Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Voor leuke vrouwen die ook moeder zijn<br />
Toffe<br />
goodiebag<br />
VAN € 295 VOOR<br />
€ 34,95<br />
Dol op<br />
kinderen<br />
MAAR NIET DIE VAN EEN ANDER<br />
Spender<br />
trouwt vrek<br />
‘HIJ CHECKT ELK BONNETJE’<br />
Afvallen kan<br />
altijd nog<br />
‘BLIJ MET MIJN PORNOLIJF’<br />
Vakantie<br />
stress<br />
NAAR ITALIË MET JE LUIE SCHOONZUS<br />
& ANDERE TOESTANDEN<br />
KIM KÖTTER<br />
Over ivf,<br />
de liefde<br />
& haar<br />
jongetjes<br />
NUMMER 08 | 2018 | € 5,95<br />
MAMA IS EEN FEESTBEEST | KRIJSEN IN DE SUPERMARKT | FESTIVALMODE
EEN TWEEDE KIND, EEN HUIS<br />
IN AANBOUW EN OOK NOG DE<br />
BRUILOFT. PRESENTATRICE KIM<br />
KÖTTER (36): “HET IS MISSCHIEN<br />
OOK WEL WAT VEEL IN ÉÉN JAAR.”<br />
interview JORINDE BENNER fotografie MARK GROENEVELD styling MAUREEN KENGEN visagie SELKE STOJANCIC
KIM jurk RIVER ISLAND YOUP pakje<br />
MOODSTREET BY KIM KÖTTER MUCK<br />
T-shirt WE MUCK T-shirt WE FASHION |<br />
short LITTLE LABEL JAAP overhemd<br />
MANGO | bermuda MANGO<br />
KEKMAMA 19
Voor Nederlandse begrippen zou Kim nog<br />
met bevallingsverlof moeten zijn, wanneer ze<br />
aanschuift op en zonovergoten terras aan de<br />
Loosdrechtse Plassen, vlak bij haar huis. Ze bestelt<br />
een cappuccino en dubt even boven de<br />
lunchkaart. Straalt: “Lekker zeg, ik mag nu natuurlijk<br />
alles weer eten.” Ze heeft eigenlijk helemaal<br />
geen zwangerschapsverlof genomen, zegt ze. “Voor<br />
mijn presentatiewerk op tv heb ik er officieel wel recht<br />
op, maar ik had weer zo’n zin om te werken. Het gaat<br />
prima zo.” Twee weken na haar badbevalling stond ze<br />
in galajurk de Beauty Awards te presenteren. Vriend<br />
(singer-songwriter Jaap Reesema) mee met baby Youp, en<br />
zij tussendoor voeden in de kleedkamer.<br />
Ze praat oernuchter, noemt zichzelf<br />
‘ook maar een meisje uit de provincie’. Maar niet alles gaat makkelijk.<br />
Haar zwangerschappen kwamen niet zonder slag of stoot<br />
tot stand. “De eerste keer duurde het tweeënhalf jaar. De artsen<br />
konden niets ontdekken. Op rode lopers en in interviews kregen<br />
we steeds weer die vragen: ‘Wanneer komen er kinderen?’ Liep ik in<br />
een babywinkel om een cadeautje te kopen, kreeg ik meteen een<br />
belletje van Shownieuws: ‘Goh, ben je zwanger?’<br />
Jaap en ik hadden onze kinderwens al vroeg tegen elkaar uitgesproken,<br />
maar zo simpel was het dus niet. Toen de fertiliteitskliniek – in Twente,<br />
lekker anoniem – na twee jaar onderzoeken en pogingen ivf voorstelde,<br />
wist ik intuïtief: dit gaat lukken. Ik had alleen nooit voorzien hoe intensief<br />
en emotioneel zo’n traject is.” Kim verdroeg de behandelingen naar eigen<br />
zeggen vrij goed. “Jaap prikte me met hormonen, zo lief. Wat ik het zwaarst<br />
