BZ4369, College van Beroep voor het bedrijfsleven, AWB 11/47

LJN: BZ4369, College van Beroep voor het bedrijfsleven, AWB 11/47Datum uitspraak: 19-02-2013Datum publicatie: 18-03-2013Rechtsgebied: Bestuursrecht overigSoort procedure: Eerste aanleg - meervoudigInhoudsindicatie: Hoger beroep tegen het oordeel van de accountantskamer dat hetaanbrengen van afluisterapparatuur in strijd is met de fundamentelebeginselen waar een accountant zich aan dient te houden. Het Collegevolgt de accountantskamer dat sprake is van heimelijk aanbrengen vanafluisterapparatuur bedoeld om medewerkers mee af te luisteren. Op zichis dit een zeer ernstig tuchtrechtelijk verwijt maar gelet op alleomstandigheden waaronder appellant dit heeft gedaan volstaat eenberisping.Vindplaats(en): Rechtspraak.nlUitspraakCollege van Beroep voor het bedrijfslevenAWB 11/47 19 februari 201320150 Wet tuchtrechtspraak accountantsUitspraak op het hoger beroep van:A AA, te B, appellant van een uitspraak van de accountantskamer van 6 december 2010, metnummer 10/1069 WTRA AK.gemachtigde: mr. G.H Hermanides, advocaat te Eindhoven.1. Het procesverloop in hoger beroepAppellant heeft bij brief van 13 januari 2011, bij het College binnengekomen op 17 januari2011, hoger beroep ingesteld tegen bovenvermelde uitspraak van de accountantskamer,gegeven op een klacht, op 30 juni 2010 door C B.V. (hierna: klaagster) ingediend tegenappellant.De accountantskamer heeft bij brief van 4 februari 2011 de stukken doen toekomen aan degriffier van het College.Bij brief van 6 april 2011 heeft klaagster een reactie op het beroepschrift ingediend.Op 4 oktober 2012 heeft het onderzoek ter zitting plaatsgehad.Appellant is in persoon verschenen bijgestaan door zijn gemachtigde.Klaagster is, met voorafgaand bericht van verhindering, niet ter zitting verschenen.

2. De uitspraak van de accountantskamerBij de bestreden uitspraak heeft de accountantskamer de klacht wat betreft het eersteklachtonderdeel ongegrond verklaard. De accountantskamer heeft het tweede en het derdeklachtonderdeel gegrond verklaard en aan appellant de maatregel van berisping opgelegd.Ter zake van de formulering van de klacht door de accountantskamer, de beoordeling vandeze klacht en de daarbij in aanmerking genomen feiten en omstandigheden wordt verwezennaar de inhoud van de bestreden uitspraak van de accountantskamer (www.tuchtrecht.nl,LJN: YH0119), die als hier ingelast wordt beschouwd.3. De beoordeling van het hoger beroep3.1 De eerste grief ziet op de weigering van de accountantskamer om twee aanvullendeproducties van appellant tot het procesdossier toe te laten. Appellant heeft deze productiesalsnog in beroep overgelegd.Het College oordeelt als volgt. In artikel 14, derde lid, van het procesreglement van deaccountantskamer, is bepaald dat nadere stukken uiterlijk tot 10 dagen voor de zitting kunnenworden ingediend. Vast staat dat de betreffende producties de accountantskamer eerst op dedag van de zitting de accountantskamer hebben bereikt. De producties zijn derhalve ruimbuiten de bovenbedoelde termijn ingediend zonder dat appellant bij het indienen bijzondereomstandigheden heeft aangevoerd op grond waarvan geoordeeld zou moeten worden dat destukken alsnog meegenomen zouden moeten worden. De accountantskamer heeft dan ook opgoede grond kunnen beslissen deze stukken niet aan het procesdossier toe te voegen.Deze grief treft geen doel.3.2 Ten aanzien van de tweede grief, gericht tegen de vaststelling van de feiten door deaccountantskamer, overweegt het College als volgt.Het College stelt voorop dat volgens vaste jurisprudentie van het College (zie onder meer deuitspraak van 10 februari 2011, AWB 08/900, , LJN: BP8461) de tuchtrechter niet isgehouden alle hem gebleken feiten in de tuchtbeslissing op te nemen, maar zich magbeperken tot de volgens hem relevante feiten. Het is het College hierbij niet gebleken dat deaccountantskamer de feiten onjuist of onvolledig heeft vastgesteld. De door appellantbetwiste weergave door de accountantskamer is voorts niet van invloed geweest op debeoordeling van de klacht en de daaraan ten grondslag liggende overwegingen, zodat ookhierom deze grief dient te falen.3.3 In de derde grief stelt appellant dat de accountantskamer ten onrechte in 4.5.1 heeftoverwogen dat – samengevat weergegeven – aannemelijk is geworden dat in de werkkamervan D zich heimelijk aangebrachte afluisterapparatuur heeft bevonden.Appellant heeft ter toelichting gesteld dat weliswaar opnameapparatuur in de ruimteaanwezig was, maar dat de accountanskamer op grond hiervan ten onrechte heeftgeconcludeerd dat er daadwerkelijk gesprekken van D zijn opgenomen. Dit laatste heeftappellant ontkend.Het College oordeelt als volgt.De door appellant geformuleerde grief en de onderbouwing daarvan is gebaseerd op eenonjuiste lezing van de uitspraak. Dit klachtonderdeel betreft het verwijt dat appellantonrechtmatig en strafrechtelijk laakbaar heeft afgeluisterd. De accountantskamer heeftgeoordeeld dat appellant terzake van het heimelijk aanbrengen van afluisterapparatuur in dewerkkamer waar D regelmatig werkte, een ernstig tuchtrechtelijk verwijt treft. Het op dezewijze laten bespioneren van een medewerker in zijn kantoor is immers zodanig onoprecht enhet accountantsberoep in diskrediet brengend, dat het moet worden aangemerkt als eenschending van de fundamentele beginselen van integriteit en professioneel gedrag. Deaccountantskamer heeft derhalve in zijn algemeenheid geoordeeld dat de handelwijze vanappellant in deze, te weten het aanbrengen van afluisterapparatuur, tuchtrechtelijk verwijtbaar

