2020 03 05 Asko|Schönberg + Slagwerk Den Haag

Do 5 mrt 2020
Grote Zaal
20.15 uur
Donderdag
avondserie
Asko|Schönberg
+ Slagwerk Den Haag
Claude Vivier, een
muzikaal continent
Het gratis beschikbaar stellen van dit digitale
programmaboekje is een extra service
ter voorbereiding op het concert. Het is
uitdrukkelijk niet de bedoeling deze versie
tijdens het concert te raadplegen via uw mobiele
telefoon. Dit is namelijk zeer storend voor de
andere concertbezoekers.
Bij voorbaat dank.

Programma
Asko|Schönberg
+ Slagwerk Den Haag
Claude Vivier, een muzikaal
continent
Manoj Kamps dirigent
Katrien Baerts sopraan
Pauline Post piano
Claude Vivier (1948 - 1983)
Et je reverrai cette ville étrange (1981)
Paramirabo (1978)
Pulau Dewata (1977, bew. Arnold Marinissen 2019-2020)
Shiraz (1977)
Donderdag
avondserie
Serie
Asko|Schönberg
Do 5 mrt 2020
Grote Zaal
20.15 - 22.10 uur
ca. 55 minuten voor de pauze
ca. 40 minuten na de pauze
Inleiding
Foyerdeck 1
19.15 - 19.45 uur
Michel Khalifa in gesprek
met componist Reza
Namavar en pianist Pauline
Post
Pauze
Reza Namavar (1980)
Tiaré Tahiti (2020)*
Claude Vivier
Bouchara (1981)
* opdracht Asko|Schönberg, met steun van Fonds Podiumkunsten
Dit concert is mede mogelijk gemaakt door
Fonds Podiumkunsten en Amsterdams Fonds voor de Kunst
Bent u niet vergeten uw mobiele
telefoon uit te zetten?
Dank u wel.
2

Toelichting
Hoewel de muziek van Claude Vivier en Reza Namavar ver uit elkaar ligt, vinden ze elkaar
in hun fascinatie voor reizen. Vivier verliet Canada voor zijn opleiding in Europa en reisde
verder naar Azië; een reis die zijn muziek fundamenteel veranderde. De wonderlijkste
uithoeken ter wereld weerklinken in sommige titels van Namavar, veelal plaatsen die hij
bezocht. Beiden putten ze inspiratie uit verafgelegen oorden, maar hun muziek is altijd
persoonlijk.
Claude Vivier
In het oeuvre van de Canadese componist
Claude Vivier komen veel steden voorbij,
bestaand of mythisch, en wel of niet door
hem bezocht. Bouchara bijvoorbeeld, de
historische handelsstad aan de zijderoute
in Oezbekistan, die figureert in zijn
gelijknamige ‘chanson d’amour.’ Zelfs Utrecht
komt voorbij in het elektronische muziekstuk
Hommage: Musique pour un vieux Corse
triste (1972), waarin een omroepbericht van
de NS hoorbaar is. Al die wel of niet bezochte
plaatsen doen nog het meest denken aan
het boek De onzichtbare steden van de
Italiaanse schrijver Italo Calvino: gedroomde
steden, door Vivier gevat in muziek.
Et je reverrai cette ville étrange
Een weinig concrete plaats heeft de hoofdrol
in Et je reverrai cette ville étrange (1981). Het
is het enige stuk waarin Vivier materiaal uit
een ouder stuk hergebruikt. Vijf melodieën
uit Learning (1976) vormen elk een eigen
deel. De muziek is nagenoeg unisono maar
absoluut niet monochroom. De kracht zit in
de klankcombinaties van de verschillende
instrumenten. Waar het materiaal in Learning
wordt gevarieerd, worden de melodieën
hier simpelweg tentoongesteld en verspreid
over meerdere octaven. Haast als een
melancholische herinnering, een flard uit
het verleden, maar bovenal kraakhelder
aanwezig.
In 1976 maakt Vivier zijn grote reis door
Azië, waar hij het langst verblijft op Bali.
Tijdens deze reis maakt zijn muziek een
transformatie door. Hij komt dichter bij zijn
eigen taal en een diepere expressie van
zichzelf: ‘Het belangrijkste is het leven,
een leven dat vol en gelukkig is, het diepe
gevoel dat ieder ogenblik een wonderlijke
ontdekking is. Een gevoel van sereen
luisteren en aanschouwen.’ Hij concludeert:
‘Ik besef dat dit tenslotte een reis is in de
diepten van mijzelf.’
Paramirabo
De Surinaamse hoofdstad Paramaribo
bezocht Vivier nooit maar verhaspelde
hij wel tot de titel Paramirabo (1978)
van zijn kwartet voor fluit, viool, cello en
piano. In het stuk verkent hij de relaties
tussen de instrumenten, met hier en daar
een solistische passage, maar van een
programmatische inhoud lijkt geen sprake,
de connectie met Paramaribo heeft Vivier
nooit bevestigd.
3

