17.01.2022 Views

VVAMagazine 2022 01

Januari 2022, een nieuw jaar, een nieuw begin… en dit jaar ook een nieuwe look voor ons VVA-magazine. Dit magazine heeft als thema “anders zijn”. De verhalen van Nadia, Farida, Sherin, Loubna en Siham tonen ons dat anders zijn en autisme in andere culturen eigenlijk niet anders is dan in de Vlaamse cultuur. Ze vertellen over eenzelfde zoektocht naar een diagnose, naar begrip in hun omgeving, naar hulp, naar ondersteuning, naar ervaringen delen met lotgenoten. Hoe hun religie naar beperkingen kijkt, zorgt ervoor dat ze zich gesterkt voelen: “Een beperking is een geschenk waarvoor je zorg moet dragen en als je dat goed doet, opent dit de Poorten van de Hemelen voor je.” Verder vind je in ons magazine wat meer nieuws over ons project rond Autismevriendelijke Gemeenten en Steden, de sterkmakers in autisme stellen zich voor, Participate vertelt over de nieuwe tool Dynamo waarmee je je energiebalans in kaart kan brengen, Liesbeth brengt haar autisme in beeld… en last but not least, Tiny neemt met een fantastisch mooie tekst afscheid van haar vaste rubriek “Tiny Gaat”. Je vindt ook alle informatie in verband met onze VVA-activiteiten van voorjaar 2022 in het midden van dit magazine.

Januari 2022, een nieuw jaar, een nieuw begin… en dit jaar ook een nieuwe look voor ons VVA-magazine.

Dit magazine heeft als thema “anders zijn”. De verhalen van Nadia, Farida, Sherin, Loubna en Siham tonen ons dat anders zijn en autisme in andere culturen eigenlijk niet anders is dan in de Vlaamse cultuur. Ze vertellen over eenzelfde zoektocht naar een diagnose, naar begrip in hun omgeving, naar hulp, naar ondersteuning, naar ervaringen delen met lotgenoten. Hoe hun religie naar beperkingen kijkt, zorgt ervoor dat ze zich gesterkt voelen: “Een beperking is een geschenk waarvoor je zorg moet dragen en als je dat goed doet, opent dit de Poorten van de Hemelen voor je.”

Verder vind je in ons magazine wat meer nieuws over ons project rond Autismevriendelijke Gemeenten en Steden, de sterkmakers in autisme stellen zich voor, Participate vertelt over de nieuwe tool Dynamo waarmee je je energiebalans in kaart kan brengen, Liesbeth brengt haar autisme in beeld… en last but not least, Tiny neemt met een fantastisch mooie tekst afscheid van haar vaste rubriek “Tiny Gaat”.

Je vindt ook alle informatie in verband met onze VVA-activiteiten van voorjaar 2022 in het midden van dit magazine.

SHOW MORE
SHOW LESS
  • No tags were found...

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

VVA MAGAZINE - WINTER 2021 VVA MAGAZINE - WINTER 2021

het morgen wel doen’ … maar uiteraard wordt

die ‘morgen’ heel vaak uitgesteld en vaak komt

deze ‘morgen’ er nooit.

Een namiddag naar Aanbeeld vzw gaan, een

superleuke middag hebben, creatief zijn,

eens kunnen babbelen met de anderen, dat

is iets waar ik elke week weer naar uitkijk. Na

een middag schilderen is het op de terugreis

alweer uitkijken naar de volgende maandag.

Alleen brengt dit ook zoveel ellende mee de

dagen nadien. De stress, de angst, de spanning

van het openbaar vervoer (de trein of de bus)

vergt al zoveel energie dat ik achteraf meestal

wel een dag in bed lig om te bekomen.

Zowel de heenweg als de terugweg is hetzelfde

traject, maar toch is de spanning van zo’n

gekende weg niet altijd minder. De momenten

van het ‘vrolijke’ konijn koester ik dan ook. Zelf

heb ik ook nog een chronische aandoening

waardoor ik elke dag pijn heb, dus dat is dan

nog eens een extra last om te dragen. Sommige

dagen lukt me echt niets, zelfs niet om thuis

een potlood vast te nemen om iets te schetsen.

Het enige lichtpunt van de week, die middag bij

Aanbeeld vzw, wil ik dan ook niet meer missen.

Voorlopig neemt het blauwe konijn in mij gelukkig

nog de bovenhand op die dagen.

Ik heb ook nog een tweede werk toegevoegd

namelijk “ I’m here human”. Dit is een zelfportret,

geïnspireerd op mijn kat die er altijd is als ik

thuiskom. Hij weet perfect wanneer ik een slechte

dag heb, een dag gewoon rust wil of een dag

gewoon veel pijn heb en in bed blijf. Het is ontzettend

leuk als je een slechte dag ook kan delen

Liesbeth:

creatief • expressief kunstenaar • kattenvriend

poëzie • abstracte kunst • illustrator • Aanbeeld

vzw Mechelen • SLE lupus • psoriasis arthritis

Instagram kunstenaar (@liesbethsartlife)

met iemand. Iemand die niets zegt, maar die je

wel laat voelen dat hij er is en bij je wil zijn. Mijn

kat heeft ook zijn slechte dagen, dagen waarop

hij gewoon rust wil. Het is gewoon ontzettend

leuk om steeds wat purrrr liefde te voelen, als je

zelf niets meer kan doen of je rust moet nemen.

Hierbij hoort ook nog een gedichtje:

I’m here human

Here i am always waiting

Waiting for you to come back

Waiting here to chear you up

Waiting for you to make you feel better

Waiting for you to purr

Waiting because i know you had a bad day

Waiting to cuddle together

Waiting for my paws to touch you

Waiting to sleep next to you

Just waiting for you

As you know

I’m always here my human

Oethman,

het middelpunt

van mijn leven

Mijn broertje, Oethman, werd in 2013 geboren. Ik was toen 16

jaar oud en had eerder dat jaar al besloten om mijn school af te

maken via thuisonderwijs. Hierdoor was ik enorm betrokken bij de

opvoeding van Oethman. Omdat het Nederlands van mijn ouders

beperkt is, ging ik altijd mee naar afspraken en regelde ik de

meeste administratieve zaken.

De diagnose

Ik ging dus ook mee naar de

afspraken van Kind & Gezin.

Bij de laatste afspraak rond 18

maanden gaf de consulente

aan dat Oethman zijn ontwikkeling

toch wel trager liep. Hij

stapte nog niet en gebruikte

nog geen woorden behalve

‘mama’ en ‘papa’. We kregen

een extra afspraak rond twee

jaar, maar ook toen was het

niet veel beter. Dit was het begin

van het lange en moeilijke

parcours van zes jaar tot nu.

Oethman zijn diagnose werd

officieel gesteld in januari

2016 bij UKJA. Mijn ouders

hadden veel moeite om dit te

begrijpen omdat ze als eerste

generatie Marokkanen geen

idee hadden wat autisme was

of betekende. Lichamelijk is

hij perfect in orde en na 3

gezonde dochters te hebben

opgevoed, was het moeilijk

om te horen en te vatten dat

hij nooit ‘normaal’ zal zijn.

Hierdoor werd het ook steeds

meer mijn verantwoordelijkheid

om voor Oethman te

zorgen. Ik nam alles op mij

zodat Oethman toch volledig

ondersteund kon worden

en alles kon hebben om zo

18

19

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!