Columbus Travel - 50 onvergetelijke roadtrips derde druk
Ontdek de 50 meest onvergetelijke roadtrips buiten de gebaande paden met dit boek van Columbus. Ga op safari in Zambia, trek door Sardinië en ontdek de Australische Outback. Uiteraard weg van de massa, zoals je van Columbus gewend bent. Bestel 'm nu in onze webshop!
Ontdek de 50 meest onvergetelijke roadtrips buiten de gebaande paden met dit boek van Columbus. Ga op safari in Zambia, trek door Sardinië en ontdek de Australische Outback. Uiteraard weg van de massa, zoals je van Columbus gewend bent. Bestel 'm nu in onze webshop!
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
VAN ANDALUSIË TOT ZUID-AFRIKA<strong>50</strong><br />
ONVERGETELIJKE<br />
ROADTRIPS<br />
BUITEN DE GEBAANDE PADEN<br />
VAN DE MAKERS<br />
VAN REISMAGAZINE
26<br />
VERENIGDE<br />
STATEN<br />
DWARS DOOR BIG SKY COUNTRY
27
6 VERENIGDE STATEN DWARS DOOR BIG SKY COUNTRY<br />
'De dag is een vrouw die van je<br />
houdt,’ dichtte Richard Hugo in<br />
Driving Montana. ‘Open.’<br />
Het is nog vroeg wanneer we de nietlullen-maar-poetsen-stad<br />
Billings,<br />
Montana uitrijden. De dag ligt voor<br />
ons, uitnodigend als een schatkaart,<br />
tegelijk uitdaging, belofte en mysterie.<br />
We passeren het braakliggende terrein<br />
van Mossmain, dat ‘The City of the<br />
Future’ had moeten worden, en een<br />
consumentenhangar van het alomtegenwoordige<br />
Walmart; slaan dan bij Laurel<br />
linksaf naar de 212. Het land begint te<br />
golven, in gewezen frontierstadjes lopen<br />
oude ranchers in ten gallon hats en aan<br />
de horizon doemen de Beartooth Mountains<br />
op, waaruit de zwarte tand van<br />
Granite Peak steekt. De banden verslinden<br />
de mijlen en de classic<br />
rock blaast uit de boxen.<br />
We zijn asfaltcowboys en<br />
we zijn onderweg.<br />
Ruimte<br />
Het lijkt of Amerika<br />
speciaal is aangelegd<br />
voor de auto, maar in een<br />
dunbevolkte staat als deze<br />
kom je soms verder door<br />
te paard te gaan, wat we<br />
in Red Lodge besluiten te<br />
doen. Met gids Brad Edward en wrangler<br />
Heidi Stevens, die tot voor kort bij de<br />
rechtbank werkte en geen dossiermap<br />
meer kon zien, trekken we het achterland<br />
in. Gelukkig hebben we dociele rijdieren<br />
toebedeeld gekregen: ik een middenklasser<br />
met de naam Sabre, fotograaf Stijn<br />
een Palomino die de naam Idaho draagt.<br />
Brad oogt stug, zoals een cowboy<br />
betaamt. Ik vraag hem wat hem zo aan<br />
Montana bevalt. Van achter zijn zonnebril<br />
Rijdend door Montana<br />
ontdek je dat achter<br />
elke bocht twee<br />
dingen schuil<br />
kunnen gaan ...<br />
vorst Brad de blakende ver gezichten.<br />
‘Ik hou niet van mensen,’ zegt hij. ‘Of nee,<br />
ik heb geen probleem met mensen. Ik<br />
heb een hekel aan verkeer.’ Ontdooiend<br />
vertelt hij over de tijd dat hij als jonge<br />
missionaris in Colombia woonde, en later<br />
in Utah. Maar Montana, met zijn gevarieerde<br />
natuur, bleef trekken. Vanwege de<br />
ruimte, die ook ruimte in je hoofd maakt.<br />
Tot zijn mobiel het verhaal onderbreekt.<br />
Hoofdschuddend: ‘Zo’n aandachts trekker<br />
in je broekzak verziekt toch alles?’<br />
We steken een beekje over, gaan hellingen<br />
op en af. Ik maak me zorgen over beren –<br />
dit is tenslotte Bear Country. Moeten we<br />
geen belletjes aan onze rugzak snoeren,<br />
of berenspray in onze holsters steken?<br />
