100 jaar Bouter Bouw magazine

1
“Ik ben een timmerman,
geen tovenaar!''

1 2
Voorwoord
Toen ik 20 jaar geleden met mijn bedrijf begon werd ik vrij snel na de start lid van een
netwerkclub, BNI. Wekelijks kwamen we bij elkaar met een groep jonge ondernemers, om zeven
uur ‘s morgens. Elkaar helpen om te groeien was het doel. Bij die club heb ik Hans leren kennen en
we hebben dat jaar heel wat kopjes koffie met elkaar gedronken. De jaren erna zagen we elkaar af
en toe. Geen toeval dat wij beiden onze bedrijven in Leiden Zuid West gevestigd hebben.
Op 1 april 2020 zag ik op LinkedIn een bericht van Hans voorbij komen:
''HET AFTELLEN IS BEGONNEN''
1 april 2022
100 jaar
Dat bericht prikkelde mij en ik heb direct Hans gebeld, de rest is geschiedenis. Samen met hem en
Selma zijn we gestart om na te denken hoe zij dit bijzondere jubileum met familie, vrienden,
klanten, medewerkers en relaties konden vieren. Een mooi feest op 1 april natuurlijk maar ook een
aandenken op papier. Een magazine met verhalen over toen en nu, beelden van het gezin, de
Bouter club en de opdrachtgevers. Een aandenken voor velen.
Het was een eer om het magazine te mogen maken voor dit mooie bedrijf en ik wens hen nog veel
succesvolle bouwjaren toe!
Trudy Kwik

3
Het begin
Op zijn negentiende werd hij directeur,
samen met zijn broers. En dat is hij nu al
dertig jaar, met een mooi aanstaand
jubileum van maar liefst honderd jaar. Hans
Bouter blikt trots terug op hoogte- en
dieptepunten.
Hoe is Bouter Bouw honderd jaar geleden
begonnen?
“Twee jaar geleden ben ik de archieven
ingedoken om dit precies uit te zoeken. Mijn
opa, Henri Cornelis Bouter, is toen samen
met meneer Harteveld een aannemersbedrijf
begonnen. Nu schrijf je je als nieuw bedrijf
bij de Kamer van Koophandel in, vroeger had
je dat niet. De KvK is pas in 1921 in
Rotterdam opgericht en daarna landelijk
uitgerold. Vanaf dat moment heeft elk bedrijf
zich ingeschreven. Vanaf die tijd kan ik dus
alleen documenten vinden. Ik vond onder
andere het kasboek van toen. In 1922 was
mijn opa 32 jaar. Voor die tijd is dat oud, dus
ik ga ervan uit dat hij al veel eerder het
bedrijf is begonnen; waarschijnlijk op zijn
achttiende of negentiende jaar. Maar daar
zijn geen papieren van bewaard gebleven
helaas.”
“Bouter Bouw ben ik niet
alleen, dat is ook iedereen
die hier werkt.''
Wat voor klussen deed opa Bouter?
“Hij deed klussen voor Gemeente Leiden
maar ook bij de mensen thuis. Veel
particulier werk. Als er iets kapot was in een
huis, een deur of een raam bijvoorbeeld, dan
kon hij dat maken. Voor de gemeente
maakte hij bruggen en deed veel
onderhoud.”
Hoe is je vader het bedrijf ingekomen?
“Mijn vader, Hans Bouter senior, moest
versneld het bedrijf in. Mijn opa had
bloedkanker en is in 1965 overleden. Mijn
vader maakte in de avonduren de MTS af, hij
was toen een jaar of negentien. Hij werkte
toen nog eventjes met de compagnon van
zijn vader, maar na een paar jaar stapte
Harteveld eruit. Hij werkte ook lang voor de
particuliere markt, maar heeft ook zakelijke
opdrachtgevers gevonden. Hij begon voor de
Leidse Spaarbank, daar heeft hij veel voor
gedaan. Dat werd later de Nutsspaarbank,
toen de Fortis Bank en uiteindelijk is dat de
ABN AMRO geworden. Voor die klant van
mijn vader heb ik ook lang gewerkt.”
Bouter Bouw is een echt familiebedrijf,
want jij en je twee broers Paul en Ronald
zijn ook het bedrijf ingegaan. Heb jij de
bouw met een paplepel ingegoten
gekregen?
“We zijn opgegroeid in een
ondernemersgezin. Een echt Leids gezin, al
zijn we wel in Valkenburg gaan wonen. Mijn
vader had daar zelf een huis gebouwd. Toen
ik een jaar of zes was, hielp ik al mee in de
werkplaats. Dan ging ik vegen of opruimen.
Ook mijn broers werkten voor de zaak. Ik
vond het leuk, het moet je natuurlijk ook wel
liggen. Toen ik wat ouder was, ging ik met de
timmermannen mee op de bus. Ik wist ook
niet anders dan dat ik van de LTS naar de
MTS zou gaan.”
Je werd vroeg directeur samen met je
broers.
“Dertig jaar geleden, ik was toen negentien,
zijn mijn broers en ik directeur geworden van
Bouter Bouw. Mijn vader is gestopt toen
mijn moeder was overleden aan kanker. In
het logo stond: Bouw, Bouw, Bouw. Drie
keer Bouw dus, verwijzend naar de drie
zoons”

