Support Magazine 2-2021

Magazine over leven, wonen en werken met een lichamelijke beperking

www.supportmagazine.nl

SPECIAL GRENZEN

VERLEGGEN

Revalideren is leren

OTWIN VAN DIJK:

“Trek je mond open

als je iets wilt”

Coronavaccin

Persoonlijke

afwegingen

Rienk Rozema:

“ANGST

ERGER DAN

DWARSLAESIE”

2 2021

Vlogster Sarah Kingma

test de nieuwe Scoozy

Past jouw

rolstoel bij

je dagelijkse

functioneren?

Je bent veeleisend als het gaat om

je werkrolstoel. Logisch, want per

dag breng je er veel uren in door.

Dat jouw rolstoel in alle situaties

perfect bij jouw werkomgeving

en uit te voeren taken past is dus

belangrijk.

Dynamische werkhouding

De O 4 WorkHopper vergroot jouw

bewegingsvrijheid en stimuleert

een dynamische werkhouding:

• Instellingen van de rugleuning

en zitting constant aanpasbaar

(ook tijdens het rijden, zonder

gereedschap)

• Zelfstandiger werken door

houdingswisselingen

• Actievere handelingen op

werkplek mogelijk

• Uitstekende schokabsorptie,

rijden zonder pijn

• Op maat gemaakt door middel

van 3D-bodyscan

Dankzij de WorkHopper heb je

aan het einde van de dag nog

volop energie!

WorkHopper

De rolstoel voor

een dynamische

werkhouding

www.rolstoel.nl • tel. 0315 396900 • info@o4.eu

VOORWOORD

Beste

Supporters

Geluk zit ‘m in kleine dingen

Iedere ochtend worden we wakker met een heerlijk concert,

gegeven door meneer merel, een setje koolmeesjes, een roodborstje

en een tortelduif. Ongelofelijk hoeveel mooie toonsoorten

zulke kleine beestjes kunnen produceren.

Eenmaal opgestaan genieten we samen met de vogels van het

ontbijt. Wij aan tafel binnen voor het raam en zij op het tafeltje

aan de buitenkant van hetzelfde raam. Ze pikken driftig in de

vogeltaart, de zaadjes schieten alle kanten op. Af en toe schrikken

ze als we ons wat uitbundiger bewegen. Ze duiken dan de

bosjes in en komen - als we weer rustig zijn - terug op tafel.

Opvallend is dat die terugtrekmomentjes steeds minder vaak

voorkomen en de vogeltjes steeds nieuwsgieriger bij ons naar

binnen kijken. Ze lijken zich steeds vrijer te voelen en hun

grenzen te verleggen.

Foto: Kim Krijnen

Ouders van Nu

Waar die herinneringen voor corona vaak groots en meeslepend

moesten zijn, zoals een vakantie naar een exotisch land

of feesten op een groot festival, zijn deze voor iedereen het

laatste jaar klein geworden. Ik denk zoals Bibian ze bedoelt:

klaarstaan voor anderen, buiten in de natuur sporten en bewegen

en samen genieten van wat wel kan.

Geluk zit ‘m in de kleine dingen en soms moet ik - net als de

vogels in mijn tuin - mezelf terugtrekken, even opnieuw naar

de situatie kijken om dit weer te kunnen zien.

3

Dit proces staat centraal in de special van Support Magazine.

Zo vertelt Rienk Rozema in alle puurheid hoe hij zichzelf opnieuw

moest uitvinden toen hij na een ongeval in de rolstoel

belandde, en hoezeer zijn angst hem erger verlamde dan zijn

dwarslaesie. Amazone Nicole den Dulk is blij met haar revalidatie

in Engeland. “Ik werd gepusht, op een goede manier en

al snel had ik door dat ik nog van alles kon.” Ook burgemeester

Otwin van Dijk heeft een hele weg afgelegd om te komen

waar hij nu is, een weg waarin hij heeft geleerd vooral zijn

mond open te trekken.

En als er iemand is die aldoor haar grenzen verlegde, dan is dat

Bibian Mentel. We herinneren deze liefdevolle moeder, echtgenote

en meervoudig paralympisch kampioene snowboarden…

Kijkend en luisterend naar de vogeltjes denk ik aan de woorden

van Bibian: “Verzamel herinneringen, geen bezittingen!”

MONIQUE WIJNEN

Hoofd redacteur

Support Magazine

PS: We stellen feedback op Support Magazine zeer op

prijs; stuur je reacties naar:

facebook.com/supportmagazine

@SupportMagazine

@support.magazine

mwijnen@virtumedia.nl

Colofon

Support Magazine

20e jaargang, editie 2, april 2021

Tijdschrift over leven, wonen en werken

met een lichamelijke beperking

supportmagazine.nl

Hoofdredacteur Monique Wijnen

+31 (0)6 23 68 07 94

mwijnen@virtumedia.nl

Eindredacteur Pauline Montfoort

Internetredacteur Rick Heijmans

rheijmans@virtumedia.nl

Aan dit nummer werkten mee

Josien Bekendam, Erik Brakert, Tinus Bouwmeester,

Rick Brink, Ingeborg van den Broek, Mathilde

Dusol, Eva Eikhout, Elzemieke van Empel, Ad van

Gaalen, Monique van Gemerden, Rick Heijmans,

Richard van Herwaarden, Inge Hondebrink, Eelke

Kelderman, Xandra Koster, Jessie van Loon, Jorrit

Lousberg (o.a. coverfoto), Pauline Montfoort, Cynthia

Overbeeke, Ria Scholman, Coen en Inge Vuijk, Paul

Waayers, Caroline Westdijk, Robin Wubben

08 Burgemeester

Otwin van Dijk

Advertentie-exploitatie

Klaartje Grol +31 (0)30-307 22 48

kgrol@virtumedia.nl

4

Media-order / traffic

Angela Hoen +31 (0)30 691 33 12

traffic@virtumedia.nl

Marketing

Rob van der Linden +31 (0)30-303 12 95

rvanderlinden@virtumedia.nl

Abonnementsprijzen

Nederland en België: € 30,99 voor een jaarabonnement,

eerste jaar voor € 19,99. Overige landen: € 35,99 voor een

jaarabonnement. Digitaal: € 26,99 voor een jaarabonnement,

eerste jaar voor € 19,99. Collectief abonnement op

aanvraag, +31 (0)30 691 38 35

Losse nummers: € 7,50 incl. verzendkosten. Prijzen zijn

incl. btw en bij automatische incasso. Bij betaling via een

factuur bedragen de administratiekosten € 4,45 excl. BTW.

U ontvangt het blad als abonnee van Support Magazine. Hierdoor

wordt uw abonnement steeds stilzwijgend met een jaar verlengd.

Opzegging kan telefonisch, schriftelijk of per mail plaatsvinden.

Support Magazine is onderdeel van Virtùmedia B.V.

Virtùmedia B.V. legt van abonnees gegevens vast voor de uitvoering

van de (abonnements)overeenkomst. Deze gegevens

kunnen gebruikt worden om u te informeren over relevante

diensten en producten. Lees hier hoe we met uw persoonsgegevens

omgaan www.virtumedia.nl/privacy-statement.

Special

Grenzen

verleggen

19

Abonnementenadministratie

+31 (0)85 040 74 00

klantenservice@virtumedia.nl

Verschijningsfrequentie 6 keer per jaar.

Abonnees ontvangen daarnaast de Support

Magazine Vakantie-editie als 7e editie.

Vormgeving Twin Media, Culemborg, Joëlle Geerts,

Druk Veldhuis Media, Raalte

ISSN 1569-3228

Reproductie

Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave

mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een

geautomatiseerd gegevensbestand of openbaar

gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij

elektronisch, hetzij mechanisch, door fotokopieën,

opnamen of enig andere manier, zonder voorafgaande

schriftelijke toestemming van de uitgever.

Uitgever Pepijn Dobbelaer

Uitgave van Virtùmedia B.V.

Postbus 595, 3700 AN Zeist

12

In herinnering

Bibian Mentel

Inhoud

Interview

08 Otwin van Dijk: “Creëer je eigen geluk”

Gezondheid

36 Coronavaccin, persoonlijke overwegingen

30

Products

& More

48

Ruimtevaart

40 ESA is op zoek naar parastronauten

Special Grenzen verleggen

19 Revalideren is leren, jezelf opnieuw uitvinden

20 Rienk Rozema op ontdekkingsreis

24 5 revalidatie-adviezen van ervaringsdeskundigen

26 Nicole den Dulk revalideerde in Engeland

28 Bij Rehab Academy gaat het om meedoen

Rubrieken

03 Voorwoord Monique Wijnen

06 #durftevragen

07 Kijk Nou!

45 3 vragen aan een pro

5

Routekaart

toegankelijke

festivals

Sarah Kingma

in de Scoozy

Columns

17 Column Eva Eikhout

50 Column Pauline Montfoort

Testimonials

15 De woning van Annelien Hartman

23 Mens & Auto Marileen van der Linden

31 Grenzen verleggen met de Zonnebloemauto

34 Welzorg Auto op Maat een passende occasion

43 Welzorg Woning op Maat

32

Volgend nummer

• Special Wonen &

Werken: inspirerende

verhalen, tips en handige

producten

• Rick Brink over Stichting

Studeren en Werken op

Maat

• Door corona is thuiswerken

een feit geworden

• Lezers delen hun mooiste

plekje in hun woning

• En wat als je een brildrager

vragen stelt die

je als roller altijd krijgt?

6

#DURFTEVRAGEN

Aankloppen bij de gemeente

Niets Over Ons Zonder Ons, een programma van samenwerkende

organisaties Ieder(in), LFB, MIND en Per Saldo, biedt interessante

trainingen aan om te leren hoe je het best in gesprek kunt gaan

met de gemeente over lokale inclusie. Maar waarom is dat eigenlijk

van belang?

In 2016 heeft de Nederlandse overheid

het VN-verdrag Handicap geratificeerd.

Dit is een verdrag dat tot doel

heeft om te zorgen dat ook mensen

met een handicap gebruik kunnen

maken van hun mensenrechten. Een

eigen verdrag was nodig, omdat zij te

vaak een achterstand hebben ten opzichte

van mensen die geen handicap

hebben. Bijvoorbeeld omdat de toegankelijkheid

niet goed geregeld is.

Toen het VN-verdrag door Nederland

werd aangenomen, werd ook vastgelegd

dat gemeenten een belangrijke

taak hebben bij het invoeren en uitvoeren

van het verdrag. Zij kregen de

opdracht om samen met lokale ervaringsdeskundigen

een plan op te stellen,

de zogenaamde lokale inclusie

agenda (LIA). Dit is een wettelijke verplichting.

Toch zien we dat veel gemeenten

nog geen LIA hebben

opgesteld. Of deze wel hebben opgesteld,

maar er door bezuinigingen

geen prioriteit aan wordt geven waardoor

de lokale uitvoering vertraagt.

Ervaringsdeskundigen hebben een

belangrijke rol in het aanjagen en

adviseren van de gemeente als het

gaat om het opstellen en uitvoeren

van de LIA. Bij veel gemeenten zijn

adviesraden of toegankelijkheidspanels

die zich bezighouden

met de rechten van mensen met een

beperking. Je zou je in jouw gemeente

bij zo’n panel kunnen aansluiten,

of er zelf een oprichten als er

nog geen is. Het is belangrijk dat

een panel zo divers mogelijk is, dus

mensen met verschillende achtergronden

en beperkingen. Samen

weet je immers meer. Om je goed

voor te bereiden op gesprekken met

je gemeente bieden we namens

Niets Over Ons Zonder Ons gratis

diverse online trainingen aan, zodat

je weet wat er in het VN-verdrag

staat en hoe je dit verdrag ook in

jouw gemeente kunt inzetten om de

positie van mensen met een handicap

te versterken.

www.nietsoveronszonderons.nl/watdoen-we/trainingen

BUITENTIPS

Er komen meer dagen met stralend

weer aan, tijd om plannen te

maken voor buitenactiviteiten. Wat

inspiratie op een rij.

Natuurmonumenten

Steeds meer natuurgebieden

worden toegankelijk, genoeg te

ontdekken! Ook voor kinderen

met OERRR speelnatuurplekken.

www.natuurmonumenten.nl

Strandrolstoelen en boten

Pia Hendriks van Nederland

Toegankelijker beheert lijsten met

locaties van strandrolstoelen,

aangepaste fietsen en toegankelijke

(huur)boten, en houdt ze actueel.

www.nederlandtoegankelijker.com

Stedentrip in eigen land

Voor een stedentrip hoef je niet naar

het buitenland, Nederlandse steden

zijn net zo bijzonder! Rotterdam

bijvoorbeeld, daar vind je altijd

nieuwe, spectaculaire architectuur.

www.rotterdam.info

Beantwoord door Xandra Koster,

projectleider van Niets Over Ons

Zonder Ons.

Waarom in gesprek met

de gemeente over inclusie?

Unieke ervaring

Nu door corona niet alles kan, is het

juist tijd om iets te doen waar je

anders niet aan zou denken. Huur

bijvoorbeeld bij Stichting On Wheels

een motor met zijspan (en bestuurder)

waar je met rolstoel en al in kan.

www.stichtingonwheels.nl

KIJK NOU!

Breakdancer Redo

verzorgt openingsact

halve finale Songfestival

“Ik had me er zo op verheugd,”

vertelde Redo vorig

jaar in Support Magazine,

“knallen op het Songfestival

2020.” Door corona ging het

spektakel toen niet door.

Maar nu gelukkig wel! Op 20

mei aanstaande opent één

van Nederlands beste breakdancers

Redouan Ait Chitt

(Redo) samen met zangeres

Eefje de Visser met een bijzonder optreden

de tweede halve finale van het Eurovisie Songfestival

2021. Samen zetten zij een universeel herkenbaar optreden

neer door een combinatie van dans en zang. “De focus bij

het optreden ligt op het persoonlijke verhaal: het overwinnen

van tegenslagen,” laat Redo weten. “Het verhaal is nu

op veel mensen van toepassing: vanuit de donkere periode

waarin we ons nu begeven, werken we toe naar een moment

van feestelijke overwinning. Ik hoop dat mensen zichzelf

daarin herkennen en dat Eefje en ik door middel van ons

optreden mensen kunnen raken.” Eurovisie Songfestival

halve finale 20 mei om 21.00 uur op NPO1.

Kinderboek

Jikke

en Jurre

redden

oom Piet

Jikke is boos.

Oom Piet is weg.

Jurre woont nu in zijn huis.

Oom Piet woont in het huis

voor oude mensen.

Hij wil daar weg.

Jikke en Jurre gaan hem redden.

Als dat maar goed gaat!

Jikke - één van de twee hoofdpersonen - is een

vrolijk meisje met een flinke eigen mening, zit in een

elektrische rolstoel en heeft nog een paar lichamelijke

handicaps. Met Jurre samen beleeft ze van alles.

‘Jikke en Jurre redden oom Piet’, deel 1 van de serie

Jikke en Jurre (vanaf 6 jaar), door Yvette den

Brok-Rouwendal met hulp van Brent Mertens en

tekeningen van Maaike Feenstra. ISBN

97894063900539. Prijs ¤ 12,95.

Tekening: Eelke Kelderman.

7

Ada zorgt, maar dan

met seks

Filmgezelschap Fabuch Social Cinema maakte kennis

met de roep om fysieke liefde onder mensen met een

beperking en het werk van sociaal sekswerkers en seksverzorgenden.

