Undertone Muddle

Een dessert van problemen
Het thema water kan volgens Marjolein op een
heleboel manieren vertaald worden naar eten.
“Bij water kan je denken aan de hoeveelheid
water die je tot je neemt als je groentes en
fruit eet, maar je kan ook denken aan de
hoeveelheid water die er nodig is om eten te
produceren. Daarnaast zijn er verschillende
water problematieken op de wereld die je kunt
vertalen naar een gerecht.” Plastic soep is een
voorbeeld van een probleem dat vertaald is in
een gerecht. Het is een dessert dat geserveerd
wordt in een plastic zakje, in het zakje zitten
chocolade visjes. De bodem is van een graan
gedrenkt in dessertwijn. “Het lijkt een beetje op
een goudvis die je koopt bij de dierenwinkel.
Zo kan je mensen op een vrolijke en speelse
manier op de hoogte brengen van dit soort
serieuze problemen.”
De zwarte lijst
Het thema waar de Culinaire Werkplaats zich
voor het eerst mee heeft gepresenteerd is
zwart. “Zwart en eten hebben geen natuurlijke
relatie met elkaar. Voor de meeste mensen
klopt zwart eten in hun hoofd niet.
Wij zijn voor dit thema op zoek gegaan naar
zwarte ingrediënten en deze zoektocht beweegt
zich nog steeds voort.” De collectie heeft zich
inmiddels uitgebreid naar meer dan 85 zwarte
ingrediënten. Marjolein vertelt dat ze kleurrijker
zijn geworden door de jaren heen: “We hebben
de zwarte periode achter ons gelaten, toch vind
je vaak nog materialen uit de zwarte collectie
terug in onze eetinspiraties.”
Eetbaar papier
Eric heeft hard gewerkt aan het ontwikkelen
van groente- en fruit papier. Dit materiaal
wordt gebruikt voor verschillende projecten.
Het papier wordt gemaakt van de vloeistof
uit de geselecteerde groente of fruit. De
vloeistof wordt gemengd met een plantaardig
bindmiddel en vervolgens gaat het mengsel
in een droogapparaat waar A4’tjes papier van
worden gemaakt. De Culinaire Werkplaats
heeft twee van deze apparaten. Door middel
van dunne schijfjes groente of fruit kunnen
er motieven in de vloeistof gelegd worden,
zo ontstaat er een patroon in het papier.Dit
kunnen dunne plakjes ui zijn maar ook gele
paprika of pepertjes.
De vellen fruit- of groente papier worden aan
elkaar geplakt door deze vochtig te maken. Erik:
“Je hebt het vocht er uit gehaald en vervolgens
breng je het er weer in, het is een natuurlijke
lijm. Als het echt niet blijft plakken heb je altijd
nog een Pritt Stift, dat is ook gewoon eetbaar.
Heel veel soorten lijm bestaan uit natuurlijke
producten, ik zou het niet aanraden om een
hele Pritt Stift weg te kauwen, maar in principe
is het eetbaar.”
Food = Fashion
Marjolein vertelt dat ze veel overeenkomsten
ziet tussen eten en fashion, haar motto is:
Food = Fashion. “Toen ik het papier ophing
aan wasknijpers leek het net alsof er een stuk
textiel hing. Dat is dan zo’n trigger: het heeft
textiele kwaliteiten. Wat je eet en wat je draagt
vertelt iets over wie je zou willen zijn. Dit heeft
ondere andere met duurzaamheid te maken
en ook daar zit een grote overeenkomst tussen
fashion en eten in. Als het gaat over eten denk
je na over food-waste en food-miles en als het
gaat om fashion denk je na over fashion-waste
en fashion-miles.”
Een voorbeeld hiervan was voor Marjolein haar
trouwjurk die ze één keer heeft gedragen en
die 25 jaar later nog steeds in haar kast heeft
hangen. Ze bedachten samen het concept
van de eetbare trouwjurk: “Als je de jurk op je
bruiloft hebt gedragen kan je de jurk aan het
eind van de dag opeten of aan je kippen voeren.
Het was in der tijd een oproep naar fashion
designers om na te denken over het concept
van een trouwjurk.”
““Toen ik het papier ophing
aan wasknijpers leek
het net alsof er een stuk
textiel hing. “““