Comment1: Muziek&Communicatie

DE
Editie 1 - 2016 / 2017
MUZIEK
COMMUNICATIE
MUZIEK
COMMUNICATIE
MUZIEK
COMMUNICATIE
MUZIEK
COMMUNICATIE
MUZIEK
COMMUNICATIE
MUZIEK
COMMUNICATIE
MUZIEK
COMMUNICATIE
MUZIEK
COMMUNICATIE
&
MUZIEK
COMMUNICATIE
MUZIEK
COMMUNICATIE
MUZIEK
COMMUNICATIE
MUZIEK
COMMUNICATIE
MUZIEK
COMMUNICATIE
MUZIEK
COMMUNICATIE
MUZIEK
COMMUNICATIE
MUZIEK
COMMUNICATIE
&
MUZIEK
COMMUNICATIE
MUZIEK
COMMUNICATIE
MUZIEK
COMMUNICATIE
MUZIEK
COMMUNICATIE
MUZIEK
COMMUNICATIE
MUZIEK
COMMUNICATIE
MUZIEK
COMMUNICATIE
MUZIEK
COMMUNICATIE
&
MUZIEK
COMMUNICATIE
MUZIEK
COMMUNICATIE
MUZIEK
COMMUNICATIE
MUZIEK
COMMUNICATIE
MUZIEK
COMMUNICATIE
MUZIEK
COMMUNICATIE
MUZIEK
COMMUNICATIE
MUZIEK
COMMUNICATIE

EDITORIAL
EDITORIAL.
Lieve lezer,
Het is iets wat ik stiekem altijd al heb willen
doen: het schrijven van een editorial.
Ondanks dat menig mens deze eerste
pagina van een tijdschrift vaak overslaat
en snel doorbladert, vind ik het een hele
eer om voorzitster te zijn van de RedakCie.
De Comment wordt dit jaar verzorgd door
een commissie met allemaal nieuwe, frisse
leden. We hopen met zijn zesjes jullie te
voorzien van de leukste en interessantste
artikelen.
Het eerste thema van dit jaar is Muziek
& Communicatie. Bij mijzelf heb ik de
zoektocht naar muzikaal talent opgegeven.
In een ver verleden speelde ik piano,
maar verder dan de Vlooienmars kwam
ik eigenlijk niet. Vervolgens heb ik mij
opgegeven voor het Junior Songfestival,
alleen kreeg ik niet eens een mailtje dat
ik niet door was naar de volgende ronde.
Tot slot heb ik twee jaar op gitaarles
gezeten. Als iemand mij vraagt om wat te
spelen, verzin ik vrijwel altijd smoesjes.
Nee, een muzikale carrière zit er voor
mij niet in. Gelukkig zijn er altijd nog
CIW’ers die wél weten hoe ze met een
instrument overweg moeten. In een van
de artikelen vertellen zij hier meer over.
Verder laten we jullie kennismaken met
de communicatiestrategie van een festival
en met Martijn Pas spreken we over
Sziget. Een ander interview hebben we
afgenomen met de opkomende band The
Cool Quest. Wat voor promotie vindt er bij
deze band plaats?
Dit en nog veel meer artikelen vinden
jullie in de eerste editie waarin muziek
centraal staat. Kortom, minder rubrieken
die we al kenden van de Comment, meer
Commotianen zelf aan het woord.
Altijd leuk.
Namens de RedakCie ‘16/’17, veel
leesplezier!
Esmée Oudman
Voorzitster RedakCie 2016-2017

Inhoud.
The Island of Freedom
Muziek als Mindchanger
ComotiAAN het Woord: PP
Play me, I’m yours
Fotopagina’s
The Cool Quest:
On a Quest to succes
Beestachtige Beats
Musicologen en
taalkundigen aller landen,
verenigt u!
2
6
8
10
12
16
20
22
Thuis bij:
Esmee Oudman
Talents Tale
Bestuurscolumn
Colofon
25
28
30
32

The Island of Freedom
DOOR ESMEE OUDMAN
Waar het vroeger nog hele een onderneming was om voor een
festival de trein te nemen naar de andere kant van Nederland,
reizen we tegenwoordig steeds vaker af naar verre oorden om
hier feest te vieren met mensen van over de hele wereld. Het
jaarlijkse festival in hartje Boedapest, Sziget Festival, is hier het
perfecte voorbeeld van. Maar liefst 16.000 Nederlanders besloten
afgelopen zomer hun koffers te pakken om dansjes, drankjes
en hapjes te doen in de Hongaarse zon. Slapen gebeurt op The
Island of Freedom amper. Het aantal Nederlandse feestvierders
blijft elk jaar groeien en inmiddels spant ons land de kroon wat
betreft buitenlandse bezoekers van Sziget. Hoe dit kan? De
communicatieafdeling van Sziget Nederland weet precies hoe ze
ons zover krijgen om onze jaarlijkse vakantie aan het zwembad
in te ruilen voor een week feestvieren in Boedapest. Hierover
spraken wij met Martijn Pas (31), verantwoordelijk voor de
communicatie rondom Sziget in het Nederlands.
Een aantal jaren terug was Martijn
slechts een trouwe bezoeker
van Sziget. Inmiddels doet hij
al zeven jaar het Nederlandse
communicatie- en promotiewerk
voor het festival. Aanvankelijk met
één, maar vandaag de dag met vier
collega’s is hij verantwoordelijk
voor het onderhouden van
social media, perscontacten, de
klantenservice en het beheren
van de website in het Nederlands.
Martijn studeerde Geografie
en Communicatie in Utrecht
en heeft zich hierbij gefocust
op Citymarketing. Dit komt nu
van pas bij zijn werk voor Sziget
Nederland, waar hij Sziget niet
alleen aanprijst als een
heuse
maar als een
vakantie
waarbij
ook de
feestweek,

uisende stad Boedapest
te ontdekken valt. Het wordt
gebracht als een hele ervaring.
Ook probeert Sziget Nederland
het de bezoekers gemakkelijker
te maken door speciale
treinen aan te bieden die naar
Boedapest rijden, de Sziget
Express. Daarnaast worden er
verschillende accommodaties
geselecteerd om gedurende je
bezoek aan Sziget te verblijven.
Zowel op het terrein als in
het centrum van Boedapest.
Zodoende wordt het niet alleen
makkelijker, maar ook goedkoper
gemaakt voor de bezoekers.
Want hoe komen mensen tot het
besluit om hier hun vakantie door
te brengen? Voor Nederlanders
is een belangrijk aspect van
hun reisbestemming dat de zon
schijnt, terwijl dit voor Italianen
bijvoorbeeld minder essentieel is.
Daarom heeft elk land haar eigen
communicatiestrategie
om Sziget onder
de aandacht te
brengen en in
Nederland
lijkt dit
steeds
beter te
gaan. Zo goed zelfs, dat
Martijn en zijn collega’s nu
ook verantwoordelijk zijn
voor de promotie van Sziget
UK en Sziget Ireland. Dat de
communicatiestrategie per land
verschilt, is voor een festival heel
uniek.
Sziget weet zich niet alleen op
het gebied van communicatie
te onderscheiden van andere
festivals. In eerste instantie
klinkt een week lang feesten
onmogelijk en slopend, maar
er is zoveel meer te beleven
dan dansen en meezingen bij
de tientallen podia. Allereerst
is Sziget enorm, je kunt uren op
het eiland rondlopen en telkens
weer nieuwe dingen ontdekken.
Daarom probeert Sziget
Nederland ook duidelijk te maken
dat het echt een week vakantie
is, het is een plek waar men zich
op zijn gemak kan voelen. Sziget
wordt dan ook wel The Island of
Freedom genoemd. Je bent de
vrijheid aan het vieren en kunt er
doen wat je wilt. Er zijn niet te veel
regeltjes, zo mag je bijvoorbeeld
overal je tent neerzetten, dus
ook naast je favoriete stage. Er
heerst een bepaalde sfeer die
je bijna nergens tegenkomt. De
aankleding van het festival doet
denken aan een sprookje, maar
dan echt. Naast de grote namen
die in de line-up voorkomen,

