'• l' °, t

ÏO& D E N A T U U R L Y K E H I S T O R I E ,men weder deze befchryving (/ƒ) leeze, en dan oordeele: hoe onaangenaamhoe verveelende de onderzoekingen van dezen aart mogen zyn, men kan dezelvein de byzondere ftukken van de Natuurlyke Hiflorie niet vermyden;.men moet, voor dat men over een, dikwils weinig bekend, onderwerp gaatfchryven, zo veel mogelyk alle de duifterheden verwyderen, en in 't voorbygaande dwaalingen aanwyzen, die nooit miffen in menigte gevonden te wordenop den weg der waarheid, daar het dikwils zeer moeijelyk is by te komen, minder door de fout der Natuur dan door die der Natuurbefchryveren..Het geen. men als het zekerft uit deze onderzoekingen kan opmaaken, isydat 'er wezendlyk drie foorten van dieren beftaan, waaraan men den gemeenennaam van miereneeters gegeeven heeft; dat die drie foorten zyn de tamanoir, de tamandua en de fourmiller of kleine miereneeter; dat de vierde foort,door den Hr. BRISSON onder den naam van fourmiller aux longues oreilles, ofmiereneeter met lange ooren opgegeeven, twyffelagtig is zo wel als de andere,foorten door SEBA aangeduid : wy hebben den tamanoir en den fourmiller gezien, wy hebben 'er het vel van in des Konings Kabinet; deze foorten zynzekerlyk zeer verfchillende van malkanderen, en zy zyn zodanig als wy haarbefchreeven hebben, maar wy hebben den tamandua niet gezien, en wy fpreekendaar niet van dan volgens PISON en MARCGRAVE , die de eenige Schryverszyn, welken men over dit dier kan raadpleegen, dewyl alle de andereniet anders gedaan hebben dan hen na te fchryven.De tamandua maakt, om zo te fpreeken, de middenevenredigheid tuffchenden tamanoir en den fourmiller, ten opzigtte van de grootte, des lighaams •, hyheeft, even als de tamanoir, een zeer verlengden fnuit en vier vingers aan devoorfte voeten; maar hy heeft, gelyk als de fourmiller, den ftaart zonder hairaan 't einde, waar mede hy zig aan de takken der boomen ophangt: de fourmillerheeft ook dat zelfde gebruik; in deze plaatfin g houden zy hun lighaamin evenwigt, brengen hunnen fnuit by de gaten en uitgeholde boomftammen,fteeken daar hunne tong in, en haaien die fehielyk te rug, om de gekorvenen,die daar aan zitten, door te flikken.Voor het overige hebben deze drie dieren, die zo zeer verfchillen in groot-(b) ,, Tamandua d''Amèrique petit, of le mangeur de fourmis, £fc. De kleine Amerikaan»„ fche tamandua, of de miereneeter met een neft van deze infekten afgefchilderd: zie„ hoe hy met de nagelen zyner voorfte voeten het mierennell omvat, daar hy zyn eenig-Hfte voedzel van heeft: zie daar zyn langen, dunnen, fmallen, kop, zyne korte ooren, zynpuntigen fnuit, die zyne groote en dunne tong verbergt, waarmede hy de mieren betrapt„ en doorflikt, gelyk wy ons voordellen voor het oog te toonen, in de Plaaten die voN) (gen zullen". (NB. Hy toont niets in de volgende Plaaten.) „ Zyn kop, zyne beenen,„. zyne voeten , zyn ftaart, en het voorfte zyns lighaams zyn ftroo kleurig, of ligtgeel: het„ agterft des lighaams is rosbruin, hy heeft op de borft, by wyze van draagband, een ge-„ deelte zyagtig hair, dat zig naar 't midden van den rug verlieft met de andere grove„ hairen, die hen dan beginnen te bedekken; zyn ftaart is kort, byna kaal, en binnen-„ waards gekromd". SEBA Vol. II. pag. 48. Tab. XLVll. fig. 2.Nota* De Iaatfte kenmerken van deze befchryving paften vry wel op den tamandua,maar in het algemeen is dezelve al te weinig nauwkeurig om te kunnen zeggen, dat zy tot.dat dier behooren.