Het Leven van Jezus door E. G. White

die de huik naar de wind hingen. Als vrienden van de profeet hoopten zij in de gunst te geraken
bij de komende Vorst. En door zich te laten dopen door deze geliefde jonge leraar, trachtten zij
hun invloed bij het volk te versterken.
Johannes begroette hen met de vernietigende vraag: “Adderengebroed, wie heeft u een wenk
gegeven om de komende toorn te ontgaan? Brengt dan vrucht voort die aan de bekering
beantwoordt. En beeldt u niet in dat gij bij uzelf kunt zeggen: Wij hebben Abraham tot vader; want
ik zeg u, dat God bij machte is uit deze stenen Abraham kinderen te verwekken”.
De Joden hadden een verkeerde uitleg gegeven aan Gods belofte van eeuwige gunst voor Israël:
“Zo zegt de Here, Die de zon overdag tot een licht geeft, Die de maan en de sterren verordent tot
een licht des nachts, Die de zee opzweept, dat haar golven bruisen, Wiens naam is Here der
heerscharen: Als deze verordeningen voor Mijn ogen zullen wankelen, luidt het woord des Heren,
dan zal ook het nageslacht van Israël ophouden al de dagen een volk te zijn voor Mijn ogen. Zo
zegt de Here: Als de hemel boven te meten is en de fundamenten der aarde beneden na te speuren
zijn, dan zal Ik heel het nageslacht van Israël verwerpen om al hetgeen zij gedaan hebben, luidt
het woord des Heren”33 De Joden be-schouwden het feit dat ze op natuurlijke wijze van Abraham
afstamden als een recht om aanspraak te maken op deze belofte. Maar zij zagen de voorwaarden
die God hun gesteld had over het hoofd. Voordat Hij Zijn belofte gaf, had Hij gezegd: “Ik zal Mijn
wet in hun binnenste leggen en die in hun hart schrijven, Ik zal hun tot een God zijn en zij zullen
Mij tot een volk zijn... want Ik zal hun ongerechtigheid vergeven en hun zonde niet meer
gedenken”.
De gunst des Heren is verzekerd aan een volk in wier harten Zijn wet geschreven is. Zij zijn één
met Hem. Maar de Joden hadden zich van God afgescheiden. Vanwege hun zonden gingen zij
onder Zijn oordelen gebukt. Dit was de oorzaak, dat zij onder de slavernij zuchtten van een heidens
volk. Hun geest was verduisterd door hun overtredingen, en omdat God hun in het verleden zo
grote gunst bewezen had, zochten zij verontschuldigingen voor hun zonden. Zij vleiden zichzelf
met de gedachte dat zij beter waren dan andere mensen en dat ze recht hadden op Zijn zegeningen.
Deze dingen zijn geschreven “ter waarschuwing voor ons, over wie het einde der eeuwen gekomen
is”.35 Hoe dikwijls leggen wij Gods zegeningen verkeerd uit en vleien we ons met de gedachte
dat wij begunstigd zijn omdat er zoveel goeds in onszelf is! God kan niet voor ons doen wat Hij
graag zou willen doen. Zijn gaven worden gebruikt om onze zelfgenoegzaamheid te doen
toenemen en onze harten te verharden in ongeloof en zonde.
Johannes verklaarde aan de leraars van Israël, dat hun trots, hun zelfzucht en wreedheid bewezen
dat zij adderengebroed waren, een dodelijke vloek voor het volk, in plaats van kinderen van de
rechtvaardige en gehoorzame Abraham. Gezien het licht dat zij van God ontvangen hadden, waren
zij nog slechter dan de heidenen boven wie zij zich zo ver verheven voelden. Zij hadden de rots
vergeten waaruit ze gehouwen waren en de holte van de put waaruit ze waren gegraven. God was
niet van hen afhankelijk voor het volbrengen van Zijn plannen. Zoals Hij Abraham uit een heidens
volk geroepen had, kon Hij ook anderen voor Zijn dienst roepen. Hun harten leken nu misschien
53