François Schuiten - Stripspeciaalzaak.be

komen. Het is beter. De 12.004Atlantic wordt traag naar binnengeduwd.Waw, dit is indrukwekkend! Nupas begrijpen we waarom Schuitenvlinders in zijn buik kreeg bij het zienvan deze immense gestroomlijndetrein. Nu pas begrijpen we zijn opluchtingwaarom een of andere mysterieuzespoorwegmedewerker dezestoombom in de jaren 1960 verborgenheeft, en zo deze machine — integenstelling tot de vijf andere 12’s —gered heeft van de sloop. Voor ennaast ons worden de vele spoorwegjournalistenlyrisch. Van Schuitenswerk kennen ze nauwelijks iets, maarze weten wel dat de drijfwielen eendiameter van 2,1 meter hebben. Rarejongens...Train WorldWat later neemt de grote baas van deNMBS Holding, Jannie Haek, hetwoord. Trots kondigt hij aan dat dezeparel van de Belgische spoorwegenbinnenkort zijn huidige bouwval (sic)mag verlaten, en de trekpleister zalworden van een gloednieuw spoorwegmuseum,Train World, in het oudestation van Schaarbeek.Train World wordt volledig vormgegevendoor François Schuiten, en heeftde ambitie om het beste spoorwegmuseumvan Europa en, waarom niet,de wereld te worden. Hier zullen geentreinen op een rijtje getoond worden,maar zullen de voertuigen onderdeeluitmaken van een hele beleving.En de ceo komt nu helemaal op dreef.Hij noemt Train World de ultieme prmachinevoor het spoor. De trots vande NMBS. Meer nog, Train World zalde meest productieve en rationele investeringzijn in jaren! Nog voor wetijd hebben hier enige vraagtekens bijte zetten, wordenenkele schetsenvan Schuiten getoond.Het statige artdeco-station inSchaarbeek lijkt ons inderdaad eenmooie locatie. De voorziene uitbouwmet een gigantische etalage waar deOlifant, de eerste Belgische locomotief,staat te pronken, is echt wel eenopvallende aandachtstrekker. En ookde andere schetsen beloven veelgoeds en interactiviteit. Het antwoordop al onze vragen kunnen we zien in2014. Schuiten heeft er alvast heelveel vertrouwen in.SymboliekHierna neemt Louis Delas, gedelegeerdbestuurder van Casterman, hetwoord, en glimlacht naar Jannie Haek.Hij kent Schuiten. Je verveelt je nooitmet hem. Continu geeft de auteur zijnuitgeverij uitdagingen. Sommige haalbaar,andere niet. Neen, dat rondeboek gaat er dus nooit komen. Omdeze kleine ontgoocheling door tespoelen, haalt hij een enorme loftrompetboven voor het paradepaardje vanzijn uitgeverij. Tot slot verwijst deFransman nog even fijntjes naar hettechnologisch meesterwerkje/kunstjedat de binnencover van ‘12’ verbergt(zie verder) door te zeggen dat hetboek altijd centraal blijft staan.Symboliek zit immers vervat in hetboek, niet in de technologie.Schone slaapsterSchuiten mag het persmoment afsluiten,en steelt direct de harten van deaanwezigen. Hij deelt ons zijn pureverliefdheid op dit blikken monster.Toekomst en verleden gebundeld inéén machine. Een ontwakende schoneslaapster. Gepassioneerd wijdt hij uitover aandrijfwielen, de stroomlijn, deaerodynamica,... en haarsnelheid. 165 kilometer per uur reedde 12.004 mét 200 ton lading, en ditin 1939. De rit Brussel - Oostendeduurde toen amper 57 minuten. Wateen alerte vragensteller van een forenzenverenigingdoet opmerken dat diteen stuk sneller en stipter is dan vandaagde dag.François Schuiten vervolgt zijn lofzangop dit staaltje van Belgische ingenieursschap.2,5 jaar heeft hij gewerkten gezwoegd op zijn strip. En eenmaalaf kon hij de locomotief niet uit zijnhoofd zetten. Een speciale 12.004postzegel wordt zaterdag aanstaandevoorgesteld, en hij maakt nog tal vanoldstyle wervingsaffiches die eenmens zin doet krijgen om op reis tegaan., tot in New York toe. Tot slotII

