voor wie dit leven wil - van hart tot hart…

...van hart tot hart...VOOR WIE DIT LEVEN WILJaargang 7, mei 2007. Los nummer 3,502 Leef gevaarlijk!

ColofonJaargang 7, nr. 2, mei 2007…van hart tot hart… (voortgekomen uitAttitudinal Healing en Een Cursus inWonderen) is een uitgave van de StichtingCentrum voor Attitudinal Healing en verschijntvier keer per jaar (feb., mei, aug. en nov.).Stichtingsadres, redactie en administratie:Stichting Centrum voor Attitudinal HealingLuipertstraat 12, 6237 NM Moorveld.Telefoon: 043-3647987;e-mail: ahnl@elsthissen.nlKvK: 41194138Abonnementenadministratie:e-mail: anjavanaarle@elsthissen.nl;website: www.ahnl.orgEindredactie: Anita Koster en Els ThissenRedactie: Anja van Aarle, Clea Betlem, AnitaKoster, Emilia van Leent, Els Thissen enAnnemarie van UnnikMedewerkers: Hans Bremmers, Janny Buijs,Beppie Cloo, Marrigje Dijksma, Maria vanEngeland, Henny van der Feer,WillemHanhart, Jaqueline Houben,Walter EricJacobson (VS), Johan Lingier (België), NellekeOdekerken, Ineke Out, Pieter Smit (Zuid-Afrika), Jos Visser (Frankrijk), Ingrid de Vries.Vormgeving: Oudejans GrafischeVormgeving, AlkmaarDruk: Drukkerij Keulers, GeleenOplage: 1300Advertenties: 1/1 pag. €180; 1/2 pag. €100;1/4 pag. €50; 1/8 pag. €30.Losse nummers: €3,50 excl. verzendkostenABONNEMENTZie pagina 27Donaties voor ondersteuning van deactiviteiten van de Stichting zijn welkomop: Rabobank: 33.49.31.061 of gironummer:47.84.297; België: Dexia BankMaasmechelen 088-2190186-18t.n.v. Stichting Centrum voor AttitudinalHealing.Bestuur: Anja van Aarle, Marie-ThérèseBergmans, Beppie Cloo, Claire Fangman,Emilia van Leent, Els Thissen.Raad van Advies: Dr. Jerry Jampolsky,grondlegger Attitudinal Healing, auteur, psychiater,Dr. Diane Cirincione, auteur, psycholoog,Dr.Willem Glaudemans, auteur, eindredacteurNederlandse vertaling A Course in Miracles,Phoebe Lauren, auteur, jurist, Irene vanLippe-Biesterfeld, auteur, begeleidster vanveranderingsprocessen, Fred Matser, co-initiatorvan humanitaire en ecologische projecten,Mr. Paul van Teeffelen, rechter.Nr. 3 van 2007 verschijnt begin augustusISSN: 1571-3784INHOUDSOPGAVE3 Van de redactieARTIKELEN4 Spelen gaat in essentie over vrede9 Genees je denken en zo ook de wereld10 Uw wil geschiede, Uw stem in mij12 Een heilig pad bewandelen17 Verstoppertje met God18 Een roos is een roos is een roosRUBRIEKEN13 Hoe kan ik dit anders zien?15 Column16 Lezers, van hart tot hart20 De principes oefenenBOEKEN, FILMS EN CD’s21 De schoonheid van wonderen,Albert Clayton Gaulden22 Legenden over Atlantis en Lemurië,W. Scott-Elliot23 De helende kracht van vergeving,Hans Stolp24 Als ik mijn ogen sluit kan ik je zien,Ursula Franke24 Het Liefdesorakel, Matthias Mala25 Verander je leven in 7 dagen,Paul McKenna25 Leven als GOD, P. Raymond Stewart26 De Profeet, Kahlil Gibran26 Broeder Frans, Hein Stufkens27 Woorden van Jezus, Hein StufkensEN VERDER3 ‘Vogeltjes’ zijn altijd om ons heen14 Meditatie19 Free Hugs - Gratis omarmingHET HARTActiviteiten, AH-Groepen, CD-Lijst, enz.Veel gebruikte termen en afkortingenAH - Attitudinal Healing: het helen van jeSpelen gaat in essentie overvrede. Pagina 4.Uw wil geschiede, Uw Stem inmij. Pagina 10.Lezers, van hart tot hart.Pagina 16.innerlijke houding, ECIW - Een Cursus in Wonderen: boek waaruit deprincipes van AH stammen, Facilitator - iemand die het groepsprocesvergemakkelijkt. Uitleg verwijzing citaten: p. 109,Aanhangsel ECIW.Kopij: Geregeld hebben we plaats voor bijdragen van lezers over (hunervaringen met) Attitudinal Healing en/of Een Cursus in Wonderen.Type- en redactieaanwijzingen worden op verzoek toegezonden.Tekstenkunnen door de redactie ingekort en/of geredigeerd worden. De redactiestelt zich niet verantwoordelijk voor de ingezonden artikelen. Plaatsingdaarvan betekent niet automatisch, dat de redactie achter de inhoud vanhet artikel staat.© Stichting Centrum voor Attitudinal Healing. Geen overname zonder schriftelijke toestemming.Foto omslag, pagina 3 en pagina 1 van Het Hart: Clea Betlem. Illustratie pagina 15, 20,pagina 3 van Het Hart en foto pagina 16: Annemarie van Unnik. Tekening pagina 17:Liduïne Jansen. Foto pagina 4: Els Thissen. Tekening pagina 14: Janny Buijs. Foto pagina 9: Jaapvan den Berg. Foto pagina 18: Ingrid de Vries. Foto pagina 19: Suzanne Raymakers. Illustratieachterpagina: Willem Hanhart....VAN DE REDACTIEEen aantal leden van onze redactieging naar een workshop die nogaltegenviel. Echter, ze ontmoettener Fred Donaldson, die opmerkelijkedingen doet. In de ervaringvan vrede die alles transformeert,speelt hij met kinderen en wildedieren als leeuwen en beren. Zoalshet een redactie betaamt, werd ergelijk naar potlood en notitieblok gegrepen - en werder een fascinerend verhaal genoteerd voor in …van harttot hart…Erica Nap vroeg zich op een avond af, wat zij nu echtwilde. Het antwoord was: Ik zou een jaar aan God willenwijden. En daarmee gaan van een - wat ik wil methet leven, naar een - wat wil het leven met mij?Daarmee zette zij haar handtekening onder een contractmet God. Nu is zij instrument van Zijn vrede. Eenmuziekinstrument nog wel.Op weg naar huis werd ik op het vliegveld vanDenver aan de telefoon geroepen. Het bleek dat mijndriejarige zoon Brian een ongeluk had gehad, waarbijhij geruime tijd bekneld had gezeten onder een automatischegaragedeur. In het ziekenhuis was hij gereanimeerd.De doktoren dachten dat hij zou blijvenleven, maar konden geen uitspraak doen over eventuelehersenschade. Zeer bezorgd reisde ik zo vlug mogelijkdoor naar het ziekenhuis, waar Brian in coma lag. Dekalmte van mijn vrouw was een hele steun voor me,toen ik hem zo stil op bed zag liggen met overal slangenen monitors en aan de beademing. De volgendedag om twee uur ’s middags werd hij wakker en strektezijn armpjes naar me uit. De dag erop werd duidelijkdat hij geen schade zou ondervinden van dit voorval.Ongeveer een maand later werd Brian uit zijn middagdutjewakker en zei:‘Ga zitten mama. Ik moet je watvertellen.’ Brian sprak normaal gesproken met woordjespassend bij zijn leeftijd. Dat hij nu zo’n uitgebreidezin gebruikte, verbaasde mijn vrouw. Ze ging op hetbed zitten en hij vertelde:‘Weet je nog dat ik onderde garagedeur terecht kwam? Die was erg zwaar enhet deed vreselijk veel pijn. Ik riep je, maar je hoordeme niet en ik begon te huilen maar dat deed veelpijn.Toen kwamen de vogeltjes’.‘De wat?’ vroeg mijnvrouw verbaasd.‘De vogeltjes. Ze kwamen de garagebinnenvliegen en zorgden voor me. Een van hen gingjou halen. Ze ging je zeggen dat ik klem zat onder dedeur.’ Een gevoel van dankbaarheid vulde de slaapkamer.Mijn vrouw realiseerde zich dat een driejarige geenGevaarlijk leven is het thema van dit nummer. Je begevenop onbetreden paden met het hart als kompas brengt jeop de meest heilige, veilige plek. Je ervaart daadwerkelijkwat de Cursus een ‘omslag in waarneming’ zou noemen.Tenminste, dat is de indruk die ik krijg bij het lezen vanbovenstaande artikelen.Sinds dit nummer kent …van hart tot hart… eenlezersinterview. In deze nieuwe rubriek komt Ans vanDijk als eerste aan het woord. Gevaarlijk leven is, hoewelniet bewust gezocht, beslist een ingrediënt in haarleven geweest. Uiteindelijk brachten de naweeën ervanhaar bij Een Cursus in Wonderen.Els Thissen & Leef gevaarlijk lijkt een passende combi.Het verbaasde me dan ook niet dat zij met het voorstelkwam voor dit thema. Geïnspireerd door Juan Mannging zij de straat op met een bordje: gratis omarming.Een beeldverslag ervan is te zien op internet.Fijn dat wij dankzij u dit blad kunnen maken.Veel leesplezier & inspiratie,Annemarie van Unnik‘Vogeltjes’ zijn altijd om ons heenideeën had over dood en geesten, dus noemde hijdegenen die hem kwamen helpen vogeltjes, omdat dieook vliegen.‘Hoe zagen ze eruit,’ vroeg ze. Brianzei:‘Ze waren prachtig om te zien. Helemaalgekleed in wit, en sommigen in groen en wit. Zezeiden dat alles goed zou komen. En toen gingenwe op reis, heel ver weg.We waren hoog in de luchten daar waren er nog veel meer.’ Hij vertelde verderdat ze hem vertelden, dat hij terug moest gaan eniedereen over hen vertellen.Toen ze teruggingennaar het huis was daar de ambulance, en een man wasbezig het lichaam op een wit bed te leggen. Brianbleef maar vertellen over het voorval.‘Vogeltjes zijnaltijd om ons heen, maar we zien ze niet omdat wemet onze ogen kijken. En we horen ze niet omdatwe met onze oren luisteren. Maar ze zijn er altijd, jekunt ze alleen hier zien (wijzend op zijn hart). Zefluisteren ons de dingen toe die ons kunnen helpen,omdat ze zoveel van ons houden. Er is een plan voormij mama, en ook voor jou en voor papa.Voor iedereen.De vogeltjes helpen ons omdat ze zoveel van onshouden.’In de daarop volgende weken vertelde Brian het verhaalsteeds weer. En we waren werkelijk verbaasd overde woordenschat die hem hiervoor ter beschikkingstond. Ons leven is sinds deze gebeurtenis niet meerhetzelfde.Bron: een vader, internetVertaling: Emilia van Leent2 ...van hart tot hart...nr. 2 - mei 2007 nr. 2 - mei 2007...van hart tot hart...3

INTERVIEW MET FRED DONALDSONFred DonaldsonGeboren: 4 juli 1943 inDetroit, MichiganBeroep: SpeelspecialistEls ThissenWie of wat ben jij?‘Ik ben een speelmaatje, een leerling van kinderen enwilde dieren, om een boodschap te brengen, een zegening,waarmee al het leven geboren is en waarvan demeeste mensen vergeten zijn dat we dat in ons hebben.Ik denk dat de schepping en kinderen een verbond metelkaar hebben, een God-aangestuurde samenzwering.De schepping stuurt kinderen om volwassenen te herinnerenaan de potentieel menselijke kwaliteiten die weallemaal hebben.Telkens als er een kind geboren wordt,zijn die kwaliteiten er. Dus schepping en kinderen zijnbij elkaar gekomen en zeiden:“De concepten van Fredover de realiteit zijn bekrompen, hij heeft hulp nodig.Help hem. Geef hem een ervaring die hem helpt omzijn idee van waarheid te exploreren”. En zo lijkt mijnidee van waarheid niet meer op wat ik 20 jaar geledendacht dat waarheid was. Ik heb het gevoel dat ik tweebanen heb. De eerste is kijken of ik met alle levende4 ...van hart tot hart... nr. 2 - mei 2007nr. 2 - mei 2007wezens op aarde kan spelen. De tweede is om uit tedragen dat spelen in essentie over vrede gaat. Niet alseen onderbreking in oorlog, maar iets dat buiten alleconcepten valt die mensen over vrede hebben. Het iseen andere wereld, heeft andere regels, andere patronenen is een ervaring. Ik dacht dat ik wist wat vrede wasomdat ik het woord wel 1000 keer gebruikte. Maar hethad alleen een intellectuele betekenis voor mij.Toenwerd ik 10 jaar geleden samen met een groep van vijftoeristen en twee gidsen aangevallen door twee neushoorns.Eén gids en ik stonden vóór de groep en deneushoorns kwamen eraan. De gids laadde zijn geweerdoor, maar hield het op de grond gericht. Hij mochtniet schieten tenzij de beesten héél dichtbij waren en hijwist dat hij de neushoorns nooit zou kunnen doden opdie afstand. Ik stond daar op een manier die ik gebruikals ik staande speel. De neushoorns stopten vlak voorons. Ik had het gevoel dat niemand beschadigd ofgetroffen kon worden en dat de neushoorns menselijkzijn.Toen kende ik de ervaring van vrede. Het transformeertalles, mensen, dieren, en wel meteen. Na ongeveer20 minuten liepen de neushoorns weg en wij ook.Het nam anderhalf jaar voordat ik het beeld van hoe ikdaar gestaan had herkende. Het was het beeld van Maria.Zij staat in de positie waarin ik stond toen de neushoornsaanvielen. En ik dacht: welk mooier beeld vanvrede bestaat er dan dat van Maria? En ik ben niet eenskatholiek. Als ik sta en speel dan doe ik dat in de fysiekehouding van Maria: het hoofd iets schuin, de armenopen.’Spelen gaat in essentie over vredeFred Donaldson speelt en doet dat al jaren. Hijspeelt met kinderen en wilde dieren. En daarinvindt hij liefde, vrede en vrijheid die het normalebegrippenkader verre te buiten gaan. Els Thissensprak met hem over zijn inzichten en de essentievan zijn werk.Grote, witte haaienZijn er momenten dat je nog bang bent?‘Ik ben nog niet bang geweest, maar dat betekent nietdat het niet meer kan komen. Enkele neurowetenschappersen psychiaters vertelden mij dat zij geloven dat,doordat ik al zolang speel, de biochemie in mijn hersenenis veranderd. De stimulus en angstrespons bij mensenzijn zo snel, dat daartussenin niets kan gebeuren. Endat wat bij mij gebeurt, moet duiden op een andererespons. Ik weet niet of dat ook zo is. Maar in gevallenwaarin angst de “normale” reactie zou zijn, heb ik dienog niet gehad.Er zijn wel dieren waarmee ik nog niet durf te spelen.Grote, witte haaien bijvoorbeeld. De haai is niet hetprobleem, het probleem zit in Freds hoofd. Ik zie bijzo’n haai alleen maar tanden. Ik heb met wolvengespeeld, met een Afrikaanse leeuw, een grizlybeer. Ikneem de beslissing om naar dieren toe te gaan en daarspeelmaatjes te vinden. Ik koos om met een Afrikaanseleeuw te spelen en had geen idee wat er zou gebeurenIk was niet bang. De mensen die toekeken waren bang.’Hoe zie je jezelf?‘Als een maker van een sanctuary, een veilige en heiligeplaats, voor al wat leeft. Normaal wordt met een sanctuaryeen ruimte bedoeld, bijvoorbeeld een kerk, een veiligeplek in een oorlog.Voor mij zit die in een persoon.Voor mij wordt in het spelen de persoon het Gezichtvan God. En dat is voor mij de veiligste plaats die erbestaat.’Geen boosheid meer‘Als ik niet speel, zit ik in alle categorieën waarin ikdenk. Bijvoorbeeld: man, Amerikaan, blank… Door hetspelen sijpelen de cadeaus, die daarmee zijn gekomen,door in mijn gewone leven en dit heeft bijvoorbeeldmijn leven als vader enorm veranderd. Ook voel ik inmijn gewone leven geen boosheid meer, omdat spelendaarin is doorgedrongen. Ik doe niets om boosheid opte lossen, te veranderen of te onderdrukken. Ik kenboosheid wel van eerder, en ik voel niet meer wat daarmeegeassocieerd wordt.Wat er wel met me is gebeurd,is dat er een onderscheid zichtbaar werd tussen emotioneleof fysieke pijn hebben en boosheid. Ik kan pijnhebben zonder dat ik boosheid voel. Ik wist niet dat ditmogelijk was. Ik ervaar nu kalmte en kan dóór de pijnheen liefde geven. In het begin heb ik dat geoefend. Alsik ergens pijn had, kwam de liefde daar doorheen naarbuiten tijdens de pijn. Het begon met een kleine jongen.Ik had het niet gepland en ik dacht niet dat dit mijzou kunnen gebeuren. Het was alsof de schepping zei:“Fred heeft een les nodig. Danny, geef die hem!” Dannywas een zeer mishandelde, kleine jongen die zo gefrustreerdwas, dat hij helemaal door mijn wang heen beet.Zodra ik hem liefde door de wond in mijn wang heengaf, stopte hij en keek me aan. Hij lachte en ik huilde.De volwassenen dachten dat ik vanwege het bloed enuit boosheid huilde. Maar ik huilde omdat ik me realiseerdedat Danny mij een les had geleerd, namelijk: geefliefde op het moment van aanval, en dat doet de aanvalteniet. Ik dacht dat alleen Jezus, Boeddha en moederTheresa dat konden.Toen realiseerde ik me dat hunboodschap niet was:“Kijk eens hoe speciaal we zijn!”,maar “We zijn jou!”Vanaf dat moment was dit eenlevende realiteit voor me.’Hoe ervaar je jezelf?‘Als ik speel verdwijnt Fred. Dan ervaar ik het Gezichtvan God. God speelt met God en de vormen zijnanders. Ik ken het uiterlijke verschil tussen een leeuw eneen vlinder. In het spelen is de vorm er nog steeds, maarer is geen leeuw zoals we het concept leeuw kennen.Fred en al Freds angsten, ideeën, indelingen, verlangensdie elk gewoon mens heeft en die ik ken als Fred, mijnervaringen en wat het leven heeft gedaan, die zijn...van hart tot hart...5

