Metropolitaan Kustlandschap 2100 Eindrapport Fase 3 - DEEL 3

Metropolitaan Kustlandschap 2100
24
Alternatief havenprofiel
Er moet voor Zeebrugge een origineel en
constructief alternatief gezocht worden.
(Afb. II) Waarbij de infrastructuur die nu
aanwezig is een nieuwe rol kan spelen,
waardoor de Belgische zeehaven zich kan
toespitsen op een solide functie die de
rest (Antwerpen, Rotterdam …) niet heeft
en niet in geïnteresseerd is. Bijvoorbeeld
Zeebrugge als energie-hub waarbij de
leidingen in de kanalen gelegd worden.
In de zoektocht naar een nieuw thematisch
Zeebrugge, mag men de exploitatie
en exploratie van de Noordzee niet vergeten
(bv. grootschalige teelten).
Exploratie en exploitatie van de zee als
een mogelijk nieuwe functie voor lokale
havens, waarbij schaal-juistheid belangrijk
is.
De havens van Duinkerke, Zeebrugge,
Nieuwpoort, Oostende en Zeebrugge zijn
ideale breekpunten van de kustlijn, waarbij
een directe en zichtbare verbinding
gemaakt wordt tussen zee – kuststad en
(achter)land. De interactie tussen systemen
en landschappen is beter leesbaar in
deze ‘kleinere’ havens.
De breuklijnen in de kustzone zelf zijn
relevant voor de gewenste positie van de
huidige haveninfra in een bredere geintegreerde
context.
Dit is bijvoorbeeld minder, of heel anders
het geval voor Rotterdam en Antwerpen,
waarbij de haven zich op een langgerekte
manier verwijderd heeft van de stad.
Dit perspectief kan nieuwe opportuniteiten
bieden voor deze niche-zoektocht.
Zeebrugge wordt even intensief gebaggerd
waardoor ook grote schepen kunnen
binnenlopen net als in Antwerpen. (Het
volgende moet er mij uit. Het gaat niet
primair om grootte maar om functionaliteit:
.
De vraag stelt zich in ieder geval ook of het
vele inlandse terrein dat Zeebrugge
gekregen heeft en wat nu vooral een lange
termijn reservering is, en waar dus voorhands
weinig mee gebeurt, wel de beste
locatie is voor de functies die er nu
aanwezig zijn. Een algemene
ruimte-vraag.
Europees beleid
Ook op Europese schaal is er naast
concurrentie een discussie nodig, waarbij
schalen en limieten worden bezien, bv.
diepgang, grootte van de dokken, grootte
van schepen … Maar ook op het vlak van
samenwerking tussen rederijen, waar de
rederijen nu de markt bepalen.
Op een ander niveau gebeurt dit reeds:
duurzame havens, afspraken over energieverbruik,
ecologische componenten …
In dit Europees verhaal zou de discussie
over een los liggende autonome diepzeehaven
als hup in zee opnieuw gevoerd
kunnen worden, echter creëer je met dit
systeem een overslag-probleem.
Vandaag de dag is overslag zeer duur en
transport goedkoop. Met een diepzeehaven
ontstaat er in feite een extra overslagpunt
en dus een extra kost. Dit kan
wellicht veranderen in het
2100-perspectief.
Conclusies
- Logistieke gegeven van Zeebrugge:
beperkte potentie tov de bestaande
systemen van alle andere havens die al
goed verbonden zijn.
Investeren in logistiek is niet altijd garantie
voor succes. Hoewel het modaliteitsaanbod
voor de rederijen een belangrijke
selectieparameter is.
- Basisvraag: wat is de basiseconomie ( de
economische verbinding met de locatie/
regio) en heb je hiervoor een haven nodig?
Bijvoorbeeld de keuze voor geen haven in
Oostende, maar wel terug inzetten op een
hyper toeristisch profiel.
Nu veronderstelling van opties
Werkatelier I - 16 juni