nr. 3/2001 - van hart tot hart…

Wat heeft een olifant met vergeven te maken?in mijn denken, gelijk kunnen hebben aangezien ik hetidee van schuld serieus neem, want ik heb in een anderimmers ook schuld gezien. Geen leuk en ontspannenvooruitzicht.Zodra ik schuld voel, zo is mijn ervaring, voel ik meslecht en kruip ik het liefst weg voor iedereen. In elkgeval sluit ik me af voor elk contact met een ander enmet mezelf. Misschien probeer ik ook op alle mogelijkemanieren van deze schuld af te komen en zoek ikiemand die ik de schuld kan geven van mijn gevoel vanongenoegen. Wellicht ziet dat er als volgt uit: ‘Omdat jijdat gezegd hebt, voel ik me ongelukkig.’ Een vicieuzecirkel van aanvallen en verdedigen is gestart, waarvan deverdediging een aanval op zich is, en ik heb geen ideehoe ik hieruit kan komen.Elke verdediging of elk excuus dat ik aanvoer, ontstaatvanuit mijn gedachte dat ik iets doe of zeg dat ik niethad mogen doen of zeggen. Ik heb er zelf kennelijk alAls ik het fantaseren niet kan laten,kies ik voor het leuke verhaaleen idee over en begin uit te leggen waarom ik het zogedaan heb of wil gaan doen. Ik neem zelf een aanvalwaar. Misschien niet altijd bewust, maar ik moet eenaanval hebben gezien. Waarom zou ik mezelf anders gaanuitleggen of excuseren. Iets wat volkomen vanzelfsprekendvoor mij is, leg ik nooit uit. Kennelijk ben ik bangals ik ga uitleggen of excuseren.Wat zou er gebeuren als ik me niet meer zou verdedigen.Als ik alleen maar zou zeggen: ‘Dit is wat ik gedaanheb en zo zag het er uit.’ Zou er dan rust komen?Als ik vergeef, vergeef ik alleen mijn eigen ideeënVergeving doe je nooit voor een ander. Een ander vergevenkun je niet eens. Je vergeeft slechts het idee dat jezelf over de ander hebt. En dat idee verschilt waarschijnlijksowieso al van het idee dat die ander over zichzelfheeft. Ik zeg bijvoorbeeld tegen iemand dat hij iets nietmag doen. Waarop de ander zegt: ‘Ik ben het daar nietmee eens, ik mag dat wel doen.'Vervolgens merk ik dat ik lijd aan het conflict in mezelfhierover. Daar wil ik dus vanaf en ik zeg: ‘Ik vergeefje jouw daad.’ En ik constateer dat ik iets vergeef watalleen ík zag en wat door de ander niet als zodanig werdgezien. Ik vergeef slechts een idee van mezelf over deander. Zelfs als de ander het met me eens is, vergeef ikniets anders dan mijn idee over de ander.Elk ongenoegen dat ik ergens over heb, elk idee dat‘iets dat er is’ anders moet zijn, is een bron van frustratie.Daarmee schep ik een gevangenis voor mezelf enwellicht ook voor de ander als hij met mij gelooft watik denk. Als een ander mijn ideeën niet gelooft, zie ikslechts mezelf oog in oog staan met mijn eigen ideeënover de wereld en anderen.De mist die optrektAls ik op dat moment op het idee kom het gedachtegoedvan de Cursus te raadplegen, zou het kunnen datik ontdek dat ikzelf de uitweg ben uit deze vicieuzecirkel. Vergeving maakt dat de mist, die hangt voor hetWaar geen schuld wordt gezien isvergeving totaal overbodigbewustzijn dat ik liefde ben, optrekt. Mijn zicht opmezelf wordt helderder. De Cursus benadrukt almaardat we in onszelf kunnen kijken om te ontdekken datwij alles zijn wat de schepping inhoudt.Kijk niet buiten jezelf en er is niets anders dan jouwZelf. En vergeving is je enige functie in deze wereld.Wat zou er gebeuren als je alles zou vergeven? Debloem dat ie een bloem is, de aardappel dat ie eenaardappel is, de regen dat ie regent, pijn dat ie pijn is,de olifant dat ie een olifant is, en mezelf dat ik in dezesituatie terecht ben gekomen en dat ik me voel zoals ikme voel.Als ik vergeef, heb ik niets meer op- of aan te merkenop dat wat zich aan me voordoet. Geen commentaar,niet iets dat ik als beter of slechter beoordeel. Ik zouslechts kijken en niets in mij zou wegbewegen van devrede die ik ervaar.En die vrede sluit alles in en niets uit.Als ik geen idee over verleden en toekomst zou hebben,zou ik mezelf terugvinden in het moment zelf. Geenverwijt, geen angst, geen vergelijking, geen onvrede,geen schuld. Geen referentiekader meer naar de situatienu. Alles zou oké zijn. Er zou niets zijn om bang voorJe vergeeft slechts het idee dat jezelf over de ander hebtte zijn.Ik zou niets terughouden van de liefde, vreugde envrede, … die ik ben. Ik zie geen tekort en geef vanharte. En alles wat ik geef, ervaar ik als gegeven aanmijzelf.P.S. Die mevrouw vertelde later dat ze een olifant hetleukste dier vindt dat er is. Een pak van m’n hart…●Zalinda Carusi LugerVertaling: Emilia van LeemtTerwijl ik hier zit kijk ik naar een foto vanmijn tweede zoon. Twintig jaar leefden wemet elkaar en toen moest hij gaan. Hij moestnaar Huis. Mijn geloof zegt me dat ik hemop een dag zal weerzien, maar gedurende jaren had datgeloof geen betekenis voor me. Het gebeurde jarengeleden, maar soms voelt het alsof het gisteren was. Ikwas er niet klaar voor hem te laten gaan, zijn broersook niet. We weten niet of hij er klaar voor was, maarik begrijp dat hij nodig was. Hij werd vermoord op eenwarme avond in augustus 1979. Werd thuis geraakt doorverschillende schoten. Zijn naam is John. Hij heeft eenoudere en drie jongere broers. Mijn zonen groeiden opzoals de meeste broers, ze hielden van elkaar, vochtenmet elkaar, stonden zij aan zij, waren elkaar tot steunen concurreerden onderling. Ik zal me niet aanmatigenuit te drukken wat de broers van John voelden toen hijstierf, maar ik kan wel vertellen hoe ik me voelde.Jerry Jampolsky, AttitudinalHealing en Een Cursus inWonderen maken tegenwoordigdeel uit van het dagelijksleven van Zalinda Carusi Luger.Nadat haar zoon was doodgeschotenmaakte zij een reis viahet verstand door pijn, woede,haat, verdriet en vergeving ombij haar hart uit te komen.Zij maakte acht jaar deel uitvan de staf van het Centrumvoor AH in Sausalito inCalifornië. De mensen diedaar werken beschouwt ze alshaar familie. Jerry Jampolsky,zo zegt Zalinda, heeft doordatgene wat hij de wereldonderwijst, haar de vreugdeteruggegeven om het levenweer te ervaren. En daarvoor isze hem dagelijks dankbaar‘We hoeven hem nu niet meer te haten, hè?’Pijn en woedeAllereerst was er de ontzetting. Ik kon en wilde het nietgeloven tot ik hem zag bij de begrafenisondernemer.Toen volgde de pijn. Pijn om de pijn die hij gevoeldhad en pijn door de wetenschap dat iemand hem haddoodgeschoten. Ze hadden hem pijn gedaan en angstaangejaagd. Pijn door de schuld die ik ervoer, als ikkeek naar alles wat ik wel en niet had gedaan om eenzo goed mogelijke moeder te zijn. Pijn door het zienvan de gezichten van mijn andere prachtige zonen, nietin staat zijnd of wetend hoe hen te helpen met hunverdriet. Pijn doordat er een gedeelte uit mij was weggerukt,door het zien van een gat in mijn hart en hetweten dat dit er altijd zou blijven. Overal om ons heenwas pijn. En toen dook de woede op, na of misschientijdens de pijn. En die groeide. Ik was woedend op deman die de trekker overhaalde, boos op zijn ouders,op het rechtssysteem en op mezelf. Ik was zelfs boosop John. De woede strekte zich uiteindelijk uit totiedereen die mij ooit, in welke vorm dan ook, pijn hadgedaan, vanaf mijn kinderjaren tot dan toe. Tussen al...vanhart6tothart...nr. 3 - augustus 2001 nr. 3 - augustus 2001...vanhart7tothart...