Toelichting
Pulau Dewata
Pulau Dewata (1977), het ‘eiland van de
Goden’, is een hommage aan Bali en de
Balinezen. Vivier schrijft in zijn eigen
toelichting: ‘Het gehele stuk is slechts
een melodie waarvan de ritmische taal
gedeeltelijk ontleend is aan de Balinese
ritmische lijn. Het is een eerbetoon aan
de herinneringen van dit eiland. Het einde
is een exact citaat van de ‘panjit prana,’
de offerdans van de Legong [Balinese
dans]. Wat ik wilde schrijven was een stuk
doordrongen met de geest van Bali: de
dansen, ritmes en bovenal een explosie van
leven, simpel en openhartig. Het einde is
de traditionele signatuur van veel Balinese
muziek, een liefdevolle hommage aan de
wonderbaarlijke mensen van wie ik zoveel
heb geleerd.’
Na Bali bezocht Vivier Thailand. Daar maakt
hij een verrassende aantekening, merkt Bob
Gilmore op in zijn biografie over Vivier:
‘1 melodie
2 octaven en intervallen in octaven!
3… (tremolo)! belangrijk.’
Opmerkelijke en niet per se gangbare
muzikale kenmerken in 1976. Kenmerken die
hij zeker niet van Karlheinz Stockhausen
had geleerd tijdens zijn studie in Keulen.
Azië vormt een bevestiging voor Vivier
om zijn eigen muziek te schrijven: ‘Al mijn
verdomde muziek is altijd hetzelfde – ik wil
puurheid van expressie. Techniek aan de
ene kant, volledige puurheid en volledige
vrijheid aan de andere kant. Samen tillen die
je persoonlijkheid naar een hoger niveau, je
eigen muziek en je eigen ervaring.’
Shiraz
Na Bali en Thailand vertrekt Vivier naar
Iran en schrijft: ‘Ik heb alleen maar blinde
zangers gevolgd op de markt in Shiraz.’ Aan
hen, en de pianist Louis-Philippe Pelletier,
is het gelijknamige solopianostuk Shiraz
(1977) opgedragen. Over de stad schrijft hij
verder: ‘Shiraz – een stad in Iran; een parel
van een stad, een hard geslepen diamant –
inspireerde mij tot een pianowerk geslepen
uit een idee: de bewegingen van de handen
op de piano. De strikte vierdelige muziek
(twee stemmen per hand) ontwikkelt in
een altijd homofone richting, van waaruit
een tweestemmig contrapunt ontstaat. Een
terugkeer naar deze bruuske bewegingen
en tot slot een koraal in de vorm van een
vraagteken.”
Bouchara
De tekst van Bouchara (1981) bestaat
volledig uit Viviers zelfverzonnen taal, de
langue inventée. De stem, ingebed in de
muziek, zingt zonder concrete betekenis
en roept een veelvoud aan associaties op:
de historische handelsstad Bouchara; de
lettergrepen mar en co herinneren aan
Viviers Prologue pour un Marco Polo (1981);
en de opeenvolgende klanken di en no,
Viviers toenmalige vriend aan wie het stuk
is opgedragen: ‘à Dino Olivieri’. Niet voor
niets heeft Bouchara de ondertitel Chanson
4

