Hacking Velo by Ief Spincemaille
In February I set up a temporary second atelier at the workshop of Velo, a socio-economic working place that recycles old bicycles in Leuven, Belgium. During a period of 9 months I hacked the existing production line and recycled old paintings instead of bicycles. Applying the repetitional production process of disassembling, storing and reassembling to works of art. I re-used the raw materials of the 284 recycled paintings for the recreation of 5 pioneering works in modern art history by a.o. Damien Hirst, Ellsworth Kelly and Kasimir Malevich. In February I set up a temporary second atelier at the workshop of Velo, a socio-economic working place that recycles old bicycles in Leuven, Belgium. During a period of 9 months I hacked the existing production line and recycled old paintings instead of bicycles. Applying the repetitional production process of disassembling, storing and reassembling to works of art. I re-used the raw materials of the 284 recycled paintings for the recreation of 5 pioneering works in modern art history by a.o. Damien Hirst, Ellsworth Kelly and Kasimir Malevich.
schilderijen tot grondstof voor de recreatie van werken en ideeën uit de 20ste eeuw: gerecycleerde Damien Hirst’s, Ellsworth Kelley’s, Kazimir Malevitsj, e.a. Hij gaat aan de slag met het respect van een kunstenaar-maker en trekt zo feilloos de parallel tussen creëren en recycleren en laat Velo ontpoppen tot een kunstfabriek. Spincemaille doet dit niet alleen. Zoveel mogelijk mensen betrekken in het realisatieproces van zijn werk, is een van de sterktes van de stadskunstenaar. Hij speelt zo in op waar we met cultuur in Leuven al jaren aan werken: cultuur als hefboom voor gemeenschapsvorming en, omgekeerd, zoveel mogelijk mensen laten participeren aan cultuur – omdat we geloven dat kunst en cultuur een van de antwoorden is om verschillende maatschappelijke uitdagingen zoals vergrijzing, verkleuring, individualisering aan te pakken. In het voorjaar van 2016 eindigt het ambassadeurschap voor Ief. Hij maakte van Leuven zijn speeltuin voor beeldende kunsten. Maatschappelijke inbedding en participatie van het brede publiek in combinatie met een grote poëtische kracht zijn daarbij zijn absolute troeven. Dat poëtische meesterschap heb ook ik mogen ervaren bij het inkijken van de eerste proefexemplaren van dit boek. Neem het ter hand en laat je pagina per pagina, beeld per beeld meeslepen in het unieke universum van onze stadskunstenaar. Denise Vandevoort, schepen van cultuur 1994 – Het Begin Het begon allemaal in 1994 in de kelders van Alma II, één van de Leuvense studentenrestaurants. Waar ooit in de kookpotten werd geroerd om studentenmaaltijden te bereiden werden enkele werklozen en jongeren uit het deeltijds onderwijs samengebracht. Het project VELO was geboren. Dat in de Leuvense context voor de fiets werd gekozen als middel om bij te schaven aan de arbeidshouding en om technische kennis te verwerven leek toen een detail. Twintig jaar later blijkt niets minder waar. 2004 – Sociaal Project Tien jaar na de start was VELO uitgegroeid tot een heus sociaal project met een goede financiële basis. Sterke stakeholders hadden gezorgd voor een werkbaar draagvlak: financieel en economisch. De universiteit leverde de studenten die behoefte hadden aan een rijwiel tijdens het academiejaar of aan technische ondersteuning als hun van thuis meegebrachte fiets het begaf. De stad leverde schroot: weesfietsen en fietswrakken. Het bleek goedkope maar waardevolle grondstof. En het toenmalige ACW (nu Beweging.net) regio Leuven stelde begeleidingsexpertise ter beschikking in de vorm van enkele medewerkers. 2009 – Sociaaleconomisch Bedrijf Nog eens vijf jaar later was VELO verveld tot een sociaaleconomisch bedrijf. De tijdsgeest met steeds meer aandacht voor de fiets en de goede ondernemingsbasis zorgden ervoor dat de sprong naar groter en meer gewaagd kon worden. Voor we het zelf doorhadden groeiden we uit de wasserij van het oude universitaire ziekenhuis waar 6 7
