Wintersport Magazine-Freerando-laplagne-Dec 2015
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
ODE AAN DE<br />
NOORDWAND<br />
F R E E R A N D O I N L A P L A G N E<br />
TEKST KOEN BAKKERS • FOTOGRAFIE TIM VANHOUTTEGHEM<br />
<strong>Wintersport</strong>ers die ooit in het Franse Les Arcs hebben rond gegleden kennen<br />
het imposante beeld van de beruchte la Face Nord de Bellecôte. Kijkend naar<br />
La Plagne heb je vanuit eerder genoemd skigebied namelijk een voortreffelijk<br />
uitzicht op deze noordwand van de gletsjer van La Plagne. Het enorme witte<br />
massief heeft een oogstrelende werking aan de horizon. Zo ook voor freerando<br />
specialist Koen Bakkers die je graag een rondleiding geeft in zijn off-piste<br />
keuken waar hij al een decennium lang poederontbijtjes klaarmaakt.<br />
Foto Tientallen spines en couloirs maken de noordwand tot<br />
een pretpark voor freeride fanaten als Koen Bakkers.
[FR]<br />
LA PLAGNE <br />
Hoogte:<br />
1.250 - 3.250 m<br />
Aantal liften: 97<br />
Pistekilometers:<br />
225 km<br />
6-daagse liftpas: € 246<br />
Afstand vanaf Utrecht: 1.100 km<br />
<br />
»la-plagne.com<br />
[1]<br />
[2]<br />
[3]
Ruim tien jaar geleden monsterde ik<br />
aan in het Franse wintersportdorp La<br />
Plagne om er voor een Nederlandse<br />
reisorganisatie te werken. Tijdens<br />
eerdere Franse wintersportvakanties had ik al tal van<br />
verhalen gehoord over deze mythische noordwand<br />
van de Bellecôte vol poedervelden zonder einde. La<br />
Face Nord is een bergrug van 6 kilometer lang die<br />
een graat heeft van oost naar noordwest. De top zelf,<br />
de Bellecôte, kent een hoogte van 3.417 meter. Het<br />
bijzondere aan dit in het oog springende massief is<br />
dat er over de 6 kilometer lengte een enorm aanbod<br />
aan off-piste ritten mogelijk is.<br />
Het bereiken van een entree naar keuze gaat van een<br />
simpele ski-in variant tot een toer van enkele uurtjes.<br />
Het eindpunt is Pont Baudin op 1.400 hoogtemeters.<br />
Tussen de skigebieden van Les Arcs en La Plagne<br />
loopt een weg die eindigt bij deze plaats. Hier rijdt<br />
een skibus die je weer afzet bij het liftennetwerk<br />
van Paradiski, de gezamenlijke naam van de twee<br />
skigebieden die middels een enorme gondelbaan met<br />
elkaar worden verbonden. Dit alles na een lekker glas<br />
drinken of lunch in de zon uiteraard.<br />
Alleen al op basis van deze informatie is het<br />
voor te stellen dat er een enorm potentieel aan<br />
hoogtemeters is om af te leggen. Alles in een nette<br />
verhouding met de moeite die je moet doen voor het<br />
bereiken van deze mooie lijnen. Afdalingen van 1.800<br />
hoogtemeters behoren zelfs tot de mogelijkheden.<br />
"So who needs a helicopter?"<br />
Het<br />
overgebleven<br />
restant gletsjer<br />
heeft slechts<br />
het formaat<br />
van een ferme<br />
indoorbaan<br />
TAL VAN POEDEROPTIES<br />
In het eerste jaar La Plagne was mijn poederliefde<br />
zo groot dat met een strakke tijdsplanning, twee<br />
ritten op een dag mogelijk waren. Alle varianten<br />
moesten verplicht worden afgetikt voordat ik naar<br />
Nederland terugkeerde. Sindsdien verhuis ik ieder<br />
jaar in december opnieuw voor de wintermaanden<br />
naar ditzelfde Franse bergdorp. De bedevaart van<br />
het skitoerisme zorgt daar nog steeds voor brood op<br />
mijn plank en ski’s onder mijn voeten. De off-piste<br />