icht zich eigenlijk op iedereen.
De theorie heeft ons geleerd,
hoe beter een organisatie zich
specifieert qua doelgroep, hoe
succesvoller. Bij Sziget lijkt het
hanteren van een hele brede
doelgroep geen problemen op
te leveren. Op het festival kun
je dan ook spelende kinderen
en dansende bejaarden vinden.
Toch bestaat het grootste deel
van de bezoekers uit jongeren
en hier wordt ook wel de meeste
communicatie op gericht. Vooral
op social media is Sziget erg actief
aan het promoten. Bijna dagelijks
zie je een update voorbijkomen
en dit neemt alleen maar toe
naarmate het festival dichterbij
komt. Net als de werkdruk, dan
bestaan Martijn zijn dagen uit
Je bent de vrijheid aan het vieren, je kunt doen wat je wil
bekende artiesten. Hier leer je
muziek kennen waar je normaal
misschien niet naar zou luisteren.
Sziget laat onder andere hiermee
commercie niet de overhand
nemen, het wil juist de ogen
van mensen openen. Het gaat
niet alleen om de verkoop- en
bezoekersaantallen, het festival
wil iets positiefs bijdragen aan
iedereen die naar het festival
komt.
Voor communicatiebegrippen is
het heel slecht en het gaat tegen
alle principes in, maar Sziget
< MARTIJN PAS op Sziget
werken, eten en slapen. Zelf is
hij dit jaar voor de tiende keer
naar Boedapest afgereisd om
het festival te bezoeken. Dit is
dan ook hét moment om te zien
hoe mensen Sziget ervaren. ‘Dit
geeft veel voldoening om te
zien’ aldus Martijn. Feedback
wordt meegenomen voor
de communicatie van het
volgende jaar. In dit geval de
25e verjaardag van Sziget, wat
hoogstwaarschijnlijk opnieuw
een week wordt om nooit te
vergeten. .

MUZIEK ALS MINDCHANGER
Iedere dag komen er hordes toeristen naar Amsterdam. Bussen vol
Chinezen en Japanners die in grote groepen overal foto’s van willen
maken. Je kunt je wel indenken dat deze toeristen nogal voor wat
overlast zorgen. Met een grote chaos als gevolg. Gemeente Amsterdam
denkt een oplossing te hebben gevonden om het centrum weer
leefbaarder te maken. Op drukbezochte pleinen wordt vanaf dit najaar
rustgevende muziek afgespeeld. Zou het werken denk je?
LAURA DE WILDE & JOYCE DOLDERSUM
Dit is slechts één voorbeeld
van het gebruik van muziek als
overtuigingsmiddel. Ook winkels
gebruiken muziek om een bepaalde
sfeer te creëren en het koopgedrag
van hun klanten te beïnvloeden.
Neem als voorbeeld een winkel van
Rituals: je loopt binnen en wordt
Wanneer deze muziek naadloos
aansluit bij de winkel en zijn publiek,
blijven klanten langer in de winkel en
stijgt de aankoopintentie.
In de meeste reclames wordt ook
muziek verwerkt. De muziek in
reclames zorgt er veelal voor dat
Een gezongen boodschap wordt beter herinnerd
dan een gesproken boodschap.
direct om geven door rustgevende
muziek en een heerlijk aroma. De
muziek zorgt voor een ontspannen
sfeer. Daartegenover staat een
kledingwinkel als The Sting. Hier
word je omvergeblazen door de
harde muziek en moet je haast
schreeuwen om elkaar te kunnen
verstaan. Je houdt ervan of je houdt
er niet van en dat is nu precies het
punt. Door de achtergrondmuziek
spreekt The Sting een bepaalde
doelgroep aan, namelijk de jeugd.
je met meer aandacht naar de
reclame kijkt. Echter, het kan er ook
voor zorgen dat het herinneren van
de reclame lastig wordt doordat
je afgeleid bent door de muziek.
Een gezongen boodschap wordt
beter herinnerd dan een gesproken
boodschap. Als de consument
bekend is met het nummer kan de
adverteerder het beste gebruik
maken van een instrumentale versie.
Door het in staat zijn mee te zingen
met een tekst wordt de boodschap op

Wat weet Commotie van
reclames?
Hoe is het gesteld met de
kennis van onze actieve leden
over muziek in tv-reclames? Wij
hebben het voor jullie getest!
We lieten tijdens de Centrale
Commissie Vergadering drie
geluidsfragmenten horen van
muziek in tv-reclames uit drie
totaal verschillende branches:
automerken, biermerken en
reisbureaus. De actieve leden
konden bij elk fragment kiezen
uit vier concurrenten. Uit
het experiment blijkt dat het
toch niet gemakkelijk is om
puur en alleen aan de muziek
een reclame te herkennen.
Ook gebruiken verschillende
merken in dezelfde branche
vergelijkbare muziekstijlen. Dat
maakt het nog eens extra lastig.
een dieper niveau verwerkt waardoor
de consument het merk beter zal
blijven herinneren. Bij onbekendheid
met het nummer kan de adverteerder
beter kiezen voor de vocale versie
van het nummer. De consument
heeft de tekst dan namelijk nodig om
de reclameboodschap te verwerken
en te begrijpen. Daarnaast blijkt
dat wanneer de muziek persoonlijk
relevant is en positieve emotionele
geladen herinneringen oproept,
dit ook een positieve invloed kan
hebben op reclame- en merkattitude.
Het oproepen van deze positieve
herinneringen door muziek kan
verklaard worden met behulp van
klassieke conditionering. Er ontstaat
op dat moment een associatie tussen
het merk en het muziekfragment dat
in de reclame wordt afgespeeld.
Wanneer deze muziek naadloos aansluit bij de
winkel en zijn publiek, blijven klanten langer in
de winkel en stijgt de aankoopintentie.