Met de korte fictiefilm Ada stellen zij de

noodzaak van deze waardevolle vorm van zorg aan de

kaak. Benieuwd? Van 25 tot en met 29 mei zet Fabuch

Social Cinema in samenwerking met Stichting Tiresias

een impactcampagne omtrent Ada op.

Kijk op www.fabuch.nl voor meer informatie.

INTERVIEW

OTWIN EVERT

THEODOOR VAN DIJK

Geboren: 22 april 1975 in Rhenen

Beperking: Hoge dwarslaesie

Beroep: Burgemeester van Oude

IJsselstreek vanaf 2016.

Tweede Kamerlid 2012-2016, zette

zich daar in voor ratificatie van het

VN-Verdrag Handicap.

Wethouder Doetinchem 2005-2012.

Gemeenteraadslid Duiven 1998-2004

Politieke partij: Partij van de Arbeid

8

INTERVIEW

Otwin van Dijk

“Door grenzen

te verleggen,

creëer je je

eigen geluk”

9

Als Otwin van Dijk (nu 46 jaar) op 18-jarige leeftijd een

dwarslaesie oploopt, is dat de eerste keer dat hij van die

handicap hoort. Het verandert zijn leven, maar ook weer niet.

Mede door zijn eigen bewijsdrang is hij - na vier jaar Tweede

Kamer - sinds 2016 burgemeester van de gemeente Oude

IJsselstreek, in de Achterhoek.

Tekst Robin Wubben

Foto’s Mathilde Dusol

Of het feit dat hij nu de enige Nederlandse

burgemeester in een

rolstoel is nou ‘grensverleggend’

is, daar twijfelt Otwin over. Hij

heeft nooit het idee gehad dat hij

op enig moment grensverleggend is bezig geweest.

Hij deed en doet dingen omdat hij het nou eenmaal

wil, omdat hij niet anders kan.

“Misschien wás het wel grensverleggend, wat ik

deed, maar ik vond het normaal. Ik stroopte mijn

mouwen op en ging er wat van maken. Ik realiseer

me wel dat de samenleving nog niet zo inclusief

is dat de dingen die ik doe vanzelfsprekend zijn.

Ik vind het niet gek dat een burgemeester in een

rolstoel zit, of een directeur van een groot bedrijf

doof is, of iemand die blind is Kamerlid wordt. Dat

zou voor niemand gek moeten zijn, maar we zitten

nog wel in een fase waarin dat grensverleggend

is. ‘We’ - de mensen met een beperking - moeten

nog hard werken om de plek in de maatschappij te

veroveren die ons toekomt.”

Wat was het allereerste dat jij normaal

vond dat níet normaal bleek te zijn?

“Dat was vrij snel na mijn ongeluk. Ik kwam in

aanraking met ons socialezekerheidsstelsel en

ontdekte dat dat onmogelijk ingewikkeld in elkaar

zit. Met mijn hoge dwarslaesie had ik recht op

een elektrische rolstoel van zo’n 18 duizend euro

en een handbewogen rolstoel van bijna 2,5 duizend

euro. Ik wilde een rolstoel die bij mijn leven

paste, dus kwam ik uit bij een kleine compacte

INTERVIEW

10

“Als je iets

wilt, moet

je niet

afwachten.

Trek je

mond open”

stoel waarmee ik goed uit de voeten kon. Kosten:

een kleine 3 duizend euro. Dus ik zou bijna 18

duizend euro besparen. ‘Daar zullen ze wel blij

mee zijn,’ dacht ik. Maar wat ik wilde, paste niet

binnen de regels. Pas na meer dan een half jaar aan

bezwaarschriften kreeg ik de stoel die beter bij mij

paste én goedkoper was.”

Is met die strijd ook de basis gelegd

voor je politieke carrière?

“Dat vuurtje is pas gaan branden toen ik rechten

ging studeren. In die tijd kreeg je nog een gratis

INTERVIEW

ov-jaarkaart. Het openbaar vervoer is nú voor

mensen met een handicap al niet goed toegankelijk,

maar toen was het nog veel slechter. Dus

schreef ik een brief dat ik die kaart wilde inruilen

voor een oplossing waarmee ik wél naar de universiteit

kon: een vergoeding voor taxivervoer, aanpassingen

aan een auto, of iets anders. Mijn verzoek

werd afgewezen, want: mensen zoals ik - met

een handicap dus - kregen later toch een uitkering,

dus studeren was niet nodig. Ik was verbijsterd en

heb alle Tweede Kamerfracties een brief geschreven.

Mét resultaat: ik kreeg mijn taxivergoeding en

de wet werd aangepast. Dat leerde me twee dingen:

dat we het heel gek georganiseerd hebben in

Nederland én dat ik dingen kon veranderen.”

Als ik het zo beluister, is je leven verder

redelijk normaal doorgegaan.

“Natuurlijk zat ik in een rolstoel, maar mijn motto

bleef: geen nood, geen stress, Otwin redt het bes(t).

Ik had de draad weer opgepakt. Ik wilde niet

dat mensen me zielig vonden. En mijn omgeving

wilde dat ook niet. Mijn vrienden haalden me op

in het revalidatiecentrum, we gingen naar de kroeg

en ik kreeg een glas bier in mijn hand. En aan het

eind van de avond brachten ze me weer terug. Ze

gingen met me om als altijd. Niet als Otwin de patiënt,

maar als Otwin met de grote mond en flauwe

grapjes. Daar ben ik ze nog steeds dankbaar voor.”

Terug naar die strijd tegen de regeltjes

… Je werd lid van de PvdA en daarna

ging het politiek gezien heel snel.

“Ja, ik was 23 jaar toen ik in de gemeenteraad van

Duiven werd gekozen. En als ‘jonkie’ viel ik op.

Zeven jaar later werd ik gevraagd om wethouder te

worden in Doetinchem en weer een paar jaar later

(2012, red.) stond ik op de kieslijst voor de Tweede

Kamer. Ik werd gekozen en ben met veel plezier

vier jaar lang Kamerlid geweest. Toch bleef het lokale

werk me trekken. Ik wilde niet meer de ‘bobo’

zijn die op werkbezoek kwam en daarna weer snel

terugreed naar Den Haag. Als burgemeester ben

ik nu weer echt onderdeel van de maatschappij.

Mensen kennen me hier.”

Hoe werd er gereageerd op jou als

burgemeester in een rolstoel?

“Toen ik net burgemeester was, is het me één

keer overkomen dat ik een paar gasten stond op

te wachten. Ik ging ervan uit dat ze me wel kenden,

dus ik heet ze welkom, ze geven mijn medewerker

een hand en zeggen tegen hem: ‘U moet

de burgemeester zijn!’ We moesten er allemaal

om lachen en het was voor iedereen een goede

les. Ook voor mij. Maar verder is het hier in de

gemeente heel normaal. Iedereen weet dat ik de

burgemeester ben. Of ik nou ergens een opening

doe, of voor kom lezen in een kleuterklas, die

rolstoel is geen issue. En dat moet het voor niemand

zijn, je moet gewoon kunnen doen wat je

leuk vindt.”

Is dat ook de les die jij in al die jaren hebt

geleerd: doe gewoon wat je leuk vindt?

“Ja. En daar moet je zelf iets voor doen. Niemand

komt je halen. Als het openbaar vervoer, gebouwen,

onderwijs, wat dan ook, niet voor jou is

ingericht, moet je je mond opentrekken. Dat heb

ik altijd gedaan. Wat natuurlijk enorm helpt, is

dat ik tot mijn achttiende gewoon heb gelopen. Ik

weet hoe het leven zonder handicap is, weet wat er

allemaal mogelijk is. Ik begrijp heel goed dat voor

veel mensen met een beperking niet alles vanzelfsprekend

is. Onze samenleving is op veel plekken

niet toegankelijk genoeg en soms heb je hulp

nodig. Maar probeer zoveel mogelijk het leven te

leiden dat je zelf wilt. Je maakt je eigen geluk.”

Tweede Kamerverkiezingen

“TIJD VOOR NIEUW LEIDERSCHAP? LAAT MAAR ZIEN!”

Met interesse volgde Otwin de Tweede Kamerverkiezingen. En

hij heeft een duidelijke opdracht voor het te formeren kabinet.

“Een van de grote winnaars, D66, heeft inclusie en diversiteit

altijd hoog op de agenda gehad. Dat is mooi. Maar die thema’s

stonden nu bij álle partijen in hun programma. Ze móeten wel,

de tijd vraagt erom. En dat is een stap in de goede richting. Ik

hoop dat we dat ook terug gaan zien in het regeerakkoord.

Door daarin ook over inclusie en diversiteit te praten, kan het

kabinet leiderschap tonen. Sigrid Kaag (D66) riep in de

campagne dat het tijd was voor nieuw leiderschap. Nou, laat

maar zien!

Ik denk dat mensen met een beperking de afgelopen jaren

weinig vooruitgang hebben gemerkt. Je wilt gewoon naar

school, een boterham verdienen, de zorg krijgen die je nodig

hebt; kortom: meedoen. En dat gaat gewoon te langzaam. Ik

snap de frustratie, maar daar moeten we niet in blijven hangen.

Het nieuwe kabinet heeft de mogelijkheid om iets te

verbeteren. Laten we van die negatieve ervaringen een

positieve verandering maken.”

11

IN HERINNERING

Bibian Mentel

BLIJFT INSPIREREN

& motiveren

12

Op 29 maart jongstleden is op 48-jarige leeftijd

Bibian Mentel overleden. Bijgaand een herinnering

aan deze liefdevolle moeder, echtgenote en

meervoudig paralympisch kampioene snowboarden.

Zij zal jong en oud blijven inspireren middels haar

Mentelity Foundation.

Foto's Mathilde Dusol

Na een intensieve lobby

vanaf 2010 door Bibian staat

parasnowboarden in Sochi,

Paralympische Winterspelen 2014,

voor het eerst op het programma.

En ze wint goud.

Vlaggendraagster Bibian tijdens

de opening van de Paralympische

Winterspelen in Pyeongchang 2018.

Uiteindelijk gaat ze met twee

gouden medailles naar huis.

Bibian tijdens de

voorbereiding voor

het WK (2015) in La

Molina, Spanje.

Ze wint er goud op

het onderdeel banked

slalom.

13

Jullie gaan mij niet

vertellen wat ik niet kan

IN HERINNERING

14

Met haar Mentelity Foundation

organiseert Bibian veel activiteiten, zoals

in juli 2017 de Snow Obstacle Run, waar

jong en oud met plezier de uitdaging

aangaan over de besneeuwde obstakels

in SnowWorld Zoetermeer.

MENTELITY FOUNDATION

"We blijven zorgen dat

kinderen en jongvolwassenen

de beste versie van zichzelf

kunnen worden”

Dat vertelt directeur Edwin, echtgenoot van Bibian.

Medewerkers Thijs en Merijn: “We motiveren ze op allerlei

manieren - met lessen die we aanbieden op de Mentelity

Snowboardschool, het jaarlijks evenement de Mentelity

Games en activiteiten als de Mentelity SUP Events - om in

beweging te komen en hun dromen na te jagen. Er kan namelijk veel

meer dan mensen en hun directe omgeving vaak denken.”

“Samen maken we met onze initiatieven, programma’s en

producten het verschil voor anderen. De JUMP bijvoorbeeld, een

prothese met vier verwisselbare voeten die we met prothesebouwer

Frank Jol hebben ontwikkeld, heeft écht impact op het leven van

een persoon met een lichamelijke uitdaging,” zegt Juul enthousiast.

Zit je thuis en ben je op zoek naar een fysieke en mentale

uitdaging? Kom in beweging!

www.mentelityfoundation.org

Verzamel herinneringen,

geen bezittingen

FOKUS

De woning van...

Foto’s: Richard van Herwaarden

ANNELIEN HARTMAN

In 2013 kreeg Annelien een Fokuswoning.

Drie jaar later verhuisde ze naar

een vierkamerappartement van 115 m 2

in hetzelfde project. “Ik heb door mijn

progressieve spierziekte steeds meer

hulpmiddelen nodig. Dan is het prettig

om de ruimte te hebben. Het is een huurhuis,

maar ik investeer er veel in om er

een warm en veilig thuis van te maken. Ik

ga hier ook nooit meer weg.”

“Laatst stond op een theezakje: hoe zien

anderen jou? Die vraag heb ik meteen

gedeeld op Insta. Iemand schreef: ‘geïnteresseerd

in anderen, liefdevol, je weet wat

je wil, een doorzetter’. Dat klopt bij wat ik

wil uitdragen.” Niets over Anneliens beperking?

“Gelukkig niet. Mijn ziekte is progressief,

dus de toekomst is onzeker, maar

ik gun mijn lijf daarin niet de hoofdrol.”

Annelien studeert psychologie en hoopt

volgend jaar klaar te zijn. Toch voelt ze zich

geen student. “Ik studeer echt om mezelf te

ontplooien maar ben vooral een levensgenieter.

Ik houd van concerten, theater en

goede gesprekken met vrienden bij een

lekker glas wijn. Ook met ADL-assistenten

heb ik soms diepgaande gesprekken tijdens

de assistentie. Ik vind het mooi dat je dan

wat voor elkaar kan betekenen. Ik ben ook

lid en intussen secretaris van de cliëntenraad

van Fokus. Kom bij mij niet aan met

‘ja’ of ‘nee’. Ik wil het ‘waarom’ weten van

keuzes die Fokus maakt en ben trots op

wat we vanuit wederzijds begrip bereiken.”

Assistentie 24/7

Geen week is bij Annelien hetzelfde, dus

het is goed dat de assistentie flexibel is. “Ga

ik naar een festival, dan ben ik daarna een

week totall loss. Vrienden krijgen daar

weinig van mee, maar de ADL-assistenten

zien het natuurlijk wel. Dat blijft confronterend.

Gelukkig bepaal ik zelf of ik dan

een dag in bed blijf of het gewoon wat

rustiger aan doe. Dat ik niet hoef na te denken

wat een ander daarvan vindt, dát is

eigen regie voor mij. Wat ik wel lastig vind:

je kan in een vriendschap afstand nemen

als je dat nodig hebt. Met de ADL kan dat

niet, want geen zorg is geen leven.”

Deze pagina wordt u aangeboden

door FOKUS.24/7 ADL-assistentie,

1400 Fokuswoningen, 100 locaties

in Nederland. www.fokuswonen.nl

Een ruime Freedom rolstoelauto of rolstoelbus

met bodemverlaging en panoramagarantie!

Freedom Auto Aanpassingen is

gespecialiseerd in XXL bodemverlagingen.

Een bodemverlaging is

een autoaanpassing gericht op het

meerijden van de rolstoelgebruiker.

Onze bodemverlagingen kunnen

zowel in een personenauto als in

een personenbus worden gemonteerd.

Een bodemverlaging is een

gebruiksvriendelijk systeem waarbij

de rolstoelgebruiker het maximale

rijcomfort ervaart met een optimaal

zicht naar buiten.

Een bodemverlaging heeft veel

voordelen ten opzichte van een

verhoogde bus met lift:

• Parkeren in parkeergarages is

mogelijk

• Eenvoudig en snel in- en uitrijden

van de rolstoelgebruiker

• Maximaal comfort voor de rolstoelgebruiker

• Optimaal zicht naar buiten vanuit

de rolstoel (zelfde ooghoogte als

de overige passagiers)

• Ook grote (elektrische) rolstoelen

passen in onze bodemverlagingen

• Zeer onderhoudsvriendelijk. Geen

storingen

• 2 extra zitplaatsen mogelijk op de

2 e zitrij naast de rolstoel

GEPAST ADVIES

Afhankelijk van uw situatie krijgt u

van één van onze adviseurs een

gepast advies, hierbij ook rekening

houdend met het ziektebeeld en

eventuele groei van de rolstoelgebruiker.

