voorstelling

Malgré ses murs crevés et sa porte arrachée,
Le salut sur le seuil est si clair au soldat
Qu'il regarde, surpris, la Villa Marietta
Comme un oasis frais au bord de la tranchée.
Et lorsqu'un jour, plus tard, il aura triomphant
Repris le sol natal et les villes chéries
Il songera parfois à la dame attendrie
Qui, croisant la relève au coin d'une prairie
Saluait les soldats d'un « Bonsoir', mes enfants. »
Herman Grégoire, Sergent dans les Grenadiers
Spijts de doorboorde muren en de afgerukte deur
klinkt de groet op de drempel altijd vriendelijk.
Voor de soldaat vormt de Villa Marietta een
verrassing,
als een frisse oase op de boord van de loopgraaf.
Eenmaal zijn geboortegrond en de geliefde steden
heroverd, zal hij nog vaak denken aan de lieve dame
die ergens aan de hoek van een weide vanop haar
ezeltje
de soldaten van de aflossing groette met een
hartelijk: "Goeie avond, jongens!"
Sergeant bij de Grenadiers