Download het artikel [PDF, 32 blz., 237 kB - VKW

en een aanbodelasticiteit van 0.3 gebruiken, dan zaleen vermindering in de patronale lasten van 10%aanleiding geven tot 3% meer jobs. Merk echter opdat dit is gebaseerd op een veronderstelling waar ergeen werkloosheid bestaat; de arbeidsmarkt zoalsweergegeven in figuur 2 neemt nl. aan dat er eenevenwicht is tussen vraag en aanbod en dat allewerkloosheid vrijwillig is. Dit is uiteraard niet realistischen een voorstelling waarbij er structurele werkloosheidbestaat, consistent met imperfecte concurrentie op dearbeidsmarkt of met het bestaan van minimum lonenis wellicht realistischer. De uiteindelijke effecten vaneen lastenverlaging zullen daarom wellicht hoger zijn.Toch is bovenstaande berekening nuttig omdat daaruitblijkt dat de potentie om jobs te creëren veel groterkan zijn indien de bereidwilligheid tot werken groterzou zijn. Deze bereidwilligheid hangt onder meer afvan de sociale uitkeringen die men geniet indien menniet participeert in de arbeidsmarkt. Het lijkt erop datde belangrijkste beperking voor de effectiviteit vaneen lastenverlaging zich situeert aan de aanbodzijdeen niet aan de vraagzijde. Uit de schattingen van devraagelasticiteit blijkt dat bedrijven de vraag naararbeid aanzienlijk wensen te verhogen indien deloonkosten dalen. Het probleem is dat men ook debereidwilligheid dient te hebben bij de werknemersom die extra jobs aan te nemen zonder te sterkeverhogingen van het brutoloon.Een ander probleem, echter, heeft niet zo zeer te makenmet het al dan niet scheppen van banen, maar of dehoge loonkosten in België geen aanleiding kunnengeven tot delocalisatie en dus massale jobdestructie.Deze bedenking wordt alsmaar relevanter in het nieuweEuropa met grote loonkostverschillen tussen CentraalenWest-Europa zoals reeds aangegeven in figuur 1.Dit thema wordt behandeld in de volgende paragraaf.22 - VKW Denktank • Beleidsnota 2 - november 2004