Zo, die heeft<br />
er zin in,<br />
zeiden we<br />
toen het<br />
embryo werd<br />
geplaatst’ ><br />
vond, was dat ons hele leven draaide om ivf. Er móest zoveel. We moesten<br />
spuiten, we moesten naar de kliniek, we moesten sex hebben. Jaap zei: ‘Moeten<br />
we niet stoppen?’ ‘No way’, zei ik. ‘Nu gaan we door ook.’” Bij de eerste ivf-poging<br />
zat Jaap in het buitenland. “Mijn moeder ging mee. Op de echo zagen we hoe het<br />
embryo in mijn buik werd geplaatst. ‘Zo, die heeft er zin in’, zeiden we tegen elkaar.<br />
En dat was ook zo. Ik heb geen moment gedacht dat het mis zou gaan.”<br />
Toen Muck één was, startte Kim opnieuw met hormooninjecties. “We dachten dat het<br />
weer lang zou gaan duren. Maar een maand later was het al raak. Voor Jaap is het wel<br />
goed zo, met twee kinderen, maar ik sluit een derde niet uit. Ik kom zelf uit een gezin<br />
met drie kinderen, Jaap uit een gezin met vijf. En wat een grote rol speelt: uit het ivf-traject<br />
voor Muck zijn vier sterke embryo’s voortgekomen. Daarvan hebben we er nu twee gebruikt.<br />
Die andere twee kan ik niet zomaar weggooien, dat zijn voor mij een soort kindjes<br />
geworden. Feitelijk is het een vierling.”<br />
KEKMAMA 20
KIM overslag top MANGO | hemd<br />
AMERICA TODAY | short C&A | slippers<br />
ROLLIE YOUP T-shirt LITTLE LABEL |<br />
broekje MOODSTEET BY KIM KÖTTER
de<br />
stijl<br />
van<br />
WIJ WILLEN OOK<br />
WEL NET ALS KIM<br />
KÖTTER FLANEREN<br />
OP HET STRAND.<br />
productie MAUREEN KENGEN<br />
10<br />
6<br />
1<br />
7<br />
1 corrigerend badpak € 44,99 WHKMP’S<br />
BEACHWAVE | 2 jumpsuit € 89,95 NATIVE YOUTH VIA<br />
ZALANDO.NL | 3 slipper € 34,99 MY-JEWELLERY.COM<br />
| 4 tanktop € 24,95 MOSS COPENHAGEN | 5 jurk<br />
€ 59,99 MANGO | 6 t-shirt € 24,99 WEFASHION |<br />
7 broek € 89 & OTHER STORIES | 8 oorbellen<br />
€ 9,99 STRADIVARIUS | 9 oneshoulder badpak<br />
€ 29,99 H&M | 10 top € 49,00 & OTHER<br />
STORIES | 11 tas € 29,95 ZARA | 12 kleed<br />
€ 23,95 SCARFZ.NL | 13 sandaal € 50<br />
MTNG VIA SARENZA.NL | 14 zonnebril<br />
€ 44,99 POLETTE | 15 bikinibroek<br />
€ 27,95 en bikinitop € 33,95 IVYREVEL<br />
VIA ZALANDO.NL | 16 peeptoe pump<br />
€ 99,99 MANFIELD | 17 pantalon<br />
€ 34,95 VILA | 18 strooien hoed<br />
€ 14,99 H&M | 19 strandtas € 49,95<br />
PIECES VIA DUIFHUIZEN.NL<br />
13<br />
18 19<br />
14
2<br />
3<br />
5<br />
4<br />
8<br />
9<br />
11<br />
12<br />
15<br />
16 17
Woestijn<br />
KINDEREN<br />
WATER, KOMPAS EN HOND MEE,<br />
EN DAN OP AVONTUUR.<br />
fotografi e NATASJA NOORDERVLIET styling JASMIJN BRABER visagie BARBEL HEUSINKVELD
V.L.N.R.: SIEM hemd € 31 BOBO CHOSES<br />
| jeans € 7,99 ZEEMAN | schoenen € 4<br />
PRIMARK | zonnebril € 12,99 REAL KIDS<br />
SHADES IZA shirt € 39 HUNDRED PIECES |<br />