Ja, je ziet het goed: er is een splinternieuwe rubriek toegevoegd aan je favoriete
communicatiemagazine! In CommotieAAN het woord houdt de RedakCie
zich even stil en mag een Commotiaan zijn zegje doen over een onderwerp
dat te maken heeft met het thema van de Comment. Voor deze editie hebben
we de enige echte Pieter Polhuis weten te strikken. Voor veel van jullie zal hij
een bekende naam zijn, omdat hij zich de afgelopen jaren heeft ingezet in de
StuCie en de AkCie. Dit jaar is hij echter geen actief lid. Niet zonder reden: hij
vertegenwoordigd ons namelijk in de Universiteitsraad. Een bezige bij dus,
maar gelukkig heeft hij de tijd gevonden om een column te schrijven waarin
twee van zijn favoriete onderwerpen centraal staan: straattaal en prosodie.
Wil jij shinen in de volgende editie van CommotieAAN het woord? Laat het ons
weten door een mail te sturen naar redakcie@commotie.nl

P’s Page: een college over straattaal
In eerste instantie is mij gevraagd of ik een column over hiphop of rap wilde schrijven. Ik vind dat best wel weer stereotyperend; alsof ik de
enige van Commotie ben die van de streets komt. Maar ik ben de beroerdste niet en wil best dit stereotype bevestigen aangezien ik toch nooit
meer van het stigma ‘je boy PP’ af kom. Het leek mij daarom een goed idee om in plaats van alleen een column over Hiphop te schrijven, jullie wat
‘Street Credibility’ in de vorm van straattaal bij te brengen. Want eerlijk is eerlijk, Commotie is écht een topvereniging maar wel heel erg blank.
Ik zal wat uitleggen over straattaal en dan bedoel ik niet de straattaal die op www.straattaal.nl is te vinden. Aan de hand van
woordenschat, formuleringen en het produceren van verbale klanken zal ik de lingua franca van de straat proberen te verduidelijken.
Woordenschat
Je klinkt al meteen veel meer straat als je bepaalde
standaard woorden vervangt met die van de linguïstiek
van de straat. Gebruik voortaan de woorden uit het lijstje
onderaan deze pagina voor de alternatieven die je iets
meer streetcred opleveren.
Deze woorden zijn mijns inziens veel gebruikte woorden
in ons treurige dagelijkse leventje. Wanneer je van
deze woorden de vertaalslag maakt naar de taal van
de straat zal je al een stuk minder blank over komen.
Kijk maar:
Voorbeeld 1. PP en X na een avondje stappen.
PP: Ey kil,ik had het laatst een takkie toch, met
die chimeid
X: Wanneer dat dan?
PP: Het laatst toen we bieries aan het sippen
waren toch. Je weet wel bij die ene torie.
X: Ik weet het zo even niet man.
PP: G, je was ook boem drommel man.
* let op de namen zijn in dit voorbeeld gefingeerd.
Formuleringen
Nu je een paar straatwoorden hebt geïnternaliseerd
in je vocabulaire, is het tijd om een bepaalde manier
van formuleren aan te leren. Het is gebruikelijk
om in straatlandia bijna na elke zin te eindigen
met ‘toch’’. Door alles met ‘toch’ te eindigen
klinkt alles meteen een stuk meer straat. Probeer
maar eens uit met het volgende voorbeeld:
Voorbeeld 2.
We moeten sowieso die deadline even fixen
toch.
Let wel op dat je ‘toch’ een beetje laag zegt. Wanneer
je met je stem omhoog gaat met ‘toch’, lijkt het net alsof
je een vraag stelt en dat doen die ekte Gangsters niet.
Je klinkt pas echt als een wietrokende Gucci
nektas dragende hangjongere als je ‘je
weet’ voor ‘toch’ plaatst. Probeer weer maar:
Voorbeeld 3:
PP haalt een ham-kaascroissant maar moet zijn ID laten
zien.
PP: Ik zie een paar ham-kaas croissants, je weet toch. Dus
ik pak er drie en loop naar de kassa, je weet toch. Zegt die
chimeid ineens dat ik mijn m’n kaulo ID moet laten zien. Ik
zei fok deze torie je weet toch. Ik ben niet op controleren
vriend alleen maar doekoe stacken vriend je weet toch.
Het produceren van verbale klanken
Dan zijn we eindelijk gekomen op het laatste component:
het produceren van verbale klanken. Ik moet het bij dit
punt kort houden want ik ben al een beetje over mijn
woordenlimiet heen. Het komt er op neer dat je random
geluiden maakt tijdens je takkie. Een paar voorbeelden:
pauw
tzz
skirrttt
(moet klinken alsof je een flesje bier opent)
(geen idee wat dit betekent, Marokkanen
zeggen dit vaak)
(moet klinken als gierende autobanden)
Wanneer je deze drie componenten samenvoegt,
komt het helemaal goed met die streetcredit.
Pieter Leonard Polhuis Junior
a.k.a tis je boy PP.

Play me. I’m yours
Door Esmee Oudman en Marit Lubbers
Als communicatiemedewerker bij de NS heb je het zwaar te verduren. Je inbox stroomt
dagelijks vol met berichten van kritische treinreizigers over vertragingen, dure
Door treinkaartjes, Esmee Oudman bejaarden en Marit die de Lubbers ov-chipkaart niet snappen en volle coupés. Men lijkt niet
zo tevreden te zijn over de Nationale Spoorwegen en alles hieromheen. Hier moest iets
aan veranderd worden. Om het sfeertje wat aangenamer te maken ten tijde van al deze
Als communicatiemedewerker bij de NS heb je het zwaar te verduren. Je inbox stroomt dagelijks vol
met berichten van kritische treinreizigers over vertragingen, dure treinkaartjes, bejaarden die de
ov-chipkaart ik-haal-mijn-trein-niet-ellende, niet snappen en volle coupés. plaatste Men de lijkt NS niet stationspiano’s zo tevreden te zijn waar over je de met Nationale of zonder Spoorwegen
en alles hieromheen. Hier moest iets aan veranderd worden. Om het sfeertje wat aangenamer
te talent maken mag ten aanschuiven. tijde van al deze Op ik-haal-mijn-trein-niet-ellende, het station valt namelijk meer plaatste te de halen NS stationspiano’s dan alleen je waar trein. je
met of zonder talent mag aanschuiven. Op het station valt namelijk meer te halen dan alleen je trein.
Ondanks dat wij het deuntje van Amelie niet
meer kunnen horen, schuilt er een uitgedachte
filosofie achter het plaatsen van de piano’s.
De trend is overgewaaid vanuit Engeland,
waar het leidde tot positieve reacties en
YouTube filmpjes met duizenden views. ‘’Onze
doelstelling is om reizigers een aangenaam
verblijf te bieden op onze stations. We
proberen dit te doen door diverse services
en faciliteiten aan te bieden. Zo kan je een
boodschap doen of een cadeautje kopen. Om
het station tot een nog aangenamere plek te
maken, hebben we een paar jaar geleden
Dit weet NS Adviseur Communicatie Arnica
van den Hoorn ons te vertellen. ‘’Samen spelen,
zingen en muziek maken tovert vaak een
glimlach op het gezicht van de passanten en
maakt een station tot een aangename plek
waardoor je soms iets langer blijft dan je van
tevoren had bedacht. Mensen blijven vaak
even staan luisteren naar de muziek die wordt
gespeeld en dat levert een positieve bijdrage
aan iemands reiservaring.’’

