Het sterven van mijn vader - CLW

Hij wilde geen thuiszorg en waste zichzelf. Eten wilde hij niet, maar na een
paar dagen gingen een eitje, vers brood, schapenyoghurt en allerhande
hapjes er wel weer in. Graatmager was hij, benen als luciferhoutjes.
Nachtborrels plus traplift
Een van de kinderen trommelde de anderen op om op bezoek te
komen om afscheid van vader te nemen. Daar was ik niet bij, ik had
werkverplichtingen en kwam pas laat die avond terug in mijn vaders huis.
Het was al na enen ’s nachts toen ik vaders kamer insloop en een gordijn
iets verder dichttrok. Ineens begon hij te praten, op vrolijke toon: wat dat
voor een manier was van een dochter om zo laat thuis te komen bij een
stokoude vader, en dat hij zich zeer ongerust over mij had gemaakt. Het
licht moest aan, en of ik asjeblieft nog een borrel wilde halen van beneden.
Zo dronken wij, als waren wij studenten, diep in de nacht een borrel en
herhaalden dat in de nachten die volgden.
Achteraf was dat moment een keerpunt. Er is één keer thuiszorg geweest
voor het katheteriseren. Ik informeerde of er een traplift geïnstalleerd
kon worden op de smalle trap. Dat kon, en hoewel vader altijd boos was
geworden op eenieder die waagde om hem te adviseren een traplift
te nemen, kwam het er nu van. Een dag voor kerstmis werd de traplift
geplaatst. Prinsheerlijk zoefde vader naar beneden, terwijl ik met tranen
in de ogen telefonisch verslag deed aan mijn stiefzusje die het ook niet
drooghield. Vader was een maand boven geweest.
In de maand dat vader boven en bedlegerig was, werd het laatstewilmiddel
concreet en kwam het naderbij. Maar op een ochtend zei hij me, glashelder,
dat hij er erg tegen opzag om daadwerkelijk een einde aan zijn leven te maken.
Het leven van mijn vader heeft toen nog bijna tien maanden geduurd.
Het sterven van mijn vader | 11