broek € 39,99 NOP BY NOPPIES | schoenen<br />
€ 19,90 C&A | speldjes € 1,99 SO LOW<br />
SARA rode jumpsuit € 55 HUNDRED PIECES<br />
| geel shirt € 7,99 H&M | sokken € 6 per 5<br />
paar HEMA | schoenen € 64,99 NIKE VIA<br />
SARENZA.NL NIKKI gestreept jurkje € 10,99<br />
WE FASHION | sokken € 13,95 SPROET &<br />
SPROUT | regenlaarsjes € 16,99 SARENZA<br />
POP VIA SARENZA.NL<br />
KEKMAMA 45
Bolle Bertha<br />
NEEMT NOG<br />
EEN WIJNTJE
OP BORRELS EN FEESTJES VERGEET FRANCIEN<br />
VOOR HET GEMAK DAT ZE EIGENLIJK MOET<br />
AFVALLEN, MAAR ZE BLIJFT HOOP HOUDEN.<br />
“ONDER DIE HEERLIJK ZACHTE LAAG WAARIN<br />
MIJN KINDEREN ZO GRAAG WEGKRUIPEN, ZIT<br />
EEN GODDELIJK LICHAAM.” tekst FRANCIEN VAN DER VALK beeld ISTOCK<br />
Ik ben nooit dun geweest. Ook niet dik. Hooguit een beetje stevig. Nee, mollig, dat klinkt gezelliger.<br />
Ik zit structureel net iets boven mijn BMI. Op sommige momenten kan me dat geen moer<br />
schelen. Vooral op etentjes, borrels, verjaardagen en andere sociale gelegenheden. Alleen als ik<br />
in de zomer weer in die verrekte bikini moet, voel ik me toch niet helemaal gelukkig.<br />
Ik ben ze weleens kwijt geweest, die overtollige kilo’s. Toen ben ik fanatiek aan het sonjabakkeren<br />
gegaan en viel ik vijftien kilo af in tien weken. Slank en sexy trok ik backpackend<br />
door Turkije. De kilo’s die ik kwijt was geraakt droeg ik op mijn rug in de vorm van slaapgerei,<br />
voedsel en kleding. Best zwaar. kan ik je zeggen. Dat had ik dus al die tijd 24/7<br />
meegesjouwd. Na die vakantie bleef ik keurig op gewicht.<br />
Het ging weer mis rond de zwangerschap van dochter één. Voor het eerst in onze zevenjarige<br />
relatie haalden we friet bij de snackbar. Gewoon omdat ik er zin in had. Dat was me<br />
werkelijk nooit eerder overkomen. Ook hield ik ineens van oliebollen. Kwamen we langs<br />
een oliebollenkraam, dan moest onmiddellijk mijn onbedwingbare oliebollenbehoefte<br />
worden bevredigd. Ook als die oliebollenkraam op de ongezellige parkeerplaats van de<br />
lokale bouwmarkt stond. En dat terwijl ik er op oudjaarsavond gewoonlijk één, hooguit<br />
twee voor de beleefdheid wegwerkte. Om mezelf er vervolgens aan te herinneren dat ik ze<br />
eigenlijk helemaal niet lekker vond.<br />
Toen ik borstvoeding gaf smolten de zwangerschapskilo’s<br />
maar mondjesmaat weg. Tegen de tijd dat ik een piepklein<br />
beetje richting streefgewicht ging, besloten we voor kind<br />
twee te gaan. Net als de eerste kwam dit kind niet helemaal<br />
vanzelf. Tijdens een van onze ziekenhuisbezoekjes werd<br />
mijn gewicht genoteerd. De verpleegkundige zei terloops:<br />
“Jij bent sowieso iemand die schommelt met haar gewicht, nietwaar?” Pardón? Ja, ik was<br />
afgevallen, zwanger geworden, aangekomen, weer een beetje afgevallen, nog niet helemaal<br />