te redden viel en vervangen moest worden,
Toch weet de toevoeging van de vrolijke
noten tijdens je treinreis niet bij iedereen een
glimlach op het gezicht te toveren. Door het
gepingel zijn namelijk de omroepberichten
niet altijd even goed te verstaan, waardoor
de haastige reiziger dan alsnog zijn trein
mist. Daarnaast zijn er voldoende openbare
pianohaters die hun mening maar al te graag
delen op Twitter. Zo vinden zij het gevoel
van blijdschap en ontroering die de klanken
teweegbrengen niet thuishoren op een station.
Hier horen snelheid en efficiëntie centraal te
staan. De vredige piano’s passen niet op een
plek waar iedereen eigenlijk zo snel mogelijk
vandaan wil. Ook wekt het bij velen hetzelfde
ongemakkelijk gevoel op als het krijgen van
free hugs: iets te zoet en iets te gemaakt.
Op de incidentele poepluier en cynische
Tweets na, zoals die van oud-Commotie-lid
Bart Scholten, veroorzaken de piano’s het
door de NS beoogde effect. Ze leiden tot
verbroedering en een gezellige sfeer op de
stations. Daarnaast is het beluisteren van
muziek terwijl je haast hebt volgens onze
minister-president Mark Rutte ook nog eens
goed voor de gezondheid. Naar aanleiding
van deze claim nodigde de NS onze klavierminnende
premier uit om een riedeltje te
komen spelen. Rutte gaf daar graag gehoor aan
en schudde zo een klassiek stuk van Schubert
uit zijn mouw. De piano’s zijn dus here to stay.
Genieten voor de mensen die de piano’s weten
te waarderen. Zuurpruimen en mensen met
een ochtendhumeur zetten hun koptelefoon
maar wat harder, of pakken voortaan de auto.
Redenen genoeg voor een kwaadwillige
forens om die piano eens grondig aan te
pakken met een poepluier. Dit is vorig jaar
daadwerkelijk gebeurd met de piano op het
Centraal Station van Amsterdam. De NS deelde
de media daarna mee dat de piano niet meer
“Op het station
valt meer te
halen
dan alleen je
trein.”

Een zekere fanclub heeft dit introkamp
weer zieltjes gewonnen
“Nee Sanne , ik hoef je
vakantiefoto’s niet te zien”
Commotie’s eigen Pimp My R
Wie kamp zegt moet ook vuur zeggen
Tamara is matig enthousiast met haar
nieuwe commissielid

Geert doet voor hoe diep
je kan zinken
Echt leuk die Commotie hoedjes!
ide
“Kijk mam! Geen gaatjes”
De Pussycat dolls zijn er niks bij
Knapste bestuur van Commotie..?

Louis Angels
Lard op een missie d
Welkom bij een nieuwe
aflevering van MTV Cribs
Het was een geslaagde
cursus bloemschikken
Lard op een miss
Commotie’s favoriete versnaperingen
Ali B was ook op de borrel, was echt leuk

eel 1
Lard op een missie deel 4
Lard op een missie deel 2
ie deel 5
Jens is niet zo content met
zijn eigen creatie
Shake it baby!
Rape face activated
Ik ben Tamara en ik heb een probleem..

In de afgelopen jaren is er veel
veranderd in het leven van de vijf
bandleden van ‘The Cool Quest’.
Nadat zij in 2014 hun eerste album
uitbrachten, zijn ze inmiddels goed
op weg naar landelijke bekendheid.
Zo hebben ze in de zomer van
2015 op zo’n zestig festivals
gespeeld, zijn ze bij 3FM benoemd
tot Serious Talent en daarnaast
meerdere keren te gast geweest
bij De Wereld Draait Door. Nu, een
jaar verder, is het volgende album
in de maak en staat er een nieuwe
tour op de planning! Wij vroegen
ons af hoe de communicatie en
promotie georganiseerd is bij een
band als The Cool Quest en hoe dit
kan bijdragen aan hun bekendheid
en succes.
MARTE DE VRIES

‘’Goede promotie is voor een band
als The Cool Quest cruciaal om
succesvol te worden en blijven.’’
Eerst even over het ontstaan
van de band. The Cool Quest
bestaat uit vijf muzikanten: Vincent
Bergsma (vocalist), Sander Moorlag
(toetsenist), Ilse de Vries (bassist),
Thies Bouwhuis (drummer) en Vadim
Neef (gitarist). Onder het genot van
een drankje spreek ik Ilse en Vincent
voor dit interview. Ilse vertelt dat de
band in 2011 is begonnen, maar
eerst een andere samenstelling had.
‘’De vorige samenstelling bestond
uit Sander, twee andere muzikanten
en ik. Tijdens een jamsessie kwam
Vincent een keer met ons meedoen
en dit klikte meteen. Vervolgens zijn
we gaan repeteren en uiteindelijk
kwam The Cool Quest tot stand. In de
loop van de jaren is de samenstelling
van de band veranderd, maar met het
huidige vijftal zien wij de toekomst
erg positief tegemoet!’’ Ook het
genre heeft in de tussentijd een
ontwikkeling doorgemaakt, maar
is nu hoe het zou moeten zijn: een
combinatie van verschillende genres.
Vincent beschrijft het als ‘’Hiphop/
Pop, Alternative en Electronic Soul’’.
Terwijl we verkassen naar een
ander café, vertellen Ilse en Vincent
dat goede promotie voor een
band als The Cool Quest cruciaal
is om succesvol te worden en
blijven. Tegenwoordig wordt social
media hier optimaal voor benut.
De meeste bands in Nederland
hebben een Facebook-, Instagram-,
en/of Twitteraccount. Zo ook The
Cool Quest. Ilse vertelt dat zij deze
pagina’s vooral gebruiken om foto’s
en video’s van liveshows op te zetten.
Daarnaast worden ook alle tourdata
hierop bekend gemaakt, zodat alle
fans op de hoogte zijn van waar de
band gaat spelen. Inmiddels heeft de
band ruim 8000 likes op Facebook.
Vincent: ‘’Binnen de band is Thies
verantwoordelijk gesteld voor het
onderhouden van de website en
social media. Hij bespreekt elke week
samen met mij en onze manager wat
voor berichten er die week geplaatst
moeten worden. Meestal typt hij die
berichten al aan het begin van de
week, en dit kan hij zo instellen dat er
bijvoorbeeld iedere dag automatisch
een bericht geplaatst wordt.’’
Op 21 oktober is de gloednieuwe
single ‘Coastline’ uitgekomen. Ik
spreek Ilse en Vincent in de week
hiervoor en ze geven toe dat dit
best wel spannend is. Ilse: ‘’Je hoopt
natuurlijk dat het nummer in de smaak
gaat vallen bij de fans, maar ook dat
dit nieuw publiek aan zal trekken.
Vooral op dit soort momenten is het
erg belangrijk om volledig met de
promotie van het nummer bezig te
zijn.’’ Vincent vertelt dat de grootste
doelgroep van de band bestaat uit
mensen met een leeftijd tussen de
18 en de 30 jaar. Het is belangrijk
dat tijdens de promotie vooral deze
doelgroep wordt aangesproken.