duikt de locomotief ook op in bewerktefoto’s van Marie-FrançoisePlissart (zie verder).Nadat onze huisfotograaf RaymondLagae ongemerkt tot in de cabine vande 12.004 klautert om de meest exclusievefoto’s van de dag te schieten,kan het vragenkwartiertje beginnen.Ja, het is toeval dat de 12 (douze inhet Frans) haast identiek uitgesprokenwordt als douce (schoonheid). Dit ishet geluk van de realiteit. En ja, despoorwegen gaan op tijd rijden, en jamen investeert opnieuw. Ja, Schuitenmikt met een stoomtreinverhaal nietexpliciet op een oud publiek én eenjong publiek. “Het is mijn persoonlijkverhaal, dat ik moest vertellen.”Waarop de ceo van de NMBS overneemten zegt dat het echte doelpubliekdegenen zijn die zich vanmorgenvergaapten aan de voorbijrijdendetrein. Het grote woord “Emotie”viel. Einde. Applaus.3D-toepassingenIn een hoekje stelt het FranseDassault Systèmes intussen een laptopop. Eenmaal de webcam aan houdenze de binnenkant van de covervoor het oog van de camera. Via eenspeciaal in de tekening verwerkte barcodekomt de tekening tot leven. Degetekende trein komt uit de loods geredenen jij kan die besturen, versnellenen vertragen door je boek tekantelen. Waw. Hier hebben vijf mensenvijf maanden aan gewerkt.Verwacht je in de nabije toekomstnog aan meer van dergelijke kunstwerkjes.Cornflakesdozen met dezeenhanced technology komen eraan.Helaas zitten er geen stripopdrachtenmeer in de pijplijn, daarvoor slorpthun (re)animatieproject van (hetoude) Parijs teveel tijd op. Jammer.Interview met SchuitenTerwijl enkele kelen worden gelaafd,maken we van de gelegenheidgebruik om een kort gesprekje tehebben met François Schuiten. We hakengewoon verder in op de laatstevraag van Jan Bex, stripjournalist vanHET BELANG VAN LIMBURG.Jan Bex: Eigenlijk geeft u met uwstrip de NMBS zijn fierheid terug.Opmerkelijk toch?FRANÇOIS SCHUITEN: “Ik waardeer enormde spoorwegarbeiders. Ik houd oprechtvan de schoonheid van hun werk. Jemoet het eigenlijk nog groter zien. Hetraakt me altijd als mensen hun levenwijden aan de gemeenschap. We mogenhet belang van de openbare dienstenecht niet vergeten.”Jan Bex: Merci!En dan zijn wij aan de beurt... Vantreinen gesproken, Roger Leloup (deauteur van YOKO TSUNO) heeft bij hemthuis een enorm modelbouwcircuitstaan met miniatuurtreintjes. Heeft uook zoiets?SCHUITEN: “Neen, helemaal niet. Mijnvader wou niet dat ik met elektrischetreintjes speelde. Ik moest me sussenmet aquareldozen en kleurpotloden.Hij wou dat ik een artiest werd. Eenechte! Hij had misschien gelijk.”III

Ik teken net zo graag een vrouw als dat ik eenmachine teken. Oorspronkelijk was Schoonheidzelfs een erotisch verhaal.Enkele maanden geleden hadden weeen plateninterview met CraigThompson (EEN DEKEN VAN SNEEUW,HABIBI) en de Amerikaan werd enormlyrisch over deze plaat uit NOGEGON.Tot onze verrassing had hij het nietover het architecturale middenstuk,maar over de elegante enmysterieuze houding van de damehier linksboven.SCHUITEN: “Kijk, dat doet me nu eensecht plezier. Al te vaak krijg ik het labeltjeopgespeld van architectuur-,technologie- en machinefreak.Maar dit is maar een klein facetvan mijn werk. Ik tekennet zo graag een vrouw alsdat ik een machine teken.Niets kan tippen aan de sensualiteitvan de vrouw.Oorspronkelijk was SCHOONHEIDzelfs een erotisch verhaal.”Dat is het toch ookgeworden. Zelden een treinzo sensueel gezien.SCHUITEN: (schaterlacht)Toch is het zo. Als je dietekeningen ziet, heb je gewoonzin om die trein in het echt tezien.SCHUITEN: “Wel, dan ben ik echt geslaagdin mijn opzet. Ze heeft eenprachtige smoel, hé. Ik wou de mensenweer doen goesting krijgen, of hetnu in een trein is of in een mooievrouw.”Wat tekent u nu eigenlijk het liefst?Een vrouw of een machine?SCHUITEN: “Beiden. Ik teken graag derelatie tussen beide partijen. Zij zijnbeiden