Hiervoor komen onze

adviseurs graag vrijblijvend naar u

toe voor een passing en een

proefrit, om u in alle rust onze aangepaste

auto’s en bussen te laten ervaren.

Freedom Auto Aanpassingen

levert hoogwaardige kwaliteit en

duurzaamheid met 7 jaar garantie

op onze RVS bodemverlagingen.

WMO – BELASTING – FINANCIAL

LEASE

Wij begeleiden u graag met uw

aanvraag voor een autoaanpassing

bij de gemeente / WMO. Mocht dit

niets uithalen, dan is een (nieuwe)

autoaanpassing voor u wellicht aftrekbaar.

In sommige gevallen heeft

u bij (nieuwe) voertuigen recht op

een verlaagd motorrijtuigenbelasting

tarief en een vrijstelling voor de

BPM. De aanschaf van een rolstoelauto

of -bus is een flinke investering.

Daarom is het ook mogelijk

om een financial lease af te sluiten

voor het gehele bedrag, of een gedeelte

hiervan.

Informeer naar de mogelijkheden: www.FreedomAutoAanpassingen.nl

COLUMN

Obstakels

Eva Eikhout staat in haar uppie voor

de loodzware deur van de orthodontist

“Je hebt geluk, ik heb om 15:10 nog een

plekje vrij!” zegt de receptioniste van de

orthodontist door de telefoon. Ik kijk naar

de klok: 14:00 uur. “Ja, nee, eh... dat is

goed,” zeg ik.

Ik heb al zeker zeven jaar geen beugel meer,

maar het spalkje achter mijn tanden is weer

eens afgebroken. Superfijn natuurlijk dat ze

zo snel al plek hebben. Daar zou iedereen

blij mee zijn. Iedereen, behalve ik. Omdat

het zo kort dag is, lukt het nu niet meer een

zorgverlener mee te nemen en ik vraag me

ten zeerste af of ik daar zelf wel op die stoel

kan komen. En was die deur ook niet hartstikke

zwaar? Vreemden om hulp vragen in

de huidige anderhalvemeter-samenleving is

er ook niet makkelijker op geworden, moet

ik zeggen.

Een uur later parkeer ik de auto voor de deur

van de orthodontist. Vroeger ging mama altijd

mee, dan hoefde ik nooit zo na te denken

over eventuele fysieke obstakels. Maar nu sta

ik in m’n uppie voor de zware voordeur, die

godzijdank al openstaat. Obstakel 1: check!

Eenmaal binnen moet je je aanmelden via

een touchscreen dat op een hoog statief

staat en waar ik niet bij kan. Ik lach als een

boer met kiespijn naar het meisje achter de

receptie. “Ik meld je aan,” zegt ze. Obstakel

2: check!

Het grootste obstakel moet nog komen: de

behandelstoel. Ik spied vanuit de wachtkamer

door het gangetje naar de behandelruimte.

Ik zie meteen dat de stoel veel te hoog is.

Ze hadden daar toch altijd krukjes bij staan?

Wanneer mijn naam wordt geroepen slaak

ik een diepe zucht. Daar gaan we. Zodra ik

de behandelkamer binnenloop kijk ik paniekerig

rond, op zoek naar een krukje. Net als

ik denk dit allemaal een heel slecht idee is,

zie ik een krukpootje achter de hoek van de

muur uitsteken. “Is dat een krukje?” vraag ik.

“Jazeker!” Ik loop erheen, pak hem op en zet

hem naast de stoel. Het is een ietwat hoog

krukje, maar als ik ‘m dicht naast de stoel

zet, moet het lukken. Ik voel de orthodontist

kijken. Heel even lijkt het krukje te hoog,

maar dan vind ik een houvast aan de behandelstoel

en kan ik mezelf optrekken. Met een

rood hoofd plof ik erin.

Na een kwartiertje zit het nieuwe spalkje er

alweer in. Ik loop langs de receptioniste. “Is

het allemaal gelukt?” vraagt ze. “Zeker,” zeg ik,

“en bedankt nog dat ik zo snel terechtkon!”

Eva Eikhout

EVA EIKHOUT

is presentator en eigenaar

van communicatiebureau

Oakwood Media

Productions. Ze doorliep

met succes de BNNVARA

Academy en maakte haar

debuut bij YUNG DWDD,

de jongerenrubriek van

De Wereld Draait Door.

In 2019 won Eva de

VIVA400 Publieksprijs.

Sinds oktober 2020 is

haar serie ‘Weet wat je

date’ te zien op het

YouTubekanaal van NPO3.

17

SPECIAL GRENZEN

VERLEGGEN

REVALIDEREN IS LEREN

Jezelf opnieuw

uitvinden

Wanneer het nodig is een rolstoel te gaan gebruiken, met een

prothese te gaan lopen of wanneer je situatie na jaren opnieuw

verandert, staat je leven op zijn kop. De dingen die vanzelfsprekend

waren, zijn dat niet meer. Je moet jezelf opnieuw uitvinden en alles

opnieuw aanleren. Waar liggen hierbij je grenzen? Kun je die nog

verleggen of helpt het je juist verder als je ze accepteert? Revalideren

is oplossingen zoeken voor jouw persoonlijke dilemma’s, levensbreed.

19

Rienk Rozema en Nicole den Dulk vertellen over het proces dat zij

doormaakten. Inge en Coen Vuijk laten weten waarom zij de Rehab

Academy hebben opgericht, en vijf ervaringsdeskundigen op het

gebied van revalidatie delen hun adviezen. “Streef niet naar je oude

‘ik’, kijk naar wat je nog kan.”

INTERVIEW

20

Rienk Rozema

“Angst verlamt

erger dan een

dwarslaesie”

Als hij in 2016 bij een auto-ongeluk een dwarslaesie oploopt en begint met

revalideren, wil Rienk Rozema (28) iedereen - inclusief zichzelf - bewijzen dat

hij alles nog kan. Mede daardoor raakt hij zijn zelfvertrouwen en de regie over

zijn leven kwijt. Tot hij keihard geconfronteerd wordt met zijn eigen gedrag.

Tekst Robin Wubben

Foto's Inge Hondebrink

SPECIAL GRENZEN

VERLEGGEN

00_RUBRIEKSKOP

RIENK ROZEMA

Geboortedatum: 25 oktober 1992

Woonplaats: De Falom

Beperking: Hoge dwarslaesie

door een auto-ongeluk

Beroep: Webmarketeer bij World

Servants Nederland

ik achteraf gezien wel gemist in mijn

revalidatietraject. De lat werd niet zo

hoog gelegd, alles was goed. Het was een

‘pamperomgeving’, waar niemand me een

schop onder mijn kont gaf. En die schop

heb ik wel nodig, want als het me te veel

wordt, word ik afwachtend. Ik vind het

heel lastig als het initiatief bij mij ligt en

bij de Rehab Academy werd ik gedwóngen

om zelf na te denken, zelf te bepalen

wat goed voor mij is. Daar had tot dat

moment niemand naar gevraagd.”

revalidatietraject

was een

achtbaan. Iedereen

werkte

“Mijn

keihard om

mij weer zo snel mogelijk naar huis te

laten gaan. Ik vond dat prachtig en iedere

uitdaging die ze me gaven, pakte ik aan.

Ook als het iets stoms was. Ik wilde heel

graag bewijzen dat ik nog gewoon kon wat

ik altijd had gedaan. Het was heel roekeloos,

met enorme pieken en dalen,” blikt

Rienk Rozema terug. “En vooral die dalen

werden steeds dieper. Angstaanvallen, een

overspannen gevoel, paniek … Ik deed

alles wat me werd aangedragen, liet het

gebeuren. Ja, ik heb de regie uit handen

gegeven en daar heb ik nog altijd last van:

ik ben heel afwachtend. En omdat ik me

daar bewust van ben, word ik daar boos

om en dat maakt me nog onzekerder. Dan

kom je in zo’n vicieuze cirkel terecht.”

Na zo’n anderhalf, twee jaar ziet Rienk in

dat het echt niet goed gaat. Hij stopt met

alles wat hij doet, verliest zich in gamen,

slapen en roken. Als zijn voormalige

vriendin hem begin 2018 verlaat, gaat hij

meer en meer roken, tot hij op een dag

een sigaret opsteekt en een paniekaanval

krijgt. “Dat was het moment dat ik hulp

ben gaan zoeken. Ik kreeg het advies om

weer dingen te gaan ondernemen. Ik ben

rolstoelrugby gaan spelen en dat heeft me

geleerd mijn lichaam weer te vertrouwen.

Tot dat moment was elke ontmoeting een

confrontatie. Ik was altijd de enige in een

rolstoel. Ik was de uitzondering. En hoe

goed bedoeld ook: iedereen wilde me

helpen - zonder dat ik erom vroeg. Ook

daardoor bleef ik in mijn veilige bubbel.

In dat rolstoelrugbyteam niet: iedereen

was zoals ik. Ik zag dat ik er fysiek goed

aan toe was, zag hoe andere jongens met

hun beperking omgingen en dat ik - als

ik bijvoorbeeld uit mijn rolstoel viel -

het toch echt zelf op moest lossen of om

hulp moest vragen.”

Via via komt Rienk vervolgens in contact

met Rehab Academy. Al tijdens het kennismakingsgesprek

wordt hij geconfronteerd

met zijn eigen gedrag. “Die spiegel

had nog niemand mij voorgehouden,”

erkent hij. “Er werd eindelijk gewoon

gezegd waar het op stond. En dat heb

Het trainingsprogramma van de Rehab

Academy begint altijd met een startweek,

waarin de cursisten met elkaar een paar

dagen in een (vakantie)huisje verblijven.

Die week viel Rienk zwaar. Voor het eerst

na zijn ongeluk sliep hij niet thuis. “Ik

was voor het eerst uit mijn veilige bubbel.

De eerste nachten heb ik geen oog dichtgedaan,

zo bang was ik. En de gesprekken

die ik had, waren zwaar. Ik was gewend

mijn verhaal te vertellen, maar draaide

eigenlijk steeds hetzelfde bandje af, zonder

gevoel. Ze vroegen me of dat verhaal

over mezelf ging, of over iemand anders.

Ik sprak echt met afstand over wat ik had

meegemaakt. Na al die eyeopeners heb ik

flink gehuild. Zwaar, maar het luchtte ook

enorm op. Er zat heel veel verdriet, een

heel rouwproces, waar ik nooit tijd voor

had genomen. Ik was in de revalidatie

meteen in de bewijsmodus gegaan, ging

alleen maar ‘doen’ en niet nadenken. Ik

had geen moment stilgestaan bij wat me

nou precies was overkomen en wat dat

betekende. Hoe ik geworden was, kwam

niet door hoe anderen mij behandelden,

maar door mezelf, door hoe ik met het

hele proces was omgegaan. De angst om

iets te gaan doen, verlamde me meer dan

mijn dwarslaesie. Dat werd me toen duidelijk.

Aan het einde van die startweek

voelde ik me veel beter. Ik had mijn grenzen

enorm verlegd.”

Inmiddels is de 28-jarige Fries een stuk

zelfbewuster, al gaat dat met vallen op opstaan.

“Ik woon nu op mezelf, samen met

mijn vriendin. Nu nog naast het huis van

mijn ouders, maar eind dit jaar gaan we

verhuizen,” zegt Rienk. “Door corona gaat

21

INTERVIEW

22

het nu weer wat minder. Ik zit meer thuis,

meer in mijn eigen bubbel, zoek de grenzen

niet echt op. Daardoor zijn mijn klachten

ook weer terug. Dat is vervelend, maar ja,

dit is blijkbaar het traject dat ik moet gaan.

Fysiek ben ik verder dan veel mensen die

hetzelfde hebben meegemaakt, ook doordat

ik serieus met crossfit bezig ben. Daarin

probeer ik wel mijn grenzen te verleggen.

Maar mentaal heb ik nog wat om aan te

werken. Ik vraag me weleens af of ik uit die

vicieuze cirkel zal komen, maar tegelijkertijd

heb ik bewezen dat ik dat kan.”

De verhuizing uit zijn vertrouwde omgeving,

naar een dorp een half uur verderop,

ziet Rienk als een stap ik de goede richting.

“In mijn huidige omgeving, met veel

mensen die mij kennen, heb ik de patronen

aangeleerd die me onzeker en afwachtend

maken. Natuurlijk: zo’n verhuizing

is niet de oplossing, maar zal me hopelijk

wel weer een nieuwe impuls geven. Het

maakt het hopelijk makkelijker om de

negatieve patronen te doorbreken. En als

corona dan ook niet meer de hoofdrol

speelt en we wat meer kunnen ondernemen,

zie ik de toekomst positief in.”

“Rehab Academy hield

me de spiegel voor die

ik gemist had”

IMPACT

Rienk Rozema is een van de

geportretteerden in het boek

‘Impact - Levens met een

handicap’ door Inge Vuijk. Inge

is één van de twee oprichters

van de Rehab Academy (zie

pagina 26). Zij maakte een boek

over gewone, mooie mensen

met een bijzonder verhaal.

‘Impact - Levens met een

handicap’, door Inge Vuijk

is o.a. te bestellen bij www.

rehabacademy.nl/impact.

Paperback, 308 pagina’s.

Prijs ¤ 34,50.

RIenk: “Tijdens het

revalidatietraject gaf

niemand mij een schop

onder mijn kont.”

MENS EN AUTO

SPECIAL GRENZEN

VERLEGGEN

Foto’s: Richard van Herwaarden

Marileen van der Linden “Met de Sprinter

kan ik er weer met het gezin opuit”

23

Toen de niet-aangepaste Renault Modus van Marileen vanwege haar limb-girdle spierdystrofie echt te zwaar in

gebruik werd, moest en zou de nieuwe Mercedes Sprinter mét aanpassingen de ideale gezinsauto worden. Dat is

geslaagd: iedereen kan mee en haar dochtertje kan zelfs de elektrische zijdeur zelf openmaken.

MENS

“Toen ik vorig jaar mijn aangepaste

Mercedes Sprinter kreeg, kon ik er nog

niet meteen in rijden. Mijn tweede

dochter werd namelijk een week later

geboren! Maar daarna stond er wel een

ideale bus klaar. Als docent Geschiedenis

en Aardrijkskunde en zorgmentor

op een middelbare school in Lekkerkerk

heb ik dagelijks wel een flink stuk

te rijden van en naar woonplaats Maassluis.

En het maakt me blij dat ik nu

makkelijk naar buitenschoolse bijeenkomsten

kan reizen.” Naast de ritten

voor werk pakt Marileen graag de

ANS VAN DEN BROEK

VAN BEVER:

“Of je met aanpassingen

in de huidige auto wil

blijven rijden, of een

nieuwe aangepaste auto

zoekt. We helpen je er in

beide gevallen graag bij.”

Sprinter voor leuke uitjes, tenminste,

als corona voorbij is. “Met het gezin

een dagje uit naar de Efteling, naar het

bos of op visite staan zeker op de planning.

Of eens zelfstandig naar een restaurant

gaan; bij de vorige auto moest

ik altijd vragen of iemand mijn rolstoel

in elkaar wilde zetten. Dat dat nu niet

meer hoeft, geeft veel vrijheid.”

