29.09.2021 Views

De Wilde Roos #4 - uitgave februari 2021

Leven als ging je nooit dood is in de vorige eeuw geschreven door Nazim Hikmet maar spreekt nog altijd tot de verbeelding. De verbeelding is dat we naar elkaar kijken, naar elkaar omkijken, én elkaar zien. Ik zeg verbeelding omdat ontmenselijking, vervreemding en ont-heemding aan de orde van de dag zijn. Waardoor we vaak bezig zijn met overleven. Maar niet altijd met leven alsof we nooit dood gingen. Dank dat het NIVON mij de kans heeft geboden de Koos Vorrinklezing uit te spreken. Het NIVON waar ook ik een beetje gevormd ben in de huizen. Waar ik vroeger via DIDF actief was voor de emancipatie van arbeiders met een migrantenachtergrond. Waar ik één van mijn eerste presentaties heb mogen geven. Waar ik heb geleerd te denken over politiek en maatschappij. Waar ik heb leren spreken voor een publiek. Waar ik werd aangemoedigd en een duw in de rug kreeg om te denken en te spreken. ------------- Dit is de vierde uitgave in de hernieuwde reeks van De Wilde Roos. Het is de volledige tekst van de Koos Vorrinklezing uitgesproken op 1 mei 2020 door Merijn Oudenampsen in het Koos Vorrinkhuis in Lage Vuursche, één van de dertien natuurvriendenhuizen van het Nivon. De Wilde Roos was een “bonte rij van kleine geschriften” onder redactie van Koos Vorrink. De serie werd uitgegeven voor het Instituut voor Arbeidersontwikkeling [IvAO]. De eerste Wilde Roos verscheen in 1927. De werkgroep Nivon Historie kreeg een paar exemplaren ervan in handen. Dat was voor ons de aanleiding De Wilde Roos een nieuw leven te geven. Niet omdat we kritiekloos staan tegenover Koos Vorrink, zeker niet, maar omdat het voor ons een goede vorm lijkt discussie binnen het Nivon te voeden.

Leven als ging je nooit dood is in de vorige eeuw geschreven door Nazim Hikmet maar spreekt nog altijd tot de verbeelding. De verbeelding is dat we naar elkaar kijken, naar elkaar omkijken, én elkaar zien. Ik zeg verbeelding omdat ontmenselijking, vervreemding en ont-heemding aan de orde van de dag zijn. Waardoor we vaak bezig zijn met overleven. Maar niet altijd met leven alsof we nooit dood gingen.
Dank dat het NIVON mij de kans heeft geboden de Koos Vorrinklezing uit te spreken. Het NIVON waar ook ik een beetje gevormd ben in de huizen. Waar ik vroeger via DIDF actief was voor de emancipatie van arbeiders met een migrantenachtergrond. Waar ik één van mijn eerste presentaties heb mogen geven. Waar ik heb geleerd te denken over politiek en maatschappij. Waar ik heb leren spreken voor een publiek. Waar ik werd aangemoedigd en een duw in de rug kreeg om te denken en te spreken.
-------------
Dit is de vierde uitgave in de hernieuwde reeks van De Wilde Roos. Het is de volledige tekst van de Koos Vorrinklezing uitgesproken op 1 mei 2020 door Merijn Oudenampsen in het Koos Vorrinkhuis in Lage Vuursche, één van de dertien natuurvriendenhuizen van het Nivon.

De Wilde Roos was een “bonte rij van kleine geschriften” onder redactie van Koos Vorrink. De serie werd uitgegeven voor het Instituut voor Arbeidersontwikkeling [IvAO]. De eerste Wilde Roos verscheen in 1927. De werkgroep Nivon Historie kreeg een paar exemplaren ervan in handen. Dat was voor ons de aanleiding De Wilde Roos een nieuw leven te geven. Niet omdat we kritiekloos staan tegenover Koos Vorrink, zeker niet, maar omdat het voor ons een goede vorm lijkt discussie binnen het Nivon te voeden.

