You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Bakens aan de rivier – Juryrapport <strong>2017</strong><br />
<strong>LEVEN</strong> <strong>BIJ</strong> <strong>DE</strong> <strong>RIVIER</strong><br />
Het thema van deze vierde editie van het poëzie-evenement ‘Bakens aan de rivier’ is ‘Leven bij de<br />
rivier’. Een kleine dertig dichters zonden ruim veertig gedichten in, waarin diverse facetten van het<br />
leven in Rivierenlandschap centraal staan. Daarnaast lieten, net als vorig jaar, leerlingen van het<br />
Cambium College in Zaltbommel zich niet onbetuigd. Geïnspireerd door dit thema maakten zij er<br />
een project van en schreven een groot aantal gedichten over het leven bij, rond, aan en zelfs met<br />
de rivier.<br />
Dat de rivier een inspiratiebron voor vele dichters is, mochten we de vorige jaren al ervaren, maar<br />
ook het leven bij de rivier of tussen de rivieren, waarbij het water het decor vormt voor het menselijk<br />
bestaan is een motief waar veel dichters mee uit de voeten blijken te kunnen. Doorgaans op een<br />
serieuze manier, want in veel gedichten wordt het bestaan áchter de dijk toch nog bepaald door<br />
een rivier waar doorgaans niet mee te spotten valt. Die rivier is dan ook een bepalende factor bij<br />
het vinden van beelden en anekdotes om het eigen leven, dat van naasten of dierbaren in<br />
woorden op te roepen.<br />
Soms gaat dat gepaard met emoties, maar de inzendingen die we dit jaar mochten ontvangen<br />
kenmerken zich over het geheel genomen veeleer door een beschouwelijk, reflectief karakter.<br />
Misschien wel omdat het thema ‘leven met de rivier’ net iets aardser is dan het thema water of rivier<br />
zelf. Die aardsheid doet de gedichten bepaald geen kwaad. Veel gedichten worden hierdoor wat<br />
minder lyrisch en – van de weeromstuit – wat anekdotischer en vaak ook wel ingetogener. We lazen<br />
diverse gedichten die – soms met gebruikmaking van mooie beelden of aansprekende<br />
tegenstellingen – een verhaal vertelden (of suggereerden) waar we als lezers door meegevoerd<br />
werden. Nogal wat anekdotes in de gedichten speelden met een verrassingseffect, wat zorgt voor<br />
spanning en dus de leesbaarheid ten goede komt. Kortom, de jury is heel tevreden over het niveau<br />
van de gedichten en de verwerking van het thema.<br />
Een enkele keer lag de nadruk in de gedichten niet zozeer op het leven bij de rivier, maar toch weer<br />
bij de rivier zelf, die zich in de taal van het gedicht soms – niet geheel onerotisch - als een vrouw<br />
presenteert. Als die metafoor dan toch aanleiding geeft tot reflectie op hoe de dichter – of althans<br />
de ik-figuur in zijn gedicht – zich daartoe verhoudt, vonden we dat het thema toch op een<br />
geslaagde manier was verbeeld.<br />
De jury heeft als taak gekregen uit alle gedichten een winnaar te selecteren. Dat is altijd weer een<br />
lastige opgave, want alle gedichten behelzen persoonlijke verhalen, herinneringen en soms emoties<br />
die onderling nauwelijks te vergelijken zijn. De gedichten hebben tevens gemeen dat ze vrijwel<br />
allemaal over het leven tussen de dijken gaan of althans het leven dat door de rivier gestoffeerd<br />
wordt.<br />
Gelukkig kon de jury zich verlaten op het thema ‘Bakens aan de rivier’. Ook al vinden alle<br />
ingezonden gedichten hun oorsprong in een herinnering aan of een emotie die wordt opgeroepen<br />
door het leven aan de rivier, niet in alle gedichten waren deze bakens even duidelijk aanwezig. Op<br />
basis van dit criterium kon de selectie enigszins beperkt worden. Een tweede criterium dat de jury<br />
gehanteerd heeft, is de innerlijke coherentie van het gedicht: wordt een verhaal, een emotie, een<br />
beeld goed uitgewerkt. Een derde, in dit geval misschien nog wel belangrijker criterium om het<br />
aantal gedichten te beperken tot een tiental nominaties, betreft de toepassing van de poëtische<br />
middelen – taal, metaforen, woordspel en vooral ritme – in de individuele gedichten. De jury heeft<br />
alle inzendingen geanonimiseerd aangeboden gekregen en beoordeeld. Op basis van deze criteria<br />
bleef een verzameling van tien gedichten over, die de jury geselecteerd heeft als de gedichten die<br />
het best beantwoorden aan de verschillende criteria. De schrijvers van deze gedichten zijn allen<br />
uitgenodigd hun gedicht deze avond voor te dragen. Uit deze tien gedichten heeft de jury<br />
vervolgens de drie gedichten gekozen die naar haar oordeel op grond van de verwerking van het<br />
thema, de emotie die zij oproepen en de technische middelen die daarbij gebruikt zijn, het best<br />
geslaagd zijn.<br />
Uit deze drie gedichten heeft de jury ten slotte de winnaar gekozen, die zo dadelijk door de<br />
juryvoorzitter bekendgemaakt zal worden. De jury bedankt alle inzenders voor hun inzet en inspiratie<br />
en wenst de schrijver van het prijswinnende gedicht veel plezier met zijn prijs.