Ach, zegt Brad, tegen een grizzly richt dat<br />
weinig uit. ‘De stront van grizzly’s klingelt<br />
en ruikt naar berenspray.’<br />
Verderop houden we halt<br />
bij een cirkel van stenen,<br />
die de plek markeert<br />
waar Crow-indianen<br />
ooit hun tipi’s hadden.<br />
De kuil ernaast is een<br />
oude vuurput.<br />
Zo herbergt dit dunbevolkte<br />
land vele eeuwen<br />
menselijke geschiedenis.<br />
Op díé verre piek<br />
onder gingen jonge Crow<br />
initiatierituelen, en in dát dal kwamen de<br />
stammen bijeen voor topoverleg. Voor de<br />
Crow was dit een spirituele plek. En voor<br />
de moderne mens? Brad: ‘Of je nu religieus<br />
bent of niet, het landschap nodigt<br />
altijd uit tot contemplatie.’<br />
Levensverhalen<br />
Rijdend door Montana ontdek je dat<br />
achter elke bocht twee dingen schuil kunnen<br />
gaan: verpletterende vista’s en een<br />
28<br />
GO WEST • Montana, bijgenaamd Big Sky Country, is de op drie na grootste staat van de<br />
VS, maar heeft de op twee na laagste bevolkings dichtheid. De wildwestgeschiedenis wordt er<br />
nog steeds gecultiveerd, en niet uitsluitend omwille van het toerisme.
29
38<br />
NOORWEGEN<br />
Het eerste wat in het oog springt wanneer<br />
je door Noord-Noorwegen reist,<br />
is het drama dat wordt geboden door<br />
de natuur. Het is een gebied van extremen:<br />
de volgens de overlevering door trollen<br />
gehouwen fjorden die zich als duivelstanden<br />
ontworstelen aan de zee, de<br />
eindeloze toendra van het binnenland<br />
en het fameuze licht van de poolcirkel.<br />
Het spektakel van aurora borealis is vooral<br />
in het eeuwige duister van de winter goed<br />
te zien, de dromerige middernachtzon<br />
toont zich wanneer de zonneschijf niet<br />
meer achter de horizon verdwijnt. Maar<br />
zeker zo interessant is de cocktail van mensen<br />
die je hier vindt. Van oudsher is dit het<br />
gebied van de Sami (of Samen), een seminomadisch<br />
volk met een cultuur waarin<br />
het houden van rendieren centraal staat.<br />
De Sami zijn lang onder<strong>druk</strong>t geweest<br />
door de Noren, inmiddels hebben ze meer<br />
mogelijkheden gekregen om de eigen cultuur<br />
te bewaken en hun lot in handen te<br />
nemen. Naast de Sami en de Noren leven<br />
er in de dunbevolkte regio relatief veel<br />
immigranten, onder wie veel gastarbeiders<br />
(hoofdzakelijk Zweden en Polen) en West-<br />
Europese eigenheimers die een nieuw,<br />
minder gejaagd leven zochten. Je komt<br />
hier net als zij naartoe voor de vrede en<br />
rust, de leegte van het landschap. Op zoek<br />
naar de ziel van Noord-Noorwegen − haar<br />
mensen − zakten wij af van Tromsø,<br />
verreweg de grootste plaats in deze contreien,<br />
naar de Lofoten, de eilandengroep<br />
die hét uithangbord van de regio is. Rijd<br />
158
HET LAND VAN ALTIJD LICHT<br />
De natuur<br />
bepaalt het<br />
ritme; niet jij<br />
via route 862 allereerst naar het nabijgelegen<br />
Kattfjord, waar het subliem hiken<br />
is, en pak dan de autoferry naar Senja, het<br />
op een na grootste eiland van Noorwegen.<br />
Vooral de schitterende westkust nodigt<br />
uit tot wandeltochten. In kustdorpjes als<br />
Husøy en Mefjordvær kun je kennis maken<br />
met het plattelandsleven zoals dat enkele<br />
decennia geleden nog in geheel Noorwegen<br />
voorkwam. Via route 84 of (alleen<br />
in de zomer en een stuk korter) de ferry<br />