4
Er waren drie directeurs, nu nog maar één.
Hoe is dat gegaan?
“Mijn jongste broer Ronald was directeur,
maar wilde na een tijdje toch voor een
andere carrière gaan. Paul, mijn oudste broer
werkte als uitvoerder. Ik zat net op kantoor
en toen heb ik versneld het stuur
overgenomen. Dat was best even pittig, ik
was erg jong en moest alles nog leren. Paul
was er wel, maar ik moest gewoon de
offertes maken en met klanten in zee gaan.
Terugkijkend was ik eigenlijk gewoon te
jong. We hadden gelukkig al wat vaste
klanten, dat scheelde een hoop.”
Op een moment ben je een andere richting
opgegaan: de zakelijke markt.
“We deden veel particulier werk, maar ik zag
dat we een andere kant op moesten als we
wilden blijven bestaan. Ik ging me focussen
op de zakelijke markt. Mijn broer Paul heeft
in deze tijd ook besloten een andere weg in
slaan, waar hij zijn creativiteit meer in kwijt
kon.
Het bijzondere aan mijn broer is dat hij nu
weer projecten voor Bouter Bouw uitvoert.
Dat zijn meestal de ingewikkelde projecten
waarbij ik zijn expertise van bijvoorbeeld
staalconstructies nodig heb.
Had je als directeur meteen een visie?
“Nee, het was een kwestie van gewoon
doen. Ik werd in het diepe gegooid, het was
overleven. Maar al doende leert men.
Achteraf denk je weleens: dat had ik écht
anders moeten doen. Inmiddels ben ik 48
jaar, dan denk je natuurlijk wel anders over
bepaalde zaken van toen ik in de twintig
was.”
Dan bel ik hem op en zeg ik; “heb je even?”
En inmiddels loopt hij alweer meerdere jaren
op diverse projecten rond. Op Paul kan ik
altijd bouwen en dat is zeer waardevol.''