Daarbij wordt er gekeken naar welke
tijdschriften geschikt zijn voor een
interview en in welke blogs erover ze
geschreven moet worden. Vincent:
‘’Dit hoeven we sinds kort niet meer
alleen te beslissen, want hiervoor
hebben we een internet plugger
ingehuurd. Een internet plugger is
iemand die jouw liedje als het ware
zo veel mogelijk pusht. Hij beveelt
ons aan bij bepaalde muziekblogs en
bijvoorbeeld bij playlists in Spotify.
Hij krijgt een deel van de opbrengst
van onze nieuwe single. Onze
internetplugger is verantwoordelijk
voor de promotie van heel veel
bekende bands in Nederland.’’
Ilse legt uit dat zij naast de
internetplugger ook een
perspromotor hebben: ‘’De
perspromotor houdt zich niet bezig
met onze muziek, maar met onze
tour. Zij benadert alle podia en
maakt persberichten over ons die
vervolgens op de websites van
die podia komen te staan. Ook
worden deze berichten vaak op de
Facebook van de desbetreffende
podia geplaatst.’ Naast de
perspromotor heeft de band nog
een andere manier om de tourdata
bekend te maken. Vincent: ‘’Wij
kunnen ook op Facebook gebruik
maken van sponsoring. Wanneer
we bijvoorbeeld een optreden in
Groningen hebben over twee weken,
kunnen wij hiervoor een specifiek
bericht opstellen. Daarbij kunnen we
instellen dat het bericht op de tijdlijn
verschijnt van Groningers die onder
onze doelgroep vallen.’’

‘’Sinds kort hebben we een
internetplugger.
Hij beveelt ons
aan bij playlists
in Spotify
bijvoorbeeld.’’
Voor de toekomst heeft The Cool
Quest grootse plannen. Vincent legt
uit dat ze nog lang niet tevreden zijn
over de promotie en communicatie
van de band. ‘’De promotie voor
de band is nog ver ondermaats,
het is nog lang niet waar wij het
willen hebben. Het doel is om de
updates op sociale media zo snel
mogelijk door een expert te laten
doen. Ook willen we bijvoorbeeld
professionelere profielfoto’s laten
maken.’’ Zo’n expert kan bijvoorbeeld
kijken naar op welke dagen en tijden
een bericht het beste geplaatst kan
worden en wat ervoor kan zorgen dat
een bericht zoveel mogelijk mensen
bereikt. Daarnaast is promotie niet
het belangrijkst, maar moeten ze
vooral goede muziek leveren en
zoveel mogelijk blijven spelen. Ilse
en Vincent dromen beide van een
succesvolle toekomst en hopen
grote tours in binnen- en buitenland
te mogen doen!

Laura de Wilde over:
Beestachtige beats
Voor even kruipen wij in de huid van een diermusicoloog: een gespecialiseerde
in dierengeluiden. Niet alleen mensen maken namelijk gebruik van muziek, ook
dieren doen dit. Zij hebben geen taal zoals Nederlands of Engels om met elkaar te
communiceren, daarom maken een aantal diersoorten gebruik van muziek. Het meest
opvallende dier is hierbij natuurlijk de fluitende vogel, maar er zijn ook zingende
walvissen en dolfijnen, piepende muizen, trompetterende olifanten, huilende wolven,
brulkikkers en brulapen. Allen maken muziek met een eigen doel: alarmeren, dreigen
of lokken. De diermusicologen noemen deze dierengeluiden ook wel diermuziek.
Communicatiemiddel
Het grootste verschil tussen het
gebruik van muziek bij mensen
en muziek bij dieren, is dat
mensen muziek gebruiken als
schoonheidsmiddel. Dieren
gebruiken muziek puur en alleen
als communicatiemiddel. Neem
bijvoorbeeld de zangvogel. Het
grootste deel van de vogels
is een zangvogel, zij hebben
een zeer complexe manier van
communiceren. Met hun syrinx
(spraakorgaan) kunnen zij
veel melodieën en klanken
produceren. Onderzoekers
ontdekten dat de hersenen
van vogels hetzelfde
werken als de hersenen van
mensen bij het herkennen
en onderscheiden van
geluiden. Tijdens de
broedperiode laten de vogels
nóg meer van zich horen dan
normaal. Door hun gezang laten zij
namelijk aan andere vogels weten
dat ze zich willen voortplanten.
Het geluid om een vrouwtje te
lokken, is nog krachtiger dan
de zang voor de paringsdans.
Bij walvissen is het gebruik van
muziek ook heel belangrijk. Geuren
verspreiden zich namelijk onderwater
veel minder snel en ook het zicht
is er beperkt. Om toch contact
met elkaar te leggen, maken
de walvissen geluid. Ook zij
maken geluiden om hun
paringsdrang te tonen.
Het is niet bekend of de
mannetjes flirten met de
vrouwtjes of dat ze een
onderlinge strijd afleggen.

“Dieren maken vooral muziek
om elkaar te verleiden.”
Muizen zenden op hun beurt weer
ultrasone geluiden uit, dit zijn
geluiden die dusdanig hoog zijn
dat dit voor mensen niet hoorbaar
is. Het doel hiervan is wederom om
de vrouwtjes te verleiden en lokken.
Omdat de muizengeluiden aan een
bepaalde logica voldoen, wordt dit
als muziek gezien. Dieren maken
dus vooral muziek om elkaar te
verleiden. Dit zien we ook terug in de
mensenwereld waarbij mannen een
liedje zingen op hun gitaar of piano
om indruk te maken op een dame.
Muziekwereld
Veel muzikanten zijn geïnspireerd
geraakt door diermuziek. In ‘Le
Carnaval des Animaux’ van Saint-
Saëns laat het orkest een grote
dierenoptocht aan je oren voorbij
trekken. Elk deel van het
stuk beeldt een dier
uit. Een grote
verscheidenheid aan dieren komt
langs: de leeuw, kippen en hanen,
ezels, schildpadden, olifanten,
kangoeroes en een aquarium
vol vissen. Ook komen dieren
vaak voor als onderwerp in de
muziekwereld, zoals bij musical
de Lion King en het succesvolle
nummer ‘Birds’ van Anouk op het
Songfestival.
Muziek voor dieren
Muziek kan daarnaast een nuttig
middel zijn om dieren te kalmeren.
Zo wordt de radio vaak aangezet
in stallen tijdens Oud en Nieuw. De
muziek overstemt de harde knallen
van het vuurwerk en voorkomt dat
de dieren in paniek raken. Dieren
kunnen muziek waarderen en
hebben zelfs hun eigen voorkeur:
ze vinden niet alles mooi en elk
deuntje heeft een andere werking.
Er zijn muzikanten die speciaal
voor katten muziekstukken hebben
gecomponeerd. Toch is het zo dat
dieren onze muziek maar beperkt
kunnen waarnemen. Dat is logisch,
dieren kunnen vaak tot veel hogere
frequenties horen dan mensen.
Hun belevingswereld klinkt dus
ook anders. Handig om te weten
als je huisdier gerustgesteld
moet worden, dachten wij zo.