AUTO

In haar vorige auto kon Marileen vanwege

de zware pedalen niet meer

rijden. “Toen ik het traject met Bever

begon, konden zij die pedalen gelukkig

wel tijdelijk aanpassen, zodat ik er nog

in kon rijden tot de Sprinter klaar was.”

Want er waren meer aanpassingen

nodig. “Met mijn rolstoel kan ik nu via

de lift naar binnen en hoef ik in de auto

pas de transfer naar de bestuurdersstoel

te maken. Die stoel kan draaien

en in hoogte versteld worden met een

elektrische 6-wegverstelling. Dat is belangrijk,

omdat ik niet vanaf een lage

stoel op kan staan. Daarnaast is het erg

fijn dat er genoeg ruimte is om ook

zonder rolstoel uit de auto te kunnen,

en om natuurlijk met het hele gezin te

kunnen reizen.” De bus heeft ook de

mogelijkheid om in de toekomst met

Marileen mee te groeien. “Wanneer

mijn spierkracht achteruitgaat, zou ik

met mijn rolstoel achter het stuur

kunnen. De Sprinter is dus precies geworden

zoals ik wilde. Je zou bijna vergeten

dat hij ook gewoon heerlijk rijdt!”

Deze pagina wordt u aangeboden door

BEVER AUTOAANPASSINGEN

www.beverautoaanpassingen.nl

Advies van ervaringsdeskundigen

“Streef niet naar je

oude ‘ik’ kijk naar

wat je nog kan”

Revalideren is leren. Je krijgt de handvatten, de tools, en hoe je die

precies in jouw leven gaat gebruiken, bepaal je zelf. Hoe kijken vijf

ervaringsdeskundigen terug op hun revalidatietraject? En wat was de

belangrijkste les die zij geleerd hebben?

24

Tekst Robin Wubben

1

Cynthia Overbeeke (18 jaar)

“Ik ging revalideren toen ik bij een ongeluk een dwarslaesie

had opgelopen. Ik heb lang thuisgezeten en mijn leven

niet echt opgepakt na dat ongeluk. Ik ging nog naar school,

maar dat was het ook wel. Ik was afhankelijk van anderen,

ging niet meer de deur uit, omdat ik me schaamde. Op een

gegeven moment was ik dat zat. Het revalidatietraject was heel

positief. De dingen die ik niet durfde, kon ik niet meer uit de

weg gaan, wat ik eerder wel deed. En zo kwam ik erachter dat

ik nog heel veel kan. Ik heb mijn grenzen verlegd door te gaan

sporten, door alleen met het openbaar vervoer te reizen, boodschappen

te gaan doen en weer te zwemmen in een normaal

zwembad. Soms vind ik het nog lastig om nieuwe dingen te

doen, maar zodra ik begin, merk ik dat er gewoon nog heel

veel mogelijk is. Dus: ga dingen gewoon doen, zodat je weer

positief naar het leven gaat kijken.”

2

Erik Brakert (48 jaar)

“Na een spontane hersenbloeding raakte ik halfzijdig

verlamd. Ik heb drie langdurige revalidatietrajecten

ondergaan. De eerste direct na mijn hersenbloeding,

de tweede en derde na operaties. Het is ontzettend goed

voor je, maar ook enorm hard werken. Wat ik al snel leerde,

was dat je zelf de eigenaar van je revalidatietraject bent

en dus ook bepaalt of het een succes wordt. De specialisten

ondersteunen het, maar jij moet het doen. Als militair

binnen de Koninklijke Landmacht ken ik de kernwaarden

moed, toewijding en veerkracht, die heb ik ook in mijn revalidatietraject

toegepast. De moed om dingen te proberen

ook al viel ik om, de toewijding om morgen beter te zijn

dan vandaag en de veerkracht om met de vele tegenslagen

om te gaan. Mijn advies: streef niet naar je ‘oude ik’, maar

stel reëele doelen voor jezelf.”

5

REVALIDATIE-

ADVIEZEN

SPECIAL GRENZEN

VERLEGGEN

“Je bent zelf de eigenaar

van je revalidatietraject”

RUBRIEK

3

Ingeborg van den Broek (29 jaar)

“In 2019 heb ik een kitesurf-ongeluk gehad en daarbij heb ik mijn knie gebroken.

Ik had altijd pijn en ik stond in de overlevingsstand. Daar moest ik

doorheen trainen in mijn revalidatietraject. Niet alleen fysiek, maar ook mentaal moet je

enorm veel grenzen verleggen. Door keihard te werken en support van anderen kon ik

die overlevingsstand omzetten in een overwinningsstand. Overwinning werd het kernwoord

in mijn revalidatie: elke ieniemienie verbetering is een sprong voorwaarts, net

als tegenslagen kunnen relativeren. Dat laatste heb ik echt moeten leren: als iets nú niet

lukt, betekent dit niet dat het nóóit gaat lukken. Dat is dan ook mijn advies aan iedereen

die revalideert of gaat revalideren: word en blijf je bewust van je overwinningen. Kijk

terug waar je ooit stond en hoever je gekomen bent. Wees trots op jezelf en zet door!”

25

4

Monique van Gemerden (47 jaar)

“Toen ik na een hernia-operatie een slapend gevoel overhield in mijn benen,

zei de chirurg: leer er maar mee leven. Pas veel later ben ik een revalidatietraject

ingegaan. Door middel van allerlei oefeningen zie je waar de mogelijkheden liggen en

verleg je ongemerkt je grenzen. Ik schaamde me om hulpmiddelen te gebruiken, tot

ik in dat traject met een strandrollator over het strand liep. De schaamte was in een

klap weg. En ik rende ineens weer, omdat ik niet afgetikt wilde worden met de bal. Ik

heb geleerd niet altijd te zeggen ‘dat kan ik niet’. Ik kijk nu naar mijn mogelijkheden,

niet meer naar wat niet kan. Dat zou ik iedereen mee willen geven: alles wat je doet, is

jouw keuze. Ga zo snel mogelijk aan de slag en kijk naar wat je nog wel kunt.”

5

Joselien Bekendam (30 jaar)

“Op mijn elfde is mijn linkerbovenbeen geamputeerd en loop ik met een prothese.

Toen ik in 2019 moeder werd, veranderde mijn leven. Ik wilde meer uit mezelf halen,

kijken naar mogelijkheden in plaats van beperkingen. Uit frustratie of angst gaf ik vaak snel

op, zeker in mijn thuissituatie zocht ik de grenzen niet op. Ik zag allerlei beren op de weg,

vertrouwde niet volledig op mijn prothese. Mijn revalidatie bij de Rehab Academy zorgde

ervoor dat ik mijn motivatie en enthousiasme vasthield, juist wel de grenzen opzocht en doorzette.

Dat heeft me een enorme duw in de goede richting gegeven, en ik heb het tot op de dag

van vandaag volgehouden. Ik heb echt de smaak te pakken. Het begint met kleine stapjes,

die steeds groter worden. Dat zou dan ook mijn advies zijn aan iedereen: zoek kleine doelen,

zodat je al snel trots kunt zijn op jezelf en de mooie stappen die je maakt!”

INTERVIEW

Amazone Nicole den Dulk

“IK BEN ZÓ BLIJ DAT

IK IN ENGELAND HEB

GEREVALIDEERD”

26

Haar verhaal begint op een maandagochtend in 2008 in het zuiden

van Engeland. Nicole den Dulk is op dat moment racepaardentrainster

en die ochtend bootsen ze een race na. Het meisje achter haar verliest

de controle over haar paard, Nicoles paard wordt getackeld. Ruiter

en paard slaan samen over de kop. Resultaat voor Nicole: gebroken

ribben, verbrijzelde rugwervels en een complete dwarslaesie. Vrijwel

meteen begint haar revalidatietraject.

Tekst Robin Wubben

Foto's Mathilde Dusol

Nicole (nu 40 jaar) zegt achteraf

dat het een geluk is dat haar

ongeluk in Engeland gebeurde.

“Ik werd naar het ziekenhuis

in Salisbury gebracht, waar in

hetzelfde gebouw het beste revalidatiecentrum

van het land zit,” blikt ze terug. “Nadat ik bij de

eerste hulp was geweest, werd ik meteen naar dat

centrum gebracht. Daardoor werd ik aan de ene

“Een rolstoel hoeft

je nergens in

tegen te houden”

kant geholpen door de doktoren - ik moest zelfs

nog geopereerd worden - maar aan de andere kant

begon gelijk mijn revalidatie. Mijn benen werden

doorbewogen, met gewichtjes kon ik iets doen met

mijn armen ... Het was een ideale combinatie en

het maakte mijn traject een stuk korter. Normaal

ga je eerst naar een ziekenhuis en pas als je hersteld

bent, ga je naar een revalidatiecentrum.”

Het revalidatietraject in Engeland ging heel snel.

Hoe eerder ze weer buiten zou staan, hoe beter.

“Als je het mentaal aankunt, mag je dingen gaan

doen. Ze volgen jouw snelheid,” zegt Nicole. “Je

leert heel snel zelfstandig te zijn. Je wordt gepusht,

op een goede manier. Natuurlijk: je mag best een

keer huilen en je rot voelen, maar blijf niet in je

bed. Voor mij werkte dat heel goed. Al snel had ik

door dat ik nog van alles kon. Na een kleine drie

maanden was ik al een weekend thuis. Ik had wel

hulp nodig, maar ik was wel thuis.”

SPECIAL GRENZEN

VERLEGGEN

00_RUBRIEKSKOP

NICOLE DEN DULK

Geboren: 23 april 1980

Sport: Paradressuur

Woonplaats: Elen (België)

Prestaties: Brons

Paralympische Spelen Rio

2016, wereldkampioen

(2018), Europees kampioen

(2019) met Nederlands team

27

Pas toen ze later weer in Nederland ging wonen,

ontdekte ze de voordelen van haar revalidatie in

Engeland. “Ik wilde graag kennismaken bij een

revalidatiecentrum in de buurt. Mocht er dan ooit

iets met mij gebeuren, dan wisten ze in elk geval

wie ik was,” legt ze uit. “Gemiddeld revalideren

mensen met wat mij is overkomen hier in Nederland

een tot anderhalf jaar. Ik was in Engeland na

ruim drie maanden al ontslagen!

De vrouw met wie ik dat gesprek had, kon dat niet

geloven, sterker nog: ze wilde me meteen opnemen

om me verder te helpen. Maar dat was helemaal

niet nodig! Ik moest bewijzen dat ik alles kon

wat ik zou moeten kunnen. We hebben echt de

hele lijst afgelopen en steeds zei ik ‘kan ik, ja, kan

ik ook, ja hoor’ en zo ging het maar door. Toch

geloofde ze me niet. Pas toen ze mijn Engelse arts

had gesproken, draaide ze wat bij.”

“In Engeland willen ze gewoon dat je zo snel mogelijk

weggaat. Kun jij het fysiek en mentaal aan, dan

mag je dingen proberen. Wil je na een maand gaan

zwemmen, dan mag dat. Wil je drie keer per week

zwemmen, dan mag dat. In Nederland staat pas na

een jaar de eerste keer zwemmen op het programma.

Hier worden echt de protocollen gevolgd. Per

maand staan bepaalde activiteiten op het programma

en als je sneller gaat: jammer,

maar het programma kan niet sneller.

Als je heel hard je best doet, wordt

je traject er niet korter van.

Of het in Nederland nou te voorzichtig gaat, of

in Engeland te snel, weet ik niet. Ik kan de vergelijking

niet op basis van mijn ervaring maken. Wat

ik wel weet, is dat het voor mij heel goed was dat

het snel ging. En dat ik in mijn eigen tempo mijn

grenzen kon verleggen,” concludeert de paralympische

dressuuramazone. “In Nederland wordt er

naar je medisch dossier gekeken en op basis daarvan

krijg je een standaardprogramma. Hier volgen

ze veel meer de regeltjes dan de patiënt. Het is

toch gek dat iemand langer in zo’n centrum moet

blijven omdat de regeltjes zo zijn?”

Voor Nicole was haar revalidatie in Engeland bepalend

voor haar leven nu. “Ik ben altijd een doorzetter

geweest, heb altijd gekeken naar wat er wél kan,

maar dat ik in mijn revalidatie zó snel zag wat er

mogelijk was, heeft me zeker gemotiveerd,” erkent

ze. “Ik denk nooit: had ik het ongeluk maar niet

gehad. Ik doe nu niks anders, of niks minder dan

voor mijn ongeluk. Ik reis, ik sport, maak plezier.

Het enige verschil is dat ik eerst liep en nu zit. Een

rolstoel hoeft je nergens in tegen te houden.”

Nicole tijdens de Europese

kampioenschappen

paradressuur in 2019. Met

haar paard Wallace won ze

twee keer brons, plus goud

met het landenteam.

INTERVIEW

Rehab Academy

“WAT NODIG IS OM

MEE TE DOEN

bepaal je zelf”

28

Aan het einde van een revalidatietraject zijn veel mensen nog niet

klaar om weer echt mee te doen in de maatschappij; ze vallen in een

zwart gat. Na jarenlange ervaring in de revalidatie, de zorg en het

onderwijs kwamen Inge en Coen Vuijk tot de conclusie: dat moet

anders. En dus startten ze de Rehab Academy.

Tekst Robin Wubben

Foto’s Caroline Westdijk | Rehab Academy

Het doel van revalidatie, zoals

omschreven door Revalidatie

Nederland, is optimaal herstel,

zelfredzaamheid, participatie en

weer deelnemen aan de maatschappij.

“In revalidatiecentra is de focus lange tijd

meer op dat eerste deel gericht geweest: herstel,”

vertelt Coen aan een keukentafel in het Drentse

Wapserveen. “Dat is ergens logisch, omdat het in

de zorg steeds meer om ‘meten is weten’ draait.

En: herstel is duidelijk te omschrijven. Wat meedoen

of participeren betekent, is voor iedereen

anders. En dus is de focus verschoven naar wat

meetbaar is, terwijl meedoen uiteindelijk helemaal

niet afhankelijk is van herstel. Iemand die met een

dwarslaesie binnenkomt, zál namelijk niet herstellen,

maar kan wel meedoen.”

Inge valt hem bij: “Er is in de revalidatie jarenlang

weinig aandacht geweest voor hoe je je leven

weer oppakt als je lijf ineens veranderd is. En dat

willen wij terugbrengen. Veel mensen vinden het

lastig om wat ze in een revalidatiecentrum leren,

te vertalen naar hun thuissituatie, waar de wereld

(nog) niet is aangepast. Een revalidatiecentrum is

een soort veilige nepsamenleving en in de ‘boze

buitenwereld’ ziet alles er anders uit. Daarom zoeken

wij in onze trainingsprogramma’s ook altijd

het echte leven op. We doen trainingen niet in een

veilige, volledig aangepaste omgeving. We leren

mensen hun eigen grenzen verkennen en als ze dat

willen, leren we ze hun grenzen te verleggen.”

Vanaf dag een staat bij Rehab Academy één vraag

centraal: hoe wil jíj dat je kunt functioneren in

jouw omgeving? “Het gaat om eigen verantwoordelijkheid,”

zegt Coen. “Wij bieden perspectief,

vertellen wat de mogelijkheden zijn en koppelen

deelnemers aan ervaringsdeskundigen die hun verhalen

delen. Wij willen niks, van ons hóeft niks.

Wat je wilt, hoe je dingen oplost, bepaal je zélf.

