Beleef Vathorst nr 50

Beleef 

NR. 50 JULI 2021 

Vathorst 

MAGAZINE OVER WONEN IN VATHORST 

DE 

LAATSTE 

EDITIE! 

➻ Persoonlijk 

BETROKKEN BESTUURDER BUIJTELAAR 

KIJKT TERUG OP ELF JAAR VATHORST 

➻ Dossier 

I-CENTRUM VATHORST SLUIT 

DE DEUREN; EINDE VAN EEN TIJDPERK! 

Mensen 

maken 

de wijk 

➻ Ondernemend Vathorst 

WINKELCENTRUM UITGEGROEID 

TOT GEZELLIG HART VAN DE WIJK

INHOUDSOPGAVE 

laatste nummer 

12 

Pionieren in de polder 

Het i-Centrum Vathorst heeft haar deuren gesloten. 

Het markante gebouw aan de Veenslagen deed 18 jaar 

6 

Een warm 

welkom in Vathorst 

Met een roos, een tas vol informatie en een gezellig praatje gaat 

Henny Rouwhorst al 19 jaar samen met een kleine groep zogenoemde 

dienst als verkoopcentrum en huiskamer van Vathorst. 

In een interview met manager van het eerste uur 

Trudy de Mooy, wordt duidelijk dat het in de eerste 

jaren echt pionieren was. ‘Er kwamen zoveel 

mensen op ons af, dat we soms 

alle zeilen moesten bijzetten.' 

‘welkomstheters’ bij verschillende generaties nieuwkomers langs de 

deur. Ze vertelt erover met een groot gevoel voor de wijk en de 

mensen die er wonen. 

8 

Hans Buijtelaar kijkt 

terug op 11 jaar Vathorst 

Nadat Buijtelaar terugtrad als wethouder, sprak de redactie 

hem over zijn betrokkenheid bij de ontwikkeling van Vathorst. 

De wijk, waar hij zelf ook woont, vindt hij met liefde en grote 

betrokkenheid gemaakt. Hij is trots op het feit dat de afspraken 

uit 1998 tussen gemeente en ontwikkelaars tot 

nu toe hebben standgehouden. 

Lees er meer over vanaf pag. 8. 

16 

Comfortabel wonen in Tuin 17 

Het is niet de eerste keer dat AG NOVA Architecten 

in Vathorst actief is. Eerder ontwierp het bureau al 

huizen rondom de Brink in De Velden en ook het pand 

van Bij Lot in De Laak komt van hun tekentafel. 

Architect-directeur Derk-Jan Huisman en zijn collega’s zetten 

ook hun tanden in Tuin 17 in Laakse Tuinen. ‘Wij vinden 

een ontwerp pas geslaagd als we in iedere woning 

graag zelf willen wonen.’ 

2 | BELEEF VATHORST 2021

24 

Winkelcentrum 

Vathorst ruim 10 jaar 

een begrip 

Vathorstbewoners van het eerste uur 

weten het ongetwijfeld nog. Voor hun 

dagelijkse boodschappen waren ze 

aangewezen op de C1000, ondergebracht in 

een noodgebouw aan de Bergenboulevard. 

Speciaal voor dit artikel doken we nog 

een keer in de geschiedenis van het 

winkelcentrum en spraken we met 

winkeliers over hun ervaringen met 

ondernemen in Vathorst. 

28 

Scholen in 

Laakse Tuinen 

Thera Verdam is projectleider van het nieuwbouwproject 

‘scholencluster’ in Laakse Tuinen. 

De redactie vroeg haar hoe het project ervoor 

staat en wat haar verwachtingen zijn voor de 

toekomst. ‘Ik verheug me er op om te zien dat 

waar nu nog weiland is, straks een mooi en 

functioneel gebouw komt waar de kinderen 

optimaal tot hun recht kunnen komen.’ Als alles 

goed verloopt verhuizen de scholen DOK12 

en Boulevard410 eind 2023 naar dit mooie 

nieuwe schoolgebouw. 

34 

Hart van Vathorst 

bestaat vijf jaar! 

‘De vijfde verjaardag van Hart van Vathorst is 

klein gevierd’, vertelt Esther de Voogd, die 

verantwoordelijk is voor de marketing en 

communicatie. ‘Er was taart voor alle bewoners 

en organisaties die hier samenwerken.’ 

Het typeert de rol die Hart van Vathorst de 

afgelopen jaren speelde voor de wijk. ‘We zijn 

echt uitgegroeid tot buurtcentrum voor de 

wijk, een bruisend hart dat bol staat van 

activiteiten en waar we iedereen 

welkom heten.’ 

Mensen maken 

de wijk 

WOORD VOORAF 

Met het maken van dit laatste nummer zagen we 

meer dan ooit dat mensen de wijk maken; letterlijk en 

figuurlijk! Mensen voor en achter de schermen, mensen 

die metselen, tekeningen maken, de bouw aansturen, 

beeldkwaliteitsplannen maken en zorgen voor een 

strakke planning. Zo komen Noud en Jacco aan het 

woord, mensen in de uitvoering die dat ter plekke en 

soms op afstand doen. Mensen die de grote lijnen 

bewaken, wethouders, ambtenaren, planners en 

ontwikkelaars. Maar ook brengen we in dit nummer 

de verhalen van mensen die de wijk maken in sociaal 

opzicht. Die welkomstwerk doen zoals Henny, het 

i-Centrum hebben gerund als de huiskamer van 

Vathorst waar iedereen welkom was, zoals Trudy. 

En mensen die wijkprojecten starten (en afmaken) 

zoals Renate met het Veentunnelproject en Esther met 

‘haar’ Hart van Vathorst dat inmiddels vijf jaar bestaat. 

Mensen die boeken schrijven of een pub openen. 

Mensen die in de wijk geloven en er aan bijdragen. 

Ieder op zijn of haar eigen manier. En we kijken terug; 

het winkelcentrum is het hart van de wijk geworden en 

we laten een paar enthousiaste ondernemers aan het 

woord. We kijken ook vooruit; naar projecten in 

Laakse Tuinen, de nieuwe scholen en de verhuizing van 

de hockeyclub. We geven een mooi overzicht van de 

ontwikkelingen door middel van kaarten toen en nu in 

het hart van het blad. Helemaal belangeloos gemaakt 

door Onno. Mensen maken de wijk en ons blad! Ik ben 

er trots op dat ik het tien jaar heb mogen maken. 

Samen met al die betrokken mensen. De hele redactie 

dankt iedereen die ooit heeft meegewerkt, voor het 

enthousiasme en voor het lezen natuurlijk. We wensen 

u veel leesplezier en een hele mooie coronavrije zomer! 

Nog meer in dit nummer: p.10 Uit alle windstreken | p.15 Kennismaken met Jacco Kroon | 

p.20 Thuis kijken in een XS woning | p.23 Wijkproject Veentunnel | p.30 HC Eemvallei gaat verhuizen | 

p.32 Boekbespreking | p.33 Portret van Noud van Wageningen 

Marjolein Hoogeveen 

Hoofdredacteur, 

Ontwikkelingsbedrijf Vathorst 

2021 BELEEF VATHORST | 3

Korte berichten 

Creatieve zussen 

starten Ideeëntuin 

Kan jij als ZZP-er, startup of organisatie hulp 

gebruiken bij het uitbouwen van je bedrijf? 

Heb je een eenmanszaak en behoefte aan 

een sparringpartner? Denk je erover om voor 

jezelf te beginnen, maar weet je niet hoe? 

Lukt het je niet om zelf met creatieve 

oplossingen te komen? Ga dan eens langs bij 

de Ideeëntuin. De Ideeëntuin wordt gerund 

door Vathorst bewoonster Paula Kleisen 

en haar zus Lucienne. De zussen hebben 

een schat aan ervaring in onder meer 

communicatie, onderzoek, tekstschrijven, 

onderwijs en marketing. Zij doen niets liever 

dan hun creatieve geest inzetten om anderen 

op zakelijk gebied verder te helpen. ‘Je kunt 

ons geen groter plezier doen dan te vragen 

om met je mee te denken. Brainstormen, 

originele invalshoeken zoeken, verder 

kijken dan onze neus (en de jouwe) lang is, 

daar krijgen wij energie van!’ garandeert 

het duo. Meer informatie is te vinden op 

www.ideeentuin.nl 

In 50 jaar - hoe 

Nederland veranderde 

sinds 1970 

Dit boek van ‘onze’ huisfotograaf Ellen 

Kolff (1970) bestrijkt een halve eeuw. In 27 

portretten van mensen met uiteenlopende 

karakters en achtergronden heeft ze de tijd 

even stil gezet met haar camera. De levensverhalen 

die ze uit hun mond optekende, 

vormen daarnaast een persoonlijke en betrokken 

getuigenis van de voorbije vijftig jaar. 

Wat is er allemaal veranderd? De antwoorden 

op die vraag laten zien hoe snel de tijd is 

vergleden. Van krijtbord en doorloper tot 

laptop, internet en klapschaats, van losse 

suiker en zakjes rijst naar kant-en-klaarmaaltijden, 

van dieselauto en milieuvervuiling 

naar zonne-energie en natuurbehoud. Maar 

uit de gesprekken die Kolff voerde, kwam 

vooral naar voren dat de tijd geen grip heeft 

gekregen op de bezieling, inzet en veerkracht 

van haar gesprekspartners. Dit boek is een 

terugblik, een buiging voor de vergankelijkheid. 

Maar vooral een ode aan de vooruitgang 

en het menselijke doorzettingsvermogen. 

Het boek is te bestellen via de website van 

de fotograaf: www.ekf-foto.nl 

VV Hooglanderveen; 

een dorpsclub om 

van te houden 

Voetbalvereniging Hooglanderveen verhuisde 

in 2005 naar de rand van het dorp, met het 

gezicht naar Vathorst. In 10 jaar tijd groeide 

het kleine dorpsclubje, met een gemiddelde 

groei van 100 leden per jaar, uit naar één 

van de grootste verenigingen in en rond 

Amersfoort. Toch wel knap dat deze actieve 

vereniging een groot deel van haar dorpse 

karakter heeft behouden. Op 17 juni 2021 

bestond de club 75 jaar. In het najaar van 2021 

tot aan de zomer van 2022 worden er, indien 

weer mogelijk, diverse jubileumfestiviteiten 

georganiseerd. Dit jubileum was voor een 

aantal clubiconen ook de reden om weer eens 

diep te graven in geschiedenis die de club rijk 

is. Duiken in archieven om leuke verslagen 

uit de oude tijd op te sporen. Interviews en 

portretten van clubmensen die prachtige 

verhalen kunnen vertellen, aangevuld met 

veel, heel veel foto’s. Als je het verhaal achter 

deze vereniging wil weten, moet je dit 

jubileumboek gelezen hebben. Het boek ‘Een 

dorpsclub om van te houden’ is via de website 

van de vereniging www.vvhooglanderveen.nl 

voor € 20,- te bestellen. 


GENERATIE KORTE BERICHTEN 

VATHORST 

Indebuurt033 

helpt u op weg 

Sticker de 

Kraai-Kat-Kikker 

Bij de Informatiewinkel kunt u kosteloos 

terecht met allerlei vragen over zorg, welzijn, 

wonen of financiën. Denk bijvoorbeeld aan 

hulp bij geldzaken, bij een ingewikkelde 

brief of bij de aanvraag van financiële 

regelingen voor minima. Ook voor informatie 

over opvoeden, vrijwilligerswerk, scheiden, 

mantelzorg of onafhankelijke cliëntondersteuning 

bent u bij ons aan het goede adres. 

Of wilt u graag met anderen in contact 

komen, meedoen aan een activiteit, of 

zelf een activiteit organiseren? Het team 

van professionals en vrijwilligers helpt u 

graag verder! 

Informatiewinkel Noord 

Hof der Gedachten 26 (het Pluspunt) 

3823 WB Amersfoort, 033 - 7370353 

noord@indebuurt033.nl/www.indebuurt033.nl 

Openingstijden: 

ma t/m do 09.00-13.00 uur 

In dit prentenboek ontmoeten we Sticker. 

Sticker is een vreemde snuiter. Niemand wil 

vriendjes met haar zijn. Sticker is een beetje 

kraai, een beetje kat en ook nog een beetje 

kikker. Apart, raar, of is ze misschien juist 

bijzonder? Sticker is misschien wat raar, 

maar ze is ook heel lief, dapper en superslim! 

Sticker heeft vele talenten. Ze moet alleen 

nog even een manier vinden om dat aan de 

andere dieren te laten zien. Dit boek is een 

ode aan het anders-zijn. Niemand hoeft zich 

te schamen, omdat je er anders uitziet, of 

omdat je andere dromen hebt dan de rest. 

Niet huilen, niet boos worden, gewoon laten 

zien wie jij nou eigenlijk bent! 

Over de auteur 

Operazangeres, krullenbol, kinderboekenschrijfster, 

psychologe en vooral een dame 

vol dromen. Als klein meisje wilde Liza 

Rebecca van der Peijl (29) al zangeres worden. 

Of schilderes of schrijfster. Op school zeiden 

de juffen dat Liza moest leren wachten. Dat 

ze niet zo moest zeuren en vooral niet zo veel 

moest willen. Daar was de eigenwijze Liza 

het niet mee eens! Liza woont met haar 

gezin sinds eind 2019 in De Bron. Illustrator: 

Mirko Filippi. 

Tjapco van Hoptimaal 

opent pub in 

winkelcentrum 

‘Het idee is ontstaan tijdens een bierreisje 

door Engeland, vertelt Tjapco Eskamp (28). 

‘We zijn daar een aantal brewpubs afgegaan. 

Tijdens die reis bedachten we dat dit concept 

in Vathorst ook goed zou kunnen werken.’ 

Sinds die trip zit het idee al in Tjapco’s hoofd. 

‘De pub ‘Tjaps’ moet een mix worden van een 

Amerikaanse sportsbar en een Engelse pub, 

met een flink sausje Vathorst eroverheen.’ 