lichaam en ruimte. Niets ismooier dan een mens te tekenennaast een wiel van meer dan tweemeter. Een wiel alleen zegt me niets,een mens alleen evenmin. Maar als jedie twee samenbrengt, dan heb jevuurwerk. Als een machinist in de cabinevan die enorme trein kruipt, danheb je een verhaal. Dan komt alles totleven. Weet je, ik heb echt het schijtaan architectuur. Als er geen vrouw ofman doorheen loopt, dan interesseerthet me totaal niet.”Wat altijd terugkomt in uwwerk, is een soort verticaliteit.Zelfs in deze strip over eenvlak spoor, kijk je steeds omhoogof omlaag. Hierdoor creëertu bij ons steeds de indrukdat de mens inferieur is aande machine. Vindt u dat echt?SCHUITEN: “Goed opgemerkt.Voor mij weerspiegelen de mensengewoon de maatschappijwaarin ze leven, en natuurlijk detechnologie die ze gebruiken.Als je kijkt naar de drijfwielenvan de 12.004 dan weet je onmiddellijkdat de technologietoen veel sterker was dan de mens.Maar in mijn verhalen ga ik daar steedstegen in. Bij mij overwinnen de nietigemensen die enorme machines. Passieen dromen winnen het steeds tegeneen paar vijzen.”IV

pen een dik laagje koolstof lag. Hebtu met een dikkere puntgroottegewerkt?SCHUITEN: “Neen, het gebruikte materiaalwas hetzelfde, maar ik heb me voorSCHOONHEID echt gesmeten. Meer nog, ikheb mezelf uitgewrongen als een dweil,want het verhaal was het waard. Als ikdit niet zou gedaan hebben, had hetme levenslang gespeten.”Vindt u dan dat SCHOONHEID uw bestealbum is?SCHUITEN: “Neen, dat mag je dan ookweer niet zeggen. De lezers beoordelendit. Ik niet.”Intussen hebben steeds meer mensenons discreet interviewtafeltje gevonden,en wordt er letterlijk getrokkenaan de tekenaar. Nog een laatste...Zoekt u echt die verticale effecten inuw tekeningen op?SCHUITEN: “Neen, dat kan ik nu ookweer niet zeggen. Dat gebeurt echtautomatisch, maar ik kan niet wegstoppendat ik ervan geniet als delezer omvergeblazen wordt door eentekening. Of beter gezegd: ik wil datde lezer opgezogen wordt door detekening. Als hij dan hoogtevreeskrijgt, dan is het maar zo.”Is het daarom dat uw originele platenzo groot zijn?SCHUITEN: “Absoluut! Maar ik ben daarniet alleen in. Franquin tekende ookgroot, en zo zag je pas goed zijn duizendendetails, krulletjes en bewegingen.Ik houd er van als een tekenaarzo vrijgevig is voor zijn lezers. Ik weetdat ik daardoor veel tijd verspil, maarik wil echt dat mijn lezers smullenvan mijn platen.”Voor SCHOONHEID hebt u gekozen vooruw zwart-witgrafiek, maar dan eenstuk zwaarder ingezet dan wegewoon zijn. Het is alsof er op uwHoe ver staat u met het 3D-projectdat u met Sokal op poten hebt gezet?SCHUITEN: “Niet zo goed. We hebbenjaren samengewerkt aan een filmscenario,maar het gaat mijns inzien telangzaam vooruit. Nochtans is hetproject onlangs opnieuw gelanceerdin Canada. Binnenkort verschijnt erwel een Griekse film en de Canadesesf-film MARS ET AVRIL. Voor beide filmswas ik artistiek directeur.”Dassault Systèmes verbaasde onsdaarnet met hun dynamische 3Dtekeningen.Bent u van plan om nogenkele van uw strips op deze manierte revitaliseren.SCHUITEN: “Neen. Ja. Misschien... Hetzou fantastisch zijn om de Kubus zo tezien groeien. Zie je hem al uit de stripkomen?! Goh, dat zou zó mooi zijn!Maar laten we niet dromen, DassaultSystèmes geeft me al een fantastischgeschenk gegeven. Het is toch onge-V