vanaf Gryllefjord bereik je de Vesterålen,<br />
een ruige eilandengroep die buiten de walvissafari’s<br />
vanuit het plaatsje Andenes ook<br />
vogelsafari’s en strandwandelingen biedt.<br />
Pak de autoferry in Melbu om de Lofoten<br />
te bereiken en ga hier in ieder geval op een<br />
zeekajaktocht door het Trollfjord.<br />
PUUR NATUUR<br />
Het kust van Noord-Noorwegen, hier in<br />
de omgeving van Tromsø, wordt net als in<br />
het zuiden van het land gekenmerkt door<br />
spectaculaire fjorden.<br />
Links, met de klok mee<br />
ON THE ROAD<br />
Het Trollenfjord is een van de mooiste van<br />
Noorwegen: ideaal om een halve of hele dag<br />
met een kajak te ontdekken (geen ervaring<br />
vereist).<br />
Wakker worden in de natuur:met je auto zit je<br />
in Noorwegen altijd op de eerste rang.<br />
159
48 NEDERLAND OPLADEN IN GRONINGEN<br />
BUSJE KOMT ZO Een van de leukste manieren om de verrassende Groningse regio Westerwolde te<br />
verkennen is een elektrisch camperbusje.<br />
Wie naar Groningen afreist, heeft<br />
waarschijnlijk het vizier gericht op<br />
Groningen-Stad of de Waddenkust,<br />
niet op de taartpunt in het zuidoosten<br />
van de provincie, die klem ligt tussen de<br />
grens met Drenthe en Duitsland. Vroeger<br />
lag Westerwolde als een eiland in het<br />
moeras. De mensen op dat ‘eiland’ leefden<br />
een geïsoleerd bestaan en waren sterk op<br />
elkaar aangewezen. Tot op zekere hoogte<br />
is die isolatie nog steeds van kracht. Alleen<br />
dáárom al schuilt er een kern van waarheid<br />
in de claim van de bewoners, die zegt dat<br />
Westerwolde het best bewaarde geheim<br />
van Nederland is.<br />
Op veel plekken ligt het landschap er<br />
nog net zo bij als eeuwen geleden. In<br />
tegenstelling tot veel andere streken in<br />
Nederland, die na 19<strong>50</strong> te maken kregen<br />
met mechanisering en schaalvergroting,<br />
vind je in Westerwolde nog altijd kleine<br />
essen. Op het ene akkertje groeit graan,<br />
op het andere staan aardappels en om de<br />
hoek staat weer iets anders. De natuur in<br />
Westerwolde kreeg een enorme impuls<br />
in 1990. In dat jaar werden de natuurgebieden<br />
in de regio aan elkaar geknoopt<br />
tot één groot lint van ongeveer dertig<br />
kilometer lang: het Dal van de Ruiten Aa.<br />
Het aaneengesloten gebied strekt zich uit<br />
over de oevers van de Ruiten Aa en omvat<br />
een afwisselend landschap met beekdalen,<br />
oude bossen, heidevelden, verscholen vennen<br />
en moerassen en vriendelijke dorpen.<br />
In 2005 besloot de provincie om de beek in<br />
ere te herstellen. Wat voorheen nog recht<br />
moest, mocht toch weer krom. De Ruiten<br />
Aa kreeg niet alleen zijn meanderende loop<br />
terug, maar ook zijn bewoners, waaronder<br />
de bever en de ijsvogel. Volgens kenners is<br />
het Dal van de Ruiten Aa dan ook een van<br />
de mooiste dalen van Europa.<br />
Met stip de bijzonderste manier om dit<br />
deel van Nederland te verkennen: een<br />
elektrisch camperbusje van Evan.<br />
Dit bedrijfje verhuurt vijf e-campers in<br />
meerdere kleuren en uitvoeringen. De<br />
bordeauxrode Volkswagen T2a waarmee<br />
wij rondtoerden komt uit 1971 en heet<br />
Mariquita. Het bereik is 180 tot 200<br />
kilometer. Opladen is simpel en kan bij<br />
praktisch elke laadpaal, en zelfs via een<br />
normaal stopcontact. Gebruik de app<br />
Plugsurfing om een beschikbare laadpaal<br />
te vinden. Zo’n roadtrip in een e-camper is<br />