Toelichting
d’amour. In Bouchara boet de taal misschien
in aan verstaanbaarheid, maar wint aan
voelbaarheid en sensibiliteit. Ze is net zo
begrijpelijk als de muziek zelf.
Reza Namavar
Tiaré Tahiti
De biografie op de site van Reza Namavar
sluit af met de zin ‘verder vind ik verlaten
eilanden erg fascinerend’, gevolgd door
een lange lijst reisbestemmingen: van een
paar Griekse eilanden tot Spitsbergen en
van Antarctica tot de Seychellen. Naast
een rij absurde titels (zoals: Schreeuwuijl,
De Maasegel, Draaijkomeet, Kraaijlook,
Versnelheijdsbinderh en Een kip is geen
raket) keren verwijzingen naar zijn reizen
terug in Namavars werkenlijst. Zo heet zijn
nieuwste stuk Tiaré Tahiti, vanwege de geur
van de gelijknamige Tahitiaanse bloem, die
ook het nationale symbool is van Frans-
Polynesië. Van die eilandengroep in de Stille
Zuidzee, bestaande uit 118 eilanden, bezocht
Namavar er een aantal, waaronder Tahiti.
Zo is E Reo Atea (2018) Tahitiaans voor
‘een verre stem’. Of Hele Aku (2016): ‘mijn
Polynesische droom over eeuwigheid en
vaarwel zeggen’. Of het reizen invloed heeft
gehad op zijn muziek? ‘Ik denk dat ik meer
kalmte durf te laten zien’, vertelt hij, ‘hoewel
dat in Tiaré Tahiti pas tegen het einde
gebeurt.’
‘De muziek van Namavar’, vermeldt zijn
site, ‘kenmerkt zich door het onverwachte.
Door het bekende te vervreemden, te
laten ontsporen, zet hij vraagtekens bij
vastgeroeste ideeën van de luisteraar. Zijn
schijnbare lichtvoetigheid is een complexe
constructie van verrassende harmonische
wendingen en melodische frasen. De grillige
ritmiek geeft de muziek vaak een rusteloos
karakter, immer op zoek naar nieuwe
horizonten, onontdekte eilandjes van nimmer
geproefde combinaties.’
Die variëteit zit ook in Tiaré Tahiti. Naast het
betrekkelijk normale ensemble schrijft hij
een politiefluitje voor, naast een ukelele en
Japanse taikodrums. Een absurde combinatie
die aansluit bij de eerder genoemde titels.
Namavar legt uit: ‘Mensen lachen vaak om
mijn muziek, maar dat heb ik hier geprobeerd
te vermijden. Het barokke is ook iets meer
op de achtergrond geraakt, hoewel dat nog
steeds in het DNA van de muziek zit.’ Het
samengaan van elementen die ogenschijnlijk
niks met elkaar te maken hebben, levert
een groteske verschijning op die vaak een
lach opwekt. Namavar toont echter juist dat
vreemde eenden prima samen kunnen in een
bijt. In zijn muziek klinkt een veelheid aan
invloeden door, die nooit geheel herkenbaar
zijn. Hij speelt een ontspoord spel met
bekende stijlen, dat de luisteraar constant op
het verkeerde been zet. Zijn muziek neemt
onverwachte wendingen, toont het bekende
in een nieuw daglicht en bereikt, bovenal,
voorheen onbereikbare en onvoorstelbare
plaatsen.
Tekst toelichting: Jan Nieuwenhuis
5

Biografieën
Componisten
Claude Vivier
foto: J.A. Billard
De Canadese componist
Claude Vivier (1948 - 1983)
werd geadopteerd toen
hij drie jaar oud was. Het
is niet bekend wie zijn
oorspronkelijke ouders
waren. Vanaf zijn dertiende
jaar ging hij naar een
katholieke kostschool die
jonge priesters opleidde.
ging compositie studeren
bij Gilles Tremblay aan het
Conservatoire de Musique
de Montreal. Vanaf 1971
studeerde hij in Europa,
onder anderen bij Karlheinz
Stockhausen. In zijn
composities verwerkte hij
niet alleen autobiografische
gegevens, maar ook
muzikale indrukken die hij
bijvoorbeeld tijdens reizen
door Japan en Bali opdeed.
Vanaf de vroege jaren
tachtig werd de invloed van
het spectralisme steeds
manifester, een Franse
stroming waarbij de muziek
is gebaseerd op de analyse
naar het klankspectrum
en waarbij harmonie en
timbre even belangrijk
zijn. In 1983 werd Vivier op
34-jarige leeftijd vermoord
in de Parijse metro. Hij liet
een oeuvre van bijna vijftig
werken na.
Op achttienjarige leeftijd
koos Vivier toch voor de
roep van de muziek en
6