Zo wil Tjapco samenwerken met buurvrouw 

PROOF Bakery en verzorgt de lokale slager 

het vlees. Ook heeft hij een samenwerking 

met Rock City Brewery. ‘Het wordt echt 

gaaf. Als het allemaal meezit gaan we in 

augustus ’21 open aan Leeghwater 5. Dan 

kunnen mensen heerlijk eten van de houtskoolgrill, 

natuurlijk onder het genot van een 

speciaalbiertje.’ Voor de realisatie startte de 

jonge ondernemer een crowdfundingsactie. 

Binnen een maand had hij het benodigde 

bedrag van vier ton bij elkaar en zo krijgt 

Vathorst haar felbegeerde sportcafé! 

Meer informatie: info@hoptimaal.nl 


TEKST PAULA KLEISEN | FOTOGRAFIE ELLEN KOLFF 

Een warm welkom 

voor nieuwe 

wijkbewoners 

Toen de plannen voor de bouw van Vathorst gemaakt 

werden, stonden niet alle inwoners van Hooglanderveen 

daar even positief tegenover. Toch waren er mensen die er, 

gegeven de omstandigheden, het beste van wilden maken. 

Z 

o iemand was Henny Rouwhorst. Zij heeft 

zich vanaf het allereerste begin met hart en 

ziel ingezet om alle nieuwe bewoners in de 

wijk een warm welkom te bezorgen. Met een roos, 

een tas vol informatie en een gezellig praatje gaat zij 

al 19 jaar samen met een kleine groep zogenoemde 

‘welkomstheters’ bij verschillende generaties nieuwkomers 

langs de deur. ‘Mensen zijn vaak ontzettend 

blij als ik op de stoep sta. Dat is toch hartstikke leuk?’ 


GENERATIE VATHORST 

HOE IS HET ALLEMAAL BEGONNEN? 

‘Wij zijn betrokken vanaf het moment dat 

de eerste spade de grond inging. Het initiatief is 

overgewaaid uit andere nieuwe wijken van 

Amersfoort. In Kattenbroek, Zielhorst en Nieuwland 

werd het ook gedaan. Dominee Jos van Oord wilde 

het welkomstwerk naar Vathorst halen. Meindert 

Schreuder en ik zijn er vanuit Hooglanderveen bij 

gekomen. Ik herinner me onze eerste bijeenkomst 

op 12 februari 2002 nog goed, waar ook de eerste 

elf vrijwilligers aanwezig waren. We hadden toen 

maar een paar maanden om alles te regelen, want 

op 2 juli 2002 werd de eerste woning in Vathorst 

opgeleverd. Destijds zijn we zelfs nog met ons 

initiatief op televisie geweest in het programma 

Heilig Vuur van de NCRV.’ 

WAT HOUDT HET WERK PRECIES IN? 

‘Het is heel simpel: als er in Vathorst of Hooglanderveen 

een woning wordt opgeleverd, gaat er 

een welkomstheter bij de nieuwe bewoners langs. 

We bieden die persoon dan een rode roos aan en 

een tasje met een informatieboekje en allerlei folders 

van de verschillende instanties in de wijk. Alles wat 

je als nieuwe bewoner wilt weten, zit erin. Denk 

bijvoorbeeld aan informatie van de scholen, 

huisartsen, verloskundigen, kerken, dierenartsen, 

sportverenigingen en de Natuurboerderij. We fietsen 

zelf rond om te kijken waar woningen worden 

opgeleverd. Zodra ik zie dat in een straat de meeste 

huizen bewoond zijn, stuur ik een mailtje rond om 

te vragen wie van de vrijwilligers meegaat om tasjes 

uit te delen.’ 

KOST DAT VEEL TIJD? 

‘We hebben er geen dagtaak aan, maar het kan wel 

druk zijn ja. Soms is het een tijdje rustig en dan komt 

er weer een hele bups tegelijk. Ik kan niet ontkennen 

dat het tijd in beslag neemt. In 2006 hadden we een 

groep van 35 vrijwilligers: 5 organisatoren, 3 voor de 

administratie en 27 welkomstheters. Op dit moment 

doen we al het werk met 6 mensen. Dat is eigenlijk 

te weinig. Gelukkig heb ik tegenwoordig zelf 

weer wat meer tijd om naast het organiseren bij de 

mensen langs te gaan.’ 

WAT IS JE DRIJFVEER? 

‘Ontmoeting staat voor mij centraal. Ik kijk van 

nature naar andere mensen om. Toen ik nog als 

ziekenverzorgende in een revalidatiecentrum werkte, 

was ik daarnaast als vrijwilliger bij het Rode Kruis 

betrokken. Sinds we 30 jaar geleden in Hooglanderveen 

kwamen wonen heb ik me altijd als vrijwilliger 

ingezet voor de buurt. Als ik bij nieuwe bewoners 

voor de deur sta, maak ik graag een praatje. Het is 

zo leuk om al die verschillende verhalen te horen! 

Mensen waarderen het enorm wat we doen. Dat 

geeft mij voldoening. Ook de contacten die ik heb 

met alle organisaties en verenigingen in de wijk zijn 

waardevol. Daar heb ik echt vriendschappen 

aan overgehouden.’ 

HOE LANG GA JE HIERMEE DOOR? 

‘We gaan ervoor om door te gaan tot Vathorst 

helemaal af is. Op dit moment zijn Laakse Tuinen 

en Koopmanskade in aanbouw. Het plan Podium, 

tussen het station en Stater, en de woningen 

langs de Bergenboulevard staan nog in de 

planning. Er komen dus nog aardig wat nieuwe 

mensen in de wijk die we welkom willen heten. 

Uiteindelijk hebben we dan bij bijna 11.000 

woningen een tasje gebracht. Dat is toch een 

prachtig resultaat? Het zou wel fijn zijn als zich 

de komende tijd nog een paar vrijwilligers zouden 

melden. Het is namelijk wel mijn bedoeling om 

het een beetje af te gaan bouwen.’ 

WAT WIL JE DAARNA GAAN DOEN? 

‘Mijn man en ik willen vooral samen genieten van 

leuke dingen. We houden ervan om op pad te gaan, 

vooral om te wandelen. Daarnaast heb ik een 

wandelclub en een vriendinnenclub. Er is altijd wel 

wat te doen. Ik ga graag langs bij mensen in het dorp 

die het nodig hebben. Ik ken inmiddels heel veel 

mensen. Op straat word ik vaak aangesproken. 

Daardoor voel ik me echt verbonden met deze wijk. 

Dat was ook de reden om straatambassadeur te 

worden. Samen met iemand anders heb ik de 

Heideweg en Sterrebos onder mijn hoede. 

Waarschijnlijk zal ik me altijd blijven inzetten voor 

mensen uit de buurt. Dat past gewoon bij mij.’ ❖ 

‘Wij gaan ervoor 

om door te gaan 

tot Vathorst 

helemaal af is’ 

cv 

Henny Rouwhorst-Arends (70) 

woont met haar man Herman al 30 jaar 

in Hooglanderveen. Naast haar 

verschillende vrijwilligersfuncties, 

o.a. bij het Rode Kruis, het Buurtbestuur 

en het welkomstwerk voor de Veenkerk, 

wandelt ze veel en houdt ze van 

borduren en lezen. Vrijwillger worden? 

Stuur een mail naar: 

hennyrouwhorst@hooglanderveen.net. 


TEKST MARJOLEIN HOOGEVEEN | FOTOGRAFIE HENK GROENEWOUD 

HANS BUIJTELAAR: 

‘Met liefde aan de wijk 

De redactie van Beleef Vathorst 

wilde graag wethouder Hans 

Buijtelaar interviewen. Dit 

vanwege zijn jarenlange betrokkenheid 

bij de ontwikkeling van 

de wijk als aandeelhouder van 

Ontwikkelingsbedrijf Vathorst 

(OBV) en vanwege het feit dat 

hij ook enthousiaste bewoner is. 

Niets wees erop dat het tevens 

zijn afscheidsinterview zou 

worden. Toch is het zo gelopen, 

omdat hij in de tussentijd 

terugtrad naar aanleiding van 

politieke frictie op een 

mobiliteitsdossier. Dat doet 

echter niks aan af zijn grote 

verdienste voor de wijk. 

Buijtelaar blikt terug op elf jaar 

wethouderschap voor Vathorst. 

S 

inds mei 2010 ben ik wethouder voor 

Vathorst. In Amersfoort ben je wethouder 

voor een aantal vakdisciplines en daarnaast 

voor een gebied of wijk. Vakinhoudelijk kreeg ik in 

het begin de portefeuilles Financiën en Mobiliteit 

en omdat de gemeente voor 50% aandeelhouder 

is van OBV Beheer B.V. zat ik ineens als aandeelhouder 

aan tafel. Dan is de combinatie met het wijkwethouderschap 

van Vathorst een logische. Dat had 

niks te maken met het feit dat ik er ook woon’. 

In 2012 werd Buijtelaar voorzitter van de aandeelhoudersvergadering. 

DIRECTE LEEFOMGEVING 

Hans vertelt dat hij in 2008 in De Velden ging 

wonen. ‘Twee jaar later kreeg ik de rol van wijkwethouder 

en dan heb je ineens invloed op je eigen 

directe leefomgeving. Dat vond ik spannend om 

mee te maken. Ik merk dat er bij OBV met veel 

kennis en liefde aan de wijk wordt gewerkt en 

dat kwaliteit erg belangrijk was en nog steeds is. 

Dat maakt de discussies tussen de verschillende 

aandeelhouders niet altijd gemakkelijk, want 

kwaliteit kost tijd en geld, maar het maakt wel 

dat de wijk een hart en een ziel heeft gekregen. 

Ontwikkelaars zien dat ook en gaan een heel eind 

mee in het kwaliteitsdenken’. 

PUBLIEK-PRIVAAT SAMENWERKEN 

Als gemeente samenwerken met commerciële 

partijen, werkte dat goed voor u? Buijtelaar: ‘Ik heb 

gemerkt dat eventuele tegengestelde belangen of 

andere visies het best overbrugd kunnen worden 

door ‘andere kant’ juist zo goed mogelijk te 

begrijpen. Ik was bestuurlijk verantwoordelijk voor 

die samenwerking. Met de betrokken ambtenaren 

besprak ik de agenda altijd inhoudelijk voor. We 

bepaalden samen wat we als gemeente van belang 

vinden. Wat is de beste oplossing voor ingewikkelde 

vraagstukken? Dat was soms nog wel eens zoeken, 

omdat belangen niet altijd in elkaars verlengde 

lagen. Ik snap dat ondernemers rendement moeten 

maken, anders gaat het op termijn niet goed met 

het bedrijf. De gemeente bouwt zelf geen woningen, 

maar moet wel voor woningen in de juiste prijsklasse 

zorgen in een prettige, toekomstbestendige leefomgeving 

en daarvoor de voorwaarden scheppen. 

Dus heb je elkaar nodig; het mes moet aan twee 

kanten snijden’. 

AFSPRAKEN UIT HET VERLEDEN 

‘De publiek- private samenwerking zoals we die nu 

kennen, is gestart in 1998, toen de Samenwerkingsovereenkomst 

is getekend. Daarin zijn afspraken 

gemaakt die in 2013, tijdens de financiële crisis, niet 

altijd lekker bleken uit te pakken voor de gemeente. 

Het financiële risico lag ineens voor een te groot 

deel bij ons. In 1998 had niemand stilgestaan bij het 

risico dat het ontwikkelen van een nieuw stadsdeel 

ook minnen met zich mee zou kunnen brengen. Het 

succes kwam daarvoor bijna als vanzelf, totdat de 

crisis zich aandiende. Ik ben heel blij dat we het in 

die moeilijke tijd hebben gered met elkaar, maar het 

was ingewikkeld genoeg. Die besprekingen spanden 

er echt om! 

GEMEENSCHAPSGELD 

‘We zijn met gemeenschapsgeld aan de slag, geld 

dat wordt opgebracht door anderen. Dat moeten 

we niet vergeten. Daar denken we gedegen over na; 

wat is ons doel, wordt het geld effectief besteed? 

De lange termijn samenwerking heeft goed 

gewerkt, maar achteraf gezien zal de gemeente 

die risicoverdeling niet meer zo afspreken. Daar 

leer je als organisatie dan weer van’, aldus de 

betrokken Buijtelaar. 

MOOIE DINGEN 

Wat maakt u het meest trots, als u nu de wijk ziet? 

‘Ik zou een heleboel onderwerpen kunnen noemen, 

maar ik merk dat ik het meest trots ben op het feit 

dat we met elkaar zo ver zijn gekomen. Dat we de 


PERSOONLIJK 

werken’ 

‘Ik merk dat ik 

het meest trots ben 

op het feit dat we 

met elkaar zo ver 

zijn gekomen’ 

juiste koers bleven varen met de hele bemanning, 

dat we er financieel uit zijn gekomen, dat De Bron 

is gerealiseerd, het winkelcentrum er is gekomen en 

dat we bestaande landschapsstructuren goeddeels 

hebben kunnen handhaven. Dan noem ik als 

voorbeeld de houtwallen, de groene linten, de 

Hogesteeg, de Duisterweide en sommige 

boerderijen. Dat maakt dat ik me als bewoner hier 

ook heel prettig voel en met plezier rondloop. 

Het nieuwbouwgevoel is soms ver weg, ondanks 

dat er in mijn periode 4.000 nieuwe woningen 

zijn bijgekomen.’ 

‘Maar ik zou ook het hoge voorzieningenniveau van 

de wijk kunnen noemen; sport, horeca, parken, de 

bibliotheek, kunst in de openbare ruimte, 

winkelen, speelplekken en noem maar op. 

Dat soort onderwerpen zorgt vaak voor gedeelde 

belangen. En de inpassing van Hooglanderveen 

niet te vergeten. Dat is zorgvuldig gedaan! Ook dit 

is met liefde aangepakt en het is naar mijn mening 

geslaagd om ook Hooglanderveen goed mee te 

nemen bij de ontwikkelingen in Vathorst. 