1e prijs<br />
kosthuis<br />
Met een breed armgebaar<br />
schuift ze de vitrage open<br />
en kijkt me onderzoekend aan.<br />
Zo laat ze ‘t overweldigende<br />
uitzicht bij me binnenkomen:<br />
de weidsheid van het land,<br />
het door de zon beschenen water,<br />
waarop in verre bochten<br />
aken geruisloos uit het zicht geraken<br />
en zegt: ‘Om zes uur eten we.’<br />
De verrekijker op de vensterbank<br />
verraadt haar aandacht voor<br />
wat dagelijks voorbijvaart.<br />
Een boot wordt moeiteloos<br />
herkend aan vorm en vlag.<br />
Ze zet een smakelijke hazenpeper<br />
op de tafel waar ik - de eerste avond -<br />
vis had verwacht.<br />
Ze zegt: ‘’t Ontbijt is vanaf half acht.’<br />
En elke ochtend weer klinkt<br />
de geheimtaal van het onvoorspelbaar<br />
water, wanneer in een gewijde stilte<br />
plechtig wordt gedeclameerd:<br />
Lobith 1037 … min 7,<br />
Belfeld 1209 … plus 3.<br />
Tussen de namen en getallen<br />
vallen mysterieuze pauzes.<br />
‘Daarin schrijven de schippers mee’, zegt ze.<br />
Dat heb ik daar geleerd.<br />
Leo van der Laan - Bruchem
2e prijs<br />
dakloos<br />
ik leef bij de rivier<br />
ik slenter daags de glooiing langs<br />
onder dak van zon en wolk<br />
bruggen zijn m’n vrienden<br />
ik slaap met hun gespannen bogen<br />
hun kruizen van geklonken staal<br />
ik duld het dreunen van hun dek<br />
voel des nachts hun draden trillen<br />
mijn beste vriend is een betonnen viaduct<br />
dat voortdurend onder spanning staat<br />
het wiegen van de rietkraag geeft mij rust<br />
het golven van het water doet mij dromen<br />
ik slenter daags de glooiing langs<br />
op zoek naar waardevolle afvalspullen<br />
ik geef ze weg in ruil voor brood en blik<br />
een vuil milieu, de bron van mijn bestaan<br />
mijn boezemvriend is deze box<br />
vast verankerd aan een ketting<br />
gevouwen wanden van dit prefab huis<br />
beschermen tegen bui en bulderstorm<br />
met wasmachine, koelkast en teevee<br />
verhuis ik vaak van doos naar doos<br />
ik slenter daags de glooiing langs<br />
ik leef van de rivier<br />
Melis van der Hoek – Goes
3e prijs<br />
verlangen naar het rivierenland<br />
in dit afgelegen droge oord, zie ik<br />
in de verte water trillen, kamelen<br />
in een waterplas, blauwe hemel<br />
kaatst op het rode zand, dorst<br />
en hitte stuwen me voort, het oog<br />
op de einder, naar ontgoochelende<br />
spiegelingen in de stroperige lucht<br />
in mijn verhitte hoofd, zie ik<br />
in de verte water stromen, koeien<br />
langs de rivier, machtige wolken<br />
kussen gras, populieren als bakens<br />
in het strakke land, aken gedragen<br />
in traagheid door krachtig water<br />
neem me mee en breng me thuis<br />
neem me mee naar mijn groen<br />
rivierenland, breng me naar huis<br />
Erika De Stercke – Gent (België)
4e t/m 10e plaats<br />
het zoet water<br />
stuwt bestaan<br />
rivierstrand<br />
schuurt<br />
aan dromen<br />
eb en vloed stromen<br />
hier in elkaars buurt<br />
naar een zelfde kant<br />
komen en gaan<br />
als vroeger en later<br />
Esther van Empel - Nieuwaal<br />
4e t/m 10e plaats<br />
Inter amnes tuta<br />
Het hoge<br />
of het lage,<br />
ongeacht de waterstand,<br />
het blijft steevast behagen,<br />
te leven in het achterland.<br />
Daar waar tussen stoere dijken<br />
de tonen van de scheepshoorn<br />
de dagelijkse gang verrijken.<br />
Telkens weer;<br />
wanneer het uitzicht gaat veranderen,<br />
van lieflijk,<br />
ten tijde van meanderen,<br />
of ’t zij,<br />
naar woest aantrekkelijk<br />
bij hoog tij,<br />
het is nooit ofte nimmer vervelend,<br />
“leven bij de rivier”.<br />
Als een overspelige liefde<br />
onophoudelijk strelend.<br />
Jose Gremmen – Horssen
4e t/m 10e plaats<br />
Rivier<br />
Voorbij vandaag<br />
voorbij vannacht<br />
glijdt zij - spreidt zij<br />
haar lenig lijf –<br />
In kringloop tijd<br />
en stille kracht<br />
schuift zij - zuigt zij<br />
haar lange lijf<br />
het broeden langs<br />
het hoeden langs -<br />
