COMMEERE_APRIL_2018_LRweb

POLITIEK BRUGGE
Gemeenteraadsverkiezingen zijn in aantocht
Wordt politiek Brugge nog vrouwvriendelijker?
16
Op 14 oktober hebben gemeenteraadsverkiezingen
plaats en de electorale koorts is – ook in Brugge - nu
al aardig aan het stijgen. Prangende vragen (Wie wordt
burgemeester en wie niet?) zijn legio en daar wil De
Commeere, galant als altijd, er nog eentje aan toevoegen,
nl. zetten de Brugse vrouwen hun opmars verder?
Want het wordt al eens over het hoofd gezien dat politiek
Brugge tot de vrouwvriendelijkste steden van het
land behoort. En dat is allerminst vanzelf gekomen…
Enkele cijfers op een rijtje: de Brugse gemeenteraad
heeft momenteel 21 vrouwen op 47 raadsleden
(44 %) in de rangen en daarmee scoort Brugge
behoorlijk goed, want een aardig stukje boven het
nationaal gemiddelde (36 %). Met nog drie dames
erbij zou Brugge zowaar deel uit maken van het
selecte clubje van 16 van de in totaal 589 Belgische
gemeenten met meer vrouwen dan mannen in de
gemeenteraad.
Gelijkheid voor allen is één van de grote opdrachten
van de democratie. Deze gelijkheid werd niet
zomaar geschonken, maar moest worden afgedwongen,
en daar gingen dikwijls ettelijke decennia
overheen. Neem nu het stemrecht. Algemeen enkelvoudig
stemrecht komt er pas in 1919 en dan nog
alleen voor mannen. Vooraleer de vrouw identieke
rechten zal verwerven moet er nog eens 29 jaar, tot
1948, worden gewacht.
De grote revoluties van het einde van de 18de en het
begin van de 19de eeuw komen vooral de mannen
ten goede, en al genieten de vrouwen uiteraard mee
van de nieuwe vrijheden, deelnemen aan de besluitvorming
is er nog altijd niet bij.
Zusterlijkheid
De Franse revolutie met als leuze “Vrijheid, gelijkheid
en broederlijkheid” wil een maatschappij creeren
zonder privilegies en onderdrukking. Geen
wonder dan ook dat de vrouwen mee op de barricades
staan en dat blijft niet zonder gevolgen, want ze
verwerven meteen een grotere gelijkheid binnen het
huwelijk. Tegelijk groeit in Frankrijk ook het aantal
zgn. vrouwenclubs, zij het dat ze van korte duur zijn,
want in 1793 worden ze bij decreet verboden.
Tot aan de nederlaag in 1815 in Waterloo leven ook
wij een tijdlang onder het Franse regime en dat hebben
ook de vrouwen geweten. In 1804 kondigt Napoleon
immers zijn Burgerlijk Wetboek af en daarin
wordt de ongelijkheid tussen man en vrouw wettelijk
vastgelegd. In het gezin draagt de man alle gezag en
vertegenwoordigt hij ook als enige zijn gezin voor de
buitenwereld.
Bij de Belgische revolutie van 1830 nemen ook vrouwen
actief deel aan de esbattementen, maar worden
daarvoor karig beloond. De Belgische Grondwet die
in 1831 wordt afgekondigd is weliswaar vooruitstrevend
omwille van de vele vrijheden, erg democratisch
is ze echter niet over de gehele lijn. Inspraak is
slechts het voorrecht van een beperkte groep (mannelijke)
burgers die hoge belastingen betalen (het
zgn. cijnskiesrecht). Dat gaat om slechts 1 % van de
totale bevolking. Zo wordt 99 % uitgesloten omdat
ze niet rijk genoeg is of omwille van hun sekse. Dit
betekent een achteruitgang in vergelijking met de
toestand onder het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden
(1815-1830) toen sommige vrouwen onder
bepaalde omstandigheden wél mochten stemmen.
In het begin van het onafhankelijke België protesteren
slechts enkele vrouwen tegen deze gang van
zaken. Het gaat meestal om progressieve dames uit
de hogere burgerij die een goede opleiding hebben
genoten, maar ze zijn onvoldoende talrijk om een
| de Commeere |