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

No. 4

Sadet Karabulut

LEVEN ALS

GING JE

NOOIT DOOD

EEN BONTE RIJ

KLEINE GESCHRIFTEN

UITGEGEVEN VOOR

NIVON - Nederlands Instituut voor Volksontwikkeling en Natuurvriendenwerk


Uitgever: Nivon Natuurvrienden Nederland

Plantage Middenlaan 2f, 1018 DD Amsterdam

info@nivon.nl I www.nivon.nl

© 2021 Sadet Karabulut I Nieuwe editie nr. 4, februari 2021

Omslagontwerp: © Sabine Baumgarten naar het origineel van Fré Cohen

Auteursfoto: © Sadet Karabulut

Opmaak binnenwerk: Sabine Baumgarten, Arnhem

Geprint op chloorvrij biotop naturel papier (TCF)

Wij hebben ons best gedaan om alle rechthebbenden met betrekking tot (foto) materiaal

te achterhalen. Eenieder die meent dat zijn of haar materiaal zonder voorafgaande

toestemming hier is gebruikt, verzoeken wij om zich tot ons te wenden.


De volledige tekst van de vierde Koos Vorrinklezing

Uitgesproken door Sadet Karabulut,

Tweede Kamerlid voor de Socialistische Partij

Op 1 mei 2020 in het Koos Vorrinkhuis


Vooraf

De Wilde Roos was een “bonte rij van kleine geschriften” onder

redactie van Koos Vorrink. De serie werd uitgegeven voor het

Instituut voor Arbeidersontwikkeling [IvAO]. De eerste Wilde

Roos verscheen in 1927. De werkgroep Nivon Historie kreeg

een paar exemplaren ervan in handen. Dat was voor ons de

aanleiding De Wilde Roos een nieuw leven te geven. Niet omdat

we kritiekloos staan tegenover Koos Vorrink, zeker niet, maar

omdat het voor ons een goede vorm lijkt discussie binnen het

Nivon te voeden.

Het IvAO is in 1924 opgericht door de Sociaal Democratische

Arbeiders Partij en het Nederlands Verbond van Vakverenigingen.

In 1960 is de naam veranderd in Nederlands Instituut voor

Volksontwikkeling en Natuurvriendenwerk, Nivon.

Koos Vorrink was in de eerste jaren van het Instituut bezoldigd

bestuurder. Via hem en anderen zouden de ideeën van het

cultuursocialisme, afkomstig van de Belg Hendrik de Man, ook

ingang vinden bij het Instituut.

Natuurlijk moesten de economische omstandigheden van

de arbeiders worden verbeterd. Maar dat niet alleen. Bij de

nieuwe maatschappij behoorde ook de gemeenschapszin en

een andere cultuur voor iedereen. De algemene ontplooiing

van alle menselijke kwaliteiten was deel van dat gedachtegoed.

Niet alleen door de verwerving van algemene kennis maar juist


ook het ontwikkelen van het vermogen tot moreel oordelen

en kritisch denken. Mede door de Arbeidersavondscholen werd

aan arbeiders de kans gegeven zich te ontwikkelen. Geschoolde

arbeiders zouden beter in staat zijn collectief de strijd aan te gaan

voor een socialere samenleving. Daarnaast was een doel van het

IvAO om die geschoolde arbeiders te vormen tot het kader van

de democratisch socialistische beweging.

Dit is de vierde uitgave in de hernieuwde reeks van De Wilde

Roos. Het is de volledige tekst van de Koos Vorrinklezing uitgesproken

op 1 mei 2020 door Sadet Karabulut in het Koos Vorrinkhuis

in Lage Vuursche, één van de dertien natuurvriendenhuizen

van het Nivon.

Namens de redactie

Dannie Brus en Sjoerd Kemeling



Leven is geen grapje,

je moet in grote ernst leven,

zoals bijvoorbeeld een eekhoorntje,

dus zonder daarbuiten of daarna iets extra’s te verwachten,

je moet je dus uit alle kracht voor het leven inzetten.

Je moet leven serieus nemen,

dus zo, dat je bijvoorbeeld

met je armen op je rug gebonden, en je rug tegen de muur,

of in het lab,

in een witte jas, met een enorme bril,

kunt sterven voor de mensen,

en wel voor mensen die je zelf nooit hebt gezien

en zonder dat iemand je ertoe dwong

en ook nog eens terwijl je weet dat het mooiste

wat je hebt en het meest waarachtige leven is.

(…)

Dus in welke toestand, op welke plek ook

moet je leven als ging je nooit dood...

Nâzim Hikmet (1901-1963)

vertaling: Wim van den Munkhof

1


Leven als ging je nooit dood

Leven als ging je nooit dood is in de vorige eeuw geschreven

door Nazim Hikmet maar spreekt nog altijd tot de verbeelding.