niet alleen goed voor je mentale toestand,<br />
maar óók voor het milieu− e-campers zijn<br />
schoner en stiller dan fossiele campers. Je<br />
kunt je eigen e-camper voor maximaal vier<br />
personen huren via evan.travel<br />
182
SPANJE ANDALUSIË BUITEN DE GEBAANDE PADEN<br />
49<br />
UITZICHT MET EEN HOOFLETTER U Uitzicht op het lieflijke bergdorpje<br />
Zuheros. • Aan de Costa de la Luz kun je nog een strand voor jezelf hebben.<br />
Vurige flamenco, droomarchitectuur,<br />
eindeloze stranden en tapas bij de<br />
vleet. Voor velen is Andalusië Spanje,<br />
Spanje Andalusië. Het is dan ook verleidelijk<br />
verstrikt te raken in de clichés. Maar<br />
de aantrekkingskracht van de zuidelijkste<br />
Spaanse autonome regio is juist te danken<br />
aan haar ongelooflijke variatie, die keer op<br />
keer tot nieuwe ontdekkingen leidt.<br />
Variatie in landschap − van bekende en<br />
minder bekende costa’s en woestijnen<br />
tot ruige bergen en afgelegen groene valleien<br />
− en variatie in cultuur, van Moorse<br />
architectuur en katholieke processies<br />
tot zigeunermuziek en surfkolonies. Die<br />
culturele verscheidenheid heeft Andalusië<br />
te danken aan haar magneetwerking<br />
op buitenlanders. Alom bekend is dat de<br />
Moren vanuit hier over hun rijk op het Iberisch<br />
Schiereiland, Al-Andalus, regeerden.<br />
Maar misschien nog belangrijker zijn de<br />
kennis, schatten en mensen die de Spaanse<br />
veroveraars vanaf 1492 terugbrachten uit<br />
Amerika. Andalusiërs zijn trots op hun<br />
geschiedenis, maar staan met beide benen<br />
op de grond en in het hier en nu.<br />
Een van de best bewaarde geheimen van<br />
Andalusië is de Ruta del Califato (Route<br />
van de Kalief), de belangrijkste weg tijdens<br />
de Moorse overheersing. Ze verbond de<br />
steden Córdoba, de oude hoofdstad van het<br />
kalifaat, en Granada, zetel van het laatste<br />
Arabische koningshuis op het Iberisch<br />
schiereiland. Je kunt de ongeveer 200 kilometer<br />
lange route volgen via de moderne<br />
autowegen N-432 en N-331, dwars door<br />
het natuurpark Sierras Subbéticas. Hier<br />
liggen in een lieflijk heuvellandschap met<br />
olijf- en wijngaarden vredige witte dorpjes<br />
met dreigende Moorse forten – vanuit de<br />
verte lijken ze op witte dominosteentjes<br />
die over de bergen zijn uitgestrooid. Je<br />
kunt overal naar believen uitstappen. Trek<br />
gerust twee of drie dagen uit om te hiken<br />
of fietsen door dit schitterende gebied.<br />
Onze favoriet in de Sierras Subbéticas is<br />
het dorpje Zuheros, dat in een klief tussen<br />
rotsen is gebouwd en wordt omringd door<br />
olijfgaarden. Een sprookjesachtige ruïne<br />
van een Moorse vesting torent boven de<br />
witte huisjes uit. Neem proviand mee vanuit<br />
het dorpje en rijd of loop vervolgens de<br />
slingerende weg omhoog naar Cueva<br />
de los Murciélagos (grotten met rotstekeningen<br />
uit de steentijd). Stop bij kilometerpaal<br />
2, waar je de auto kwijt kunt,<br />
en zoek een plekje op de helling, met een<br />
onnavolgbaar uitzicht op het dorp en de<br />
omliggende heuvels, vooral met zonsondergang.<br />
183
92<br />
AUSTRALIË<br />
DE NIEUWE PIONIERS<br />
VAN TASMANIË
93
22 AUSTRALIË DE NIEUWE PIONIERS VAN TASMANIË<br />
Zeventienduizend kilometer en 24 uur<br />
heb ik gevlogen om aan de andere<br />
kant van de wereld in de shit te zitten.<br />