Tegelijk kan het dorp zichzelf zijn en hebben de 

voorzieningen in het dorp meegelift op de 

ontwikkelingen in Vathorst. Als laatste succes wil 

ik het omzetten van de kantorenlocatie naar 

cv 

Hans Buijtelaar (58) woont 

in Vathorst sinds 2008, is getrouwd 

en heeft 2 dochters (van 23 en 25 

jaar), was 11 jaar wijkwethouder 

Vathorst en is nu wethouder (a.i.) 

in Wijk bij Duurstede. Loopt graag 

hard langs de Laak. 

woonlocatie Podium noemen. Dat was met de 

komst van Collectie Centrum Nederland ook best 

ingewikkeld. Maar er komt een mooi nieuw 

stadsdeel bij; Vathorst waardig. Mijn tijd zit erop. 

Het werk is altijd eindig en de wijk is nooit af. 

Ik wens mijn opvolger veel werkplezier in deze 

mooie wijk! ❖ 


TEKST & FOTOGRAFIE MONIQUE TEKSTRA 

FAMILIE ANWAR: 

‘Wel 50 opa’s en oma’s’ 

Vathorst is diverser dan soms 

wordt gedacht. Mensen uit alle 

windstreken zijn hier komen 

wonen en brengen hun eigen 

cultuur en religie mee. Hoe is 

het voor hen om in Vathorst te 

wonen en wat voor invloed 

heeft hun achtergrond op 

het dagelijks leven? In Beleef 

Vathorst een serie portretten 

van gezinnen met verschillende 

culturele achtergronden. In dit 

laatste nummer komt de familie 

Anwar aan het woord. 

Beeldje gemaakt van 

een Moluks gezin dat in 

Nederland aankwam in 

1971, precies zoals 

Sharons opa en oma, 

met haar vader en 

oom in Rotterdam 

arriveerden 

Veel mensen weten het verschil niet goed 

tussen Indisch en Indonesisch,’ begint 

Sharon het gesprek. Indisch zijn de 

Nederlanders die in voormalig Nederlands- Indië 

zijn geboren, of mensen met gemengd Nederlands 

én Indonesisch bloed. Zoals haar moeder. Sharons 

vader komt van de Molukken, een eilandengroep 

in Indonesië. En dat maakt dat Sharon is opgegroeid 

met zowel een Indische als Molukse achtergrond. 

Yusuf daarentegen is Indonesisch. Hij is geboren 

in Indonesië, waar Sharon en hij elkaar ook 

hebben ontmoet. 

FAMILIEGESCHIEDENIS 

Dit jaar is het precies 70 jaar geleden dat 

Molukse militairen, die in dienst waren van 

Nederland, met hun gezinnen hier 

naartoe kwamen. Voor een tijdelijk 

verblijf werd toen aangenomen. 

Ook Sharons vader kwam als klein 

jongetje met de boot aan in 

Rotterdam en werd vervolgens 

opgevangen in Kamp Westerbork, 

dat inmiddels was omgedoopt 

tot Schattenberg. Heel anders 

was de aankomst voor de 

meeste Nederlands-Indische 

mensen die in de jaren 50 en 

60 naar Nederland kwamen. 

Zij werden opgevangen in 

pensions of bij boeren. 

ETEN VERBINDT 

Dat die roots nog belangrijk zijn 

voor het gezin blijkt vooral uit 

de manier waarop zij betrokken 

zijn bij de Indische gemeenschap 

in Amersfoort. Tot een paar jaar 

geleden waren ze vrijwilliger bij Stichting Pelita die 

zich inzet voor Indische mensen met een trauma 

door de internering in Jappenkampen. Yusuf was al 

kok vanuit huis en kookte zo af en toe op bestelling. 

Dat groeide uit tot een cateringbedrijf, waarmee 

ze de Indische Eettafel van Stichting Pelita voor 

senioren in Amersfoort startten. Door voor hen te 

koken, brachten ze al snel iedere maand 50 tot 100 


UIT ALLE WINDSTREKEN 

Indische Amersfoorters samen. Het was een 

moment van gezellig samen zijn met mensen van 

eenzelfde geschiedenis. ‘Onze kinderen hadden 

ineens wel 50 opa’s en oma’s,’ vertelt Sharon. 

Tegenwoordig kookt Yusuf nog steeds voor ouderen, 

maar dan als kok in een Indisch verzorgingshuis. 

PROEVEN VAN VERSCHILLENDE CULTUREN 

‘Wat we graag willen is onze geschiedenis vertellen 

en die doorgeven aan onze kinderen. Maar ook 

willen we de kinderen letterlijk laten proeven van 

alles wat met onze verschillende achtergronden 

te maken heeft, zodat ze open en nieuwsgierig de 

wereld tegemoet blijven treden,’ legt Yusuf uit. 

Naast de Indonesische taal, die de jongens vooral 

horen als ze om het jaar Yusufs familie in zijn 

geboorteland bezoeken, leren ze ook de Indisch- 

Indonesische waarden en normen. Bijvoorbeeld dat 

het onder Indische mensen gebruikelijk is om oudere 

mensen aan te spreken met tante, oom of opa of 

oma, ondanks dat ze niet echt familie zijn. Daarmee 

betuig je respect en laat je zien dat je de ouderen 

koestert. In Indonesië is het bovendien heel 

gebruikelijk dat verschillende generaties in een huis 

wonen. ‘Voor ons was het dan ook niet meer dan 

normaal dat wij mijn moeder voor onbepaalde tijd 

in huis namen toen zij ernstig ziek werd,’ legt 

Sharon uit. En dat is misschien nog wel het 

belangrijkste aspect uit hun Indisch- Indonesische 

achtergrond dat ze hier in Vathorst uitdragen: 

omzien naar elkaar. ❖ 

Yusuf maakt in de keuken nog altijd veel gebruik van 

Indonesisch kookgerei. 

Van links naar rechts: Yusuf, 

Sharon, Joaquin en Xavier 

cv 

Sharon (46) en Yusuf (48) wonen 

sinds 2007 met hun zoons Xavier 

(15) en Joaquin (13) in Vathorst. 

Ze hebben De Bron van groot 

grasveld met water zien groeien 

tot de buurt, waar ze nu zelf met 

veel plezier wonen. In het dorpse 

en groene karakter herkent Sharon 

veel van het Overijssel 

waar zij opgroeide. 

In huis zijn overal boeken 

en spullen uit Indonesië 

en over de Indische 

geschiedenis te vinden. 


TEKST MARJOLEIN HOOGEVEEN | FOTOGRAFIE OBV 

TRUDY DE MOOY OVER HAAR WERK IN VATHORST: 

‘Pionieren in de polder’ 

Het i-Centrum Vathorst deed achttien jaar dienst als huiskamer, 

verkoopcentrum en activiteitenlocatie voor de wijk. Ruim 150.000 

bezoekers, talloze fietsexcursies, KavelCafé’s, buitenlandse groepen, 

werkbezoeken, start verkopen en openhuizenroutes verder, komt 

er een einde aan deze dynamische periode. Het i-Centrum heeft 

ondertussen de deuren definitief gesloten. Trudy de Mooy, manager 

i-Centrum vanaf het eerste uur, gaat tegelijkertijd met pensioen. 

‘Het is een prettige bijkomstigheid dat dit samenvalt. Een mooi toeval.’ 

De redactie vroeg Trudy naar haar jarenlange betrokkenheid bij 

Vathorst. Hoe heeft zij haar werk ervaren in de wijk in ontwikkeling? 

Trudy voor haar woning in Waterdorp 

V 

anaf 1 april 2003 ben ik in dienst van 

Ontwikkelingsbedrijf Vathorst (OBV), op 

2 juli opende het i-Centrum en op 5 juli 

was de eerste verkoopmanifestatie. De eerste 

maanden werkte ik wel 80 uur per week en in het 

weekend kwamen honderden mensen het i-Centrum 

bezoeken om de maquette te bekijken en de sfeer 

te proeven. Zelfs een keer ruim 800 mensen op een 

zondag, echt veel. In deze tijd haast niet meer 

voor te stellen. Het was en is altijd hollen en 

improviseren geweest in deze baan en dat maakte 

het ook zo leuk. Ik kreeg er veel energie van! Wat ik 

altijd mooi heb gevonden is het werken met mensen, 

aan de bebouwde omgeving, het pionieren dat bij 

mijn karakter past en de dynamiek van nieuwbouw 

die altijd in beweging is.’ 

‘Juist omdat ik overal ben geweest; in veel andere 

(nieuwbouw)wijken, steden in binnen- en buitenland 

en op ontwikkellocaties, kan ik met recht zeggen 

dat Vathorst een hele mooie wijk is met enorm 

veel kwaliteit. En dan heb ik het over de stedenbouwkundige 

plannen, de architectuur, de openbare 

ruimte en de hoeveelheid voorzieningen. Maar ook 

over de energie die Vathorsters uitstralen en de 

verbondenheid met elkaar. Amersfoorters die niet 

uit Vathorst komen, zijn ook altijd erg verbaasd als 

ze eenmaal in Vathorst zijn en er een rondje fietsen. 

Er leven veel vooroordelen over dat nieuwe dorp 

aan de andere kant van de A1. Maar fiets hier maar 

eens rond en dan ben je trots. De makelaars zien 

dat zeker 40% van de Vathorsters een nieuwe stap 

zetten in hun wooncarrière in de wijk zelf. Dat zegt 

toch wel wat!’ 

GROEI EN BLOEI 

‘Maar ik neem je eerst nog even mee een stapje 

terug in de tijd. Het als tijdelijk bedoelde i-Centrum 

stond aanvankelijk in het weiland. Er was niets 

en niemand. Behalve dan onze buurman in 


DOSSIER 

i-Centrum met een nog helemaal leeg achterland 

i-Centrum zoals het nu nog aan de Veenslagen staat 

‘Het Duysthuisje’ waar destijds ook wel feestjes 

werden gegeven. Je zag van verre waar je moest zijn. 

Ook dat is bijna niet meer voorstelbaar. Het gebouw 

is nu helemaal ingebouwd en waar eerst de koeien 

liepen staan nu de woningen van het Eilandenrijk 

en de Oevervilla’s. Om al die ontwikkelingen op een 

heldere manier over te brengen waren we op een 

gegeven moment wel met z’n vijven aan het werk in 

het i-Centrum. Ontwikkelaars organiseerden 

veel verkoopmanifestaties, we gaven regelmatig 

rondleidingen en ontvingen de ene groep na de 

andere.’ Trudy moet lachen bij die herinnering: 

‘Ja, soms wist je gewoon niet wat er gebeurde, 

zoveel mensen stonden dan voor de deur! Ook 

buitenlandse vakgenoten wisten de weg te vinden. 

Die groepen maakten wel 15% van het aantal 

bezoekers uit. Bijvoorbeeld Koreanen, die vanaf de 

start ons verhaal wilde horen over duurzaamheid 

en samenlevingsopbouw. Denen kwamen voor de 

stedenbouwkundige opzet en Engelsen kwamen 

kijken hoe ze op een nieuwe manier met sociale 

woningbouw konden omgaan. Ik had weinig tijd 

om de wereld te bezoeken, maar de wereld kwam 

gewoon naar mij. Dat kun je van te voren toch niet 

bedenken?’, aldus de energieke Trudy. 

‘We hebben een jaar of zes geleden het i-Centrum 

nog een keer een mooie upgrade gegeven. 

Daarbij kwam nog meer de nadruk op de huiskamerfunctie 

te liggen. Gezellige zithoek, mooi 

groot scherm, warme kleuren en sfeerfotografie van 

de wijk. Uiteraard bleef de maquette centraal staan 

en was de informatie over alle projecten in de wijk 

actueel. Mensen kwamen ook langs om een krantje 

of de nieuwste Beleef Vathorst op te halen. Dat heb 

ik ook altijd erg gezellig gevonden. Ik voelde me een 

ambassadeur voor de wijk. En als mede-Vathorster 

weet ik natuurlijk waarover ik praat en mensen 

waarderen dat. De drempel om even binnen te 

lopen, was laag en dat was precies de bedoeling. 

Ook al nam het aantal bezoekers gestaag af, we zijn 

altijd open geweest voor iedereen die informatie 

over de wijk nodig had. Met het sluiten van het 

i-Centrum gaat OBV nu het accent leggen op online 

informatieverstrekking, een trend die niet te stoppen 

is en die door Corona een nog grotere vlucht 

heeft genomen.’ 

ENERVERENDE TIJDEN 

Trudy vertelt dat natuurlijk niet alles koek en ei 

is geweest al die jaren. ‘Vanuit Hooglanderveen 

was bijvoorbeeld aanvankelijk veel weerstand tegen 

de bouw van Vathorst. De Veners waren bang dat 

de dorpse sfeer verloren zou gaan. Boeren moesten 

verhuizen of uitgekocht worden, bijvoorbeeld 

➸ 

DOOR DE JAREN HEEN 

► 1994 Besluit genomen dat Vathorst 

er gaat komen 

► 1998 Ontwikkelingsvisie Vathorst 

“Een wereld van verschil” vastgesteld 

► 2001 Start bouw De Velden 

► 2002 Eerste woning opgeleverd 

► 2003 i- Centrum opent de deuren 

► 2004 Start bouw De Laak 

► 2006 NS-station geopend 

► 2018 Winkelcentrum gereed 

► 2020 De Bron gereed 

► 2021 De Velden gereed 

► 2021 i-Centrum sluit de deuren 

► 2023 Start bouw laatste projecten 

► 2025 Vathorst gereed. 


DOSSIER 

cv 

Trudy de Mooy (66) | opgeleid aan 

de Kunstacademie Beeldende Kunst 

| heeft een grote belangstelling 

voor stedenbouw en architectuur | 

woont sinds 2010 in Vathorst | heeft 

twee zoons (36 en 33) waarvan een 

in Vathorst woont | heeft als 

serieuze hobby’s schilderen en 

fotografie | Is bestuurslid van de 

Oudheidkundige Vereniging Flehite 

(OVF) en eigenaar van T31 (T31.nl). 