‘We hoeven hem nu niet meer te haten, hè?’deze gekwetstheid, pijn enwoede door, waren er ookgevoelloosheid en verwarring.Wat moet ik nu doen?Haat als levensdoelLangzamerhand werden detranen minder. Ik kon weerbeginnen met ademen. Hetleven moet op de een ofandere manier doorgaan. Ikmoest wat doen. En wat ikdeed, was alle haat die ikvoelde op de man richtendie John had vermoord. Ikwerd actief in onze gemeenschapen liet duidelijk mijnstem horen over de noodzaak wetten te veranderen, enom deze man voor de rest van zijn leven opgesloten tehouden. Ik was vastbesloten niemand ooit te laten vergeten,dat hij een moordenaar was en wat hij mijn zoonhad aangedaan. Dit gaf mijn leven een doel, terwijlik dacht dat het doelloos was. De man werd berecht,schuldig bevonden aan doodslag en tot levenslangegevangenisstraf veroordeeld. Ik zorgde ervoor dat ik opalle zittingen aanwezig was waar zijn voorwaardelijkevrijlating besproken werd, om iedereen eraan te herinnerenwie hij was en wat hij gedaan had. Ik haatte hemen ik haatte zijn ouders. Ik sleepte mijn andere zonenmee in dit gevecht, soms tegen hun wil. Ik werkte ophun schuldgevoelens door hen te wijzen op de loyaliteitdie ze aan hun broer verschuldigd waren. Ik smeektemijn vrienden op alle mogelijke manieren om mij testeunen door samen met mij brieven te schrijven, omdaarin hun diepe verontwaardiging uit te drukken.Verandering van het rechtssysteem, haat, hem in degevangenis houden, dat was mijn enige doel. Ik functioneerde,ik werkte, deed alles wat nodig is om te kunnenbestaan, en deed zelfs alsof ik gelukkig was. Maarinnerlijk was er haat, pijn en gekwetstheid. Ik was voorniemand een prettig persoon, en helemaal niet voormezelf.Tien jaar lang ging ik zo door. Mijn lichaam werdziek. Alles deed pijn. Mijn zonen waren volwassen engetrouwd. Ik had kleinkinderen. Ik kon er niet vangenieten. Er moest iets veranderen, want ik was mezelfaan het vermoorden en ik wist dat ik niet wilde sterven.Hoe konden deze gevoelens veranderen? Hoe kon ikmezelf anders voelen? Ik had een van mijn kinderen opeen gewelddadige manier verloren.Het leven een keuze?Ik begon te zoeken. In het begin niet eens zo bewust.Ik probeerde de kerk, las boeken over positief denken,sprak met mensen, bad, nam deel aan lotgenotencontact.Mijn hart begon me te vertellen, dat ik met de manmoest gaan praten die mijn zoon had neergeschoten. Ikherkende de stem van mijn hart niet. Zelfs de gedachtehem te moeten zien, joeg me angst aan. Op mijn zoektochtkwam ik Een Cursus in Wonderen en de boekenvan Jerry Jampolsky tegen, en via hem kwam ik bij AHterecht. De Cursus was moeilijk, verwarrend, en raakteeen plaats waarvan ik voelde dat dat goed voor me was.Voor de eerste keer in mijn leven werd mij verteld,door de boeken van Jerry Jampolsky, dat het leven eenkeuze was. Kon dat waar zijn?Tegenwoordig voelt het belachelijk om dat te zeggen.Maar toentertijd was het zo’n nieuwe gedachte voorme, dat ik totaal niet wist wat ik daarvan moest denken.Kon ik mijn gevoelens en mijn reacties kiezen? Kon ikervoor kiezen de lessen te zien die ik te leren had? Konik ervoor kiezen geen enkele pijn meer te ervaren, meniet meer gekwetst te voelen? Kon ik ervoor kiezen loste laten en mezelf toestaan weer vreugde te ervaren?Ik wist het zo net nog niet. Met mijn zieke lichaam engekwetste hart, en met mijn familie en mijn vriendendie bij me waren gebleven tijdens mijn periodes vanIk was mezelf aan het vermoordenhaat, wetend dat ze van me hielden, was ik bereid omhet te proberen, bereid om naar die stem te luisteren,om te leren hoe ik mezelf kon vertrouwen, om mezelfte vergeven, stapje voor stapje. Ik maakte een afspraakom in de gevangenis bij de man op bezoek te gaan diemijn zoon had vermoord.Met deze man in één ruimte te zittenBehalve hem te vertellen hoe ik over hem dacht, had ikgeen idee wat ik wilde zeggen. Met knikkende knieënen me vastklampend aan het leven, ging ik met een vanmijn zonen naar de gevangenis. Ik vertelde hem watik van hem dacht, wat hij ons gezin had aangedaan endaagde hem uit ons aan te kijken. Naast het begravenvan mijn zoon was dit het moeilijkste dat ik ooit inmijn leven gedaan had.Tegenwoordig weet ik dat er iets gebeurde tijdens dieeerste ontmoetingen. Ergens begon ik in de diepte vanmijn wezen te beseffen dat - hoe mijn leven verderook zou verlopen - het mijn eigen keuze was. Ik kondoorgaan zoals ik de laatste tien jaar gedaan had, doorgaanmezelf ziek te maken, ongelukkig te zijn, vol mettranen. Of ik kon onderzoeken of iets anders werkelijkmogelijk was. We spraken af elkaar wekelijks te ontmoeten.Dit deden we zes maanden lang, met de hulp vande gevangenispsycholoog. Daarna bezocht ik hem noganderhalf jaar wekelijks. Het was moeilijk om met dezeman in een ruimte te zitten en naar elkaar teluisteren.Al die tijd ging ik door met wekelijkse bijeenkomstenrond Een Cursus in Wonderen, las ik de boeken vanJerry Jampolsky en leerde ik meer over de conceptenvan AH. Dit alles deed veel voor me, het voelde alsofhet was wat ik nodig had om mijn leven in balans tekrijgen en te helen.Ik heb niet mijn verstand verloren,maar mijn hart gevondenEen tijd van enorme groeiNa ongeveer zes maanden vroeg ik zijn ouders teontmoeten, en wat denk je? Net als ikzelf waren hetgemiddelde, hardwerkende mensen. Ze hadden hunuiterste best gedaan, en ook hun hart was gekwetst. Erwerden veel emotionele snaren geraakt tijdens onzeontmoetingen gedurende die twee jaar. Komend vanuitpure haat en gekwetstheid, begon ik mezelf langzaamtoe te staan de ander echt te zien. Wat ik zag was eenjongeman die uit een goed nest kwam, en die zwaarverwikkeld was geweest in drugs en alcohol. Hij voeldeoprechte pijn en schaamte voor wat er gebeurd was enhad een goed hart. Hij had een afschuwelijke, vreselijkedaad begaan, en zou daarvoor boeten voor de rest vanzijn leven.Voor mij was dit een tijd van enorme groei. Ik leerdedat mijn leven om een keuze draaide. Ik kon ervoorkiezen door te gaan met haten en daaraan uitdrukkingte geven op allerlei manieren, of ik kon ervoor kiezenlos te laten.De dood van mijn zoon zal nooit, op welke manierdan ook, acceptabel zijn voor mij. Datzelfde geldt voorde manier waarop hij stierf. Nog steeds is een deelvan mijn hart veranderd, en zal dat ook altijd zijn. Hetgedeelte dat van John en mij was, is niet weg, maar hetvoelt anders, op een bepaalde manier zelfs speciaal aan.Gedurende negen maanden en twintig jaar was hij deelvan mij en is dat nog steeds. Ik wilde en kon deze jongemandie Johns leven had genomen niet langer haten.Het was mijn keuze. Mijn vertrouwen, mijn geloof inGod en mijn gebeden hielpen me door deze tijd heen,en redden me. Ik koos ervoor te vergeven en doe datnog steeds.ren had. Het voelt gemakkelijker om te haten dan omte vergeven. Zelf geloof ik dat ik niet mijn verstand hebverloren, maar mijn hart heb gevonden.Elf jaar geleden kwam hij voorwaardelijk