Biografieën
Reza Nemavar
foto: Tobias Allen
De Nederlandse componist
Reza Nemavar (1980) begon
op veertienjarige leeftijd met
componeren en belandde
in de Jong Talentklas van
het Conservatorium van
Amsterdam. Hij vervolgde
zijn compositiestudie aan
het Koninklijk Conservatorium
in Den Haag, waar
hij studeerde bij Martijn
Padding, Gilius van Bergeijk
en Louis Andriessen.
Met zijn ensemblewerk In
principe wel (2001) won hij
de Henriëtte Bosmansprijs
en in 2017 won Namavar de
Willem Breukerprijs. Na het
afronden van zijn master
(met het cijfer 9) volgden
vele opdrachten onder
andere voor het Residentie
Orkest, Nederlands Blazers
Ensemble, Ensemble
Insomnio, Ragazze Quartet,
de IJ-Salon en B’Rock
barokorkest. Soloconcerten
schreef hij voor Laura
Sandee (piano), Olivier
Sliepen (saxofoon), Susanne
van Els (altviool) en Erik
Bosgraaf (blokfluit). Voor
het tv-programa De Wereld
Draait Door schreef hij
een 1-minutenopera naar
aanleiding van het overlijden
Wubbo Ockels en deed hij
in het programma Podium
Witteman mee aan de
Kettingcompositie. Tevens
heeft Reza deelgenomen
aan de Berliner Festspiele,
Transit Festival Leuven,
de Zaterdagmatinee en
aan twee edities van het
Holland Festival en een
stuk geschreven voor het
sponsorendiner van De
Nationale Opera en Ballet.
Naast reizen is hij zeer
geïnteresseerd in het weer
en de sterrenkunde.
7

Biografieën
Uitvoerenden
Katrien Baerts
Sopraan
8
foto: Claudia Hansen
De Belgische sopraan
Katrien Baerts staat
bekend om haar krachtige
en sensuele stem en
haar diepgaande en
oprechte interpretatie.
Bij De Nationale Opera in
Amsterdam maakte Katrien
haar debuut in een nieuwe
productie van Lulu. In Tokyo
debuteerde ze met House
of the Sleeping Beauties
van Kris Defoort.
Baerts vertolkte
verschillende
wereldpremières in
Het Concertgebouw
Amsterdam, waaronder
Clara in Loevendies opera
The Rise of Spinoza en de
titelrol in Robert Zuidams
Suster Bertken, samen
met Asko|Schönberg. Haar
concertrepertoire reikt van
muziek van Bach, Mozart en
Brahms tot Vivier en Ligeti,
onder meer uitgevoerd
met het Koninklijk
Concertgebouw Orkest, het
Radio Filharmonisch Orkest,
het WDR Sinfonieorchester,
het BBC Philharmonic
Orchestra en het Chamber
Orchestra of Europe. Ze
werkte met dirigenten als
Richard Egarr, Vladimir
Jurowski, Oliver Knussen,
Reinbert de Leeuw, Emilio
Pomárico en Bas Wiegers.
Haar debuut in het Barbican
Center in London evenals
haar Berg-Zemlinsky album
met Het Collectief werden
erg enthousiast ontvangen
door de pers.
Pauline Post
Piano
Pauline Post is sinds
2002 vaste pianiste van
Asko|Schönberg. Met dit
en andere ensembles als
Insomnio en het Nieuw
Ensemble speelde zij op
festivals over de hele
wereld.
Als soliste heeft zij pianoconcerten
uitgevoerd
op gelegenheden als het
Holland Festival, de PROMS,
de ZaterdagMatinee, de
Serie Tijdgenoten, de
Donderdagavondserie
in het Muziekgebouw en
op buitenlandse festivals

