De Buurtgenoot 6, november 2019
't Zachte Nieuws van 't Harde
't Zachte Nieuws van 't Harde
- TAGS
- woning
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
de praat gehouden.<br />
In de jaren tachtig beleeft de Nederlandse<br />
industrie reorganisatie op reorganisatie.<br />
Ook bij Philips is dit het geval. Het aantal<br />
werknemers wordt steeds verder teruggebracht<br />
en veel productie verhuist naar andere<br />
landen. Voor Wim betekent dat: vervroegd<br />
pensioen in 1991, als hij 55 is. Hij stort zich<br />
eens te meer op zijn tuin, zijn vogels en al<br />
ijn muzikale bezigheden.<br />
Wim is organist in de Maranathakerk, maar<br />
óók jarenlang in de Gereformeerde kerk van<br />
Oldebroek. Vieringen en zangactiviteiten in<br />
’t Poshuis, in <strong>De</strong> Voord en op zorgboerderij<br />
Klein Rhijnvis worden door Wim op het orgel<br />
ondersteund. Sinds juli 1988, vanaf de start,<br />
begeleidt Wim de zang tijdens de weeksluitingen<br />
in Mariposa en tot op vandaag is hij actief<br />
als organist in Seewende.<br />
DE BRAND<br />
Aan de brand in ’t Harde, op 18 juni 1970,<br />
heeft Wim een bijzondere herinnering. Hij is<br />
in Zwolle, op het werk, op de hoogte gebracht<br />
van het onheil. <strong>De</strong> Philips-bus kan niet via de<br />
gebruikelijke weg naar ’t Harde, maar moet<br />
via de straatweg omrijden. Thuis pakt Wim de<br />
bromfiets om snel bij zijn ouderlijk huis polshoogte<br />
te kunnen nemen. Langs het tussendoorpaadje<br />
van Parkweg naar Eperweg roept<br />
iemand hem toe: “Je moeder ligt in het ziekenhuis”.<br />
Bij de Bovendwarsweg aangekomen,<br />
wordt Wim teruggestuurd; er mag niemand<br />
meer door. Wim keert om, rijdt terug tot voorbij<br />
Elim en neemt dan de Eikenlaan. Vervolgens<br />
jakkert hij dwars door het bos naar het<br />
huis van zijn ouders aan de Bovendwarsweg<br />
ter hoogte van de Laanzichtsweg. Daar ziet hij<br />
moeder, druk redderend op het erf... niks geen<br />
ziekenhuis. Het tekent goed hoe ‘t Harde op<br />
die bewuste donderdag in shock was.<br />
AUBADE<br />
Op woensdag 29 april 1989 wordt Wim, zoals<br />
dat gaat, met een smoes ontvoerd naar het<br />
gemeentehuis van Elburg. Toenmalig burgemeester<br />
mr. P. van Hout spelt hem een koninklijke<br />
onderscheiding op, maar niet voordat hij<br />
zich heeft afgevraagd of Wim wel eens een enkele<br />
avond thuis was in al die muzikale jaren.<br />
Op de Koninginnedag hierop volgend, staan<br />
heel vroeg - ze hadden nog andere verplichtingen<br />
- de leden van TOG bij Wim en Batje op<br />
de stoep. Zijn medemuzikanten brengen Wim<br />
een spetterende muzikale hulde.<br />
RUSTIG AAN<br />
In het huis aan de Vale Ouwelaan, waar<br />
Wim en Batje al weer 6 jaar wonen is een prominente<br />
plaats ingeruimd voor een orgel. Wim<br />
mag er nog graag een koraal op spelen. Ook<br />
beheert hij een grote digitale fotoverzameling<br />
van '<strong>De</strong> van Puttens' en van 'zijn kluppie' TOG.<br />
Op de vraag naar zijn mooiste muzikale ervaring<br />
noemt Wim, met een naar binnen gekeerde<br />
blik, maar zonder aarzelen, de door hem<br />
gedirigeerde uitvoering van het lied Groot is<br />
Uw trouw, o Heer.<br />
Een kort stilte volgt. Wim is voor even, een<br />
kort moment, zelf dat lied.<br />
12<br />
EEN ANDER RITME<br />
In 1989 wordt het leven van dit drukke baasje<br />
plotseling even stil gezet. Een eerste hartoperatie<br />
is nodig. <strong>De</strong> verpleegster in het ziekenhuis<br />
vindt een pakje shag in zijn zak. Het zal<br />
zijn laatste zijn. Met later een nieuwe hartklep<br />
en een pacemaker wordt zijn hart redelijk aan