voedt zij - wroet zij<br />
het land in twee –<br />
Al kabbelt zij<br />
al babbelt zij - toch<br />
knelt zij - zwelt zij<br />
in eigen stee<br />
en bruist en baart<br />
op hoge toon<br />
meer van haar<br />
eigen bloed -<br />
zakt dan tot<br />
spiegel die<br />
voor zon of maan<br />
niet onderdoet –<br />
Zij kent geen jij<br />
zij gaat gewoon<br />
voorbij - voorbij -<br />
maar stroomt in mij<br />
Pauline Vroom - Rhenen
4e t/m 10e plaats<br />
Leven bij de rivier…<br />
omdat<br />
water een mysterie is<br />
het daglicht grandioos<br />
elke schemering<br />
een schouwspel is<br />
de luchten eindeloos<br />
omdat<br />
maanlicht<br />
er als confetti<br />
op het water valt<br />
een serenade is<br />
omdat<br />
dit leven<br />
oorsprong heeft<br />
voortgang kent<br />
een stromen is<br />
van tijd<br />
en rust<br />
en duur<br />
omdat<br />
geen sterveling beseffen kan<br />
hoe al dit water<br />
die wolkenluchten<br />
de driftige schepen<br />
de meeuwenvluchten<br />
mijn bestaan bevestigen<br />
in dit verrukkelijk verband.<br />
Hans Vuijk - Heerewaarden<br />
4e t/m 10e plaats<br />
tegenstroom<br />
achter de hoge rivierdijk<br />
aan het eind van het grindpad<br />
vraagt de stilte om aandacht<br />
de dood beheerst het tij<br />
geen geklots van golven<br />
geen bewegend riet<br />
geen gebrom van boten<br />
watervogels krijsen niet
ik wist nooit goed<br />
wie je was en waar<br />
kon je moeilijk volgen<br />
op je zelfgemaakt kompas<br />
je tegendraadse denken<br />
je eindeloze fantasie<br />
je kapot gelezen boeken<br />
je eb en vloed gedrag<br />
je scheef geknoopte jassen<br />
als strak getrokken touwen<br />
om je eigen filosoof<br />
zonder geld zonder god<br />
ik moest je laten gaan<br />
mijn onbegrepen ik<br />
met vreemde vlinderslag<br />
zwom je jouw verte in<br />
Melis van der Hoek - Goes<br />
4e t/m 10e plaats<br />
Ooit<br />
Hier groef hij geulen in het zand<br />
en vulde ze met water.<br />
Hij speelde vrolijk op het strand<br />
en maakte met zijn kinderhand<br />
van al wat de rivier hem gaf<br />
een heel mooi huis voor later.<br />
Verslagen loopt hij op het strand,<br />
een mensenleeftijd later.<br />
Achter de bandijk ligt zijn land.<br />
Zijn huis, een beeldbepalend pand,<br />
stond aan de buitendijkse kant<br />
moest wijken voor het water.<br />
Leo van der Laan - Bruchem
4e t/m 10e plaats<br />
Onverstoord<br />
Slijkzacht<br />
zo voelt het water aan<br />
als in het nest waar<br />
nieuw leven wordt bebroed.<br />
Langs de kade komen wandelaars<br />
soms haastig<br />
meestal met een rustige tred<br />
om het water te ruiken<br />
dat rimpelt in zijn eenvoud<br />
om de kleuren te voelen die<br />
het matte van de dag wegblazen.<br />
Ruim is de blik,<br />
verfrissend de ideeën<br />
in de koelte van het water.<br />
Tussen de planten verscholen<br />
breekt minuscuul een eierschaal.<br />
Erika D e Stercke – Gent (België)
Overige gedichten in volgorde van ontvangst<br />
nostalgie<br />
de schipper heeft nijhoff nooit gelezen<br />
staat ook niet naast god al zingt de vrouw psalmen<br />
het koppelverband waar ik op vaar passeert<br />
tientallen bruggen altijd zit er man op de oever<br />
de parlevinker is verdwenen ook veerhuis<br />
en schipperscafé maar de man op de oever<br />
overbrugt het einde der tijden<br />
Gerard Scharn – ‘s Hertogenbosch<br />
een nabij heden<br />
een waalschokker staat op het droge<br />
bataven en romeinen zie ik niet meer<br />
houtvlotten en kanen drijven voorbij<br />
verdwijnen met zalm en paling<br />
op strekdam en kribben worden<br />
de bakens verzet maar de polder<br />
blijft en worden psalmen gezongen<br />
uit boeken met goud op snee<br />
Gerard Scharn – ‘s Hertogenbosch
Reiger aan de Maas<br />
Als opgezet<br />
met opzet<br />
loert<br />
de reiger<br />
op vis<br />
op de stenen<br />
aan het water.<br />
Hij staat voor dood<br />
om in leven<br />
te blijven.<br />
Wim de Koeijer – Heerewaarden<br />
Open voor stilte<br />
