You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
VLNR: JAAP DE JONG, ROB, DIRK VAN BEELEN, MEVROUW VREEBURG, MEVROUW DE KORTE,<br />
MEVROUE SMIT EN BOU MOL AAN HET STUUR.FRANS ZIT OP DE MOTORKAP VERCHOLEN.<br />
Wilt u zelf ook ervaren<br />
wat het is om beperkt te zijn<br />
maar toch onbeperkt op het<br />
strand te rijden? Kijk dan op<br />
www.outdoor4disabled.nl<br />
en boek uw eigen rit.<br />
Mevrouw Smit (1930) woont<br />
sinds vorig jaar in Hoogwaak.<br />
‘Ik woonde heerlijk in een<br />
appartement aan de kop van<br />
de hoofdstraat. Altijd reuring<br />
en gezelligheid. Het deed me<br />
wel verdriet dat ik daar weg<br />
moest. Gelukkig zijn de mensen<br />
in Hoogwaak heel aardig<br />
en voel ik me toch weer een<br />
beetje thuis daar.’ Haar man is<br />
18 jaar geleden overleden.<br />
Samen hadden ze vier dochters<br />
waarvan er twee verdrietig<br />
genoeg zijn overleden. ‘Dat<br />
was in 20<strong>06</strong> en 2009, een heel<br />
moeilijke tijd. Het is ongelijk<br />
verdeeld maar je hebt het niet<br />
voor het zeggen.<br />
Ik probeer er wat van te maken...<br />
‘Ik vindt het zo leuk dat<br />
ik vandaag mee mag. Spannend<br />
hoor.’<br />
Mevrouw de Korte (1923)<br />
woont ruim vier jaar in Jeroen.<br />
Haar man is twee jaar<br />
geleden overleden en altijd als<br />
monteur bij Putman werkzaam<br />
geweest. Woonde veertig<br />
jaar in de Tulpstraat, de<br />
verhuizing naar Jeroen was<br />
moeilijk. Ze mist het oude<br />
huis nog steeds. En voelt zich<br />
na de dood van haar man<br />
eenzaam. In 1976 is haar zoon<br />
omgekomen op Texel. Hij zat<br />
bij de marine en is ‘s nachts<br />
tijdens een training voor de<br />
wandelvierdaagse aangereden<br />
door een auto.’ Ze heeft nog<br />
een zoon maar die woont buiten<br />
Noordwijk en ziet ze eigenlijk<br />
nooit meer. ‘Gelukkig<br />
heb ik in Jeroen veel lieve<br />
mensen om mij heen. Ik ben<br />
wel eenzaam, maar niet alleen.’<br />
Op haar gemak eet ze<br />
haar tomatensoepje op.<br />
Mevrouw Vreeburg (1930)<br />
kan bijna niet meer lopen en<br />
is afhankelijk van haar rolstoel.<br />
Ze woont nu 5 jaar in<br />
Jeroen maar komt eigenlijk<br />
uit Katwijk. Twintig jaar geleden<br />
is haar zieke man overleden<br />
en die heeft ze zelf thuis<br />
verzorgd tot het eind. ‘Hij had<br />
erg veel pijn en was ziek door<br />
de keelkanker. Hij is maar 64<br />
jaar geworden. Veel te jong<br />
maar met zo veel pijn leven is<br />
onmenselijk. Ik heb vier kinderen<br />
die regelmatig op bezoek<br />
komen, dat is wel fijn.<br />
Maar echt buiten kom ik bijna<br />
niet meer. Vandaag was een<br />
openbaring. Heerlijk die frisse<br />
lucht en de zee. Ik ben jullie<br />
zeer dankbaar dat ik mee<br />
mocht met de rups!’<br />
Dirk van Beelen (1925)<br />
vertelt trots dat zijn bijnaam<br />
‘de kuiken’ is. ‘Vroeger had<br />
mijn opa kippen en ging mijn<br />
vader kijken of er al kuikens<br />
uitkwamen. Zo kreeg hij die<br />
naam.’ Hij woont nu 2 jaar in<br />
Hoogwaak en was stucadoor<br />
totdat hij moest stoppen<br />
vanwege zijn gestel. ‘Ik was<br />
vaak caddy op de golfbaan<br />
daar kwam ik door mijn zoon<br />
Leen, die er nu al vijftig jaar<br />
werkt. Ik vind het zo<br />
ontzettend leuk dat ik op deze<br />
manier weer naar het strand<br />
en de zee kan komen. Vroeger<br />
leefde ik zowat op het strand.<br />
Mijn opoe woonde in de<br />
Noordzeestraat tegen de<br />
boulevard. Daar heb ik heel<br />
goede herinneringen aan. Wat<br />
goed dat die stichting er is.<br />
Wanneer gaan we weer?,<br />
vraagt Dirk lachend.
Change language