is. De accountantskamer heeft daarbij niet geconcludeerd dat er gesprekken zijn opgenomenvan D.Het College vermag voorts niet in te zien op grond waarvan geoordeeld zou moeten wordendat de accountantskamer appellant een tuchtrechtelijk verwijt heeft gemaakt op basis van eenaanname dat er heimelijk afluisterapparatuur is aangebracht. Ter zitting heeft appellant naderuiteengezet dat in zijn opdracht door een bedrijfsrecherchebureau na kantoortijdopnameapparatuur is geplaatst. Ook heeft appellant bevestigd dat er – zonder toestemming –een opname is gemaakt en dat deze opname door hem is gebruikt. De plaatsing vanopnameapparatuur, het maken van een opname en het gebruik daarvan staan derhalve vast.Het College is met de accountantskamer van oordeel dat reeds dit gegeven voldoende is voorhet oordeel dat appellant de betreffende fundamentele beginselen heeft geschonden.De stelling van appellant dat hem geen tuchtrechtelijk verwijt gemaakt kan worden nu deopname geen gesprek van D betreft, geeft er blijk van dat appellant de ernst van het heimelijkafluisteren van medewerkers – in het algemeen – kennelijk niet inziet.3.4 Tot slot heeft appellant aangevoerd dat de omstandigheden waaronder hij tot dezehandelwijze is gekomen aanleiding zou moeten zijn voor het opleggen van een minder zwaremaatregel.Appellant stelt dat hij tot deze drastische maatregel, het plaatsen van opnameapparatuur, isgedwongen door de wijze waarop D de onderneming van appellant ondermijnde en hij zijnbedrijf heeft willen redden.Onder verwijzing naar overweging 4.7 van de uitspraak van de accountantskamer stelt hetCollege vast dat de accountantskamer rekening heeft gehouden met de – persoonlijke –omstandigheden. Het College volgt geheel de overwegingen van de accountantskamer enmaakt deze tot de zijne. Alles in overweging nemende komt het College derhalve eveneenstot het oordeel dat in deze de maatregel van berisping passend en geboden is.3.5 Het vorenoverwogene leidt tot de slotsom dat het hoger beroep ongegrond is.3.6 Na te melden beslissing op het hoger beroep berust op artikel A-100.4, onder a. en e. vande VGC, artikel 43, eerste lid, Wet tuchtrechtspraak accountants, en artikel 39 van de Wettuchtrechtspraak bedrijfsorganisatie 2004.4. De beslissingHet College verklaart het hoger beroep ongegrond.Aldus gewezen door mr. E.R. Eggeraat, mr. E. Dijt en mr. H.C. Cusell in tegenwoordigheidvan mr. L.C. Bannink, als griffier, en uitgesproken in het openbaar op 19 februari 2013.w.g. E.R. Eggeraatw.g. L.C. Bannink