Musicologen en
taalkundigen aller
landen, verenigt u!
De combinatie taal en muziek is de laatste jaren populair
en de onderzoeksvragen zijn gevarieerd. Zijn muzikale
mensen beter in staat een vreemde taal te leren? Komen
taal en muziek alleen bij mensen voor? Wat was er eerder:
taal of muziek? Welke hersengebieden zijn betrokken bij
de verwerking van melodie en intonatie en welke bij
segmentele aspecten van taal en muziek? Zelf ben ik
vooral geïnteresseerd in de structurele overeenkomsten.
DOOR DICKY GILBERTS
Taal en muziek lijken op het
eerste gezicht duidelijk van elkaar
te onderscheiden disciplines
met een eigen terminologie
en onderzoeksmethodologie.
Zo ontbreekt bij muziek een
duidelijke semantische inhoud.
Er ontbreken werkwoorden en
zelfstandige naamwoorden om
een zin als “muziek is een linkse
hobby” uit te drukken. Toch zijn
de overeenkomsten opmerkelijk.
In beide disciplines gaat het om
complexe, variabele, betekenisvolle
geluidsopeenvolgingen die alleen
bij mensen lijken voor te komen. Taal
en muziek zijn beide gestructureerde
geluidssystemen, waarin discrete
elementen die zelf geen betekenis
hebben, respectievelijk fonemen
en tonen, gecombineerd kunnen
worden tot structuren met een

grote diversiteit aan betekenissen.
In holistische geluidssystemen, zoals
die door dieren gebruikt worden,
wordt elk geluid geassocieerd met
een bepaalde betekenis, zoals “pas
op”, “vlucht” of “ik zie jou wel zitten”,
maar geluiden worden niet opnieuw
gecombineerd om zo nieuwe
betekenissen te vormen.
De discrete elementen in taal zijn
fonemen. Het grootst mogelijke
contrast in spraakklanken maak
je door je mond volledig dicht te
houden, zoals bij een plofklank /p/, of
volledig open te doen, zoals bij een
klinker /a/. Dit is universeel. In geen
enkele taal ontbreken plofklanken
of klinkers. Uiteraard moet taal
complexer zijn om een adequaat
communicatiemiddel te kunnen zijn.
De klankinventaris wordt daarom
aangevuld met klanken tussen deze
extremen in, zoals bijvoorbeeld /l/ en
/r/ in het Nederlands, maar niet elke
taal vult de ruimte tussen de extremen
op dezelfde wijze op. Het Japans kent
bijvoorbeeld geen contrast tussen /l/
en /r/. Deze klanken zijn in het Japans
varianten van elkaar in dezelfde
klankcategorie.
De discrete elementen in muziek zijn
tonen. Universeel in muzieksystemen
is het octaaf, een verdubbeling van
de frequentie tussen tonen. Zoals in
talen de schaal tussen de extremen
plofklank en klinker taalspecifiek kan
worden ingedeeld in verschillende
klankcategorieën, zo wordt in muziek
het octaaf ook cultuurspecifiek
verdeeld in verschillende stappen. In
westerse muziek is het octaaf verdeeld
in 12 toonhoogte-intervallen, maar
in bijvoorbeeld Javaanse Gamelan
muziek wordt het octaaf verdeeld
in 7 intervallen. Zoals het voor een
Japanner moeilijk kan zijn /l/ en /r/
van elkaar te onderscheiden in een
westerse taal, zo kan het moeilijk zijn
voor een Javaan om een kleine terts
(mineur) van een grote terts (majeur)
te onderscheiden in een westers
lied, omdat in zijn eigen muzikale
systeem deze tonen varianten van
elkaar zijn in dezelfde tooncategorie.
De overeenkomsten tussen taal en
muziek kunnen vooral gevonden
worden in de manier waarop de
discrete elementen gecombineerd
worden tot grotere gehelen. Een
opeenvolging van tonen vormt een
motief in muziek, een opeenvolging
van motieven een frase en meerdere
frases vormen een sectie, etc. In
taal vormen meerdere fonemen
een lettergreep, lettergrepen
een voet, voeten een prosodisch
woord, etc. In beide disciplines
wordt het object van onderzoek op
deze wijze hiërarchisch ingedeeld
in domeinen, waarbij per domein
wordt bepaald wat de belangrijke en
minder belangrijke onderdelen zijn
op basis van universele cognitieve
strategieën, zoals “de sterkste is de
belangrijkste” (vertaald naar taal: de
zwaarste lettergreep is prominent in
een woord en wordt beklemtoond;
of vertaald naar muziek: het meest
harmonisch consonante akkoord
is hoofd in een frase, andere
akkoorden worden waargenomen
als versiering). Een ander voorbeeld
van een cognitieve strategie betreft

domeinmarkering op basis van
intonatiepatronen, melodie, pauzes,
rekking, etc. (“hier begint het
domein, hier eindigt het domein”).
Deze strategieën zijn universeel,
maar worden per taal of cultuur
geordend naar belangrijkheid en op
deze wijze kunnen taalspecifieke en
muziekcultuurspecifieke verschillen
beschreven worden. Men kan
zich voorstellen dat bijvoorbeeld
prolongatie van de melodielijn in
oosterse muziek relatief gezien
belangrijker is dan in westerse
muziek, terwijl in westerse muziek
relatief gezien meer gewicht
moet worden gegeven aan de
harmonische eigenschappen van
een muziekstuk.
Om muziek of taal te kunnen vatten
luisteren we dus niet naar een stroom
opeenvolgende gelijkwaardige
klanken, maar proberen we, vaak
onbewust, verbanden te leggen
tussen de verschillende klanken en
proberen we vast te stellen welke
klanken essentieel zijn en welke
minder belangrijk. Als een luisteraar
niet vaststelt wat de belangrijke
onderdelen zijn van het geheel,
is hij niet in staat de structuur te
doorgronden en haakt hij af. Het is
de manier waarop ons brein werkt:
ons cognitief systeem structureert
de wereld om ons heen op een
bepaalde manier om alles zo goed
mogelijk te kunnen begrijpen. De
structurele overeenkomsten tussen
taal en muziek zorgen ervoor dat
musicologen en taalkundigen er
baat bij kunnen hebben om inzichten
uit elkaars disciplines te delen.
TERTS:
een interval met een
bepaalde afstand tussen tonen.
Een voorbeeld is die van de
eerste naar de derde toon van
een toonladder
PROSODIE:
studie van gebruik van
woorden en lettergrepen
in taaluitingen.
Voorbeelden hiervan zijn
accenten en klemtonen
Gilbers, D.G. (2014) In search of the optimal hit record.
http://www.let.rug.nl/~hoeksema/gilbers.pdf

Thuis bij
Esmée Oudman
Als we de kamer binnenkomen, is het direct al duidelijk wie hier
woont: Polaroidfotootjes aan de muur, kleine trofeeën die overal
en nergens zijn verzameld en een slinger met kerstlichtjes. In de
hoek prijkt zelfs nog een gitaar, maar “ik speel niet echt”. Vanuit
de deur komen we bij een kleine tafel waar handig vier stoelen om
heen zijn gezet. In de andere hoek staan een kleine tafel en een
bank. Het bed staat op een vide in de nok van de kamer.
Terwijl we gaan zitten aan de tafel, bekijken we de fotootjes
die aan een lintje zijn opgehangen: verschillende festivals en
vakantiefoto’s. Van alles komt voorbij.
“Soms doe ik mijn lichtjes aan en vandaag is zo’n dag!” roept
Esmée, waarop ze de lampjes aanzet en bij ons aanschuift.
DOOR JOYCE DOLDERSUM & BOUDICCA MEERMAN

