Bakens aan de rivier – Juryrapport 2017
LEVEN BIJ DE RIVIER
Het thema van deze vierde editie van het poëzie-evenement ‘Bakens aan de rivier’ is ‘Leven bij de
rivier’. Een kleine dertig dichters zonden ruim veertig gedichten in, waarin diverse facetten van het
leven in Rivierenlandschap centraal staan. Daarnaast lieten, net als vorig jaar, leerlingen van het
Cambium College in Zaltbommel zich niet onbetuigd. Geïnspireerd door dit thema maakten zij er
een project van en schreven een groot aantal gedichten over het leven bij, rond, aan en zelfs met
de rivier.
Dat de rivier een inspiratiebron voor vele dichters is, mochten we de vorige jaren al ervaren, maar
ook het leven bij de rivier of tussen de rivieren, waarbij het water het decor vormt voor het menselijk
bestaan is een motief waar veel dichters mee uit de voeten blijken te kunnen. Doorgaans op een
serieuze manier, want in veel gedichten wordt het bestaan áchter de dijk toch nog bepaald door
een rivier waar doorgaans niet mee te spotten valt. Die rivier is dan ook een bepalende factor bij
het vinden van beelden en anekdotes om het eigen leven, dat van naasten of dierbaren in
woorden op te roepen.
Soms gaat dat gepaard met emoties, maar de inzendingen die we dit jaar mochten ontvangen
kenmerken zich over het geheel genomen veeleer door een beschouwelijk, reflectief karakter.
Misschien wel omdat het thema ‘leven met de rivier’ net iets aardser is dan het thema water of rivier
zelf. Die aardsheid doet de gedichten bepaald geen kwaad. Veel gedichten worden hierdoor wat
minder lyrisch en – van de weeromstuit – wat anekdotischer en vaak ook wel ingetogener. We lazen
diverse gedichten die – soms met gebruikmaking van mooie beelden of aansprekende
tegenstellingen – een verhaal vertelden (of suggereerden) waar we als lezers door meegevoerd
werden. Nogal wat anekdotes in de gedichten speelden met een verrassingseffect, wat zorgt voor
spanning en dus de leesbaarheid ten goede komt. Kortom, de jury is heel tevreden over het niveau
van de gedichten en de verwerking van het thema.
Een enkele keer lag de nadruk in de gedichten niet zozeer op het leven bij de rivier, maar toch weer
bij de rivier zelf, die zich in de taal van het gedicht soms – niet geheel onerotisch - als een vrouw
presenteert. Als die metafoor dan toch aanleiding geeft tot reflectie op hoe de dichter – of althans
de ik-figuur in zijn gedicht – zich daartoe verhoudt, vonden we dat het thema toch op een
geslaagde manier was verbeeld.
De jury heeft als taak gekregen uit alle gedichten een winnaar te selecteren. Dat is altijd weer een
lastige opgave, want alle gedichten behelzen persoonlijke verhalen, herinneringen en soms emoties
die onderling nauwelijks te vergelijken zijn. De gedichten hebben tevens gemeen dat ze vrijwel
allemaal over het leven tussen de dijken gaan of althans het leven dat door de rivier gestoffeerd
wordt.
Gelukkig kon de jury zich verlaten op het thema ‘Bakens aan de rivier’. Ook al vinden alle
ingezonden gedichten hun oorsprong in een herinnering aan of een emotie die wordt opgeroepen
door het leven aan de rivier, niet in alle gedichten waren deze bakens even duidelijk aanwezig. Op
basis van dit criterium kon de selectie enigszins beperkt worden. Een tweede criterium dat de jury
gehanteerd heeft, is de innerlijke coherentie van het gedicht: wordt een verhaal, een emotie, een
beeld goed uitgewerkt. Een derde, in dit geval misschien nog wel belangrijker criterium om het
aantal gedichten te beperken tot een tiental nominaties, betreft de toepassing van de poëtische
middelen – taal, metaforen, woordspel en vooral ritme – in de individuele gedichten. De jury heeft
alle inzendingen geanonimiseerd aangeboden gekregen en beoordeeld. Op basis van deze criteria
bleef een verzameling van tien gedichten over, die de jury geselecteerd heeft als de gedichten die
het best beantwoorden aan de verschillende criteria. De schrijvers van deze gedichten zijn allen
uitgenodigd hun gedicht deze avond voor te dragen. Uit deze tien gedichten heeft de jury
vervolgens de drie gedichten gekozen die naar haar oordeel op grond van de verwerking van het
thema, de emotie die zij oproepen en de technische middelen die daarbij gebruikt zijn, het best
geslaagd zijn.