routes kan ik inmiddels dromen. Bij deze een korte<br />
beschrijving van de mogelijkheden.<br />
Voor een noordwandafdaling is de Roche de Mio<br />
in La Plagne het startpunt. Vanuit daar vertrekken<br />
de bakjes, uit het jaartal rechte ski, naar het<br />
gletsjergedeelte van het skigebied. Als opwarmer<br />
kan er een verkorte route worden genomen naar<br />
het middenstation van de gletsjercabine. Zo heb je<br />
al een kleine 300 meter in de benen. De eigenlijke<br />
gletsjerhelling zelf ligt meer westelijk. Het gletsjerijs<br />
heeft de tand des tijd met moeite doorstaan. Het<br />
overgebleven restant heeft slechts het formaat van<br />
een ferme indoorbaan. Gletsjers of indoorbanen zijn<br />
echter niet de reden om hier te komen. De poederrijke<br />
noordwand staat op het programma.<br />
Vanaf het eindstation van de gletsjerlift heb je<br />
twee keuzes; links de stoeltjeslift Traversee, rechts<br />
de stoeltjeslift Glacier. Deze keuze hangt af van je<br />
meegenomen freeride materiaal. De afdalingen die<br />
te bereiken zijn via de Glacierlift vergen namelijk<br />
allemaal een toer set-up. De afdalingen die starten<br />
aan het einde van de stoeltjeslift Traversee zijn ski-in,<br />
dan wel een wandeling of bootpack (hike tocht) van<br />
maximaal 20 minuten.<br />
»<br />
<br />
foto's [1] Overzicht van de noordwand van de Bellecôte gezien<br />
vanaf Les Arcs - Vallandry. Foto: Cedric Meyer. [2] Touren in<br />
dromenland richting de Gros Glacier. [3] Tim Vanhoutteghem in<br />
abseil op weg naar de entree van Gros Glacier.<br />
WINTERSPORT MAGAZINE #29 // 81
KLASSIEKER ONDER DE AFDALINGEN<br />
Laten we de Traversee-opties nader bekijken. Deze<br />
lift wordt meestal bediend door een vrolijke man die<br />
met zijn deinende reggaetonmuziek de stemming er<br />
meteen goed in brengt. Als freerider ben je natuurlijk<br />
goed voorbereid en heb je je veiligheidsattributen bij je:<br />
lawinepieper, sonde, schep en eventueel een lawineairbag.<br />
En net zo belangrijk; je weet precies wat je in<br />
dergelijke grote flanken aan het doen bent of je bent<br />
veilig op pad met een gids.<br />
De meest klassieke afdaling aan deze zijde is 'la Petit<br />
Face Nord'. Deze bereik je door de piste Rochu over te<br />
steken. Vanaf deze zijde heb je ook een voortreffelijk<br />
uitzicht op de hele noordwand. Links zie je zijdes die<br />
richting het oosten neigen. Rechts volgen je ogen de<br />
graat naar de top van de Bellecôte. In een oogopslag<br />
zijn zo alle mogelijkheden in zicht. La Petite Face Nord<br />
is vooral populair bij skigidsen en bij de hoogste niveaus<br />
van de skischool. Vergelijk het met een zwarte afdaling<br />
of piste natur. Hier komen geen pistenbully's. Je kunt het<br />
dus hemels treffen of laten we zeggen uitdagend. Een<br />
belevenis is het zeker en de uitzichten zijn fenomenaal.<br />
Je skiet hier in het oudste en grootste nationaal park<br />
van Frankrijk; La Vanoise.<br />
Terug naar het einde van de stoeltjeslift Traversee. Pal<br />
tegenover de lift kun je na een korte klim tal van epische<br />
flanken induiken. Alle routes richting de top van de Bellecôte<br />
zijn vanaf deze zijde te bereiken. Serieuze freeride<br />
flanken zonder eind, zo lijkt het. Hier is lokale kennis<br />
zeker van belang dus zorg dat dit in je team aanwezig is.<br />
Een rit van afgelopen winter staat me hier nog vers in<br />