vrij. Hij heeftnooit problemen gehad, is een goede zoon en is ookvader. Hij werkt hard en is een productief lid van demaatschappij. Ik vergeef hem, ik vergeef mezelf. Eenvan de belangrijkste ontdekkingen die ik deed tijdensons proces was dat, net zoals hij het leven van John hadgenomen, ik ontzettend mijn best deed om hem hetzijne te ontnemen. Hoe zou dat ooit het goede kunnenzijn?Ik vergeet niet, maar mijn leven staat weer open voorvreugde. Dit was een zuiver zelfzuchtige daad voor mij.Ik zocht en vond een manier om mijzelf te helen. Hetkostte me jaren en het kon niet gebeuren voordat ikbereid was naar die andere manier te zoeken. Ik kan dewereld weer aankijken en voor mijzelf de juiste keuzesmaken. Ik weet dat, als ik het gevoel heb een verkeerdekeuze gemaakt te hebben, alles wat ik te doen heb isom opnieuw te kiezen. Ik zal dit luid en duidelijk zeggen,en hoop dat je de emotie in mijn stelling hoort: alsik door dit proces heen kan gaan met de man die eenvan mijn kinderen vermoordde en hieruit kan komenmet een hart vol liefde en vreugde, dan kan ik alles.Het geschenk van liefdeDit proces maakte het me mogelijk naar andere pijnte kijken, uit mijn kindertijd en eerdere relaties, enopnieuw te kiezen. God bracht me een prachtigDe reis had veel uitdagingen….Vergeven, een zuiver zelfzuchtige daadIk maakte de keuze en tot op de dag van vandaag moetik die keuze soms weer opnieuw maken. In de tweejaar dat we met het proces bezig waren, besloot ik datdeze man een nieuwe kans verdiende in het leven.Ik deed wat ik kon om ons proces en mijn gevoelenskenbaar te maken bij de mensen die beslissen overvoorwaardelijke vrijlating. Ik ontmoette en sprak metalle mensen met wie ik zo hard gewerkt had, toenik vol was van woede en wraak. Sommigen van henwaren vriendelijk en anderen begrepen er niets van endachten om precies te zijn dat ik mijn verstand verlogeschenk.Het geschenk van liefde. Enkele jaren geledenben ik hertrouwd, met een man die ik ontmoetteop het Centrum voor AH in Californië. Hij houdt vanme, bij hem ben ik veilig. Ik houd van hem. In mijnleven zijn een nieuwe vrede en vreugde gekomen, dieik niet voor mogelijk had gehouden.Toen mijn zoon werd doodgeschoten, inmiddels zoveeljaar geleden, wist ik niets van hulp bij rouwverwerking,lotgenotencontact of andere mogelijkheden voor hulp.Dat vind ik erg. Mijn zonen hadden hulp nodig, wehadden allemaal hulp nodig. We hebben allemaal zelfonze weg moeten vinden en daar onze tijd voor moetennemen. Mijn zonen stonden op het punt volwassente worden en zijn nu vader. Twee zijn zelfs grootvader.Een paar jaar geleden zei een kleindochter tegen me:‘We hoeven hem nu niet meer te haten, hè?’We hebben het allemaal gered. De reis had veel uitdagingenwaarvan ik niet wist of ik ermee om kon gaan,emoties die ik niet eens kan beschrijven, maar ik zie mijnlessen, ik hoop dat ik ze goed geleerd heb. Ik eer mijnzoon John als mijn grootste leraar van vergeving. ●...vanhart8 nr. 3 - augustus 2001tothart...nr. 3 - augustus 2001...vanhart9tothart...

D E P R I N C I P E S VA N AT T I T U D I N A L H E A L I N G E N D E C U R S U SDe principes van Attitudinal Healing zijn ontleendaan Een Cursus in Wonderen. Dat isbekend. Maar hoe? Wat is precies het verbandmet de Cursus? Welke plek nemen ze in binnendeze manier van denken? Wat zegt de Cursus erzelf over? In deze rubriek willen we weergeven,hoe de principes van AH functioneren binnenhet gedachtegoed van de Cursus.Marrigje Dijksma over principe 6.We kunnen leren van onszelf en vananderen te houden door te vergevenin plaats van te veroordelenOm in Een Cursus in Wonderen iets te kunnen vindenover dit principe, dacht ik aanvankelijk te moetenbeginnen bij de woorden ‘leren te houden van.’ Iktypte de woorden ‘learn to love’ in, in mijn elektronischezoekprogramma en wachtte af wat dat zouopleveren. Niets dus. Geen enkele zin in de Cursusplaatst deze woorden in dit verband.Dat klopt ook met de totale filosofie. Meteen al bijde inleiding op het Tekstboek leert de Cursus ons,dat liefde niet onderwezen kan worden. Niemandkan je dus leren van jezelf te houden. Niemand kanjou onderwijzen hoe je van anderen moet houden.Volgens diezelfde inleiding beoogt de Cursus wel deblokka-des weg te nemen ‘voor het bewustzijn van deaanwezigheid van liefde.’ De Cursus is gericht op deuniversele ervaring van liefde, die niet anders te lerenis, dan door haar hindernissen weg te nemen. Wat wedus wél kunnen leren is het opsporen van die blokkades.Wat zijn blokkades?Wat wordt daar nu mee bedoeld, met blokkades? Wel,op grond van onze oordelen (opvattingen, meningen,beelden, verwachtingen, wensen, normen) over hoe dewereld, andere mensen en wijzelf zouden moeten zijn,veroordelen en beschuldigen wij onszelf en elkaar. Diebeschuldigingen en veroordelingen zijn de blokkadestegen het bewustzijn van het feit, dat er overal liefdeis. Wat we dus te leren hebben is onszelf en de wereldvrij laten, te zijn wat we zijn: de volmaakte scheppingvan God. Dat betekent, onze eigen oordelen eroverterugnemen en loslaten. En dat noemt de Cursus vergeven.We hebben iets te vergeven. Niet als iemand ietsuitgehaald heeft, maar op het moment, wanneer wezelf veroordeeld hebben.Principe 6 betekent ‘leren vergeven!’Uit het voorgaande vloeit voort, dat ‘We kunnen lerenvan onszelf en van anderen te houden door te vergevenin plaats van te veroordelen’ als volgt geformuleerdkan worden: ‘We zullen ervaren wat liefde is, wanneerwe leren vergeven.’ Misschien is dit wel de enige juisteformulering, want als we liefde ervaren, voelen we liefdevoor iedereen. Liefde maakt geen uitzonderingen.Niet veroordelen betekent ‘ruimte maken voorde liefde’In verschillende lessen van het Werkboek van ECIWstaat precies beschreven, hoe de nietvergevingsgezindemind blokkades tegen de liefde maakt, en hoe degene,die niet wil vergeven, wel mòet oordelen, omdat hijzijn onvermogen om te vergeven moet rechtvaardigen.Lees bijvoorbeeld in les 121: ‘Vergeving is de sleuteltot geluk’ hoe niet vergeven je duisternis en ellendebrengt en hoe vergeving door jou geleerd moetworden, om jou geluk en liefde te brengen. Zie ookWdII.1.4:4 e.v. ‘Wat is vergeving?’‘Vraag eerder hoe jij kunt leren vergeven en hoe jewat er altijd was, aan je niet-vergevingsgezinde denkgeestterug kunt geven.’ (T14.IV.3:5) Maar wie vergeeft,‘moet leren de waarheid te verwelkomen precieszoals die is.’ (WdII.1.4:5).En dat wat er altijd was en wat de waarheid is, is liefde.Marrigje DijksmaVoor uitleg citaten: Zie pagina 109 van het Aanhangsel vanECIW.E E N W O N D E R I N D E P R A K T I J KHet geringste beetje bereidwilligheidKen je dat ook? Dat gevoel van volstrektgerechtvaardigde, ongebreidelde woede.Een gevoel dat zo sterk is, dat het bezitvan je lijkt te nemen, en dat je niets,maar dan ook niets anders meer wilt dan het teuiten. Bij mij gebeurt dat soms met iemand uit onsgezin. En over een van die keren wil ik het nu hebben.De aanleiding ben ik vergeten. Maar het had erongetwijfeld mee te maken, dat ik me op de een ofandere manier onrechtvaardig behandeld voelde.Resultaat? Een aanval van woede die een helenacht duurde, iets wat ik niet eerder zo hevig hadmeegemaakt. Er sneuvelde het een en ander aanmeubilair en vol overgave heb ik een boek aanflarden gescheurd. Slapen kon ik niet, het was alsofeen jarenlang opgestapelde razernij weigerde zichnog langer te laten ontkennen. Ik voelde me doodongelukkig.Ik kreeg die woedeaanval toen ik al een tijdje bezigwas met Een Cursus in Wonderen. En het was meopgevallen, dat daar een aantal keren in staat datwoede nooit gerechtvaardigd is. Die bewuste nachtherinnerde ik me dat. Ik was bereid ervan uit te gaandat het klopte. En met alles wat in me was, wildeik begrijpen hoe dat dan in elkaar zat. Ik weet nogdat ik gesmeekt heb om het te kunnen begrijpen, tesnappen, om los te komen van die woede.De Internationale Attitudinal Healing Conferentie 2002Deze conferentie is de eerste Attitudinal HealingConferentie die buiten de V.S. wordt gehouden.Sprekers zullen zijn: Jerry Jampolsky, DianeCirincione, Byron Katie, Lee Jampolsky en anderen.De Conferentie opent op vrijdag met rituelen enmuziek van de vier oorspronkelijke bevolkingsgroepenuit Mexico en sluit op zondag af metMexicaanse muziek en dans. Er worden zo’n 20workshops aangeboden in Engels en Spaans vanuitverschillende projecten, programma’s en inspiratievan Attitudinal Healing Centra over de wereld.Reconciliation~ Healing the Heart ~19-21 april 2002, Guadalajara, MexicoRond 7 uur in de ochtend kreeg ik een ontstellendeenvoudig antwoord: je zit met de ander in een situatiewaarin je niet hoeft te zitten, want zij is liefde enjij bent dat ook. Ik werd er stil van. Ik wist en voeldemet volmaakte zekerheid dat dit waar was. Bovendienwas ik verbijsterd, dat het antwoord ondanks mijnwoede tot me door had kunnen dringen. Ik voelde medaarover ook dankbaar. Ik realiseerde me dat het antwoordvolledig voorbij ging aan de neiging van mijnego om te willen begrijpen. Een waanzinnige situatievalt niet te begrijpen, en, voor mij ook heel belangrijkom me te herinneren, hoeft niet geanalyseerd te worden.Vergeving zal nooit, maar dan ook nooit ofte nimmerwaar maken wat niet waar is, iets wat ik wel vaak probeerte doen. Vergeving ziet aan onwaarheid voorbij,in volmaakt vertrouwen dat ik me de waarheid zalherinneren, en met volmaakt geduld tot het zover is.Zij grijpt daarbij iedere gelegenheid aan om me tehelpen, zodra ik blijk geef van ook maar het geringstebeetje bereidwilligheid. Stel je voor, al die woede…Niet alleen ontkende ik die niet langer, maar ik wasook bereid geweest - hoe onvolledig ook - om hem intwijfel te trekken.Ik heb daarna verrukkelijk geslapen….Emilia van LeentBij aanmelding en betaling tot 1 september kostdeelname $245, daarna $295. Mensen uit Europabetalen tot 1 september $195.Voor een aanmeldingsformulier kun je e-mailenmet NETATTHEAL@AOL.COM, of bellen:00-1-415-331-616; of faxen: 00-1-415-331-4545,of schrijven naar:The Center for Attitudinal Healing,Attention: International Network33 Buchanan Drive,Sausalito CA 94965, USA....vanhart10 nr. 3 - augustus 2001tothart...nr. 3 - augustus 2001...vanhart11tothart...

M E T H A R T E N Z I E LDe cursus lezenEen aantal lezers van …van hart tot hart… leest ook Een Cursusin Wonderen. Met hart en ziel, gezien de ingezonden stukkendie de redactie hierover bereiken.In deze nieuwe rubriek stellen wij zulke leeservaringen met ofassociaties naar aanleiding van de Cursus centraal.Klaas Vos over het loslaten van betekenisgeving: 'Wat ik ziebetekent niets'.Soms als ik gemediteerdheb, kijk ik de kamerrond en lijkt het of ikde dingen weer voor heteerst zie, als na een lange vakantie.Als ik dan naar mijn handen kijk,zie ik die niet meer als mijn handen;het zouden net zo goed dehanden van een ander kunnen zijn.Als ik nog dieper in meditatie bengeweest, kijk ik de kamer rond enlijkt het of de dingen veranderdzijn in bezielde wezens. Er hangteen sfeer van betovering en erheerst een vreemde stilte, ondanksde geluiden die van buiten doordringen.Het lijkt of er een ruimtevan stilte is ontstaan, waarbinnende dingen een eigen leven leiden.Dit is wat ik buiten mij zie.Van binnen gebeurt er iets anders.Van tijd tot tijd gaan er vibrerendegolven door me heen, waaropal mijn gedachten meedrijven.Vroeger riep ik die golven op meteen mantra, maar nu komen zevanzelf. Sinds ik een cursus zazenheb gedaan, komen ze ook weltijdens mijn werk. Die golven vanvibratie bepalen de diepte van mijnmeditatie en de manier waarop ikde dingen naderhand zie.Door Een Cursus in Wonderen zieik deze verschijnselen in een nieuwlicht. 'Wat ik zie betekent niets' iseen van de eerste lessen. We hebbenons de dingen persoonlijken cultureel toegeëigend door zeeen verleden, een toekomst eneen functie te geven. Ze verliezendaardoor hun zelfstandige bestaanbuiten ons en dat geeft ons eengevoel van vertrouwdheid en veiligheid.Dit valt weg zodra we onzeGehoordWat is het verschil tussen een Course-groep en een AH-groep?betekenisgeving loslaten. We wordendan weer onderdeel van eenbezielde werkelijkheid.Ik kan me voorstellen dat kleinekinderen die wisseling dagelijksmeemaken. Overdag leven ze in dedoor volwassenen ondersteunde,cultureel gecreëerde werkelijkheid.Ze kijken daar naar met hun typische,verbaasde babyblik. ‘s Nachtsalleen gelaten, vallen ze terug in debezielde wereld.Ik moet dan denken aan desprookjes van Andersen, waarin‘s nachts allerlei keukengereionderling gaat discussiëren. Achterdit soort verhalen gaat misschienmeer schuil dan een rijke fantasie.Kinderen zeggen toch ook makkelijk:'die tafel deed me pijn?'Wij vinden het primitief of eenteken van magisch denken om demateriële werkelijkheid als bezieldop te vatten. Maar in de directeervaring is er geen verschil tussenleven en dood, bezield en onbezield.Het zijn kunstmatige onderscheidingenwaarmee we onze dagvullen. Leven komt alleen voor incombinatie met dode materie enniemand van ons heeft ooit dodematerie aanschouwd zonder daarals levend wezen bij te zijn. 'Dood'is een oordeel dat wij vellen omde werkelijkheid ondergeschikt temaken aan onze eigen doeleinden.Zo creëren we onze eigen illusies.Vergeet dit, is de boodschap vanEen Cursus in Wonderen, keerterug naar de oorspronkelijkeschepping. Want nog steeds ben jezoals je geschapen bent en daarinligt je vrede.In een Course-groep praten ze over God in plaats van over zichzelf.Klaas VosJerry Jampolsky & Diane Cirincionein NijmegenNijmegen, 9 juni 2001: een zaal met rondde tweehonderd mensen. Er loopt eenechtpaar rond. Vrij kleine, haast tengeremensen. Rustig en kalm, samen, ze voelenzich thuis. Ze lijken te genieten. Jerry Jampolsky enDiane Cirincione. Wat leuk om ze in levende lijve tezien. Hun gezichtenlijken zo vertrouwd,mogelijk door de verschillendefoto’s die ikvan hen heb gezien.Jerry’s nieuwste boek‘De kortste weg naarGod’ is net verschenenin het Nederlands. Datis een mooie gelegenheidvoor het presenterenvan het boeken het geven van eenlezing. Het thema vande lezing is ‘Vergevingen ziekte.’ Ze verteldenveel van huneigen ervaringen, erwerd uitgewisseld met de mensen in de zaal en Dianebegeleidde ons in een oefening. In de pauze en naafloop hebben Jerry & Diane tientallen boeken gesigneerd,waaronder de allereerste exemplaren van hetnieuwe boek, net vers van de pers.Daar stonden ze dan op het podium, geflankeerd doorieder een eigen vertaalster. Een deel van de verhalendie ze vertelden had ik al eens eerder gehoord,of gelezen in één van hun boeken, of ik had de filmgezien. Letterlijk, in één geval. Want een van deindrukwekkende waargebeurde verhalen over vergevingdie Jerry en Diane vertelden is verfilmd. Eenprachtig verhaal over hoe een vrouw, Zalinda CarusiLuger (zie haar verhaal eerder in dit nummer) haargevoelens van haat en woede rond de jonge man diehaar zoon had gedood, onderzoekt. Ze werd letterlijkziek van de haat en woede en zag in dat ze zo nietlanger door kon gaan. Ze besloot het anders te gaanzien. Daarvoor ging ze het contact aan met de jongeman die ze zo haatte en bezocht hem regelmatig in degevangenis. Toen hij na een aantal jaren voorwaardelijkvrij kwam, was zij degene die voor zijn vrijlating hadgepleit en hem zelf ophaalde uit de gevangenis omhem naar zijn ouders, naar huis, te brengen.Ook in andere verhalen kwam het thema ‘vergevingen ziekte’ regelmatig terug. Waarbij steeds weer duidelijknaar voren kwam dat geluk en vrede niet afhangenvan de toestand van het lichaam. En dat vasthoudenaan woede en wrok, aan angst, zich zelfs fysiek kanuiten. Zoals Jerry & Diane aangeven: ‘We bestedenzoveel aandacht aan wat we eten, aan gezond voedsel,en ondertussen zitten we vol giftige gedachten!’In de woorden vanJerry en Diane:‘Attitudinal Healingis een basis- filosofiedie het eigengeloofssysteem vanmensen ondersteunt.Het opent onzekeuzes om op eenandere manier naarde wereld te kijken.Door, als je dat wilten er aan toe bent,contact te makenmet de persoonwaar je boos opbent, kan dit misschieneen openinggeven om naast die pijnlijke gevoelens iets anders tegaan zien. En om te kunnen vergeven is het zelfs nietnodig dat de persoon in kwestie nog aanwezig is inons leven. Want hier en nu doet de ander ons geenpijn, alleen onze gedachten over de ander en over watdiegene heeft gedaan, doen ons pijn. Vergeving heeftniets te maken met de ander veranderen, maar met hetveranderen van de gedachten in onze eigen geest. Nietvergeven is pijn, vergeven is vrede. Hoeveel tijd heb jenodig om te vergeven? Het vraagt uiteindelijk slechtseen enkele seconde. Hoe kan ik weten dat ik echt hebvergeven? De "test" is voortdurende innerlijke vrede,dat laat je weten dat je hebt vergeven.’De essentie van Attitudinal Healing-groepen, verteldeJerry, is de ervaring van onvoorwaardelijke liefde, doorte luisteren zonder oordelen. Daardoor kunnen mensenop een punt komen waar ze mogelijk veranderingenin hun leven gaan maken. In een oefening kondenwe zelf het effect ervaren. De ervaring van alleen maarluisteren, zonder oordelen; de ervaring van in alle rustvertellen tegen iemand die stil luistert.Wat een schatten zijn het, Jerry en Diane. En wat eengenoegen ze te ontmoeten en ze te horen praten overhun persoonlijke ervaringen met Attitudinal Healing.Antonet den Boer...vanhart12tothart...nr. 3 - augustus 2001 nr. 3 - augustus 2001...vanhart13tothart...

O E K E N C D ’ S B O E K E N C D ’ S B O E K E N C D ’ S B O E K E N C D ’ S B O E K E N C D ’ S B O E K E N C D ’ S B O E K E N C D ’ S B O E K E N C D ’ S B O E K E N C D ’ S B O E K E N C D ’ S B O E K E N C D ’ S B O E K E N C D ’ S B O E K E N C D ’ S B O E K E ND ’ S B O E K E N C D ’ S B O E K E N C D ’ S B O E K E N C D ’ S B O E K E N C D ’ S B O E K E N C D ’ S B O E K E N C D ’ S B O E K E N C D ’ S B O E K E N C D ’ S B O E K E N C D ’ S B O E K E N C D ’ S B O E K E N C D ’ S B O E K E N C D ’ SMuziek vanuit het hart‘Songs for the Inner Child’ en‘Bread for the journey’Een interview met Shaina Noll‘Het besef dat er van Songs forthe Inner Child zonder reclamete maken of op te treden zo’n150.000 exemplaren zijn verkocht,heeft me doen begrijpenhoe krachtig muziek kanzijn, en meer specifiek, hoekrachtig de kracht van demenselijke stem kan zijn omte genezen en te inspireren.’Velen van jullie kennen de muziekvan Shaina Noll. Het Centrumvoor Attitudinal Healing heeft vanhaar eerste CD, Songs for the InnerChild, zo’n 250 exemplaren verkocht.Toen ik daarvan de eerste keerhet nummer ‘How Could Anyone’hoorde, liepen de rillingen overmijn lijf. De muziek kwam helemaalbinnen en ontroerde me diep.Ik ben dan ook blij dat ShainaNoll mee wilde werken aan eeninterview per e-mail.Haar muziek voelt heel zuiver aanen gaat echt recht naar het hart,eigenlijk …van hart tot hart... Watze in dit interview vertelt, bevestigtwat ik al vermoedde. Shainalaat zich werkelijk inspireren enstelt het proces van muziek makenboven het doel bekend te wordenof de muziek te promoten. Datgeeft haar de ruimte om muziekte maken die overal komt waarhij ontvangen wil worden. En datis, zoals je zult lezen, overal op dewereld.Shaina Noll woont en werkt inSanta Fe in de Verenigde Staten.De kracht van de menselijkestem“Informeel zing ik al m’n heleleven en bespeel ik ook instrumenten.In 1991 werd het professioneeltoen ik Songs for the InnerChild (Liedjes voor het innerlijkekind) opnam. Een aantal van deopgenomen nummers heb ik vaneen rabbi, David Zeller, toen ik deschool voor transpersoonlijke psychologievolgde. Hij was de eerstedie ik ontmoette, die spiritueleteksten van verschillende traditieszong, en ik werd erg ontroerddoor zijn muziek. Een tekst uitSongs for the Inner Child, ‘Peace bewith you’(‘Vrede zij met je’) hebik geschreven toen mijn dochtereen baby was. Andere teksten hebik gekregen via vrienden die wistenwat ik graag zing. De inspiratiedie ik ontving toen ik Songs forthe Inner Child aan het maken was,kwam als een stem die me vroegte overwegen, ‘dat de liedjes die jevoor je kinderen zingt een zegenkunnen zijn voor hen voor wie alskind nooit gezongen werd.’ Waardie suggestie ook vandaan kwam,toen ben ik begonnen met hetopnemen van muziek.In de jaren daarna heeft het mediep geraakt, dat mijn muziek zo’ndiepe indruk maakt op zoveelmensen. Toen ik Songs for the InnerChild voor het eerst uitbracht, wistik niet beter dan dat ik gewoonkopieën zou weggeven aan vriendenen kennissen, en dat was hetdan. Maar sindsdien zijn er zo’n150.000 exemplaren over de helewereld gegaan. Dit besef heeftme doen begrijpen hoe krachtigmuziek kan zijn, en meer specifiek,hoe krachtig de kracht vande menselijke stem kan zijn om tegenezen en te inspireren. Dat heeftme toen weer geïnspireerd omdoor te gaan met dit werk.Het maken van een verzamelingvan helende en inspirerendemuziek heeft mijzelf een intensgevoel van voldoening gegeven.Het heeft me in staat gesteld mijntalent te delen en tegelijkertijd eenbetekenisvolle, helende uitwerkingop de wereld te hebben. Deafgelopen jaren heb ik honderdenbrieven gekregen van mensen dieme vertelden hoe de liedjes hengetroost hebben, of hoe ze eeninspiratie en steun zijn geweest inuiteenlopende situaties.Ik voel me dankbaar jegens diegenendie de tijd hebben genomenom hun ervaringen met me tedelen. Die verhalen zijn voor mijpersoonlijk ontroerend en inspirerendgeweest.Mijn grote wens is, dat iedereendie baat heeft bij de doormij opgenomen muziek, er ookgemakkelijk aan kan komen.Toch heb ik nooit iets gedaan aanadverteren, promoten of optreden.Vanaf het begin is mijn muziekverspreid door het contact vanhart tot hart van de mensen dieerdoor geraakt werden. Het is voormij een ontzagwekkende ervaringgeweest om te zien hoe de muziekover de hele wereld verspreid iszonder enige bemoeienis van mijnkant.In de vijf jaar nadat ik mijntweede album Bread for the journey(Brood voor de reis) klaar had,heb ik opnieuw geleerd piano tespelen, een opnamestudio bij mijthuis gemaakt, een aantal nieuwenummers geschreven en gearrangeerden heb ik mijn man Richardovergehaald om ook mijn muziekpartnerte worden. Bij mijn eerstetwee albums had hij al veel werkgedaan. Ik ben ontzettend blijdat hij nu beschikbaar is om nogintenser met me samen te werken.De boodschap van de CursusHalverwege de jaren tachtig benik twee jaar met Een Cursus inWonderen bezig geweest. Dat isvan betekenis geweest voor mijnleven en ik weet zeker dat hetinvloed had op de energie waarmeeik werkte aan Songs for theInner Child. Nummers als ‘YouCan Relax Now’ (‘Je kunt nu rustvinden’) met daarin …Je benteen kind van God, en dat kannooit veranderen… zijn voor mijvolstrekt congruent met de boodschapdie de Cursus uitdraagt.Ik zou daaraan willen toevoegen,dat mijn muziek de diepe intentieheeft om de luisteraar te helpenangst los te laten. Dat hoop ik telaten gebeuren door het aanbiedenvan boodschappen, waarvan ikdenk dat ze troostend kunnen zijnen die sommige misvattingen dievoor angst zorgen kunnen ‘corrigeren.’Ik houd erg van de regelin ‘You can relax now,’ die zegt:‘Je droomde…je begreep het verkeerd…jedacht dat we van elkaargescheiden waren, maar nu hoor jemijn stem en kun je rust vinden…’Met de Cursus bezig zijn hielp meom op dit concept te komen.Het belangrijkste bij dit proces isgeweest, dat het mijn vertrouwenverdiept heeft in de geestelijkekrachten waarvan ik geloof dat zeten grondslag liggen aan alles datzich aan ons mensen voordoet. Deleiding die ik kreeg om de verleidingte weerstaan om te adverteren,te promoten, op te tredenen de andere dingen te doen diegebruikelijk zijn om het ‘te maken’in de muziek, was zeer specifiek.De leiding die ik ontving was: ‘Jekunt erop vertrouwen, dat iedereendie baat heeft bij de muziekdie je hebt gemaakt, deze ook zalbereiken. Hier zal voor gezorgdworden.’Het is niet altijd makkelijk voorme geweest om die leiding te volgen.Sommige mensen versletenme voor gek omdat ik niet naarbuiten trad om mijn muziek tepromoten. Weerstand bieden aanzo'n druk van buitenaf en van binnenuitheeft geleid tot de prachtigeen ontroerende ervaring mijnmuziek over de hele wereld te ziengaan, en zoals ik al zei, zonder enigeinspanning van mijn kant. Dit heeftmijn vertrouwen in de geestelijkehulp voor alle gebieden in mijnleven verdiept en heeft me werkelijkgeholpen ‘nu rust te vinden’.”De kracht van liefdeen vergevingJampolsky heeft een klein, krachtigboekje geschreven over vergeving.Hij doet dat op zijn eigen innemendemanier. Hij vertelt eroveraan de hand van persoonlijkevoorbeelden uit zijn relatie, zijnervaringen met Attitudinal Healinggroepen en de contacten met devele mensen die hij heeft ontmoettijdens zijn reizen.Het boekje is erg geschikt alseerste kennismaking met vergevingen wat vergeving met je kandoen. Vergeven doe je voor jezelf.Je bevrijdt jezelf daardoor van degevangenis van afscheiding die jehebt gecreeërd. Vergeving maaktdat oude pijn oplost en heeft eenpositieve invloed op je lichamelijkegezondheid. Het heelt je relatiesmet jezelf, je medemens, je lichaamen met God.Wat ik verder wil noemen is hetprachtige voorwoord van NealeDonald Walsch.Anja van AarleGerald Jampolsky, De kracht vanliefde en vergeving, Ankh-Hermes,Lotusreeks, Deventer 2000, ƒ 27,50Als iemand per post op de hoogtegesteld wil worden van een nieuwuit te brengen album dan kan datdoor je naam en adres op te sturen.Je krijgt dan schriftelijk bericht.Per adres Singing HeartProductions, 16 Monte AltoRoad, Santa Fe, NM 87505, USA.Website www.shainanoll.com .Beide CD’s zijn verkrijgbaar bijhet Centrum voor AttitudinalHealing.Anja van AarleVertaling: Emilia van LeentCD lijstDe volgende CD's zijn tebestellen bij het Centrum voorAttitudinal Healing. Prijzen exclusiefportokosten.James TwymanEmissary of Light f 43,-The Order of the Beloved Disciple,f 45,-May Peace Prevail On Earth f 42,-Ecclesia f 42,-Peter MakenaIn love, f 40,-Open to Grace, f 40,-Shaina NollSongs for the Inner Child, f 38,-Bread for the Journey f 38,-Wendi BlomDreams within Dreams, f 35,-Wild Roses / Beth and CindeVoices on the wind, f 40,-NIEUW:Steven WaltersSo many Blessings f 43,-Just this Moment f 43,-Prijzen onder voorbehoud i.v.m. dedollarkoers....vanhart14tothart...nr. 3 - augustus 2001 nr. 3 - augustus 2001...vanhart15tothart...

U I T D E W O R K S H O P S E N T R A I N I N G E NEen econoom en leraar liefdevol ‘ontmaskerd’Het is mijn verlangen om het wezen der dingente ontdekken. Vanuit deze instelling stapte ik deFacilitatortraining I binnen. Met als doel eens teondervinden wat het is met open hart te faciliteren...Wat me opviel was dat er zich in korte tijd van deindividuele deelnemers een hechte groep vormde. Watme verder opviel was dat de trainers op geen enkelewijze adviezen of aanbevelingen gaven naar aanleidingvan de thema’s die in de groep aan de orde gesteldwerden. Dat maakte mij nerveus want ik dacht: ‘Komop dames, jullie hebben zo veel ervaring, waar blijvenjullie met je adviezen?’ En gelukkig, vlak na dezeinnerlijke overpeinzing werd deze vraag door iemandanders gesteld. Het antwoord van Els: ‘Hoe kan ikweten wat op dit moment goed is voor de persoondie met haar of zijn probleem naar voren gekomen is.Dat kan de persoon alleen zelf weten. Door met openhart te luisteren geef ik de ander de kans de oplossingin zijn binnenste te zoeken. Daar alleen kan hetgevonden worden.’ Op dat moment gebeurde er ietsmet mij waardoor ik het contact met de vloer dreigdete verliezen. Niemand heeft in de gaten gehad hoe hetdubbeltje bij mij viel. Ik, Ger Heupink, de econoom,de leraar, omgeschoold tot therapeut, kwam hier en nutot de ontdekking, dat al de adviezen, aanbevelingen,vingerwijzingen, verduidelijkingen waar ik zo lang enzo kwistig mee rondgestrooid heb, in feite elke grondvan realiteit en nuttigheid missen. Hoe kan inderdaadeen ander weten wat goed voor mij is? Je kunt eralleen maar naar gissen en dat heeft geen waarde. HetIntervisiegroepenIn Limburg is sinds twee jaar een intervisiegroep actiefvoor facilitators/begeleiders van AH- en/of ECIWgroepen.De intervisiegroep is een initiatief van ElsThissen. We leiden de intervisiegroep om de beurt enevalueren aan het eind van de bijeenkomst het faciliterenvan de facilitator. Zodoende is het meteen eenveilige oefening in het faciliteren. De groep bestaat uiteen aantal facilitators uit Limburg en Brabant en wekomen ongeveer 1x per maand een avond bij elkaar. Indeze groep bespreken we de dingen die we tegenkomenbij het faciliteren. Vragen als: ‘Hoe doe ik dat, groepenfaciliteren? Wat vind ik moeilijk aan het faciliteren enwat vind ik prettig?’ komen aan de orde. Ook sprekenwe over wat ons opvalt dat we altijd doen, of waar wetegenaan lopen in de groep. Verder bespreken we destrekking van de principes en richtlijnen en alles watvoor ons van belang is om in de groep naar voren teleidt alleen maar af bij het vinden van een oplossing.Het mooie daarna was, dat ik met eigen ogen hebgezien, dat door geen adviezen te geven, de betreffendepersoon gestimuleerd wordt in zijn eigen binnenstete rade te gaan. Ik heb ervaren welk een kracht in deander gemobiliseerd wordt door alleen maar liefdevolnaar hem of haar te luisteren. Wat een wijsheid!Ik ben daarna flink aan het oefenen gegaan om vervolgenstot de ontdekking te komen, dat het met openhart luisteren voor mij nog een moeilijke zaak is. Hetgaat nog niet op een natuurlijke manier. In al mijncellen zitten blijkbaar nog de boodschappen van mijnouders en leraren die vonden dat ik goed mijn bestmoet doen, dat ik echt iets neer moet zetten, het initiatiefniet uit handen moet geven en als econoom ennu als therapeut zeker adviezen moet geven. Ik zal nogbehoorlijk tegenspel moeten bieden aan mijn ego datzo graag zijn kennis wil spuien en het heft in handenwil houden. Maar het gaat de goede kant op. Mijnmotto is: ‘Het was heel eenvoudig zonder ego op dewereld te komen en ik werk eraan er ook zonder egoweer van te vertrekken.’ ...De trainers hebben mij duidelijk laten zien wat het ismet open hart te faciliteren. Met open mond heb ikze gadegeslagen en mogen ontdekken welk een krachter in het luisteren ligt. Ze hebben mij laten zien datin de stilte van het luisteren zich een wonder voltrekt,het wonder van innerlijk inzicht. Ze hebben mij mijnleraar- en missionarisschap ontnomen, maar mij er veelmeer voor teruggegeven, namelijk een beter inzicht inmijzelf en daardoor in de ander…Ger Heupinkbrengen. De principes en richtlijnen van AH wordenbij de bijeenkomsten als uitgangspunt gehanteerd.Wil je een intervisiegroep in jouw regio beginnen, dankun je een oproep plaatsen in …van hart tot hart…Wil je deelnemen aan een bestaande intervisiegroepof aan een intervisiegroep die wil starten, bel dan metde contactpersoon. Wil je méér informatie over hetopstarten van een intervisiegroep, dan kun je bellenmet Els Thissen of Anja van Aarle van het Centrumvoor Attitudinal Healing.Anja van AarleIntervisiegroepenLimburg, Moorveld, Anja van Aarle & Els Thissen043-3647987In de volgende regio’s wil de contactpersooneen intervisiegroep starten.Brabant, Henny van der Feer 076-5208377Randstad, Gemma Blaauw 070-5112410A C T I V I T E I T E N VA N H E T C E N T R U M V O O R AT T I T U D I N A L H E A L I N GWORKSHOPSAH is gericht op het helen vanonze innerlijke houding. In deworkshops kun je kennis makenmet AH en de wijze waarop AHvoor jezelf werkt. Zowel WorkshopI als II kan gevolgd worden als eeneerste kennismaking met AH.In AH Workshop I kijken wenaar het verleden en vertellen weover ervaringen van kort of langergeleden. Onze ‘pijnlijke’ herinneringenuit het verleden houdenons vaak af van het ervaren vaninnerlijke vrede. Je hebt de gelegenheidte ontdekken, te zien ente erkennen wat je gevoelens zijnen daarover te delen. We werkenmet een aantal principes en richtlijnenvan AH, die aansluiten bijhetgeen aan de orde is.Za 16-zo 17 mrt 2002.In AH Workshop II is de rodedraad principe 5: ‘Nu is de enigetijd die er is.’ We richten onzeaandacht op de huidige situatie, ophoe ons leven is op dit moment.Hebben we vrede met dat wat eris of voelen we verzet, opstandigheidof andere emoties die onsafhouden van het ervaren vaninnerlijke vrede? Hoe gelukkigben je nu? De principes van AHhelpen ons om ons te herinnerenaan wie we werkelijk zijn.Za 17-zo 18 nov 2001.Za 16-zo 17 nov 2002.De AH Workshops I en IIworden gehouden te Amersfoort;za 10-zo 16 uur.Kosten deelname:In 2001, ƒ350,- (Euro 158,82);In 2002, Euro 170 (ƒ374,63); incl.verblijf.FACILITATORTRAINING I,II EN IIIAan de hand van de principes enrichtlijnen van AH werken we aaneen innerlijke houding, die hetons mogelijk maakt anderen vandienst te zijn in hun proces vanhet zoeken naar innerlijke vrede.Een AH-facilitator is iemand diegericht is op zijn eigen innerlijkeheelwording en bereid is vanuitliefde naar een ander te luisteren,zonder oordeel of advies te geven.De trainingen zijn bedoeld voormensen die de principes van AHin praktijk willen brengen in huneigen leven. Mensen die vanuitdeze innerlijke houding willenleren werken in hun eigen beroep.Mensen die in de toekomst eenAH-groep willen opzetten enbegeleiden, of die dat nu al doen.In de trainingen worden verschillendevaardigheden, die samenhangenmet de AH-richtlijnengeoefend, zoals empathisch luisteren,bewustwording van je gevoelens,ze accepteren en ermee lerenomgaan, angst loslaten en doorde ogen van liefde leren kijken.Daarnaast komen aspecten vanhet begeleiden van een groep enspecifieke groepsproblemen aan deorde.Facilitatortraining IFaciliteren ‘met een open hart.’Vrij 21-zon 23 sept 2001.Vrij 13-zon 15 sept 2002.Facilitatortraining IILuisteren zonder te oordelen, zonderde wens de ander te willenveranderen. Faciliteren ‘met eenopen mind.’Vrij 10-zon 12 mei 2002.Facilitatortraining IIIDienstbaar zijn in je rol als facilitator.Aspecten van dienstbaarheiden de ontwikkeling daarvan.Vrij 12-zon 14 okt 2001.Vrij 18-zon 20 okt 2002.Facilitatortraining I, II en IIIworden gehouden te Amersfoort;vrij 10 - zon 16 uur.Kosten deelname:In 2001 per training: ƒ575,-(Euro 260,92) incl. verblijf en cursusmateriaal.In 2002 per training Euro 275(ƒ606,02).FACILITATOROEFENDAGZa 8 sept 2001,Za 5 okt 2002,Hilversum, 10 –16 uur, ƒ75,-(Euro 34,03).LANDELIJKEFACILITATORDAGZa 23 mrt 2002; Hilversum;10.30-16 uur.Voor informatie en vooropgave:Centrum voor Attitudinal Healing,Luipertstraat 12, 6237 NMMoorveld, tel/fax: 043-3647987;e-mail:AHjoyEls@hetnet.nl;Website: www.ahnl.orgDe activiteiten worden verzorgddoor Els Thissen...vanhart16tothart...nr. 3 - augustus 2001 nr. 3 - augustus 2001...vanhart17tothart...