Uit deze drie gedichten heeft de jury ten slotte de winnaar gekozen, die zo dadelijk door de
juryvoorzitter bekendgemaakt zal worden. De jury bedankt alle inzenders voor hun inzet en inspiratie
en wenst de schrijver van het prijswinnende gedicht veel plezier met zijn prijs.
1e prijs
kosthuis
Met een breed armgebaar
schuift ze de vitrage open
en kijkt me onderzoekend aan.
Zo laat ze ‘t overweldigende
uitzicht bij me binnenkomen:
de weidsheid van het land,
het door de zon beschenen water,
waarop in verre bochten
aken geruisloos uit het zicht geraken
en zegt: ‘Om zes uur eten we.’
De verrekijker op de vensterbank
verraadt haar aandacht voor
wat dagelijks voorbijvaart.
Een boot wordt moeiteloos
herkend aan vorm en vlag.
Ze zet een smakelijke hazenpeper
op de tafel waar ik - de eerste avond -
vis had verwacht.
Ze zegt: ‘’t Ontbijt is vanaf half acht.’
En elke ochtend weer klinkt
de geheimtaal van het onvoorspelbaar
water, wanneer in een gewijde stilte
plechtig wordt gedeclameerd:
Lobith 1037 … min 7,
Belfeld 1209 … plus 3.
Tussen de namen en getallen
vallen mysterieuze pauzes.
‘Daarin schrijven de schippers mee’, zegt ze.
Dat heb ik daar geleerd.
Leo van der Laan - Bruchem
2e prijs
dakloos
ik leef bij de rivier
ik slenter daags de glooiing langs
onder dak van zon en wolk
bruggen zijn m’n vrienden
ik slaap met hun gespannen bogen
hun kruizen van geklonken staal
ik duld het dreunen van hun dek
voel des nachts hun draden trillen
mijn beste vriend is een betonnen viaduct
dat voortdurend onder spanning staat
het wiegen van de rietkraag geeft mij rust
het golven van het water doet mij dromen
ik slenter daags de glooiing langs
op zoek naar waardevolle afvalspullen
ik geef ze weg in ruil voor brood en blik
een vuil milieu, de bron van mijn bestaan
mijn boezemvriend is deze box
vast verankerd aan een ketting
gevouwen wanden van dit prefab huis
beschermen tegen bui en bulderstorm
met wasmachine, koelkast en teevee
verhuis ik vaak van doos naar doos
ik slenter daags de glooiing langs
ik leef van de rivier
Melis van der Hoek – Goes
3e prijs
verlangen naar het rivierenland
in dit afgelegen droge oord, zie ik
in de verte water trillen, kamelen
in een waterplas, blauwe hemel
kaatst op het rode zand, dorst
en hitte stuwen me voort, het oog
op de einder, naar ontgoochelende
spiegelingen in de stroperige lucht
in mijn verhitte hoofd, zie ik
in de verte water stromen, koeien
langs de rivier, machtige wolken
kussen gras, populieren als bakens
in het strakke land, aken gedragen
in traagheid door krachtig water
neem me mee en breng me thuis
neem me mee naar mijn groen
rivierenland, breng me naar huis
Erika De Stercke – Gent (België)
4e t/m 10e plaats
het zoet water
stuwt bestaan
rivierstrand
schuurt
aan dromen
eb en vloed stromen
hier in elkaars buurt
naar een zelfde kant
komen en gaan
als vroeger en later
Esther van Empel - Nieuwaal
4e t/m 10e plaats
Inter amnes tuta
Het hoge
of het lage,
ongeacht de waterstand,
het blijft steevast behagen,
te leven in het achterland.
Daar waar tussen stoere dijken
de tonen van de scheepshoorn
de dagelijkse gang verrijken.