5
Kon je door die stap naar de zakelijke markt
meer groeien?
“Precies. Ik ben goed in netwerken. We
hadden de Nutsspaarbank als klant. Mensen
die daar werkten gingen soms verhuizen naar
andere bedrijven en daar ben ik achteraan
gaan jagen. Toen kregen we de Konmar als
klant en zijn we supermarkten gaan
verbouwen. Er werd een balie geplaatst door
een interieurbouwer, ik sprak met die
mensen: Dat kunnen wij ook voor jullie doen
hoor. En zo kregen we steeds grotere
klussen. Mijn netwerk is de afgelopen jaren
als een olievlek gegroeid. Diversen retail
merken en winkels kwamen erbij en ook
voor de Gemeente Leiden een enorme slag
geslagen met het verduurzamen van
diversen gebouwen.
Je hebt klanten als Tommy Hilfiger, Isabel
Marant en Calvin Klein. Jullie hebben in de
PC Hooftstraat veel gewerkt en nu in The
Mall of the Netherlands. Hoe kom je aan die
opdrachtgevers?
“Echt netwerken. Het is telkens weer iemand
tegenkomen en vertellen wat je doet. Blijven
jagen en laten zien wat we hebben gemaakt.
Als klanten tevreden zijn, dan verwijzen ze je
weer door naar anderen. Het is veel geven,
maar je krijgt er ook weer veel voor terug.
We maken ook echte kwaliteit. We hebben
hard gewerkt om met zijn allen op een hoog
niveau te komen. Daar ben ik echt trots op.”
Werk je ook veel in Leiden?
“In Leiden kennen veel mensen onze naam
wel. Ons netwerk ligt er minder, dat probeer
ik momenteel te verstevigen. De afgelopen
twee jaar hebben we ontzettend veel voor
Gemeente Leiden gedaan, dat vind ik ook
weer heel erg leuk. We hebben ook een
mooie kledingwinkel gebouwd in de
Haarlemmerstraat.”
Je werkt nu ruim dertig jaar. De honderd
jaar is een mijlpaal. Heb je ook dieptepunten
gehad?
“Die honderd jaar is echt een mijlpaal. Bouter
Bouw is honderd jaar. Bouter Bouw ben ik
niet alleen, dat is ook iedereen die hier nu
werkt en hier heeft gewerkt. Ik sta toevallig
aan het stuur, maar we doen het met z’n
allen. Ook die mooie winkels zijn
hoogtepunten voor me. Dieptepunten horen
er helaas bij. De retail heeft het afgelopen
jaar harde klappen gehad. Dat heeft me flink
wakker geschud, het lag helemaal stil. Ik
probeer daardoor weer terug naar de basis
te gaan. In 2008 kwam de crisis en de bouw
hobbelt er altijd economisch natuurlijk een
jaartje of twee achter aan. Ik heb toen veel
mensen moeten ontslaan. We zijn toen van
tweeëndertig man naar vijftien gegaan. Dat
is me niet in de koude kleren gaan zitten en
heeft me echt pijn gedaan. Ik was er echt
verdrietig van. Het was een zwaar jaar, maar
we zijn er doorheen gekomen. En uiteindelijk
heb ik toch weer mensen naar me toe weten
te trekken en we hebben nu echt zo'n onwijs
leuk team. Daar ben ik supertrots op.”
Je hebt nu vijftien man in dienst. Zijn jullie
een hecht team?
“Ja zeker. Voor de pandemie organiseerden
we twee keer per jaar een feest, meestal
voor het kerstreces en voor de bouwvak. Of
een barbecue in de zomer voor het pand. En
we gaan wintersporten. Dat wilden we al
eerder doen, maar toen brak corona uit. De
ene keer nemen de collega’s hun partners
mee, de andere keer doen we het met dit
clubje alleen. Je merkt dat het een hecht
team is. Een tijdje geleden hadden we vaker
op vrijdagmiddag een borrel, daar zouden we
nu wat meer energie in kunnen steken. Dat
gaat in golfbewegingen.”

