Tussen Vecht en Eem, 2007 Loosdrecht

het artistieke en intellectuele verkeer daar
moet veel hebben gecompenseerd. Eerder
dan als 'heer van Mijnden en de beide
Loosdrechten' zal men in hem hebben gezien
de 'heer van Eikenrode', een titel die niet
bestaat, maar die wel is gebruikt, bijvoorbeeld
in 1940 voor kleinzoon Jan Elias Hacke,
in een artikel van ene R.v.O. over diens orchideeënkwekerij
(HKL, nr. 122).
Zowel Potgieter als mevrouw Bosboom-
Toussaint merkten bij het overlijden van de
oude Hacke op, dat de kinderen niet de meest
bedroefden leken bij hun bezoek van rouwbeklag.
Bosboom had er zich zelfs aan geërgerd.
De vertrouwde gasten van Hacke sympathiseerden
eigenlijk het meest met de schoonzoon
Van Tienhoven, met wie vooral de Bosbooms
de relatie zouden voortzetten. Met
Eikenrode als cultureel brandpunt was het nu
afgelopen. De buitenplaats en het ambachtsheerschap
kwamen aan de oudste zoon Conrad
Jan, 'met hart en ziel buitenman', volgens
Potgieter, 'hij zoude gaarne burgemeester
van Loosdrecht worden'.
Dat is hij ook geworden, van 1875 tot
1892. Het burgemeesterschap gaf hem een
deel van de bevoegdheden die de wetgever
nu juist aan de ambachtsheren had ontnomen
na de Franse tijd en met name bij de invoering
van de grondwet van 1848. In het archief
van de heerlijkheid Mijnden en de Loosdrechten
drogen de stukken met betrekking
tot de uitoefening van het ambachtsheerschap
na de helft van de eeuw vrijwel helemaal
op. Er zijn er nog wat wegens het verval
der tiendplichtigheid van elf tiendblokken
onder de gemeente Loosdrecht en de daarbij
horende schadeloosstelling voor de eigenaar,
die er alleen zijdelings iets mee te maken
hadden. Voor de rest gaat het over 'Aanir
* #v
fan Elias Hacke in orchideeënkas op Eikenrode.
134 TVE 25e jrg. 2007