Bliepmiep
Dat Esmée niet graag stilzit en
een echte levensgenieter is, blijkt
wel als ze vertelt wat haar zoal
bezighoudt. Deze zomer is ze als
echte festivalhopper het hele land
door gegaan en uiteindelijk zelfs in
een van de de aftermovies van het
Hongaarse Sziget te zien.
Naast een studie Communicatie- en
Informatiewetenschappen en haar
rol als voorzitster van de RedakCie,
is er tussendoor ook nog tijd om
te werken als kassière bij de Albert
Heijn. Al die feestjes moeten ergens
van betaald worden: “Aan de kassa
zie ik menig studenten voorbijkomen
en daardoor doe ik tegelijkertijd
inspiratie op voor een avondmaaltijd
die ik na mijn werk zal maken.”
De Boomhut
Oorspronkelijk komt Esmée uit
Thesinge, een klein dorpje in
Groningen. Nu woont Esmée in de
stad zelf, middenin het centrum. De
kamer heeft ze natuurlijk niet zomaar
gekregen. Esmée had in eerste
instantie helemaal niet verwacht
dat ze gekozen zou worden na een
intense hospiteeravond. Er waren in
de honderd reacties op de kamer
geweest. Begrijpelijk, want wie wil
er niet in hartje Groningen wonen
en vanuit bed bijna naar college
toe kunnen rollen? Alle hospitanten
waren gevraagd hun favoriete
drankje mee te nemen. Wat begon
als een hospiteeravond, werd al snel
een huisfeest. Na een enigszins uit de
hand gelopen nacht, was Esmée er
niet vanuit gegaan dat ze de kamer
had gekregen. Ze had al somber
haar moeder gebeld die vroeg of ze
het geworden was: “Ik weet wel zeker
van niet.” Groot was haar verbazing
dan ook toen ze even later werd
gebeld dat de kamer voor haar was.
Zodoende woont ze al bijna een jaar
in ‘de boomhut’: zo noemt Esmée
de haat-liefdeverhouding met haar
kamer en bed op grote hoogte.
Schrijven en Reizen
Dat Esmée al vroeg wist wat ze
wilde, laat haar blog wel zien. Met
een vriendin heeft ze drie jaar lang
over de verschillende modetrends
en make-up geschreven en fanatiek
gefotografeerd. Uiteraard moest
de make-up waarover ze schreven,
worden
uitgeprobeerd
tijdens ons
bezoekje. Terwijl
Esmée haar
verzameling
highlighters,
palettes en
andere spulletjes
uitstalt, wordt
er verschillende
keren “wow” en
“ik wil zo graag
een keer met je
make-uppen”
geroepen. Want wat er ligt, zijn niet
zomaar merken: Nars, Chanel, alle
fancy namen komen voorbij. Met een
kleur vertelt Esmée hoeveel waarde
hier ongeveer aan make-up ligt. Naast
een indrukwekkende verzameling
spullen, heeft Esmée in het bloggen
ook haar passie gevonden: schrijven.
Later wil ze journalist worden: “Veel
schrijven en het liefst aan het hoofd
staan van een media platform.” Maar
het is ook nog steeds stiekem een

droom om ooit een boek te schrijven:
“Niet al te serieus, een boek waar je
om kunt lachen.”
De keuze om Communicatie- en
Informatiewetenschappen te
studeren was snel gemaakt. De
nadruk van deze studie ligt in
Groningen erg op taal en Esmée
kende de stad al door en door nadat
ze hier haar middelbareschooltijd
heeft doorgebracht. Hoewel er in de
bachelor CIW niet veel geschreven
wordt, heeft Esmée wel voor de
minor Media en Journalistieke
Cultuur gekozen. Groningen vindt ze
een geweldige stad, maar de rest van
de wereld trekt haar ook. Esmée wil
graag een semester in het buitenland
studeren en de Master Journalistiek
in Amsterdam volgen. “Ik heb zin
om nieuwe mensen te leren kennen,
uit verschillende landen en steden.”
En dat laat wel zien dat
Esmée allesbehalve stilzit,
maar eruit wil halen wat
erin zit. De volgende
keer zal de slinger
met polaroidfotootjes
waarschijnlijk een stuk
voller hangen!
“Ik heb zin om nieuwe
mensen te leren kennen,
uit verschillende landen en
steden.”

TALENTS TALE
door Marte de Vries & Esmée Oudman
Ellis (18) is eerstejaars CIW-studente
en speelt viool. Ellis vertelt dat
toen ze een klein meisje was, ze
André Rieu zag spelen op tv: ‘’Het
klinkt misschien heel cliché, maar
toen wist ik meteen wat ik wilde:
vioolspelen!’’ Tot nu toe heeft ze
nog geen moment spijt gehad van
deze keuze. Dat Ellis viool is gaan
spelen, is niet zo gek. Ze komt
namelijk uit een erg muzikaal gezin.
Het hele gezin bespeelt een ander
instrument, behalve haar vader:
‘‘Mijn vader houdt het liever bij
luisteren. Maar met vier gezinsleden
en vier verschillende instrumenten is
het thuis soms een grote chaos.’’
Ellis is begonnen met vioolspelen toen
ze ongeveer zeven jaar oud was. Tot nu
toe heeft ze hiermee diploma A,
B en C gehaald. Dit is niet
het enige: ‘‘Sinds vorig
jaar speel ik altviool
bij een orkest. Dit
orkest is het Jeugdsymfonieorkest
de Vuurvogel
uit Zwolle. Tot
nu toe hebben
we erg veel leuke
en onvergetelijke
optredens
meegemaakt. Zo
zijn we in 2014 op tournee in Spanje
geweest en hebben we vorig jaar
voor het koningshuis gespeeld.’’ Ellis
vertelt dat het orkest ook dit jaar niet
stil zal zitten: ‘’We hebben weer veel
concerten in het vooruitzicht en eind
dit seizoen gaan we op tournee naar
Praag.’’ Ellis legt uit dat er verschillende
soorten violen bestaan, maar dat zij
heeft gekozen voor de altviool. ‘’Een
altviool lijkt erg veel op een normale
viool, maar is iets groter. Bovendien
heeft een altviool een lage klank wat
ik erg mooi en warm vind klinken.’’
‘’Naar mijn mening speelt muziek een
erg grote rol in communicatie. Door
muziek te gebruiken kun je soms beter
bepaalde gevoelens overdragen dan
wanneer je hiervoor woorden gebruikt.
Muziek kan een kippenvelmoment
creëren wat met woorden
soms niet lukt.’’ vertelt
Ellis.
‘’En zoals Stevie Wonder
zei: Music is a world
within itself, it’s a
language we all
understand, en ik
ben het helemaal
met hem eens!’’
‘’En zoals Stevie Wonder zei: Music is a world
within itself, it’s a language we all understand”

