Richtlijn Familiaal Huiselijk Geweld bij kinderen en ... - CBO

daarom hoog. Het vraagt competentie in en zorgvuldigheid bij het afwegen van de belangenvan betrokkenen.Om de beroepsbeoefenaars hiervoor handvatten te bieden zijn in een aantal landen(bijvoorbeeld Amerika) richtlijnen opgesteld voor het signaleren, herkennen, bespreken enmelden van FHG en het handelen naar aanleiding van FHG. In Nederland is tot dusverrenog geen landelijke richtlijn voor FHG ontwikkeld. Op lokaal niveau zijn wel voordeelaspecten instructiematerialen of documenten met schriftelijk vastgelegde afsprakenbeschikbaar. Daaruit blijkt een grote behoefte aan richtinggevende informatie en eenlandelijk initiatief. Daarom is een werkgroep ingesteld met de taak een richtlijn te ontwikkelendie primair gericht is op werkers in de gezondheidszorg. De werkgroep kreeg de opdrachtom zoveel als mogelijk wetenschappelijk onderbouwde aanbevelingen te geven. Het bleekechter dat de beschikbare wetenschappelijke evidentie voor belangrijke beslissingen beperktof niet beschikbaar is en dat zelden gesproken kan worden van een onomstreden bestpractice. De werkgroep heeft dit probleem in de geest van de doelstelling aangepakt,,namelijk duidelijk aangegeven waar nog leemten bestaan in de wetenschappelijkeonderbouwing..Prevalentie van huiselijk geweldAlgemene gegevensDeze paragraaf geeft cijfers uit voornamelijk nationaal onderzoek, waarmee een indrukontstaat van omvang en aard van FHG in Nederland. Voor een compleet, systematisch enkritisch overzicht wordt verwezen naar de literatuur over nationale en internationaleepidemiologische gegevens (Römkens, 1992; Van Dijk et al., 1997; Garcia-Moreno et al.,2006; Hagemann-White, 2001; Lundgren et al., 2001).FHG is de meest omvangrijke geweldsvorm in onze samenleving. Het komt voor in allesociaaleconomische klassen en binnen alle culturen in de Nederlandse samenleving.Slachtoffers van FHG zijn in heteroseksuele relaties meestal vrouwelijke partners enkinderen. In homoseksuele relaties betreft het mannelijke en vrouwelijke partners (Burke &Follingstad, 1999). In heteroseksuele relaties treft FHG ook mannelijke partners, ouders,grootouders en andere volwassenen die tot de huiselijke kring behoren.Hier volgt een aantal bevindingen uit de onderzoeken van Römkens (1992) en van Van Dijket al. (1997). Zij voerden in opdracht van het Ministerie van Justitie een onderzoek uit bij eenrepresentatieve steekproef uit de algemene (autochtone) bevolking.Römkens (1992) onderzocht in een aselecte steekproef ruim 1000 vrouwen van 20-60 jaar,met interviews en vragenlijsten (respons 35%), op het voorkomen van geweldservaringen inheteroseksuele relaties. Van de ondervraagden had 28,7% eenzijdig geweld van een (ex-)-partner meegemaakt. Ernstig tot zeer ernstig geweld, herhaald en met letsel, kwam bij eenop de negen vrouwen voor. Gescheiden vrouwen rapporteerden veel meergeweldservaringen (43%) dan gehuwden (19%). In 61-67% van het geweld legde de man deverantwoordelijkheid voor het gebruik van geweld bij de vrouw. De groep die ernstigergeweld meemaakte rapporteerde tweemaal zoveel gebruik van kalmerende middelen enalcohol (44%) dan de groep die licht geweld meemaakte (22%). Ten opzichte van anderepotentiële stressfactoren blijkt eenzijdig geweld de sterkste, onafhankelijke voorspeller vanpsychosomatische klachten. In dit onderzoek waren vrouwen uit lagere sociale klassen in degrote steden en niet-Nederlands sprekende vrouwen ondervertegenwoordigd.Richtlijn familiaal huiselijk geweld 27