220228 Thema Maart 2022 - Editie Oost Brabant Nr 3

Aan de Ardevoorstraat
We beginnen onze tocht langs de
taalgrens in Ezemaal en stappen
zo verder naar het uiterste punt
van Walshoutem. Ezemaal grenst
aan Neerheylissem, een dorpje dat
tot in de 18de eeuw net als Opheylissem
nog Nederlandstalig was.
In Ezemaal trokken we naar de Ardevoorstraat,
die nu de taalgrens
vormt.
Wij ontmoetten er Danny Laudus
die er altijd heeft gewoond. “In onze
buurt zijn er nooit problemen geweest
tussen Walen en Vlamingen.
Men spreekt aan weerszijden van
de straat gewoon de beide talen.
Vroeger hadden we in de buurt Stationkermis
en daar kwamen even
veel Walen als Vlamingen.”
“Tijdens de eerste lockdown hadden
we in theorie problemen kunnen
ondervinden. Aan de Waalse
kant moesten ze om 22 uur binnen
zijn, aan onze kant om 24 uur. Maar
wie zou dat gecontroleerd hebben?”
lacht Danny.
“De vuilnisophaling, de gasleiding,
de postbodes, alles is netjes gescheiden.
Vroeger zetten we ons
grof huisvuil weleens aan de overkant
van de straat - uiteraard na het
aan de buren gevraagd te hebben -
want aan Waalse kant was dat toen
gratis. Ons water komt wel van Wallonië,
maar de kabeltelevisie van
vroeger was gescheiden. Zo konden
ze aan de overkant, in Neerheylissem,
niet naar vtm kijken.”
“Een groter probleem is dat we hier
in een uithoek van Landen leven en
dat we soms vergeten worden. Omdat
onze straat een sluipweg is voor
wie van Laar en Neerwinden naar
de E40 wil, is ze kapot gereden door
de vrachtwagens. Maar Landen wil
er niets aan doen, omdat Hélécine
volgens de afspraak instaat voor
het onderhoud. In heel Groot-Landen
werd nieuwe asfalt gelegd, hier
dus niet.”
“De Kleine Gete stroomt hier vlakbij
en bij zwaar weer wordt de buurt
weleens geplaagd door overstromingen.
Maar ja, we bevinden ons
op de uithoek”, zucht Danny.
Een pareltje op de
taalgrens
Van Ezemaal stappen we verder
door de velden, tot in Raatshoven
(Racour). Daar werd de taalgrens in
1962 zo vastgelegd dat de treinhalte,
het station van Racour, op grondgebied
van Landen kwam te liggen. Jo
Uytterhoeven maakte van dit oude
station een pareltje op de taalgrens.
“De taalgrens loopt dwars door
onze tuin aan de Racourhalte. Die
tuin was de voormalige stelplaats
van het station met zeven wissels.
Vroeger was de hele site nog Waals
grondgebied en behoorde ze tot
het dorpje Racour. Maar door de
vastlegging van de taalgrens kwamen
het station en twee huizen op
Vlaams grondgebied, in Landen, te
liggen. Aan de overkant van de weg
staat een huis in Vlaanderen, terwijl
de schuur in Wallonië ligt. Dat waren
vroeger twee cafés, logisch bij een
station.”
“Dat het station zo ver van het
centrum van Racour ligt, is ook
logisch. Bij de aanleg van de
spoorlijn waren boeren sceptisch
en wilden ze het spoor - en zeker
het station - zo ver mogelijk van
hun koeien hebben. Het station is
operationeel gebleven voor personenvervoer
tot het einde van
de jaren 1950. Dan werd de lijn 147
Landen-Tamines afgeschaft. Er
rijdt nu nog altijd een bus van Landen
naar Ramillies met hetzelfde
nummer 147. De lijn voor goederenverkeer
bleef wel behouden,
omdat de landbouwmachines van
Saint-Hubert in Orp-Jauche
Reportage Langs de kronkels van de taalgrens 35