happy, maar goed. Hoe kwam ze erbij mij dit naar mijn hoofd te slingeren? Ik perste er een<br />
geforceerde glimlach uit: “Ja, ach, nou ja, een beetje...” Van binnen kookte ik. Het raakte<br />
me. Het was confronterend. Ze had gelijk. Ze had gloeiende gloeiende gelijk. Heel irritant.<br />
De zwangerschap van dochter twee verliep net zo als de vorige ronde. Friet en oliebollen<br />
><br />
KEKMAMA 113
Deel jouw<br />
#Zon<br />
moment op<br />
facebook, twitter<br />
of instagram met<br />
#ZonZeeStress.<br />
Zee<br />
Stress<br />
HET WERKT ZO: UITKNIPPEN<br />
EN INLEVEREN BIJ JE GEZIN,<br />
DEZE VOUCHERS.<br />
helpt
ALS JULLIE<br />
JEZELF EVEN<br />
INSMEREN,<br />
doet<br />
mama een<br />
tukje<br />
MAMA LIGT NU<br />
EEN KWARTIER<br />
OP EEN<br />
LUCHTBED.<br />
In stilte<br />
PAPA GAAT NU<br />
MET JULLIE<br />
EEN IJSJE HALEN<br />
e nb l i j ft<br />
een uur<br />
weg<br />
JA, WE ETEN<br />
VANDAAG<br />
WEER PATAT<br />
Deal<br />
er maar<br />
mee<br />
DE KOMENDE<br />
200 KILOMETER<br />
ZIJN JULLIE STIL.<br />
Please<br />
<strong>Mama</strong><br />
leest<br />
haar boek<br />
uit<br />
VANDAAG NOG<br />
foto ISTOCK<br />
Nu<br />
een uur<br />
geen<br />
ruzie<br />
<strong>Mama</strong><br />
VERSCHOONT<br />
GEEN LUIERS<br />
KOOKT NIET<br />
WAST NIET AF<br />
POETST GEEN<br />
KINDERTANDEN<br />
<strong>Mama</strong><br />
mag<br />
NU<br />
wijn<br />
<br />
ALVAST CADEAU VOOR JOU: KEK MAMA VOUCHERS.<br />
KIJK VOOR MEER LEUKS OP KEKMAMA.NL/ZONZEESTRESS<br />
KEKMAMA 75
KIM TRIESSCHEIJN (38) WOONT SAMEN MET<br />
BRAM (42) EN IS MOEDER VAN CHARLIE (2)<br />
“Vroeger ging ik vooral naar mainstreamfestivals<br />
zoals Lowlands en Pinkpop, nu kies<br />
ik voor festivals in de natuur, waar kunst is<br />
en bezoekers zich mooi aankleden. Waar<br />
iedereen zich welkom voelt, van kinderen tot<br />
tachtigjarigen.<br />
Mijn vriend en ik gaan zo’n vijf keer per jaar<br />
met vrienden naar een festival, soms een dag,<br />
soms een weekend. Twee keer zonder onze<br />
zoon, de andere weekenden nemen we hem<br />
mee. Net een minivakantie: we ontbijten bij de<br />
tent, gaan ’s ochtends met Charlie naar het<br />
strand en vervolgens dansen in het bos.<br />
Charlie vindt het fantastisch. Hij zit graag<br />
op Brams nek, te klappen met zijn blauwe<br />
oor doppen op. We krijgen bovenal positieve<br />
reacties. ‘Wat tof dat je dit nog kunt doen als<br />
je kinderen hebt’, zeggen mensen dan verrast.<br />
Als Charlie mee is, passen we ons aan hem<br />
aan: is hij de muziek even zat, dan is er altijd<br />
wel een speelhoek; lang leve de familiefestivals.<br />
En als hij honger heeft of moe is, regelen we<br />
dat hij kan eten of een middagdutje kan doen.<br />