verdwenen. Alsof ik door een magische deur stap, waaraan de andere kant de regels anders zijn en niets temaken hebben met wat de regels over een leeuw of eenvlinder aan deze kant zijn. Het is een fascinerend, somsangstaanjagende, ontwapende en ontzagwekkende ervaringom heen en weer te gaan tussen die beide gebieden.Ik verbaas me over waar het avontuur me brengten dat ik er geen idee over heb. Mijn leven voelt als eenpuzzel die op z’n kop ligt. Af en toe krijg ik een glimpte zien. Mijn taak is het om door te gaan en niet alleende losse stukken te zien. De leeuw is een stuk, zoals dewolf en de kinderen. Soms komen stukken samen, dieaan de oppervlakte niets met elkaar van doen lijken tehebben. En toch, in deze puzzel, vallen ze soms samen.’Geef liefde op het moment van aanvalWat is de essentie van je werk?‘Het geven en ontvangen van liefde. In staat zijn tebesluiten hoe ik voel over wat er met me gebeurt. Datis het. Die kleine jongen die door mijn wang bijt… daarwas ik in staat te ontvangen wat hij gaf en op hetzelfdemoment liefde te geven. Met de leeuw heb ik iets zeerkrachtigs ervaren wat er nooit eerder was. Het wasmoeilijk om haar aan te kijken… dat heb ik nog nooitmet een mens of ander dier ervaren. Haar blik was zókrachtig… onze ogen gingen in elkaar, het was zó puur.Toen ze letterlijk op me sprong en mijn hoofd in haarmuil deed, realiseerde ik me wat “zonder angst zijn” is.Voorheen dacht ik dat zonder angst zijn een vuistmaken was, sterk en hard zijn. Door haar realiseerde ikme, dat als het hart geen angst kent, krachtig is, de handzachtmoedig is. De leeuw sprong twee meter de luchtin, kwam boven op me terecht met een gewicht van250 kilo, landde met haar kaken over mijn hoofd en hetvoelde als een zachte, tedere aanraking. Hoe deed zedat? Ik heb geen idee! Toen het voorbij was zei ik:“Ikwil zo goed zijn als zij. Ik wil die échte en volle energiehebben en landen met dezelfde zachtmoedigheid”.Totop dat moment waren zachtmoedigheid en zonder angstzijn voor mij nog niet samen gekomen. Zij liet me datzien. Haar vermogen om te landen met haar tanden ommijn hoofd, en die energie met die zachte aanraking, datwil ik leren. En het was haar vermogen om het te gevenen mijn vermogen om het totaal zonder angst te ontvangen.Anders was ik in een flits dood geweest.’Een wolf beet door mijn hand‘De mensen die toekeken dachten dat ik gedood zouworden. Ze zeiden later dat ze niet wisten dat ik dítbedoelde met spelen met een leeuw.Tegen een goedepriester-vriend in Nederland vertelde ik, dat ik debeschrijvingen uit de bijbel, zoals in Daniël 6 waar hetgaat over een ontmoeting met leeuwen, en de verhalenover Franciscus van Assisi, altijd als mythe heb gezien.Na de ervaring met de leeuw ben ik er niet meer zozeker van dat het alleen een mythe is. Het was gewoonnooit bij me opgekomen, dat zoiets in het echte levenmet een mens kan gebeuren.Voor heiligen snapte ik hetmaar niet voor mij! Deze ervaringen leidden me naarhet besef dat er geen verschil is tussen hen en mij. Datals ik verschil waarneem, ík het ben die dat maakt. Ditsoort ervaringen dienen zich telkens weer aan. Een wolfbeet door mijn hand. De tanden gingen er helemaaldoorheen. Iedereen kon het zien. En toen het afgelopenwas, was er geen bloed en waren er geen gaten. Hoedeed ze dat? De eerste paar seconden was er vreselijkepijn en daarna was die weg. Ik zag haar tanden op enneer door mijn hand gaan. Er was geen bloed, geenpijn, geen gewond zijn. Ik denk dat de wolf een van debetrokkenen in de God-samenzwering was, om mij deles te leren dat er geen fysieke dingen bestaan. Hetenige verschil tussen de dingen is dat er een anderebeweging van moleculen is.Toen ik de ervaringen dieik had met elkaar in verband bracht, veranderden zevoor mij de realiteit van het leven op aarde.’Wat is de meest ingrijpende verandering in jou of in je leven?‘Het constante zien van het Gezicht van God in allevormen van leven. Ik heb vijf jaar lang met niemandhierover gesproken omdat ik doodsbang was. De enigeplek waar zoiets beschreven werd, was bij mystici zoalsTheresa van Avila. Het was een opluchting om te lezen,dat iemand hetzelfde voelde. Ik was verbaasd dat in geenenkele van alle wetenschappelijke boeken die ik overspelen las, hierover iets stond.Toen merkte ik dat demensen die over spelen schreven, zelf niet speelden. Hetenige wat ze deden was toekijken en schrijven over watmensen vóór hen daarover zeiden. Niemand ging daadwerkelijkspelen met een leeuw om daarna over dieervaring te schrijven.’Hoe ziet een heilige uit er voor jou uit?‘De woorden die opkomen zijn: een volledig gerealiseerdmens. Dat maakt ons in essentie potentiële heiligen.Watkinderen en dieren mij laten zien, is dat hetleven zoals wij dat kennen op deze aarde een doodlopendezaak is.We hebben het idee dat het leven eenwedstrijd is, terwijl de potentie van het leven, die inieder van ons aanwezig is, mijlenver ligt buiten dat watwe in het dagelijkse leven doen.We kunnen er nietkomen met wat we nu doen. Het is als de beet door dehand. Als het waar is wat er in die situatie met mijgebeurde, dan betekent het, dat er niet zoiets als geweldis. Als dat met wolventanden kan, hoe zit het dan meteen mes, of met neergeschoten worden. Dan is dat hetzelfde.Ik heb dat vermogen, iedereen heeft dat, welkezin heeft het dan nog om me neer te schieten. Dat doetdan in wezen niets. Het hele proces van “mens zijn” opaarde krijgt zo een enorme omkering.Wat ik met kinderenen dieren heb gezien, ligt zover buiten dat wat alshet normale leven wordt gezien. Soms denk ik dat ikécht bij Alice in Wonderland zit. Ik heb een jaar gehuildomdat ik de kloof niet kon overbruggen tussen dat watik met kinderen meemaakte en de volwassen wereld. Bijkinderen heb ik een enorm gevoel van “deel uitmakenvan…” Ik wist niet hoe ik die ervaring met kinderennaar de volwassen wereld moest vertalen. Nu lukt datme beter omdat mijn ervaringen meer samenvallen enhet me niet meer uitmaakt wat mensen over me denkenof zeggen. De mensen die ik opleid hebben nu dezelfdesoort ervaringen. Dat is een hele opluchting.’Met de meesters zelf zijn‘Er vloog een keer een kolibrie in een klaslokaal. Deleraren vonden dat ik hem eruit moest halen. Ik wistniet wat ik moest doen. Ik ben naar binnen gelopen,heb mijn arm uitgestrekt, de vogel kwam erop zitten enik ben met hem naar buiten gelopen. Ik weet niet hoedat werkt. Een van de mensen die ik heb getraind heeftdat twee keer gedaan.’Ben jij een meester?‘Nee. Het voelt alsof ik zojuist mijn leerlingenstadiumvan 25-30 jaar heb afgesloten. Ik kom nu in een periodevan “het me eigen maken”. Gedurende mijn leerlingenperiodeheb ik informatie over spelen en aanraken ontvangen.Nu is er sprake van verfijning. En ergens sluitde periode van “het me eigen maken” af en word ik eenbeginner. Het zal anders zijn en ook hetzelfde als op deeerste dag dat ik startte en toen ik absoluut niets wist.Er is een tendens in de gewone wereld om meestergenoemd te worden en dat kan goed voelen. Maar als jemet kinderen en dieren speelt, dan wordt het écht. Ikleer mensen niet om te spelen, wel om ze toegankelijken emotioneel en fysiek gereed te maken voor de meesterszelf. Je moet met de meesters zelf zijn om de lessente leren. En de meesters, dat zijn kinderen en wilde dieren.Bijvoorbeeld kinderen die speciale aandacht nodighebben, die hebben een neus voor wat écht is. Als ikmensen begeleid, zet ik ze op een gegeven moment ineen situatie, waarin ze niet kunnen gebruiken wat zeooit geleerd hebben. Daardoor worden ze gedwongenop iets anders te vertrouwen. Dan ontstaat er het inzichtdat je niet hoeft te weten wat er gebeurt en dat je geencontrole over de situatie hoeft te hebben. Als dat besefer niet is, gaan ze naar hun hoofd en denken: het kind isautistisch, ik weet niet precies wat ik moet doen metzo’n kind. Of: ik heb nooit met een leeuw gespeeld, watnu?Mijn lichaamstaal is overigens ook veranderd sinds ikspeel. Die is ronder en zachter geworden en meer zorgzaam,sterker.’Wat betekent waarlijk behulpzaam zijn voor je?‘Aanwezig zijn en de ander toestaan er te zijn. En daarinvind ik wat ik te doen heb. Kankerpatiënten en bendeledenvragen me, als ze met me spelen, of ze dan genezen.Ik zeg, dat ik het niet verwacht en dat ik er niet opgericht ben. Maar ik zeg dat het ze wel meer levendmaakt tijdens hun leven.Waarlijke behulpzaamheid staattoe dat de dingen gebeuren, zonder te dwingen en zonderslachtoffer te zijn, hoe mensen zich ook voelen.’Mediteer je?‘Spelen is meditatie.’Wat betekent eenheid?‘Leven. Het leven zelf is eenheid.Voor mij is dat hetwonderbaarlijke gevoel van “deel zijn van”, dat bestaatbinnen een ongelooflijke diversiteit. Dat is wat ik vankinderen en dieren heb geleerd. Alles hoort erbij. Somsdoen we alsof we geen “deel zijn van”, of we zijn ons erniet van bewust. Ik was me daar in elk geval vanaf mijnderde tot mijn 29e jaar niet van bewust.We beginnenals kind met het “deel zijn van”. Dan sluiten volwassenenen de samenleving een deal met kinderen. Ze zeggentegen het kind: geef je “deel zijn van” op en word“lid van”. Dan ben je opeens Amerikaan, man, blank ofiemand met een titel. Maar daarvoor moet je wel je“deel zijn van” opgeven. Om dáár weer naar terug tekeren, betekent dat al de lidmaatschappen niet meer uitmaken.Wezien vaak alleen de oppervlakte, de buitenkanten denken dat dit het échte is, terwijl het échteonder de oppervlakte stroomt.’Star WarsBen je verlicht?‘Niet in de betekenis zoals ik die ken. Dat woord betekentvoor mij: zijn zoals Boeddha of Jezus. Ik heb weleen verlichtend leven en dat is een proces. Ik kan meniet voorstellen dat er een eind aan komt. Sommige6 ...van hart tot hart... nr. 2 - mei 2007 nr. 2 - mei 2007...van hart tot hart... 7

vrienden zeggen dat mijn leven is als Star Wars, als eenavontuur, buiten de kaders die we gewoonlijk kennen.’Als mensen zich ongelukkig voelen, betekent dat dan dat zeiets fout doen?‘Nee, niet voor mij. De vijf keren dat ik écht “hetgezicht van God” gezien heb, drie keer met een kind enmet een wolf en een leeuw, voelde ik me daarna droevig.Wantik wilde het kind, de wolf en de leeuw vragen:“Hebjij die ervaring ook?” Er was droefheid overwat ik met die ervaring moest.Toen kwam de realisatiedat zíj dat al wisten en dat ik er zelf iets mee moest.Toen verdween de droefheid. Als ik denk aan Darfur, ofde genocide in Rwanda, als ik aan het leven van kinderenin het algemeen denk, dan word ik écht droevig.Wat me daarin helpt, is om met individuele kinderen tespelen. Zij transcenderen dat allemaal. Dat doen ze metde wereld waarin ze leven, mijn droefheid en ze gevenme iets dat groter is. Al het andere doet er dan nietmeer toe.Voor mij is het duidelijk dat liefde groter isdan angst, groter dan droefheid, altijd. Ik vind die liefdeweer door een kind te zoeken waarmee ik kan spelen.Dat is een gevoel van:“hier is Fred, die is droevig enheeft hulp nodig”. En dan krijg ik die hulp.Als het hart geen angst kent, is dehand zachtmoedigIk speelde een keer op een school met drie klassen zeerruwe, agressieve kinderen. Ik zat buiten uit te puffen enme voor te bereiden op de volgende klas.Toen kwam ereen kleine jongen van ongeveer drie jaar naar me toegelopen. Hij deed zijn handen op mijn schouders en gafme een massage.Toen trok hij me naar de grond endeed zijn handen onder mijn rug en wreef mijn rug,drukte me weer omhoog en rende vervolgens weg. Ikwas totaal overrompeld. In mijn ervaring zijn kinderenen dieren in staat mijn droefheid op te merken en zegeven me dan precies wat ik nodig heb. En dat gebeurttelkens weer. Ik heb geleerd dat kinderen en dieren nietachterover leunen en zeggen:“we kunnen hem beterniet omarmen want hij kent me niet!” Zij zijn nietgevangen in dat soort denken.Ik wil het verhaal van Paul vertellen. De ontmoeting methem was voor mij het punt waarop er geen weg terugmeer was. Iedereen die dit doet, komt op een punt waaropje niet terug kunt. Het kan met een kind of een dierzijn waarmee dat gebeurt, maar gebeuren gaat het.Toen ik leerde spelen was ik kleuterleider. In mijn klaszat Paul die leukemie had. De dokter zei tegen zijnouders, dat dingen als rondrennen en springen Paulsdood zouden bespoedigen. Ik beloofde zijn ouders omer op school op te letten dat hij dat niet zou doen. Datbetekende voor mij dat ik manieren bedacht om hemmee te laten doen, zonder dat hij zich hoefde in tespannen. Hij zat op mijn schouders en ik rende rond.Hij zat op mijn rug als we paardje speelden. Ik ging inde blokken liggen, terwijl hij op mij zat. Als ik eensprookje voorlas, zat hij op mijn schoot. Hij maakte échtdeel van alles uit zonder zich in te spannen.’Liefde is groter dan angst, altijdIk wil spelen‘Na zes maanden vroeg hij mij om een bijeenkomstmet mij en zijn ouders. De volgende middag zaten webij elkaar. Paul zei:“Ik wil spelen met Fred. Ik weet datik niet zo lang zal leven als jullie drieën, maar ik willeven alsof dat wel zo is”.We huilden en niemand zeiiets, terwijl Paul bij elk van ons op schoot ging zittenen ons dan vasthield. Hij wist precies wat hij van onsvroeg.We besloten, zonder dat het in zoveel woordengezegd werd, dat hij mocht spelen. De volgende dagwas hij helemaal opgewonden en hij rende en sprongdoor de klas. Het was de eerste keer sinds zes maandendat hij iets anders deed dan lopen. Ik heb mijn programmadie dag laten vallen en we hebben de hele dag metPaul gespeeld. De volgende dag was hij helemaal uitgeputen kon hij niet naar school komen.Vanaf die dag kwamPaul om de andere dag en als hij er was, speelde hij alseen gek. Een maand later was hij dood. Bij de begrafenisspraken zijn ouders en ik met elkaar. Ik wilde weten ofwe het juiste hadden gedaan. En dat hadden we.Ik realiseerde me dat Paul mij twee dingen had geleerdover spelen. Als eerste vertrouwen. En dan niet in mij,zijn moeder of vader, maar in God. Dat zag ik in demanier waarop hij elke dag leefde, zonder dat hij datwoord noemde. Dat had ik eerder nooit zo ervaren. Alstweede leerde ik dat hij precies wist wat hij deed. Dattrof me werkelijk. Paul koos er bewust voor om te spelenen dood te gaan. Dát moment is als een soort mijlpaalvoor mij. Paul gaf zijn leven om mij een les teleren. Namelijk dat spelen, in essentie, niet over plezierhebben gaat, maar over iets anders. Het heeft ook mijnidee van vrijheid veranderd.Toen ik jong was, dacht ikdat vrijheid te maken had met het rijden in een Porscheen een huis op Hawaii. Nu voel ik me vrij en tegelijkertijdheb ik te doen wat de Goden me ingeven, en zijzijn niet van hun plan af te brengen, zij dulden geenuitvluchten en je hebt geen vakantie… ha, ha…Vorige week werkte ik vier dagen in Insbruck. De dagdaarna werd ik wakker en zei:“gelukkig God, vandaaghoef ik niet iemand ‘veilig’ te houden”.Toen realiseerdeik me dat Moeder Theresa nooit een dag vrij had. Zijkon dat doen omdat haar kracht niet van mensen, maarvan God of de schepping kwam. Dat is het verschil. Hetis een vrijheid-niet-vrijheid, die een paradox lijkt entegelijkertijd heerlijk is om in te leven.’ •www.originalplay.comGenees je denken en zo ook de wereldWe willen niet ontkennen dat we eenspeciale relatie hebben met AeeshahAbbabio die de stichter is van deAttitudinal Healing link: een centrumvoor AH in Oakland in California. Al jarenlang is het zodat als we elkaar spreken of tegenkomen niet zeggen:‘Hoe is het?’, maar dat we elkaar begroeten met:‘Hoegaat het met het Licht van de Wereld?’ De ander antwoordtdan met:‘Dat schijnt nog steeds helder. En ik zieook hoe het Licht in jou schijnt’.Onlangs kreeg ik te maken met heftige pijn in beideschouders door een combinatie van osteo-artritis en eenslijmbeursontsteking. Het was zo erg, dat Diane memoest helpen met aankleden enzovoort. Ik ben blij tekunnen melden dat het nu beter gaat met me. Maar erwaren dagen, dat ik mijn gebrek aan geestelijke vooruitgangverkeerd inschatte en me voelde alsof ik voor dezoveelste keer herkozen werd als president voor de herkansersvan Een Cursus in Wonderen.In werkelijkheid was het een uitnodiging voor me ommezelf eraan te herinneren, dat ik ‘niet mijn lichaamben. Ik ben vrij want ik ben nog steeds zoals God megeschapen heeft’. Het was moeilijk voor me mijn aandachtniet te richten op mijn lichaam terwijl ik zoveelpijn had, en het was een uitdaging mezelf niet tebeschuldigen vanwege die pijn.Een van de dingen die me geholpen hebben was me debegroeting te herinneren met Aeehsha, me te herinnerendat ik het Licht van de wereld ben, dat mijn Lichtnog steeds schijnt en dat ik me daarmee kan identificerenin plaats van met mijn lichaam.Een vraag om hulp, een geschenkTijdens een zeer pijnlijke periode, waarin ik bovendienweinig energie had vanwege slapeloosheid, kreeg ik eentelefoontje van een student van ECIW. Zoals gewoonlijkbleek ook deze vraag om hulp uiteindelijk een geschenkvoor mij te zijn. De beller vertelde last te hebben vanernstige en zeer pijnlijke hoofdpijnen.Terwijl ik bad ende Heilige Geest door mij liet werken, merkte ik dat iknaar mezelf luisterde terwijl ik manieren met hem deeldeom naar die pijn te kijken. Ik vertelde hem dat zijndoel om van de pijn af te willen zijn misschien niet hetmeest behulpzame doel was voor hem. Ik ging doormet zeggen dat het mijn ervaring was, dat het hebbenvan de Vrede van God als enige doel een meer praktischdoel gebleken was. Ik wees erop dat in plaats van tegende pijn te vechten, hij er ook voor kon kiezen zijn pijnte omhelzen, en er vervolgens langs te gaan door nochde pijn, noch zijn lichaam als vijand te zien.Wat ik me realiseerde was dat ikzelf al die dingen al aanhet doen was, maar door dit met hem te delen, hielp hetme mijn besluit hierover te versterken.Toen vroeg ikhem waar hij zich het meest schuldig over voelde en hijnoemde twee dingen. Ik antwoordde dat het zien vanwaarde in schuld en het daaraan vasthouden, kan leidentot meer pijn, zelfs de oorzaak van pijn kan zijn, en iksprak over het belang van onszelf vergeven.De man vond wat ik zei behulpzaam en we sprakenongeveer een half uur.Toen we het telefoontje beëindigden,besefte ik dat ik tijdens het gesprek zo gerichtwas geweest op het willen helpen van de ander, dat ikmijn eigen pijn helemaal niet gevoeld had.Ik was een moment stil en vroeg mezelf af:‘Waar voelik me op dit moment het meest schuldig over?’ Ik wisthet antwoord meteen. Ik voelde me het meest schuldigover mijn gedrag. De afgelopen week was ik snel geïrriteerd,ongeduldig en kortaf geweest tegen Diane diewerkelijk een leraar voor me is op het gebied vanoneindig geduld. Ik vertelde Diane over mijn vraag enhet antwoord dat ik daarop kreeg. De schuld verdweenonmiddellijk en ik voelde me meer in balans met mijnspirituele kern.Een van de dingen die ik mezelf bleef afvragen waswelke geestelijke lessen deze ervaring me bracht ombehulpzamer te kunnen zijn voor anderen. Een van deantwoorden was om dit te delen met jou in dit artikel.Ik weet dat we allemaal van elkaar leren en voel medankbaar door in dit samenzijn te kunnen geven enontvangen.Jerry JampolskyVertaling: Emilia van LeentDit artikel is overgenomen met toestemming van MiracleDistribution Center, 3947 E. La Palma Ave.,Anaheim, CA92807, USA, uit The Holy Encounter, juli/augustus 2006.www.miraclecenter.org8 ...van hart tot hart... nr. 2 - mei 2007nr. 2 - mei 2007...van hart tot hart...9