De verbeelding is dat we naar elkaar kijken, naar elkaar omkijken,

én elkaar zien.

Ik zeg verbeelding omdat ontmenselijking, vervreemding en ontheemding

aan de orde van de dag zijn. Waardoor we vaak bezig

zijn met overleven. Maar niet altijd met leven alsof we nooit dood

gingen. Nu misschien noodgedwongen iets meer dan anders

doen we dat wel.

Het doet mij goed om hier te staan. Dank dat het NIVON mij

de kans heeft geboden de Koos Vorrinklezing uit te spreken. Het

NIVON waar ook ik een beetje gevormd ben in de huizen.

Waar ik vroeger via DIDF actief was voor de emancipatie van

arbeiders met een migrantenachtergrond. Waar ik één van mijn

eerste presentaties heb mogen geven. Waar ik heb geleerd te

denken over politiek en maatschappij. Waar ik heb leren spreken

voor een publiek. Waar ik werd aangemoedigd en een duw in de

rug kreeg om te denken en te spreken.

“Het meest revolutionaire wat je kunt doen is luidkeels

verkondigen wat er op dit moment aan het gebeuren is.”

(Rosa Luxemburg)

2


Wat gebeurt er op dit moment?

Wat kunnen wij daarvan leren?

Het coronavirus raast als een dolle over de wereld heen. Bijna 3

miljoen mensen zijn besmet, bijna 200.000 mensen overleden in

meer dan 200 landen. Een biologisch massavernietigingswapen.

Het coronavirus heeft ook ons land getroffen. Waar begin februari

onze regering nogal laconiek reageerde werd vrij snel daarna de

ernst van de crisis duidelijk en zijn serieuze maatregelen getroffen

om de crisis te overkomen.

Nu worden tientallen miljarden vrijgemaakt om de gevolgen van

de crisis op te vangen. Het IMF en CPB voorspellen een diepe

economische crisis.

In het meest kapitalistische land ter wereld, de VS, is de situatie

nog schrijnender vanwege het groot aantal onverzekerden en

de hoge kosten die mensen voor zorg moeten betalen. Terwijl

ontwikkeling van het vaccin cruciaal is, is op de bijdrage aan de

Wereldgezondheidsorganisatie gekort door de VS.

Er is momenteel een overvloed aan bommen, granaten en permanente

oorlog in de wereld. Maar een schrijnend tekort aan

mondkapjes, vaccins en preventieve maatregelen.

3


De secretaris-generaal van de Verenigde Naties, António Guterres,

deed een oproep tot een wereldwijd staakt-het-vuren. Dat is

geblokkeerd door de VS en Rusland in de Verenigde Naties.

Het virus raakt iedereen maar de allerarmsten betalen de hoogste

prijs. De bewoners in de sloppenwijken in India, migrantenwerkers

en de mensen die leven in oorlog, kunnen fysiek simpelweg

geen anderhalf meter afstand houden.

De geopolitieke strijd tussen de VS en China is opgelaaid. Terwijl

internationale samenwerking juist nu nodig is. Nederland neemt

als eigen land eerst houding aan in de EU. En Rusland en Cuba

zetten hun beste beentje voor door de Italianen als eerste te

helpen.

Door de gezondheidscrisis hebben we plots frontliniemedewerkers.

De publieke sector is vitaal gaan heten. Ironisch genoeg jarenlang

verwaarloosd door neoliberalen vanwege de heilige graal

van de markt, bezuinigingsfetisjisme en dito economische rekenmodellen.

We zitten nog midden in de crisis. Wat gaat komen kan ik niet

zien. Maar we kunnen al wel vaststellen dat niet de miljonairs,

multinationals of aandeelhouders ons door de crisis helpen maar

overheden. Dat niet bezuinigen op de publieke sector onze redding

is, maar investeren.

4


820 miljoen mensen gaan iedere dag met honger naar bed. 135

miljoen mensen zijn aangewezen op voedselhulp. Voor Afrika en

het Midden-Oosten dreigt nog meer honger als gevolg van de

pandemie. Zonder ingrijpen zal het aantal mensen in de wereld

dat voedselhulp nodig heeft verdubbelen. Vooral mensen in conflictgebieden

en in vluchtelingenkampen dreigen dood te gaan.

Miljoenen mensen.

