VVAMagazine 2022 01
Januari 2022, een nieuw jaar, een nieuw begin… en dit jaar ook een nieuwe look voor ons VVA-magazine. Dit magazine heeft als thema “anders zijn”. De verhalen van Nadia, Farida, Sherin, Loubna en Siham tonen ons dat anders zijn en autisme in andere culturen eigenlijk niet anders is dan in de Vlaamse cultuur. Ze vertellen over eenzelfde zoektocht naar een diagnose, naar begrip in hun omgeving, naar hulp, naar ondersteuning, naar ervaringen delen met lotgenoten. Hoe hun religie naar beperkingen kijkt, zorgt ervoor dat ze zich gesterkt voelen: “Een beperking is een geschenk waarvoor je zorg moet dragen en als je dat goed doet, opent dit de Poorten van de Hemelen voor je.” Verder vind je in ons magazine wat meer nieuws over ons project rond Autismevriendelijke Gemeenten en Steden, de sterkmakers in autisme stellen zich voor, Participate vertelt over de nieuwe tool Dynamo waarmee je je energiebalans in kaart kan brengen, Liesbeth brengt haar autisme in beeld… en last but not least, Tiny neemt met een fantastisch mooie tekst afscheid van haar vaste rubriek “Tiny Gaat”. Je vindt ook alle informatie in verband met onze VVA-activiteiten van voorjaar 2022 in het midden van dit magazine.
Januari 2022, een nieuw jaar, een nieuw begin… en dit jaar ook een nieuwe look voor ons VVA-magazine.
Dit magazine heeft als thema “anders zijn”. De verhalen van Nadia, Farida, Sherin, Loubna en Siham tonen ons dat anders zijn en autisme in andere culturen eigenlijk niet anders is dan in de Vlaamse cultuur. Ze vertellen over eenzelfde zoektocht naar een diagnose, naar begrip in hun omgeving, naar hulp, naar ondersteuning, naar ervaringen delen met lotgenoten. Hoe hun religie naar beperkingen kijkt, zorgt ervoor dat ze zich gesterkt voelen: “Een beperking is een geschenk waarvoor je zorg moet dragen en als je dat goed doet, opent dit de Poorten van de Hemelen voor je.”
Verder vind je in ons magazine wat meer nieuws over ons project rond Autismevriendelijke Gemeenten en Steden, de sterkmakers in autisme stellen zich voor, Participate vertelt over de nieuwe tool Dynamo waarmee je je energiebalans in kaart kan brengen, Liesbeth brengt haar autisme in beeld… en last but not least, Tiny neemt met een fantastisch mooie tekst afscheid van haar vaste rubriek “Tiny Gaat”.
Je vindt ook alle informatie in verband met onze VVA-activiteiten van voorjaar 2022 in het midden van dit magazine.
- No tags were found...
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
VVA MAGAZINE - WINTER 2021 VVA MAGAZINE - WINTER 2021
het morgen wel doen’ … maar uiteraard wordt
die ‘morgen’ heel vaak uitgesteld en vaak komt
deze ‘morgen’ er nooit.
Een namiddag naar Aanbeeld vzw gaan, een
superleuke middag hebben, creatief zijn,
eens kunnen babbelen met de anderen, dat
is iets waar ik elke week weer naar uitkijk. Na
een middag schilderen is het op de terugreis
alweer uitkijken naar de volgende maandag.
Alleen brengt dit ook zoveel ellende mee de
dagen nadien. De stress, de angst, de spanning
van het openbaar vervoer (de trein of de bus)
vergt al zoveel energie dat ik achteraf meestal
wel een dag in bed lig om te bekomen.
Zowel de heenweg als de terugweg is hetzelfde
traject, maar toch is de spanning van zo’n
gekende weg niet altijd minder. De momenten
van het ‘vrolijke’ konijn koester ik dan ook. Zelf
heb ik ook nog een chronische aandoening
waardoor ik elke dag pijn heb, dus dat is dan
nog eens een extra last om te dragen. Sommige
dagen lukt me echt niets, zelfs niet om thuis
een potlood vast te nemen om iets te schetsen.
Het enige lichtpunt van de week, die middag bij
Aanbeeld vzw, wil ik dan ook niet meer missen.
Voorlopig neemt het blauwe konijn in mij gelukkig
nog de bovenhand op die dagen.
Ik heb ook nog een tweede werk toegevoegd
namelijk “ I’m here human”. Dit is een zelfportret,
geïnspireerd op mijn kat die er altijd is als ik
thuiskom. Hij weet perfect wanneer ik een slechte
dag heb, een dag gewoon rust wil of een dag
gewoon veel pijn heb en in bed blijf. Het is ontzettend
leuk als je een slechte dag ook kan delen
Liesbeth:
creatief • expressief kunstenaar • kattenvriend
poëzie • abstracte kunst • illustrator • Aanbeeld
vzw Mechelen • SLE lupus • psoriasis arthritis
Instagram kunstenaar (@liesbethsartlife)
met iemand. Iemand die niets zegt, maar die je
wel laat voelen dat hij er is en bij je wil zijn. Mijn
kat heeft ook zijn slechte dagen, dagen waarop
hij gewoon rust wil. Het is gewoon ontzettend
leuk om steeds wat purrrr liefde te voelen, als je
zelf niets meer kan doen of je rust moet nemen.
Hierbij hoort ook nog een gedichtje:
I’m here human
Here i am always waiting
Waiting for you to come back
Waiting here to chear you up
Waiting for you to make you feel better
Waiting for you to purr
Waiting because i know you had a bad day
Waiting to cuddle together
Waiting for my paws to touch you
Waiting to sleep next to you
Just waiting for you
As you know
I’m always here my human
Oethman,
het middelpunt
van mijn leven
Mijn broertje, Oethman, werd in 2013 geboren. Ik was toen 16
jaar oud en had eerder dat jaar al besloten om mijn school af te
maken via thuisonderwijs. Hierdoor was ik enorm betrokken bij de
opvoeding van Oethman. Omdat het Nederlands van mijn ouders
beperkt is, ging ik altijd mee naar afspraken en regelde ik de
meeste administratieve zaken.
De diagnose
Ik ging dus ook mee naar de
afspraken van Kind & Gezin.
Bij de laatste afspraak rond 18
maanden gaf de consulente
aan dat Oethman zijn ontwikkeling
toch wel trager liep. Hij
stapte nog niet en gebruikte
nog geen woorden behalve
‘mama’ en ‘papa’. We kregen
een extra afspraak rond twee
jaar, maar ook toen was het
niet veel beter. Dit was het begin
van het lange en moeilijke
parcours van zes jaar tot nu.
Oethman zijn diagnose werd
officieel gesteld in januari
2016 bij UKJA. Mijn ouders
hadden veel moeite om dit te
begrijpen omdat ze als eerste
generatie Marokkanen geen
idee hadden wat autisme was
of betekende. Lichamelijk is
hij perfect in orde en na 3
gezonde dochters te hebben
opgevoed, was het moeilijk
om te horen en te vatten dat
hij nooit ‘normaal’ zal zijn.
Hierdoor werd het ook steeds
meer mijn verantwoordelijkheid
om voor Oethman te
zorgen. Ik nam alles op mij
zodat Oethman toch volledig
ondersteund kon worden
en alles kon hebben om zo
18
19