In het augustusnummer 2006 van …vanhart tot hart… schreef ik hoe ik in hetbegin van mijn spirituele zoektocht werdgeraakt en geleid door het gebed vanFranciscus van Assisi: ‘Vader, maak mij eeninstrument van uw vrede’. Hoe ik worsteldemet mijn intentie en mijn kleine ik en hoeik langs de weg van zelfonderzoek uiteindelijkuitkwam bij de wetenschap: Vader, mijnwil is de Uwe (ECIW les 329).Uiteraard stopt het verhaal daar niet. Zijnwil de mijne weten is een immens grootgeschenk. De praktische, aardse invullingvan die Wil leren kennen is een heel proces,maar zo mogelijk een nog groter geschenk.Met een dankbaar hart vertel ik jullie derest van mijn verhaal.Uw wil geschiede, Uw Stem in mijErica NapIets meer dan twee jaar geleden lag ik op een dinsdagavondna mijn werk uitgeteld op bed. Ik werkteal jaren in het basisonderwijs en daarnaast dirigeerdeik een koor. Beide activiteiten vervuldenmij steeds met een zekere onvrede... het was het niethelemaal. Ik voelde me verstrooid en versnipperd, raaktesteeds vermoeider en had het gevoel dat ik voortdurendtekort schoot. In een mij nogal bekende staat van vertwijfelingen uitputting lag ik die avond naar het plafondte staren en vroeg mezelf:‘Maar wat zou ik danécht willen? Gewoon écht...?’ Het antwoord was verbluffendhelder.‘Ik zou een jaar lang aan God willenwijden, niets anders. Ik zou niet langer de vraag willenstellen:“Wat wil ík met mijn leven?”, maar “Wat wil hetLeven met mij?”’Toen ik die woorden van binnengehoord had, ging mijn hart als een razende tekeer. Deadrenaline pompte door mijn lichaam en van vermoeidheidwas geen sprake meer. Later hoorde ik de prachtigewoorden van David Wegener:‘the antitode to exhaustionis not neccessarely rest, but wholeheartedness’. Zoervaar ik het nu nog steeds.Ik zou van U willen zingenDe volgende dag vertelde ik van mijn plannen aan eencollega. De week daarop nam ik ontslag. Er was domweggeen weg terug, ondanks alle praktische bezwarendie ik of anderen op probeerden te werpen.Wat volgdewas zo’n driekwart jaar lege agenda. Ik kan mij nog deenorme vreugde herinneren van de blik in mijn agendaop maandagmorgen... niets. Helemaal niets! De heleweek niet! Ik dankte God regelmatig op m’n bloteknieën voor zoveel rijkdom (tijd IS rijkdom) en ginghelemaal op in de (veelal spirituele) boeken die ik konlezen, de gedichten die ik schreef, de wandelingen die ikmaakte, de muziek die ik beluisterde, de retraites die ikdeed, de dansopleiding waar ik mee begonnen was, detijd die ik had voor zelfonderzoek en reflectie, de tochtennaar de donkere diepten van mijn ziel die ik nooithad durven maken en het oneindige potentieel aanmogelijkheden dat ik voelde maar niet aan hoefde teboren. Mijn tijd kwam later voelde ik. Het was mijngrote winterslaap, ik had een zaadje in vruchtbare aardegelegd en ik zag vol vertrouwen uit naar de lente.In die winter schreef ik dit gedichtje:Ik zou van U willen zingen heer,de mooiste liedjes schrijven‘k Zou van u willen spreken heer,de mooiste zinnen rijgen,Maar Vader als ’t U liever is,dan zal ik van u zwijgen.Mijn verlangen om te zingen, te schrijven, te sprekenover of vanuit Zijn liefde was groot, maar de wens omwerkelijk in alles Zijn wil te leven bleef altijd groter. Alshet Hem liever was, zou ik zwijgen.De eerste zonnestralen van de lente dienden zich aantoen ik gevraagd werd een zangworkshop te geven bijeen theatergroep.Wat daar gebeurde was voor mij evenverrassend als voor de deelnemers. Ik bleek een groottalent te hebben om mensen die niet durven zingen metheel simpele trucs en een grote portie respect, veiligheiden speelsheid, aan het zingen te krijgen. Met knikkendeknieën waren we allemaal de zaal binnengekomen enluid zingend gingen we naar huis.Ik werd nog eens gevraagd, en nog eens, en nog eens. Erbleken nog wel wat theatergroepjes die graag wilden datik kwam. En nog meer, en nog meer. En of ik ookworkshops gaf aan particulieren, want de zussen, broers,vrienden, vriendinnen en collega’s wilden ook wel eens.Ja hoor, doe ik. En of ik ook vervolgcursussen gaf? Jahoor, doe ik. En privé sessies? Ja hoor, doe ik. En weekenden?Ja hoor, doe ik. Het duurde even, maar uiteindelijkkon ik het antwoord van het universum maarmoeilijk missen... mijn bestemming had iets met stem temaken. Mijn verlangen om te zingen, te spreken en teschrijven waren niet voor niets in mij gezaaid. Ik hoefdeniet te zwijgen. Ik werd stemgever.School voor stemgevingOp 16 augustus 2005 schreef ik mij in bij de Kamer vanKoophandel onder de naam ‘Murali, school voor stemgeving’.Het was één van de ontroerendste momentenin mijn leven.Murali is de naam voor de dwarsfluit van Krishna in hetSanskriet. De holle fluit staat symbool voor de mens, diebevrijd van angsten, een open kanaal kan zijn voor hetspel van God. Een instrument van Zijn liefde en vrede.Als stemgever wilde ik zo’n instrument zijn en wilde ikanderen helpen een open en vrij instrument te zijn voorhet unieke levenslied dat God door hén wil zingen.Toen ik mijn handtekening zette onder de naam‘Murali’ besefte ik dat mijn gebed was verhoord en datik mijn handtekening zette onder mijn contract metGod. Nu was ik officieel een instrument van Zijn vrede.En niet zó maar een instrument... een muzíekinstrument.De naam ‘school voor stemgeving’ kwam voort uit hetstem-geven, want dat was wat mijn werk bleek te zijn...mensen helpen weer stem te geven aan zichzelf. Somsaan pijnlijke aspecten die nooit stem hadden gekregen,soms aan vreugde, uitgelatenheid, ontroering of verlegenheid.Maar altijd bleek het uiteindelijk te gaan overhet vinden van en het stemgeven aan een grotere Stem.De stem van het hart. Het vinden van die stem, die nietiemands stem is, maar de stem van de Liefde zelf, raaktebij veel mensen een nieuw verlangen... die van het vindenvan hun be-stemming, hun harts-tocht. Nu ik mijnharts-tocht gevonden had was dit wat ik door kon enwilde geven. Muziek was het instrument.Ik leerde dat er in ieder van ons muziek klinkt, eenuniek lied, een eigen ritme.We kunnen leren luisterenen vormgeven aan dat waarvan we weten dat we hetmoeten doen om ons heel te voelen.Te voelen dat weonze lotsbestemming vervullen. Ik leerde dat vreugde envervulling beginnen bij het laten klinken van de muziekdie in ons leeft, het dansen op het unieke tromgeroffeldat we van binnen ervaren. Dr.Wayne Dyer schrijft hetprachtig in De 10 geheimen van succes en innerlijke rust:‘De muziek die je in jezelf hoort en die aandringt risico’ste nemen en je dromen te volgen is je intuïtieveverbinding met de doelstelling die je sinds je geboortein je hart droeg.Wees enthousiast over alles wat je doet.Bezit die hartstocht met het bewustzijn dat het woordenthousiasme letterlijk betekend “de God” (entheos) “inje” (iasme) De hartstocht die je voelt is God in je die jesmeekt het risico te nemen jezelf te zijn. Luister, en sterfniet zolang de muziek nog in je is’ (p.32).Zijn Stem in onsStem geven aan wie we ten diepste zijn, aan Zijn Stemin ons, aan Zijn wil in ons, voelt vaak als een risico. Enniet onterecht, want het is waar; anderen kunnen jebeschouwen als een verrader wanneer jij trouw bent aanjouw muziek, jouw doel. Er zullen mensen afhaken dieje niet meer kunnen en willen volgen. Je kunt weerstandverwachten en er gaan vast wat deuren dicht. Daarstaat tegenover dat die ene deur opengaat waar jóuwnaam op staat, die voor niemand anders open kán gaandan voor jou en waarachter al die mensen zitten tewachten die juist jóuw stem willen horen. De apostelPaulus schreef in de brieven aan de Korintiërs:‘Er zijnvele verschillende stemmen in de wereld, en niet één iser zonder waarde’.Misschien heb jij niet de stem waarmee je een beroemdspreker of zanger zult worden, maar je hebt wel eenstem die gehoord kan en wíl worden op dat ene podiumdat het Leven speciaal voor jou in petto heeft.Omdat jij het bentNog nooit kende de wereldeen leven in jouw naamen nooit meer zullen sterrenals in jouw teken zijnGeen stem was als de jouwenooit kwam jouw lied voorbijgeen ziel droeg al jouw gavengeen mens had lief als jij.slechts jij kunt met ons delende rijkdom die jij kentjouw levenslied wil klinkenomdat jij het bent.Erica Nap is singer-songwriter, koordirigent, tekstschrijfster enstemgever met Hart en Ziel. www.murali.nl.10...van hart tot hart... nr. 2 - mei 2007 nr. 2 - mei 2007...van hart tot hart...11