Voor mij is er geen verschiltussen een mooie locomotief,Franquin en Rembrandt.lofelijk. Door wat te draaien met hetboek, controleer jij wat er gebeurt opeen tekening. Ongelofelijk.”Terwijl Schuiten intussen belaagdwordt door enkele postzegelverzamelaarsdie onmiddellijk hun specialeSchuitenzegel gesigneerd willen zien,stellen we nog de vraag der vragen.Wat is dat toch met u en Horta?SCHUITEN: “Ach, c’est la douze et ladouce... Horta is elegantie en gratie.Net zoals Franquin gratie uitstraalt.En Rembrandt natuurlijk. Voor mij is ergeen verschil tussen een mooie locomotief,Franquin en Rembrandt. (lacht)Nu ga ik gelyncht worden door decultuurpolitie.”Zijn strips dan meer waard dan denegende kunst?SCHUITEN: “Ik houd niet van dergelijkerangschikkingen. Mijn vader zei altijddat er schilderkunst, architectuur enmuziek was. Strips bestonden nietvoor hem. Op het einde van zijn levendraaide hij wel wat bij...”Nog één uitsmijter. Vanmorgen opstation, maakte ik me spontaan debemerking dat Kuifje weer inhet station is aangekomen.Dezelfde trein, evenveel pers,evenveel enthousiasme, maar nupakweg tachtig jaar later.SCHUITEN: (lacht, glundert en steekt opnieuwzijn hand in zijn haar, een kuifjevormend) “Ja, ik ben echt blij. “Dank je wel!12.00 uur De stoomtrein fluit.En masse haasten we ons naar deeersteklassewagons. De oude houtenbanken laten we links liggen. Tussenenkele stoomwolken door vernemenwe veel goed nieuws. De werken in deTurnhoutse Warande schieten goedop. De redactieleden van ZOZOLALAgaan binnenkort weer een pint samendrinken,en de mannen vanBRABANT STRIP MAGAZINE hebben weerenkele grote namen weten te strikken.Ja, het wordt nog leuk!Via het station van Schaarbeek (Hallo,Train World!) rijden we per bus naar hetnabijgelegen Autrique-Huis. Deze burgerwoningwas het eerste markante gebouwvan Victor Horta, de grondleggervan de Art Nouveau. Schuiten en zijnkompaan Benoît Peeters hebben hetprachtige gebouw heringericht tot eensoort ‘huis der huizen’. Het is hun eerbetoonaan de Brusselse architectuuren de verbeelding van de jaren 1900.Elke kamer kreeg een toets mee vanSchuiten. Van de kelder tot de zolderwaar de held uit DE DUISTERE STEDEN, deuitvinder en bibliofiel, Axel Wappendorf,verborgen zat. François Schuiten zelfgidst ons doorheen het huis. Het volledigehuis staat in het teken van zijnjongste strip. Hier ligt de bron vanSchuitens werk. Hier zie je maquettes,oude foto’s en filmbeelden. Hier zie jehoe het Horta-interieur overvloeit in devele schetsen. Hier zie je hoe schetswerkevolueert tot de vele metershogeoriginelen. De tentoonstelling Locorail,die nog loopt tot 25 november, is volgensons een absolute aanrader. Helaasmoeten we snel weer op de bus richtingZavel.Mislukte foto wordt kunstwerkDeze middag lichtte Schuiten ons aleen tipje van de sluier over de bewerktefoto’s van Marie-FrançoisePlissart. In de sympathieke stripgalerijChampaka konden we deze eindelijkzien.Wat ooit begon met een mislukte fotodie volgeschilderd werd doorVI

INTERVIEW MET LOUIS DELAS, GEDELEGEERD BESTUURDER VAN CASTERMANDOOR WOUTER PORTEMAN“De magie van Hergéis tijdloos.”Schuiten, zijn nu acht impressionantewerken geworden op groot formaat(tot 140 x 100 cm). De fotografe vanHET SCHEVE KIND had Schuiten enkelezwart-witfoto’s geschonken. Foto’s vaneen niet meer bestaand Brussel. EenBrussel in verval of in opbouw. Foto’svan de inmiddels afgebroken Martinitoren,een vernield seinhuis aan Tour& Taxis of van het Berlaymontgebouwnetjes ingepakt tegen asbest. De auteurzelf heeft deze foto’s gepimptmet zijn eveneens uit dienst genomengroene stoomlocomotief. Het resultaatis verbluffend. Hier had de 12.004kunnen rijden. Hier had realiteit destrip kunnen inhalen. Ongelofelijkknap.17.00 uur Er volgen nog tweehaltes. De uitleg van Dassault, maardat hebben we vanmiddag gezien, enhet receptie- en signeergedeelte. Voorons hoeft dit niet meer. Wij zijn alovertuigd. Schuiten heeft eindelijkweer eens een strip getekend waar hijmet vuur en passie achter staat. Detekeningen zijn alvast enorm krachtigen groots. De bijhorende vrijegrafische experimenten