krantje 43-5 De Tante van Charlie

Auteur:
Regie:
Spel:
Productie:
Brandon Thomas,
Nederlands vertaling en bewerking: Jon Van Eerd
Walter Van Roy
Liesbet Broos, Eddy Claes, Oliver Exelmans, Kirsten Janssens, Emmy Juchtmans,
Peter Mertens, Els Reeckmans, Daniël Van Dael, Sigi Van de Broek
en Brecht Verstraeten
Els Reeckmans & Giel Smissen
‘FC De Kampioenen’. Zulke personen
kom je in het dagelijkse leven niet
tegen op die manier, maar het is er
ook niet totaal over.
Hoe zit het bijvoorbeeld bij jouw
personage, Brecht?
Brecht: Zowel de bewegingen als
de stemexpressie moeten wat
grootser dan bij het spelen van
een serieuzer stuk. Je mag er
niet te ver over gaan, maar het
mag zeker niet te ingetogen zijn.
Sommige zaken hebben het nodig dat
je juiste klemtonen legt die belangrijk zijn om de
situatie goed te schetsen.
Brecht Verstraeten
Oliver, wat mogen we bij jouw personage
verwachten?
Oliver: Het is quasi identiek aan dat van Brecht.
Door omstandigheden is het de eerste keer in
de meer dan tien jaar dat ik hier speel, dat ik
in een stuk van dit genre sta. Ik speel enorm
graag in bloedserieuze stukken, wat zeker niet
betekent dat ik dit niet graag wilde proberen.
In de loop der jaren heb ik dankzij de regisseurs
die ik gehad heb, geleerd om minder gezichten te
trekken en minder te fladderen met mijn armen,
iets wat me de laatste jaren goed lukte. Nu
verwacht deze rol dat ik dat wel opnieuw doe,
maar dan weer niet erover,… dat is de grootste
moeilijkheid voor mij op dit moment.
Heb je het gevoel dat jullie, Brecht en Oliver,
om het te vergelijken met stand up comedy, in
de rol van “aangever” zitten t.o.v. de persoon
die de “mop” uiteindelijk maakt?
Oliver: Dat gevoel heb ik niet zo zeer, maar het is
wel zo dat wij de situaties duidelijk maken. Als wij
er niet zouden zijn, kunnen de toeschouwers niet
mee zijn met het verhaal. Wij moeten hier en daar
zelfs enorm duidelijk praten, want wat wij zeggen,
toch sommige zinnetjes, is heel belangrijk voor het
vervolg van het stuk.
Brecht: In voetbaltermen: de voorzetten komen
inderdaad van ons. Wij zijn de basisleggers voor
heel het verhaal dat begint te rollen.
Emmy: Ze zijn niet zo zeer de
aanbrengers in de mop, maar wel de
aanbrengers om de anderen te laten
uitkomen.
Emmy, voor jou is het niet de eerste
keer dat je in een klucht van deze
soort speelt.
Emmy: In zekere zin toch wel! Ik
heb nog nooit een echte kluchtige
rol gespeeld. In ‘Een vlo in het oor’
bijvoorbeeld, speelde ik meer de
madame des huizes, hier is het zo dat er heel
wat laagjes en achtergrond bij mijn personage
horen. Dat maakt het toch wat anders dan
mijn andere rollen om de komedie naar buiten
te kunnen brengen. Het is een rol in een rol
spelen, om het wat mysterieus te laten voor de
toeschouwer. Ik speel wel weer de chique dame,
maar er zit toch een wat meer excentriek en
mysterieus kantje aan. (lacht)
Het stuk “Charlie’s aunt” werd voor het eerst
opgevoerd in 1892. Wil dat zeggen dat we deze
tijdsgeest bijvoorbeeld in de kledij zullen zien
terugkomen?
Emmy: Onze versie speelt zich iets later af.
Oliver: Wij spelen een herwerking van de
Nederlander Jon Van Eerd en Walter heeft het
dan nog eens “vervlaamst”.
Brecht: De herwerkte versie situeert zich in de
Roaring Twenties, vlak voor de crisis van de jaren
dertig eigenlijk.
Oliver: We zijn in ieder geval nog héél rijk.
Brecht: De tijd leent zich dan ook goed voor
misverstanden omdat er geen gsm’s waren en de
brieven en telegrams nog volop gebruikt werden
door de mensen.
Emmy, ik hoor het al: de kledingploeg heeft de
handen weer uit de mouwen mogen steken.
Emmy: Dat is dit keer enorm goed meegevallen.
We stonden er zelf van verstomd dat we zoveel
hadden dat dienst kon doen voor dit stuk. De
kledij zal redelijk juist zitten in die tijdsgeest,
7