Telkens weer;
wanneer het uitzicht gaat veranderen,
van lieflijk,
ten tijde van meanderen,
of ’t zij,
naar woest aantrekkelijk
bij hoog tij,
het is nooit ofte nimmer vervelend,
“leven bij de rivier”.
Als een overspelige liefde
onophoudelijk strelend.
Jose Gremmen – Horssen
4e t/m 10e plaats
Rivier
Voorbij vandaag
voorbij vannacht
glijdt zij - spreidt zij
haar lenig lijf –
In kringloop tijd
en stille kracht
schuift zij - zuigt zij
haar lange lijf
het broeden langs
het hoeden langs -
voedt zij - wroet zij
het land in twee –
Al kabbelt zij
al babbelt zij - toch
knelt zij - zwelt zij
in eigen stee
en bruist en baart
op hoge toon
meer van haar
eigen bloed -
zakt dan tot
spiegel die
voor zon of maan
niet onderdoet –
Zij kent geen jij
zij gaat gewoon
voorbij - voorbij -
maar stroomt in mij
Pauline Vroom - Rhenen
4e t/m 10e plaats
Leven bij de rivier…
omdat
water een mysterie is
het daglicht grandioos
elke schemering
een schouwspel is
de luchten eindeloos
omdat
maanlicht
er als confetti
op het water valt
een serenade is
omdat
dit leven
oorsprong heeft
voortgang kent
een stromen is
van tijd
en rust
en duur
omdat
geen sterveling beseffen kan
hoe al dit water
die wolkenluchten
de driftige schepen
de meeuwenvluchten
mijn bestaan bevestigen
in dit verrukkelijk verband.
Hans Vuijk - Heerewaarden
4e t/m 10e plaats
tegenstroom
achter de hoge rivierdijk
aan het eind van het grindpad
vraagt de stilte om aandacht
de dood beheerst het tij
geen geklots van golven
geen bewegend riet
geen gebrom van boten
watervogels krijsen niet
ik wist nooit goed
wie je was en waar
kon je moeilijk volgen
op je zelfgemaakt kompas
je tegendraadse denken
je eindeloze fantasie
je kapot gelezen boeken
je eb en vloed gedrag
je scheef geknoopte jassen
als strak getrokken touwen
om je eigen filosoof
zonder geld zonder god
ik moest je laten gaan
mijn onbegrepen ik
met vreemde vlinderslag
zwom je jouw verte in
Melis van der Hoek - Goes
4e t/m 10e plaats
Ooit
Hier groef hij geulen in het zand
en vulde ze met water.
Hij speelde vrolijk op het strand
en maakte met zijn kinderhand
van al wat de rivier hem gaf
een heel mooi huis voor later.
Verslagen loopt hij op het strand,
een mensenleeftijd later.
Achter de bandijk ligt zijn land.
Zijn huis, een beeldbepalend pand,
stond aan de buitendijkse kant
moest wijken voor het water.
Leo van der Laan - Bruchem
4e t/m 10e plaats
Onverstoord
Slijkzacht
zo voelt het water aan
als in het nest waar
nieuw leven wordt bebroed.
Langs de kade komen wandelaars
soms haastig
meestal met een rustige tred
om het water te ruiken
dat rimpelt in zijn eenvoud
om de kleuren te voelen die
het matte van de dag wegblazen.
Ruim is de blik,
verfrissend de ideeën
in de koelte van het water.
Tussen de planten verscholen
breekt minuscuul een eierschaal.
Erika D e Stercke – Gent (België)
Overige gedichten in volgorde van ontvangst
nostalgie
de schipper heeft nijhoff nooit gelezen
staat ook niet naast god al zingt de vrouw psalmen
het koppelverband waar ik op vaar passeert
tientallen bruggen altijd zit er man op de oever
de parlevinker is verdwenen ook veerhuis
en schipperscafé maar de man op de oever
overbrugt het einde der tijden
Gerard Scharn – ‘s Hertogenbosch
een nabij heden
een waalschokker staat op het droge
bataven en romeinen zie ik niet meer
houtvlotten en kanen drijven voorbij
verdwijnen met zalm en paling
op strekdam en kribben worden
de bakens verzet maar de polder
blijft en worden psalmen gezongen
uit boeken met goud op snee
Gerard Scharn – ‘s Hertogenbosch
Reiger aan de Maas
Als opgezet
met opzet
loert
de reiger
op vis
op de stenen
aan het water.
