

in haar hoofd. De duivel, de duivel.<br />

11

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!