Stil groeien naar stilte<br />
waar natuur zijn loop heeft<br />
waar zielewonden zacht genezen<br />
tot het gemoed leeg kan ontvangen,<br />
alle geruis verstild,<br />
ten langen leste open<br />
voor stilte van hier en nu<br />
de geur van meidoorn<br />
aan de rivieroever doet snuiven<br />
de oren het vogelgekwinkeleer horen<br />
de ogen de hemelkoepel zien<br />
en oneindigheid ervaren<br />
wolken, water, wind,<br />
aarde, vuur en lucht<br />
geschoonde ziel<br />
genezende rust<br />
de slaap des gerusten
ontwaken met levendige geest<br />
vrede en goedheid<br />
en wat verder voortkomt<br />
uit zuivere bron.<br />
Wim de Koeijer – Heerewaarden<br />
Ogen passeren<br />
Op weg naar zilt stroomt haastig<br />
uit eeuwig ijs, uit buien die hun lasten loosden.<br />
Kwikzilver kiemt al jaren weer.<br />
Schippers laten boten duwen.<br />
Aan de kant zwijgt iemand turend naar<br />
zijn lijn. Achter hem de dijk al<br />
opgetuigd voor hoger dan normaal.<br />
Verderop hangt later op het droge<br />
fruit. Nu oogt alles kaal getroffen<br />
door de cyclus van elk jaar.<br />
Ogen passeren achterlangs.<br />
Joan ten Hove - Malden<br />
Nijmegen<br />
Langs de oevers van de Waal<br />
tussen stad en noord<br />
waar gedachten stromen<br />
spiegelt een slotakkoord<br />
van klaterende dromen<br />
Jose Gremmen - Horssen
aorta<br />
licht waterlint<br />
wolkentransporteur<br />
stroomopwaarts lispelt<br />
met kabbelend woord<br />
de bron zijn eeuwenoud refrein<br />
oorsprong van water<br />
eisprong van leven<br />
verstilt de stroom naar<br />
onverwachte diepte<br />
meandert het bestaan<br />
grillig als een wichelroede<br />
verdwijnt geruisloos<br />
in een onmenselijk grote oceaan<br />
J. Versluys - Wolphaartsdijk<br />
Schepen tellen<br />
Waterwegen vast omlijnd<br />
vervoeren schepen vol verlangen.<br />
Dromen die voorbij gaan.<br />
Ik scheep je in.<br />
Inge Sanders – Tiel
Rivier<br />
de golven van voorbij<br />
zingen hun eigen lied<br />
de rimpelingen op het strand<br />
hun eigen ritme<br />
een stabij hapt ze enthousiast stuk<br />
een vlinder danst hoopvol<br />
klein geluk<br />
ganzen in kenmerkend gerucht<br />
tijdelijk neergestreken<br />
voor hun vlucht<br />
verlaten de verlaatte zomer<br />
naderende herfst<br />
weerkerend tij<br />
Adrie Hogendoorn – Giessen<br />
stad aan de stroom<br />
tussen twee kribben klotst het water zijn kale golven op het strand<br />
windveren dimmen het felle blauw<br />
dat pijn doet aan je ogen<br />
schepen als wagens van de rivier<br />
duwen containerkolossen<br />
sommigen zwaar beladen<br />
met volle boorden<br />
zijn als mensen<br />
de last is zwaar<br />
tegendraads de stroom<br />
mensen zijn als schepen<br />
passeren elkaar zonder te weten<br />
koeien aan de overkant dromen<br />
loom onder wilgen<br />
dit oude beeld en steeds weer anders<br />
zolang al stromen<br />
rivieren naar zee<br />
nemen alles mee<br />
kiezels van gedachten<br />
zanderige herinneringen<br />
gedruis van feesten<br />
peilloos verdriet
op de trappen naar de kade<br />
laat het jonge bruidspaar<br />
zich vastleggen voor later<br />
bolder van toen en toen<br />
en nu nog niet<br />
hun toekomst wordt nog geschreven<br />
het stadscarillon slaat de tijd om het even<br />
Adrie Hogendoorn – Giessen<br />
avondstemming<br />
Een vosje speelt voor het jagers vizier<br />
bijna verleidt de hitte tot bezwijken<br />
een duistere dreiging zweeft over de rivier<br />
die zich vlijt tussen de dijen van de dijken.<br />
Vanavond heeft een weermacht wolken<br />
lange regenlinten opgehangen<br />
en om ons somber huis kolken<br />
de ravenblauwe watergangen.<br />
Slapeloos wachten we de tempeest.<br />
wegens onbetrouwbare weermannen<br />
in onze broze lijven en wankele geest<br />
staan de zenuwen strak gespannen.<br />
Er sluimert vergetelheid in de uiterwaard<br />
dat is een zoete wraak van de goden<br />
zij zetten hun kerven in tijd en aard,<br />
hebben enkel zwerven en zwaard geboden.