Een heilig pad bewandelenAlle grote wereldreligies hebben leringen dieverhalen over de reis van de geestelijke zoeker,het pad dat iemand moet bewandelenom te groeien in compassie en de wereldmet helderheid en wijsheid tegemoet te kunnen treden.Het lopen van een labyrint is opnieuw over de helewereld aan het opkomen als een metafoor voor de spiritueleof geestelijke reis. Het is een reis die we allemaalmoeten maken, een reis naar het innerlijk van onze eeuwigebron, naar wie we werkelijk zijn. Onze reis gaat erniet over ons iets eigen te maken wat we al hebben,maar ons daarvan bewust te worden.Een labyrint helpt je deze reis te lopenDeze loopmeditatie is een archetype, een heilig symbool,een goddelijke afdruk die in verschillende vormengevonden worden in alle religieuze tradities op dewereld. Het is een reis naar de kern van je diepste warezelf.ECIW zegt het heel duidelijk:‘Je zult een reis ondernemenomdat jij in deze wereld niet thuis bent. En je zultnaar jouw thuis zoeken, of je nu beseft waarzich dat bevindt of niet. Als je gelooft dat hetbuiten jou is, zal je zoektocht vruchteloos zijn,want dan zoek je het waar het niet is. Jij herinnertje niet meer hoe je naar binnen kunt kijken,want je gelooft niet dat daar jouw thuis is.Maar de Heilige Geest herinnert het zich voorjou, en Hij zal jou naar huis leiden omdat datZijn opdracht is’ (T12.IV.5:1-5).Een labyrint helpt je om naar binnen tekijkenWat is een labyrint dan wel? Denk niet dat heteen soort net is waarin je met doodlopendesteegjes bedrogen wordt. Een labyrint heeftgeen doodlopende stegen of andere trucs, hetbestaat slechts uit één enkele weg met wendingendie je uiteindelijk naar de kern leidt. Maarnet als de levensreis zal ook een labyrint je meenemennaar onverwachte wendingen en bochten voordat je deweg naar de kern vindt, voor je de weg vindt naar hetinnerlijke licht, voordat je de weg naar huis, naar Godvindt.Zoals les 156 zegt:‘Er is een licht in jou dat niet kandoven, waarvan de aanwezigheid zo heilig is dat dewereld wordt geheiligd omwille van jou’. Het lopen vaneen labyrint helpt je weer contact te maken met jeinnerlijke Goddelijke licht, dat altijd geduldig op jegewacht heeft. Het pad wordt een spiegel voor waar jenu in je leven staat; alles dat in een labyrint gebeurt iseen metafoor voor wat in jouw leven gebeurt.Een ander prachtig geschenk is dat een labyrint jedwingt in het nu te zijn. Het helpt je ruimte te makenvoor stilte in je dagelijks leven en biedt een rechtstreekseweg naar het moment van het nu, daar waar lineairetijd en eeuwigheid elkaar ontmoeten. Een plek waar jekunt loslaten en het verleden kunt laten gaan, een plaatswaar je voorbij alle illusies kunt zien.Een wandeling door het labyrint bestaat uit drie gedeelten:bevrijding, ontvangen en terugkeren. Op de wegnaar binnen schud je het verleden met al zijn bagagevan je af. Uiteindelijk bevrijd je je ego:‘Het ego investeertenorm in het verleden, en gelooft uiteindelijk dathet verleden het enige aspect van de tijd is dat betekenisheeft. Onthoud dat de nadruk die het legt op schuld hetin staat stelt zijn continuïteit veilig te stellen door detoekomst aan het verleden gelijk te maken, en zo hetheden te vermijden.‘Nu’ heeft voor het ego geen betekenis’(T13.IV.4:2-3 en 5:1).Terwijl je de bochten neemt tijdens het wandelen,begint de wereld te vervagen. Je wordt je bewust vanlopen en ademhalen. Je zult in staat zijn je denkgeestleeg te maken.Terwijl je je naar het centrum beweegtzul je merken, dat je hiermee ook je geestelijke centrumnadert.In het centrum ontvang je vrede of nieuwe inzichten ofeen visioen. Hier maak je contact met je innerlijke licht,je diepste ware zelf, daar waar je één bent met God. Hetis hier dat je jezelf in het nu vindt.‘In de werkelijkheidvan het “nu”, zonder verleden of toekomst, begint hetbesef van de eeuwigheid.Want alleen “nu” is hier, enalleen “nu” biedt de gelegenheid voor de heilige ontmoetingenwaarin verlossing kan worden gevonden’(T13.IV.7:6-7).Op weg naar buiten, tijdens de terugkeer naar dewereld, neem je wat je hebt ontvangen in de kern, integreerthet en maakt het deel van je dagelijks leven. DeDe realiteit is er, daar doen we niets aanIn onze vragenrubriek Hoe kan ik dit anders zien?geeft Els Thissen dit keer antwoord op eenvraag over de realiteit die je niet uit de weg kangaan.Ik ben begonnen met de studie van Een Cursus inWonderen. Heel interessant en niet zo gemakkelijk, hoewelals het begint door te dringen er natuurlijk meer klaarheidkomt.Ik heb toch één bedenking en dat is dat men de realiteit nietuit de weg kan gaan.Wat bijvoorbeeld bij de enorme verkeersdrukte,en wat als je een zoon hebt die dagelijks met deauto in die ‘heksenketel’ van een grote stad terechtkomt. Ikgeef toe dat ik dan wel een dosis angst voel.Wat kan ikdaarvoor in de plaats stellen? De realiteit is toch niet weg tecijferen…Dank voor een antwoord,MWDank je wel voor de vraag!Inderdaad, als het gedachtegoed meer doordringtkomt er klaarheid.Wat je vraag betreft. De realiteit kan je niet uit de weggaan. Dat is waar. Maar hoe je over de realiteit denkt,dat is een ander verhaal. De zon komt op als de zondat doet. Die vraagt ons geen toestemming. Dat zou jede realiteit kunnen noemen. Maar zodra ik denk datde zon niet mag opkomen, of dat er geen verkeersdruktemag zijn als die er wel is, dan wordt mijn levenmeteen een hel. Dat is dan ook wat die angst oproept.schoonheid van de wandeling in het labyrint is gelegenin het gegeven dat iedereen dit kan doen, ongeacht spiritueleweg of traditie.Het is een symbool dat zich voegt naar je intenties. Hetis ook een van de oudste contemplatieve en transformerendemiddelen die de mensheid kent, en dat al eeuwenlanggebruikt wordt voor gebed, rituelen,inwijdingen en persoonlijke en geestelijke groei. Hetlabyrint, ook wel pad naar innerlijke vrede genoemd,kan je helpen het geluid van de stilte te horen en debeweging van stilte gewaar te worden.Een gedachte die ingaat tegen wat de ‘realiteit’ lijkt tezijn.De realiteit is er, daar doen we niets aan.Wat zijn mijngedachten over de realiteit? Daar kan ik naar kijken.En dan kan ik me afvragen of mijn gedachten ‘waar’zijn. Bijvoorbeeld de gedachten: de zon mag nietopgaan en er mag geen verkeersdrukte zijn. Is datWaar? Wat is de realiteit? De realiteit is dat de zonopgaat en er verkeersdrukte is. Ik kan beter denken:de zon mag wel opgaan en er mag wel verkeersdruktezijn.Waarom kan ik dat beter denken? Omdat dat iswat er is.Angst ontstaat als we ons verzetten tegen dat wat er is.Stel je voor dat je tegen alles wat er is ‘ja’ zou zeggen.Niet als goedkeuring, maar gewoon als constateringdat dit is wat er is.Wat zou dat voor je leven betekenen?Het zou de zon niet tegenhouden om op tekomen en de verkeersdrukte in de stad niet oplossen.Maar het zou kunnen dat het de ‘verkeersdrukte’ in jegedachten over de verkeersdrukte in de stad wat rustgeeft. En het zou kunnen dat je dan rustiger wordt eneen betere manier kunt bedenken om ermee om tegaan.Wat is trouwens je angst? Dat je zoon sterft in de verkeersdrukte?En wat is de realiteit? Is hij gestorven?Kennelijk zijn we banger voor wat nog geen realiteitis en alleen nog leeft in onze gedachten, dan voor derealiteit dat onze gedachten niet waar zijn.Hartelijke groet,Els ThissenTerry de Vries NelVertaling: Emilia van LeentTerry de Vries Nel is labyrintmaker en lichtwerker.Adres: LandscapeLabyrinths, 2 Antreith Street, Stellenbosch 7600 Zuid Afrika.www.labyrinthsociety.orgHOE KAN IK DIT ANDERS ZIEN?12 ...van hart tot hart... nr. 2 - mei 2007nr. 2 - mei 2007 ...van hart tot hart... 13

HART HET HART HET HART HET HART HET HART HET HART HET HART HET HARTNu maak ik er aanspraak opGod, vandaag vraag ik U om de gavedie U in mijn hart hebt bewaardwachtend - op erkenning.Laat genade alle herinnering terugbrengendie mijn slapende denkgeest vergaten zekerheid over wat Liefde is.Mag mijn wereld plaatsmaken voor de Uwezodat ik een licht zal ziendat heel de wereld in liefde omhult?Zal angst niet verdwijnenvan ieders gezichtvan wie het hart zich verheft?Wanneer mijn vergeving op alles rustzal niets de Hemel nog uitstellen.En zal ik ontvangen wat mij gegeven is.Uw genade is mij gegeven.Nu maak ik er aanspraak op.Vader ik kom tot U - het kind dat U liefhebt.ECIW Les 168Bewerking: A.v.U.ActiviteitenchronologischDe activiteiten worden verzorgd doorEls Thissen.10 juni 2007Miniworkshop, Moorveld23-24 juni 2007Stilte workshop,Wahlwiller9-20 juli 2007Intensieve training The Work ofByron Katie, Havelte19 augustus 2007Miniworkshop, Moorveld16 september 2007Miniworkshop, Moorveld3 oktober 2007Familie- & Systeemopstelling,Geldrop7 oktober 2007Familie- & Systeemopstelling,Griendtsveen14 oktober 2007Open Workshop,Vessem20-21 oktober 2007Familie- & Systeemopstelling,Groesbeek28 oktober 2007Miniworkshop, Moorveld3 november 2007Open workshop,Tilburg18 november 2007Miniworkshop, Moorveld23-25 november 2007Facilitatortraining,Wahlwiller23 december 2007Miniworkshop, Moorveld27-30 maart 2008Mandala Schilderen,WahlwillerWORKSHOPSFamilie & systeemopstellingenIn een familieopstelling wordt hetgeboortegezin van degene voor wie deopstelling wordt gedaan, fysiek in deruimte opgesteld. Zo zijn er mensen die- voor de duur van de opstelling -zonodig de plek van de vader, moeder,broers en zussen innemen. Ook neemtiemand de plek van de persoon zelf in.Door de opstelling worden patronen enspanningsvelden zichtbaar, zoals die zichbinnen families, soms al vele generaties,kunnen voordoen. Door deze patronenaan het licht te brengen kan de ordening‘hersteld’ worden. Zo kunnen verhoudingenbinnen een familieharmoniseren of genezen. Deze maniervan werken is verder bruikbaar voor hetinzichtelijk maken en herstellen vanverhoudingen binnen bedrijven, teamsen op andere plekken waar mensensamenkomen. Ook kunnen de verschillendekwaliteiten die in een persoonsamenkomen en ten opzichte van elkaarvoor een spanningsveld zorgen, in eenopstelling inzichtelijk gemaakt worden.3 oktober 2007. GeldropDe Sprong,Tournooiveld 10, 5663 EAGeldrop (ingang achterzijdeRederijkersstraat).Woe 20-22.30 uur.Info/Opgave: 040-2858757 of e-mail:info@desprong-geldrop.nl7 oktober 2007, GriendtsveenDeurnseweg 9, 5766 PH Griendtsveen.Zon 9.45-16.30 uur. Info/Opgave:Liduïne Jansen 0493-526022O Ik wil deelnemen aan (naam activiteit):op (datum):O Ik bestel (titel):Van (artiest):Datum:ACTIVITEITENZat 10-zon 16 uur. Cursus €120.Verblijf €90 (2pk).20-21 oktober 2007, GroesbeekDe Poort, Biesseltsebaan 34, 6561 KC.Zat 10-zon 16 uur. Cursus €120.Verblijf €90 (2pk)Open WorkshopWie wil kan in deze workshop werkenaan een persoonlijk thema. Els Thissenwerkt, in alle vrijheid, in de groep, individueelmet die deelnemers die eenkwestie inbrengen.Verder is er ruimtevoor het stellen van vragen.Afhankelijk van de vraag en wat er aande orde is werkt Els met Een Cursus inWonderen,The Work of Byron Katie,Attitudinal Healing en/of Familie &Systeemopstellingen.14 oktober 2007,VessemJacobushoeve, Jan Smulderssttraat 4,Zon 10-16 uur. Cursuskosten €20 (incl.koffie/thee). Info/Opgave: Lilian vanRooij: 0497-383404/e-mail:l.v.rooij@ia.nl of info@pelgrimshoevekafarnaum.nl3 november 2007, TilburgSpirituele Sociëteit, ’t Wad, De Schans128. Info/Opgave: P. van Hees: 06-15477985/e-mail: p.vanhees@wxs.nl ofwww.spirsoctilburg.nlMeditatief mandala’s schilderenMandala’s tekenen/schilderen is eenmanier om een reis naar binnen temaken. Het is een momentopname vanonze innerlijke staat. In stilte laten weAanmelding activiteiten e/o bestellingHandtekening:Bij aanmelding voor een workshop of training ontvangt u schriftelijk berichtvan aanmelding.Als u een bestelling doet krijgt u deze met factuur thuis gezonden. (z.o.z)14 ...van hart tot hart...nr. 2 - mei 2007nr. 2 - mei 2007HET HART...van hart tot hart...1

HET HART HET HART HET HART HET HART HET HART HET HART HET HART HET HART HET.HART HET HART HET HART HET HART HET HART HET HART HET HART HETons leiden door onze intuïtie.We tekenende beelden die zich aan ons tonen,en gebruiken de kleuren die zich aandienen.Of we laten ons leiden dooronze eigen innerlijke beweging die vormenen kleuren doet ontstaan.We werkenmet potlood, inkt en acrylverf.Om een mandala te maken hoef je nietgestudeerd te hebben of te ‘kunnentekenen’. Je wordt gevraagd bereid tezijn om open te staan, om in stilte deimpulsen van het moment te volgen enhet innerlijke beeld, of de innerlijkebeweging naar buiten te brengen.27-30 maart 2008. WahlwillerArnold Janssen Klooster,Capucijnenweg 9, 6268 BA. Don 10-zon 16 uur. Cursus €175 (incl. papier,acrylverf).Verblijf 1pk €140Stilte workshopIn de kloostersfeer van de gastvrije zustersmaken we contact met de stilte inonszelf. Door middel van (geleide)meditaties en oefeningen gericht op hetnaar binnen keren, zoeken we de stiltein onszelf en vinden we de toegangspoorttot onze eigen antwoorden. Daarin kunnenwe onszelf herkennen in wat wewezenlijk zijn en maken we van detheorie een ervaring van het hart. ElsThissen werkt met de deelnemers naaraanleiding van hun vragen en inbreng.De workshops hebben daarom een wisselendeinhoud, waarbij het accent ligtop innerlijk werk in stilte.Tijdens demaaltijden en buiten de werkruimtewordt stilte in acht genomen.Naam:Straat:Postcode en plaats:Telefoon:23-24 juni 2007. WahlwillerArnold Janssenklooster,Capucijnenweg 9. Za 10- zo 16 uur.Cursus €120.Verblijf 1pk. €60Open Mini-WorkshopsMoorveld, 10-12.15 uur. Op basis vandonatie, tenzij anders vermeld.10 juni 2007, Moorveld19 augustus 2007, Moorveld16 september 2007, Moorveld28 oktober 2007, Moorveld18 november 2007, Moorveld23 december 2007, MoorveldTRAININGENIntensieve Training The Work ofByron KatieEen intensieve training in het begeleidenvan jezelf en anderen in de The Work ofByron Katie. Zij heeft ons een methodegegeven (vier vragen en een omdraaiing)om onze gedachten op waarheid teonderzoeken en onze vrijheid –die eraltijd is- te realiseren door onze overtuigingenmet begrip tegemoet te treden.We lijden als we een gedachte gelovendie tegen de realiteit ingaat. Zo’n gedachtezou kunnen zijn: de kat moet blaffenen mijn moeder moet minder praten.Alsik wil dat de realiteit anders is dan ze is,vraag ik iets onmogelijks en offer ik mijnvrijheid aan het vasthouden aan mijnovertuigingen.We zoeken naar wat méérwaar is, dan de overtuiging die we koesterenen kijken wat de antwoorden enomkeringen ons te bieden hebben.9-20 juli 2007. HavelteE-mail:Deze strook sturen naar: Centrum voor Miracles-StudiesLuipertstraat 12, 6237 NM Moorveldtel: 043-3647987Of uw aanmelding/bestelling mailen naar: cms@elsthissen.nlVERVOLG ACTIVITEITENAanmelding activiteiten e/o bestelling(z.o.z.)Mei 2007VHTH jrg. 1 nr. 2, p.7, citaat:Er kan mij niets gebeurenwat nieteen vriendelijke uitnodigingtot groei is.Marian van den BeukenMeeuwenveen, Meeuwenveenseweg 1-3. Ma 19.30 uur – vrij 12.00 uurCursus €550.Verblijf 2pk €525; kamperen€475 (beperkt mogelijk)FacilitatortrainingDeze training is bedoeld voor mensendie willen leven en werken met deprincipes van Attitudinal Healing (AH)en/of het gedachtegoed van Een Cursusin Wonderen (ECIW) of AH- en /ofCoursegroepen willen begeleiden.Weoefenen verschillende vaardigheden diesamenhangen met de AH-richtlijnenzoals empatisch luisteren, luisteren zonderoordeel, angst herkennen en met deogen van liefde kijken. Ook kijken wenaar onze motieven om groepen tebegeleiden.23-25 november 2007. WahlwillerArnold Janssen Klooster,Capucijnenweg 9.Vrij 10 – zo 16 uur.Cursus €160.Verblijf 1pk €90Training FamilieopstellingVoor mensen die zelf opstellingen willengaan begeleiden. Als je belangstellinghiervoor hebt neem dan contact metons op.Informatie en opgaveCentrum voor Miracles-StudiesLuipertstraat 12,6237 NM Moorveld,tel: 043-3647987e-mail: cms@elsthissen.nlwebsite: www.elsthissen.nlGroningenGroningen:Godelieve Bos 050-5420233Haren (1):Marrigje Dijksma 050-5340729Haren (2) 1, 2, 3 :Henk Kamerling 050-5340729Onstwedde:Johan Maarsingh 0599-331722GelderlandApeldoorn:Nicole Blaauw 055-5336916Doetinchem:Pieter Vegter 0575-451799Hengelo:Pieter Vegter 0575-451799Lochem:Jan Helmus 0573-257927Nijmegen:Nanja 024-3224327Nunspeet:Jurja Kammeijer 0341-251181Rheden:Annie Bekker 026-4454004FlevolandAlmere 8 :Ellis Vleugels 06-22219910Lelystad:Mariet ten Doeschot 0320-256600FrieslandIJlst:José van der Werf 06-23885960Lemmer:Mirjam Rombouts-Overbeek0514-563719Oosterend (1) en (2) 7 :Willem & Jacqueline Feijten0515-332472Noord-HollandAlkmaar:Frans Kok 0299-673404Amstelveen:Renée van der Vijgh 020-6473075Amsterdam(1):Emma Veenstra 020-6969132Amsterdam(2):Nicolien Gouwenberg 020-4003124De Rijp:Frans Kok 0299-673404Haarlem (1):Ynze Keetlapper 023-5367538Haarlem (2):Frans Kok 0299-673404Heemskerk:Frans Kok 0299-673404Hoorn:Frans Kok 0299-673404Purmerend:Frans Kok 0299-673404Zuid-HollandAlphen a/d Rijn:Janny Buijs 0172-441543Delft:Wil Rijsterborgh 015-2615998Den Haag (1):Michelle Bauer 070-3542074Den Haag (2):ATTITUDINAL HEALINGGROEPENIn diverse plaatsen komen AH groepen bijeen die werken met de principes enrichtlijnen van AH. Als je belangstelling hebt om aan een groep deelte nemen kun je contact opnemen met de facilitator. Gevraagde bijdrage:gratis tot maximaal €7,- per bijeenkomst. Je mag méér betalen.Annemarie van Unnik070-3467932Den Haag (3):Yvonne Scharis 070-3522379Gouda:Marianne Spoor 0182-532396Streefkerk:Krystyna Bergsma 0184-684340Strijen:Niesa Robberecht 078-6762529Voorschoten:Anna Walraven 071-5764877Zoetermeer 5 :Cathy Blom 079-3311735 &Wil Rijsterborgh 015-2615998Zuid-Beyerland:Anna Eppinga 0186-662055UtrechtAmersfoort (1) en (2) 3 :Rozemarijn Ockhuysen033-4728602Bussum:Marion & Harry Welch035-6910589Eemnes:Inez Coolen 035-5260594Hilversumse Meent:Monique Veenstra 035-6982556Huis ter Heide:Fleur Smelt 035-6920802 & Anne-Joke Vellinga 030-6920905Leusden:Eveline Teunissen 033-4952623Nieuwegein:Corrie van Zijl-van der Klij030-6038241Soest (1):Maria de Wilde 035-6026486Soest (2):Rob Middeldorp 035-6025647Utrecht (1):Gera Wolswijk 030-2947944Utrecht (2):Marie-Alice Storimans 030-2712855Utrecht (3):Jeanette Rutting 030-2892507Utrechtse heuvelrug:Wim van Ginkel 0343-431577 &Loek Kattekamp 030-2721290Werkhoven:Cobi Schilp 0343-477517Zeist:Etty de Graaf 030-6990028Noord-BrabantBreda:Jopie van Heeren &Henny van der Feer 076-5208377Mierlo:Anneke van Haendel 0492-663226& Diny van Liempd 073-5492692Ossendrecht:Kees Zwinkels 0164-671255Schijndel:Diny van Liempd 073-5492692 &Anneke van Haendel 0492-663226Tilburg:Anja Gussinko 013-5363784Ulvenhout:Marja van Schie 076-5600095Vessem:Mieke Panhuysen 040-2523818 &Inez Zonneveld-Woelinga013-5146111&Diny Smits 040-2425260LimburgBerg en Terblijt:Riny Blom 043-6041816Echt:Peter Winteraeken 0475-484833Roermond:Jeannette Fabrie 0475-341130Sittard:Beppie Cloo 046-4581597Venlo-Blerick:Jolanda Megens 06-17516018ZeelandBurgh-Haamstede:Irene van Waveren & Cees Bakker0111-650606Dreischor:Trudy Huter 0111-406006Middelburg (1):Ria Castenmiller 0118-639949Middelburg (2):Pauline Klerkx & Paul Vreugdenhil0118-644020Vlissingen:Ellen Heystek 0118-418294 &Ankie Spinnewijn 0118-419498OverijsselOldenzaal (1):Rogier Pondaag 0541-510844Oldenzaal (2):Trudy ter Braak 0541-539261Drenthegeen groepenNederlandstalige groepen in hetbuitenland:BELGIË:Ruimte voor innerlijke vrede:Beja Pingnet,Victor Nelisstraat 16,2900 Schoten, tel 03-6588287,Website: www.InnerlijkeVrede.beBrugge (1):Henk Content 050-352943Brugge (2):Ingrid Vierstraete 050-337332Gistel:Johan Lingier 059-276724Kalmthout:Rina & Jean-Pierre Lenders03-6663618Oelegem:Fons & Diane Melis 03-4816439Schoten:Beja Pingnet 03-6588287OOST-SPANJEBenitachell (Alicante):Trudi van Dorp (0034)965973199/6393619991Thema:Werken aan werk2Voor rouwverwerking na hetverlies van een naaste of dierbare3Voor mensen die gedurende eenlange tijd ziek zijn5Jongerengroep6Voor ouders van kinderen die kortof lang geleden overleden zijn.7Voor kinderen die een ouder,broertje of zusje verloren hebben ofchronisch ziek zijn.8Leesgroep JampolskyNIEUWE AH GROEPENMierlo:Anneke van Haendel0492-663226 & Diny vanLiempd 073-5492692Schijndel:Diny van Liempd 073-5492692& Anneke van Haendel 0492-663226Almere:Ellis Vleugels 06-22219910INTERVISIE-GROEPENVoor facilitators van AH- en/ofCourse-groepenAlgemene informatieCentrum voor AH 043-3647987Noord-BrabantHenny van der Feer076-5208377Limburg/SittardBeppie Cloo046-4581597Set van 12 kaarten met degeïllustreerde principes vanAttitudinal Healing doorAnnemarie van Unnik.Prijs €3,- (excl. verzendkosten).Te bestellen bij: StichtingCentrum voor AttitudinalHealing. Tel 043-3647987;Luipertstraat 12, 6237 NMMoorveld; E-mail:ahnl@elsthissen.nl2HET HART...van hart tot hart... nr. 2 - mei 2007nr. 2 - mei 2007HET HART...van hart tot hart...3

