Richtlijn Guillain-Barré syndroom

IC en beademingneurologische patiënten, maar er wordt niet specifiek ingegaan op patiënten metGBS.Theoretische additionele voordelen van vroege tracheostomaplaatsing die bijpatiënten met GBS speciaal gunstig zouden kunnen zijn: minder ademarbeid watin het kader van ontwennen bij spierzwakte voordelig is, vroegere mobilisatie,betere mogelijkheden tot uitzuigen van bronchiale secreties en beter comfort. Hetlijkt daarom gerechtvaardigd om een tracheostoma te plaatsen zodra duidelijk isdat een patiënt met GBS meer dan twee weken moet worden beademd. Er zijnechter geen studies naar voorspellende factoren voor beademingsduur bijpatiënten met GBS, die zouden kunnen worden gebruikt bij het selecteren vanpatiënten die in een vroeg stadium in aanmerking komen voor tracheostomieomdat niet goed op voorhand kan worden bepaald welke patiënten langdurig (>14dagen) dienen te worden beademd.In een retrospectieve studie naar morbiditeit van patiënten met GBS opgenomenop een IC (Henderson 2003) werden 61 van de 114 patiënten kunstmatigbeademd. Zes van de patiënten (10%) werden korter dan veertien dagenbeademd. In een andere retrospectieve studie van Dhar (2008) werden eveneenspatiënten met GBS (n=76) bestudeerd die op de IC waren opgenomen.Kunstmatige beademing was noodzakelijk bij 59 van de 76 geïncludeerdepatiënten (78%). Bij vijftien van de 59 beademde patiënten was debeademingsduur veertien dagen of korter (25%). In de studie van Lawn (1999)werden dertien van de zestig beademde patiënten korter dan drie wekenbeademd (22%) en vijf patiënten korter dan twee weken (8%). In de studie vanWalgaard (2010) naar prognostische factoren voor respiratoire insufficiëntie bijpatiënten met GBS (n=377) werd 28% van de beademde patiënten (beademd:n=83) korter dan veertien dagen beademd (ongepubliceerde data).Op basis van bovenstaande gegevens lijkt het gerechtvaardigd om pas na eenbeademingsduur van veertien tot eenentwintig dagen te besluiten tot het al danniet plaatsen van een tracheostoma. Indien de patiënt in deze periode duidelijketekenen van herstel van spierkracht en/of herstel van de ademhalingsspierenvertoont, kan eventueel nog worden afgewacht. Indien er echter na veertiendagen geen herstel optreedt of er zelfs sprake is van verslechtering, kan plaatsingvan een tracheostoma overwogen worden. Mogelijk is het zinvol om factoren diegeassocieerd lijken met langere beademingsduur op basis van een beperkt aantalobservationele studies (hogere leeftijd, pulmonale comorbiditeit en autonomedysfunctie) bij de besluitvorming te betrekken. Meestal gaat herstel van deademhalingsspieren vooraf aan het herstel van de spieren van de extremiteiten.Het is daarom van belang de ademhalingsspieren apart van het herstel van deextremiteiten te evalueren (Wijdicks 2003). Indien er nog geen tekenen vanherstel zijn rondom de genoemde termijn is het naar de mening van werkgroepgerechtvaardigd om een tracheostoma aan te leggen.124