Biografieën
voor hedendaagse
muziek. Hieronder waren
pianoconcerten van Alban
Berg (Kammerkonzert),
Olivier Messiaen (Des
canyons aux étoiles) Pierre
Boulez (Répons), Iannis
Xenakis (Eonta) en John
Adams (Grand Pianola
Music). Met Reinbert de
Leeuw speelde zij het
virtuoze werk voor twee
piano’s Visions de l’Amen
van Messiaen. Met Pianoduo
Post & Mulder viel ze
op met spraakmakende
muziektheaterproducties
en het duo bracht twee
cd’s uit met voor hen
gecomponeerde werken van
Nederlandse componisten.
Met het Ensemble
SeaSession maakt zij
muziektheaterproducties
zoals de nieuwe productie
Circus Charms, vanaf
september 2020 in
Nederlandse theaters en
concertzalen.
Manoj Kamps
Dirigent
Manoj Kamps was van
2015-2017 Junior Fellow in
Orchestral Conducting aan
het Royal Northern College
of Music in Manchester,
een begeerde functie voor
jonge dirigenten. In 2019/20
dirigeerde Manoj de
première van het Requiem
van Calliope Tsoupaki bij
November Music en in het
Muziekgebouw.
Kamps debuteert bij het
Hermes Ensemble op het
Transit Festival en maakt een
tournee met het Nederlands
Studenten Orkest dat wordt
afgesloten met Le sacre du
printemps van Stravinsky in
Het Concertgebouw. Vorig
seizoen dirigeerde Kamps de
première van Hilda Paredes’
Coded Messages: Scenes in
the Life of Harriet Tubman in
het Muziekgebouw. Het stuk
werd vervolgens uitgevoerd
op het Cervantino Festival,
Huddersfield International
Contemporary Music
Festival, Rotterdam Opera
Music Days en in deSingel
in Antwerpen. Hij dirigeerde
ook de Nederlandse
première van The Gender
Agenda van Philip Venables
met Asko|Schönberg, en
maakte zijn Amerikaanse
debuut met Andrea
Clearfields MILA, Great
Sorcerer op het Prototype
Festival in New York.
9

Biografieën
Asko|Schönberg
Asko|Schönberg:
toonaangevende ensemble
voor nieuwe muziek.
Kwaliteit, experiment
en vernieuwende
programmering met oog
voor actualiteit zijn de
belangrijkste pijlers.
Met een rijk netwerk
aan musici, dirigenten,
componisten, veelzijdige
jonge makers en partners
uit verschillende
kunstdisciplines, draagt
Asko|Schönberg bij aan
10
de toekomst van de
podiumkunsten. Vanuit de
Amsterdamse thuisbasis
opereert het ensemble
over de hele wereld.
Zowel de topcollectie
van de grote twintigsteeeuwse
componisten
als het allernieuwste
eenentwintigste-eeuwse
werk met nadruk op stukken
van levende componisten,
worden uitgevoerd op
concertpodia, festivals
en in interdisciplinaire
voorstellingen.
Asko|Schönberg is ensemble in
residence bij het Muziekgebouw.
www.askoschoenberg.nl
foto: Polle Willemsen
Ingrid Geerlings fluit
Marieke Schut hobo
David Kweksilber klarinet
Remko Edelaar fagot
Serguei Dovgaliouk hoorn
Arthur Kerklaan trompet
Pauline Post piano
Joey Marijs slagwerk
Joseph Puglia viool
Marijke van Kooten viool
Liesbeth Steffens altviool
Sebastiaan van Halsema
cello
Cody Takacs contrabas