HART HET HART HET HART HET HART HET HART HET HART HET HART HET HARTMIRACLES IN CONTACTDe principes en richtlijnen van Attitudinal Healing stammen uit Een cursusin wonderen (A Course in Miracles©). Stichting Miracles in Contact(MIC) is contact- en ontmoetingspunt voor Een cursus in wonderen inNederland en België met o.m. een boekenvoorraad rond de Cursus.NIEUWSBRIEFVerschijnt vier keer per jaar. Met artikelen over Een cursus in wonderen,besprekingen van uitgaven over de Cursus, informatie over MIC-activiteiten,een overzicht van lees- en studiegroepen en het activiteitenprogramma vanalle Courseleraren.Nr. 1, februari 2007: Vergeving en meditatie: Margot Krikhaar legthierin uit hoe vergeving en meditatie, het nemen van stille tijd, elkaarondersteunen.Van wonderwerk tot wonderklooster: een boeiend verslag vanMarrigje Dijksma over het proces dat volgt op een prachtig idee: hetrealiseren van een door de Course geïnspireerde woon- en werkplek. Endan een mooie gedichtenbundel geschreven door Baukje van Kesteren:Overgave met op de Bijbel en Een cursus in wonderen geïnspireerde rechtuit het hart komende gedichten. Peter Winteraeken laat zijn gedachtengaan over twee wonderprincipes. In de vaste rubriek: Ervaringen van lezers:De Heilige Geest aan het werk door Monique Veenstra. En verder een CDbespreking:‘What is A Course in Miracles?’ deze twee CD’s bevatten tweelezingen van Kenneth Wapnick, beluisterd en beschreven door Lia Snoeren.Wie de Nieuwsbrief wil ontvangen kan donateur worden van MIC(bijdrage €15,- per jaar).MAANDELIJKSE BIJEENKOMSTEN AMERSFOORTLezing of mini-workshop door een Courseleraar. Programma: zaal openvanaf 13.30 u, lezing begint om 14.00 tot 15.30 u. 6 mei: MICOntmoetingszondag met workshops (10.00-17.00 u). 3 juni: BobHermans: Een cursus in wonderen, een volmaakt huwelijk van theorie enpraktijk. 1 juli: Mini-workshop Rozemarijn Ockhuysen. Het licht van dewereld. 5 aug: Vertoning van een deel van de dvd over de metafysica vande Cursus en groepsuitwisseling o.l.v. Harry Welch en m.m.v. andere lerarenvan Een cursus in wonderen.MEER INFORMATIE:Miracles in Contact, Postbus 3086, 3760 DB Soest.Tel: 035-8883073, mail: info@miraclesincontact.nl, www.miraclesincontact.nlREGELTJESRegeladvertenties: €2,50 per (deel van een) regel. Aanleverdatatekst 1/1; 1/4; 15/6; 1/10. Verschijningsdata: 5/2; 5/5; 5/8 en 5/11.THE WORK OF BYRON KATIE workshops en consulten JoopTeggelove & Titia Kremer www.thework.nu - tel 06.533.67.534 -e-mail joop.teggelove@12move.nlREIKI-Cursussen en consulten. Joop Teggelove (lid Reiki-Alliance)&Titia Kremer www.reikijoop.nl tel 06.533.67.534 - e-mailjoop.teggelove@12move.nlTHE WORK OF BYRON KATIE - elke eerste zondag van de maandin Kampen en op aanvraag op andere lokaties; tevensindividuele sessies. Praktijk voor gezond bewustzijn de Cirkel,Kampen. Suchita Peeters 038 333 6779 of: 06 2731 7717, email:praktijkdecirkel@home.nl en website: http://decirkel.klik.nlDe BRIEVEN van CHRISTUS: een wonderbaarlijke boodschap vanJezus. Zijn werkelijke lessen; echte BEVRIJDING. www.christuswijs.nl/0317 – 312 302HEALINGCENTRUM EDDY. Herstelt de oorzaak van je probleem.Voor afspraken of inlichtingen bel: 0032/489461212 (limburg)LEESGROEP JAMPOLSKY Volgens een Cursus in Wonderen enAttitudinal Healing. De groep start 25 mei met het boek “Liefde ishet Antwoord”. Locatie: Almere. Voor informatie en opgave:www.eigenbalans.nl30 Mei start de ZUSSENGROEP. Een groep vrouwen die het fijnvinden om hun gevoelens en manier van in het leven staan metelkaar te delen. Locatie: Almere. Voor informatie en opgave:www.eigenbalans.nlEN VERDER...Ontmoetingspunt Utrecht voor Een Cursus in WonderenMaandelijkse uitwisseling rond thema’s uit de Cursus. Open:10.30-13.00 uur. Progr: 11.00 tot 12.30 uur. Entree €7; (U-pas€5). Adres: Angelshop, Oude Gracht 288a, Utrecht. Ingang winkel(15 minuten lopen van station). Opgave niet nodig.Info: 030-656502420 mei: Emma Veenstra: Wat is trouw zijn aan je zelf?17 juni: Marion Mol en Harry Welch: Inspiratie in relatie, eenminiworkshop.15 juli: Inez Kroon: Niet de persoon of situatie bepaalt hoe ik mevoel. Interactieve workshop over de invloed van onbewustegedachten, overtuigingen en vooronderstellingen op onze reactiesnaar andere mensen en situatiesCD lijstDe volgende CD’s zijn bij het Centrum te bestellen met de bestelbon of e-mail cms@elsthissen.nl. Prijzen exclusief portokosten.James TwymanEmissary of light €19,50May Peace Prevail on Earth €19,05The Order of the Beloved Disciple €20,50Peter MakenaIn Love, €18,15Heart of Kindness €18,50River of Blessings €18,50Shaina NollBread for the Journey €18,15David WhyteClose to Home €20,50Steven WaltersJust this Moment €19,50Wild Roses/Beth & CindeVoices on the Wind €19,00Northren Lights €15,00Kathy ZavadaIn Love Divine €19,00I’m right here €19,00Union €19,00Journey Home €19,00Mother‘s Song €19,00Return to love €19,00KirtanaThe Offering €18,15This Embrace €18,50Parrish Light €18,50A Deeper Surrender €18,50Kurt van SickleRiver of Life €19,00Mother Divine €19,00Father, Father €19,00SophiaJourney into love €19,00Hidden waters/Sacred ground €19,00Return €19,00KAARTENDoreen VirtueHet orakel van de Aartsengelen. MetNederlandse vertaling. €21,50 (excl. verzendkosten€5,50).Omslag in waarnemingDagboekfragment: juni 2000Met Iris (6 jaar) loop ik naar Paagman. Dit is vanaf mijnhuis de dichtstbijzijnde grote boekhandel.Voor mij deparel van de Haagse Frederik Hendriklaan.Wat ik indeze zaak zo fijn vind, is dat mijn spirituele weg er zooverzichtelijk verloopt. Ik loop er de glazen deuren binnenen blijf over het brede middenpad gewoon doorlopentotdat ik niet meer verder kan. En dan sta ik metmijn neus midden in de kasten esoterie.Met Iris loop ik dus naar Paagman. Ik wil nog een boekkopen voor in de vakantie.Terwijl ik door de zaak slenter,zie ik een bekende van mijn werk lopen. Ik schietachter een pilaar. Dit omdat er iets vreemds aan de handis met mijn make-up. Ik voel me net zo’n zelfreinigendeoven. Steeds wanneer ik na enige tijd in de spiegel kijk,blijkt er niets meer op mijn gezicht te zitten. Ondernormale omstandigheden kan men mij een dag langlaten wildwatervaren in een lekke boot - en misschienoverleef ik dat dan niet, maar mijn make-up zeker wel.Nadat mijn lichaam op de oever zal zijn getrokken - enzelfs na de mond-op-mond beademing, zegt menbeslist:‘Goh, wat een keurig opgemaakte drenkeling’.Bloterig voel ik me, zonder lijntjes en kleurtjes. Ikbedenk me dat ik me niet langer wil verstoppen. Daarben ik mijn halve leven al mee bezig geweest. Ik stapachter de pilaar vandaan. De bekende is verdwenen.‘Dank u Heer.’‘Mama, zullen we koffie gaan drinken?’ vraagt Iris.‘Datdoen we lieverd. Goed plan,’ zeg ik.‘Zullen we er danook wat lekkers bij nemen mam?’‘We zien wel,’ zeg ik.‘Wat ben ik toch een bofferkont,’ zegt ze ruimschootsvoorbarig.Terzijde. Wat een schrik was het voor mij enige tijdgeleden te ontdekken datPaagman een drinkgelegenheidheeft ingericht met deuitstraling van een misluktesaloon. In mijn parel staan nustoelen van grofhouten balkenen dito tafeltjes. Ik ziehet ontstaan ervan al voorme.De gehele familie Paagmanzit op zondagmiddag bijeenvoor een gezellige familiereünie.De kindertjesPaagman zijn zich uitermatestierlijk aan het vervelen engedragen zich daarnaar. Dankrijgt een van de oudereneen briljante ingeving enzegt:‘Jongens, in de schuurliggen nog wat balken enplankjes. Ga lekker timmeren.Sla erop los. Leef jevooral uit.’ En dat doen ze.Na een aantal uren kloppen en zagen zijn ze uitgespeeld.En dan gebeurt datgene, wat Een Cursus inWonderen ‘een omslag in waarneming’ zou noemen. Menziet het meubilair niet aan voor wat het is: absolute misbaksels(niemand kwalijk te nemen, want de kinderenzijn tenslotte erg jong)… nee, men kijkt ernaar doorogen van liefde. Liefhebbende ouders zien slechts kloekewerkstukjes van hun beminde kroost.Vertederd, maarook enigszins radeloos wordt gezocht naar een echtgoede plek om het neer te zetten. Zonde om in de tuinte zetten, dan komt het weer erin. Dan zegt iemand:‘Dan zetten we het toch in de zaak!’ En genietend vande blije kindergezichtjes rukt men de champagne openom te klinken op de geslaagde bijeenkomst.Wat zitten wij er graag. Ik omdat ze er heerlijke koffieschenken en de kinderen omdat er een levensgroothouten paard staat met een echt zadel. Als Eva erbij wasgeweest, zou zij het paard denkbeeldige klontjes voerenen vlechtjes maken in de manen. Iris pakt de zakenanders aan. Zij hangt of ondersteboven te slingeren inde staart van het beest, of balanceert op drie tenen tussenzijn oren. Omdat innerlijke vrede mijn doel is - enIris niet gered wil worden, heb ik voorlopig de volgendeoplossing gevonden: ik ga er met mijn rug naartoezitten. Als ze mij roept om haar nieuwste vinding opcapriolengebied te laten zien, wuif ik slechts zijdelingsmet mijn hand ten teken dat ik haar gehoord heb. Datik haar hierin niet kan & wil zien zal er misschien toeleiden dat zij later (net als ik nu), bij een spiritueel therapeutterechtkomt. Maar ja, hebben wij niet allen onzeeigen moeilijkheden uit te werken in het leven?Annemarie van UnnikCOLUMN4HET HART...van hart tot hart... nr. 2 - mei 2007nr. 2 - mei 2007 ...van hart tot hart... 15