De stroom voert nu hun schimmen af<br />
ze schaduwen nog even het watervlak<br />
dat in sleetse rimpels het leven weergaf<br />
toen eens de Waal in beeldspraak sprak.<br />
Ons verlangen haakt naar het jonge lover<br />
te lang verborgen in de winterschoot<br />
want weet wel, depressies drijven over<br />
maar nimmer het denken aan de dood.<br />
Dick van Welzen - Gorssel<br />
Vanaf de dijk gezien<br />
Rode wolken<br />
een guirlande gelijk<br />
en ganzen,<br />
reikhalzend<br />
gezien vanaf de dijk.<br />
Op de plaats rust<br />
een eenzaam paard<br />
aan de overkant<br />
van deze uiterwaard.<br />
Aan de oever<br />
bijna zomer<br />
bloeit blauw en violet<br />
de rivier vloeit weer<br />
wat lomer<br />
in haar slanke silhouet.
Dwaalgasten<br />
zijn in de wei geland<br />
zwaar weer op til<br />
hun stil verband<br />
weet niets van mij.<br />
Door de geur<br />
van vers geploegde klei<br />
en van de groene aren<br />
heb ik toen dit leven<br />
onverwacht<br />
als gegeven mogen ervaren.<br />
Dick van Welzen - Gorssel<br />
Riverjoke<br />
Een morsige beunhaas uit Wamel<br />
vond z’n plek aan de Maaskant te schamel.<br />
Hij ging aan de haal<br />
en staat nu langs de Waal<br />
bekend als die rare belhamel.<br />
Hans Vuijk<br />
Onherroepelijk...<br />
De rivier<br />
ze zoog zo verlokkend<br />
steeds meer<br />
jou naar zich toe.
Ze spiegelde<br />
jouw diepte<br />
daar zoveel kapot, verward<br />
verzand gevoel van eindeloos moe.<br />
Kabbelende golfslag<br />
het kalmeerde<br />
bracht in verstoord levensritme<br />
soms nog wat rust.<br />
Steeds donkerder de dreiging<br />
van een niet te stoppen<br />
radeloos onherroepelijk besluit<br />
komt fataal die allerlaatste dag.<br />
Mens, ó ziel zo godverlaten<br />
laatste gang van eenzaam waden<br />
in verlossend water<br />
dat zich koud en ongenadig sluit.<br />
Ik overdenk, overzie de rivier<br />
soms... een verschrikking in ontnemen<br />
bovenal genadig in vruchtbaar geven<br />
bron van inspiratie en eeuwig stromen."<br />
Ria van Ekris-Willemse - Loenersloot
Kind tussen de rivieren...<br />
Traag ontwakend landschap<br />
rustiek het zicht op de rivier<br />
meanderend naar de horizon<br />
kabbelend de cadans van golfslag<br />
een enkele wandelaar op de winterdijk<br />
herkauwend jongvee in uiterwaarden<br />
prachtig begin van een lentedag.<br />
Hier tussen Lek, Linge, Rijn en Waal<br />
groeide ik op, had er een fijne jeugd<br />
ging naar school via stukken slingerende dijk<br />
ruik nog de vers gemaaide bermen<br />
zag zomerdijken en schapen loom<br />
weids het zicht, wonderschoon<br />
'k vond het toen heel gewoon.<br />
Tussen de rivieren ingebed vruchtbare bodem van klei<br />
staan gaarden in lentebloesem of met blozend fruit<br />
strekken zomerse velden vol gewassen zich uit<br />
geeft de herfst haar oogsten in weer en in wind<br />
zijn afvoerwegen besmeurd, wordt de boer soms bekeurd<br />
mijn fietswielen protesteerden, liepen er ooit door vast<br />
'k poerde met een stokje, ontdeed ze van hun vette last.<br />
Men onderschat hier de oerkracht van rivieren niet<br />
hun stijgen gevaarlijk bij overvol geraken<br />
bedreigen ze het land, gaan we dijken bewaken<br />
met man en macht werken, met zandzakken versterken<br />
valt in noodsituaties de beslissing: evacueer het gebied…
géén doorbraak, zucht van verlichting, het gevaar afgeweerd<br />
omringend water maakt alert, wordt waakzaam beheerd.<br />
evacueer het gebied 't krijgt daarna de correctie: géén doorbrak<br />
Betuwe omarmt door eeuwig zilveren stromen<br />
die doorklieven zo statig het prachtig polderland<br />
het is een gegeven voorrecht er te leven en te wonen<br />
geniet en zie hoe onbekommerd een kind<br />
daar speelt bij de waterkant...!"<br />
Ria van Ekris-Willemse - Loenersloot<br />
open gedicht<br />
je lijkt het ochtendlicht<br />
te vangen<br />
met je lippen bolle wangen<br />
drinkt stralen zonlicht<br />
uit een parelmoeren glas<br />
zwanenmossel zonder zorgen<br />
zomaar op een zondagmorgen<br />
in het natte gras<br />
Esther van Empel - Nieuwaal<br />
Alles bleef stromen<br />
Weet je nog<br />
Van water naar de zee<br />
En alles vloeide<br />
En niemand keek om