In deze Comment staat de relatie tussen muziek en communicatie centraal. Daarbij
kunnen onze eigen CIW’ers, die naast een goed stel hersenen ook muzikaal talent
bezitten, natuurlijk niet achterblijven. Wij hebben twee grote talenten weten te strikken
die wel een verhaaltje wilden schrijven over hun ervaringen met het combineren
van een studie CIW en het bespelen van een muziekinstrument.
Joël van der Ploeg (21) is een fanatieke
CIW-student die vaak alles tot in de
puntjes verzorgt en de boel goed op
orde heeft. Ook is hij nog eens muzikaal,
Joël is in zijn vrije tijd veel bezig met
trompet spelen. ‘’In mijn tijd naast de
studie ben ik erg betrokken bij mijn
muziekvereniging Bicycle Showband
Crescendo’. Ik speel in een onderdeel
van de muziekwereld die vaak als saai
en amateuristisch bestempeld wordt. In
de volksmond wordt deze groep ook wel
een fanfare genoemd, maar wij noemen
het showband omdat dit gewoonweg
wat lekkerder klinkt.’’
Het spelen bij deze is op amateuristische
basis, maar heeft de vorm gekregen van een
bedrijf dat geld verdient met optredens.
‘’De vereniging waarbij is speel, komt overal
ter wereld. Zo ben ik bijvoorbeeld
met de mede-muzikanten
naar Hongkong gereisd.
We geven zo’n dertig
optredens per jaar. De
locaties variëren van
standaard optochten,
tot shows in de O2
Arena van Berlijn.’’
Zoals je misschien al
is opgevallen, heeft
de showband best
een aparte naam.
Joël legt uit dat de
vereniging Bicycle
Showband Crescendo
heet omdat er muziek
wordt gemaakt op de fiets. ‘’Wij maken
muziek terwijl we op de fiets zitten.
Daarom zijn er veel fietsen aangepast
aan de instrumenten. Drummers moeten
namelijk met twee handen kunnen sturen,
maar hebben ook twee handen nodig
om te kunnen drummen. Zelf speel ik
trompet en hiervoor heb ik maar één
hand nodig, het instrument zit namelijk
met een riem vast om mijn bovenlichaam.’’
‘’Naast dat ik spelend lid ben op euphonium,
heb ik zo’n vier jaar lesgegeven aan kinderen
van 10 t/m 15 jaar. Daarnaast houd ik
me bezig met alle media-gerelateerde
zaken zoals het bijhouden van social
media en de website.’’ Joël vertelt dat
het combineren van al deze activiteiten
en de studie soms een heel gepuzzel is.
Ze hebben af en toe optredens waarbij ze
een week van huis zijn, daarbij moet
hij goed rekening houden met
tentamens en belangrijke
colleges. ‘’Eigenlijk lukt
het altijd om goed te
plannen, maar dat
kan soms wel wat
extra stress met zich
meebrengen. Als het
echt niet lukt beslis
ik soms om niet mee
te gaan. Dat is het
handige aan een
muziekvereniging
met vijftig leden!’’

Bestuurscolumn
DOOR MARC VAN ECK
De bestuursvergadering begint steevast om negen uur in de
ochtend. Dit vinden sommigen van ons soms wel erg jammer.
Ik kom gelukkig steeds beter mijn bed uit om weer goed te
kunnen vergaderen. Dat moet ook wel, want soms wordt er
zoveel besproken. Ik moet wel wel wakker zijn om het al typend
bij te kunnen houden. Gelukkig helpt mijn ochtendproces
mij te ontwaken. Een van de onderdelen van dit proces is het
fietsen naar de Harmo, mét muziek.

Ik vind muziek best een bijzonder
fenomeen. Zelf vind ik extreem
veel uiteenlopende genres tof,
maar het is ontzettend afhankelijk
van het moment. De ene ochtend
zijn snelle hiphop nummers van
kunstenaars als Kayne een must,
de andere ochtend vind ik John
Mayer z’n gitaar al te heftig. Het is
bijzonder hoe de hersenen laten
weten hoe ontwaakt ik ben op dat
moment. Inmiddels helpt de koude
herfstlucht wel mee om goed
scherp op de Harmo aan te komen.
hele andere wijze naar muziek
kijken. Op het moment van
schrijven kan je in het derde jaar
van onze mooie studie nog het vak
‘digitaal geluid’ volgen. Wat je er
precies leert, het wordt mij niet echt
duidelijk, maar het vak laat zien hoe
geluid en daarmee ook muziek op
een andere manier kan worden
gebruikt. Zakelijk bijvoorbeeld.
Als Albert Heijn medewerker heb
ik ooit het gerucht gehoord dat
de muzieksystemen in de filialen
zo zijn afgesteld dat er snellere
Muziekklanken kunnen de meest heftige emoties oproepen,
de beste feestjes en de mooiste herinneringen maken.
Dinsdagochtend, meestal rond een
uur of half elf, dan kan de muziek
weer aan. De vergadering vliegt
zoals gewoonlijk weer voorbij. Dan
is het de vraag wie het hok hebben
van elf tot één. Zijn het de mannen
van het bestuur, verwacht dan
geen top 40. Laatst kwam de enige
echte PP (Pieter Polhuis, red.) ons
complimenteren met de muziek.
Drake past ook goed in Pieter
zijn straatje. De vrouwen richten
zich wel meer op de hitlijsten,
met af en toe een uitstapje naar
bijvoorbeeld foute-uur-materiaal.
Muziek bewijst hier ook maar een
persoonlijkheid uit te stralen. Het
bewijst ook dat CIW’ers erg diverse
persoonlijkheden hebben, want
volgens mij vinden we alles mooi.
We kunnen natuurlijk ook op een
muziek wordt afgespeeld op
piekuren. Rustigere muziek zou
daartussen afspelen. Zo zouden
klanten sneller de winkel verlaten?
Zover ik heb kunnen waarnemen,
herhaalt de playlist zich elke twee
uur in exact dezelfde volgorde.
Dat valt op, want deze herhaling
is nogal vervelend als je acht uren
achter elkaar moet werken.
Op welke manier je er ook naar kijkt,
muziek is bijzonder. Muziekklanken
kunnen de meest heftige emoties
oproepen, de beste feestjes
en de mooiste herinneringen
maken. Ze kunnen ervoor zorgen
dat je een reclame niet vergeet.
En, muziekklanken kunnen de
hokuren net even chiller maken.
Welk nummer mogen we voor je
draaien?

DATUM
WAT
25/11 Praktijkdag naar The Factor.e in
Groningen
30/11 Lezing Paradigm in Café Buckshot
06/12 Borrel in ’t Golden Fust: Bekendmaking
Buitenlandse Reis 2017
12/12 Karaoke met ASCI en EPU
16/12 Kerstmarkt
20/12 Dies Natalis: Kerstdiner en Kerstborrel
10/01 Borrel in ’t Golden Fust
AGENDA

COLOFON
De Comment is een uitgave van
Commotie, dé studievereniging
voor alle communicatiestudenten in
Groningen.
Over dit nummer
Jaargang 17, nummer 1, oplage 300
Redactie
Esmée Oudman
Marit Lubbers
Laura de Wilde
Boudicca Meerman
Joyce Doldersum
Marte de Vries
Eindredactie
Esmée Oudman
Sanne Heitkamp
Tips, commentaar, klachten of
complimentjes?
redakcie@svcommotie.nl
Commotie
Oude Kijk in ’t Jatstraat 26
9712 EK Groningen
bestuur@svcommotie.nl
www.svcommotie.nl
facebook.com/svcommotie
twitter.com/commotieRuG
instragram.com/svcommotie
Vormgeving
Boudicca Meerman
Marit Lubbers
Aan dit nummer werkten mee
Martijn Pas
The Cool Quest
Pieter Polhuis
Joël van der Ploeg
Ellis Marskamp
Dicky Gilberts
Arnica van den Hoorn
het Commotie-bestuur
Commotie