Biografieën
Slagwerk Den Haag
Slagwerk Den Haag (SDH)
is sinds de oprichting
in 1977 gefascineerd
door alles wat te maken
heeft met geluid, puls en
materialen als klankbron.
De podiumbespelers
én multi-inzetbare (co)
creators willen keer op keer
verbazen en verrijken in
elke denkbare setting.
Op het traditionele
instrumentenarsenaal,
maar ook op porselein,
paardenkaken, glas of
3D-geprinte instrumenten,
wordt gereflecteerd aan de
nieuwste ontwikkelingen.
SDH werkt samen met
kunstenaars en makers van
nu, waaronder componisten
Michael Gordon, Steve
Reich, Sofia Goebaidoelina,
Kate Moore en Yannis
Kyriakides, dansgezelschap
Club Guy & Roni,
Nederlands Danstheater
en het theatergezelschap
van Boukje Schweigman.
Toonaangevende partners
zijn onder andere Orkater,
Asko|Schönberg en internetcollectief
Buurmen. Het
speelveld is breed; van Bang
foto: Gerrit Schreurs
on a Can in New York tot
Dortmund Konzerthaus, van
het Holland Festival tot de
sloppenwijken van Caïro en
van klaslokaal tot het Oerol
Festival op Terschelling.
www.slagwerkdenhaag.nl
Pepe Garcia Rodriguez
slagwerk, ukelele
Antonio Bove slagwerk
Alexander Göransson
slagwerk
Rasmus Osbeck slagwerk
11

Verwacht
An Evening of Today 2020
Zevende editie
Donderdag
avondserie
Do 26 mrt 2020
Grote Zaal
20.15 uur
Als hij niet in 2016 was gestorven, zou componist en
dirigent Pierre Boulez op 26 maart 2020 zijn 95 e verjaardag
hebben gevierd. We gedenken de meester door op die
datum een nieuwe generatie componisten en muzikanten
te introduceren.
In 1951, kort na Schönbergs dood, schreef de jonge Boulez
een berucht essay: Schönberg is dood, waarin hij betoogde
dat Schönberg – de invloedrijkste Europese componist van
de eerste helft van de 20e eeuw – te veel naar het verleden
had gekeken. Het programma Boulez is Dead – An Evening
of Today bestaat volledig uit gloednieuwe werken gespeeld
door jonge muzikanten en nieuwe ensembles.
Programma: Gerardo Gozzi Se ’l mie rozzo martello i duri
sassi forma... (versie B, wereldpremière) / Boris Bezemer
Music for Electronics and Bass Clarinet / Pablo Galaz
nieuw werk (wereldpremière) / David Ko nieuw werk
(wereldpremière) / Alberto Granados Requilon nieuw
werk (wereldpremière) / Wilma Pistorius Crossroads
(wereldpremière) / Chonglian Yu A Passing Dream
Wilma Pistorius
In de Entreehal: de installatie Collective Loner van Esther Wu
12

Verwacht
Asko|Schönberg
Koekoek! The spirit of
Oliver Knussen
Serie
Asko|Schönberg
Do 14 mei 2020
Grote Zaal
20.15 uur
Met componist, dirigent en mentor Oliver Knussen verloor
de hedendaagse muziek in de zomer van 2018 een van
haar meest briljante exponenten. Knussens kleine oeuvre
van vaak beknopte werken is een caleidoscoop van
verfijning, kleur en ideeën. Asko|Schönberg heeft een lange
geschiedenis met Knussen. In dit eerbetoon speelt het
ensemble belangrijke werken van Knussen zelf – zoals de
Nederlandse première van zijn zwanenzang, O Hototogisu! –
naast muziek van bevriende collega’s.
Met het Requiem - Songs for Sue herdacht Knussen in 2006
zijn overleden vrouw. Het is een vitaal en temperamentvol
werk op poëzie van onder meer Emily Dickinson, Auden
en Rilke. O Hototogisu! (2017) ontleent zijn naam aan de
koekoek en is een dubbelconcert voor sopraan en fluit.
Van de even eminente als eigenzinnige Harrison Birtwistle
klinkt Secret Theatre uit 1984. Met Jan van de Putte deelde
Knussen een fascinatie voor de Japanse cultuur.
Oliver Knussen
foto: Darryl Bush
Programma: Oliver Knussen Requiem - Songs for Sue / Two
Organa / O Hototogisu! (Nederlandse première) / Harrison
Birtwistle Secret Theatre / Jan van de Putte nieuw werk
(wereldpremière)*
* tot stand gekomen met steun van Fonds Podiumkunsten
13

