Buitenlandse arbeiders in Nederland - Vijfeeuwenmigratie.nl

Nederlandse sociale belangen I 113en een groot aantal interviews) met een zekere mate van betrouwbaarheidworden gemaakt.De werkgevers zijn over het geheel genomen al zeer tevreden over hetgedrag van hun buitenlandse werknemers. 1 Maar ook de verhoudingenop het werk tussen buitenlandse arbeiders en hun Nederlandsecollega's zijn, blijkens de algemene ervaringen, als collegiaal en amicaalte bestempelen. (Buiten het werk gaat men weinig met elkaar om.)Hoewel de secundaire arbeidsvoorwaarden waaronder de officieelgeworven buitenlanders worden aangesteld, door Nederlandse werknemersals een onrechtvaardige bevoordeling van de buitenlanderzouden kunnen worden geïnterpreteerd (en dat soms ook worden),heeft dit niet tot persoonlijke rancunes en groepstegenstellingen in dewerkverhoudingen geleid. Ook de vakbonden hebben zich, na enigeaarzeling, zeer genuanceerd tegenover het vraagstuk van de buitenlandsearbeider als geheel opgesteld en uitgesproken aanvaardendtegenover de concrete mensen die erbij betrokken zijn.Buiten het werk is op verschillende plaatsen gebleken dat de Nederlandsebevolking zich van de aanwezigheid van buitenlanders somsverrassend weinig bewust is, ook juist daar waar zij in grotere getalevoorkomen (in woonoorden, gezellenhuizen, e.d.). In buurten waarbuitenlandse arbeiders voor het eerst als kostgangers of kamerhuurdersmerkbaar worden, wordt dit door de buurtbewoners soms als eenstandsverlies ondergaan. Stereotype beeldvorming over buitenlandsearbeiders in het algemeen komt veelvuldig voor in hun woonomgeving,zonder dat hier sterk positieve of negatieve betrokkenheid bij meespeelt.De algemene houding ontbeert emotionele geladenheid, zij iser een van "leef en laat leven", "het zijn tenslotte ook mensen","als wij er maar geen last van hebben"; van onverschilligheid. Ontstaan,vaak door het toeval, persoonlijke contacten, dan blijken dezeeerder tot sympathie en medeleven te leiden dan tot agressie. Stelselmatigrancuneuse verhoudingen en groepsspanningen tussen Nederlandersen buitenlandse arbeiders zijn ook in de woonomgeving nietgesignaleerd.Discriminatie in openbare gelegenheden in de grote steden en vakantieoordenis wel voorgekomen. Tot nog toe lijkt dit verschijnsel beperktte blijven, ten dele wellicht omdat het tot anti-discriminatiereactiesaanleiding geeft aan hierover verontwaardigde Nederlandse zijde,1 Dit geldt met name ook - tot verrassing van de werkgevers zelf - voor de laatstbinnengekomen groep, de Marokkanen, tegen wie de sterkste vooroordelen bestaan.Zij staan nu in werkgeverskringen aangeschreven als behorend tot de meest cooperatieve,minst lastige buitenlandse groepen op het werk en tot de rustigste, minstmerkbare buiten het werk.8