Gay&Night Mei 2016

218
Jongenssprookje / Monsieur De la Forêt
Eric Kollen
Jongenssprookje
Het tweede verhaal
in Deel 4 van
Jongenssprookjes
gaat over Jasper
van ’t Woud, een
leraar Frans op
een middelbare
school die daar door
iedereen ‘Monsieur
De la Forêt’ wordt
genoemd. Jasper is
eenendertig. Hij is
een getalenteerd en
gedreven docent,
en hij is bijzonder
geliefd onder zijn
leerlingen.
Fragment uit:
‘Monsieur De la Forêt’
uit Jongenssprookjes
Deel 4,
‘MONSIEUR
DE LA FORÊT’
Tekst: Eric Kollen, www.jongenssprookjes.nl
Fotografie cover: Rick Wezenaar / Eric Kollen
A
ls Jasper ’s middags naar huis etst door een
stuk bos aan de rand van de stad, wordt zijn
aandacht getrokken door een merkwaardig
geluid. Hij gaat kijken en treft Onno aan, een
van zijn vwo-leerlingen. Maar… in wat voor toestand!
Zijn broek en zijn onderbroek waren omlaag gestroopt en
lagen op zijn schoenen. Zijn trui was aan de korte kant, zodat
hij van zijn onderrug tot aan zijn enkels in zijn blootje stond,
met zijn billen naar het etspad toe. Zijn armen waren om de
boom heen geslagen, zodat hij die omarmde, en zijn polsen
waren met lange stukken touw achter zijn rug aan elkaar
vastgebonden. Maar het bizarst was, dat er een koordje uit
zijn kont kwam, waaraan, ter hoogte van zijn knieholten,
een stuk karton hing, waarop met slordige letters stond
geschreven: ‘Ik ben een vieze homo. Wil je me neuken?’
Jasper snelt zijn pupil onmiddellijk te hulp.
Terwijl hij probeerde met zijn nagels vat te krijgen op de
knoop in het touw, viel Jaspers blik onwillekeurig op Onno’s
blote billen, die zich, door de situatie die was ontstaan, vlak
voor zijn gezicht bevonden. Ze waren klein en voor zo’n slank
kereltje opmerkelijk bol. Onno’s rug was zongebruind, maar
zijn kleine, ronde jongensbillen waren wit. Terwijl Jasper aan
de knoop plukte, kon hij niet voorkomen dat hij af en toe met
zijn vingers Onno’s achterste raakte. Hij voelde het zachte
vel, dat de welvingen strak omspande. In het heldere licht
van de lentezon dat tussen de takken door viel, lag over de
tere huid een gouden waas van dons.
Het lukt niet om de knoop los te peuteren,
maar Jasper weet raad.
Uit de leraarstas op zijn bagagedrager pakte hij zijn zakmes.
Hij had het warm gekregen en voelde zich erg ongemakkelijk
met de situatie. Waarom moest dit hem nu weer overkomen?
Hij was zo onhandig met dit soort dingen. Maar wat moest
hij anders? Wegetsen soms? Hij kon dat joch daar toch
moeilijk laten staan, vastgebonden aan die boom?
Hij liep terug naar Onno en sneed de touwen door die
om zijn polsen waren gebonden. Onno draaide zich om.
Jasper keek snel weg, maar kon toch niet verhinderen dat
hij had geregistreerd wat zich gedurende een fractie van een
seconde vlak voor zijn gezicht had bevonden: Onno’s platte
buik was helemaal onbehaard, net als zijn ballen, maar vlak
boven zijn kleine jongenspiemel zat wat beginnend schaamhaar,
een flossig blond plukje. Op dat moment schrok Jasper
hevig: hij werd zich er plotsklaps van bewust dat hij, op luttele
meters van de openbare weg, op zijn knieën op de grond
zat, met zijn gezicht vlak voor het ontblote onderlijf van een
van zijn leerlingen!! Wat moesten mogelijke voorbijgangers
daar wel niet van denken? Hij bloosde diep en kwam als een
haas overeind.
Elke maand staan in Gay&Night spannende fragmenten uit de
geile serie Jongenssprookjes, toegelicht door schrijver Eric Kollen.
Let wel op: dit zijn niet de sprookjes die je kent van vroeger!
Onno blijkt te zijn gemolesteerd door een stel grote
jongens, uit 4 havo. Ze hebben het karton met de
grievende tekst aan hun slachtoffer ‘bevestigd’ door het
aan een koordje te hangen en het andere uiteinde om
een kurk te binden, die ze vervolgens in zijn kont hebben
geduwd. Jasper snijdt ook dat koordje door, maar
daarna moet de kurk er nog uit. Hij kan niet zonder
meer aan dat touwtje gaan trekken: als dat losschiet,
zijn ze nog verder van huis. Onno wil echter onder geen
beding mee naar de huisarts, omdat zijn tante daar assistente
is en hij niet wil dat zijn ouders hiervan horen.
Hij vraagt of meneer Van ’t Woud wil proberen om de
kurk eruit te halen.
Pas toen hij op zijn etszadel zat, merkte Jasper tot zijn
schrik dat hij een erectie had. Shit, ook dat nog. Alsof de hele
toestand niet al lastig genoeg was… Kon hij hier wel mee
doorgaan? Eigenlijk vond hij van niet. Maar… wat moest hij
dan? Moest hij soms tegen Onno zeggen: ‘Nou, doei hoor, je
bekijkt het maar. Meneer Van ’t Woud laat jou barsten, met je
kurk, want meneer Van ’t Woud heeft een stijve piemel’? Nee,
dat kon hij in geen geval doen. Hij moest de jongen helpen,
erectie of niet. Gelukkig droeg hij een strakke slip en een ruim
vallende broek, je zag er niks van.
Thuis aangekomen gaan ze samen naar Jaspers werkkamer,
op de zolderverdieping van diens huis.
Jasper rolde hij de mouwen van zijn overhemd op. ‘Goed,
Onno, kleed je maar uit.’ Hoewel het nu onafwendbaar
was geworden dat hij de jongen intiem zou benaderen,
schroomde hij toch om openlijk toe te kijken terwijl Onno zich
uitkleedde. Hij rommelde omstandig met de spulletjes op
zijn bureau en controleerde zeker drie keer of zijn nagels wel
kort genoeg geknipt waren en geen ruwe randjes hadden.
Ondertussen deed Onno zijn schoenen uit en trok zijn trui
over zijn hoofd. Hij had kleine, donkerroze tepels en zijn huid
was zacht en glad. De jongen knoopte zijn broek open, liet
hem over zijn slanke jongensbenen naar beneden zakken en
stapte eruit. Daarna trok hij zijn sokken uit. Hij stond nu in
een klein, blauwwit gestreept onderbroekje voor Jasper, met
vragende ogen. Jasper knikte ernstig. Hij voelde een vreemde
lichtheid in zijn hoofd.
Zal het Jasper lukken om zijn leerling te helpen? Lees
het zelf in Jongenssprookjes Deel 4. Het boek verschijnt
tijdens een presentatie in het Betty Asfalt Complex op
19 mei (19.00 uur). De entree is gratis, maar je moet je
even aanmelden via eric.kollen@gmail.com.
218
053