In de tent, of onze bolderkar. We verdelen de<br />
avonden: de ene avond blijf ik bij onze tent en<br />
de andere avond mijn vriend.<br />
Een paar keer ben ik naar festivals in het<br />
buitenland geweest, zoals Wilderness in<br />
Engeland en Burning Man in Amerika. Hoe<br />
tof dat ook was, dat doe ik nu niet zo makkelijk<br />
meer. Ik ga niet een week lang in een<br />
woestijn dansen zonder dat contact met mijn<br />
kind mogelijk is.<br />
Voorheen dacht ik nooit na over het aantal<br />
biertjes, maar als moeder ligt mijn drinktemp o<br />
lager. Met een tweejarige kun je je niet makkelijk<br />
meer een kater permitteren Het scheelt<br />
dat ik lang kan teren op zo’n festival. Ben ik<br />
misschien een dag doodop, maar hartstikke<br />
vrolijk.” ><br />
‘OP MEER-<br />
DAAGSE<br />
FESTIVALS<br />
HEBBEN WE<br />
OM EN OM<br />
OPPASDIENST’
KEKMAMA 79
ertel het de kinderen<br />
OG<br />
MAAR<br />
IET
ALS JE MAN EEN ANDER HEEFT MAAR JE WIL<br />
NIET SCHEIDEN, KUN JE NATUURLIJK OOK<br />
DOEN ALSOF ER NIETS AAN DE HAND IS. ‘DE<br />
KINDEREN WAREN TOCH AL GEWEND DAT<br />
HIJ ER WEINIG WAS.’ tekst DORINE HERMANS beeld ISTOCK<br />
ANNEMARIE (40), BINNENHUISARCHITECT, GESCHEIDEN VAN ONCOLOOG DIRK (45), MOEDER<br />
VAN ELISE ( 13) EN JOOSJE (12). “Anderhalf jaar geleden zei hij het. Dat hij bij me wegging. Hij<br />
hield veel van me, maar alleen nog als maatje, niet meer als geliefde.<br />
Eerst dacht ik dat het een grap was. Wij gingen al vijftien jaar door voor het ideale paar. We<br />
vulden elkaar aan: hij was stabiel en rustig, ik een opgewonden standje. Dirk werkt keihard,<br />
maar ons gezin stond op nummer één. Hij was de ideale echtgenoot, de ideale vader. Zelfs<br />
onze hond overstelpte hij met liefde.<br />
Toen kwam die afschuwelijke avond. De kinderen waren naar bed, we zaten bij de open<br />
haard met een glas wijn. Het klinkt als een cliché uit ouderwetse contactadvertenties. Maar<br />
clichés zijn er niet voor niets. Ik zat dromerig naar de vlammen te turen, af en toe een slokje.<br />
Toen zei hij, heel rustig, dat hij me iets wilde vertellen en begon zijn slechtnieuwsgesprek.<br />
Daar is hij in getraind als oncoloog. Hij moet patiënten kunnen vertellen dat ze doodgaan. Zo<br />
voelde het voor mij ook nu. Hij kwam meteen tot de kern, dat doen ze in die gesprekken.<br />
Hij was verliefd op een nieuwe collega. Daar had hij vergeefs tegen gevochten. Hij koos voor<br />
haar. Hij kon niet anders. Hoe moeilijk hij het ook vond, want hij hield nog steeds van me, en<br />
ongelooflijk veel van de kinderen. Toen liet hij een stilte vallen zodat ik kon reageren. Dat<br />
staat ook in de boekjes van slechtnieuwsgesprekken.<br />
Maar ik reageerde niet. Ik had het gevoel dat ik in een frontaal<br />
auto-ongeluk was beland. Hoe reageer je dan? Je bent alleen<br />