De maquette van de wijk was met een afmeting van 4 x 6 meter en een schaal van 1: 750, altijd een blikvanger 

boeren die hun bedrijf langs het Lint hadden. Dat 

zorgde voor onrust, maar nu alles op z’n plaats is 

gevallen zijn de meeste mensen in Hooglanderveen 

best blij met Vathorst. Het aantal voorzieningen is 

ook voor hen toegenomen. Het dorpse leven kan 

juist floreren door de aanwezigheid en instroom van 

veel meer mensen.’ 

‘Maar ik denk ook aan de beginjaren van de 

ontwikkeling van Vathorst, toen we meer dan een 

jaar stil lagen omdat de aansluiting met de A28 niet 

afdoende was geborgd in het bestemmingsplan. 

Gelukkig is dat probleem uiteindelijk opgelost met 

een extra afslag, waar we nu nog steeds veel plezier 

van hebben. Ook de financiële crisis was natuurlijk 

geen feest. Min of meer van de een op andere dag 

werd er vanaf mei 2008 ‘niks’ meer verkocht. 

Veel mensen konden niet verhuizen en zagen hun 

huis ‘onder water staan’, doordat het minder zou 

opbrengen dan de hypotheek groot was. Dat heeft 

veel onzekerheid en jarenlange vertraging veroorzaakt. 

Er moest bezuinigd worden en stedenbouwkundige 

plannen zijn aangepast. Gelukkig zijn we nu 

weer in een periode dat de verkoop goed loopt en 

dat bijvoorbeeld Waterdorp en Laakse Tuinen volop 

in de belangstelling staan bij kopers en huurders. 

Ook de vrije kavels vliegen de deur uit, er is veel 

belangstelling voor.’ 

‘Het i-Centrum is nu gesloten en wordt straks 

gedemonteerd en hergebruikt. Op deze locatie 

komen vier vrije kavels. De beeldkwaliteit die wordt 

nagestreefd is die van een ‘boomgaardsfeer’, passend 

bij de bestaande boerderij en boomgaard. En zo is 

de cirkel rond. We hebben prachtige tijden beleefd 

tijdens de ontwikkeling van de wijk. Die is nu zo 

goed als volwassen en in een afbouwfase gekomen. 

De sluiting van het i-Centrum is dan ook een 

logische stap. Ik ga van mijn vrije tijd genieten 

en blijf als bewoner van Waterdorp natuurlijk 

betrokken bij de wijk. Mijn belangstelling voor de 

gebouwde omgeving blijft en Vathorst is in mijn 

bloed gaan zitten. Ik ga het werk, mijn collega’s en 

de bezoekers absoluut missen, maar vervelen zal 

ik mij zeker niet! ❖ 


TEKST KARIN POLDERVAART | FOTOGRAFIE ELLEN KOLFF 

KENNIS MAKEN 

WERKEN AAN DE WIJK 

GEEFT VOLDOENING 

Veel kopers van een nieuwbouwhuis 

kennen het gevoel: je 

verheugen op een bezoekje aan 

de bouwplaats om met eigen ogen 

te zien hoe hun huis vanaf de 

grond af wordt opgebouwd. 

Grote kans dat ze een uitvoerder 

tegenkomen, zoals Jacco Kroon 

(41). Al twaalf jaar zorgt hij ervoor 

dat kopers een huis krijgen dat 

is gebouwd zoals afgesproken. 

‘Dit is heel dankbaar werk.’ 

O 

m 6.15 uur ’s ochtends arriveert Jacco 

op de bouwplaats. In alle vroegte opent 

hij de bouwhekken en laat de eerste 

vrachtwagenchauffeurs binnen. Collega’s en 

onderaannemers zijn ondertussen ook binnengestroomd, 

zodat de werkdag om 07.00 uur kan 

beginnen. ‘We bespreken de werkzaamheden van 

die dag en overleggen hoe we het gaan aanpakken. 

Zodra iedereen aan het werk is, heb ik tijd 

voor administratieve zaken zoals het maken 

van planningen.’ 

VAN ACCOUNTMANAGER NAAR UITVOERDER 

Twaalf jaar geleden zagen zijn dagen er heel anders 

uit. ‘Als accountmanager verkocht ik persoonlijke 

beschermingsmiddelen voor de bouw. Daar haalde 

ik geen voldoening meer uit.’ De bouwwereld beviel 

echter wel en hij besloot zijn vader achterna te gaan, 

die toen al 25 jaar als uitvoerder bij Schoonderbeek 

werkte. Jacco ging bouwkunde studeren en volgde 

een opleiding als uitvoerder. ‘Overdag liep ik met 

mijn vader mee, ’s avonds ging ik naar school.’ 

Nog tijdens zijn opleiding kreeg hij zijn eigen 

project toegewezen in Vathorst. 

PROBLEMEN OPLOSSEN 

Vanaf 2012 werkt hij in Vathorst. Begonnen tegenover 

de Hanzetunnel en inmiddels verhuisd naar 

Paal 6 bij de Baak van Stellendam in Waterdorp. 

‘Ik vond het werk meteen fantastisch. Geen dag is 

hetzelfde en ik houd ervan om problemen op te 

lossen. Vloerplaten die te lang zijn, een dakkap die 

niet past of een tekening die niet uitvoerbaar is; 

het geeft veel voldoening als ik dit samen met de 

mannen kan oplossen. De beginfase vind ik het 

leukst, omdat we dan tempo kunnen maken. Binnen 

een week of tien gaan we van de fundering tot het 

monteren van een dakkap. Dan moet al het werk 

aan de binnenkant nog, maar kopers zijn vaak 

blij verrast dat de contouren van hun huis zo snel 

zichtbaar zijn.’ 

KOPERS IN DE KEET 

Die kopers komen regelmatig langs om te kijken 

hoe hun huis ervoor staat. Daar neemt Jacco als het 

even kan de tijd voor: ‘Ik geef graag informatie en 

cv 

Jacco Kroon (41) | uitvoerder bij 

Schoonderbeek | woont samen 

met zijn vrouw en twee kinderen 

(9 en 12) in Harderwijk. 

leg uit wat we doen en waarom. Kopers waarderen 

dat. Sommigen zijn bezorgd of kritisch en dat begrijp 

ik. Een huis kopen kan veel stress geven. Ik vind het 

prettig als ik hen dan met een gerust gevoel naar 

huis kan laten gaan.’ 

SAMEN DE SCHOUDERS ERONDER 

Vathorst is een leuke wijk om te werken, vindt 

Jacco. ‘De meeste bouwplaatsen hebben genoeg 

ruimte, dus vrachtwagens en kranen kunnen 

makkelijk overal bij komen.’ Als uitvoerder is hij 

betrokken vanaf de start bouw tot na de oplevering. 

‘Dan werken we de laatste punten af die tijdens de 

oplevering aan het licht komen.’ Die oplevering is 

een mooi moment: ‘Blije kopers doen ons goed! 

Al die tijd zetten we met zijn allen de schouders 

eronder. Mooi als mensen dat waarderen.’ ❖ 


TEKST PAULA KLEISEN | FOTOGRAFIE HENK GROENEWOUD | AI AG NOVA 

COMFORTABEL WONEN 

IN TUIN 17 

Het is niet de eerste keer dat AG NOVA Architecten in Vathorst 

actief is. Eerder ontwierp het bureau al huizen rondom de 

Brink in De Velden en ook het pand van Bij Lot in De Laak 

komt van hun tekentafel. Nu konden architect-directeur 

Derk-Jan Huisman en zijn collega’s hun tanden zetten in Tuin 17 

in Laakse Tuinen. ‘Wij vinden een ontwerp pas geslaagd als we 

in iedere woning graag zelf willen wonen. Dat is op deze mooie 

plek in Laakse Tuinen zeker het geval’ 

T 

uin 17 ligt in het zuidwesten van 

Laakse Tuinen en bestaat uit 64 woningen, 

verdeeld over rijwoningen, hoekwoningen, 

appartementen en boven- en benedenwoningen. 

Ieder type heeft een eigen karakter, 

waardoor het aanbod een brede doelgroep zal 

aanspreken. ‘Waar het project grenst aan 

Tuin 18 hebben we rij- en hoekwoningen ontworpen 

in kortere blokjes aan een echte woonstraat, die 

een intieme sfeer heeft,’ licht Derk-Jan het plan 

toe. ‘Aan de kant van de Laan van Bovenduist zijn 

de huizen statiger. Het beganegrond-niveau dat 

hoger ligt dan het straatniveau versterkt dit. 

Aan de Laan van Bovenduist zijn de benedenboven-woningen 

gesitueerd met appartementen 

op de hoeken. De begane grond van deze hoeken 

kan worden ingevuld met een bedrijfje of een 

lokale winkel. In het midden is de markante 

entree voor de bovenwoningen.’ 


HET PROJECT 

FEITEN EN CIJFERS 

• Totaal 64 woningen 

• 18 rijwoningen 

• 38 beneden- en bovenwoningen 

• 8 hoekappartementen 

Bij projecten als Tuin 17 is tijdens het ontwerpproces 

nog niet bekend wie er komen te wonen. 

‘Om toch rekening te houden met de wensen van 

de toekomstige bewoners verbeelden wij ons dat 

we zelf graag in de ontwerpen zouden willen wonen,’ 

vertelt Derk-Jan. ‘Daarnaast vormt het beeldkwaliteitplan 

van OBV en de discussie met de 

supervisor van stedenbouwkundig bureau West 8, 

hierover een stevige basis voor de ontwerpen.’ 

KLASSIEK KARAKTER 

Laakse Tuinen krijgt straks de uitstraling van een 

jaren dertig wijk. Het gebruik van baksteenarchitectuur 

is daar een belangrijk kenmerk van. 

‘Door het gebruik van verschillende metselverbanden 

en reliëf hebben we de mogelijkheid 

om er een gevarieerd geheel van te maken. 

Wij maken geen gebruik van verschillende 

kleuren steen of ornamenten aan de gevel, omdat 

de kwaliteit in de stenen zelf zit,’ zegt Derk-Jan. 

‘Bij de voordeur hebben we een reliëf van verticale 

stenen gebruikt, waar de stenen om en om 2,5 

centimeter uitsteken. Deze ribbel markeert de 

voordeur en biedt plek voor een fors huisnummer, 

dat ook vanaf de straat goed te zien is.’ 

De woningen worden ontwikkeld en 

verkocht door Schoonderbeek. 

Start verkoop: 4 e kwartaal 2021 

Start bouw: 2 e helft 2022 

Het is tegenwoordig al bijna vanzelfsprekend dat 

nieuwbouwwoningen duurzaam zijn. In Tuin 17 zijn 

de huizen straks gasloos, goed geïsoleerd en zoveel 

mogelijk circulair. Belangrijk is wel dat daarbij het 

wooncomfort voorop blijft staan. Derk-Jan: ‘Wij 

hebben er extra aandacht voor dat het comfort in 

de woning gewaarborgd blijft. Dat houdt voor ons 

bijvoorbeeld in dat er zo min mogelijk installaties 

aan een pand worden toegevoegd. En dat we ervoor 

zorgen dat er een gezond binnenklimaat heerst.’ 

GEVARIEERDE MIX 

Door de variatie aan woningtypen bedient Tuin 17 

diverse bewonersdoelgroepen. ‘We houden rekening 

met een gemêleerd gezelschap, van starters tot 

senioren en alles wat ertussen zit,’ verklaart 

Derk-Jan. ‘Dat is anders dan in de grote steden. 

Daar bouwen ze vooral kleinere huisvesting voor 

starters en jongeren of voor senioren die terugkeren 

naar de stad. Gezinnen hebben juist meer ruimte 

nodig en willen graag een achtertuin. Daar is hier de 

ruimte voor. Tuin 17 is een gevarieerde mix geworden 

met voor elk wat wils.’ 

RUIMTELIJK EFFECT 

Bij het ontwerpen hebben de architecten alle 

woningen een aantal standaard kenmerken 

meegegeven. ‘Denk aan een mooie ligging op de 

zon, waarbij de Noord-oriëntatie wordt voorkomen. 

De doorzonplattegrond en het hoge glas tot 

op de vloer zorgen ervoor dat de tuin of het terras 

als vanzelfsprekend met het interieur verbonden 

zijn. Dit zorgt voor een ruimtelijke ervaring,’ aldus 

Derk-Jan. 

PLANNING 

Op het moment van schrijven is het ontwerp van 

Tuin 17 afgerond en staat het maken van de verkooptekeningen 

in de planning. Daarmee kunnen de 

brochures voor de verkoop gemaakt worden. 

‘Vervolgens leveren we nog de uitvoeringstekeningen 

aan, waarmee bouwbedrijf Schoonderbeek aan de 

slag kan. ‘Als bewoner van Amersfoort-Noord fiets 

ik nog zeker regelmatig langs tijdens de bouw. 

Om te kijken hoe het wordt en om assistentie te 

verlenen als dat nodig is. Na de start bouw worden 

de woningen ongeveer een jaar later opgeleverd. 

Dat is voor ons als architect het moment om te 

kijken en te horen dat alle bewoners het naar hun 

zin hebben in hun nieuwe huis in Tuin 17.’ ❖ 

De vroege versie van AG NOVA Architecten 

is in 1908 opgericht door architect Kleinstra, 

die bekend was van de kapitale villa’s op de 

Amersfoortse berg. Tegenwoordig huist 

AGNOVA met 30 enthousiaste medewerkers 

in de door haar verbouwde Henricuskerk 

in het Soesterkwartier. Tuin 17 is tot stand 

gekomen in een team van vier: twee architecten 

en twee modelleurs. Plus een intensieve 

samenwerking met MIES-architecten uit Tuin 

18 en Bouwbedrijf Schoonderbeek. 