Hij staat voor dood
om in leven
te blijven.
Wim de Koeijer – Heerewaarden
Open voor stilte
Stil groeien naar stilte
waar natuur zijn loop heeft
waar zielewonden zacht genezen
tot het gemoed leeg kan ontvangen,
alle geruis verstild,
ten langen leste open
voor stilte van hier en nu
de geur van meidoorn
aan de rivieroever doet snuiven
de oren het vogelgekwinkeleer horen
de ogen de hemelkoepel zien
en oneindigheid ervaren
wolken, water, wind,
aarde, vuur en lucht
geschoonde ziel
genezende rust
de slaap des gerusten
ontwaken met levendige geest
vrede en goedheid
en wat verder voortkomt
uit zuivere bron.
Wim de Koeijer – Heerewaarden
Ogen passeren
Op weg naar zilt stroomt haastig
uit eeuwig ijs, uit buien die hun lasten loosden.
Kwikzilver kiemt al jaren weer.
Schippers laten boten duwen.
Aan de kant zwijgt iemand turend naar
zijn lijn. Achter hem de dijk al
opgetuigd voor hoger dan normaal.
Verderop hangt later op het droge
fruit. Nu oogt alles kaal getroffen
door de cyclus van elk jaar.
Ogen passeren achterlangs.
Joan ten Hove - Malden
Nijmegen
Langs de oevers van de Waal
tussen stad en noord
waar gedachten stromen
spiegelt een slotakkoord
van klaterende dromen
Jose Gremmen - Horssen
aorta
licht waterlint
wolkentransporteur
stroomopwaarts lispelt
met kabbelend woord
de bron zijn eeuwenoud refrein
oorsprong van water
eisprong van leven
verstilt de stroom naar
onverwachte diepte
meandert het bestaan
grillig als een wichelroede
verdwijnt geruisloos
in een onmenselijk grote oceaan
J. Versluys - Wolphaartsdijk
Schepen tellen
Waterwegen vast omlijnd
vervoeren schepen vol verlangen.
Dromen die voorbij gaan.
Ik scheep je in.
Inge Sanders – Tiel
Rivier
de golven van voorbij
zingen hun eigen lied
de rimpelingen op het strand
hun eigen ritme
een stabij hapt ze enthousiast stuk
een vlinder danst hoopvol
klein geluk
ganzen in kenmerkend gerucht
tijdelijk neergestreken
voor hun vlucht
verlaten de verlaatte zomer
naderende herfst
weerkerend tij
Adrie Hogendoorn – Giessen
stad aan de stroom
tussen twee kribben klotst het water zijn kale golven op het strand
windveren dimmen het felle blauw
dat pijn doet aan je ogen
schepen als wagens van de rivier
duwen containerkolossen
sommigen zwaar beladen
met volle boorden
zijn als mensen
de last is zwaar
tegendraads de stroom
mensen zijn als schepen
passeren elkaar zonder te weten
koeien aan de overkant dromen
loom onder wilgen
dit oude beeld en steeds weer anders
zolang al stromen
rivieren naar zee
nemen alles mee
kiezels van gedachten
zanderige herinneringen
gedruis van feesten
peilloos verdriet
op de trappen naar de kade
laat het jonge bruidspaar
zich vastleggen voor later
bolder van toen en toen
en nu nog niet
hun toekomst wordt nog geschreven
het stadscarillon slaat de tijd om het even
Adrie Hogendoorn – Giessen
avondstemming
Een vosje speelt voor het jagers vizier
bijna verleidt de hitte tot bezwijken
een duistere dreiging zweeft over de rivier
die zich vlijt tussen de dijen van de dijken.
Vanavond heeft een weermacht wolken
lange regenlinten opgehangen
en om ons somber huis kolken
de ravenblauwe watergangen.
Slapeloos wachten we de tempeest.
wegens onbetrouwbare weermannen
in onze broze lijven en wankele geest
staan de zenuwen strak gespannen.
Er sluimert vergetelheid in de uiterwaard
dat is een zoete wraak van de goden
zij zetten hun kerven in tijd en aard,
hebben enkel zwerven en zwaard geboden.