het geheugen. Na een stabiele periode die volgde op<br />
een sneeuwval van circa 30 centimeter zou de gletsjersector<br />
eindelijk weer open gaan. Samen met m'n<br />
skimaatjes besloten we om 'Couloir Cairn' non-stop<br />
van de top naar de bodem te strepen. Stukje bij beetje<br />
Je skiet hier<br />
in het oudste<br />
en grootste<br />
nationaal park<br />
van Frankrijk;<br />
La Vanoise<br />
gingen de liften in de sector open en onze gezichten<br />
stonden steeds vrolijker. Want dit beloofde first tracks op<br />
memorabele secties die dag. Na het openen van de Traverseelift<br />
stonden we in no-time bovenaan de betreffende<br />
couloir. De sneeuw lag inderdaad stabiel, slechts<br />
een licht spoor van sluff, meer niet. De couloir begon op<br />
45 graden die uitvlakt naar circa 35. Wat volgde was een<br />
afdaling over 800 hoogtemeters in gortdroge poeder.<br />
In dit bodemloze goed was het een waar feest om met<br />
grote ski's in Super-G bochten naar beneden te brommeren.<br />
Met heerlijke onbehouwen vreugdekreten bij<br />
het eindpunt.<br />
TOEREN NAAR AVONTUUR<br />
Terug naar de top. De freeride opties die starten vanaf<br />
de andere lift, de Glacier, vergen een toer set-up. Het<br />
terrein is uitermate geschikt voor freeride ski's met een<br />
toerbinding. Door de relatief korte duur van de toer is<br />
het namelijk niet noodzakelijk om een traditionele lichtgewicht<br />
toerski te gebruiken. We gaan tenslotte niet de<br />
Mont Blanc beklimmen of een huttentocht ondernemen<br />
van 2.000 hoogtemeters op één dag. De afdaling<br />
staat centraal. Een bredere ski van 100 millimeter of<br />
meer, met toerbinding, is ideaal. Hierdoor hoef je geen<br />
compromissen te sluiten voor het afdaalgedeelte. De<br />
brede ski helpt je namelijk met het drijfvermogen door<br />
de verse sneeuw en het gemixte terrein.<br />
Deze freeride-ski-met-toerbindingcombi is echt hot in<br />
skiland. Begrijpelijk. Want met de techniek reeds in de<br />
vingers komt zo het avontuur binnen handbereik. Met<br />
vellen kun je namelijk veel verder het terrein in. En een<br />
afdaling waar je moeite voor doet, geeft des te meer<br />
voldoening.<br />
»<br />
<br />
foto Een opwarmrun vanaf Roche<br />
de Mio richting het middenstation<br />
van de gletsjercabines.<br />
WINTERSPORT MAGAZINE #29 // 83
Wat overblijft is<br />
een wit<br />
maanlandschap<br />
met uitdagende flanken<br />
vol couloirs<br />
van 40 à 45 graden<br />
[1]<br />
De route via de Glacierstoeltjeslift leent zich perfect<br />
voor dergelijke mini-avonturen die maximaal tweeëneenhalf<br />
uur duren. Na de klim over de kam van de<br />
top van de Glacierlift lijkt de wereld te stoppen. Wat<br />
overblijft is een wit maanlandschap met uitdagende<br />
flanken vol couloirs van 40 à 45 graden. Zeker laat in<br />
het winterseizoen - met wat zachter weer en plakkende<br />
sneeuwval zonder wind - kun je het hier episch treffen.<br />
De flanken zijn dan volgesneeuwd en het eigenlijke<br />
toerseizoen gaat van start. Deze tochten zijn licht stijgend.<br />
Complex terrein wordt niet overbrugd maar het<br />
vergt wel enige ervaring.<br />
VEELZIJDIG FREERANDO<br />
Wie al veel freeride ervaring heeft, kan eens nadenken<br />
om het toeren nog verder uit te bouwen richting het<br />
ski-alpinisme. Fransen noemen deze tak van sport freerando.<br />