AT T I T U D I N A L H E A L I N G G R O E P E NIn diverse plaatsen in Nederland komen AH groepen bijeen. Deze groepenwerken op basis van de principes en richtlijnen voor het werken in AHgroepen. Indien je belangstelling hebt om aan een groep deel te nemenkun je contact opnemen met een van de facilitators. Kosten van deelnamelopen uiteen van gratis tot maximaal ƒ15,- per bijeenkomst.GroningenGroningen:Godelieve Bos 050-5420233Haren (1):Marrigje Dijksma 050-5340729Haren (2):Henk Kamerling 050-5340729Onstwedde:Johan Maarsingh 0599-331722Ten Boer:Maatje Visbeen 050-3021940GelderlandApeldoornNicole Blaauw 055-5336916Doetinchem:Pieter Vegter 0575-465102Gorssel:Herman Kreike 0575-492864Hengelo:Pieter Vegter 0575-465102Lochem:Jan Helmus 0573-257927Nijmegen:Nanja 024-3224327FlevolandAlmere 1 :Erik Kluit 036-5452951Lelystad:Cees Bakker 0320-256355FrieslandIJlst:José van der Werf 0515-533183Oosterend:Willem Feijten & Jaqueline Feijten0515-332472Noord-HollandAmsterdam:Paulien Linnenbank 020-6820718Renée van der Vijgh 020-6473075Haarlem 2 :Ineke Smit 023-5365417Heiloo:Marti Op de Weegh 072-5334398Hoofdorp:Jane Struiksma 023-5614347Santpoort-Noord:Robin Wennegers &Sandra van Altena 023-5382926Zuid-HollandDen Haag (1):Michelle Bauer 070-3542074Den Haag (2):Yvonne Scharis 070-3522379& Gemma Blaauw 070-5112410Den Haag (3):Annemarie van Unnik070-3467932Rotterdam:Mieke Borgdorff 010-2201520Streefkerk:Krystyna Bergsma 0184-684340Voorschoten:Else Sutorius 071-5611994Wassenaar 5 :Gemma Blaauw 070-5112410Zuid-Beyerland:Anna Eppinga 0186-662055UtrechtAmersfoort (1) en (2) 3 :Rozemarijn Ockhuysen033-4728602Eemnes:Loek Kattekamp 030-2721290& Wim van Ginkel 0343-431577Houten:Carla Glaudemans 030-6350269& Susan Plomp 030-6353041Nieuwegein (1):Loek Kattekamp 030-2721290Nieuwegein (2):Anneke Renes: 030-6065319Utrecht:Antonet den Boer 030-2713197Soest 6 :Maria de Wilde 035-6026486Zeist:Etty de Graaf 030-6990028BrabantBreda:Jopie van Heeren &Henny van der Feer 076-5208377Eindhoven:Wil Oskam 040-2484452Geldrop:Mariëtte de Visscher 040-2260859& Annemarie Korn 013-5350932Tilburg (1):Anja Gussinko 013-5363784Tilburg (2):Annemarie Korn 013-5350932 &Mariëtte de Visscher 040-2260859Vessem:Joyce Jansen-Willer 0497-515707Vlijmen:Marian van den Beuken& Anita Koster 073-5119156LimburgBerg en Terblijt:Riny Dijkman-Blom 043-6041816Maastricht 4 :Anja van Aarle 043-3647987& Gait WellingMoorveld:Anja van Aarle & Els Thissen043-3647987Roermond:Jeannette Manders 0475-341130Sittard:Beppie Cloo 046-4581597Venlo-Blerick:Jolanda Megens 06-17516018Weert:Gerrie van Gestel 0495-533232ZeelandDreischor (1) en (2):Trudy Huter 0111-401801Middelburg:Heleen de Meijer 0118-629625Vlissingen:Ria Castenmiller 0118-639949Ellen Heystek 0118-418294Drenthe en Overijsselgeen groepenNederlandstalige groepen inhet buitenland:BELGIË:Ruimte voor innerlijke vrede:Beja Pingnet, Victor Nelisstraat 16,2900 Schoten, tel 03-6588287Brugge:Henk Content 050-352943Kessel-Lo:Antje Bex 016-250267Merelbeke:Rita Bero 09-2300730Schoten:Beja Pingnet 03-6588287Turnhout:Jef Stevens 014-415198NOORD-FRANKRIJKEsquéhéries (Aisne):Jos Visser (0033) 323970349OOST-SPANJEDenia (Alicante):Vazal Mai Mattheij(0034) 6265020751 Groep met als vast thema: Werkenaan werk2 Groep voor rouwverwerkingna het verlies van een naaste ofdierbare3 Groep voor mensen die gedurendeeen lange tijd ziek zijn4 Groep voor (ex)psychiatrischepatiënten i.s.m. Stichting In DeRooden Leeuw.5 Groep voor ouders van mensenmet psychiatrische klachten6 Groep voor ouders van kinderendie kort of lang geleden overledenzijn.N I E U W E A HG R O E P E NWil je deelnemen ofinformatie? Neemcontact op met één vande facilitators.ApeldoornNicole Blaauw 055-5336916Berg en Terblijt:Riny Dijkman-Blom043-6041816Onstwedde:Johan Maarsingh0599-331722SoestMaria de Wilde 035-6026486Start een groep voor oudersvan kinderen die kort of langgeleden overleden zijnStreefkerkKrystyna Bergsma0184-684340Venlo-BlerickJolanda Megens06-17516018VlissingenRia Castenmiller0118-639949Ellen Heystek0118-418294-advertentie-Centrum voor Miracles-StudiesActiviteiten met/door Els ThissenCOURSE-WERKDAGZa 29 september 2001, Venlo, 10-16.30 uur, Info/aanm: ’t Groenewold 077-3546689Za 23 februari 2002, Venlo, 10-16.30 uur, Info/aanm: ’t Groenewold 077-3546689TRAINING ‘COURSEGROEPEN BEGELEIDEN’Hoe doe je dat, een course-groep begeleiden? Zoek in deze training de voor jou beste manier.Za 9 – zo 10 februari 2002, Amersfoort, za 10 – zo 16 uur, Euro 170,- (ƒ374,63) incl. verblijfSATSANG*/LEZINGENEen Cursus in Wonderen, AH en The Work of Byron Katiezo 26 augustus, Moorveld bij Geulle, 10.30-12.30 uur, Kollekamp, Heerenstraat 77, ƒ10,-zo 9 september, Bergen op Zoom, 14-16.30 uur, Rembrandtstraat 58, ƒ17,50zo 16 september, Moorveld bij Geulle, 10.30-12.30 uur, Kollekamp, Heerenstraat 77, ƒ10,-zo 7 okt, Amersfoort, 15-16.30 uur, Daam Fockemalaan 12, ƒ15,-zo 21 oktober, ‘s-Hertogenbosch, 14-16.30 uur, Het Wielsem 21, ƒ17,50zo 28 oktober, Moorveld bij Geulle, 10.30-12.30 uur, Kollekamp, Heerenstraat 77, ƒ10,-zo 4 november, Breda, 14-16.30 uur, info 076-5208377, ƒ17,50*Satsang = zitten in waarheidINFO EN OPGAVECentrum voor Miracles-StudiesLuipertstraat 12, 6237 NM Moorveldtel/fax: 043-3647987, e-mail: AHjoyEls@hetnet.nl; website: www.ahnl.orgWorden wie je bentPraktijk voorindividuele begeleidingen cursussenGesprek/counseling‘the Work’ van Byron Katievergevingsprocessenkunstzinnige werkvormenFolder/afspraakYvonne ScharisDen Haag070-3522379De principes en richtlijnen van Attitudinal Healingstammen uit Een Cursus in Wonderen. Dit is deNederlandse vertaling van A Course in Miracles©, die in1976 in Amerika verscheen.In Nederland is de Stichting Miracles in Contact(MIC) actief om studenten en andere geïnteresseerdenin de Cursus met elkaar in contact te brengen eninformatie te geven over activiteiten rond de Cursus.M I R A C L E S I N C O N TA C T...van hart tot hart...Geef een abonnement kado op jaargang 2001!Door overmaking van het abonnementsgelden het sturen van een kaartje met uw naam en adresen de naam en het adres van degenevoor wie het abonnement bestemd is.Zie pagina 2 colofon voor verdere gegevens.MIC organiseert daartoe maandelijkse bijeenkomsten,workshops en lezingen. MIC geeft een Nieuwsbriefuit en beheert een boekenvoorraad, met de Cursus inverschillende talen, literatuur over de Cursus, enaudio- en videotapes. U wordt van harte uitgenodigdmeer informatie aan te vragen bij:MIC, Postbus 127, 8200 AC Lelystad,telefoon: 0320-284535; fax: 0320-284536....vanhart18tothart...nr. 3 - augustus 2001 nr. 3 - augustus 2001...vanhart19tothart...

Illustratie: Annemarie van UnnikAls we de bereidheid konden opbrengenonszelf en elkaar te zien als eeuwigdurende spirituele wezensen niet slechts als lichamen,wordt het veel makkelijker de waarde van vergeving te zien.(Uit: De kracht van liefde en vergeving, Gerald Jampolsky, Ankh Hermes, p.73)W W W. A H N L . O R GVoor informatie over workshops, trainingen, lezingen, het tijdschrift ...van hart tot hart... en voor aanmelding deelname aan activiteiten