De stroom voert nu hun schimmen af
ze schaduwen nog even het watervlak
dat in sleetse rimpels het leven weergaf
toen eens de Waal in beeldspraak sprak.
Ons verlangen haakt naar het jonge lover
te lang verborgen in de winterschoot
want weet wel, depressies drijven over
maar nimmer het denken aan de dood.
Dick van Welzen - Gorssel
Vanaf de dijk gezien
Rode wolken
een guirlande gelijk
en ganzen,
reikhalzend
gezien vanaf de dijk.
Op de plaats rust
een eenzaam paard
aan de overkant
van deze uiterwaard.
Aan de oever
bijna zomer
bloeit blauw en violet
de rivier vloeit weer
wat lomer
in haar slanke silhouet.
Dwaalgasten
zijn in de wei geland
zwaar weer op til
hun stil verband
weet niets van mij.
Door de geur
van vers geploegde klei
en van de groene aren
heb ik toen dit leven
onverwacht
als gegeven mogen ervaren.
Dick van Welzen - Gorssel
Riverjoke
Een morsige beunhaas uit Wamel
vond z’n plek aan de Maaskant te schamel.
Hij ging aan de haal
en staat nu langs de Waal
bekend als die rare belhamel.
Hans Vuijk
Onherroepelijk...
De rivier
ze zoog zo verlokkend
steeds meer
jou naar zich toe.
Ze spiegelde
jouw diepte
daar zoveel kapot, verward
verzand gevoel van eindeloos moe.
Kabbelende golfslag
het kalmeerde
bracht in verstoord levensritme
soms nog wat rust.
Steeds donkerder de dreiging
van een niet te stoppen
radeloos onherroepelijk besluit
komt fataal die allerlaatste dag.
Mens, ó ziel zo godverlaten
laatste gang van eenzaam waden
in verlossend water
dat zich koud en ongenadig sluit.
Ik overdenk, overzie de rivier
soms... een verschrikking in ontnemen
bovenal genadig in vruchtbaar geven
bron van inspiratie en eeuwig stromen."
Ria van Ekris-Willemse - Loenersloot
Kind tussen de rivieren...
Traag ontwakend landschap
rustiek het zicht op de rivier
meanderend naar de horizon
kabbelend de cadans van golfslag
een enkele wandelaar op de winterdijk
herkauwend jongvee in uiterwaarden
prachtig begin van een lentedag.
Hier tussen Lek, Linge, Rijn en Waal
groeide ik op, had er een fijne jeugd
ging naar school via stukken slingerende dijk
ruik nog de vers gemaaide bermen
zag zomerdijken en schapen loom
weids het zicht, wonderschoon
'k vond het toen heel gewoon.
Tussen de rivieren ingebed vruchtbare bodem van klei
staan gaarden in lentebloesem of met blozend fruit
strekken zomerse velden vol gewassen zich uit
geeft de herfst haar oogsten in weer en in wind
zijn afvoerwegen besmeurd, wordt de boer soms bekeurd
mijn fietswielen protesteerden, liepen er ooit door vast
'k poerde met een stokje, ontdeed ze van hun vette last.
Men onderschat hier de oerkracht van rivieren niet
hun stijgen gevaarlijk bij overvol geraken
bedreigen ze het land, gaan we dijken bewaken
met man en macht werken, met zandzakken versterken
valt in noodsituaties de beslissing: evacueer het gebied…
géén doorbraak, zucht van verlichting, het gevaar afgeweerd
omringend water maakt alert, wordt waakzaam beheerd.
evacueer het gebied 't krijgt daarna de correctie: géén doorbrak
Betuwe omarmt door eeuwig zilveren stromen
die doorklieven zo statig het prachtig polderland
het is een gegeven voorrecht er te leven en te wonen
geniet en zie hoe onbekommerd een kind
daar speelt bij de waterkant...!"
Ria van Ekris-Willemse - Loenersloot
open gedicht
je lijkt het ochtendlicht
te vangen
met je lippen bolle wangen
drinkt stralen zonlicht
uit een parelmoeren glas
zwanenmossel zonder zorgen
zomaar op een zondagmorgen
in het natte gras
Esther van Empel - Nieuwaal
Alles bleef stromen
Weet je nog
Van water naar de zee
En alles vloeide
En niemand keek om
Hoe de wind door je haren
En alles bleef stromen
En niets in de weg
Van zout in je wonden
tranen die branden
En de tijd zo stil
En hoe de golven namen
Alleen maar namen
mijn schreeuw verloren
Ik jou verloor
En alles bleef stromen...
