Ya leily Ya aini final

Ik mis alleen de muziek.

De dans met de cliënt.

Omdat ik merkte dat vragen in het hier-en-nu vaak teruggrijpen
op eerdere ervaringen, ging ik me verdiepen in
trauma en werd ik lichaamsgericht traumabehandelaar.
Als iemand ooit iets heeft meegemaakt wat overweldigend
was, gaat een deel in hem of haar op slot. Dat deel
doet niet meer mee. Traumabehandeling bestaat voor
mij uit het weer ‘terughalen’ en integreren van dat deel.
Zodat iemand weer expressie kan geven aan het geheel.

Toen ik stopte als dansdocente en doorging als coach,
was het voor mij vanzelfsprekend om niet alleen te praten,
maar ook te bewegen. Ik werd lichaamsgericht coach en
gebruik een combinatie van gesproken taal en lichaamstaal.
Iedere persoon vertelt met zijn lijf een eigen verhaal.
De cliënt en ik zijn vaak allebei verrast door wat er
ontstaat. Dus opnieuw gaat het vooral om improvisatie.

Dit gebeurt ook als ik aan het
coachen ben. Er komt een
moment dat de cliënt zichzelf
opent. Dan valt alles samen.

Op het moment dat ik
dans op het podium,
valt alles samen.

Ik raakte gefascineerd door de relatie tussen gedachten
die mensen over zichzelf of hun omgeving
hebben en hun bewegingsvrijheid en vrijheid.
Ik merkte dat een andere gedachte tot een andere
beweging kon leiden, maar was vooral verrast door
het omgekeerde: een fysiek andere beweging of
houding leidde vaak tot een andere levenshouding.

Enta Omri
Je bent mijn wereld

انت عاملي

Van 1989 tot en met 2010 gaf ik les in Egyptische dans.
In het begin leerde ik cursisten vooral danstechniek
en choreografieën. Alle cursisten leerden hetzelfde.
Maar in de jaren daarna veranderden de lessen
in techniek, naar lessen in improvisatie. Van een
docente werd ik meer een coach om cursisten te
helpen met het vinden van hun persoonlijke expressie
van de muziek. Iedere cursist leerde iets anders.

De dans op het podium

Ya leily Ya aini
Omijn nacht, o mijn oog