You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
laatste halve etmaal, en bovendien diep in slaap en een uur rijden hier<strong>van</strong>daan,<br />
overtuigt dat <strong>vader</strong> niet. Als ik zeg dat <strong>mijn</strong> vriend na <strong>vader</strong>s <strong>sterven</strong> er zeker<br />
wél voor mij zal zijn en mij tot steun zal zijn, legt hij zich erbij neer. .<br />
<strong>Het</strong> middel zit in de envelop met opschrift ‘medisch geheim’ die ik eerder die<br />
avond op zijn verzoek <strong>van</strong> beneden heb gehaald.<br />
Gespannen lezen we beiden de bijsluiters. Vader snapt het bijna niet meer. Hij<br />
wil de twee capsules zonder voorbereidingen innemen. We nemen opnieuw<br />
de bijsluiters door. Ik laat maar na te wijzen op de gevaren die het met zich<br />
meebrengt als de prémedicatie niet wordt ingenomen. De andere middelen<br />
liggen in <strong>vader</strong>s oude dokterskoffertje. <strong>Het</strong> gaat nu allemaal heel snel.<br />
Hij neemt de twee andere preparaten in. Daarna is er een wachttijd. We<br />
praten nog wat, en ik zit dicht tegen hem aan. Was als we in het verleden<br />
spraken over het innemen <strong>van</strong> een laatstewilpil het plan altijd geweest dat<br />
hij het alleen zou doen, nu was er geen sprake meer <strong>van</strong> dat ik weg zou<br />
gaan. We namen afscheid, en bij het omhelzen deed ik zijn wang een beetje<br />
pijn met <strong>mijn</strong> bril. Vijf minuten voor het einde <strong>van</strong> de wachttijd vond hij dat<br />
het nu maar moest gebeuren en nam de twee capsules in met wat water.<br />
Hij ging liggen. Ik zat op de grond naast zijn bed met <strong>mijn</strong> armen tegen<br />
hem aan.<br />
Na een tijdje zei hij dat alles erg ging draaien en dat het heel naar was. <strong>Het</strong><br />
was zichtbaar buitengewoon onaangenaam.<br />
Kort daarna zei hij dat het nog erger werd; en hij richtte zich op. Ik zei:<br />
‘Vader, ga maar liggen, dat is het minst naar.’ (Dat had ik gelezen in één <strong>van</strong><br />
de verslagen <strong>van</strong> de Coöperatie Laatste Wil over <strong>sterven</strong> met dit middel.) Hij<br />
ging liggen. Hij kwam niet meer overeind.<br />
Hij neigde enkele malen tot wat braken. Er kwam wat schuim op zijn lippen.<br />
Ik probeerde het te verdragen en <strong>mijn</strong> angst dat hij bij zou komen en<br />
gruwelijkheden zou moeten doorstaan <strong>van</strong> me af te zetten. Hij bleef onrust<br />
en pijn houden; maar vrij snel leek hij dan toch buiten bewustzijn te zijn<br />
geraakt. (Ook dat had ik gelezen in een verslag over <strong>sterven</strong> met dit middel.)<br />
<strong>Het</strong> <strong>sterven</strong> <strong>van</strong> <strong>mijn</strong> <strong>vader</strong> | 19
Change language