KAARTENMAKER ONNO HOEKSTRA 

1904 

Vathorst toen en nu

2021 

TOEN EN NU 

De nu nog 

bestaande wegen

TEKST KARIN POLDERVAART | FOTOGRAFIE WIJ FOTOGRAFIE 

COMPACT WONEN 

MET GROOTS GEVOEL 

Wonen in een omgebouwde fabriek; dat kan óók in een jonge wijk 

als Vathorst. Hoewel op deze plek aan de rand van Waterdorp nooit 

een echt werkende fabriek stond, roepen de zeven woningen met 

zaagtanddak en diepe ramen toch een industriële sfeer op. Desmond 

Vivié (30) wist één van de zeven ‘huisjes’ te bemachtigen. Met een 

breedte van 3,60 meter zijn de huizen extra smal, maar dat staat zijn 

woongenot niet in de weg, integendeel. ‘Ik heb hier ruimte voor 

alles wat ik belangrijk vind.’ 


SMAAKMAKERS 

THUIS KIJKEN 

Het uitzicht van Desmond 

Desmond was al een tijdje op zoek naar 

een plek voor zichzelf, maar dat was niet 

gemakkelijk: ‘Ik woonde nog bij mijn 

ouders en als starter kwam ik er niet snel tussen. 

Bij bestaande bouw werd ik vaak overboden.’ 

Tot de XS-woningen van ontwikkelaar Heijmans 

voorbijkwamen; een project met in totaal tien 

woningen, qua uiterlijk geïnspireerd op een fabrieksgebouw. 

Dit keer had hij beet. ‘Er waren meer dan 

honderd reacties, ik was een van de gelukkigen die 

een huis toegewezen kreeg.’ 

PUZZELEN 

Met 3,60 meter breed zijn de huizen een stuk smaller 

dan doorsnee nieuwbouwhuizen. Dat leverde een 

aantal uitdagingen op voor de inrichting. Verrassend 

genoeg boden standaard meubelen vaak uitkomst. 

‘Een kwestie van goed zoeken’, vertelt Desmond. 

‘De bank en de salontafel in de woonkamer komen 

gewoon bij Ikea vandaan. Net als de kledingkast in 

mijn slaapkamer, die heb ik zo samengesteld dat hij 

precies tussen twee muren past. De ramen zijn vrij 

hoog, maar ook daar heb ik standaard rolgordijnen.’ 

Al was het soms puzzelen met de indeling, geeft 

Desmond toe. ’Het blijft passen en meten. Zo heb 

ik in de keuken een smallere vaatwasser, waardoor 

er ruimte is voor een koelkast en oven. En ik probeer 

zoveel mogelijk ruimte slim te benutten. Zo vond 

ik na even zoeken smalle afvalbakken die precies 

tussen de kast en de muur in de keuken passen.’ 

Het enige meubel op maat wordt de boekenkast in 

de woonkamer, die hij zelf gaat maken. 

IN BEWEGING BLIJVEN 

Klein voelt het huis allerminst. ‘Ik heb 85 m² woonoppervlakte, 

verdeeld over drie woonlagen. Door de 

hoge ramen en het vrije uitzicht voelt het hier ruim. 

Ik heb een riante werken gamekamer en een lekker 

groot voorraadhok beneden, dus er is voldoende 

ruimte voor wat ik nodig heb. En twee verdiepingen 

hebben als bijkomend voordeel dat ik vaak trappen 

op en af loop, dus ik blijf lekker in beweging.’ 

Als it-consultant en fervent gamer, heeft Desmond 

in elke kamer een extra stopcontact en internetpunt 

aangebracht. Trots laat hij het uitgebreide 

patchpaneel zien in de meterkast, dat hij zelf heeft 

gemaakt. Aan energiekosten is hij nagenoeg niets 

kwijt. ‘Door zonnepanelen, luchtverwarming, 

driedubbel geïsoleerde ramen en het gebruik van 

Rock Zero (hoog isolerend en onbrandbaar isolatiemateriaal 

gemaakt van steenwol, red.), blijft mijn 

energiemeter onder de nul.’ 

GUEVARA BOVEN DE BANK 

Zijn inrichting omschrijft hij als strak en modern. 

‘Ik houd van eenheid en een rustige basis, dus ik 

heb door het hele huis dezelfde grijze vloer gelegd. 

De wanden en plafonds heb ik wit geschilderd en 

strak afgewerkt met een acrylaatlaag.’ Voor de 

meubels koos hij neutraal zwart. Sfeer brengt hij 

aan met gekleurde accenten: rode kussens, een 

rode poef en Philips Hue-lampen die hij qua kleur 

zelf kan instellen. Ook de schilderijen geven kleur 

aan zijn huis. ‘Mijn moeder heeft er een aantal 

gemaakt, zoals het portret van Che Guevara’, 

vertelt hij. ‘Jaren geleden ben ik naar Cuba geweest 

en dat land maakte veel indruk op me. Vandaar dat 

ik haar vroeg om zijn portret te schilderen.’ 

➸ 


THUIS KIJKEN 

De schuifdeuren beneden zijn een handige ruimtebespaarder, 

en afgewerkt met zwart beslag passen 

ze bij de rest van het huis. Hoewel het binnen goed 

toeven is, zit Desmond als het even kan áchter zijn 

huis. Met een kop koffie en een broodje luncht hij 

graag op zijn bescheiden terras dat grenst aan de 

woonkamer, waar hij vrij uitzicht heeft over water 

achter zijn huis. 

PARKEERBORDJES 

De fabriekswoningen liggen aan een gemeenschappelijk 

binnenterrein met eigen parkeerplekken, 

garageboxen en groen. Om de gezamenlijke ruimtes 

te onderhouden, is een VvE opgericht waarvan 

Desmond penningmeester van is. De VvE regelt 

het onderhoud van het gezamenlijke terrein, zo is 

er een hovenier die het groen onderhoudt. In mei 

was de eerste vergadering, maar het eerste 

wapenfeit is er al: parkeerbordjes. ‘We kwamen 

vaak onbekende geparkeerde auto’s tegen, dus 

hebben we bordjes geplaatst die aangeven dat de 

parkeerplekken bij deze huizen horen.’ 

‘Klein voelt het huis 

allerminst. Ik heb 85 m 2 

woonoppervlakte, verdeeld 

over drie woonlagen. 

Door de hoge ramen 

en het vrije uitzicht voelt 

het hier ruim.’ 

GOED CONTACT 

De andere bewoners kent hij vanaf het begin en 

het contact is goed. ‘Toen alle huizen toegewezen 

waren, organiseerde Heijmans een bijeenkomst 

voor alle bewoners. Daar hebben we elkaar al 

leren kennen. Het is een gemixte groep van jonge 

mensen rond de dertig. Sommigen wonen alleen, 

er is een aantal stelletjes en het eerste kindje is 

pas geboren. We komen elkaar regelmatig tegen 

op het binnenplein en dan maak ik vaak een praatje.’ 

Vathorst vindt hij een prima woonplek. ‘Op zondag 

maak ik regelmatig een wandeling door de wijk, 

alles is hier lekker ruim opgezet. Voor mijn werk 

rijd ik normaal gesproken naar klanten door het 

hele land, en ik zit zo op de snelweg. Voorlopig zit 

ik hier dus goed.’ ❖ 

cv 

Desmond Vivié (30) | it-consultant 

bij Capgemini en begeleider bij de 

scouting | woont sinds februari 2021 

in een XS-woning in Waterdorp. 


TEKST LEONIE MULDER | FOTOGRAFIE RENATE BEATRICE MUNNEKE 

WIJKPROJECT 

Tegeltjes van geluk 

In de meivakantie was het halve 

dorp en omgeving in beweging. 

Er werden gratis workshops 

gegeven door Renate Beatrice 

Munneke (kunstenaar en docent), 

en de projectgroep om tegels te 

beschilderen voor in de nieuwe 

fietstunnel. Aan deze tunnel 

tussen de voetbalvereniging 

Hooglanderveen en het oude 

dorp, wordt druk gebouwd. 

Vroeger was hier een onbewaakte 

spoorwegovergang. Toen die 

gesloten werd, konden mensen 

niet meer ‘hun ronde door het 

Veen’ lopen. Met de komst van 

de tunnel is dat weer mogelijk. 

Deze tunnel maakt onderdeel uit 

van de snelfietsroute van Nijkerk 

naar Amersfoort, via Vathorst en 

Hooglanderveen. Op Facebook 

vroeg de Belangenvereniging aan 

de mensen wat de afwerking van 

de wanden zou kunnen zijn. 

‘ N 

atuurlijk heb ik als kunstenaar, daar gelijk 

op gereageerd. Ook anderen hadden mijn 

naam onder het bericht gezet, omdat ze 

weten dat ik muurschilderingen maak in openbare 

ruimtes. Hoe mooi is het om de omgeving te laten 

zien hoe die was voor de komst van Vathorst? 

Al snel was het idee voor een drieluik geboren. 

Een drieluik over het land van Veen, waarin de 

geschiedenis en het heden van Hooglanderveen en 

haar omgeving verbeeld worden. En bij dit verhaal 

horen natuurlijk de bewoners van Hooglanderveen 

zelf. Ik wilde die bewoners, oud én nieuw, bij het 

project betrekken. Een tunnel ‘voor en door’ de 

bewoners, hoe leuk is dat?’ 

DE WALL OF FAME 

‘Uit mijn ervaring als docent kunst op het Baarnsch 

Lyceum weet ik hoe leuk leerlingen het vinden om 

een ‘gesammtkunstwerk’ te maken. Iedereen levert 

een klein aandeel en samen vormt dit dat één 

groot kunstwerk. Dit wilde ik ook bij de tunnel: 

een gezamenlijk tegeltableau: De Wall of Veen. 

Elke bewoner schildert zijn eigen tegel, alle tegels 

samen vormen het hedendaagse portret van het 

dorp. Een eigentijds portret, versus het historische 

geschilderde portret aan de overkant. Zo ontmoeten 

heden en verleden elkaar in deze tunnel en wordt 

het verhaal verteld van een klein dorpje in het 

Veen, waar jong en oud zich samen inzet om van 

deze tunnel een visueel schouwspel te maken.’ 

SAMENWERKING 

‘Dit hele participatieproject was zonder de hulp en 

steun van de Belangenvereniging en vele anderen 

niet gelukt. Ik ben super trots op alle mooie tegels 

die gemaakt zijn en alle verhalen die los komen over 

de betekenis van huizen, boerderijen die er niet meer 

zijn. Titia Felderhof, vanaf het begin betrokken en 

Sue Geels en Sarah van der Poll, bleken onmisbaar 

bij de workshops. De projectgroep met Debbie 

Brouwer, Carlijn Balt en Maarten e.a. zorgden voor 

Renate is trots op de beschilderde tegels 

onmisbare hulp en steun achter, en soms voor, de 

schermen en Scouting St. Joseph stelde hun blokhut 

belangeloos ter beschikking. Alles bij elkaar ook weer 

een mooi staaltje van samenwerking en van mensen 

die samen de wijk maken!’ 

LACH OP JE GEZICHT 

‘Al deze kleine kunstwerkjes zijn tegeltjes van geluk, 

want dat is het alles overkoepelende thema: als je 

door deze tunnel fietst, dan is dat met een lach op 

je gezicht van zoveel eenheid in verscheidenheid. 

Dat komt door het vaste formaat en de oud 

Hollandse knipoog die gegeven is door het 

Delfts blauwe stierenkopje. De afwisseling van de 

witte tegel en het vierkante formaat zorgen voor 

de nodige rust in het beeld van 4.000 tegels. 

Laat deze tunnel een begin zijn van nog vele 

creatieve samenwerking om van onze leefomgeving 

een prachtige plek te maken!’ ❖ 


TEKST PAULA KLEISEN | FOTOGRAFIE WIJ FOTOGRAFIE 

Winkelcentrum Vathorst, 

al ruim tien jaar een begrip 

Winkeltjes voor wat lekkers, 

supermarkten voor de dagelijkse 

boodschappen, hippe 

kledingzaken, kapsalons, een 

speelgoedwinkel, opticiens en 

bloemenwinkels: Winkelcentrum 

Vathorst heeft alles 

wat je dagelijks nodig hebt. 

En net dat beetje meer. Speciaal 

voor dit artikel doken we nog 

een keer in de geschiedenis 

van het centrum van de wijk 

en spraken we een aantal 

winkeliers over hun ervaringen 

met ondernemen in Vathorst. 

V 

athorstbewoners van het eerste uur weten 

het ongetwijfeld nog. Voor hun dagelijkse 

boodschappen waren ze aangewezen op 

de C1000, ondergebracht in een noodgebouw aan 

de Bergenboulevard. Aan de parkeerplaats voor zo’n 

twintig auto’s lagen ook een drogist, een kapsalon en 

een snackbar. Voor alle andere benodigdheden was 

het noodzakelijk om de A1 over te steken, naar 

winkelcentrum Emiclaer of het centrum. In 2009 

veranderde dit voorgoed. In mei van dat jaar werden 

namelijk de eerste winkels in Winkelcentrum 

Vathorst geopend. De C1000 verhuisde en werd al 

snel een Jumbo, er kwam een Albert Heijn en in de 

loop van de tijd werden de vele winkelpanden in 

gebruik genomen door een waaier aan ondernemers. 

DÉ CENTRALE PLEK 

Inmiddels hoeven wijkbewoners Vathorst niet 

meer uit. Sterker nog, door het zeer uitgebreide en 

gevarieerde aanbod in het winkelcentrum zijn ook 

mensen van buiten de wijk er regelmatig te vinden. 

Bij het verschijnen van dit blad is winkelcentrum 

Vathorst zo goed als voltooid. BIN supermarkt heeft 

als laatste grote nieuwkomer de deuren geopend 

en ook de huizen en appartementen aan het 

stationsplein zijn opgeleverd. Het winkelcentrum 


ONDERNEMEND VATHORST 

Bovenaanzicht Cruquius 

is uitgegroeid tot dé centrale plek in de wijk, waar 

altijd iets te beleven is en je alles kunt vinden wat 

je nodig hebt. Van schoenen tot vis, van boeken tot 

brood, van fietsen tot brillen en van een nieuw 

kapsel tot een bot voor de hond. Er is teveel om op 

te noemen en voor elk wat wils. Voor mensen die 

later in Vathorst zijn komen wonen, lijkt het 

misschien of het centrum er altijd geweest is. 

