Vorsten 2019_5

Enkele maanden later, in april 2012, stelt hij
de wereld zijn verloofde Stéphanie voor en
maakt bekend dat in oktober datzelfde jaar
de huwelijksklokken zullen luiden. Alle ogen
zijn gericht op de van nature zo verlegen
Stéphanie, maar de liefde lijkt haar vleugels
te geven. In een interview vlak voor het huwelijk
wordt haar gevraagd of zij gelooft in de
prins op het witte paard, waarop zij openhartig
antwoordt: ‘Ik geloof daar niet alleen in, ik
denk zelfs dat ik hem heb gevonden!’ Over
haar eerste ontmoeting met Guillaume
vertelt ze: ‘Ik zei tegen een vriendin dat ik
zo’n bijzondere man was tegen gekomen met
wie ik zo veel gemeen heb. Ik geloofde niet
dat zo’n man zou bestaan. Dus ja, natuurlijk
geloof ik in een droomprins.’
Het burgerlijk huwelijk zal op 19 oktober
worden voltrokken, gevolgd door de kerkelijke
inzegening een dag later. De voorbereidingen
zijn in volle gang wanneer het noodlot zich
voltrekt: Stéphanies moeder krijgt een herseninfarct
en overlijdt geheel onverwacht op
26 augustus 2012 op 70-jarige leeftijd. De aanstaande
bruid is overmand door verdriet, want
juist haar moeder, die vanaf het begin bij de
geheime romance met Guillaume betrokken
was, zal er niet bij zijn wanneer ze haar jawoord
geeft. Alix de Lannoy-della Faille wordt in
Anvaing begraven. Iedereen had het begrepen
als Stéphanie het huwelijk had willen uitstellen,
maar ondanks haar verdriet verandert ze de
plannen niet. Het is een moeilijke tijd, waarin
Guillaumes moeder groothertogin Maria Teresa
haar toekomstige schoondochter enorm tot
steun is, zo vertelt Stéphanie later.
Op 20 oktober loopt Stéphanie in een adembenemende
bruidsjurk van Elie Saab, met
op haar hoofd het Lannoy familiediadeem,
de Onze-Lieve- Vrouwekathedraal binnen.
Haar broer Jehan begeleidt haar naar het
altaar; voor haar 90-jarige vader zou dat een
te grote opgave zijn. Maar graaf Philippe de
Lannoy zit vol trots in de kerkbank wanneer
zijn dochter haar jawoord geeft aan haar grote
liefde. Ter nagedachtenis aan Alix de Lannoy
begint de huwelijksceremonie met een minuut
stilte. En de bruid draagt zowel haar eigen als
haar moeders verlovingsring.
ZELF BOODSCHAPPEN DOEN
Bewust van haar rol als toekomstige groothertogin
van het enige groothertogdom ter
wereld, geeft Stéphanie haar Belgische nationaliteit
op omdat ze vindt dat ‘het Belgische
staatsburgerschap niet overeenkomt met de
functie die mij nu te wachten staat.’ Ze kiest
voor een Luxemburgs paspoort mét de kanttekening
dat België altijd het land van haar
jeugd zal blijven: ‘Daar liggen mijn roots.’
De huwelijkse staat bevalt de echtelieden
goed. Stéphanie wil een zo gewoon mogelijk
leven leiden, waartoe ze zelf boodschappen
‘Ik zei tegen
een vriendin
dat ik zo’n
bijzondere
man was
tegengekomen
met wie ik
zo veel
gemeen heb’
doet en (liefst samen met haar man) kookt.
De twee nemen ook niet hun intrek in Kasteel
Berg, de residentie van de groothertogelijke
familie, maar in een villa in Luxemburgstad.
Ze vullen elkaar perfect aan, zo vertelt
Stéphanie: ‘We helpen elkaar veel. Ik vergezel
mijn man vaak tijdens economische missies,
dat is meer zijn taak. Op zijn beurt steunt
Guillaume zaken die ik belangrijk vind, zoals
kunst en cultuur.’ Die zaken worden perfect
geïntegreerd in Stéphanies officiële taken als
erfgroothertogin. Zo wordt ze voor zitter van
de Raad van Bestuur van MUDAM, het
Luxemburgse museum voor moderne kunst.
In juni 2018 zorgen Guillaume en Stéphanie
voor een verrassing door bekend te maken dat
ze na de zomer naar Londen zullen verhuizen.
Guillaume volgt inmiddels in de Britse hoofdstad
een postuniversitaire studie aan het Royal
College of Defence Studies (RCDS), die goed
aansluit bij zijn eerdere opleiding aan de Britse
Koninklijke Academie Sandhurst en zijn studie
politieke wetenschappen. Voor Stéphanie is
dit de gelegenheid bij uitstek om een opleiding
kunstgeschiedenis aan het Sotheby’s Institute
te volgen.
In januari dit jaar moet het echtpaar om
een zeer verdrietige reden de reis naar België
maken: Stéphanies vader is op 96-jarige leeftijd
overleden. Onder anderen koningin Mathilde
en Guillaumes vader groothertog Henri zijn
aanwezig bij de rouwmis in de Saint-Amand
kerk in Anvaing om Stéphanie te steunen.
Het Luxemburgse volk vraagt zich echter af
of Stéphanie wellicht nog een ander groot verdriet
met zich meedraagt. Voordat ze elkaar het
jawoord gaven, vertelden Guillaume en zij dat ze
graag een groot gezin wilden. Ze zeiden te hopen
dat de eerste baby zich binnen drie jaar zou aandienen.
Maar na ruim zes jaar huwelijk is er nog
geen kind. En wordt Stéphanie geregeld geconfronteerd
met nieuwsberichten dat ze zwanger
zou zijn, en de vraag of er binnenkort babynieuws
te melden is. Ruim twee jaar geleden
reageerde ze op die vraag met: ‘We hebben nog
geen plannen om een gezin te stichten. Voor
ons is het belangrijk zo vaak mogelijk de tijd te
vinden voor elkaar en om af te spreken met onze
vrienden en naaste familie.’ Nu antwoordt ze op
dezelfde vraag: ‘Dat zal een verrassing zijn.’ •
FOTO’S ANP, GETTYIMAGES
112