Maar er is meer dan genoeg voor iedereen. Volgens OXFAM

NOVIB bezitten zo’n 2000 miljardairs meer dan 4,6 miljard mensen

op aarde. Dat is 60% van de wereldbevolking. Bijna de helft

van de wereldbevolking leeft nog steeds van minder dan $5.50

per dag. Een economie die werkt voor de machtigen op aarde.

Dat is ook wat nu aan de hand is. Vooral voor de machtigen die

zich sterke mannen wanen. Die weer ritselen voor andere sterke

mannen. En vrouwen achterstellen. Vrouwen worden achtergesteld

in het kapitalisme. De kapitalistische economie is seksistisch.

Terwijl meisjes en vrouwen veel werk verrichten, krijgen ze er niet

voor betaald. Terwijl vrouwen de grootste klappen vangen van

de crises, hebben zij de minste zeggenschap. Al helemaal in de

armste landen. In de landen die ook zijn volgestopt met schulden.

De geglobaliseerde voedselketen en handel dragen niet alleen bij

aan voedselonzekerheid en tekorten maar ook aan ongelijkheid

en de klimaat- en ecologische crisis. Arme landen blijven arm

omdat ons land een paradijs is voor grote bedrijven die wel

5


profiteren van de rijkdom die landen te bieden hebben maar

weigeren belasting af te dragen.

Nederland moet net als andere landen komen tot eerlijke

handel. Waarbij lokale gemeenschappen, mensenrechten, natuur

en klimaat voorop worden gesteld. Het hyperkapitalisme voedt

de opkomst van autoritaire leiders zoals Trump, Bolsonaro en

Erdogan. Maar ook futiele conservatieve figuren zoals made in

Holland Thierry Baudet doen een duit in het zakje. Een grote bek.

Zo veel mogelijk verdienen. Zo min mogelijk belasting betalen is

de beloning.

Terwijl het geld bij de superrijken tegen de plinten klotst worden

de lasten op mensen die wel werken voor hun geld afgewenteld.

En wordt een hypotheek genomen op toekomstige generaties.

In Nederland zijn er werkende armen, arme kinderen en onzekere

jongeren. Kennis, macht en inkomen is geconcentreerd in

handen van een steeds kleinere groep mensen.

Dat ondermijnt de democratie. Dat ondermijnt het collectief. De

helft van de Nederlanders heeft geen vermogen. Een hele kleine

groep van 10% heeft 62% van het vermogen in handen.

Terwijl arbeid steeds zwaarder wordt belast, krijgt kapitaal steeds

meer vrij spel. Meer ongelijkheid, meer onzekerheid, meer gevoelens

van onveiligheid. Zie hier de speelruimte die rechts-radicalen

en populisten hebben.

6


Eerlijk zou zijn om deze verhoudingen om te draaien. Door miljonairs,

multinationals en aandeelhouders de crisis te laten betalen.

Door miljonairs veel meer en mensen die echt werken veel minder

te laten betalen. Zodat de politiek en economie eerlijk wordt

en werkt voor velen.

Te beginnen met het verhogen van het wettelijk minimumloon

naar veertien euro per uur voor miljoenen mensen in Nederland

die op de rand van armoede leven. Die werken maar toch niet

kunnen leven. Deze door de vakbond FNV gevoerde campagne

tegen ongelijkheid verdient brede steun. Lang leve de arbeid. Wereldwijd.

Lang leve 1 mei.

Een eerlijk loon kan ook bijdragen aan bescherming van natuur en

milieu. De snelle opwarming van de aarde is één van de grootste

bedreigingen voor mensen. De natuur wordt slecht behandeld en

raakt op drift.

Ondanks de ondertekening van de overeenkomst in Parijs om

de opwarming van de aarde te beperken tot 1.5°C neemt de

wereldwijde uitstoot nog steeds toe. Smeltende ijskappen, ontbossing,

natuurrampen, biodiversiteit die verloren gaat.

De klimaat- en ecologische crisis kan aangepakt worden. Onlangs

pleitten 170 wetenschappers ervoor de coronacrisis aan te grijpen

om eindelijk stappen te zetten. Zij pleiten voor kwijtschelding

van schulden waarmee de rijke landen werknemers en arme lan-

7


den hebben opgezadeld. Ook zouden volgens deze wetenschappers

vervuilende industrieën niet langer beloond moeten worden

met subsidies maar zou een economie ingericht moeten worden

die werkt voor velen. Geen miljarden subsidie aan de fossiele olieen

gasindustrie maar investeringen in de transitie naar een duurzame

economie met groene banen en een betaalbaar huis voor

iedereen.