Verwacht
do 12 mrt / 20.15 uur
Nederlands Blazers
Ensemble
The Unknown Chaplin
do 26 mrt / 20.15 uur
An Evening
of Today 2020
Zevende editie
Maart
vr 6 mrt / 20.15 uur
Nederlandse Bachvereniging
Trauerode
za 7 mrt / 20.15 uur
Amsterdams Andalusisch
Orkest + Nederlands
Kamerorkest + Youssef Jrifi
Tribute to Abdelhalim Hafez
zo 8 mrt / 12.00 uur /
Entreehal
Muziekgebouw Park
Picknick
zo 8 mrt / 14.00 uur /
Atriumzaal
Workshop Soundtrack Live!
Voor kinderen (7+) met
volwassenen
wo 11 mrt / 20.15 uur
Nederlands Blazers Ensemble
The Unknown Chaplin
do 12 mrt / 12.30 uur
Lunchconcert
i.s.m. Conservatorium van
Amsterdam
vr 13 mrt / 21.00 uur /
Kleine Zaal
Tomaga + Able Noise +
Woody92
Bandieri Di Carta
di 17 + do 19 mrt / 20.00 uur
Das Jagdgewehr
De Nationale Opera
vr 20 mrt / 20.15 uur
Orkest van de 18e Eeuw +
Alexander Melnikov
Schumann Symfonicus
za 21 mrt / 20.15 uur
Ensemble Correspondances
Het mysterie van de Franse
nacht
zo 22 mrt / 13.00 uur /
Atriumzaal
Workshop SoundLAB
Voor kinderen (7+) met
volwassenen
zo 22 mrt / 15.00 uur
Lonneke van Straalen +
Pynarello
Wat is het geheim van
klassieke muziek? (8+)
vr 27 mrt / 20.15 uur
Leif Ove Andsnes
Dvořák en Schumann
za 28 mrt / 14.15 uur
De IJ-Salon
Brahms, Tokaj en paprika
za 28 mrt / 20.15 uur
Quatuor Diotima
Schuberts laatste
zo 29 mrt / 13.00 uur /
Atriumzaal
Workshop SoundLAB /
Groove Special
Voor kinderen (7+) met
volwassenen. I.s.m. BIMHUIS
Huil van de Wolff
Elke 22e van de maand
klinkt om 20.00 uur het
geluidsmonument Huil van de
Wolff van Martijn Padding ter
herinnering aan oprichter van
het Muziekgebouw Jan Wolff
(1941 - 2012). Zie voor meer
informatie muziekgebouw. nl/
huilvandewolfff
Geheimtips
Bijzondere concerten
die je niet mag missen
14

Foto: Erik van Gurp
4’33 grand café
Kom voor het concert eten in
4’33 Grand café. Reserveren:
020 788 2090 of 433grandcafe.nl.
Bij de prijs inbegrepen
Reververingskosten en garderobe
zijn bij de kaartprijs inbegrepen.
Ook een pauzedrankje, tenzij anders
vermeld op uw concertkaartje.
Bij concerten zonder pauze staan
drankjes klaar na afloop van het
concert.
Rondom het concert
- Na aanvang van het concert heeft
u geen toegang meer tot de zaal.
- Zet uw mobiele telefoon uit voor
aanvang van het concert.
- Het maken van beeld- of geluidsopnamen
in de zaal alleen met
schriftelijke toestemming.
- Algemene Bezoekersvoorwaarden
zijn na te lezen op muziekgebouw.nl
Steun het Muziekgebouw
Inkomsten uit kaartverkoop dekken
ten dele onze kosten. Word vriend
of doneer: met uw extra steun
kunnen we concerten op het
hoogste niveau blijven organiseren.
Meer informatie:
muziekgebouw.nl/steunons
Op de hoogte blijven?
Blijf op de hoogte van nieuw geboekte
concerten of ander nieuws.
Volg ons via onze e-nieuwsbrief
(aanmelden op muziekgebouw.nl),
Facebook, Twitter of Instagram.
Dank!
Wij kunnen niet zonder de steun van
onze vaste subsidiënten en Vrienden
van het Muziekgebouw. Wij zijn hen
daarvoor zeer erkentelijk.
Druk binnenwerk
15