LEZERS, VAN HART TOT HARTWie zijn onze lezers? De redactie van …van harttot hart… wil ze graag beter leren kennen en…aan u hooggeëerde lezer voorstellen.Ans van Dijk (1948 ) bijt de spits af. Ze isgetrouwd en heeft twee dochters uit een eerderhuwelijk. Zij is leerkracht op een basisschool,Tarotkundige in haar praktijk aan huis, en woontin Lisse. Annemarie van Unnik sprak met haar.Totáál doordrongen vanmijn eigen wijsheid enkracht‘Toen ik in het tijdschrift MIC las over …van harttot hart… heb ik meteen een abonnement genomen.Heerlijk dat ik dit blad heb, het is zo menselijken praktisch. De dingen waar ik zelf tegenaanloop, kom ik erin tegen. De herkenbaarheid is groot ende foto’s vind ik mooi. Op mijn vrije vrijdag lig ikermee in bed totdat ik het hélemaal uit heb.Zelf ben ik met spiritualiteit bezig door elke dag een lesuit ECIW te doen. En ook de Tarot houdt me erbij. Dieleert je net als de Cursus anders naar de dingen te kijken.En dan de symboliek. Neem zo’n Hogepriester, diehet hogere met het lagere verbindt. Of de Zot, die volvertrouwen net bij God vandaan de wereld in komt meteen: ik ga het hier effe maken, nog helemaal vertrouwendop zijn intuïtie.Verder doe ik, in het geloof dat ereen nieuwe wereldleraar (Maitreya) komt - voor eenmaatschappij gebaseerd op het Christusbewustzijn, aantransmissiemeditatie.Tijdens de bijeenkomsten krijgenwe energie vanuit hoger sferen, die door ons heen verwereldlijktkan worden. Het heeft mij veranderd. Ik benmeer mezelf geworden en durf nu ook naar buiten tekomen met de dingen. Daarin past ook dit interview.’De Hogepriester‘Ik trok er een Tarotkaart op, de Hogepriester. Die zegtdat er meer is dan wat je ziet - en dat die spirituelewereld verbonden mag worden met de aardse. Ik benook die Hogepriester, heb ook iets te vertellen - almoet ik nog wennen aan het idee. En net als hij houdik van reizen en avontuur. Zes jaar geleden heb ik metvriendinnen een wereldreis gemaakt. Indonesië,Australië, Nieuw-Zeeland, Hawaï, en Maui waar ikzwemmend in een school dolfijnen terecht kwam. Eéndolfijn, vlak naast me, keek me aan… en ik raakte totááldoordrongen van mijn eigen wijsheid en kracht. Zó bijzonder.Daarmee kon ik een hoop onzekerheid overboordgooien. Op een ander moment daar, stond ik bijeen medicijnwiel op de top van een berg met uitzichtover de oceaan. Ik zag het water met kracht uiteenspattentegen enorme rotsblokken. Er overheen geslagenwerden al die druppels weer verenigd met de zee. En ikdacht, zo gebeurt het ook met ons.Vanuit de eenheid,gebeurt er iets waardoor we, eruit geslingerd, een levenalleen leven met miljarden anderen, om er uiteindelijkweer in terug te keren. Als ik me nu die dolfijn voorstel,ervaar ik hetzelfde als toen. Ik ben niet niets, maar kostbaar,een kind van God, zo leert de Cursus me. Ik benniet mijn verschijningsvorm en m’n onhebbelijkegedrag. Soms als ik naar mijn tv-minnende man kijk,denk ik wel eens dat een leven zonder ECIW wel lekkermakkelijk is. Aan de andere kant ben ik me door deCursus minder druk gaan maken over dingen.Wel benik begaan met anderen en vraag dan steun voor hen. Deuitwerking van Hulp gevraagd voor mezelf komt vaakneer op acceptatie. Zoals toen mijn dochter ziek was enveel pijn leed. Ik was opstandig en vroeg de HeiligeGeest: help mij aanvaarden dat dit haar weg is. Ik wilniet in de weg staan met de dingen die ik voor haar wil.Als ik dan een stapje terug doe en gewoon kijk, wordende dingen ook opgelost, alleen op haar manier.Vroeger woonde ik zeer naar mijn zin in Suriname.Naar ik dacht voor altijd. Ik werkte er als kleuterjuf enmaakte ook mee dat ik kanker kreeg. Na de staatsgreepvan Bouterse moesten wij met onze jonge kinderenonderduiken en daarna halsoverkop vluchten, omdatmijn man minister van landbouw was.We lieten allesachter. De mensen die ons hielpen, zijn er zwaar opafgerekend. Heel pijnlijk.Vorig jaar ben ik gaan kijkennaar de dingen die ik vanuit praktisch oogpunt maarzolang had weggestopt. Echt ingestort ben ik toen.Vijfmaanden heb ik niet gewerkt, ik kon alleen maar huilen.Spiritualiteit kwam voor mij pas in beeld nadat ik allangterug was in Nederland. Ergens op een bijeenkomsthoorde ik iemand zeggen dat we allemaal een stukje vanGod zijn. Ik dacht:‘Hè, wat zegt die nou?’ Kort daarnakwam ik in aanraking met Een Cursus in Wonderen.’Annemarie van UnnikOoit, toen het begrip ‘tijd’ nog niet bestonden de Schepping zich nog bewust was vanhaar volmaaktheid en haar verbondenheidmet de Schepper, zei ik een keer tegenGod:‘Zullen we verstoppertje spelen?’‘Dat is goed’, zei God,‘Jij bent ‘m.’‘Hè nee’, zei ik,‘Ú bent ‘m.’‘Goed’, zei God,‘Wat jij wilt.’Ik moest me dus verstoppen, maar dat was niet gemakkelijk,want zoals je weet is God overal en ziet Hij altijdalles. Maar daar hadden we wat op gevonden.We haddendit afgesproken:als ik mijnogen dicht deedzodat ik zelf nietskon zien, zou Godnet doen alsof Hij mij ook nietzag. Dus als Hij mij dan toch zag,dan telde dat niet.‘Tot honderd tellen hoor!’ zei ik.En terwijl God tot honderd telde,ging ik een diepe, donkere grotbinnen. Helemaal achterin vond ikeen goed plaatsje. Ik ging zitten,deed m’n ogen dicht en zag nietsmeer.Dat verstoppen was snel gegaan enhet duurde nog even voordat Godklaar was met tellen. En het was zostil in die grot, en zo donker... Ikvoelde me wat wegsuffen en langzaamdommelde ik in slaap.Aan de andere kant van de grenstussen waken en slapen aangekomen,was ik me er nog steeds vanbewust dat God en ik verstoppertje aan ’t spelen waren.Maar ineens vond ik het niet meer zo leuk. Het wastoch wel érg donker in die grot, en wel érg stil en verlaten.Het was er ook kil en vochtig. Ik probeerde me eenbeetje te bewegen en merkte dat ik stijf geworden wasvan het zitten. Eigenlijk vond ik er zo niets meer aan entoen het me te lang duurde, deed ik mijn ogen open.Nu hoefde God niet langer te doen alsof Hij mij nietzag en zou Hij wel gauw roepen:‘Buut Baukje!’Helaas, er gebeurde niets. Ik hoorde God niet, ik zagHem ook niet. Het werd niet licht in de grot. Ik zatnog steeds verstopt ook al had ik m’n ogen open, en hetspelletje ging gewoon door. Maar dat wilde ik helemaalniet! Waar was God? Waarom hield Hij zich niet aan deafspraak die we hadden gemaakt, aan de spelregels? Ikprobeerde op te staan en op de tast de donkere grot uitte lopen. Maar nergens zag ik licht schemeren - waarwas de uitgang? Ik struikelde en viel in een ondergrondseplas. Ik schramde m’n hand aan de rotswand. Ikbegon in paniek te raken.‘God, waar bent U? Zullenwe maar stoppen? Wilt U me alstublieft komen halen?’Doodse stilte. Ik zag geen licht, ik hoorde geen geruststellendewoorden. Ook niet het verwachte ‘BuutBaukje!’ en zelfs geen ongeduldig ‘Waar was je nou?’Langzaam maar zeker drong het tot me door dat er ietsvreemds aan de hand was. Dat dit niet was zoals hetaltijd ging. Er moest iets gebeurd zijn met God. Of metmij.Ik heb nog lang lopen zoeken. En al zoekende dacht ikna over wat er gebeurd kon zijn. Soms zag ik eenstreepje licht naar binnen schijnen, door een kier tussende rotsen. Daar probeerdeik dan naartoete lopen, maarhet lukte me nooitom de kier te bereiken.Altijd stuitte ik wel op eenondergronds beekje, of op eenrotsblok waar ik niet omheenkon.Toch, terwijl ik zo liep te zoekenen te dwalen, leek het wat lichterte worden.Van verschillende kantenvielen er lichtstralen de grotbinnen. En toen ik even was gaanzitten om uit te rusten en te kijkenin welke richting ik verderzou gaan, viel me iets in. Ineensherinnerde ik me, dat ik langzaamin slaap gedommeld was. Zou dáthet zijn? Zou ik nog steeds slapen,en dromen? Dromen dat ikverstoppertje deed en dat God hetspelletje meespeelde? Maar danhad ik mijn ogen dus helemáálniet open, dan dácht ik dat alleen maar! En dan moestGod wel denken dat ik me nog niet gewonnen wildegeven... Dáárom hoorde ik hem niet! Dáárom tikte Hijmij niet af, en dáárom merkte ik niet dat Hij nog steedsdichtbij me was. En dáárom zag ik het Licht niet dathem altijd omgaf...Langzaam maar zeker begon ik te ontwaken. Langzaammaar zeker vormden de lichtstralen die ik hier en daarhad gezien, brede banen. Er dwarrelde stof in die banen,maar het Licht begon het te winnen. Langzaam begonnenook de geluiden van buiten de grot tot me door tedringen. Zachtjes hoorde ik Gods Stem – maar hoordeik het goed? Zat God me daar een beetje uit te lachen?Ja, zo klonk het. Goedmoedig, vriendelijk en liefdevol,maar geamuseerd. Dat ik me zó door mijn eigen dromenhad laten misleiden.Verstoppertje met GodNee, helemaal wakker ben ik nog niet. Maar het zal nuvast niet lang meer duren!Baukje van Kesteren16 ...van hart tot hart... nr. 2 - mei 2007 nr. 2 - mei 2007...van hart tot hart...17

Een roos is een roos is een roosEr was eens een vrouw die tijdens een etentjein een restaurant naar de wc moest.Vanuit debezette toiletruimte weerklonk prachtiggezang. Even later werd er doorgespoeld enkwam er een al even prachtige, rijzige dame naar buiten.‘Watkunt u mooi zingen!’ zei de vrouw uit degrond van haar hart.‘Dank u wel!’ antwoordde deklankvolle dame met een stralende lach.‘Ik waardeer uwcompliment.’ Na nog enkele warme woorden te hebbenuitgewisseld, namen ze hartelijk afscheid.Toen de vrouw op haar beurt het toilet binnenging,schrok ze zich echterkapot. De wc-bril washelemaal nat geplast,inclusief de grond!‘Wat een vieze bedoening!’dacht ze,‘dathad ik nou nooit vanzo’n keurige dameverwacht.’Tot hetineens door haar heenschoot dat het waarschijnlijkhelemaalgeen dame wás, maareen man, een travestiet!Een vent die om tebeginnen zo brutaalwas geweest hetdamestoilet te gebruikenen die vervolgensniet eens de moeitehad genomen, de brileven omhoog te zettenof op zijn minst weeraf te drogen. Schande!Asociaal gedrag!Gelukkig had ze diehufter op een afstandjeal in het restaurantzien zitten.Terwijl zede bril met toiletpapier afdepte, overwoog ze hem opzijn gedrag aan te spreken. Ja, dat zou ze doen!Gedecideerd trok ze door en… kon nog net ontsnappenaan een hevige plens water die van boven uit de stortbaknaar beneden kletterde.Toen pas begreep zebeschaamd, wat er werkelijk was gebeurd.GedachtenDe vrouw die dit overkwam heet Byron Katie.Tegenwoordig reist zij de wereld rond om aan de zoekendenonder ons uit te leggen, dat gedachten inderdaadslechts gedachten zijn; projecties die niets te makenhebben met wat er werkelijk gaande is, maar alles bepalendvoor onze emoties en verhalen. Een roos is eenroos is een roos. Soms denken wij aan de prikkendedoornen, een andere keer aan de heerlijke geur.Tochmaken beide eigenschappen deel uit van de roos.‘Mijnman haat mij.’‘Mijn man houdt van mij.’ Het is allebeiwaar. Soms het één, soms het ander. Maar het voelt welanders aan! Door nu bewust met onze gedachten te spelen,ze om te draaien, en nóg eens (‘ik houd niet vanmijn man’), kan het hele arsenaal aan emoties uit - bijvoorbeeld- een huwelijksrelatie binnen een paar minutende revue passeren, en komen wij uit op belangrijkelagen van ons gevoelsleven, onze patronen en stigma’s.Nooit heeft het ietsmet een ander temaken!Natuurlijk kunnen wijeen gedachte ook loslaten.Dan bestaat hij nietmeer, en speelt hijgevoelsmatig dus ookgeen rol van belangmeer. Hooguit denkenwe eventjes, en passant:‘O ja, mijn ex-man,vroeger…’ Het verhaalover hoe wreed hij was,of hoe lief, doet erineens niet meer toe.Het kan echter ookgebeuren dat wij sterkhéchten aan eenbepaald verhaal. Dat wijhet niet meer kwijtwillen - en dus zekerniet openstaan voor eenandere versie! Ik keneen vrouw, die allemannen haatte sinds ze20 jaar eerder een keerwas verkracht. Daar wasze nooit overheen gekomen. In elke man zag ze eenpotentiële geweldenaar, tegen wie ze zich afzette ofvoor wie ze zich verschool, in een dik gewordenlichaam. Haar leven was een puinhoop, ze kwam doorhaar instelling veel te kort.Twintig jaar lang hield dezegedachte haar gevangen, ze sprak inmiddels zelfs overmijn verkrachter, had hem zich helemaal toegeëigend!Terwijl hij zich toch maar één keer aan haar vergrepenhad. Maar zij had zichzelf duizenden malen opnieuwlaten verkrachten, via de herinneringen in haar hoofd.Toen ze dit eenmaal begreep, kon ze de gedachte loslaten- en was ze in één klap bevrijd!Emma VeenstraFree Hugs - Gratis omarmingMisschien hebt u er van gehoord. Hetgaat over de wereld en ook overNederland. Begonnen door Juan Mannin Sydney, Australië, verovert de ‘FreeHugs Campaign’ werelddeel na werelddeel, land voorland.Het begon met Juans vertrek van Londen naar Sydney,omdat in Londen de wereld voor hem op de kop stond.Hij wilde naar zijn thuisland Australië. Daar aangekomenwas er niemand die hem verwelkomde, niemanddie hem verwachtte, geen thuis om naar terug te keren.Een koffer met kleren was het enige dat hij had.Terwijlhij in de aankomsthal van het vliegveld stond, zag hijhoe reizigers werden verwelkomd door vrienden enfamilie. Met open armen, lachende gezichten, elkaaromarmend en samen plezier hebbend. Juan wilde dat erook voor hem iemand zou staan die blij zou zijn hem tezien, hem toe zou lachen en zou omarmen.Hij greep een stuk karton en een stift en schreef aantwee kanten op het bord: Free Hugs. Daarmee ging hijop de drukste plaats in de aankomsthal staan. Na ongeveer15 minuten werd hij op zijn schouder getikt envertelde een vrouw hem dat haar hond die ochtend wasdood gegaan. En dat het precies één jaar geleden wasdat haar dochter op die ochtend was verongelukt bijeen auto-ongeluk. En dat ze precies op dit moment, nuze zich alleen op de wereld voelde, behoefte had aaneen omhelzing. Juan omarmde de vrouw.Toen ze wegliepglimlachte ze.Juan Mann wil naar buiten reiken, mensen omhelzen endaarmee hun leven makkelijker maken, het leven verlichten.Jerry Jampolsky schrijft in zijn boeken: is er ietsdat je graag wilt, geef het dan zelf! Door het te gevenzul je het ontvangen.Voelt u zich aangesproken?Kijk dan naar het filmpje op de website van Juan Mannop www.freehugscampaign.org dat al de verbazingwekkendehoeveelheid van 16.693.420 maal bekeken is. Enkijk ook naar het filmpje op www.elsthissen.nl voorFree Hugs in Maastricht.Het kan zijn dat u vervolgens een stuk karton grijpt ener FREE HUGS – GRATIS OMARMING op schrijften ermee de straat op gaat in uw stad of dorp. Uit eigenervaring kan ik u zeggen dat u er waarschijnlijk eengeweldige tijd aan beleeft.Els Thissen18 ...van hart tot hart... nr. 2 - mei 2007nr. 2 - mei 2007...van hart tot hart...19