- Page 1 and 2: Hacking Velo Ief Spincemaille A
- Page 4: VELO mag trots beweren (en dit door
- Page 10: we inmiddels de intrek hadden genom
- Page 14: om ons te concentreren op het behou
- Page 18: werken
- Page 22: Cat. 2 Ief Spincemaille, Color Char
- Page 26: Cat. 4 Ief Spincemaille, Oleoylsarc
- Page 30: Reconstructie
- Page 34: 32 33
- Page 38: 36 37
- Page 42: 40 41
- Page 46: 44 45
- Page 50: 48 49
- Page 54: 52 53
schilderijen tot grondstof voor de recreatie van werken en<br />
ideeën uit de 20ste eeuw: gerecycleerde Damien Hirst’s,<br />
Ellsworth Kelley’s, Kazimir Malevitsj, e.a. Hij gaat aan de<br />
slag met het respect van een kunstenaar-maker en trekt<br />
zo feilloos de parallel tussen creëren en recycleren en laat<br />
<strong>Velo</strong> ontpoppen tot een kunstfabriek.<br />
<strong>Spincemaille</strong> doet dit niet alleen. Zoveel mogelijk<br />
mensen betrekken in het realisatieproces van zijn werk, is<br />
een van de sterktes van de stadskunstenaar. Hij speelt zo<br />
in op waar we met cultuur in Leuven al jaren aan werken:<br />
cultuur als hefboom voor gemeenschapsvorming en, omgekeerd,<br />
zoveel mogelijk mensen laten participeren aan<br />
cultuur – omdat we geloven dat kunst en cultuur een van<br />
de antwoorden is om verschillende maatschappelijke uitdagingen<br />
zoals vergrijzing, verkleuring, individualisering<br />
aan te pakken.<br />
In het voorjaar van 2016 eindigt het ambassadeurschap<br />
voor <strong>Ief</strong>. Hij maakte van Leuven zijn speeltuin<br />
voor beeldende kunsten. Maatschappelijke inbedding en<br />
participatie van het brede publiek in combinatie met een<br />
grote poëtische kracht zijn daarbij zijn absolute troeven.<br />
Dat poëtische meesterschap heb ook ik mogen ervaren<br />
bij het inkijken van de eerste proefexemplaren van dit<br />
boek. Neem het ter hand en laat je pagina per pagina,<br />
beeld per beeld meeslepen in het unieke universum van<br />
onze stadskunstenaar.<br />
Denise Vandevoort, schepen van cultuur<br />
1994 – Het Begin<br />
Het begon allemaal in 1994 in de kelders van Alma II,<br />
één van de Leuvense studentenrestaurants. Waar ooit in<br />
de kookpotten werd geroerd om studentenmaaltijden te<br />
bereiden werden enkele werklozen en jongeren uit het<br />
deeltijds onderwijs samengebracht. Het project VELO<br />
was geboren. Dat in de Leuvense context voor de fiets<br />
werd gekozen als middel om bij te schaven aan de arbeidshouding<br />
en om technische kennis te verwerven leek toen<br />
een detail. Twintig jaar later blijkt niets minder waar.<br />
2004 – Sociaal Project<br />
Tien jaar na de start was VELO uitgegroeid tot een<br />
heus sociaal project met een goede financiële basis.<br />
Sterke stakeholders hadden gezorgd voor een werkbaar<br />
draagvlak: financieel en economisch. De universiteit leverde<br />
de studenten die behoefte hadden aan een rijwiel<br />
tijdens het academiejaar of aan technische ondersteuning<br />
als hun van thuis meegebrachte fiets het begaf.<br />
De stad leverde schroot: weesfietsen en fietswrakken.<br />
Het bleek goedkope maar waardevolle grondstof. En<br />
het toenmalige ACW (nu Beweging.net) regio Leuven<br />
stelde begeleidingsexpertise ter beschikking in de vorm<br />
van enkele medewerkers.<br />
2009 – Sociaaleconomisch Bedrijf<br />
Nog eens vijf jaar later was VELO verveld tot een sociaaleconomisch<br />
bedrijf. De tijdsgeest met steeds meer aandacht<br />
voor de fiets en de goede ondernemingsbasis zorgden<br />
ervoor dat de sprong naar groter en meer gewaagd<br />
kon worden. Voor we het zelf doorhadden groeiden we<br />
uit de wasserij van het oude universitaire ziekenhuis waar<br />
6 7
Change language