Monique Buising - Leeuwarden
Licht, lucht en later
Later liet je zien
Licht, lucht en later...
Onderweg, een schreeuw uit verloren tijden
van vergeten liefdes en weleer
Tranen opgenomen in de stroom van naamlozen en gemisten
Je verhaalt van vermoeide voeten en bezwaard gemoed
Zoekend naar verlichting, verlossing
Van schaterlachen in dichte mist en donderende stiltes
Onvermoeibaar en meedogenloos
In je weerspiegeling alles wat was en wordt
Een rimpeling, een richting
Kinderstemmen dragen ver en raken diep
Later liet je zien
Licht, lucht en later...
Monique Buising - Leeuwarden
Martinus
Leven bij de Waal
is als brood.
Neem en eet
en drink het in,
geniet. Liefst
elke dag opnieuw.
Dit is ons water.
Voor je ‘t weet,
is het voorbij.
En weet ook:
zonder ga je dood.
Laat op de brug,
vernoemd naar
een van onze
grote dichters,
de poëzie maar
komen. Dan
rollen regels van
zilver golvend
door je hoofd.
Zuig ze op en
geef ze prijs.
Chris Sol – Leiden
reeds 10 jaar, sinds 2007
woon en werk ik hier
in een tijd die grimmiger
door omstandigheden gevormd
minder aangenaam, dreigender
de toekomst laat zien
gelukkig loopt er
vee in de geboterbloemde
uiterwaarden
azen meeuwen op vis, lopen
baasjes met hun honden, zonnen
mensen hun winterhuid
er wordt gekampeerd
gegeten, gevist
gebarbecued, gevreeën
onverminderd gaat de stroming
tussen de begroeide kribben
dobbert een roeiboot
Annejan Kuperus – Zuilichem
kribbakens en huizen van God
als boeien en beveiliging
voor het vaak drukke scheepvaartverkeer
nimmer aflatend altijd weer
in een oneindige
stroom van verschillende soorten vracht
van oost naar west, omgekeerd
een zichtbare vaargeul, zodat
schepen eenvoudig kruisen
samen met hun
honden
lopen zij
in gezwinde
pas hand-in-hand
langs de stroming
op weg naar het laagste
punt dat zij vandaag
geenszins, op
geen enkele manier
zullen bereiken
zonder ook maar
enigszins die
ambitie te hebben
leven bij de rivier
zogezegd lucratief
en aangenaam laverend
bestemmingen bereikend
voor respectievelijk laad of los
leven bij de rivier
is schepen tellen
de mooiste naam
eventueel voor later
zeker indien gewenst
thuis registreren
wie weet komt het weer
of, hoe uniek
zijn er nog meer…
Annejan Kuperus – Zuilichem
Leven bij de rivier
De warme geur van lome koeien ligt als een dikke deken over de uiterwaarden
In de grienden zoemen muggen rond het rijshout
Tegen de dijk klotst zachtjes het zoete gebabbel van verliefde paartjes
die op een kribbe zitten en met hun voeten door het water roeien
Voorbij de bocht klinkt het doffe gedreun van een zwoegende boot,
achtervolgd door een troep schril schreeuwende meeuwen
Ze schelden de schipper de huid vol als een wapperende waslijn de rivier doormidden snijdt
Terwijl doldrieste zwemmers zich kriskras een weg naar de overkant banen
vliegt een blauwe reiger met trage vleugels aan een visserman voorbij
en werpt zijn witte derrie uit zoals de man zijn hengel
Een groep klaplopende koeten zoekt zijn heil in een veilige haven,
die ze vinden in een neer verderop
Het geluid van joelende jongelui keilt over de golven en laat er drupjes echo achter
Dat is het leven bij de rivier: buitendijks draait de carrousel
Maar binnendijks is het stil, en kwelt het water
Jacq Zinken – Acquoi
Waterschuddend
Kabbelend en kronkelend kust
het water de scheiding waar
gras omhoog glooit en de rook
van een verdwaalde pijp
richting einder vlucht.
