Mind Magazine 2021

Wie ben je?
Mijn naam is Inez Aldersebaes, ik ben
61 jaar en woon in Bussum. Ik heb een
logopediepraktijk.
Wat is je verhaal?
Op 1 oktober 2019 is mijn dochter
Laurien overleden aan de gevolgen van
een eet stoornis. Het verlies van een kind
is hartverscheurend en al helemaal met
deze oorzaak. Laurien was een makkelijk
en lief kind en ook nog eens slim. Geliefd
bij familie en vrienden. De eetstoornis
van Laurien heeft ons gezin 17 jaar
gedomineerd. De eerste signalen waren
er rond haar 11e toen er een wat vreemde
relatie met eten ontstond. Zo kookte ze
heel graag voor anderen om vervolgens
aan tafel te zeggen dat ze geen trek meer
had, omdat ze tijdens het koken al zoveel
geproefd had. En haar drang om alles
rondom eten te controleren werd steeds
groter. Dan ga je hulp zoeken, zoals bij het
centrum eetstoornissen in het UMC. Maar
de obsessie met eten bleef. Alsof je een
duivel in je hebt. Er volgden veel opnames
en behandel trajecten. Ze is ook in Zuid-
Afrika geweest voor een behandeling. Daar
kwam ze ogenschijnlijk goed van terug. Bij
haar terugkomst zag ze er zo prachtig uit.
Bijna weer de oude Laurien. Maar binnen
drie maanden was het weer helemaal over.
Het bleef haar denken domineren en nog
eens domineren. Ik heb de eetstoornis van
Laurien als enorm ontwrichtend ervaren.
Vooral omdat het zo moeilijk te begrijpen is.
Ik heb ook altijd contact proberen te houden
met de Laurien zonder eetstoornissen.
Uiteindelijk was haar lichaam op en heeft ze
de strijd verloren.
Wat heb je aan WEET en wat heeft
jou geholpen?
De vereniging WEET is pas na Lauriens
overlijden in mijn leven gekomen. Het is
allereerst fijn om mensen te ontmoeten
die begrijpen wat het is en er ook over
“Let op vroege
signalen”
praten. Het is ook een manier om het
verdriet te verwerken. Ik ben veel bezig
met vroegsignalering, we zijn bezig met de
voorbereiding van een campagne. Het is zo
belangrijk om juist die vroege signalen op
te pikken en er dan oog voor te hebben wat
niet goed gaat. Een eetstoornis staat niet op
zichzelf. Er zijn signalen die je niet fysiek
ziet, zoals het vermijden van contact waarbij
gezamenlijk wordt gegeten. Ik vind het denk
ik ook belangrijk om het lijden van Laurien
betekenis te geven.
Heb je een tip waar mensen of naasten met
een eet stoornis wat aan kunnen hebben?
Ik herken veel van Laurien in het liedje
van Maan: ‘Ze huilt maar ze lacht’. Wat
belangrijk is, maar in de praktijk moeilijk
blijkt te zijn, is dat je erover kunt blijven
praten met je omgeving. Dat vrienden en
mensen in je omgeving nog eens vragen hoe
het nu is en dan gewoon luisteren en niet
meteen invullen en adviseren.
Over WEET
WEET is de Nederlandse patiëntenvereniging
voor eetstoornissen. WEET
wil vanuit een onafhankelijke positie
actief een bijdrage leveren aan de
kwaliteit van zorg voor en kwaliteit van
leven van mensen met een eetstoornis
en hun naasten. De vereniging doet
dit door het geven van onafhankelijke
informatie via bijvoorbeeld haar
magazine, de nieuwsbrief, de website
en sociale media. Daarnaast door het
organiseren van lotgenotencontact.
WEET haalt de stem van eetstoornispatiënten
op en laat deze horen in bij
het Ministerie van VWS, Gemeenten,
Zorgverzekeraars, behandelaren en
ketenpartners. WEET wil dat mensen
met een eetstoornis en hun naasten zich
gezien en gehoord voelen.
Meer informatie vind je op
www.weet.info. (HM)
MIND MAGAZINE
32