Wat je wilt leren, bepaal je dus ook zelf. Om een

voorbeeld te geven: kun je een drempel niet over,

dan bepaal je zelf of je de drempel aan laat passen,

SPECIAL GRENZEN

VERLEGGEN

00_RUBRIEKSKOP

REHAB ACADEMY

Inge Vuijk is van oorsprong fysiotherapeut, Coen is opgeleid tot gymleraar.

Beiden werkten in revalidatiecentra en zagen daar keer op keer dat revalidanten

aan het einde van hun traject niet ‘klaar’ waren. Met dat idee startten ze in 2013

de Rehab Academy. Ze organiseren trainingsprogramma’s voor mensen met

een lichamelijke beperking, zodat ze weer mee kunnen doen in de maatschappij

op een manier die bij ze past. Daarnaast ondersteunen ze steeds vaker

revalidatiecentra, om zo ook in revalidatietrajecten het ‘leren participeren’ weer

meer aandacht te geven.

of dat je zorgt dat je er overheen kunt. En je komt

het verst met allebei. Want kom je in een vreemde

omgeving, dan is die waarschijnlijk niet aangepast.

En ga je dat dan uit de weg, of zorg je dat je drempels

wél over kunt, of durft te vragen of iemand

wil helpen? Leren functioneren in een omgeving is

wat dat betreft veel belangrijker dan een technisch

probleem oplossen.”

29

Oefenen op de roltrap

van Utrecht Centraal.

Waar Rehab Academy en revalidatiecentra elkaar nu

nog aanvullen, zien Inge en Coen dat steeds meer in

elkaar schuiven: meer en meer revalidatiecentra zijn

geïnteresseerd in wat Rehab Academy doet en ook

Revalidatie Nederland, de vereniging van revalidatiecentra,

is enthousiast (zie kader onder). “Er wordt

in de revalidatiewereld steeds meer gesproken over

meedoen, ook daar zien ze dat ze dat deel van hun

missie nu missen,” zegt Inge. “Steeds vaker wordt

ons gevraagd hoe wij dingen doen.” Coen vult

aan: “Het allermooiste zou zijn dat wij overbodig

worden. Dan betekent het dat wat wij doen, voor

iedereen beschikbaar is bínnen een revalidatietraject.

Dat gaat nog wel even duren, maar het zou

geweldig zijn als in een revalidatietraject herstel én

leren meedoen weer de norm wordt.”

Kijk voor meer

informatie op

www.rehabacademy.nl.

"Bij trainingen

zoeken we het

echte leven op"

REVALIDATIE NEDERLAND

“We proberen mensen zo goed mogelijk voor te bereiden op de stap

naar de thuissituatie, maar ondanks dat blijft het een enorme overgang,”

erkent Martijn Klem, directeur van Revalidatie Nederland. “Rehab

Academy is een van de initiatieven die kijkt naar een oplossing voor dat

‘zwarte gat’. Wat zij goed doen, is de mindset van iedereen in beweging

krijgen. Van patiënten, maar ook van zorgprofessionals. We zien steeds

beter in dat je een revalidatietraject samen doet: samen met de patiënt,

maar ook samen met meerdere zorgprofessionals en -instellingen. We

moeten allemaal verder kijken dan ons eigen winkeltje. Dat vraagt een

andere benadering en ik hoop dat de eerste successen die we zo – ook

samen met Rehab Academy – boeken, een eyeopener zijn voor velen.”

PRODUCTS & MORE

30

Warm blijven na

het douchen

Na een warme douche moet je helaas weer de

kou in om je aan te kleden. Met de badcapes van

Wi-Care houd je de warmte nog wat langer vast.

Deze capes zijn aangepast om ze te dragen terwijl

je in een tillift hangt, op een douchebrancard ligt

of op een douchestoel zit. Van elke versie is er één

maat, maar die is groot genoeg om je helemaal te

omhullen, inclusief hulpmiddel. Ze zijn gemaakt

van stretch of dubbelgeluste badstof en

verkrijgbaar in de kleuren wit, lichtblauw en roze.

www.wi-care.com

NoSmelly cover

Geurtjes is wel iets dat bij stomadragers speelt.

Niet vreemd aangezien normaal onze uitgang

wat verder van onze neus vandaan zit. Er is een

grote groep stomadragers die onzeker zijn over

eventuele geurtjes. Ruiken mensen me niet? De

NoSmelly cover, die in samenwerking met

Happy Workwear is ontwikkeld, kan hierbij

helpen. De geurabsorberende stof neemt

eventuele geurtjes op en laat ze pas vrij in de

wasmachine. De geurabsorberende werking

houdt ongeveer 16 uur aan. Na een

wasbeurt (maximaal 100 keer) is de

NoSmelly cover weer fris en kan hij

weer opnieuw worden gedragen. De

hoezen worden op maat gemaakt,

dus elk formaat is mogelijk. Ook

een high output, cap,

urinebeenzak of bed/

nachtzak.

www.

designyourstoma.nl/

nosmelly

Veiliger wonen door

dagelijkse e-mail

LifeSigns is een gratis internetservice die ervoor zorgt dat je

veiliger en met een gerust gevoel alleen kunt wonen. Dat

doet de webservice door familie of vrienden in te lichten als

je bijvoorbeeld gevallen bent.

Het systeem werkt eenvoudig. Op de website geef je je

e-mailadres en die van enkele contactpersonen op. Daarna

ontvang je elke dag een e-mail met een levenstekenknop. Zo

lang je elke dag op de knop drukt, gebeurt er niets. Maar

zodra je na een incident niet meer op de knop kunt drukken,

stuurt LifeSigns automatisch verzoeken naar de opgegeven

personen om contact op te nemen.

Het voordeel is dat je zo geen duur veiligheidssysteem hoeft

aan te schaffen. En de hele dag een noodknop bij je dragen,

is ook niet meer nodig.

www.thelifesigns.com

Van koffer naar scootmobiel

Scootmobielen zijn bakbeesten. Maar dat is niet het geval bij de

Atto van Moving Life. Deze scootmobiel is speciaal ontworpen

voor op reis. Wanneer je de scootmobiel niet gebruikt om mee te

rijden, kun je deze namelijk in ongeveer 10 seconden inklappen

tot het model van een reiskoffer en al rollend meenemen. Het is

dan gewoon onderdeel van je bagage. Volgens Moving Life past

de Atto namelijk in de handbagagevakken boven je hoofd in het

vliegtuig, wat ideaal zou zijn. De Atto weegt in totaal ongeveer

30 kilogram en kan een persoon van maximaal 120 kilogram

dragen. Het heeft een actieradius van 20 kilometer en een

maximale snelheid van 6,4 kilometer per uur.

www.movinglife.com

SPECIAL GRENZEN

VERLEGGEN

Te huur: de Zonnebloemauto

Op armkracht de Alpen in

tijdens de Handbike Battle

Een team van de Nijmeegse Sint Maartenskliniek deed mee aan de Handbike Battle in Oostenrijk.

De Zonnebloemauto met rolstoelplek vervoerde mens en materiaal. Deelneemster Sabine Gijzen vertelt.

31

“Ik zag de Zonnebloemauto voor het

eerst tijdens de Handbike Battle in

Oostenrijk,” laat Sabine enthousiast

weten. “Mijn revalidatiearts van de Sint

Maartenskliniek in Nijmegen vroeg of ik

meedeed. Eigenlijk heeft ze me overgehaald

door mijn buddy te willen zijn.”

TEAMS REVALIDATIECENTRA

Sinds 2013 is de Handbike Battle een

jaarlijks terugkerende handbikewedstrijd

tussen teams uit de verschillende

Nederlandse revalidatiecentra, die zich

afspeelt in het prachtige Oostenrijkse

Kaunertal. De krachtmeting begon als

een wedstrijd voor mensen met een

TE HUUR VOOR ¤ 40 PER DAG

De Zonnebloemauto geeft je, wanneer

je gebruikmaakt van een rolstoel of scoot-

mobiel, vrijheid en flexibiliteit. Met een

Lekker op

vakantie

familielid of kennis achter het stuur - of een

vrijwillig chauffeur van de Zonnebloem - kun

je gaan en staan waar en wanneer je wilt.

Circa 50 verhuurlocaties in heel Nederland.

Zorgeloos op stap. Ook voor een

weekendje weg of vakantie.

dwarslaesie, maar ondertussen doen

er ook mensen met bijvoorbeeld een

beenamputatie mee. In juni 2019 stonden

er 130 deelnemers aan de start,

met ieder een eigen buddy. Gezamenlijk

werd een tocht van 20 kilometer

afgelegd waarbij 1000 hoogtemeters

overwonnen moesten worden op armkracht.

Een ongelofelijke prestatie.

BUDDY NODIG

Sabine heeft door een parachuteongeluk

een hoge dwarslaesie opgelopen.

Sabine: “Ik heb geen kracht in

mijn romp, dus ik moet dit helemaal

op armkracht doen. Ik heb veel hulp

nodig om in en uit de handbike te

komen. Nadat mijn revalidatiearts

aanbood om als buddy mee te gaan,

hebben we vanaf januari getraind.

AANGEPASTE ACCOMMODATIES

Er is gekozen voor het Kaunertal

omdat daar veel aangepaste accommodaties

zijn. Sabine: “Ter plaatse

werd de Zonnebloemauto gebruikt

om mensen en materiaal te vervoeren.

En hij was steeds de bezemwagen

om eventuele gestrande

deelnemers mee te nemen. We

waren vijf dagen in Oostenrijk.”

ZILVER GEWONNEN

Het resultaat van alle trainingen was

voor Sabine prachtig. “Ons team won

de tweede prijs en bij de vrouwen

eindigde ik ook met zilver. De wedstrijd

was fysiek echt de zwaarste

prestatie van mijn leven. Dat ik het

heb gehaald kwam ook door de aanmoedigingen

van het publiek langs

de weg. Je buddy fietst bij je en

draagt heel leesbaar je naam. Dus

over het hele parcours hoorde ik

steeds mijn naam roepen en dan ga je

net wat makkelijker de berg op.”

Door corona ging het evenement de

laatste twee jaar helaas niet door.

Sabine: “Uiteraard hopen we in 2022

weer naar Oostenrijk te gaan.”

Deze pagina wordt

u aangeboden door

De Zonnebloem

www.zonnebloem.nl/

zonnebloemauto

INTERVIEW

32

Alternatief voor scootmobiel

VLOGSTER SARAH

test de Scoozy

Sarah Kingma, bekend vlogster en MS-activiste, werkt aan een

webshop met mooie artikelen voor mensen met een beperking. Want

mooi, hip, tof, of hoe je het noemen wil, is voor heel veel mensen net

zo belangrijk als functionaliteit. Nu testte ze de nieuwe Scoozy, het

moderne alternatief voor de scootmobiel.

Tekst Ad van Gaalen

Foto’s Jorrit Lousberg, Light at Work

MOBILITEIT

“Je merkt meteen dat

de mensen anders

naar je kijken”

toen

ik de Scoozy

zag dacht ik:

wat een gaaf

“Meteen

ding,” vertelt

Sarah Kingma enthousiast. “Onlangs

werd ik geïnterviewd door RTL. Job, de

oprichter van Scoozy, las dat en nam

contact met me op. Ik mocht een week

in de Scoozy rijden! Wie had dat nou

kunnen denken?”

Voor we aan de rijervaringen

toekomen, waarom is het uiterlijk

van een product zo belangrijk?

“Vormgeving zorgt voor de uitstraling

van een product, voor de energie die ergens

omheen hangt. Neem nou een bril.

Die zijn er in soorten en maten. Je kiest

een bril vanwege de uitstraling, de identificatie.

Je zégt als het ware iets door de

keuze voor een mooie bril.”

Maar brillen worden gemaakt in

miljoenen, hulpmiddelen niet...

“Nee, maar dat betekent niet dat je hulpmiddelen

niet aantrekkelijk kan vormgeven.

Ik had vroeger een rolstoel van TNS,

helemaal door hen gemaakt, min of meer

naar mijn eigen ontwerp. Knalgeel. Ik had

een tas achterop met een tulpenmotief. Ik

had de stoel van mijn dromen. Zo is er veel

meer tof spul. Je moet wel goed op zoek.”

En je moet moeite doen om het

vergoed te krijgen door de gemeente

of verzekering....

“Klopt. Ik moest voor die rolstoel veel

moeite doen. Goed argumenteren. Met zo’n

rolstoel zou ik veel beter kunnen meedraaien

in de maatschappij, daar kwam

het op neer. Wat ook wáár is. En maar

bellen, en maar mailen. Maar uiteindelijk

had ik hem. Kijk, in de eerste plaats letten

ze op functionaliteit. Dat is goed. Maar

de esthetiek zou ook mee moeten spelen.

Neem een borstamputatie. Na zo’n ingreep

wordt er een hoop moeite gedaan om een

mooie reconstructie van de borst te maken.

Je kan zeggen: dat is puur esthetisch. Nee,

het is honderd procent bepalend voor je

gevoel van eigenwaarde. Dat er misschien

vrouwen zijn die niet kiezen voor zo’n

reconstructie, doet daar niets aan af. Iets

dergelijks geldt voor een rolstoel. Hoe die

eruitziet kan van grote invloed zijn op je

mentale toestand. Je wilt niet als zielig worden

bekeken door de mensen op straat.”

Je bent bezig een webwinkel

met hippe spullen op te zetten?

“Ik heb al veel ervaring met dingen

testen voor MS-patiënten. Ik maak een

longlist van goed ontworpen, toffe producten

voor mensen met een beperking.

Die komen in een webwinkel. Voor de

financiering daarvan verkoop ik panty’s

zonder kruis, hold-up panty’s. Ik verkoop

ze via EasyToys.nl.”

Je loopt nu weer, sinds de geslaagde

stamceltherapie. Maar

je hebt ervaring als rolstoeler en

scootmobielrijder. Wat vond je

van de Scoozy?

“Niet te vergelijken met normale

scootmobiels. Je bedient hem vanaf de

armleuning met een joystick. Er zit dus

niets vóór je, geen console, geen stuur,

geen mand. Je bent dus veel zichtbaarder.

Je merkt meteen dat de mensen

anders naar je kijken. Ze denken: wat

een gave kar is dat. Soms stelt iemand

een vraag waaruit dat blijkt. Ze zien niet

meteen dat het een hulpmiddel voor iemand

met een beperking is, het zou net

zo goed een gewoon handig vervoermiddel

kunnen zijn om boodschappen

mee te doen, of om middellange routes

te rijden. Aan de besturing moet je even

wennen, maar het is heel intuïtief. En

heel belangrijk: een Scoozy heeft vier

wielen, is dus veel en veel stabieler. Je

merkt dat bij obstakels. Je kunt gewoon

schuin de stoep af.”

Is het niet kwetsbaar, zo zonder

een stuur in je twee handen?

“Nee, wat ik zei: het is even wennen,

maar dan is het veel relaxter. Je kunt

gewoon rustig achteroverleunen als je

dat wilt. Je zit in een soort leunstoel.

Wel met een gordel, anders doet ie ‘t

niet. Ook de vering is super, je voelt

geen steen of takje. Je kunt op best wel

moeilijk terrein rijden. Maar minstens

zo belangrijk vind ik dus de uitstraling.

Je wordt gezien als een mens die in

control is. Je kunt eventueel nog een

beetje personalizen als je zou willen, er

zijn ook accessoires te krijgen. Ik zou

zeggen: ga zelf eens proberen.”

Solar Challenge

De Job waar Sarah het over heeft, is Job

van de Kieft. Hij was student aan de TU

Delft, deed daar mee aan de World Solar

Challenge en reed met zijn team 3000

kilometer puur op zonne-energie. Hij werd

toen gefascineerd door elektrisch rijden.