Klimaatpolitiek dient hand in hand te gaan met bestrijding van de

ongelijkheid en democratisering van de economie. Geen biomassacentrale’s

meer tegen de wil van plaatselijke gemeenschappen

maar lokale energiecoöperaties. Geen hoge energierekeningen

voor de mensen met de laagste inkomens maar op ieder dak een

zonnepaneel.

Naast de klimaatcrisis is ook de nucleaire- en atoomcrisis een

enorme bedreiging voor de mensheid. Atoomwetenschappers

hebben dit jaar de doomsday clock vooruit gezet van twee voor

twaalf naar 100 seconden voor twaalf. De dreiging is vergelijkbaar

met de gevaarlijkste periodes uit de Koude Oorlog.

In plaats van ontwapening jagen regeringen elkaar op voor steeds

meer militaire uitgaven. De teller staat inmiddels op 1900 miljard

dollar. Daarbij niet meegerekend de modernisering van kernwapens

van alleen grootmacht Amerika al voor 1000 miljard dollar.

De sterke mannen wedijveren om militaire en economische dominantie

te behouden. Dominantie over grondstoffen, over regio’s

8


en over de winsten voor het kapitaal. Dit modern imperialisme

verdient geen steun. Ook niet onder de noemer van steun geven

aan ‘de strijd tegen het terrorisme’.

Terwijl na de val van de muur en een einde aan de sovjets we

het paradijs op aarde zouden krijgen, hebben we al decennia te

maken met permanente oorlogsvoering. Het midden-oosten ligt

in puin, er worden nieuwe oorlogen voorbereid. Op Afrika wordt

neokoloniaal beleid toegepast. Het extremistisch geweld neemt

toe en Europa maakt zich klaar voor een nieuwe ronde Koude

Oorlog en militarisering.

Als wij vredespolitiek niet afdwingen wordt keer op keer gekozen

voor politiek met de wapens. Voor nieuwe kernwapens, voor

steun aan dictators wereldwijd wanneer ze bereid zijn mee te

werken aan het versterken van de eigen belangen.

Mensenrechten komen zo steeds weer op de laatste plaats te

staan. Volksopstanden voor sociale rechtvaardigheid worden

neergeslagen. Vluchtelingen en migranten aangewezen als zondebokken.

Het is aan ons om op te staan tegen de oorlogspolitiek, militarisering

en het imperialisme aan te klagen. Hier moeten we verantwoordelijkheid

voor durven nemen. Wie legt anders verantwoordelijkheid

af voor doden en gewonden in een oorlog?

Wie is eerlijk over wat oorlog betekent?

9


In de paar jaar dat ik nu woordvoerder Buitenlandse Zaken ben

heb ik een aantal dingen geleerd. Dat buitenlandpolitiek aan elkaar

hangt van hypocrisie, eigenbelang en imperialisme. Dat deelname

aan missies altijd gepaard gaat met leugens.

Dat was zo met politieke steun van Nederland aan de Irak oorlog.

Met de inmiddels negentien jaar durende oorlog in Afghanistan

en ook met de strijd tegen ISIS in Irak en Syrië.

Waar het doel was terroristen te bestrijden, zijn jihadisten gesteund

door Nederland in Syrië. Waar het de bedoeling was geen

burgerdoden te maken, of tenminste het parlement hierover te

informeren, is jarenlang gelogen over één van de dodelijkste Nederlandse

bombardementen ooit. Leugens die aan het licht zijn

gekomen door journalisten, mensenrechtenorganisaties en ngo’s

en jarenlange inzet van een handvol volksvertegenwoordigers.

Dat is niet eerlijk. En al helemaal geen eerlijke politiek. Dus laten

we dit jaar stilstaan bij 75 jaar vrijheid. Maar ook bezinnen op de

permanente oorlog die elders nog altijd in onze naam wordt gevoerd.

Wanneer we 75 jaar vrijheid herdenken, laten we dan ook

stilstaan bij de imperiale oorlog die in onze naam, werd gevoerd in

Indonesië, direct na de bevrijding. Wanneer we 75 jaar vrijheid en

veiligheid vieren, zullen we bezinnen op nieuwe oorlogen die op

de loer liggen. Wanneer we 75 jaar vrijheid vieren, laten we dan

opkomen voor eenieders vrijheid de komende 75 jaar. Zodat de

wereld beter wordt. Zodat we nog 75 jaar in vrede en veiligheid

kunnen leven.