Rando is de Franse benaming voor toerskiën. Het<br />
freeride materiaal wordt alsmaar lichter waardoor men<br />
verder het terrein in trekt wat de overlap met de bergtechnieken<br />
bespoedigt, zoals abseilen en beklimmingen<br />
met pickel of ijsbijl. In de zomer kun je in de klimhal<br />
al aan de gang gaan met touwtechnieken. Daarnaast<br />
zijn er tal van cursussen op winterlocaties waar je deze<br />
technieken kunt leren.<br />
Zo ski ik in La Plagne vaak met mijn skimaatje Tim<br />
Vanhoutteghem de Gros Glacier-afdaling. Het is een<br />
klassieke korte freerando tocht met een mooie mix van<br />
alpinetechnieken en afdalen. Tim heeft een achtergrond<br />
»<br />
[2]<br />
<br />
foto's [1] Check van de couloiringang<br />
van de Gros Glacier. Wat is de<br />
staat en waar is het ankerpunt voor<br />
het touw? [2] Koen halverwege de<br />
ski-in variant van Couloir Cairn in een<br />
epische staat; 1.600 meter afdalen in<br />
gortdroge poeder.<br />
WINTERSPORT MAGAZINE #29 // 85
foto Tim checkt het<br />
ankerpunt voor het<br />
abseiltouw. Veertig<br />
meter abseilen<br />
gevolgd door een<br />
korte traverse en heel<br />
veel poeder in het<br />
verschiet.<br />
<br />
als alpinist. Mijn achtergrond is de brede lat. Een dergelijke<br />
combinatie sluit perfect aan op dit terrein. Na een<br />
half uur toeren daal je via een abseil de entreecouloir<br />
in. Na een korte traverse aan het einde van de abseil<br />
doemt daar het witte sneeuwlaken op; Gros Glacier<br />
op circa 3.200 meter. Het eindpunt, Pont Baudin, ligt<br />
1.800 meter lager. Deze tocht is dus niet alleen mooi<br />
vanwege de poederafdaling maar ook vanwege<br />
de afwisseling van technieken om de eigenlijke<br />
wand te bereiken. Het is een puzzel van<br />
bergbelevingen, die heel veel voldoening geeft.<br />
De freerando toers in het voorjaar zijn mijn<br />
favoriet. Rond deze tijd skiën we alleen niet<br />
meer tot Pont Baudin. De zon heeft zijn vernietigende<br />
werk dan namelijk al gedaan. Aan<br />
de beek gevuld met smeltwater is het uitstappen<br />
en ski's op de rug. De laatste honderden meters<br />
loop je door de groene velden en het bos. Het contrast<br />
is indrukwekkend. Bij de start bevind je je nog in een<br />
alpine omgeving. Beneden word je verwelkomd door<br />
de pracht van het volgende seizoen.<br />
Welk jaargetij of welke route je ook kiest, beneden in<br />
Pont Baudin komen alle vrijrijders samen. Bij het eindpunt<br />
tref je twee aangename restaurants. Dejeuner<br />
met een tarte maison of gewoon een glas drinken om<br />
te proosten op de mooie dag. Elk half uur vertrekt de<br />
skibus richting Peisey vanwaar je een verbindingslift<br />
richting Les Arcs pakt. Traditioneel gezien zijn de condities<br />
later in de winter het beste maar Koning Winter<br />
kan wispelturig zijn. Wat je ook treft, een mooie herinnering<br />
aan een spannend sneeuwavontuur levert het<br />
zeker op. •<br />
Op het<br />
witte doek<br />
<strong>Freerando</strong> actie van<br />
Koen Bakkers op<br />
film zien? Bekijk dan<br />
Nederlands eerste<br />
freeride film van<br />
Poederbaas; Down<br />
the powderline.<br />
TIP<br />
Met de doorlopende reisverzekering<br />
van de Nederlandse Ski Vereniging<br />
ben je ook off-piste goed verzekerd.<br />
Kijk voor meer informatie op:<br />
86 // WINTERSPORT MAGAZINE #29<br />
»wintersport.nl/reisverzekering