zijn meer danaf. In onze handen ligt het album. Wezijn er klaar voor.Tussendoor voelden weLouis Delas aan de tandover het uitgeven vanstrips, de toekomst van hetmedium en Bastien Vivès.Casterman is een van die zeldzameuitgeverijen die echt actief werkt methaar catalogus. Jullie doen meer danwat opgesmukte integrales uitgeven.Loont die oefening wel? En wie is devolgende gelukkige?LOUIS DELAS: “Onderschat het niet. Hetis geen gemakkelijke keuze om eenfonds goed te beheren. Net zoals eenDupuis stoppen wij er heel veel tijd in.Maar het loont. Bij Casterman komtmomenteel meer dan 50% van deontvangsten uit onze sterke backcatalogue.We hebben dan ook hetgeluk dat ons fonds bestaat uit zulkesterke en grote auteurs. Sommige vanhen geraken soms in de actualiteit, endaar springen we dan op. ZoalsFrançois Schuiten vandaag waarbij zijnstrip SCHOONHEID over de 12.004 mooisamenvalt met het concept van TrainWorld. Andere auteurs zijn gestorvenzoals Hergé of Pratt, en dan is hetmoeilijker om ons wagonnetje te koppelenaan de actualiteit. Maar als erdan een film uitkomt, zoals SpielbergsTINTIN, dan ontbinden we onze duivelsen pakken we groots uit. We zijnvoortdurend op zoek naar evenementenof aanleidingen om ons fondsweer naar de voorgrond te brengen.Langetermijnplanning is dan ook heelmoeilijk, maar we staan er wel op dejuiste momenten. Neem nu DE KAT vanPhilippe Geluck die onlangs in de belangstellingstond met zijn tekenfilms.Dit was voor ons het sein om zijn albumsin de kijker te zetten. Wie devolgende gelukkige is, kan ik dus echtniet zeggen. We hebben immers geenuitgelijnd programma.”Jullie schuwen nochtans de risico’sniet. Zwart-witklassiekers laat je herinkleuren(DE CHNINKEL, DE DORPSGEK VANSCHOONVERGETEN, DE BALLADE VAN DE ZILTEZEE). Jullie laten zelf tekenaars toe omplaten te hertekenen zoals Schuiten.DELAS: “Een fonds beheren, is meerdan een integrale uitgeven. Dat ispuur verkoop en wat marketing. Bijons is het een visie. Wij willen onsfonds bekend maken bij een nieuwpubliek.”Bereiken jullie wel die nieuwe striplezers,of werken jullie vooral voor denostalgische fan?DELAS: “Je hebt altijd alleskopers, maardat is maar een klein deeltje van hetlezers- en koperspubliek. Neem nuonze goedkope pocketuitgaves in decollectie BDDT of de nieuwe Pratts.Daar hebben wij massaal nieuwe lezersbij gewonnen. Het is de taak vaneen uitgever om een jong lezerspubliekte vinden en hen te lokken opde juiste manier met het juiste boekin de juiste vorm.”VII

Alles begint bij ons bij de auteur. Brengt die eenone-shot uit of een kleine reeks of een diptiek,dan volgen wij hem hierin. Wij zitten nietgevangen in een marketingobsessie.Wat Dassault Systèmes ons hiervandaag demonstreert (de 3D-animatievan Schuitens locomotiefSchoonheid), zal dat nog gebruiktworden in uw strips? Ik denk hierluidop aan DE REIZEN VAN ALEX.DELAS: “Ik zou dat wel willen. We hebbendaar veel ideeën rond, maar hetis momenteel nog extreem duur.Helaas. Maar dat er toekomst zit indeze 3D-technologie, is evident.Mocht Hergé vandaag nog leven enhij had nog zijn studio, zou u danopdracht geven om zijn albums nogeens te actualiseren naar 2012, dusmet de beeldtaal van vandaag?DELAS: “Neen, de magie van Hergé istijdloos. Daar moeten we niet meeraankomen. De jeugd van tegenwoordigleest die albums trouwens nogheel graag. Er was alleen een film nodigom die strips een enorme boost tegeven.”Heeft die film nu echt zoveel gedaanvoor de verkoop?DELAS: “Jazeker, dat was enorm. Nietalleen in de kernlanden Nederland,België en Frankrijk, maar ook internationaal.In sommige landen waarKUIFJE nauwelijks bekend was, betekendede film echt een breekijzer enontdekt men er nu volop de rijkdomvan Hergés verbeelding. Wat