Speciaal voor hen blikken we in dit artikel terug op 

de ontstaansgeschiedenis. 

AANPASSEN AAN OMSTANDIGHEDEN 

Rop van Loenhout van Attika Architekten is als 

supervisor samen met OBV verantwoordelijk voor 

het stedenbouwkundig plan en het ontwerp van de 

gebouwen en de openbare ruimte. In 2003 werd 

het Masterplan voor het hele centrum getekend. 

Nu, 18 jaar later, wordt de laatste hand dan toch 

gelegd. Een mooi moment om aan Rop te vragen 

naar de start en de ontwikkelingen van het project. 

‘We hebben er vrij snel voor gekozen om niet alles 

vast te leggen en te werken met een globaal plan. 

De toekomst is nu eenmaal niet te voorspellen. 

Daarom hebben we de mogelijkheid ingebouwd 

om flexibel in te spelen op de realiteit.’ 

Inderdaad liepen zaken al snel anders dan gepland. 

Door de ruime opzet van de 

buitenruimte is het centrum 

uitermate geschikt voor evenementen. 

Helaas konden die de 

afgelopen tijd niet doorgaan, 

maar in het verleden was winkelcentrum 

Vathorst al vaak de 

locatie voor de kleedjesmarkt 

op Koningsdag, de Avondvierdaagse, 

verschillende markten, 

braderieën en van Sinterklaas. 

Er is een actieve winkeliersvereniging 

en een eigen Facebookpagina, 

waar speciale 

acties van ondernemers 

worden aangekondigd. Kijk op 

www.winkelcentrumvathorst.nl 

voor het complete overzicht 

van alle winkels. 

‘In de beginfase waren er veel jonge gezinnen in 

Vathorst. Daardoor was er een extra ruimte voor 

basisonderwijs nodig, dus is de Veencampus 

gekomen. Een andere ontwikkeling die niet was 

voorzien is de opkomst van het internetshoppen. 

Dat bestond in 2003 nog nauwelijks. ➸ 

Gavi Fashion 

Ze wilde altijd al een eigen winkel en in 2018 

was het zover. Charleen Koelink opende 

haar modezaak Gavi Fashion in het pand 

naast de Lidl. De zaken liepen goed, maar 

helaas gooide de coronacrisis roet in het 

eten. ‘Het is een zware tijd geweest. Tijdens 

de lockdowns liep ik zo’n 80% omzet mis,’ 

zegt Charleen. ‘Maar ik ben heel blij dat 

ik het gered heb, dankzij de steun van veel 

Vathorsters! Toen de winkel dicht was 

heb ik de webshop helemaal vernieuwd. 

De bestellingen van klanten uit de wijk 

bracht ik zelf rond. Zo hield ik toch nog 

persoonlijk contact. De steun die ik kreeg 

was echt hartverwarmend!’ Creatief als 

ze is, organiseerde ze een succesvolle live 

sale via Instagram. ‘De komende tijd blijft 

online verkoop belangrijk, maar advies 

geven in mijn winkel doe ik toch het 

allerliefst. Ik vind het vooral leuk als 

iemand zelf geen idee heeft wat bij haar 

past. Het is mijn passie ervoor te zorgen 

dat diegene tevreden de deur uitgaat 

met kleding die mooi en modieus is.’ 



Wal-Vis 

Toen hun viskraam in Nijkerk na 20 jaar 

moest verdwijnen, besloten Walter en Janita 

van der Groep hun geluk in Vathorst te 

beproeven. Samen met hun drie dochters 

openden ze in oktober 2020 viswinkel 

Wal-vis. ‘Bij het overnemen van de zaak 

van de vorige eigenaar zagen we direct de 

potentie. Vooral wat betreft de diversiteit 

van het aanbod viel er genoeg winst te 

behalen,’ vertelt Walter. ‘Onze winkel heeft 

een heel breed assortiment. Naast veel verse 

vis lopen ook de diverse maaltijden, zoals 

salades, wraps, ovenschotels en sushi erg 

goed. Het is eigenlijk vanaf dag één heel 

druk en er komen nog steeds nieuwe 

klanten bij.’ Van de coronacrisis heeft Walter 

eigenlijk geen last gehad. ‘Mensen zijn in 

deze tijd vaker op zoek naar lekker eten om 

af te halen. We zijn wel blij dat er nu weer 

meer reuring in het winkelcentrum is. 

Deze zomer is het winkelend publiek 

welkom om op ons terras iets lekkers 

te nuttigen!’ 

Al ruim 10 jaar is 

Winkelcentrum Vathorst 

een begrip in de wijk. Het 

biedt alles wat je dagelijks 

nodig hebt. En net dat 

beetje meer. 

Ook de economische crisis en nu de coronacrisis 

hebben invloed gehad. Op de plek tussen Jumbo en 

Lidl zouden eerst winkels komen. In plaats daarvan 

is er een klein parkje aangelegd. De parkeergarage 

die daaronder bedacht was, kwam te vervallen. 

We passen de plannen dus aan de omstandigheden 

aan en staan open voor het toeval en 

het onverwachte,’ licht Rop toe. 

Eén van de opvallendste kenmerken is de grote 

mate van afwisseling in de architectuur. Net als in 

Het groene plein Tussen Jumbo en Lidl, kijkend in 

de richting van het station 

de rest van Vathorst was het de bedoeling om 

een combinatie te maken van oude en nieuwe 

elementen. Maar hoe doe je dat, als er in het geval 

van nieuwbouw geen oorspronkelijke gebouwen 

zijn om op aan te sluiten? In een eerdere editie van 

Beleef Vathorst vertelde Rop dat het natuurlijke 

lint van de Duisterweg en de Oude Veenweg, dat 

oorspronkelijk door Vathorst loopt en grotendeels 

in tact is gebleven, als uitgangspunt is gekozen voor 

het ontwerp. Dit gaf de mogelijkheid om met de 

nieuwbouw aan te sluiten op een origineel element 

in de wijk. 

VERZONNEN GESCHIEDENIS 

Voor het ontwerp van de gebouwen hebben de 

verschillende architecten als opdracht gekregen zich 

in te beelden hoe het eruit zou hebben gezien als op 

deze plaats wél gebouwen uit vroeger tijden hadden 

gestaan. Hoe zouden bijvoorbeeld een oud raadhuis, 

een tramremise, een fabriek of een markthal er 

destijds uit hebben gezien? En welke functie zouden 

die panden in een hedendaags winkelcentrum 



Proof Bakery 

Hans Buijtelaar opende in 2019 het vernieuwde plein voor het ICOON (Leeghwater). Foto: Wil Groenhuijsen 

kunnen krijgen? Het resultaat: geen eentonige 

nieuwbouw, maar een plek die van nature levendig 

en gezellig oogt. 

De panden variëren in hoogte en in kleur en Rop 

vertelt over ieder gebouw een eigen verhaal. Zo is 

het pand waar tegenwoordig Ortholuna, IKI Sushi 

en Domino’s in gevestigd zijn, geïnspireerd op een 

oude tramremise. Het pand van Lidl doet denken 

aan een vroegere markthal. En zo zijn er nog veel 

meer details op te merken die verwijzen naar een 

bedacht verleden. Wie goed zoekt, ontdekt 

bijvoorbeeld de reclamekreet ‘koopt onze waar’ 

op een gevel, een blije en een verdrietige smiley 

op het pand van Intertoys en de emoticons op de 

gevel van de Kwalitaria. 

HISTORISCHE BOMEN 

Naast het aansluiten op de omgeving vormden de 

woorden gezelligheid, flexibiliteit, passend bij de 

wijk en behoud van groen uitgangspunten bij het 

ontwerp. ‘We hebben moeite gedaan om bestaande 

bomen op verschillende plekken te behouden. 

Bijvoorbeeld voor Hart van Vathorst en voor de 

ingang van ICOON. Die bomen staan er misschien 

al 150 jaar. Ze dragen de historie van de plek uit. 

Dat geeft mensen het gevoel dat ze op een plek 

zijn die er altijd is geweest,’ legt Rop uit. 

RANDEN EN BANKJES 

Wat de meeste mensen waarschijnlijk niet weten 

is dat ook de openbare buitenruimtes een thema 

hebben meegekregen. Rop laat in een presentatie 

de verschillende pleinen zien: Koopmansdriehoek, 

Raadhuisplein, Eikenplein, Esplanade, Veenplein en 

Stationsplein. ‘We hebben ervoor gezorgd dat het 

prettig is om in het winkelcentrum te verblijven. 

Er zijn overal bankjes en randen om te zitten, er zijn 

speelplekken voor de kinderen, er is kunst en veel 

groen.’ Na 18 jaar spreekt Rop nog net zo bevlogen 

over ‘zijn’ plan als in het begin. ‘Ik voel me echt 

onderdeel van dit gebied en vind het bijzonder 

dat ik hier al zo lang mee bezig mag zijn.’ ❖ 

Op 23 juni 2018 zette Vicky Littlejohn haar 

zaak in één klap op de kaart. Die dag opende 

Proof Bakery, een bijzondere combinatie 

van een ambachtelijke (banket)bakkerij en 

een koffiezaal met terras waar wijkbewoners 

terecht kunnen voor een lekkere lunch of 

heerlijke zoete en hartige versnaperingen. 

Bovendien is het een plek waar bakkers in 

spé ervaring op kunnen doen in het vak. 

De zaken liepen goed. Maar toen de 

coronacrisis uitbrak, viel een belangrijk 

deel van de inkomsten weg. ‘In het begin 

was het wel even schrikken, maar we zijn 

er creatief mee omgegaan. En uiteindelijk 

was er zelfs een positieve kant. Omdat 

mensen vaker een ommetje gingen maken, 

is er veel meer loop naar dit stukje van het 

winkelcentrum gekomen,’ vertelt Vicky. 

‘Bij mooi weer is het hier zelfs ‘s avonds 

nog gezellig druk. Omdat we begonnen 

zijn met de verkoop van huisgemaakt 

schepijs, zijn we ook langer open. 

We hopen op een mooie zomer, zodat 

we heel ijsminnend Vathorst met onze 

Scoops ijsbar blij kunnen maken!’ 


TEKST PAULA KLEISEN | FOTOGRAFIE WIJ FOTOGRAFIE 

Nieuw scholencluster 

biedt ruimte voor groei 

Als alles volgens plan verloopt, zou het 

nieuwe scholencluster in Laakse Tuinen 

eind 2023 de deuren kunnen openen. 

Leerlingen van DOK12 en Boulevard410 

verhuizen dan van hun tijdelijke onderkomen 

naar een gloednieuw gebouw. 

Maar voor het zover is, zijn er nog heel 

wat stappen te nemen. Thera Verdam is 

projectleider van dit nieuwbouwproject. 

We vroegen haar hoe het project ervoor 

staat en wat haar verwachtingen zijn 

voor de toekomst. ‘Ik verheug me er op 

om te zien dat waar nu nog weiland is, 

straks een mooi en functioneel gebouw 

komt waar de kinderen optimaal tot hun 

recht kunnen komen.’ 


IN ONTWIKKELING 

V 

anuit haar functie van beleidsmedewerker 

huisvesting houdt Thera zich bezig met 

onder meer het beheer en onderhoud 

van de gebouwen, facilitaire zaken, speelpleinen, 

keuringen en de nieuwbouw van de 17 scholen 

binnen de KPOA (Stichting Katholiek Primair 

Onderwijs Amersfoort e.o.). Zodoende weet zij 

alles over het nieuwe scholencluster Laakse Tuinen. 

‘Ongeveer een jaar geleden kregen we het 

startsein van de gemeente en werd ons een kavel 

toegewezen. Daarna is de planontwikkeling gestart, 

waarbij onder andere wordt gekeken naar de routing 

van en naar het toekomstige gebouw, de positie 

van het gebouw op de kavel en de grootte van het 

pand. Dat is nu allemaal vastgesteld,’ licht Thera 

toe. ‘We hebben een programma van eisen gemaakt. 

Nu gaan we van start met de keuze voor een 

architect. Na de zomer volgt dan het ontwerptraject. 

De planning is om in het najaar van 2022 te 

beginnen met de bouw. Rond kerst 2023 hopen 

we te kunnen verhuizen.’ 

BRUISEND HART 

Naast DOK12 neemt straks basisschool voor speciaal 

onderwijs Boulevard410 zijn intrek in het nieuwe 

pand. Deze twee scholen zijn geen onbekenden van 

elkaar. Op dit moment zijn ze ook al samen ondergebracht 

op hun tijdelijke huisvesting aan de 

Veencampus. ‘In het nieuwe pand krijgt iedere 

onderwijsinstellingen een eigen vleugel. Het hart 

van het gebouw is bedoeld voor gemeenschappelijke 

activiteiten. Daar bevinden zich onder andere de 

entree, het speellokaal, de teamkamers en de 

keuken. De wens is om hier een bruisend ontmoetingspunt 

van te maken, waar beide scholen 

gezamenlijk gebruik van maken,’ schetst Thera. 

‘Het is de bedoeling dat de verschillende partijen 

daardoor meer toenadering zoeken tot elkaar. 

Ook de schoolpleinen worden gezamenlijk gebruikt 

en op de BSO komen straks kinderen van beide 

scholen samen.’ 

Op dit moment worden er gesprekken gevoerd 

met organisaties voor buitenschoolse opvang en 

voorschoolse educatie. Het streven is om kinderen 

vanaf hun tweede jaar tot ze naar de middelbare 

school gaan en van 7.30 tot 18.00 uur te kunnen 

opvangen. ‘Welke organisaties dat zijn is nog niet 

helemaal duidelijk. In ieder geval gaat SKA de BSO 

verzorgen, mogelijk met nog een andere partij. Voor 

de kinderen van Boulevard410 die aanvullende zorg 

nodig hebben, wordt Youké aangetrokken. Met deze 

partijen werken we nu ook al samen op de Veencampus,’ 

vertelt Thera. 