10


Hoe pijnlijk is het dat in het jaar waarin we 75 jaar vrijheid vieren,

aan de randen van Europa duizenden mensen als beesten klem

zitten. In overvolle vluchtelingenkampen. Misbruikt door politiek

leiders voor eigen politiek gewin. De Turkijedeal, ontschepingsplatforms,

prikkeldraad en muren, niets is de huidige generatie leiders

te gek om mensen te weren.

Alleen geldt hier het eenvoudige principe: als mensen geen eten

hebben, dan komen ze het halen. Als mensen worden bestookt

met bommen, dan slaan ze op de vlucht. Als landen worden leeg

geroofd, als vuile deals worden gemaakt met dictators, dan betaalt

de bevolking daar een prijs voor. De velen, niet de enkelen. Wij.

Niet alleen zij. Iemand die dit op voortreffelijke wijze beschrijft in

haar boek ‘Niemand wil ze hebben’, is Linda Polman. Zij onderzocht

hoe vluchtelingen vaak door toedoen van diezelfde Europese

leiders door oorlog en massale wapenleveranties worden

verdreven van huis en haard. Zij schrijft:

“De Europese wapenhandel bestaat als een ecosysteem in de

wereld van vluchtelingenproducerende landen. Vanaf de eeuwwisseling

exporteerden EU-lidstaten naar schatting voor meer

dan 100 miljard euro aan wapens naar het Midden-Oosten en

Noord-Afrika. Ze worden gebruikt en hergebruikt in conflicten die

miljoenen vluchtelingen veroorzaken. [...] Diezelfde wapenindustrie

verdient vervolgens aan de mensen die vluchten voor de Europese

kogels door de techniek voor bewaking van grenzen en detentiecentra

te leveren.’”

11


Ook Nederlands staat in de top tien wapenexporterende landen.

Ook al gelden voor een aantal landen na zware parlementaire

druk, restricties. Nederland loopt braaf achter de VS en NAVO

aan met permanente oorlogsvoering, sluit deals met dictators en

verkoopt wapens aan diezelfde landen.

De vluchtelingencrisis is onderdeel van de grotere crisis van het

kapitaal. En staat niet op zichzelf. Vluchtelingen zijn mensen. Mensen

die het slechter hebben dan wij. In plaats van hen te verketteren

of te weren, moeten we het systeem dat vluchtelingen

produceert aanklagen en veranderen.

Met 75 jaar vrijheid in het achterhoofd, de geschiedenis kennende,

is meeveren met radicaal-rechtse zondebokpolitiek geen optie.

Wie niet wil dat mensen vluchten, moet hen voeden, niet bestoken

met bommen. Wie niet wil dat mensen het komen halen bij

de miljonair of in de rijke landen, moet geen muren bouwen maar

belasting betalen. Bouw muren voor het vernietigende kapitaal

maar bruggen voor mensen. Beteugel het geglobaliseerde kapitaal

dat zo verwoestend werkt op de mensheid. Sluit niet uit, de mens

die racisme en uitsluiting aanklaagt, maar sluit racisme uit. Strijd

voor gelijke rechten en plichten, zonder te wijzen naar de ander.

De velen kunnen het winnen van de enkelen. Als we ons niet

laten verdelen.

Het is nu weer crisis. Iedere crisis wordt aangegrepen om de gevestigde

belangen te verzekeren zoals Naomi Klein in the Shock-

12


doctrine haarfijn aantoont en ook nu weer voor waarschuwt.

Dat was zo na de financiële crisis. Dat zal na de coronacrisis niet

anders zijn. Dus moeten we juist nu durven dromen, durven strijden

en durven eisen sociale rechtvaardigheid voor iedereen. Weg

met de barbarij! Op naar een rechtvaardige samenleving. Een

samenleving waarin mensen mogen dromen. Een samenleving

waarin menselijke waardigheid voorop staat. Waarbij niet langer

het kapitaal, de winsten of particuliere belangen centraal staan

maar een politiek die werkt voor de velen.

Een politiek die toewerkt naar een maatschappij waarin alle

mensen vrij zijn van onderdrukking, uitbuiting en vervreemding.

