Veerkracht najaar 2015

8
ba
back on track
Alles werd
weer leuker toen
het roer om ging
‘De laatste tijd kom ik fluitend op mijn werk, doordat ik niet meer
de druk van een volle wachtkamer voel. Ik geloof nog steeds dat
je er als huisarts moet zijn voor je patiënten. Alleen moet je wel
je grenzen aangeven. Dat heb ik nu geleerd.’ De woorden van de
zestigjarige huisarts Olaf Fortuyn verraden dat er iets ten goede
is veranderd in de manier waarop hij zijn werk beleeft.
De omslag die Olaf maakte, begon ruim een jaar
geleden, op de dag dat hij genadeloos werd
geconfronteerd met zijn kwetsbaarheid. ‘Ik werd
onwel en voor ik het wist lag ik in een ambulance.
In het ziekenhuis bleek mijn bloeddruk zo
hoog te zijn dat het in eerste instantie niet eens
gemeten kon worden.’ Het was voor Olaf meteen
duidelijk dat zijn lichaam een duidelijk signaal
afgaf. ‘Allebei mijn ouders zijn overleden aan
een hersenbloeding. Zelf heb ik eerder ook al
hoge bloeddruk gehad en daar medicijnen voor
gebruikt. Misschien had ik mijn bloeddruk daarna
vaker moeten controleren. Waarschijnlijk bagatelliseren
veel artsen hun eigen gezondheid. Als
ik een patiënt van mezelf zou zijn geweest, was
ik waarschijnlijk strenger geweest. Dit had heel
anders kunnen aflopen.’
Hoewel Olaf de klap niet zag aankomen, merkte hij
al langer dat zijn werk veel van hem eiste. ‘Gemiddeld
werkte ik tussen de 60 en 80 uur in de week.
Dat is veel. Ons werk is in de loop der tijd enorm
veranderd. Alle administratie en regeltjes die we
krijgen opgelegd van zorgverzekeraars, slaan
nergens op. Dat is zonde van je tijd. Een ramp.
Toch had ik niet het idee dat ik het niet aankon.
Wel hadden mijn vrouw en ik, toevallig nét voordat
dit gebeurde, besloten dat ik twee dagen per week
een waarnemer erbij zou laten komen. Die zou mij
gaan helpen in mijn praktijk.’
Uiteindelijk zorgde slechte gezondheid ervoor
dat Olaf gedurende een aantal maanden aan één
waarnemer niet genoeg had. Van september tot
januari heeft hij niet kunnen werken en hebben
vier waarnemers de praktijk draaiende gehouden.
Zijn vrouw stuurde alles aan en was aanspreekpunt.
‘Ik was kapot’, zegt Olaf. ‘De eerste vier
weken sliep ik alleen maar. Toen het mis ging, heb
ik ook Movir gebeld om te vertellen wat er aan de
hand was. Via hen kreeg ik een coach die me een
aantal keren een spiegel heeft voorgehouden en
me liet zien dat ik verkeerd bezig was. Verder hebben
we samen een werkschema gemaakt toen ik