BOEKENCD’SFILMSBOEKENCD’SFILMSBOEKENCD’SFILMSBOEKENCD’SFILMSBOEKEDE PRINCIPES OEFENENWat ik deel met een ander, versterk ik in mezelfIn deze rubriek nodigt Els Thissen ons uitom ons samen met haar wat meer in deprincipes van Attitudinal Healing teverdiepen. Bij ieder principe dat zijbespreekt, geeft zij ook een oefening.Principe 9We zijn leerlingen en leraren voor elkaar.Dit principe slaat niet op een leraarschap zoals wegewend zijn van onze scholen. Uitgangspunt dáár isdat de docent het weet en dat de leerling het zicheigen moet maken.Dit principe van Attitudinal Healing heeft eentotaal andere reikwijdte. Het is tweerichtingverkeeren de rollen van leerling en leraar wisselen elkaaralsmaar af.We zijn altijd leerlingen en leraren voorelkaar en onszelf, met alles wat we doen en nietdoen. Een leraar omdat we onszelf en anderen watvoorhouden, en een leerling omdat we in onszelfversterken wat we uitdragen.Onderwijzen gebeurt op veel manieren, maar vooraldoor het geven van een voorbeeld. Soms zien we mensenen denken: dat zou ik ook willen kunnen, hoe doetiemand dat? Kennelijk kan de manier waarop iemandleeft, spreekt en handelt er zo aantrekkelijk uitzien, datwe dat ook voor onszelf willen realiseren.Zo leerde ik ooit dat eerlijkheid hulp oplevert, doordatik mijn baas hoorde zeggen dat hij een vreselijk dommefout had gemaakt. Ik zag dat het gevolg was, dat eenaantal personeelsleden meteen hulp aanbood om degevolgen van de vergissing te beperken. En ik weet nogdat ik dacht: zo wil ik het ook doen in een vergelijkbaresituatie.En nog steeds leer ik door te kijken naar hoe anderenhet doen.Vooral anderen die in mijn ogen een leven leidendat ik aantrekkelijk vind. En als ik goed gekekenheb, ga ik daar zelf mee oefenen in mijn eigen leven,omdat ik het me graag eigen wil maken.Kennelijk weten we dat leren werkt via een voorbeeldfunctie.Ouders zeggen wel tegen hun kinderen: doewat ik zeg, doe niet wat ik doe. En kinderen doen vaakwat ouders hun voordeden en nog voordoen.Dat duidt ook op de inconsequente houding die wehebben in wat we willen en in wat we doen.We vindenbijvoorbeeld vriendelijkheid een groot goed en willeneigenlijk vriendelijk zijn.Toch zeggen we wel eens: ikdoe pas vriendelijk als jij vriendelijk doet. In feite eisenwe op zo’n moment van de ander wat we zelf niet willengeven. Je zou je dan ook kunnen afvragen: heb jijdie houding van mij geleerd? En een eerlijk antwoordzou kunnen zijn: dat is mogelijk, want ik heb het jouvoorgedaan!Wat gebeurt er als ik mijn standpunt laat varen envriendelijk ben? In elk geval doe ik wat ik zelf wil enonderwijs en leer ik het daarmee.Elke eis aan een ander houdt mij in feite af van wat ikzelf wil leren.Leren en onderwijzen zijn nauw met elkaar verbonden.Alles wat ik een ander wil leren, leer ik door het teonderwijzen. Dat wat ik deel met een ander, versterk ikin mezelf. Dus elk woord, elk gebaar, elke gedachte dieik deel, is een les die ik mezelf geef en kan voor eenander een les zijn omdat hij die wil ontvangen. Deander leert slechts iets als hij het wil leren, als hij zich ervoor openstelt.Vanuit dit punt gezien vraagt het dus eenbereidheid om iets te leren.Als het leven één permanent onderwijzen en leren is,zou je ook kunnen zeggen dat Attitudinal Healingvraagt alleen dat te onderwijzen wat waar is over jezelfen anderen.Als ik bereid ben onder alle omstandigheden liefde ineen ander te zien, onderwijs en leer ik dat ik onder alleomstandigheden liefde in mezelf zie.Vervolg op de pagina hiernaastGevallen engelenHet komt nogal eens voor, ex-verslaafdendie het spirituele padbewandelen. Denk maar aan NealeDonald Walsh, Jerry Jampolsky(alcohol) en Byron Katie (eten). Eris kennelijk een correlatie tussenverslaving en spiritualiteit (spiritusin spiritum). Soms lijkt het wel alsje de levensgeschiedenissen leest, ofje eerst volledig in de prut moethebben gezeten voor je ‘verlicht’kan worden. Nou, ik doe mijn best,maar met mate, en dat zal het ‘probleem’wel zijn.Ook Albert Clayton Gaulden is eenvoorbeeld van een voormalige alcoholist,die zich heeft ontpopt totleermeester. In De schoonheid vanwonderen geeft hij een inkijkje ineen stukje van zijn leven, dat vooralin verband staat met het in contactkomen met zijn hogere zelf ‘Paul’en enige ontmoetingen met zijngoeroe Swami Swahananda van deVervolg van pagina 20OefeningNeem iemand in gedachten die voor jou een leermeesteris op een bepaald gebied.• Schrijf op wat diegene doet of zegt, wat jij wilt leren.• Kies elke dag een situatie waarin je je voorneemt omzo te reageren als je denkt dat die leermeester zoudoen.Weet dat je mag oefenen, je hoeft het nietmeteen te kunnen.• Schrijf op hoe je het deed; wat je in jouw ogen goeddeed en wat beter zou kunnen.• Heb geen oordeel over hoe je het deed en hoe hetverbeterd zou kunnen worden.• Weet dat er geen schuld is.Vedanta Society in Zuid-Californië.Van hen leert hij wijze lessen. Enzelf draagt hij naar anderen ook zijnsteentje bij.Paul ervaart hij als een innerlijkestem, die hem bijvoorbeeld verteltdat iedereen op aarde een gevallenengel is die probeert thuis te komenen dat de mensheid in de periodetot 2012 tot bewustzijn zal komen.‘De schoonheid van wonderen,’ zegtPaul,‘is dat je de beperkingen vanje aardse dimensie hebt kunnenoverstijgen – en kunt horen en zienwie en wat je werkelijk bent, en deonbegrensde wereld die je elkmoment ter beschikking staat. Deschoonheid van wonderen is hetontwaken – de herinnering aan dedingen zoals ze waarlijk zijnbedoeld – het breken met illusies.’Om thuis te komen moet iedereeneen bepaalde weg afleggen waardoorhij of zij wordt gezuiverd. Datgebeurt in acht fasen, die verbondenzijn met de hiërarchie van hetengelrijk. En het goede nieuws is,dat de fasen vijf tot en met acht dievroeger niet haalbaar waren vooraardse wezens, nu door het versnellenvan de tijd en het toenemenvan de trillingsfactor wel op aardezouden kunnen worden voltooid.Dit zuiverende bewustzijnsproces,dat de verloren verbinding tussenhoofd en hart weer tot stand zalbrengen, staat in verband met achtspirituele principes ‘die ons terugzullen brengen bij God’. Dit zijnachtereenvolgens: 1. Het ego is devijand. 2. God is in je. 3. Het lichtfaalt nooit. 4. Het gezin is de karmischespiegel. 5. Je bent niet wie jedenkt dat je bent – mannen envrouwen zijn gelijk. 6.Vergeving isde weg naar zuivering. 7. U bentuw broeders hoeder. 8 Liefde is hetenige waar het om gaat.Herkenbaar, niet? Wat ik jammervond is dat in het boek de nadrukwordt gelegd op zondeval, schulden boete.Terwijl we toch totaalonschuldig zijn. Maar een kniesoordie hierop let. De schoonheid vanwonderen is een prettig leesbaarboek, waarin Gaulden via Paul enSwami, maar ook regelmatig zelf,veel mooie dingen zegt, die hij ooknog in praktijk brengt via zijn‘Sedona Intensive’, een therapeutischezuivering van vijf dagen. Hetboek sluit af met informatie hierover,en belangstellenden kunnenook te rade gaan bij Gauldens website:www.albertgaulden.com.Het boek heeft trouwens een voorwoordvan James Redfield, de schrijvervan De Celestijnse belofte, die eenleerling van Gaulden blijkt te zijn.Anita KosterAlbert Clayton Gaulden. Deschoonheid van wonderen. Forum,Amsterdam, 2005. 279 blz., €18,95Vraag aan iemand wat hij/zij van jou geleerd heeft.• Hoor wat iemand zegt, ontvang het gewoon.• Schrijf op wat die persoon zegt.• Verdedig je niet en leg niet uit waarom je de dingendoet zoals je ze doet.• Lees het later nog eens over en laat het tot je doordringen.• Vraag jezelf af of je herkent wat de ander heeftgezegd.• Is dat inderdaad wat je jezelf wilt leren?Els ThissenBOEKBESPREKING20 ...van hart tot hart... nr. 2 - mei 2007 nr. 2 - mei 2007...van hart tot hart... 21

OEKENCD’SFILMSBOEKENCD’SFILMSBOEKENCD’SFILMSBOEKENCD’SFILMSBOEKENCD’SFILMSBOEKENCD’SFILMSBOEKENCD’SFILMSBOEKENCD’SFILMSBOEKENCD’SBOEKBESPREKINGHeil AtlantisDe eerste keer dat ik waarschijnlijkvan Atlantis hoorde, was via het liedvan Donovan, dat me nog steedsraakt de enkele keer dat het op deradio te beluisteren valt, vooral hetverhalende gedeelte aan het begin.Zoals Donovan het bezong, wasAtlantis een gouden land, een bijnavolmaakt land, waarbij ik een gevoelvan heimwee kreeg naar een verloren‘thuis’. Zoals wij toen over eentoekomst droomden, zo was het ineen oeroud, mythisch verleden kennelijkgeweest. Daarna is Atlantis opde één of andere manier in me blijvenspoken.Toen ik me vervolgens tijdens detweede feministische golf voor eennummer van de Bossche vrouwenkrantverdiepte in het matriarchaat,kwam ik als vanzelf via deMinoïsche beschaving op Kretaweer bij Atlantis terecht. Ik kreegeen boek* in handen, dat me veelmeer over Atlantis vertelde, zoalsbijvoorbeeld dat de eerste die overAtlantis verhaalt, Plato is. De schrijverJ.V. Luce, die ervan uitgaat datin de mythe een kern van waarheidzit, probeert te bewijzen dat Atlantisniet in de Atlantische oceaan moetworden gezocht, maar in de buurtvan Kreta, met name bij het eilandThera (Santorini), dat zo’n 9000jaar voor Plato’s tijd door een vreselijkevulkaanuitbarsting met opvolgendetsunami’s is geteisterd enwaardoor ook de Minoïschebeschaving op Kreta werd vernietigd.Ik vond het wel een aantrekkelijkegedachte en hield me erverder niet meer mee bezig.Tot de afgelopen twee jaar, toen ikvia verschillende boeken weer incontact kwam met Atlantis, en nuook voor het eerst van Lemuriëhoorde, maar waar verder niet veelover werd verteld. Dat maakte meweer nieuwsgierig. Daarom sprakhet boek van W. Scott-Elliott metde titel Legenden over Atlantis enLemurië me uiteraard meteen aan.Jammer genoeg bracht het me nietwat ik had gehoopt, namelijk geenlegenden zoals de titel belooft, maartwee nogal droge beschrijvingenvan hoe deze oude beschavingenzouden zijn geweest. Iets dat deschrijver (en uit het voorwoordblijkt dat dit boek een heruitgave isvan twee afzonderlijke boeken uit1896, The Story of Atlantis, en 1904,The Lost Lemuria, die in 1925gecombineerd zijn verschenen)meent te kunnen opmaken uitwetenschappelijke opvattingen inzijn tijd (dus eind negentiendeeeuw), oude occulte kroniekenzoals o.a. verwerkt in De geheime leervan de theosofe madame H.P.Blavatsky (1888) (b.v. Het boek vanDzyan) en gegevens van helderziendendie kunnen putten uit wat welde Akashakronieken wordt genoemd(een soort kroniek van de natuurwaarin alle kennis, alle herinneringsbeeldenvan de aarde liggen vastgelegd)en wat tegenwoordig wordtverbonden met het nulpunt-energieveldof kortweg ‘het veld’.WortelrassenNu zijn het nog niet eens de drogebeschrijvingen van Scott-Elliottalleen, die zijn boek voor mij watmoeilijk pruimbaar maken.Waar ikmeer last van heb, is het centraalstaan van de theosofische (en ookdoor antroposofen aangehangen)rassentheorie van de steeds tot eenhogere ontwikkeling komende‘wortelrassen’.Volgens deze theoriebehoorden de Lemuriërs tot hetderde wortelras (en het eerste fysiekeras op aarde), de Atlantiërs (in devertaling Atlantenen) tot het vierde(met als onderrassen o.a. deTolteken, de Semieten en deMongoliërs) en de Ariërs, waar veelwesterlingen toe zouden behoren,tot het vijfde wortelras. Op zich iser waarschijnlijk niets mis mee omonderscheid te maken in rassen.Watik lastiger vind, is als er duidelijkewaardeoordelen mee verbondenworden, en dit vooral in het lichtvan onze jongste geschiedenis toenop grond van zulke theorieën doorvan die ‘hoogontwikkelde Ariërs’zo’n zes miljoen joden zijn vermoord.Niet dat Scott-Elliott daardebet aan is, waarschijnlijk leefdehij toen niet eens meer, maar metde kennis van nu vind ik een enander toch moeilijk te verteren.En dan nu wat weetjes die ik uithet boek heb opgepikt. Atlantis lagniet in de buurt van Kreta, maarwel degelijk in de Atlantische oceaan,zogezegd in de oksel van debeide Amerika’s, maar dan ook noghet huidige vasteland ervan vooreen deel bedekkend en naar hetoosten doorlopend tot Europa enAfrika. Geen gewoon eiland dus,maar een flink continent. Ook isAtlantis niet in één keer ten ondergegaan, maar gedurende vier groterampen verspreid over een enormtijdsbestek in delen. De eerste rampvond ca. 800.000 jaar geledenplaats, de tweede 200.000 en dederde 80.000 jaar. Na deze laatsteramp was er nog een eiland overmet een omvang van ongeveer dehelft van Australië midden in deAtlantische oceaan, waaraan Platode naam Poseidonis gaf en dat tijdensde vierde en laatste wereldrampvan 9564 jaar voor Christuswerd verwoest.De Tolteken heersten lang overAtlantis. Dit was het GoudenTijdperk dat ca 100.000 jaar heeftgeduurd voordat verval intrad. DeAtlantiërs beschikten over paranormalegaven, die op een positievemanier werden gebruikt. Als gevolgvan emigratie waren de latere keizerrijkenvan Mexico en PeruTolteeks van oorsprong en ookEgypte ontstond als een kolonie vanAtlantis. De geschetste vermogensen prestaties van de Atlantiërs zijnin tegenspraak met Scott-Elliottsbewering, dat ‘ons vijfde ras’ innagenoeg iedere richting aanzienlijkgrotere resultaten heeft bereikt dande Atlantiërs. De hoofdstad, Stad derGouden Poorten, had twee miljoeninwoners en een systeem van watertoevoer,dat iedereen van schoonwater voorzag. Iedereen woondevoorzien van alles wat hij nodig hadin een vrijstaand huis op een redelijkruime kavel. Het vervoer teland ging via simpele karren, maarer waren voor de meer welgesteldenook vliegtuigen! Rond 1900 kononze maatschappij hier duidelijkniet aan tippen en nu in veelopzichten nog steeds niet. Scott-Elliott moet dat, zeker wat de vliegtuigenbetreft wel toegeven, maar hijblijft wat vooringenomen:‘Het interieur(van de woningen) werd nietzo uitvoerig gemeubileerd als wij inonze moderne (Victoriaanse!) huizengewend zijn, maar het levenwas in zijn soort zeer beschaafd.’Later, toen het verval van hetGouden Tijdperk inzette werd erveel oorlog gevoerd, maar Atlantiswas in haar bloeiperiode, ook zoalsEen boek van de inmiddels bekendeschrijver Hans Stolp. 146 pagina’sover vergeving, geplaatst inhistorisch perspectief met behulpvan vooral uitleg vanuit bijbelseteksten. Gemakkelijk om te lezen,mede door het gebruikte lettertypeen de bladspiegel.Scott-Elliott het zijns ondanks (?)beschrijft, duidelijk een soort heilstaat.Verloren ParadijsOver Lemurië wil ik kort zijn. Hetis veel ouder dan Atlantis, bestondwaarschijnlijk meer dan 65 miljoenjaar geleden, bevond zich in deIndische oceaan, en strekte zich uitvan ten westen van Zuid-Afrika totaan een klein continent voor dewestkust van en het huidige Zuid-Amerika deels overlappend. En ookLemurië ging in fasen ten onder,maar meer geleidelijk. De primitievebewoners van Lemurië, die doorScott-Elliott als voor ons zeeronaantrekkelijk worden beschreven,werden naar een hoger niveaugeholpen door hoogontwikkeldemensen van een ander evolutiesysteemen buitenaardse wezens, vooralafkomstig van Venus. Lemurië werdniet verzwolgen door vloedgolvenzoals Atlantis, maar verwoest doorbrandende as en gloeiende stof vantalloze vulkaanuitbarstingen, waarnahet alsnog in de golven verzonk.* J.V.Luce. The end of Atlantis; new light on an old legend. P. Efstathiadis & Sons S.A., Athens, 1982De helende kracht van vergevingWat me een beetje tegenstaat, is datvergeving een moeilijk en zwaarproces zou zijn:‘Om te kunnenvergeven moeten we dus een bijzondereweg gaan van zware enlangdurige innerlijke arbeid, energens op die weg zullen we danuiteindelijk in staat raken de anderte vergeven.’ Jakkediejak.Wat ik welsnap, is dat dit onder andere gezegdwordt in het kader van het verschilmaken tussen verdringen en vergeven.Gelukkig vertelt de Cursus ons‘laat me je eraan herinneren dat tijden ruimte onder mijn beheer staan’(T2.VII.7:9), wat in ieder geval mijde hoop geeft dat het ook eenonsje minder kan.Mooi vind ik het gegeven dat HansStolp vergeving beschrijft als eenHet boek bevat naast een voorwoordbij de eerste uitgave, waarinwordt ingegaan op de mogelijkheidom via helderziendheid toegang tekrijgen tot ‘de immense archievenwaaruit het geheugen van denatuur bestaat’, ook een voorwoordbij de Engelse uitgave van 1990. Deauteur daarvan, een hoogleraarEngels, gaat op verschillende aspectenin, waaronder het thema vanhet Verloren Paradijs, dat in demythe van Atlantis een rol speelt:‘Net als Shambhala en Eden staatAtlantis voor ons oorspronkelijkethuis - onze bestaansgrond en bron- dat we hebben verloren en waarnaarwe smartelijk terugverlangen’.Kijk, daar had ik nu graag meerover gelezen.Anita KosterW. Scott-Elliott. Legenden overAtlantis en Lemurië. Ankh-Hermes, Deventer, 2005. 171blz., €17,50weg van inwijding naar een gewaarwordingvan de realiteit van degeestelijke wereld. De weg bestaatuit zeven stappen zo beschrijft hij,waarvan een paar me echt aanspreken:Verbitteringen verharding loslatenom weer zacht en aanraakbaarte worden en de ervaring datChristus werkzaam wordt in ons.Hoewel, bij dit laatste zou ik lieverlezen: dat Christus werkzaam is inons….Emilia van LeentHans Stolp. De helende kracht vanvergeving. Uitgeverij Ankh-Hermes, Deventer 2005. €14,50BOEKBESPREKING22 ...van hart tot hart... nr. 1 - februari 2007 nr. 2 - mei 2007...van hart tot hart...23