UITGANGSPUNTEN 

Omdat er nog geen architect is gekozen, is nog niet 

bekend hoe het gebouw eruit gaat zien. ‘De school 

moet natuurlijk passen in het stedenbouwkundig 

plan van dit deel van Vathorst. Laakse Tuinen heeft 

de stedenbouw uit de jaren ’30 als uitgangspunt; 

baksteenarchitectuur in een groene omgeving. 

Dat zal ook de uitstraling van het scholencluster zijn,’ 

aldus Thera. ‘Het cluster komt aan de rand van 

Laakse Tuinen en grenst aan het water en aan het 

toekomstige Westelijk park. Een brug verbindt de 

kavel met een parkeervoorziening. Deze voorziening 

is deels kiss & ride en deels parkeerterrein. Maar het 

is ook onderdeel van het park, dus groen ingericht. 

Het kiss & ride gedeelte maakt buiten de schoolspits 

dubbel gebruik mogelijk als speelterrein, 

voor evenementen of een markt. De busjes voor 

leerlingenvervoer parkeren/zetten de leerlingen 

af op het schoolplein aan de kant van de Ammerzodenlaan. 

Buiten de ochtend en middagspits is 

het gewoon in gebruik als schoolplein.’ 

FRISSE SCHOOL 

De uitdaging is om met een beperkt budget een 

kwalitatief goed en duurzaam gebouw neer te 

zetten. Voor Thera betekent dit steeds weer de 

juiste afwegingen maken. ‘Het gebouw wordt 

voor veertig jaar neergezet,’ legt ze uit. ‘We willen 

ervoor waken dat we bezuinigen op zaken die 

later essentieel blijken te zijn. Er is een team van 

specialisten dat ervoor zorgt dat er straks een 

gebouw staat dat veilig en duurzaam is. Het voldoet 

aan de BENG eisen (bijna energieneutraal gebouw), 

‘We hopen dat beide 

onderwijsinstellingen 

nog groeien’ 

wordt gasloos gebouwd en is een Frisse School in 

klasse B. Dat betekent dat een schoolgebouw een 

laag energieverbruik en een gezond binnenmilieu 

heeft. Dat vinden we belangrijk, omdat het bijdraagt 

aan het welzijn van de gebruikers. De kinderen staan 

bij alles centraal. Ons streven is dat zij zich optimaal 

kunnen ontwikkelen.’ 

RUIMTE VOOR GROEI 

Beide scholen hebben op dit moment nog plek voor 

nieuwe leerlingen. ‘We hopen dat beide onderwijsinstellingen 

nog groeien. Daarmee hebben we bij de 

opzet van dit gebouw rekening gehouden. DOK12 is 

echt een wijkschool. We hopen dat veel kinderen uit 

Laakse Tuinen en omliggende deelwijken een plekje 

bij ons vinden. Ze zijn nu overigens ook al welkom 

op de Veencampus. De komende anderhalf jaar is 

dat iets verder van huis, maar vanaf 2023 kunnen de 

kinderen dan lopend naar school!’ besluit Thera. ❖ 


TEKST KARIN POLDERVAART | FOTOGRAFIE HENK GROENEWOUD 

IEDEREEN IS WELKOM BIJ 

HOCKEYCLUB EEMVALLEI 

Hockey is een populaire sport. 

Wie in Vathorst met stick en 

bal het veld op wil, kan meteen 

van start, want Hockeyclub 

Eemvallei heeft de wachtlijsten 

afgeschaft. Dat heeft alles te 

maken met de visie van de 

vereniging: ‘Sporten is gezond 

en in deze tijd willen we iedereen 

de kans geven om te hockeyen.’ 

D 

at Hidde ten Hoor in februari 2020 

aan de slag ging als voorzitter van HC 

Eemvallei is bijzonder, want hij heeft zelf nooit 

gehockeyd. ‘Ik ben meer een voetballer. Maar ik ken 

de club en de sport goed, ik kom hier sinds 2006 

toen mijn dochter ging hockeyen. Inmiddels hockeyt 

mijn jongste zoon ook.’ De vereniging telt bijna 1.200 

leden: van jong tot oud, van beginners tot hockyers 

met ambitie. 

‘Dat is ook de bedoeling’, vertelt Hidde. ‘We zijn 

een vereniging voor iedereen en mensen kunnen op 

alle niveaus hockeyen. We organiseren trimhockey, 

bondscompetities en er wordt gehockeyd op de 

hoogste landelijke niveaus. Of je nu veel ambitie 

hebt of gewoon een balletje wil slaan, het kan 

allemaal.’ Wat maakt hockey zo populair? ‘Het is 

een toegankelijke en goed georganiseerde teamsport’, 

aldus Hidde. Voor ouders wiens kinderen 

hockeyen, maar zelf nog nooit een hockeystick 

hebben vastgehouden, is er een oudercursus. 

‘In acht weken leren we hen hoe het spel gespeeld 

wordt en ervaren ouders zelf hoe het is om op het 

veld te staan.’ Het werkt en is blijkbaar leuk: veel 

ouders worden daarna ook lid. Wie de sport wil 

uitproberen kan meteen terecht, want de club 


GEZOND EN SPORTIEF 

heeft geen wachtlijsten meer. ‘Niet omdat we 

minder aanmeldingen krijgen. We vinden gezondheid 

belangrijk en in onze visie moet iedereen de kans 

krijgen om te sporten. Dan kunnen we ons gewoon 

geen wachtlijsten permitteren. Nieuwe leden 

moeten soms even wachten tot ze een team 

hebben, maar meetrainen kan meteen.’ Het vergt 

wel wat van de organisatie: ‘We moeten anders 

plannen. We beginnen eerder, hebben meer groepen 

en maken intensiever gebruik van de velden. 

En sommige teams hebben op zaterdagavond 

om 19.00 nog een wedstrijd.’ 

LIEVER OP ÉÉN LOCATIE 

De vereniging heeft twee locaties, maar gaat naar 

één plek. ‘We begonnen aan de Caraïben met twee 

velden, maar hadden niet voorzien dat er zoveel 

mensen wilden hockeyen. Omdat we niet konden 

uitbreiden, kwam er nog een locatie aan de Olympus.’ 

In de praktijk is het niet te doen, aldus Hidde. 

‘Teams die hier hun uitwedstrijd spelen, staan 

regelmatig op de verkeerde locatie. Ook voor onze 

leveranciers is het onhandig, ze moeten altijd naar 

twee locaties. En wij hebben dubbele kosten. 

Bovendien gaat het ten koste van het verenigingsgevoel. 

Mensen hebben niet het gevoel dat ze één 

club vormen, ook omdat ze elkaar met twee clubgebouwen 

minder tegenkomen. Dat sociale aspect 

is juist een essentieel onderdeel van een hockeyvereniging.’ 

De plannen voor één locatie zijn 

vergevorderd, het programma van eisen ligt bij de 

gemeente. ‘We willen als vereniging één clubgebouw, 

het liefst met zes hockeyvelden, zodat we nog meer 

mensen kunnen laten hockeyen. Maar het aantal 

velden en de exacte locatie zijn nog niet defintief, 

daarover zijn we in gesprek met de gemeente en 

OBV. Wij zouden graag in 2023 verhuizen. Het is 

wel even de vraag of we dat allemaal gaan halen. 

Het streven is er in ieder geval.’ 

DRANKJE AAN DE BAR 

Vanwege Corona kon er even niet getraind worden 

en zijn er geen wedstrijden georganiseerd. Toch heeft 

de vereniging zoveel mogelijk doorgesport. ‘Met 

de jeugd zijn we daarin goed geslaagd. Ze speelden 

onderling veel wedstrijden, soms hadden we dertig 

wedstrijden in een weekend. Het trok wel een 

grote wissel op de vrijwilligers. Ik heb veel respect 

voor hun inzet in die tijd. Bij senioren lukte het 

minder goed. We organiseerden online challenges, 

maar veel meer konden we niet doen. Gelukkig 

kan er straks weer meer. Samen wat drinken aan 

de bar bijvoorbeeld, dat sociale aspect missen de 

leden. En kinderen willen graag tegen andere 

clubs spelen.’ 

RUIMTE VOOR LOKALE INITIATIEVEN 

De vereniging heeft genoeg toekomstplannen. 

Op korte termijn zijn dat zomerhockey en een 

ronde langs de scholen, om kinderen te laten 

kennismaken met straathockey. Zodra de 

vereniging op één locatie zit, is er plek voor meer 

doelgroepen. ‘We hebben plannen voor hockey 

voor zestig plussers en kinderen met een beperking. 

Ook willen we ruimte geven aan lokale initiatieven. 

Dat hoeft niets met hockey te maken te hebben. 

Denk aan een ouderensoos, zwangerschapsgym, 

cv 

Hidde ten Hoor (51) | voorzitter 

HC Eemvallei | vastgoedadviseur bij 

HITH Vastgoed Advies | getrouwd 

met Vanessa ten Hoor - van der 

Werf (48) hormooncoach en 

personal trainer | heeft drie kinderen 

Xara (18), Junior (17, hij voetbalt) 

en Matteo (9) | Het gezin woont 

sinds 2004 in De Velden. 

bootcamps en de club beschikbaar stellen aan 

scholen. De velden staan toch een deel van de 

dag leeg.’ Tot slot staat het organiseren van Proef 

Vathorst met lokale horeca op Hiddes lijstje. 

‘Ons ideaal is dat iedereen het hier kent en een 

keer geweest is.’ ❖ 

FEITEN EN CIJFERS HC EEMVALLEI 

☛ Opgericht op 21 februari 1974 in Bunschoten 

als MHC Bunschoten 

☛ Opening locatie in 2008 aan Caraïben in 

Amersfoort Vathorst 

☛ In 2013 door groei ledenaantal een tweede 

locatie aan de Olympus 

☛ HC Eemvallei heeft 1150 leden 

☛ Er zijn bijna 200 vrijwilligers actief, inclusief 

teammanagers 

☛ De club telt 27 jongstejeugdteams, 39 juniorenteams, 

12 seniorenteams en 5 trimgroepen. 

Daarvan spelen 15 teams selectie 

☛ De club heeft vier kunstgrasvelden: 

twee semiwater- en twee zandvelden. 

☛ Er wordt gespeeld op verschillende niveaus: 

landelijk jeugd, district jeugd tot en met de 

landelijke 4 e klasse senioren. 

☛ Als alles volgens plan verloopt verhuist 

HC Eemvallei naar één locatie in het noordwesten 

van Vathorst, naast het deelplan 

Laakse Tuinen. 


TEKST LEONIE MULDER | FOTOGRAFIE LAURA ELKHUIZEN 

BOEKBESPREKING 

‘De wereld mooier maken 

voor onze kinderen’ 

De wereld voor kinderen mooier en vreedzamer maken, 

dat is de missie van Monique Tekstra-van Lochem (41). 

Vanuit haar huis in De Laak runt zij Gastouderbureau Sproet, 

is zij fotografe (Antropomo) en schrijft zij kinderboeken 

(Antropokids). De rode draad: kinderen & culturen. 

Haar grootste project rondde zij dit voorjaar af: het 

multiculturele ontdekboek voor kinderen ‘Hé, wie ben jij?’ 

‘Het is zo belangrijk 

dat kinderen zich 

kunnen herkennen in 

een kinderboek!’ 

V 

an jongs af aan is Monique geïnteresseerd 

in hoe mensen in andere delen van de 

wereld leven. ‘Al in groep vier tekende ik 

mijn hand op papier en maakte ik van iedere vinger 

een mens uit een ander continent.’ Haar opleiding 

Culturele Antropologie rondde ze af met een onderzoek 

naar het leven van kinderen in een Tibetaans 

boeddhistisch klooster in Zuid-India. ‘Daar kwam 

alles samen: mijn liefde voor kinderen én andere 

culturen,’ aldus de enthousiaste schrijfster. 

KENNISMAKEN MET LEEFTIJDGENOOTJES 

‘Toen ik zelf kinderen kreeg wilde ik hen dolgraag, 

aan de hand van prentenboeken, vertellen over de 

mensen en culturen die ik tijdens mijn reizen had 

ontmoet. Maar tot mijn verbazing vond ik vrijwel 

geen boeken met daarin mensen, laat staan 

kinderen, uit verschillende culturen. En dus besloot 

ik ze zelf te gaan schrijven.’ ‘Tenzin viert feest’ 

en ‘Sproet: een fijne dag bij de gastouder’ waren 

de eerste boeken die Monique publiceerde. Door 

Corona kwamen Monique’s reisplannen stil te liggen. 

En dus ontstond er tijd om het kinderboek te maken 

dat zij zelf voor haar kinderen zo had gemist: een 

groot, stevig boek, waarmee kinderen (vanaf 3 jaar) 

kunnen kennismaken met de diversiteit van mensen 

en culturen in de wereld, aan de hand van 20 leeftijdsgenootjes. 

‘Er is nog een groot gebrek 

aan diversiteit in kinderboeken en ik vond 

het dus belangrijk dat ieder kind zich zou 

kunnen herkennen in één of meerdere 

kinderen uit het boek. Daarom worden in 

het boek ook geen landen genoemd. Er wonen 

immers niet alleen maar Helena’s in Bolivia, 

maar ook in Nederland en in Vathorst’, legt 

Monique uit. Om kinderen te laten voelen dat 

ook zij deel uitmaken van die diversiteit in de 

wereld, staat op elke pagina een spiegeltje, 

waardoor kinderen zichzelf letterlijk kunnen 

zien te midden van alle anderen. 

KIJKEN MET EEN OPEN BLIK 

Door middel van tips en vragen in het boek worden 

ouders, leerkrachten en begeleiders gestimuleerd 

met hun kind in gesprek te gaan over dat wat ze 

ontdekken in het boek. Monique: ‘Kinderen kijken 

nieuwsgierig en onbevooroordeeld naar de wereld 

om hen heen. Hoe mooi zou de wereld zijn als 

kinderen die open blik kunnen behouden en 

volwassenen dat van hen zouden leren? Ik denk 

dat de wereld een heel stuk mooier en vreedzamer 

zou worden!’ 

