You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Die nacht opent op zeker moment iemand het luikje van<br />
zijn celdeur. Hij hoort het geluid, maar draait zijn hoofd niet<br />
om. Waarom ook? Het betekent niets meer. Niets betekent<br />
meer iets. Niets.<br />
Als om zes uur het licht in zijn cel aangaat, merkt hij het<br />
niet, om hem heen is het vale, grijze licht gebleven. Met zijn<br />
hoofd nog steeds in zijn handen blijft hij op zijn brits zitten.<br />
Met het niets, met de leegte, die erger is dan de angst.<br />
Zo zit hij nog steeds, als tegen tien voor zeven de twee<br />
mannen de cel betreden.<br />
Ze praten tegen hem als ze binnenkomen, maar wat ze ook<br />
zeggen, hij begrijpt ze niet. Woorden dringen niet meer door<br />
die leegte heen, door het niets dat hem omgeeft. Dat hem<br />
omvat, hem stevig in zijn greep heeft.<br />
Hij reageert pas als hij de hand op zijn schouder voelt. Hij<br />
weet dat het nu tijd is om op te staan. Langzaam, mechanisch<br />
komt hij overeind. De mannen leggen zijn handen op<br />
zijn rug en hij voelt de metalen boeien om zijn polsen.<br />
Hij heeft vier stappen nodig om het vertrek te verlaten.<br />
Vier stappen. Hij telt mee.<br />
Voor de celdeur staat de gevangenisaalmoezenier hem al<br />
op te wachten.<br />
Hij kan niet zeggen of hij voorop loopt of volgt. Evenmin<br />
kan hij zich de woorden van de geestelijke herinneren. Hij<br />
heeft gezien hoe die zijn mond opende om te gaan praten.<br />
Hij herinnert zich ook geluiden die hun weg naar zijn oor<br />
gevonden hebben. Maar ze hadden voor hem geen samenhang,<br />
geen betekenis. Drongen niet tot hem door. Konden<br />
de muren van het niets niet doorbreken.<br />
Opnieuw telt hij zijn voetstappen. Elke afzonderlijke stap,<br />
een, twee, drie, vier ... en dan hoort hij het geluid. Het<br />
andere geluid, dat naast de voetstappen nog hoorbaar is en<br />
nu steeds meer tot zijn bewustzijn doordringt.<br />
Zachtjes en daarna steeds luider, tot het zijn hele hoofd<br />
vult. Het is de klank van de gevangenisklok, die zijn laatste<br />
7