Hoe de wind door je haren<br />
En alles bleef stromen<br />
En niets in de weg<br />
Van zout in je wonden<br />
tranen die branden<br />
En de tijd zo stil<br />
En hoe de golven namen<br />
Alleen maar namen<br />
mijn schreeuw verloren<br />
Ik jou verloor<br />
En alles bleef stromen...<br />
Monique Buising - Leeuwarden<br />
Licht, lucht en later<br />
Later liet je zien<br />
Licht, lucht en later...<br />
Onderweg, een schreeuw uit verloren tijden<br />
van vergeten liefdes en weleer<br />
Tranen opgenomen in de stroom van naamlozen en gemisten<br />
Je verhaalt van vermoeide voeten en bezwaard gemoed<br />
Zoekend naar verlichting, verlossing<br />
Van schaterlachen in dichte mist en donderende stiltes<br />
Onvermoeibaar en meedogenloos
In je weerspiegeling alles wat was en wordt<br />
Een rimpeling, een richting<br />
Kinderstemmen dragen ver en raken diep<br />
Later liet je zien<br />
Licht, lucht en later...<br />
Monique Buising - Leeuwarden<br />
Martinus<br />
Leven bij de Waal<br />
is als brood.<br />
Neem en eet<br />
en drink het in,<br />
geniet. Liefst<br />
elke dag opnieuw.<br />
Dit is ons water.<br />
Voor je ‘t weet,<br />
is het voorbij.<br />
En weet ook:<br />
zonder ga je dood.<br />
Laat op de brug,<br />
vernoemd naar<br />
een van onze<br />
grote dichters,<br />
de poëzie maar<br />
komen. Dan<br />
rollen regels van<br />
zilver golvend<br />
door je hoofd.<br />
Zuig ze op en<br />
geef ze prijs.<br />
Chris Sol – Leiden<br />
reeds 10 jaar, sinds 2007<br />
woon en werk ik hier<br />
in een tijd die grimmiger<br />
door omstandigheden gevormd<br />
minder aangenaam, dreigender<br />
de toekomst laat zien
gelukkig loopt er<br />
vee in de geboterbloemde<br />
uiterwaarden<br />
azen meeuwen op vis, lopen<br />
baasjes met hun honden, zonnen<br />
mensen hun winterhuid<br />
er wordt gekampeerd<br />
gegeten, gevist<br />
gebarbecued, gevreeën<br />
onverminderd gaat de stroming<br />
tussen de begroeide kribben<br />
dobbert een roeiboot<br />
Annejan Kuperus – Zuilichem<br />
kribbakens en huizen van God<br />
als boeien en beveiliging<br />
voor het vaak drukke scheepvaartverkeer<br />
nimmer aflatend altijd weer<br />
in een oneindige<br />
stroom van verschillende soorten vracht<br />
van oost naar west, omgekeerd<br />
een zichtbare vaargeul, zodat<br />
schepen eenvoudig kruisen<br />
samen met hun<br />
honden<br />
lopen zij<br />
in gezwinde
pas hand-in-hand<br />
langs de stroming<br />
op weg naar het laagste<br />
punt dat zij vandaag<br />
geenszins, op<br />
geen enkele manier<br />
zullen bereiken<br />
zonder ook maar<br />
enigszins die<br />
ambitie te hebben<br />
leven bij de rivier<br />
zogezegd lucratief<br />
en aangenaam laverend<br />
bestemmingen bereikend<br />
voor respectievelijk laad of los<br />
leven bij de rivier<br />
is schepen tellen<br />
de mooiste naam<br />
eventueel voor later<br />
zeker indien gewenst<br />
thuis registreren<br />
wie weet komt het weer<br />
of, hoe uniek<br />
zijn er nog meer…<br />
Annejan Kuperus – Zuilichem
Leven bij de rivier<br />
De warme geur van lome koeien ligt als een dikke deken over de uiterwaarden<br />
In de grienden zoemen muggen rond het rijshout<br />
Tegen de dijk klotst zachtjes het zoete gebabbel van verliefde paartjes<br />
die op een kribbe zitten en met hun voeten door het water roeien<br />
Voorbij de bocht klinkt het doffe gedreun van een zwoegende boot,<br />
achtervolgd door een troep schril schreeuwende meeuwen<br />
Ze schelden de schipper de huid vol als een wapperende waslijn de rivier doormidden snijdt<br />
Terwijl doldrieste zwemmers zich kriskras een weg naar de overkant banen<br />
vliegt een blauwe reiger met trage vleugels aan een visserman voorbij<br />
en werpt zijn witte derrie uit zoals de man zijn hengel<br />
Een groep klaplopende koeten zoekt zijn heil in een veilige haven,<br />
die ze vinden in een neer verderop<br />
Het geluid van joelende jongelui keilt over de golven en laat er drupjes echo achter<br />
Dat is het leven bij de rivier: buitendijks draait de carrousel<br />
Maar binnendijks is het stil, en kwelt het water<br />
Jacq Zinken – Acquoi<br />
Waterschuddend<br />
Kabbelend en kronkelend kust<br />