Ronkend staal klieft en glijdt
op weg naar de overzijde waar
zij wachten die eenzelfde
oversteek beogen zodra duit en
buidel verenigd worden.
De dijk prompt en star, wakend,
waar huis en have vertrouwen op
de omarming die kracht en temperament
van water beteugelt terwijl ‘t leven
aan de rivier haar spel speelt.
Sonja Bansberg – Zuilichem
Wissel-karakter
Rustig kabbelend van rechts naar links
De schepen schommelend mee of tegen
Tussen Maas en Waal zijn wij gelegen
Ook wel de badkuip geheten
In de zomer mooi en droog
In de winter wonderlijk en nat
Kruist de dijk geregeld het water zijn pad
Door harde wind en regen het peil ongekend gestegen
Niet meer rustig en kalm
Maar ruig en kolkend met erboven een fijne nevel
Druppels die niet meer lijken te dalen terwijl ze de alarmfases opschalen
De middenkleur grijs in alle tinten
De lucht, Het water, De dijken
Terwijl storm en bliksem de bomen splijten
En dan opeens niks meer
Geen wind die om het huis blijft fluiten
Golven die de rust verstoren
Onweersbui die heen en weer blijft schuiven
Weer terug naar alle kleuren van de regenboog
De schepen weer zacht schommelend als een kind in moeders schoot.
Sonn Franken - Bergen op Zoom
Leven bij de rivier
Het is niet mooi, het kleeft
Elke stap wordt zwaarder
Het is de grond die leeft
een zuigend leven aan de voet
Op grijze dagen zijn geen vergezichten
Oud leven ziet veel zwichten
Terwijl de dag steeds verder moet
Het lot, het water bracht ons hier
Er is herinnering en hoop en
weten van een verre einder
waar leven in schoonheid hecht aan mens en dier
Stilstaan is een deugd, het staren blijft
Geertjan Spekman – Beusichem
verbonden
op die ene dag dat er geen jij meer was
en ik was ook onvindbaar, ik zocht
vond alleen nog wij - samengesmolten
voor een heel leven - wie zal het zeggen
zoals rivieren elkaar vinden, ieder gaat
zijn weg en vindt elkaar op het laagste punt
in het landschap waar ’s zomers bootjes varen
en geliefden picknicken, waar koeien schijnbaar
ledig staan met volle uiers, de toekomst ijlt voort
met een zekere indolentie, nooit zal het water
op deze plek meer hetzelfde zijn, dit moment
blijft voortaan verstrengeld met wat eens was
en wat ooit zal zijn, mits de bedding niet verlegd
wordt en het water blijft stromen van hoog
naar laag - dat is haar wezen - precies
zoals jij en ik altijd wij blijven – verbonden
Annette Akkerman - Maarssen
Charmant
In de diepte
van het rivierenlandschap
liggen ze
verhalen over watergeesten
van lang geleden
over zwerfkeien en verdwenen dieren
turfsteken
strooptochten
over sterfte en feesten
strooien daken
kastelen
molens
en het ondergelopen land.
Op zonnige dagen zwemmen
de zinnen
naar de oppervlakte
dobberen mee met de zwakke deining
spelen met de wind.
Wandelaars
verrast door de openheid
genieten van het weids uitzicht.
De zee laat zich proeven.
Annette Akkerman - Maarssen
Leven bij de rivier
Een wiel is niet meer dan een meer
herinnering aan een dijkdoorbraak nu begrensd
Een rivier is meer,
meer dan een meer
Hij beweegt, verandert, meandert
voert je mee
uiteindelijk naar zee
Op de rivier met het geluid
van kabbelend water
in de avondschemer ook gelach
geschater
Een feest op de boot
met mensen klein en groot
’Papa vertel nog eens over vroeger?’
Verhalen worden gehoord en opgeschreven
over schaatsen, vissen, zwemmen
rondhangen
bij de rivier
Een liedje van herinnering
een liedje van verlangen
Verhalen van vroeger en zaken van nu
Mijn zoon helpt met mijn tablet
ik kan weer verder
Het gezelschap -drie generaties- viert feest
de rivier feest mee
op weg naar de zee.