KUIFJE betreft,zijn we nu echt op zoek naar dejonge lezers.”Bij Casterman zijn er weinig spinoffste bespeuren en nauwelijks ofgeen conceptreeksen. Geloven jullieniet in die formules?DELAS: “Wij hebben niets tegen spinoffsof conceptreeksen, waar er somsgoede zaken tussen zitten, maarCasterman is een uitgeverij waar deauteur centraal staat. Soms startenwe wel met een conceptuele insteek,maar dit vertrekt altijd vanuit de auteurzelf. In de herfst brengen we eenbuitengewoon album uit, namelijkALEX SENATOR, waar de bekendeRomein 25 jaar ouder is. Maar hetwaren de auteurs zelf die met datidee op de proppen zijn gekomen. Ennatuurlijk brengt het de hele reeksopnieuw onder de aandacht van hetpubliek.”Sommige van jullie recente besteone-shots zoals APPOLINE, DETELESCOOP,... brengen jullie zonderenige omkadering uit. De meesteuitgeverijen stoppen deze in eencollectie. Waarom jullie niet?DELAS: “Nogmaals, alles begint bij onsbij de auteur. Brengt die een one-shotuit of een kleine reeks of een diptiek,dan volgen wij hem hierin. Wij zittenniet gevangen in een marketingobsessie.”Komen er nog one-shots albums vanJean Van Hamme uit bij Casterman?Hij was immers bijzonder opgetogenover de samenwerking bij het verschijnenvan DE TELESCOOP.DELAS: “Het was en is altijd leuk samenwerkenmet Jean Van Hamme,maar hij heeft besloten om het watrustiger aan te doen. Niettemin blijvenwe steeds alert mocht hij plannenhebben. We willen onze auteurs ookgeen project om het project opdringen.Het ideale project voor ons is hetjuiste idee, op het juiste moment metde juiste personen.”We komt meestal met een nieuwproject op de proppen. Casterman ofde auteurs?DELAS: “Hoh, er zit daar geen systematiekin. Dat kunnen wijzelf zijn. Datkunnen de auteurs zijn. Dat kunnenbeiden zijn. Wij hebben daar geendraaiboek voor. Dat zou trouwensmoeilijk zijn want elke auteur heeftzijn manier van werken en zijn specifiekkarakter. Wij passen ons aan. Wijstreven naar een maximale openheidvan geest.”In het Nederlands zijn er maar enkelealbums vertaald uit de collectieKSTR, met name de albums vanBastien Vivès.DELAS: “Ach, Bastien Vivès, dat is eentoekomstige ster. Euh, wat zeg ik nu.Hij is al een ster.”Krijgen we nog meer te lezen vandeze collectie?DELAS: “De Nederlandse markt is voorons heel belangrijk. We vertalen ditjaar niet minder dan zeventig albums,zowel jeugd- als volwassenstrips. Hetis wel leuk dat je Bastien Vivèsaanhaalt. Hij is een jonge auteur diehet volop aan het maken is in de helewereld, en zijn weg heeft gezocht engevonden in onze collectie. Wat ernog in het Nederlands gaatverschijnen, moet je vragen aande Nederlandse uitgever GuyDejonckheere. Wij luisteren eerst envooral naar de uitgever en de auteur,pas daarna bekijken we de commerciëlekant van de zaak.”Welke auteur zou u nog eens willenuitgeven?DELAS: “Er zijn er zoveel. De keuze iszo enorm. Bovendien kan je een uitgeverijniet verwijten dat hij een reeksof auteur zou hebben gemist. Hethangt soms af van heel kleine details,en soms is een collega iets snellerdan wij. We doen net zoals iedereenons best.”Laatste vraagje, is er nog eentoekomst voor de strip?DELAS: “Meer dan ooit! Het beeldverhaalis een superrijke (beeld)taal. Erbestaan zoveel verschillende genresen stijlen voor zoveel verschillendesoorten lezers. De digitale wereld iseen ideaal middel om nieuwe en oudelezers kennis te laten maken met diebonte verscheidenheid. Ik zie de toekomstmet veel vertrouwen tegemoet.Absoluut!”De interviews met François Schuiten en LouisDelas zijn afgelegd op woensdag 18 april2012 en vonden plaats op de persdag voorde lancering van SCHOONHEID.Lay-out: David Steenhuyse © De Stripspeciaalzaak 2012IIX

EXTRA FOTOVERSLAGDOOR RAYMOND LAGAE