Het ultieme gevoel van vrijheid dat hij

ervoer toen hij over de finish reed, staat

aan de basis van de start van Scoozy, dat hij

oprichtte met Jan Willem van Gent. In juni

komt het nieuwste model Scoozy C uit.

Meer informatie op www.scoozy.nl.

Een uitgebreid artikel over Sarah

lees je op www.rtlnieuws.nl.

33

MOBILITEIT

WELZORG AUTO OP MAAT

Een verrassend

goed passende

occasion

34

In zijn hart is Roy van Laarhoven eigenlijk een pure

petrolhead, met een voorkeur voor Honda-oldtimers.

Maar amper had hij een dergelijke oude Honda

gekocht of een val van acht meter maakte abrupt

een einde aan de restauratieplannen. Maar niét aan

het door hem zo geliefde autorijden.

HOE HEROVERDE JIJ JE PLEKJE

ACHTER HET STUUR?

“Ik werkte als zzp’er in de

gevelbeplating. In 2009 heb ik

tijdens dat werk een val gemaakt

van acht meter. Gevolg: een

gebroken rug en een lage

dwarslaesie. Dus autorijden werd

meerijden. Vreselijk, die

afhankelijkheid, temeer omdat ik

autorijden heel erg leuk vind. Dus ik

ben rijles gaan nemen, en ik

twijfelde nog tussen een

aangepaste auto of een bus. Het

werd een bus, een Renault Master,

omdat je als rolstoelgebruiker veel

makkelijker in en uit een bus kan

stappen dan bij een gewone auto.

De Renault kocht ik in 2011. Niet bij

Welzorg Auto Op Maat, omdat die

op dát moment niks hadden staan

wat mij aantrok. Na negen jaar

zocht ik een andere bus. Nu was ik

altijd al gek van de Volkswagen

Transporter T5. Daarom heb ik

Welzorg Auto op Maat benaderd

met de vraag: ‘Als ik nou zo’n

Transporter koop en jullie passen

‘m aan. Wat kost me dat?’

Ik kreeg heel duidelijk uitgelegd

wat de werkzaamheden zouden

zijn, inclusief een gespecificeerde

prijsopgave. En door dat verhaal

werd duidelijk dat een bus die al is

aangepast een stuk voordeliger zou

zijn. Ik besloot nog maar even door

te rijden met de Renault.”

EN WANNEER VERSCHEEN

WELZORG AUTO WEER OP JOUW

‘RADAR?’

“Op zeker moment belde een

adviseur van Welzorg Auto op Maat

mij op met de mededeling dat ze

een aangepaste Volkswagen

Transporter T5 hadden

binnengekregen met een automaat.

De adviseur vroeg of die bus iets

voor mij zou kunnen zijn. Ik naar

’s-Hertogenbosch en ik was meteen

enthousiast en verkocht. Het was

precies de auto die ik wilde en ook

Roy van Laarhoven: ”De auto zit echt als gegoten.”

RIJLESSEN CADEAU

Koop nu een aangepaste

occasion bij Welzorg

Auto op Maat en krijg

¤ 300 aan rijlessen cadeau!

Kijk voor meer informatie

op www.welzorg.nl/

rijschoolactie.

MOBILITEIT

“Voor mij is autorijden

meer dan alleen van

A naar B gaan”

35

nog eens in een schitterende kleur.

De vorige eigenaar had hem al

zodanig aangepast dat ik er bijna

gelijk mee kon wegrijden. Er zijn

toen nog wel wat kleine

aanpassingen gedaan. Zo is er een

transferbeugel aan het plafond

gemaakt en een aanpassing van de

stoelbevestiging op de vloer. De

auto zit nu echt als gegoten.

Daarnaast is het verschil met de

Renault Master dat de Master echt

een bus is en ook als zodanig rijdt.

Als een bus dus. De Transporter is

dat ook, maar die rijdt toch meer

als een auto. Is net iets

comfortabeler. En qua hoogte kan

ik met de Transporter nu alle

parkeergarages in, wat met de

Renault Master af en toe toch wel

een ‘spannend dingetje’ was.”

WAT VIEL JE OP BIJ WELZORG

AUTO OP MAAT?

“De mensen die er werken houden

stuk voor stuk van auto’s. Net als ik

‘hebben’ ze daar wat mee. Dat merk

je aan de precisie waarmee ze

werken en de afwerking van de

aanpassingen zelf. Daarnaast zijn ze

supervriendelijk en komen ze altijd

hun afspraken na. Ik voelde dat

men echt rekening met mij hield.”

DUS WIJ SPREKEN NU MET EEN

GELUKKIGE PETROLHEAD?

“Ja hoor. Zeker. Ik ben erg blij met

die auto. Kijk, de meeste mensen

zien een auto als een vervoermiddel

van A naar B, maar ik beleef dat

anders. Ik heb echt plezier in het

autorijden. Buiten dat heb ik mijn

onafhankelijkheid weer een beetje

terug. Kan ik lekker de deur uit als

ik dat wil. Welzorg Auto op Maat

heeft in dat opzicht de kwaliteit van

mijn leven zeker wel verhoogd.”


WELZORG AUTO OP MAAT

www.welzorg.nl/auto-op-maat

GEZONDHEID

Coronavaccin

Persoonlijke

overwegingen

36

’Je bent zeker een Softenonkind!’, is een plompverloren opmerking die

mij vaak is toegeworpen. Tegenwoordig krijg ik het minder te horen

en toch denk ik er vaker aan dan ooit tevoren. Dit heeft alles te maken

met corona en de vaccins ertegen.

Tekst Monique Wijnen

Foto Tinus Bouwmeester

Al ruim een jaar is de

wereld in de ban van

het coronavirus, ook

wel Covid-19 genoemd.

Iedereen verlangt ernaar

om weer vrij te zijn. Lekker een terrasje

pakken, maar ook weer onbezorgd zorgverleners

kunnen ontvangen. Niet zo gek

dus dat veel mensen graag gevaccineerd

willen worden, want dan krijgen we ons

‘normale leven’ weer terug, is de gedachte.

Ik wil ook niets liever dan mijn ouders

knuffelen, gezellig samenkomen met

vrienden en sporten, maar toch ben ik

huiverig voor de ‘veilige’ vaccins.

Waarom? Ik ben geboren met korte armen

zonder handen en korte benen met ‘handige’

voeten. Bij mij is dit gekomen door een

speling der natuur. Maar tienduizend baby’s

wereldwijd zijn in de jaren ’50 en ’60 geboren

met vergelijkbare beperkingen, omdat

hun moeders destijds het ‘onschuldige’

slaap- en kalmeringsmiddel Thalidomide,

beter bekend als Softenon, slikten. Het

middel ging zeer effectief de ochtendmisselijkheid

bij zwangere vrouwen tegen en

stond destijds bekend als opvallend veilig.

Bovenstaand, tezamen met al dan niet

bewezen gevolgen van inenten en het

Rick: “Ik vaccineer me niet

alleen voor lichamelijke

bescherming, maar ook voor

mentale bescherming”

vertrouwen dat ik in mijn eigen gezonde

lijf heb, zorgen ervoor dat ik voorzichtig

ben. Ik spreek mijn twijfel over vaccineren

uit binnen de redactie.

Angst

Eindredacteur Pauline reageert bezorgd

en ook best fel. “Sinds maart 2020 heb ik

mezelf zoveel mogelijk geïsoleerd en ik

ben al vroeg medische mondkapjes gaan

dragen als ik per se ergens heen moest.

Met mijn mitochondriële aandoening ga

ik er bij een griepje al op achteruit, dus

wie weet wat Covid-19 met mij doet. Ik

wil me zeker laten vaccineren en zou het

liefst willen dat iedereen dit doet.” Ik voel

haar machteloosheid en angst en begrijp

het ook, net zo goed dat ik redacteur Rick

begrijp die al het eerste deel van het Moderna-vaccin

heeft gekregen. “Omdat ik

bekend ben bij het Centrum voor Thuisbeademing

kreeg ik een uitnodiging voor

vaccinatie. Ik besloot het vaccin te nemen,

omdat ik, net als Pauline, vanaf het begin

van de pandemie in zelfisolatie ben gegaan

vanwege mijn progressieve spierziekte en

verzwakte longen. Als ik na besmetting

GEZONDHEID

Monique: “Iedere dag zijn we wel anderhalf à twee uur buiten.

We worden er blij van en het houdt ons gezond!”

op de markt gebracht met vast en zeker

goede bedoelingen, maar ik krijg het toch

benauwd bij de gedachte. Ook Pauline

geeft aan een klein knagend stemmetje in

haarzelf hierover te hebben gehoord. “De

beslissing om me te laten vaccineren heb

ik niet lichtvaardig genomen. Ik googelde

erop los en gelukkig gaven nationale en

internationale kenniscentra een positief

advies voor vaccinatie. Ook mijn behandelend

arts, een professor van het Radeen

langdurig ziekbed heb, verslechtert

mijn gehele lichaam onomkeerbaar, waarbij

Covid-19 ook nog eens specifiek de

longen stevig raakt. Zelfisolatie is op zijn

zachtst gezegd al niet prettig, maar ook

binnen de isolatie liep ik nog risico door

contact met zorgverleners. Zij komen dagelijks

meermaals dichtbij en ondanks we

beiden een mondkapje dragen is dat toch

niet 100 procent veilig. Ik was en ben nog

steeds altijd alert. Dat geeft stress en rusteloosheid.

Het maakt me zelfs ongelukkiger.

Ik vaccineer me dus niet alleen voor

lichamelijke bescherming, maar zeker ook

voor mentale bescherming. En voor het

gevoel van vrijheid dat twee weken na de

tweede vaccinatie komt.

Veiligheid

De woorden en gevoelens van mijn collega’s

raken me diep. Het is fijn om er met

elkaar over te hebben. Alleen het gekke

is dat waar zij zich juist veilig voelen bij

vaccineren, roept bij mij datzelfde vaccineren

juist angst en onzekerheid op. De

vaccins zijn in zo’n rap tempo ontwikkeld

en met een voorwaardelijke vergunning

boudumc, drukte mij op het hart vooral

de prik te halen. Wie ben ik dan om te

twijfelen aan de medische wetenschap?

Overigens legde tijdens een webinar

van de Vereniging Stofwisselingsziekten

een arts uit dat de grote farmaceutische

bedrijven plotseling al hun resources op

Covid-19 hebben ingezet, zodat er een

extreme concentratie van kennis en geld

is ontstaan. Ineens kon er in een jaar,

waar vroeger járen voor nodig waren.”

Dit is inderdaad de boodschap die we veel

om me ons heen horen en die ik ook van

het ministerie van VWS kreeg in aanloop

naar dit verhaal. Zo zegt het ministerie over

de veiligheid: “Dankzij de grootschalige en

internationale studies zien we of er bijwerkingen

kunnen optreden en welke dat zijn.

De meeste bijwerkingen worden binnen

zes weken na vaccinatie zichtbaar. De kans

op ernstige, onverwachte bijwerkingen

bij de coronavaccins na goedkeuring is

dus klein.” Het voegt eraan toe: “Toch

kunnen we ze nooit helemaal uitsluiten.

Er kunnen altijd nog onbekende, of zeldzame

bijwerkingen naar voren komen, die

tijdens het onderzoek niet zichtbaar waren.

Daarom houden we vaccins ook na goed-

Marie-Jose: “We

hebben ons afhankelijk

gemaakt van vaccinatie

als enige oplossing van

dit probleem”

37

GEZONDHEID

38

keuring nauwlettend in de gaten. Voor het

coronavaccin is er een speciaal Europees

bewakingssysteem opgezet. Zo kunnen we

snel ingrijpen als dit nodig is.” Fijn en het

geeft me ook vertrouwen dat de meldingen

die worden gemaakt, zoals het risico op

trombose bij AstraZeneca, serieus worden

genomen en dat het ministerie bereid is

de uitgezette koers, ondank veel kritiek,

te wijzigen. Evengoed blijft ook het ministerie

aangeven dat het belangrijk is om

je te laten vaccineren: “Chronisch zieken

en mensen met een specifieke aandoening

lopen mogelijk een verhoogd risico op een

ernstig beloop van Covid-19. De voordelen

van vaccinatie wegen dus op tegen het

risico op mogelijke bijwerkingen. Ook

adviseert de Gezondheidsraad specifieke

hoog-risicogroepen met voorrang te vaccineren.”

Vandaar dus dat Rick al een vaccin

heeft gehad.

Pauline: “Ik wil me

zeker laten vaccineren en

zou het liefst willen dat

iedereen dit doet”

Vertrouwen

Hoog-risicogroepen… Wellicht speelt

dat een belangrijke rol bij de kijk op

vaccineren. Ik heb geen progressieve

aandoening, ik heb eigenlijk alleen maar

verkorte ledenmaten. Verder voel ik me

zo gezond als een vis en ik zie er - ik

durf het bijna niet hardop te zeggen -

niet tegenop om Covid-19 te krijgen. En

dan spreek ik Marie-Jose, een lezer met

spierziekte FSHD die zich niet wil laten

vaccineren. Met volle aandacht luister ik

naar haar visie. “Ik ben niet tegen vaccineren,

heb ook alle begrip voor mensen

die wel een vaccin willen en kan ook de

zegeningen zien die het ons in bepaalde

gevallen brengt, maar ik zie ook de nadelen.

Daarom kijk ik kritisch naar wat ik

wel en niet wil oplossen met een vaccin,

maar ook naar de wijze waarop zo’n

vaccin in de wereld wordt gezet en welke

risico’s daarbij genomen worden. In de

huidige omgang met Covid-19 heb ik er

moeite mee dat ziekte en dood worden

benaderd alsof ze niet onherroepelijk bij

het leven horen.” Een heel herkenbare

gedachte. “We hebben ons afhankelijk

gemaakt van vaccinatie als enige oplossing

van dit probleem, terwijl we ook op

andere dingen hadden kunnen inzetten,

zoals gezond leven, de zorgcapaciteit vergroten,

medicijnontwikkeling en last but

not least: het bevorderen van vertrouwen

in het eigen lichaam.”

Die laatste zin voel ik in mijn tenen. Ik

heb namelijk enorm veel vertrouwen

in mijn eigen lijf. Misschien komt het

doordat artsen bij de geboorte heel pessimistisch

waren over mijn gestel en heeft

dat ervoor gezorgd dat ik vanaf dag één

op eigen kracht - met de liefde van mijn

ouders - zonder verwachtingen in het tegendeel

ben gaan leven. Als ik Covid-19

krijg, en wellicht heb ik het al gehad,

word ik misschien ziek. Die kans is er,

maar ik vertrouw erop dat mijn immuunsysteem

dit aankan en dat het zelf antistoffen

aanmaakt om me te beschermen

tegen volgende infecties.

Desalniettemin begrijp ik mijn collega’s

Rick en Pauline en alle mensen die het

vaccin graag willen absoluut, want in

angst leven is rampzalig voor lichaam

en geest. Ik wil ze, en ook Marie-Jose,

enorm bedanken voor hun persoonlijke

overwegingen. Daar gaat het om. Er is

geen goed en geen slecht. Het is een

persoonlijke keus die je alleen zelf in

alle vrijheid kunt maken.

Foto: Gerd Altmann

R82/Convaid wandelwagens

Ga er samen op uit en geniet van de zomer

De zomerperiode staat voor de deur, de

perfecte tijd om samen van de natuur en het

buiten zijn te genieten. Hoe kan dat beter dan met

een wandelwagen die aan jullie wensen voldoet?