Met mijn rechterhand roer ik in de<br />
vroege ochtend door de bruine smurrie,<br />
die misselijkmakend zacht en warm aanvoelt.<br />
Gelukkig heb ik nog niet ontbeten.<br />
‘Hij gaat lekker zo!’ moedigt Alan me aan.<br />
‘Hussel alles maar goed door elkaar!’<br />
De montere zestiger gooit nog een laag<br />
houtsnippers over de poep. Nou ja, strikt<br />
genomen is de bruine drab onder onze<br />
neus geen poep meer.<br />
Na een jaar in een goed<br />
afgesloten bak te hebben<br />
gezeten, zijn de uitwerpselen<br />
van huisdieren compost<br />
geworden. Vrijwel<br />
reukloos, met uitzondering<br />
van de nieuwe laag poep<br />
die Alan en ik nu toevoegen.<br />
Voor Alan is het een<br />
wekelijks ritueel om de<br />
zogeheten humanure bak<br />
te onderhouden. Naar<br />
lichtend voorbeeld van de<br />
Amerikaan Joseph Jenkins,<br />
die sinds de jaren zeventig in een emmer<br />
poept en daarmee een wereldwijde<br />
ecorevolutie heeft ontketend. Het idee<br />
is dat onze eigen uitwerpselen een veel<br />
milieuvriendelijkere optie zijn om onze<br />
landbouwgrond vruchtbaar te houden<br />
dan de industriële mest waarvan de<br />
westerse wereld afhankelijk is. Een beter<br />
milieu begint bij je eigen schijt.<br />
Alan is een van de dozijn ecopioniers die<br />
rondlopen in de Tasman Eco Village, een<br />
kleine gemeenschap van idealisten die<br />
grond hebben gekocht aan een baai in<br />
het zuidoosten van Tasmanië. Het is het<br />
Niets maakt me<br />
gelukkiger dan in<br />
mijn uppie in<br />
de natuur te<br />
zijn, op twintig<br />
kilometer afstand van<br />
mijn naaste buur<br />
prille begin van wat volgens de Israëlische<br />
oprichter Ilan moet uitgroeien tot een<br />
zelfvoorzienend dorp. De moestuinen<br />
en enkele huisjes staan er al, evenals<br />
een gemeenschappelijke keuken en een<br />
ontspanningsruimte: de erfenis van een<br />
vervallen motel met golfterrein dat hier in<br />
de jaren zeventig werd gebouwd. Karen,<br />
ecodorpeling van het eerste uur, vergezelt<br />
mij en fotografe Louise op een rondleiding.<br />
Langs onder andere een bron<br />
waar drinkwater uit wordt gehaald en<br />
weiden waar straks vee<br />
moet grazen.<br />
‘Toen ik over het ecodorp<br />
hoorde, had ik zo mijn<br />
bedenkingen,’ zegt ze.<br />
‘Maar ik nam een kijkje<br />
in 2011 en was meteen<br />
verkocht. Ik heb al dertig<br />
jaar ervan gedroomd in<br />
een ecodorp te wonen. Dát<br />
is hoe we als mensen altijd<br />
hebben geleefd, totdat de<br />
industriële revolutie roet<br />
in het eten gooide. Ik wil<br />
de rest van mijn leven<br />
lichter leven en een hechtere band met de<br />
aarde en mijn medereizigers hebben.’<br />
Stelletje hippies?<br />
Karen is op Tasmanië niet de enige<br />
met die wens. De kleinste Australische<br />
deelstaat, van het moederland gescheiden<br />
door de zeestraat Bass, trekt van heinde<br />
en verre mensen aan die hier een nieuw<br />
leven willen beginnen. Op mijn reis ben ik<br />
vastbesloten enkele van deze mensen te<br />
ontmoeten. Wat beweegt ze naar het eind<br />
van de wereld te verhuizen?<br />
In de Tasman Eco Village krijg ik al deels<br />
94<br />
JE EIGEN ROTS IN DE BRANDING • Castle Rock is een van opmerkelijkste plekken<br />
van Flinders Island. De rots wordt omsloten door bergen en een fraai strandje. De koperrode<br />
vlekken zijn een mossoort en het mooist met zonsondergang, als ze gloeien in het zachte licht.