OEKENCD’SFILMSBOEKENCD’SFILMSBOEKENCD’SFILMSBOEKENCD’SFILMSBOEKENCD’SFILMSBOEKENCD’SFILMSBOEKENCD’SFILMSBOEKENCD’SFILMSBOEKENCD’SBOEKBESPREKINGBOEKBESPREKINGHoe adem je nu?Het liefdesorakelOver dit boekje van Matthias Malakan ik kort zijn: het begint met eeninleiding over verschillende orakelsuit het verleden en dit wordtgevolgd door een uitleg over hoe ditspecifieke liefdesorakel te gebruiken.Het werkt op dezelfde manier als deI-Ching, die velen bekend zal zijn:terwijl je een vraag in gedachtenhoudt over oude of nieuwe liefdesgooi je hartjes, die bij het boek zijngevoegd, en bij verlies of gebrekIn Als ik mijn ogen sluit, kan ik jezien geeft Ursula Franke, die inmiddelsjarenlange ervaring heeft omopstellingen te begeleiden, inzichtin het werken met opstellingen inde verbeelding. Het werken metfamilie- en systeemopstellingen isontwikkeld door Bert Hellinger.Vanuit de deelnemersgroep wordenrepresentanten gekozen om deplaats in te nemen van familieledenof mensen uit het systeem voor wiede opstelling gedaan wordt. Aan derepresentanten wordt gevraagd huninnerlijke beweging te volgen.Omdat Franke individueel werkt,maakt ze bij haar opstellingen geengebruik van representanten. Zij zegttegen haar klant:‘Stel je voor dat jevader of moeder voor je staat. Hoekijkt hij/zij nu? Wat doet hij/zijnu?’ De ervaring leert dat daar eengoed antwoord op gevonden kanworden, waarmee verder gewerktwordt. Mensen blijken namelijkgoed in staat te zijn om in de verbeeldingpatronen helder te krijgen,daarmee te werken en daardoor totoplossingen te komen. Een Cursusin Wonderen zegt dat de wereld diewij waarnemen een droom is engeeft ons tegelijkertijd middelen omte ontwaken uit die droom. Daaromkunnen we, levend in die droomwereld,ook gebruik maken van dewereld van de verbeelding om uiteen droom in een droom te ontwaken.In feite zetten we een onplezierigedroom om in een prettigerdroom.Want waarom zouden weniet prettig dromen, als we tochdromen?Franke werkt zowel met opstellingenin de verbeelding, alsook metopstellingen waarbij ze gebruikmaakt van vellen papier. De personenin de opstelling, bijvoorbeeldvader en moeder, worden vertegenwoordigddoor vellen A4-papier dieop de grond worden gelegd enwaarop een kijkrichting is aangebracht.Ook deze manier van werkenis bruikbaar en ook hierbijwordt de verbeeldingskracht van deklant weer aangesproken.Want devraag ‘Hoe kijkt vader?’, of ‘Hoekijkt moeder?’, wordt telkens weergesteld. En het antwoord dat komt,geeft aan in welke richting verdergewerkt wordt.Franke is een ervaren therapeut enopsteller. Dat ademt het hele boek,en dat heb ik mogen ervaren, toendaaraan muntjes, om geleid teworden naar het antwoord.Samenvattend: een leuk, mijnsinziens niet helemaal serieus tenemen tijdverdrijf. Maar ja, welspannend, want wie heeft er nougeen liefdesvragen…?Emilia van LeentMatthias Mala. Het liefdesorakel; hetantwoord op al uw liefdesproblemen.Uitgeverij M, Amsterdam 2005.€10,-ik een tweedaagse training bij haarvolgde. Ze is iemand die uitzonderlijkgoed de signalen van hetlichaam weet op te merken en teinterpreteren. Naar mijn belevingdoet ze dat heel verstild, intuïtief,vriendelijk en met grote precisie.De ademhaling is daarbij voor haaressentieel. De onderbreking van deademhaling, het inhouden van deadem, zijn signalen waarmee zewerkt. Evenals dat diep uitademeneen signaal van ontspanning is.Franke lijkt mee te ademen met deklant en put daar een deel van haarinformatie uit. De vraag ‘Hoe ademje nu?’ is misschien wel de meestdoor haar gestelde vraag tijdens detraining.Ben je geïnteresseerd in de werkingvan familieopstellingen dan is diteen mooi boek om te lezen. Frankegeeft voorbeelden en suggesties enbehandelt allerhande aspecten diebij het doen van opstellingen voorkomenen om een goede benaderingvragen. Ben je iemand dieopstellingen aanbiedt, dan is ditboek beslist een ‘must’Els ThissenUrsula Franke. Als ik mijn ogensluit, kan ik je zien. Opstellingen inde verbeelding en in individuele therapie.Een handboek voor de praktijk.Het Noorderlicht, Groningen,2005. 175 blz., €18,-Op weg naar geluk, succesen vertrouwen in jezelf‘Het zal me benieuwen,’ dacht iktoen ik Verander je leven in 7 dagenvan Paul McKenna meenam om terecenseren. In zeven dagen tijd jeleven veranderen, is dat echt mogelijk?Volgens de schrijver wel, en -weer volgens de schrijver - zijn erzeer veel cursisten die het ook geluktis en daarover versteld stonden.Het boek bestaat uit zeven hoofdstukken,met in ieder hoofdstuk driebelangrijke ingrediënten: een anekdoteom iets te verhelderen, allerleiuitspraken geplaatst in kadertjes (zoals‘Mijn leven is een opeenvolging geweestvan verschrikkelijke tegenslagen, waarvande meeste zich nooit hebben voorgedaan’)en oefeningen. In de basis komt hetneer op het herprogrammeren van jedenken, waarbij er zowel aandacht isvoor het denken als voor het lichaam.Gemeten naar praktische bruikbaarheid,iets dat ik zelf altijd belangrijkvind in een boek, is dit erg geslaagd:de uitleg die gegeven wordt is over‘Ja, dit boek is voor jou. Deze woordenspreken je niet bij toeval aan. …Jouw leven is heilig. Dit boek komtje dat in herinnering brengen. …Dus ik, een deel van jou, draag ditboek op aan jou, die deel van mij is.… Dit boek is opgedragen aan jou:de Ene in dit Nu.’Met deze woorden opent Leven alsGOD, dat onder pseudoniem isgeschreven.In het hoofdstukje Wie ben ik? wordthet algemeen helder en dat geldt ookvoor de oefeningen. Een sterk puntbij de oefeningen is dat gebruikgemaakt wordt van alle zintuigen:vanuit de wetenschap weten we datdit één van de meest effectievemanieren is om patronen te doorbrekenen zo herprogrammering mogelijkte maken.Neem bijvoorbeeld de volgendeoefening over ‘de innerlijke criticus’.1. Neem even de tijd om jezelf toete spreken met je kritische stem.Maak op barse toon een paarnegatieve opmerkingen.2. Ga nu na waar je die stem maakt.Lijkt hij vanbinnen uit je hoofdof van buiten te komen? Zit hijaan de voorkant, aan de zijkantenof aan de achterkant?3. Strek je arm voor je uit en steekje duim op.4. Laat je kritische stem van deplaats waar je hem gelokaliseerdhebt over je arm naar het topjegezegd:‘Het hart dat hier het woordvoert, is het hart dat zich ook diep injou en ieder ander mens bevindt.’ Enzo ervaar ik het ook. Het is eenboekje, opgebouwd uit 19 kleinehoofdstukken, geschreven vanuit hethart, dat regelrecht mijn hart aanspreekt.Het staat vol met juwelenvan zinnen die kunnen raken op eendiep niveau. Het enige wat van mijgevraagd wordt, is ze als het ware inte nemen, te overwegen en in de stiltevan mijzelf te laten vallen. En daarraken ze wat ik als waarheid ken.Ook wordt er op enig moment verwezennaar Een Cursus inWonderen.Enkele citaten:‘Wanneer je nietintiem kunt zijn met de vele vormenvan het Ene Zelf, kun je je velegezichten niet kennen. … Wanneerhet verstand vraagt:“Wat is God?”wijst het hart naar wat er op datvan je duim bewegen, zodat hijnu daarvandaan tegen je spreekt.5. Laat de stem nu langzamer en opeen andere toon spreken. Laathem sexy klinken, of heel snel, alshet stemmetje van Mickey Mouse.Na het doen van deze oefening hebik onbedaarlijk gelachen: wat eenrelativering!Kortom, voor mensen als ik diesoms nog gehecht zijn aan resultaat,een zeer lezenswaardig en doewaardigboek!Emilia van LeentPaul McKenna. Verander je leven in7 dagen. Uitgeverij de Kern, Baarn2005. 2007 blz., €14,95Je hoeft als mens niet naar lucht te happenmoment aanwezig is, en zegt:“Dit.”God is wat is. God is niet daar, maarhier. … Je hoeft als mens niet naarlucht te happen: je hoeft alleen maarte ademen. En op dezelfde wijzehoef je ook niet te reiken naar God,die alomtegenwoordig is. Door jedaarvan bewust te zijn, betreed je eenvolkomen nieuwe dimensie vanvrede. Laten we in dat besef door hetleven gaan en handelen.’Een boekje om te lezen en herlezenmet het hart en een uitnodiging deboodschap volledig in het hart op tenemen.Els ThissenP. Raymond Stewart. Leven alsGOD. Het opheffen van de afgescheidenheid.Ankh-Hermes, Deventer,2005. Gebonden,182 blz., €17,50BOEKBESPREKING BOEKBESPREKING24 ...van hart tot hart... nr. 2 - mei 2007nr. 2 - mei 2007...van hart tot hart...25

OEKENCD’SFILMSBOEKENCD’SFILMSBOEKENCD’SFILMSBOEKENCD’SFILMSBOEKENCD’SFILMSBOEKENCD’SFILMSBOEKENCD’SFILMSBOEKENCD’SFILMSBOEKENCD’SLUISTERBOEKBESPREKINGBOEKBESPREKINGLiefde is zichzelf genoegVoorgelezen worden, heb ik altijdheerlijk gevonden. Als kind viel ikdaar mijn hele familie mee lastig,en op school werd er vaak voorgelezenals beloning.Voorlezen heeftvoor mij ook iets feestelijks, ietsvan het lekker ontspannen maar telaten gebeuren. En voorgelezenworden in de auto, waar je weiniganders kunt doen dan op de wegletten en naar de radio of een CDluisteren, is helemaal geweldig.De Profeet is het bekende boek vande Libanese dichter en schilderKahlil Gibran, dat oorspronkelijk inhet Engels geschreven, vanaf 1927in een Nederlandse vertaling verkrijgbaaris, en… en dat is belangrijker,nog steeds door veel mensengelezen wordt. En, volgens de flaptekst,wordt gebruikt bij doop enhuwelijk, bij geboorte en dood, bijfeestelijke en minder feestelijkegebeurtenissen.Wat niet zo vreemdis, gezien de thema’s die behandeldworden.Eerlijk gezegd, had ik het nooitgelezen. Op de een of anderemanier sprong de vonk niet directover als ik er wel eens in bladerde.Iets wat misschien met het taalgebruikte maken had. Het pakte meBroeder FransBroeder Frans is een kinderboek metals hoofdpersoon Franciscus vanAssisi. In dichtvorm wordt geschrevenover de plek op aarde die broederFrans inneemt. Over zijnniet. Maar nu is De profeet alsLuisterboek verschenen en heb ikme in de auto geboeid laten voorlezen.Wateen prachtig taalgebruik,vind ik nu, en wat een wijsheid!Het verhaal is simpel. Een wijze,die lang in ballingschap heeftgeleefd, staat op het punt omscheep te gaan naar huis. Op devalreep willen de mensen van hetland waar hij al die tijd heeftgewoond, dat hij zijn licht laatschijnen over belangrijke onderwerpenals liefde, geven, vreugde ensmart, misdaad en straf, vrijheid,rede en hartstocht, pijn, zelfkennis,vriendschap, tijd, goed en kwaad,gebed, schoonheid, godsdienst,dood. En ook over onderwerpen alshuwelijk, kinderen, eten en drinken,huizen, kleding, kopen en verkopen,genot. De profeet doet in zijnbeschouwingen veel wijze uitspraken,zoals ‘Liefde is zichzelfgenoeg’. Een uitspraak die me trofen die ik heb onthouden, zoals ikveel prachtige uitspraken niet hebonthouden. Dat is het nadeel vaneen luisterboek, je kunt niet snelbladerend, even iets opzoeken.De Profeet wordt voorgelezen doorRein Edzard, iemand met eenbijzondere band met de engelen ende dieren natuurlijk, maar ook overde eenvoud die hij in zijn levennastreefde. En zijn relatie met de elementenwind en vuur, de zon en demaan worden niet overgeslagen.Op een zomerse avond heb ik hetverhaal aan mijn kinderen Bart van 9en Esther van 7 jaar voorgelezen. Zijwerden meegetrokken in het verhaalen hadden er plezier in om de kortegedichten die met elkaar het verhaalvormen, te beluisteren. Na afloopwas het ze duidelijk wie BroederFrans was: de beschermheilige vande dieren. Op de vraag of zij het eenleuk boek vonden, kwam geen overtuigend‘ja’. Het voorlezen trok henmeer dan de inhoud van het verhaal.prachtige donkere stem, en als ikme niet vergis, een licht Vlaamsaccent. Heerlijk. Om vaker tehoren.Anita KosterKahlil Gibran. De Profeet. 2 CD –Luisterboek. Uitgeverij Synthese,Den Haag, 2006. €14,95Stufkens beschrijft op eenvoudigewijze de persoon Franciscus. Eendiepere boodschap, zo die er al inzit, heb ik niet kunnen ontdekken.Ook is er volgens mij geen echteverhaallijn aanwezig en is het verhaalop elke pagina op te pakken.Elke pagina bevat een eenvoudige,kleurige illustratie. Deze tekeningengeven kleur aan het boek en ondersteunende eenvoud van het verhaal.Loes ThissenHein Stufkens. Broeder Frans. Mettekeningen van Jep Groenhagen.Uitgeverij Ankh-Hermes,Deventer 2005. €12,50Roeien met de riemen die je hebtVorig jaar ben ik als 55+-er begonnenmet roeien.Twee keer perweek begaf ik me naar de Bosscheroeivereniging ‘De Hertog’, waar ikgezamenlijk met een twintigtalandere zogenoemde ‘midweekroeiers’onderricht kreeg in de edeleroeikunst.Want er komt nog heelwat bij kijken voor je letterlijk deslag te pakken hebt. En ik vond hetheerlijk! Hoewel het zeker in hetbegin helemaal niet goed ging, hadik het gevoel nog nooit eerderzoiets geweldigs te hebben gedaan.De pure concentratie op de slagbracht me volledig in het nu, en alsde boot ging lopen voelde het alsmeditatie.Na een tijdje moesten we examendoen voor Roeien 1, wat nodig isom meer zelfstandig te kunnenroeien en mee te doen aan toertochten.En daar ging het mis. Ikbegon me daarop te fixeren enmezelf met anderen te vergelijken.Er leek ineens heel veel van datexamen af te hangen. Ging het nogwel om het pure genot van hetroeien op zich? Het zal duidelijkzijn: dit kon niet goed gaan. Ikzakte en nog wel op een heel lulligemanier ook. Bij het uitstappen,dreef de boot weg van het vlot enik viel in het water. Een nog steedswat traumatische ervaring.Toch vond ik snel troost. Ik wasWoorden van Jezus voor elke week vanHein Stufkens aan het lezen. Enzoals dat vaak gaat, leken de doorStufkens gekozen teksten buitengewoontoepasbaar op mijn ervaring,evenals zijn commentaar en uitleg.Zo las ik: Iedere plant die niet doormijn hemelse Vader geplant is, zal wordenuitgerukt (Matt. 15, 13).WatStufkens daarover o.a. schrijft in zijncommentaar, kwam recht bij mebinnen:‘Als ik mijzelf en heel deschepping niet leer zien in het lichtvan de goddelijke liefde, van deeenheid, gebeuren er alleen maarongelukken’. Evenals: Zalig de treurenden,want zij zullen getroost worden(Matt. 5, 4), met als commentaarvan Stufkens o.a.:‘Als we ophoudenons te verzetten tegen dat wat onsongevraagd en ongewenst overkomt,kunnen we misschien oogABONNEMENT!Gun uzelf een abonnementkrijgen voor het verborgengeschenk, de geheime genade, deonverwachtse mogelijkheden totgroei die in onze pijn liggen opgesloten’.Stufkens geeft 52 uitspraken vanJezus, die hij uit de bijbel haalt enbijvoorbeeld ook uit het Thomasevangelie, en die hij vervolgensbecommentarieert, wat zeer verhelderendwerkt. Het boek geeft demogelijkheid om een jaar lang iedereweek stil te staan bij een anderetekst, en het kan natuurlijk naarbehoefte ook anders. Ikzelf heb hetboek in redelijk korte tijd achterelkaar gelezen. En het ‘toeval’ wildedat wat ik las zo uiterst toepasbaarwas op mijn situatie.Had ik nu oog gekregen voor hetverborgen geschenk van mijn koeleduik? Ik ben er niet helemaal zekervan, want gespannen leefde ik toenaar een nieuwe poging om mijnRoeien 1 te halen. Dit terwijl eenmederoeister me nog zei:‘Als jeontspannen bent roei je goed, maarals je gespannen bent niet.’Anita KosterHein Stufkens. Woorden van Jezusvoor elke week. Ankh-Hermes,Deventer, 2005. 195 blz. €17,50door het sturen van een kaart met uw naam, adres en abonnement 2007 en door overmaking van:• Nederland: €16 of meer op postgiro 8905507• België: €22 of meer op rek.nr. 088-2190186-18, Dexia Bank Maasmechelen• Overige landen: €22 of meer op postgiro 8905507t.n.v. Stichting Centrum voor Attitudinal Healing te Moorveld onder vermelding van: Abonnement 2007.Als u een abonnement neemt worden de reeds verschenen nummers van de lopende jaargang nagezonden.Een abonnement start in januari en loopt tot wederopzegging.Gun uw liefste vijand een abonnement!Een abonnement cadeau geven kan door overmaking van het abonnementsgeld en het sturen van een kaartjemet uw naam en adres en naam en adres van degene voor wie het abonnement bestemd is.BOEKBESPREKING26 ...van hart tot hart... nr. 2 - mei 2007 nr. 2 - mei 2007...van hart tot hart...27

WWW.AHNL.ORG