Veilig, comfortabel en met genoeg bewegingsvrijheid.

Alvast alle R82 en Convaid wandelwagens bekijken?

Kijk voor meer informatie op: www.r82.nl

SCAN MIJ

Doe de keuzehulp en

kom erachter welke

wandelwagen geschikt

is voor jullie situatie.

Convaid Cruiser R82 Cricket Convaid Rodeo R82 Stingray Convaid EZ Rider

R82 en Convaid zijn onderdeel van Etac en vallen binnenkort binnen de groene Etac huisstijl

RUIMTEVAART

ESA start campagne

40

PARASTRONAUTEN

gezocht

Europa is op zoek naar nieuwe astronauten. Ruimtevaartorganisatie

ESA lanceerde eind maart een campagne voor de nieuwe vacatures.

ESA hoopt ook op aanmeldingen van onder andere vrouwen

en mensen met een lichamelijke beperking, om de diversiteit te

vergroten. In oktober 2022 moeten de nieuwe astronauten aan de

wereld getoond worden.

Tekst Ad van Gaalen

De ESA wil mensen met een handicap

de kans geven om naar de

ruimte te gaan. De organisatie

noemt astronauten met een beperking

‘parastronauten’. David

Parker, directeur ‘Human and Robotic Exploration’

van ESA, zegt erover: “We nemen de vertegenwoordiging

van alle groepen van onze samenleving

erg serieus. Diversiteit bij ESA zou niet

alleen moeten gaan over afkomst, leeftijd, achtergrond

of het geslacht van onze astronauten, maar

wellicht ook over lichamelijke beperkingen.”

Waarom mensen met een handicap? Dat

levert toch een beperking op in wat ze

kunnen doen daarboven?

ESA: “Wij geloven dat ruimteverkenning een

gemeenschappelijk streven is. Willen we succes

hebben, dan moeten we een grote pool aan medewerkers

hebben van verschillende leeftijden,

RUIMTEVAART

Meer weten:

De vacatures staan

op www.esa.int.

achtergronden, en ook mensen met fysieke beperkingen.

Dat is een kwestie van inclusiviteit.

Als we één ding hebben geleerd van eerdere

projecten, dan is het dat diversiteit heel waardevol

is. Hoe meer verschillende gezichtspunten,

hoe beter. Mensen met een beperking hebben

een heel specifieke set aan ervaringen. Bovendien

zijn ze gewend om zich snel aan te passen aan

uitdagende omstandigheden. Je moet je voorstellen

dat de bemanning een zeer groot aantal wetenschappelijke

experimenten in de ruimte gaat

uitvoeren. Iemand met een beperking kan dan

net anders aankijken tegen een bepaalde aanpak

of oplossing.

Maar we voelen ook een verantwoordelijkheid

om dit te doen, althans te proberen. Zo kunnen

we mensen inspireren en geven we publieke

aandacht aan mensen met een beperking en hun

mogelijkheden op de werkvloer.”

Is al bekend welke taken in de ruimte

moeten worden vervuld?

ESA: “Nee, we starten nu een project - het Parastronaut

Feasibility Project - met de taak om de randvoorwaarden

in kaart te brengen voor een veilige en

nuttige ruimtemissie voor een astronaut met beperkingen.

Daar zijn verschillende technieken voor:

technische studies, ruimtesimulaties en overleg met

onze internationale partners en toeleveranciers. Als

deze randvoorwaarden helder zijn en we hebben

wellicht aanpassingen gedaan, misschien wel complete

innovaties in onze ontwerpen, dan hopen we

de weg vrijgemaakt te hebben om werkelijk iemand

met een beperking de ruimte in te sturen.”

Wie kan zich aanmelden? Toch niet elke

beperking is haalbaar?

ESA: “Kandidaten moeten voldoen aan de eisen die

we aan alle kandidaten stellen. Inderdaad zijn er

grenzen aan de beperkingen. We denken aan mensen

met een beperking in de onderste ledematen,

aangeboren, of als gevolg van een amputatie. Ook

mensen kleiner dan 130 cm kunnen reageren.”

“Ik neem aan dat er ook niet-beperkte

astronauten meegaan. Op welke manier

worden zij voorbereid op het samenwerken

met iemand met een beperking?”

ESA: “Klopt, er worden vier tot zes astronauten

zonder beperking geselecteerd, en een groep van

twintig reservisten. Hoe zij voorbereid worden op

een samenwerking met iemand met een beperking,

dat wordt onderzocht tijdens het Parastronaut

Feasibility Project.”

De bestemming van de ruimtereis is nog

niet bekend. Men denkt aan het internationale

ruimtestation, maar wellicht gaat

ESA ook naar de maan. Waarom dan nu

al nieuwe astronauten gezocht?

David Parker: “De reden is dat ze gedeeltelijk

opgeleid worden door de huidige ruimtestaf. Zo

ontstaat er continuïteit in het personeelsbestand.

Eigenlijk wil ESA te allen tijde de beschikking

hebben over parate astronauten, onafhankelijk

of ze onmiddellijk gaan vliegen. We maken onderscheid

tussen career astronauts en reserve

astronauts. De reservisten komen niet in dienst

bij ESA, maar worden wel tot op bepaalde hoogte

opgeleid. Ze blijven gewoon in hun huidige

werkkring, en kunnen worden opgeroepen voor

kortdurende klussen in de ruimte. Kortdurend

betekent in dit verband een jaar of drie, vier. De

verschillende Europese landen kunnen ook nationale

ruimtemissies op poten zetten, misschien om

te werken aan satellieten of bij tijdelijke projecten

in het permanente ruimtestation ISS.”

Tot zover ESA. Uit de titel (‘feasability’) kunnen

we al opmaken dat een en ander nog allerminst

vaststaat. De vraag is of het inderdaad zover zal

komen dat iemand met een beperking namens

Europa in de ruimte gaat werken. En de vraag

dringt zich ook op of de actie niet vooral voor de

bühne is, in deze tijd waarin diversiteit een voorwaarde

is om tot maatschappelijke aanvaarding

van een groot project te komen.

Toch lijkt het daar niet op. De mens met een

beperking kan werkelijk vanuit zijn specifieke

positie anders aankijken tegen technische

uitdagingen. Er zijn voorbeelden te over. Het

principe van de schrijfmachine is bedacht door

een Italiaan ten behoeve van zijn blinde tante.

De eenhandelkraan was oorspronkelijk bedoeld

voor mensen met een handbeperking, maar

blijkt nu voor iedereen erg handig. Het is dus

zeker niet uitgesloten dat deelname van een

beperkte astronaut tot resultaten leidt die anders

nooit zouden zijn ontstaan.

De sollicitatietermijn eindigt op 28 mei aanstaande.

41

www.able2.nl

ABLE2 is totaalleverancier van revalidatie- en

zorghulpmiddelen voor jong en oud. Wij leveren

een zeer uitgebreid assortiment aan kwalitatief

hoogwaardige producten.

Vraag onze nieuwe catalogus aan via

catalogus@able2.nl

Innovatie in Zorg & Revalidatie

DE ZOMER TEGEMOET MET

EEN UNIEKE ELEKTRISCHE

ROLSTOEL – EEN ELOFLEX!

Elofl ex is een unieke elektrische

rolstoel. Hij heeft een laag gewicht

en kan eenvoudig opgeklapt- en

meegenomen worden in een gewone

personenauto. Ook kan een Elofl ex

mee in het vliegtuig, in de bus, trein of

boot. De compacte afmetingen maakt

dat er gemakkelijk mee gereden kan

worden in kleine of smalle ruimtes,

zowel binnen als buiten.

Sterke accu’s en motoren zorgen voor

een actieradius van circa 30km of

een rijtijd van 5 uur, zonder tussentijds

opgeladen te hoeven worden. Elofl ex

geeft weer een stuk vrijheid en

onafhankelijkheid terug!

Voor meer informatie en onze dealers, kijk op www.eloflex.nl of bel met 06 – 29 57 10 21.

WONEN

WELZORG WONING OP MAAT

Van aangepast toilet

tot zorgunit

Eraan bijdragen dat je zo lang mogelijk zelfstandig thuis

kunt blijven wonen, dat is het doel van Welzorg Woning

op Maat. Dat kan al met een antislipvloer of drempelhulp.

Ook het installeren van een traplift, het renoveren van de

badkamer, keuken of slaapkamer en het plaatsen van een

zorgunit behoren tot de mogelijkheden.

TRAP EN LIFT

Welzorg Woning

op Maat kan extra

trapleuningen of trapspilbeugels

aanbrengen.

Lukt het niet zelfstandig de trap op

of af te lopen, dan biedt een traplift

uitkomst. Voor rolstoel gebruikers is

een homelift een oplossing, maar

ook voor portiek woningen en korte

trappen zijn er mogelijkheden. Denk

aan platform liften, plateauliften en

zelfs complete cabineliften.

43

KEUKEN

Welzorg Woning op Maat kan het

aanrecht onderrijdbaar maken of de

onderkastjes vervangen door

gemakkelijke ladekasten. De gehele

keuken kan in hoogte worden

aangepast, of juist in hoogte

verstelbaar gemaakt worden.

BADKAMER

Deze ruimte moet veilig én prettig in

gebruik zijn. Een antislipvloer in bad

GRATIS EN VRIJBLIJVEND ADVIES

De mogelijkheden op het gebied van

woningaanpassingen zijn eindeloos.

Twijfel je welke woningaanpassingen het

beste bij je passen? Neem vrijblijvend

contact op met een van de specialisten

van Welzorg Woning op Maat.

Telefoonnummer 020 4 313 561 of per

email woningopmaat@welzorg.nl.

of douche kan uitkomst bieden. Ook

een opklapbare douchestoel met

beugels biedt veiligheid en comfort.

TOILET

Het toilet kan op maat gemaakt

worden met bijvoorbeeld een

toiletverhoger of verhoogde toiletpot.

Een spoel/föhn-installatie of een

wandbeugel plaatsen is ook mogelijk.

WOONKAMER

Welzorg Woning op Maat helpt de

woonkamer beter toegankelijk te

maken door drempels weg te nemen,

deuren en gangen te verbreden.

SLAAPKAMER

Wand- of plafondbeugels bieden

een uitkomst, zoals een wandbeugel

bij de doorgang naar de badkamer.

Verlichting en gordijnen bedienen

vanuit je bed is ook een optie, net

als een alarmsysteem.

RONDOM DE WONING

Door het plaatsen van opritten of het

aanpassen van het straatwerk naar de

voordeur kan Welzorg Wonen op

Maat de toegankelijkheid van je

woning verbeteren. Voor het veilig en

droog stallen van een scootmobiel

zijn er afdakjes of een berging.

ZORGUNIT

Welzorg Woning op Maat kan ook

een complete zorgunit plaatsen.

Zo’n unit wordt aan de bestaande

woning gebouwd en bestaat uit een

of meerdere ruimtes.


WELZORG WONING OP MAAT

www.welzorg.nl/wonen

DWARSLAESIE

ORGANISATIE

NEDERLAND

Mijn wereld is groter,

ik doe weer mee!

Gisteren scheen de zon. Heerlijke warme stralen en een blauwe lucht. Met

de Freee achterin de auto reden we naar een mooi stukje Brabantse natuur,

de Bedafse bergen. Bedaf, met zijn zanderige vlaktes en paden, is absoluut

de meest rolstoel- onvriendelijke plek hier in de omgeving. Extra genieten

dus, als je daar met de Freee gewoon heerlijk samen met je gezin kunt

rondstruinen!

Door de Freee heb ik weer een stuk vrijheid terug. Ik geniet van de kinderen,

wandelen door het park, sprintjes trekken, en samen naar de speeltuin. Hand

in hand genietend van de frisse buitenlucht. Ik ben meer zelfstandig, ik kan

even de stad in, naar een afspraak toe of ergens op bezoek.

Mijn wereld is groter, ik doe weer mee!

Zo maar een klantverhaal.

Is je interesse gewekt?

Neem gerust contact

met ons op voor meer

informatie.

www.2kerr.com

Balance your life!

Oss | +31 412 - 488 705 | info@2kerr.com | www.2kerr.com

adv DON 2021_89 x 130_Opmaak 1 06-04-21 10:20 Pagina 1

Dé organisatie voor mensen met

een dwarslaesie of caudalaesie

BETAALBAAR

MOBIEL BLIJVEN

DWARSLAESIE

ORGANISATIE

NEDERLAND NEDERLAND TIE

dwarslaesie

jaargang 44 / nummer 1 / maart 2021

magazine

Flevostraat 160

1442 PZ Purmerend

T 0299 436 706

info@autoaanpassingenpurmerend.nl

WWW.AUTOAANPASSINGENPURMEREND.NL

Betrouwbare

informatie, steun

in de rug,

(h)erkenning en

krachtige

belangenbehartiging

Word lid voor

€ 36,- en lees

GRATIS ons

magazine!

pagina 32

Monique de Boer:

‘Ik was boos op alles en iedereen’

ONDER ANDERE: NIEUWE DON-VOORZITTER: ‘MEEPRATEN IN DEN HAAG IS BELANGRIJKER DAN OOIT’

TOEGANKELIJK TUINIEREN / DE CYBATHLON IS MÉÉR DAN EEN WEDSTRIJD / OP VAKANTIE IN EIGEN LAND

www.dwarslaesie.nl

3 vragen aan…

3

VRAGEN

AAN EEN

PROF

ADVIES

Buurtsportcoach

Elzemieke van Empel

Vanaf dit voorjaar legt de redactie van Support Magazine in elke editie

drie vragen voor aan een professionele dienstverlener. Buurtsportcoach

Elzemieke bijt het spits af en vertelt wat zij voor je kan betekenen.

1

Wat doet een

buurtsportcoach?

Elzemieke: “De buurtsportcoach

zorgt er onder andere voor dat aangepast,

oftewel inclusief sporten op de agenda

van gemeente blijft of dat het juist een

meer prominente plek krijgt. Bij aangepast

sporten kan de buurtsportcoach

verschillende rollen vervullen. Zo ben ik

er om vraag en aanbod te koppelen en

ben ik een spin in het web tussen gemeenten,

revalidatiecentra, organisaties,

(speciaal)onderwijs, woonvoorzieningen,

sportaanbieders, bewoners, zorgprofessionals,

et cetera. Mijn grootste drijfveer als

buurtsportcoach is écht ieder mens maximaal

te laten profiteren van de positieve

effecten van sport en bewegen. Daarom

zorgen mijn collega’s en ik ervoor dat

iedereen met een beperking kan meedoen

aan het inclusieve sportaanbod.”

2

Hoe kan een

buurtsportcoach

mij verder helpen?

“Neem bijvoorbeeld Jan. Hij heeft sinds

kort een beenprothese. Het revalidatiecentrum

belde me met de vraag of ik

samen met hem naar een passende sport

wilde kijken. Ik heb Jan eerst leren kennen,

en daarna hebben we zijn motieven

om te bewegen in kaart gebracht. Wat

voor een sport zou hij willen doen? Met

welk doel? En op welk tijdstip? Hij gaf

aan graag in een groep te willen sporten

en zijn balans te willen oefenen. Aangezien

zwemmen niet bijdraagt aan deze

uitdaging, kwamen we uit bij tafeltennis.