95
30 PATAGONIË <br />
Veel mensen proberen tijdens hun<br />
reis door het zuidelijke deel van<br />
Zuid-Amerika zoveel mogelijk<br />
bezienswaardigheden aaneen te rijgen.<br />
Ze beginnen in Buenos Aires, bezoeken<br />
de Watervallen van de Iguaçu en de<br />
Perito Morenogletsjer, en pakken dan óók<br />
nog even Patagonië mee. Eeuwig zonde.<br />
Patagonië is een bestemming op zich en<br />
verdient jouw onverdeelde aandacht.<br />
Huur een camper en lever jezelf over aan<br />
de open road. Als je van plan bent om af te<br />
wijken van de doorgaande weg heb je een<br />
4x4 camper nodig. Vooral op de pampa’s<br />
kan het hard waaien. Kies daarom voor<br />
een zogenaamde fold-out camper. Dit is<br />
een pick-up met een uitschuifbaar slaapcompartiment<br />
in de laadbak.<br />
Rijd over de Carretera Austral<br />
De 1240 kilometer lange Carretera Austral<br />
(Route 7), tussen de plaatsjes Puerto Montt<br />
en Villa O’Higgins, is misschien wel de<br />
meest dramatische roadtrip ter wereld.<br />
Het is natuurlijk mogelijk om in drie à vier<br />
weken de hele route af te leggen, maar<br />
na achthonderd kilometer begint alles op<br />
elkaar te lijken. Het is wellicht beter om je<br />
te beperken tot de must-sees: El Chaltén<br />
voor het Fitzroy-gebergte, El Calafate voor<br />
de Perito Morenogletsjer en Torres del<br />
Paine. Trek voor deze combinatie ongeveer<br />
twee weken uit.<br />
Bezoek Torres del Paine<br />
Torres del Paine is niet voor niets zo<br />
populair; het is een speeltuin voor natuur-<br />
124
PURA VIDA<br />
De Carretera Austral is misschien wel<br />
de meest dramatische<br />
roadtrip ter wereld<br />
fotografen. De afwisseling is ongekend.<br />
Je vindt er poema’s en guanaco’s, waanzinnige<br />
wandeltrails, gletsjers en schitterende<br />
meren. De startpunten van het O- en<br />
W-circuit zijn per auto bereikbaar, conaf.cl<br />
Ga wildkamperen<br />
In de nationale parken is off-roading en<br />
wildkamperen niet toegestaan. Maar<br />
daarbuiten wel. Tip: maak voor het zoeken<br />
van een wildkampeerplaats gebruik van de<br />
iOverlander-app. Deze app toont de gpscoördinaten<br />
van unieke natuurplekjes in<br />
de buurt. Aan de oever van een meer<br />
bijvoorbeeld, of in een weide met fruitbomen.<br />
Deel je roadtrip zo in dat je van<br />
kampeerplek naar kampeerplek rijdt,<br />
ioverlander.com<br />
PUUR NATUUR<br />
Eeuwenoude bossen, besneeuwde bergtoppen<br />
en een meanderende rivier; op weinig<br />
plekken is de natuur zo wild als bij El Chaltén.<br />
Deze opname werd gemaakt met een drone,<br />
vanaf Mirador Torre.<br />
Links, met de klok mee<br />
ON THE ROAD<br />
Ventisquero Colgante, een ‘hangende’<br />
gletsjer in Queulat National Park.<br />
Patagonië is het land van de ovejeros,<br />
schapen- of veeboeren.<br />
Een van de vele uitzichten waarop je wordt<br />
getrakteerd als je over de Carretera Austral<br />
rijdt.<br />
Estancia La Criolita, een familieranch.<br />
125