Een maatschappij vrij van armoede, oorlog en racisme.

Daarvoor is om te beginnen nodig, verwerping van het neoliberalisme,

duidelijke politieke eisen voor en door velen. Een eerlijke politiek en

economie die werkt voor de velen. Een politiek die afstapt van dwingende

neoliberale rekenmodellen en spreadsheets maar de mens en

liefde voor de mens, natuur en milieu voorop stelt. Niet van bovenaf

opgelegd maar van onderop opgebouwd.

Radicaal democratisch.

Internationaal. Niet alleen in ons land maar overal ter wereld.

Eerlijke politiek begint bij de basis. Bij mensen.

Bij de liefde en verbeelding voor een beter leven voor velen in de

wereld.

Leven als ging je nooit dood.

13


Referenties

Yasama Dair, Nazim Hikmet, vertaling: Wim van den Munkhof

Oxfam, Time to care, januari 2020

WRR-verkenning, Hoe ongelijk is Nederland? Een verkenning van de

ontwikkeling en gevolgen van economische ongelijkheid, 2014

Food and Agriculture Organization of the United Nations, the State of

Food Security and Nutrition in the World, 2019

Trouw, Manifest van 170 wetenschappers: het is een blunder als we

niet groener uit de coronacrisis komen, 11 april 2020

SIPRI, Trends in World Military Expenditure, 2019, 27 april 2020

Linda Polman, Niemand wil ze hebben, 2019

FNV. Voor 14 campagne, www.voor14.nl

14


15


Jacobus Jan (Koos) Vorrink

Vlaardingen, 7 juni 1891 – Amsterdam, 19 juli 1955

16

Fotocredit: Wim van der Ende


De Koos Vorrinklezing

De Koos Vorrinklezing wordt elk jaar op 1 mei uitgesproken in

het Koos Vorrinkhuis te Lage Vuursche, een van de 13 natuurvriendenhuizen

van het Nivon. Het thema van elke lezing is de

actuele stand van zaken in de linkse beweging. De spreker wordt

nadrukkelijk gevraagd in zijn of haar verhaal voorstellen te doen

voor de toekomstige agenda van de linkse beweging.

Op 1 mei 2017 is de eerste Koos Vorrinklezing uitgesproken

door Jan Pronk. De tweede lezing in deze reeks werd in 2018

uitgesproken door Dr. Kathlijne Buitenweg. De derde lezing werd

in 2019 uitgesproken door Merijn Oudenampsen. De vierde

lezing werd in 2020 uitgesproken door Sadet Karabulut.

De Koos Vorrinklezing wordt elk jaar in digitale en gedrukte

vorm uitgebracht onder de titel De Wilde Roos. De digitale

versie is te vinden via https://nivon.nl/de-wilde-roos/

Een programmacommissie bereidt de jaarlijkse Koos Vorrinklezing

inhoudelijk voor en organiseert in de loop van het jaar

meerdere bijeenkomsten rond het thema van de lezing. Heeft

u interesse en wilt u meewerken in deze programmacommissie

meldt u dan per email aan: vz.koosvorrink@nivon.nl

17


Koos Vorrinklezing 2020

Uitgesproken door

Sadet Karabulut

Leven als ging je nooit dood is in de vorige

eeuw geschreven door Nazim Hikmet maar

spreekt nog altijd tot de verbeelding. De

verbeelding is dat we naar elkaar kijken,

naar elkaar omkijken, én elkaar zien. Ik

zeg verbeelding omdat ontmenselijking,

vervreemding en ont-heemding aan de orde van de

dag zijn. Waardoor we vaak bezig zijn met overleven.

Maar niet altijd met leven alsof we nooit dood gingen.

Dank dat het NIVON mij de kans heeft geboden de

Koos Vorrinklezing uit te spreken. Het NIVON waar

ook ik een beetje gevormd ben in de huizen. Waar ik

vroeger via DIDF actief was voor de emancipatie van

arbeiders met een migrantenachtergrond. Waar ik één

van mijn eerste presentaties heb mogen geven. Waar ik

heb geleerd te denken over politiek en maatschappij.

Waar ik heb leren spreken voor een publiek. Waar ik

werd aangemoedigd en een duw in de rug kreeg om te

denken en te spreken.

NIVON NATUURVRIENDEN NEDERLAND I WWW.NIVON.NL

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!