Meer informatie: www.hewiebenjij.nl en www.antropokids.nl 


TEKST PAULA KLEISEN | FOTOGRAFIE HANNY VAN EERDEN 

PORTRET 

PORTRET 

SURVEYOR NOUD VAN WAGENINGEN: 

Onmisbaar voor de wijk 

Als er iemand is op wie het thema ‘Mensen maken de wijk’ van 

toepassing is, dan is het wel Noud van Wageningen. Als surveyor 

bij Sweco, advies- en ingenieursbureau, is hij verantwoordelijk 

voor alle maatvoeringen in Vathorst. Wat er ook gebouwd of 

aangelegd wordt, hij berekent er de juiste plaats voor. Zijn bijdrage 

is onmisbaar geweest bij de bouw van de wijk. Toch zullen er niet 

veel mensen zijn die Noud of zijn werk kennen. Hoogste tijd dus 

voor een kennismaking! 

Wie niet bekend is met de wereld van de 

landmeetkunde heeft waarschijnlijk 

moeite om te begrijpen wat het werk van Noud 

precies inhoudt. ‘Eenvoudig gezegd komt het erop 

neer dat ik met coördinaten aangeef waar een 

landmeter de piketpaaltjes in de grond moet slaan. 

Zo’n piketpaaltje wordt gebruikt om toekomstige 

objecten, zoals huizen, wegen, terreinafscheidingen, 

kabels, leidingen, bruggen en dergelijke te markeren,’ 

legt Noud uit. ‘Ik maak dus de vertaalslag van een 

ontwerp naar de exacte bepaling van de plek waar 

dat ontwerp gerealiseerd gaat worden.’ 

NAUWKEURIGHEID 

Naast ruimtelijk en rekenkundig inzicht is nauwkeurigheid 

wel de belangrijkste eigenschap die 

iemand in deze functie nodig heeft. Noud: ‘Als ik 

mijn werk niet goed doe, kan het bijvoorbeeld zijn 

dat er heipalen de grond in gaan op de plek van een 

nutstracé.’ Gelukkig is dat in al die jaren nog maar 

één keer gebeurd. ‘Zo’n vijfentwintig jaar geleden 

startte de bouw van een pand in Nieuwland dat ik 

had voorbereid. De eerste heipaal ging de grond in 

en warempel, die ging rakelings langs een nutstracé. 

Toen kreeg ik het wel even warm!’ Gelukkig bleek 

het een fout van de bouwer, die het gebouw tachtig 

centimeter had verschoven ten opzichte van de 

coördinaten die ik had aangeleverd. ‘Dat geeft wel 

aan hoe precies wij moeten werken.’ 

Gedurende zijn drieenveertig jarige loopbaan is er 

veel veranderd. ‘Toen ik begon werd al het werk nog 

met de hand gedaan,’ blikt Noud terug. ‘De plaatsbepaling 

werd uitgerekend op basis van de locatie 

van de kerktorens. Tegenwoordig gebruiken we 

daar satellieten voor en wordt alles met computers 

gedaan. Dat heeft veel voordelen, maar ook een 

nadeel wat mij betreft. Het werk was destijds iets 

afwisselender.’ Om zijn werk te kunnen doen hoeft 

Noud niet meer de deur uit. ‘Ik kan alles vanachter 

mijn computer doen. De landmeters zijn degenen 

die het werk in de wijk uitvoeren.’ 

EEN RADERTJE IN HET GROTE GEHEEL 

Noud is al vanaf het allereerste begin bij de 

ontwikkeling van Vathorst betrokken. ‘Voor Nieuwland 

heb ik hetzelfde werk gedaan. Toen dat klaar 

was en Vathorst opgestart werd, kwam ik er vanzelf 

bij,’ vertelt hij. Het was mooi geweest om ook aan 

deze wijk tot aan de voltooiing mee te werken. 

Maar in april 2022 gaat Noud met pensioen. 

‘Het voelt als een goed moment om mijn werkzaamheden 

af te bouwen. Ik heb mijn werk altijd met 

plezier gedaan. Het is mooi om een radertje 

te zijn in het grote geheel van de totstandkoming 

van, bijvoorbeeld, een nieuwe wijk. Ik verheug 

me erop om straks meer tijd te hebben voor mijn 

liefhebberij bijenhouden. En ik weet zeker dat 

er iemand anders komt die het laatste stukje van 

Vathorst van goede maatvoering zal voorzien.’ ❖ 


TEKST KARIN POLDERVAART | FOTOGRAFIE ELLEN KOLFF 

Esther en Laurainne in de centrale hal 

Hart van Vathorst aan de Angelinapolder 

VIJF JAAR HART VAN VATHORST: 

‘Uitgegroeid tot bruisend buurtcentrum’ 

Het afgelopen jaar lag de centrale hal er stilletjes bij. Normaal een 

plek vol bedrijvigheid: ouders drinken koffie en kletsen bij terwijl 

hun kinderen het speelgoed uitproberen, her en der werkt iemand 

achter zijn laptop en medewerkers lopen af en aan met dienbladen vol 

zelfgemaakt lekkers. Nu de horeca sinds kort weer open is, hopen ze 

bij Hart van Vathorst diezelfde sfeer zo snel mogelijk terug te krijgen. 

Want wat in vijf jaar tijd is opgebouwd, gaat niet zo snel verloren. 

D 

e vijfde verjaardag van Hart van 

Vathorst is klein gevierd, vertelt Esther 

de Voogd, die verantwoordelijk is voor de 

marketing en communicatie. ‘Er was taart voor alle 

bewoners en organisaties die hier samenwerken. 

En we hebben taart rondgebracht in de buurt bij 

winkeliers en scholen. Verder hebben we het 

vooral online gevierd met aanbiedingen in onze 

webshop.’ Het typeert de rol die Hart van Vathorst 

de afgelopen jaren speelde voor de wijk. 

‘We zijn echt uitgegroeid tot buurtcentrum voor de 

wijk, een bruisend hart dat bol staat van activiteiten 

en waar we iedereen welkom heten.’ 

Binnen Hart van Vathorst werken verschillende 

organisaties samen: Stichting Sprank, Accolade 

Zorg, Kindercentrum Bzzzonder en de Ontmoetingskerk. 

De basis is christelijk en iedereen is er welkom. 

Bij Accolade Zorg en Stichting Sprank wonen 

mensen met een extra zorgbehoefte in woon- 

groepen of een eigen appartement: mensen met 

dementie, een verstandelijke beperking of nietaangeboren 

hersenletsel bijvoorbeeld. Kinderen 

kunnen voor dagopvang, bso en de peuterschool 

terecht bij Bzzzonder, ook als ze extra zorgbehoefte 

hebben. En in de Ontmoetingskerk komen leden 

van de kerk en bewoners samen in diensten 

en ontmoetingsgroepen. Daarnaast is er een 

behandelcentrum voor fysiotherapie, een kapper 

en een verloskundigepraktijk. De bewoners hoeven 

zich niet te vervelen, want er zijn allerlei vormen 

van dagbesteding. In de creatieve ateliers maken zij 

kaarsen en schilderijen, ze kunnen hout bewerken, 

meelopen bij facilitair beheer en zalen klaarzetten 

voor verhuur. Ook kunnen ze hun handen uit de 

mouwen steken in de moestuin of meedraaien in de 

bakkerij en het restaurant. 

BUURTCENTRUM 2.0 

Bij de start hadden alle partijen de intentie om 

zoveel mogelijk samen te werken en elkaar te 

versterken. Dat is goed gelukt! ‘We zijn uitgegroeid 


IN BEELD 

‘We willen nog 

meer activiteiten 

en ontmoetingen 

organiseren 

voor de wijk’ 

tot een buurtcentrum 2.0’, vertelt Esther 

enthousiast. ‘Hart van Vathorst is een bruisende 

plek waar mensen uit de wijk graag komen en 

bewoners en bezoekers elkaar ontmoeten in de 

grote hal. In ons restaurant komen mensen wat 

drinken of lunchen, vriendinnen en moeders met 

kinderen spreken hier af en je kunt een laptop 

openklappen en werken. Er wordt van alles 

georganiseerd. Lezingen, maaltijden, kinderactiviteiten 

en tijdens de verkiezingen zat het 

stembureau hier.’ Memorabel vindt ze de bingoavonden. 

Lokale ondernemers zorgden voor de 

prijzen. ‘Het zat hier vol met bewoners en mensen 

uit de buurt. De stoelen waren niet aan te slepen. 

Iedereen had plezier, het bruisde aan alle kanten.’ 

Met de winkeliers in het winkelcentrum is goed 

contact. ‘We zijn geen lid van de winkeliersvereniging, 

maar worden betrokken als er iets 

georganiseerd wordt, of bij praktische zaken 

zoals veiligheidsmaatregelen.’ 

MIDDEN IN HET LEVEN 

Samen in een pand zitten, zorgt voor de nodige 

kruisbestuiving en dat was precies de insteek vanaf 

de start. ‘Bewoners en bezoekers ontmoeten elkaar 

en zo werken we aan een inclusieve plek waar 

iedereen kan meedoen. De kapper die hier een 

pand huurt, had geen ervaring met mensen met een 

zorgbehoefte. Nu knipt ze veel bewoners en heeft 

ze iemand rondlopen die daar dagbesteding volgt.’ 

Ook tussen bewoners wordt verbinding gezocht: 

vanaf het woongedeelte van Sprank en Accolade, 

hebben de bewoners uitzicht op de kinderspeelplaats. 

En vóór Corona gingen de kinderen vaak op 

bezoek bij de ‘opa’s en oma’s’. ‘Hopelijk kan dat 

binnenkort weer.’ De centrale plek in de wijk draagt 

ook bij aan de inclusieve missie: ‘We zitten middenin 

het winkelcentrum, dat maakt bewoners onderdeel 

van de samenleving. We stoppen ze niet weg, ze 

staan hier letterlijk midden in het leven.’ 

NA CORONA 

Hart van Vathorst is flink geraakt door Corona en 

alle maatregelen. ‘Bijna alle activiteiten vielen 

stil. Ik hoop dat we snel weer dat bruisende buurtcentrum 

worden. Voor mijn gevoel zijn we na vijf jaar 

net uit de opstartfase en we willen graag door: meer 

activiteiten, meer kruisbestuiving en ontmoetingen.’ 

Het uiterlijk van het gebouw werkt niet erg mee, 

volgens Esther. ‘Wie langsloopt, weet niet wat hier 

gebeurt. We kijken nu wat we met de buitenkant van 

het pand kunnen, zodat mensen meer uitgenodigd 

worden om binnen te lopen.’ Het vijfjarig bestaan 

vieren staat in ieder geval op de agenda. Liefst met 

een groots festival, vertelt Esther. ‘Iedereen is hier 

welkom, dat willen we nu en in de toekomst nog 

meer laten zien.’❖ 

Esther de Voogd 

Laurainne Hop (24) | woont vijf jaar bij 

Stichting Sprank in Hart van Vathorst 

‘Hier kan ik mezelf zijn, 

met mijn beren’ 

‘Ik voel me hier thuis. Mijn moeder heeft me 

geholpen met het inrichten van mijn huisje, 

dus het is hier heel gezellig. Ik wandel vaak 

rond met mijn kinderwagen vol beren, dat 

zijn mijn kindjes. Laatst was er eentje ziek, 

gelukkig is ie weer beter. Ik heb veel vriendinnen: 

Willemijn, Nita en Eva bijvoorbeeld. 

We gaan samen wandelen, naar het winkelcentrum 

of drinken bakkies koffie. Als ik 

wil praten over dingen die ik niet met 

vriendinnen kan bespreken, ga ik naar de 

groepsleiding. Dat is fijn. Twee dagen 

per week ben ik op de dagbesteding. Gelukkig 

hoef ik daarvoor niet de deur uit. Daar 

maak ik kaarsen of naai ik wat. Sommige 

spullen worden verkocht in de webshop of 

de winkel in de hal. Laatst heb ik een mooie 

hartjeskaars gemaakt, daar ben ik trots op. 

Ik heb weleens in de bakkerij geholpen, maar 

dat vind ik te druk. Soms ga ik naar de kerk, 

helemaal als mijn vader meegaat. Of ik kijk 

online naar de dienst. Ik zit ook bij een ontmoetingsgroep 

van de kerk. Daar ga ik soms 

heen, want ik vind al die mensen een beetje 

spannend. Ik mis de koffietafel beneden, 

waar we lekker koffie konden drinken met 

zijn allen. Hopelijk komt die snel weer terug, 

want ik vind het leuk om met bewoners en 

bezoekers te kletsen.’ 


COLOFON 

BELEEF VATHORST 

Juli 2021 

©Beleef Vathorst is een magazine 

over wonen in Vathorst. Er zijn 50 

nummers verschenen sinds september 

1999. Nummer 50 is het allerlaatste 

nummer dat OBV uitgeeft. 

Hoofdredactie 

Marjolein Hoogeveen 

Giel van der Vlies 

Redactie 

Paula Kleisen, Karin Poldervaart 

en Leonie Mulder 

Fotografie 

Ellen Kolff, Henk Groenewoud 

en Wijgert IJlst 

Coverfoto 

Cover: Vicky Littleton van 

PROOF Bakery. Achterkant cover: 

speeltuin aan het Isomeer in De Bron. 

Beide foto’s: WIJ Fotografie. 

Concept & Vormgeving 

Trichis 

Aanmelden voor onze 

nieuwsbrief kan via de website 

www.vathorst.nl. U ontvangt dan 

regelmatig informatie over het laatste 

nieuws, evenementen en 

verkoopbijeenkomsten in 

Vathorst. Op deze website is ook het 

woningaanbod te vinden. Informatie 

over vrije kavellocaties: 

www.vrijekavelsvathorst.nl.

Beleef Vathorst nr 50

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?