Janny Cok – Acquoi
Stil en mooi is het aan de waal
In de stemlokalen was gisteren een kabaal
Weken vooraf geschreeuw, het leven is duur
Maak in elk dorp maar een Klaagmuur
Maar voor het land waar ik in leef, is er iets dat moet
En hoe meer en meer ik er om geef, doet mij dat erg goed
Bedenk dan hierbij wel...doe het altijd met plezier
En niet alleen om het grote geld, anders ga je leven als een dier
Want je wordt dan ondankbaar koud en kil..
.altijd maar weer meer, meer en meer
Tot het moment, dat je lichaam, geest, je hart, dat niet meer wil,
ontslag en ziekte, dat was het dan zo ongeveer
Geniet met volle teugen in dit land
Laat werk, plezier, helpen en steunen,
steeds samen gaan, hand in hand
Dan kan ieder mens, als het nodig is, op jou leunen
Ik zit nog lekker op het bankje aan de waal
Te genieten van de wind, vogels en af en toe een wandelaar.
Martin Hendriks – Tiel
Waar zal ik wonen
met jou
aan het water
in een woonark
met jou
of een brugwachtershuis
aan de zomerdijk
met eeuwig de boten
en altijd het water
binnen handbereik
waar zal ik wonen
desnoods
aan de Waal
in een weerloos huis
Marëtte van Wamel - Haarlem
Vaculus
Tussen morgen en gisteren
ligt het tijdloze woord
dat ik vandaag spreek
een wilde stroom
een brij van klanken
de tijd
de milde stroom
van grind zand klei
door mij getemd
zoals morenen
een vangnet zijn
van de rivier
toch gaat zij door
gaat eeuwig door
wordt meegesleurd
vernieuwt zich
de rivier
in tijd en dromen
“De tijd is een soort rivier van gebeurtenissen, een wilde stroom. want zodra iets
gezien wordt, is het al weer meegesleurd en drijft er iets anders voorbij, dat ook weer
meegevoerd zal worden.” Marcus Aurelius uit ‘Persoonlijke notities’.
Marëtte van Wamel - Haarlem
Leven bij de rivier
Vroeger was het water in de rivier schoner,
en was het leven wat gewoner.
Ik zeg u,
pure zuiverheid bestaat nu al in u.
Men zegt over het leven bij de rivier,
Vroeger was het gemoedelijker hier.
Ik zeg u,
Echte vriendelijkheid bestaat nu al in u.
Vroeger vormden man en vrouw een echtpaar,
stond de vissersvrouw steeds weer voor haar man klaar.
Ik zeg u,
van onvoorwaardelijke liefde overstroomt uw hart nu al in u.
Vroeger was er vreugde bij elke terugkeer,
nu wil iedereen steeds maar weer meer.
Ik zeg u,
ware vreugde is nu al in u.
Voor de vrede werd gevochten bij de rivier,
men hield elkaar van weerszijden goed in het vizier.
Ik zeg u,
innerlijke vrede is nu al in u.
Op zondagochtend is de rivier,
een uitgestrekte leegte hier.
Ik zeg u,
een grenzeloze leegte is nu al in u.
Staande in het water bij de pier,
gaat men op in de stroming van de rivier.
Ik zeg u,
echte absorptie is nu al in u.
De energie waarmee de rivier stroomt,
is iets waar men tegenwoordig van droomt.
Ik zeg u,
alle levensenergie is nu al in u.
Al het leven bij de rivier,
het weerspiegelt uw gedachten.
En wat staat u dan te wachten,
bijbehorende emoties stromen door u heen.
Blij, bedroefd, boos of bang,
emoties stromen door u heen als een rivier een leven lang.
Wanneer de stroom van gedachten stilvalt in u,
wordt een leven bij de rivier,
een leven in het nu.
Dan ontstaat ruimte voor een bezield leven hier,
en is zuiverheid, vriendelijkheid, liefde, vreugde, vrede, leegte, absorptie en levensenergie volop
aanwezig in het leven bij de rivier.
Wordt uw leven een leven in flow.
Arna Vliegen-Verschure - Neerijnen
BAKENS AAN DE RIVIER 2017 – LEVEN BIJ DE RIVIER
Change language