het water de scheiding waar<br />
gras omhoog glooit en de rook<br />
van een verdwaalde pijp<br />
richting einder vlucht.<br />
Ronkend staal klieft en glijdt<br />
op weg naar de overzijde waar<br />
zij wachten die eenzelfde<br />
oversteek beogen zodra duit en<br />
buidel verenigd worden.<br />
De dijk prompt en star, wakend,<br />
waar huis en have vertrouwen op<br />
de omarming die kracht en temperament<br />
van water beteugelt terwijl ‘t leven<br />
aan de rivier haar spel speelt.<br />
Sonja Bansberg – Zuilichem<br />
Wissel-karakter<br />
Rustig kabbelend van rechts naar links<br />
De schepen schommelend mee of tegen<br />
Tussen Maas en Waal zijn wij gelegen<br />
Ook wel de badkuip geheten
In de zomer mooi en droog<br />
In de winter wonderlijk en nat<br />
Kruist de dijk geregeld het water zijn pad<br />
Door harde wind en regen het peil ongekend gestegen<br />
Niet meer rustig en kalm<br />
Maar ruig en kolkend met erboven een fijne nevel<br />
Druppels die niet meer lijken te dalen terwijl ze de alarmfases opschalen<br />
De middenkleur grijs in alle tinten<br />
De lucht, Het water, De dijken<br />
Terwijl storm en bliksem de bomen splijten<br />
En dan opeens niks meer<br />
Geen wind die om het huis blijft fluiten<br />
Golven die de rust verstoren<br />
Onweersbui die heen en weer blijft schuiven<br />
Weer terug naar alle kleuren van de regenboog<br />
De schepen weer zacht schommelend als een kind in moeders schoot.<br />
Sonn Franken - Bergen op Zoom<br />
Leven bij de rivier<br />
Het is niet mooi, het kleeft<br />
Elke stap wordt zwaarder<br />
Het is de grond die leeft<br />
een zuigend leven aan de voet<br />
Op grijze dagen zijn geen vergezichten<br />
Oud leven ziet veel zwichten<br />
Terwijl de dag steeds verder moet
Het lot, het water bracht ons hier<br />
Er is herinnering en hoop en<br />
weten van een verre einder<br />
waar leven in schoonheid hecht aan mens en dier<br />
Stilstaan is een deugd, het staren blijft<br />
Geertjan Spekman – Beusichem<br />
verbonden<br />
op die ene dag dat er geen jij meer was<br />
en ik was ook onvindbaar, ik zocht<br />
vond alleen nog wij - samengesmolten<br />
voor een heel leven - wie zal het zeggen<br />
zoals rivieren elkaar vinden, ieder gaat<br />
zijn weg en vindt elkaar op het laagste punt<br />
in het landschap waar ’s zomers bootjes varen<br />
en geliefden picknicken, waar koeien schijnbaar<br />
ledig staan met volle uiers, de toekomst ijlt voort<br />
met een zekere indolentie, nooit zal het water<br />
op deze plek meer hetzelfde zijn, dit moment<br />
blijft voortaan verstrengeld met wat eens was<br />
en wat ooit zal zijn, mits de bedding niet verlegd<br />
wordt en het water blijft stromen van hoog<br />
naar laag - dat is haar wezen - precies<br />
zoals jij en ik altijd wij blijven – verbonden<br />
Annette Akkerman - Maarssen
Charmant<br />
In de diepte<br />
van het rivierenlandschap<br />
liggen ze<br />
verhalen over watergeesten<br />
van lang geleden<br />
over zwerfkeien en verdwenen dieren<br />
turfsteken<br />
strooptochten<br />
over sterfte en feesten<br />
strooien daken<br />
kastelen<br />
molens<br />
en het ondergelopen land.<br />
Op zonnige dagen zwemmen<br />
de zinnen<br />
naar de oppervlakte<br />
dobberen mee met de zwakke deining<br />
spelen met de wind.<br />
Wandelaars<br />
verrast door de openheid<br />
genieten van het weids uitzicht.<br />
De zee laat zich proeven.<br />
Annette Akkerman - Maarssen
Leven bij de rivier<br />
Een wiel is niet meer dan een meer<br />
herinnering aan een dijkdoorbraak nu begrensd<br />
Een rivier is meer,<br />
meer dan een meer<br />
Hij beweegt, verandert, meandert<br />
voert je mee<br />
uiteindelijk naar zee<br />
Op de rivier met het geluid<br />
van kabbelend water<br />
in de avondschemer ook gelach<br />
geschater<br />
Een feest op de boot<br />
met mensen klein en groot<br />
’Papa vertel nog eens over vroeger?’<br />
Verhalen worden gehoord en opgeschreven<br />
over schaatsen, vissen, zwemmen<br />
rondhangen<br />
bij de rivier<br />
Een liedje van herinnering<br />
een liedje van verlangen<br />
Verhalen van vroeger en zaken van nu<br />
Mijn zoon helpt met mijn tablet<br />
ik kan weer verder<br />