maar verbaasd dat je nog leeft. En je blijft heel stil zitten. Toen<br />
ging hij verder. Door zijn verliefdheid had zich gerealiseerd dat<br />
we uit elkaar waren gegroeid, zei hij. Hij had zich de laatste<br />
jaren verveeld in ons huwelijk. Dat had hij nooit gezegd omdat hij geen gedonder wilde<br />
thuis. Hij had het veel te druk in het ziekenhuis. ‘Ik snap nu waarmee,’ stamelde ik nog. Hij<br />
dacht nu dat hij misschien al eerder was weggegaan als hij minder plichtsgevoel had. Een<br />
plichtsgevoel dat was ontstaan in zijn jeugd. Zijn eigen ouders waren ook gescheiden. Dat<br />
had hij heel erg gevonden.<br />
Zijn vriendin had een zoon van vijf. Ook zij zou gaan scheiden. Annelies heet ze, ik kan haar<br />
naam nog steeds moeilijk uitspreken. Ik ben nog nooit zo geschrokken. Het is ongelooflijk wat<br />
het met je doet om van het ene op het andere moment verlaten te worden. Het staat bovenaan<br />
in de lijst met trauma’s.<br />
><br />
KEKMAMA 37
WE<br />
ELD<br />
LD ER<br />
EIS
OP<br />
REIS<br />
MET OF ZONDER JE GEZIN<br />
NA DE SCHEIDING HAALDE<br />
INGE POELL (42) HAAR DRIE<br />
DOCHTERS VAN SCHOOL<br />
EN BEGON AAN EEN WERELD-<br />
REIS DIE NU AL DRIE JAAR<br />
DUURT. “WE KOMEN NOG<br />
LANG NIET TERUG.” tekst en foto’s INGE POELL<br />
“De kinderen en ik waren moe. Onze lontjes waren<br />
kort. Mijn relatie was op de klippen gelopen. Silvana<br />
was elf, Sheree vijf en Suze nog een baby. Ik had een<br />
eigen bedrijfje en werkte dag en nacht. Traktaties, kinderfeestjes,<br />
helpen op school – ik zei nooit nee. Met mijn<br />
bakfiets volgeladen met kinderen maakte ik heel wat<br />
kilometers. Als ik de klep van de brievenbus hoorde,<br />
sloeg mijn hart een slag over: weer een rekening. Dit<br />
moest anders, besloot ik. Ik verkocht mijn bakfiets, zei<br />
ons huurhuis op en plunderde mijn bankrekening. Een<br />
echt plan had ik niet, we zouden wel zien.<br />
Ik moest even slikken toen we na een lange reis<br />
aankwamen in Manzanillo, het dorpje in Costa Rica waar<br />
ik een houten huisje had gehuurd. Ik zag de oceaan, de<br />
jungle, een paar huisjes en wat smoezelige winkeltjes. De<br />
cultuurschok was enorm, maar al snel vonden we onze<br />
draai. De kinderen genoten van de wilde dieren in onze<br />
eigen tuin. De eerste nacht zaten we om vijf uur rechtop<br />
in bed. Het was pikdonker en we hoorden een hard,<br />
brullend geluid. Het duurde even voor we het geluid<br />
konden plaatsen: brulapen. Hoe gaaf. We renden in onze<br />
pyjama’s naar buiten, camera’s in de hand. Soms namen<br />
we de rammelende bus naar het dichtstbijzijnde stadje,<br />
Puerto Viejo. Onderweg maakten we er een wedstrijdje ><br />
KEKMAMA 87
Nu i<br />
de wi<br />
OF KOOP HEM OP KEK
n<br />
nkel<br />
MAMA.NL/MAGAZINE