Ik kende de veteranenclub van de vereniging

bij Jan in de buurt en daar zijn we

naartoe gegaan. Het klikte! We hebben

meteen gekeken naar wat er precies voor

hem nodig was. Omdat de kans groot

is dat Jan zijn evenwicht verliest bij het

maken van een slag, plaatsten we de kast

(gymtoestel) vlak achter hem. Hierdoor

kan hij niet helemaal achterovervallen.

Hij gebruikt de kast ook om zichzelf weer

in positie te brengen. Dit betekent wel

dat hij niet van tafel kan wisselen, maar

evengoed komt hij bij de wissel iedereen

tegen aan zijn tafel. De pingpongballen

die vallen, raapt hij op met een pvc-pijpje.

Het feit dat hij dit zelf kan doen, geeft

hem een fijn en gelijkwaardig gevoel. Hij

heeft het enorm naar zijn zin en is inmiddels

de aanvoerder van de club. Ook zijn

balans is met sprongen vooruitgegaan.”

3

Waar vind ik de

buurtsportcoach?

“In elke gemeente is er een buurtsportcoach

die zich inzet voor mensen

met een beperking. De benaming kan

wel per gemeente verschillen. Via de site

van Uniek Sporten vind je de buurtsport-

Elzemieke van Empel (rechts op de

foto) is buurtsportcoach aangepast

sporten bij Team Sportservice

provincie Utrecht. Ze geeft les aan

een inclusieve sportgroep, begeleidt

mensen naar sport en helpt sportaanbieders

toegankelijker te worden.

coach in jouw gemeente. Overigens staat

hier ook informatie over een beweegmaatje,

het sporten/of beweegaanbod

en aangepast sportmateriaal.”

Benieuwd? Kijk op

www.unieksporten.nl voor een

buurtsportcoach bij jou in de buurt.

45

ULTIEME

VRĲHEID

COMFORT BUITEN

DE ROLSTOEL

Heeft u last van gevoelloosheid

in uw vingers?

Wellicht is een rolstoelhandschoen

een passende keuze voor u.

Verleg veilig

je grenzen met de

AllRounder O2

Argon

XS - 2XL

€ 23,99

Geniet optimaal

met bescherming.

Óók buiten je rolstoel!

Verkrĳgbaar via

vicair.nl

Bruynvisweg 5

1531 AX Wormer

T + 31 (0)75 642 99 99

info@vicair.com

Teveel druk op bepaalde plekken op de hand geeft

een tintenlende / gevoelloosheid in uw vingers.

Ulnaris zenuw

Rolstoelhandschoenen kunnen die druk

opvangen waardoor het gevoel langer kan wegblijven.

Kijk voor meer informatie op www.stockx.nl

3

1

2

Carpale tunnel

Medianus zenuw

SUPPORT

magazine

Eigentijds lifestyleblad voor mensen

met een lichamelijke beperking

Het eerste

jaar van

€30 99 voor

slechts €19 99

supportmagazine.nl

7x

per jaar

Nooit meer angstig op de fiets!

Bent u het veilige en vertrouwde gevoel op de

fiets kwijt? Misschien door ouderdom,

lichamelijke beperking of onzekerheid? Er is nu

een fiets die u de vrijheid van het fietsen weer

zal teruggeven!

Onze 4Wielers zijn de meest comfortabele, stabiele en veilige

fietsen die er bestaan. Omdat ze op 4 wielen rijden kunt u er niet

mee vallen. Dit in tegenstelling tot een gewone fiets of driewieler!

Fiets alleen op de Quattro SOLO of gezellig samen op de Quattro

DUO en geniet weer van ouderwets fietsplezier en uw mobiliteit.

Het grote voordeel van een 4Wieler is dat u niet hoeft te wennen

of erop leren rijden. Het fietst namelijk precies zoals op een

gewone fiets. Onze 4Wielers zijn comfortabel en veilig. Met de

hydraulische remmen komt u zonder veel kracht tot stilstand. Met

66 cm past de Quattro SOLO door iedere deur. Deze fiets is ook in

de lengte opvouwbaar waardoor deze als loophulp gebruikt kan

worden. U loopt er zo mee de lift of de winkel in. Heeft u meer

fixatie nodig? Dan kiest u een voor een uitvoering met zitting,

rugleuning, armsteunen, een gordel en speciale pedalen. Meer

wensen? Vraag naar de vele extra mogelijkheden.

Ook als e-bike leverbaar!

voor een grote actieradius.

Vanaf

€ 3.995,-

Unieke Terugkoopgarantie

Kunt u onverhoopt (max. 2 jaar na

aankoop) de fiets niet meer gebruiken?

Dan nemen wij de fiets terug. U betaalt

allleen over de gebruiksperiode.

Een hele zorg minder!

Vul het formulier in op de website

4Wieler.nl of bel 088 444 00 00 voor een

proefrit bij de fabrikant in Leiden of bij u

thuis als u dat beter schikt. Wel zo

gemakkelijk!

VEILIG FIETSEN DOOR OPTIMALE STABILITEIT

TOEGANKELIJKHEID

Routekaart biedt oplossing

Festivals open

Voor iedereen

We mogen deze zomer weer naar een van de vele Nederlandse muziekfestivals.

Dat hopen we tenminste. Maar hoe toegankelijk zijn die festivals voor mensen met

een beperking? Dat kan beter, merkten Pauline Gransier en Annebelle de Groot.

Samen met Marianne Dijkshoorn en de Coalitie voor Inclusie gingen ze in gesprek

met festivalorganisatoren.

Tekst Ad van Gaalen

48

willen best wel toe-

“Festivalorganisaties

gankelijker worden,”

zegt Pauline Gransier,

zelf groot liefhebster

van popfestivals. “Maar hoe? Dat is de

vraag.” Pauline merkte dat een bezoek aan

veel festivals voor haar als rolstoelgebruiker,

met haar zorgvraag, niet echt mogelijk

was. Maar in België lag dat anders. Haar

moeder bracht haar meer dan eens naar

bijvoorbeeld Rock Werchter, het bekende

Belgische festival, waar de grote namen uit

de pop- en rockwereld spelen. Daar zag

ze hoe het óók kan. Pauline: “Er werden

daar bijvoorbeeld vrijwilligers ingezet om

mensen met een beperking te assisteren.

Ze liepen in België voorop. Wij dachten:

dat moet hier toch ook kunnen?”

Leidraad welkom

De popfestival-organisatoren in Nederland

zagen het probleem, maar wisten

eigenlijk niet goed wat ze ermee aan

moesten. Ze kregen regelmatig kritiek,

maar het ontbrak hun aan inzicht in de

behoefte van bezoekers met een beperking

om concrete maatregelen te kunnen

nemen. Het initiatief van een routekaart

was dan ook van harte welkom.

TOEGANKELIJKHEID

JEAN-PIERRE TIMMERMANS

VAN DDC EVENT SERVICES:

“Het is eigenlijk helemaal niet

moeilijk om een toegankelijk

evenement te organiseren.

Het gaat niet om grote

investeringen, maar om

dingen als een oprijplaat bij

de kluisjes en duidelijke

communicatie over waar de

aangepaste toiletten zijn. Dat

heb ik geleerd van de

expertise van de dames.”

De routekaart is een uitgebreide leidraad

voor event-organisatoren. Hij is opgesteld

in samenspraak met festivalorganisatoren

en ervaringsdeskundigen met diverse beperkingen.

Pauline: “Iedere beperking is

weer anders, en dus ziet de behoefte aan

toegankelijkheid er steeds anders uit. We

hebben daarom gezocht naar een basis

van toegankelijkheid voor iedereen.”

Van het begin af aan

De Coalitie voor Inclusie, waar het thema

‘festivals’ op de agenda werd gezet, zorgde

ervoor dat alle partijen aan tafel kwamen

om de afspraken te maken. Pauline: “Voor

de festivals was het vooral van belang te

horen aan welke eisen zij zouden moeten

voldoen. Dan kunnen ze zélf bepalen hoe

ze dat kunnen inpassen in hun bestaande

organisatie. Van het begin af aan. Want dat

is heel belangrijk: het moet van meet af

aan meegenomen worden in de organisatie

van het festival. Het begint immers al in de

publiciteit en kaartverkoop. Lang voordat

het festival plaatsvindt, moet voor mensen

met een beperking al duidelijk zijn of ze

ernaartoe kunnen, al dan niet met een

ondersteuner.”

Concrete adviezen

Duidelijkheid vooraf is natuurlijk niet het

enige. Er zijn ook concrete zaken nodig:

een kijkplatform, rolstoeltoegankelijke

toiletten. De specificaties waaraan de

faciliteiten moeten voldoen zijn in de

routekaart nauwkeurig omschreven, ook

aan de details is gedacht. (“Het is van

belang om zit- en looppaden aan te geven

op het kijkplatform. Hiermee voorkom

je dat veel personen met een hulpmiddel

zich moeten verplaatsen als er iemand het

kijkplatform op of af wil.”)

Een eventuele ondersteuner moet in de

buurt van de bezoeker met een beperking

kunnen blijven: splits hen bijvoorbeeld

niet op bij de entree. Sommige mensen

hebben een hulphond. Sommigen hebben

medicijnen bij zich, en soms worden festivalbezoekers

gefouilleerd. Mensen met een

beperking ook? Daar kunnen met de beveiliging

afspraken over gemaakt worden.

Verder gaan mensen mogelijk bellen naar

de organisatie met specifieke vragen.

Misschien is niet alles mogelijk. Maar de

servicemedewerkers moeten exact op de

hoogte zijn van wat wél kan en wat niet

kan. Laat ze in hun communicatie de

nadruk leggen op wat de bezoeker nodig

heeft, en niet op de beperking, zo meldt

de routekaart.

Iedereen gemotiveerd

Pauline Gransier: “Het was meteen al duidelijk

dat iedereen eigenlijk op zo›n routekaart

Festivalbeeld van vóór corona. Om blij van te worden!

zat te wachten. Beide partijen zaten met

dezelfde vraag: hoe maken we de festivals

zo toegankelijk mogelijk voor mensen met

verschillende type beperkingen? De festivals

zeiden: we kregen wel steeds kritiek,

maar als we vervolgens vroegen wat we dan

moesten doen, kregen we geen duidelijk

antwoord. Dus iedereen was gemotiveerd.

We zijn blij dat dit mooie proces met elkaar,

de Coalitie, Marianne en de festivalorganisatoren,

heeft geleid tot de routekaart.”

Mooi begin

Annebelle de Groot: “De routekaart is een

mooi begin, maar mensen moeten niet

verwachten dat elk festival komende zomer

gelijk honderd procent toegankelijk is. Een

festival organiseren duurt gemiddeld een

jaar, sommige aanpassingen kunnen nu al

niet meer (goed) gedaan worden. En voor

organisatoren is toegankelijkheid een proces

van meerdere jaren, waarbij ze ook te maken

hebben met afspraken met leveranciers.

Als je graag naar een festival wil, is het

ook belangrijk zelf tijdig voor het festival

het gesprek - met een positieve insteek -

aan te gaan, dan wil een organisatie vast

meedenken. Als je twee weken vooraf om

een toegankelijk toilet vraagt ben je sowieso

te laat voor die editie. We nodigen

iedereen uit om het gesprek aan te gaan

met de routekaart in de hand.”

49

COLUMN

Ontdekking

Over wankele beentjes en een boekenwalhalla

Foto: Serge Ligtenberg

50

Puffend, met mijn voeten op de pedalen, kijk

ik hoe het decor van een Italiaans berglandschap

aan mij voorbijtrekt. ‘Kijk nou, wat een

leuk hotel! Straks even op internet kijken hoe

het er vanbinnen uitziet.’ Ik stomp dapper

door tot de timer aangeeft dat het genoeg is

geweest voor vandaag. Ik stap af, loop met

wiebelbeentjes naar de computer en stop het

YouTube-filmpje. Ik geef toe, zo’n hometrainer

is niet het echte werk. Maar verbeeldingskracht

vermag veel.

Met mijn beperking in kracht en energie zijn

er veel dingen die niet lukken. Nou ben ik

er eerlijk gezegd niet zo rouwig om dat ik

niet in de wieg gelegd ben voor het vak van

verhuizer of bouwvakker (integendeel). Maar

er zijn activiteiten die mij onderhuids met

lichte afgunst vervullen als ik ze anderen zie

doen. Lange wandelingen maken, echt fietsen,

boeken lezen. Precies die drie. Lijkt me

zó heerlijk!

Maar nu heb ik recent een ontdekking gedaan.

Nadat ik jarenlang boeken bleef kopen, en de

plank met ongelezen exemplaren almaar voller

en voller werd, moest ik het toch maar eens

toegeven. Met die steeds recalcitranter wordende

oogspieren lúkt het gewoon niet meer.

Tot… iemand mij zei dat ik bij de bibliotheekdienst

Passend Lezen terechtkon. O? De oude

Blindenbibliotheek, ja die kende ik wel. Mijn

wijze oma jaagde er destijds tot op hoge leeftijd

kilometers cassettetape doorheen. Maar

Passend Lezen? Voor mij?

Wat volgde, is dat ik na een paar online-aanmeldklikken

totaal onverwacht in de hemel

belandde. Een collectie van vele tienduizenden

gesproken boeken, zelfs hele recente

uitgaven! Lieve vrijwilligers achter de microfoon

bezorgden mij een gigantisch tankstation

voor de geest. Had ik dit maar eerder geweten,

járen eerder!

Hoe kon het dat ik daar zelf niet opgekomen

was? Ik bestreed mijn zelfverwijt met de aloude

gedachte dat een mens nu eenmaal niet

weet wat hij niet weet. Daarom vind ik het

eigenlijk ook jammer dat de Supportbeurs

dit jaar niet doorgaat. Je weet maar nooit wat

voor hulpmiddel of -dienst je daar tegenkomt

waarvan je het bestaan niet wist, en waarvan

je al helemaal niet wist hoe gelukkig je ervan

kon worden…

En ja, hetzelfde principe geldt natuurlijk voor

Support Magazine. Je weet maar nooit wat

voor onbekends of onverwachts je in het blad

aantreft. Een toekomstige oplossing voor mijn

fietsprobleem heb ik er al gevonden. Iemand

een stalling voor een vrolijke vierwieler in de

aanbieding?

Pauline Montfoort

PAULINE MONTFOORT

maakt deel uit van het

redactieteam van Support

Magazine. Pauline heeft

een spierziekte en vraagt

zich graag dingen af.

© Double Performance

Met de Tracker 20 e-powerbike wordt handbiken nog leuker! Snel en eenvoudig aankoppelen aan je rolstoel en weg ben je! Maak meer kilometers

met minder inspanning. Voorzien van 20" Wiel met 250W motor, 7 Derailleur versnellingen, LED bedieningsdisplay met 6 standen (individueel

instelbaar), Start en Go functie, Rollerbrake met terug ‘trap’ rem, V-brake 2e rem/parkeerrem, Bullhorn cranks met ergo grips, Instelbare crankpositie,

Kettingbeschermers, Afneembare Li Ion 13 Ah accu. Keuze uit meerdere aankoppelsystemen. Ook als quad uitvoering leverbaar.

Maak een proefrit en ervaar de power!

Maak een proefrit en ervaar de power!

Double Performance: rolstoel & handbike expertisecentrum | +31 (0)182-573 833 | www.doubleperformance.nl

Double Performance: rolstoel & handbike expertisecentrum

Double Performance B.V. | Zuidbaan 589 | 2841 MD Moordrecht, Nederland | +31 (0)182-573 833 | reacties@doubleperformance.nl | www.doubleperformance.nl

Support Magazine 2-2021

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?