Het gezelschap -drie generaties- viert feest<br />
de rivier feest mee<br />
op weg naar de zee.<br />
Janny Cok – Acquoi
Stil en mooi is het aan de waal<br />
In de stemlokalen was gisteren een kabaal<br />
Weken vooraf geschreeuw, het leven is duur<br />
Maak in elk dorp maar een Klaagmuur<br />
Maar voor het land waar ik in leef, is er iets dat moet<br />
En hoe meer en meer ik er om geef, doet mij dat erg goed<br />
Bedenk dan hierbij wel...doe het altijd met plezier<br />
En niet alleen om het grote geld, anders ga je leven als een dier<br />
Want je wordt dan ondankbaar koud en kil..<br />
.altijd maar weer meer, meer en meer<br />
Tot het moment, dat je lichaam, geest, je hart, dat niet meer wil,<br />
ontslag en ziekte, dat was het dan zo ongeveer<br />
Geniet met volle teugen in dit land<br />
Laat werk, plezier, helpen en steunen,<br />
steeds samen gaan, hand in hand<br />
Dan kan ieder mens, als het nodig is, op jou leunen<br />
Ik zit nog lekker op het bankje aan de waal<br />
Te genieten van de wind, vogels en af en toe een wandelaar.<br />
Martin Hendriks – Tiel
Waar zal ik wonen<br />
met jou<br />
aan het water<br />
in een woonark<br />
met jou<br />
of een brugwachtershuis<br />
aan de zomerdijk<br />
met eeuwig de boten<br />
en altijd het water<br />
binnen handbereik<br />
waar zal ik wonen<br />
desnoods<br />
aan de Waal<br />
in een weerloos huis<br />
Marëtte van Wamel - Haarlem<br />
Vaculus<br />
Tussen morgen en gisteren<br />
ligt het tijdloze woord<br />
dat ik vandaag spreek<br />
een wilde stroom<br />
een brij van klanken<br />
de tijd<br />
de milde stroom<br />
van grind zand klei
door mij getemd<br />
zoals morenen<br />
een vangnet zijn<br />
van de rivier<br />
toch gaat zij door<br />
gaat eeuwig door<br />
wordt meegesleurd<br />
vernieuwt zich<br />
de rivier<br />
in tijd en dromen<br />
“De tijd is een soort rivier van gebeurtenissen, een wilde stroom. want zodra iets<br />
gezien wordt, is het al weer meegesleurd en drijft er iets anders voorbij, dat ook weer<br />
meegevoerd zal worden.” Marcus Aurelius uit ‘Persoonlijke notities’.<br />
Marëtte van Wamel - Haarlem<br />
Leven bij de rivier<br />
Vroeger was het water in de rivier schoner,<br />
en was het leven wat gewoner.<br />
Ik zeg u,<br />
pure zuiverheid bestaat nu al in u.<br />
Men zegt over het leven bij de rivier,<br />
Vroeger was het gemoedelijker hier.<br />
Ik zeg u,<br />
Echte vriendelijkheid bestaat nu al in u.
Vroeger vormden man en vrouw een echtpaar,<br />
stond de vissersvrouw steeds weer voor haar man klaar.<br />
Ik zeg u,<br />
van onvoorwaardelijke liefde overstroomt uw hart nu al in u.<br />
Vroeger was er vreugde bij elke terugkeer,<br />
nu wil iedereen steeds maar weer meer.<br />
Ik zeg u,<br />
ware vreugde is nu al in u.<br />
Voor de vrede werd gevochten bij de rivier,<br />
men hield elkaar van weerszijden goed in het vizier.<br />
Ik zeg u,<br />
innerlijke vrede is nu al in u.<br />
Op zondagochtend is de rivier,<br />
een uitgestrekte leegte hier.<br />
Ik zeg u,<br />
een grenzeloze leegte is nu al in u.<br />
Staande in het water bij de pier,<br />
gaat men op in de stroming van de rivier.<br />
Ik zeg u,<br />
echte absorptie is nu al in u.<br />
De energie waarmee de rivier stroomt,<br />
is iets waar men tegenwoordig van droomt.<br />
Ik zeg u,<br />
alle levensenergie is nu al in u.<br />
Al het leven bij de rivier,<br />
het weerspiegelt uw gedachten.
En wat staat u dan te wachten,<br />
bijbehorende emoties stromen door u heen.<br />
Blij, bedroefd, boos of bang,<br />
emoties stromen door u heen als een rivier een leven lang.<br />
Wanneer de stroom van gedachten stilvalt in u,<br />
wordt een leven bij de rivier,<br />
een leven in het nu.<br />
Dan ontstaat ruimte voor een bezield leven hier,<br />
en is zuiverheid, vriendelijkheid, liefde, vreugde, vrede, leegte, absorptie en levensenergie volop<br />
aanwezig in het leven bij de rivier.<br />
Wordt uw leven een leven in flow.<br />
Arna Vliegen-Verschure - Neerijnen<br />
BAKENS AAN <strong>DE</strong> <strong>RIVIER</strong> <strong>2017</strong> – <strong>LEVEN</strong> <strong>BIJ</strong> <strong>DE</strong> <strong>RIVIER</strong>
Change language