Je vader heeft het jubileum net niet meer
meegemaakt.
“Hij is afgelopen jaar overleden op een
respectabele leeftijd van 86 jaar. Sinds hij is
overleden, merk ik hoe trots ik op hem ben
wat hij allemaal gedaan heeft. Ik had het er
onlangs nog met mijn broers over. We
hadden een bijeenkomst met zijn allen want
het huis van mijn vader was verkocht. Het
was een soort van afronding. We haalden
herinneringen op en beseften dat hij ons
gevormd heeft. En ik weet zeker dat hij
supertrots is dat zijn drie zoons hard voor
het bedrijf hebben gewerkt.”
6

7
Het Gezin
Een goedlopend familiebedrijf met een
hardwerkende directeur. Dat kan alleen als je
dat goed geregeld hebt met je gezin.
Echtgenote Selma Jansen - Bouter en haar
zonen Gyan en Zino vertellen over Hans
Bouter.
Eigenlijk heeft Hans dit jaar twee jubilea te
vieren: het honderdjarig bestaan van zijn
bedrijf, maar ook dat hij tien jaar samen met
Selma is. In 2012 leerden ze elkaar kennen en
in 2019 trouwde het stel. Het
huwelijksaanzoek ging op een hele bijzondere
manier: de zonen van Selma regelden dat
samen met Hans. Gyan (15 jaar) vertelt: “Ik
was met Hans op de woonboot en vroeg hem
gewoon: wanneer ga je nou eens met mama
trouwen? Hij reageerde eerst een beetje stug,
maar een half uur later zaten we al naar ringen
te kijken.” Het aanzoek gebeurde in Kroatië,
een land waar het gezin graag komt en waar
Hans vroeger met zijn ouders ook vaak kwam.
“Het was leuk om dat samen te doen, heel
bijzonder. Het heeft ons nog meer
verbonden.”
Het moge duidelijk zijn, Hans heeft een goede
band met de zonen van Selma. Zino (13 jaar):
“We golfen vaak samen. Hij kan het heel goed,
ik leer het van hem. Hans komt vaak bij mij en
mijn broer kijken bij hockeywedstrijden en op
vakantie gaan we vaak duiken. Leuk om dat
samen te doen.” Selma: “Vanaf het moment
dat wij samen waren, heeft Hans heel snel de
vaderrol voor mijn zonen aangenomen. Dat
was mooi om te zien. Hij gaat ook vaak met de
jongens barbecueën. Hij neemt hen mee om
vlees te halen en dan maken ze samen een
hele maaltijd. Daar geniet hij echt van.” Zino
vult lachend aan: “Barbecueën doet hij het
hele jaar, zelfs in de winter. Dan staat hij met
een lampje op zijn hoofd buiten bij de grill.”
Rust in bouwen
Selma weet nog de eerste keer dat Hans haar
het bedrijf liet zijn. “Ik zag zijn bevlogenheid,
zijn passie en zijn trots op zijn mensen. Hij is
een workaholic, ondernemen is echt
topsport.” Ook tijdens vakanties ging het door.
Selma merkt nu wel dat Hans het bewust wat
rustiger aan doet. “Ik heb er alle begrip voor
natuurlijk, het is zijn eigen bedrijf. Maar vooral
uit bescherming heb ik af en toe wel even op
de rem getrapt. Een tijd stond werk bij hem op
de eerste plaats, en het gezin en het genieten
wat lager.
“Wanneer ga je nou eens
met mama trouwen?”
Nu is dat anders. Hij kan echt genieten van
wat er staat. Hij zegt vaak dat hij meer rust wil
inbouwen, ik ben benieuwd of hem dat gaat
lukken, haha. Ik merk dat hij vertrouwen in de
mensen op kantoor heeft en dat hij wat meer
afstand kan nemen. Maar een ondernemer
blijft een ondernemer, hij blijft bezig. Als hij
een plan heeft, dan stippelt hij het helemaal
uit en als hij bijna klaar is dan deelt hij het met
mij. Ik maak de vergelijking weleens met een
marathon lopen. Hans is al bij de finish en ik
moet mijn veters nog strikken.”
De twee wonen boven de zaak. Selma werkt
in het speciaal onderwijs. “Onze werklevens
zijn gescheiden, we hebben dus genoeg
gespreksstof. Ik loop vaak het kantoor binnen.
En Hans vertelt veel over projecten. Als we
door een winkelstraat lopen langs een winkel
die door Bouter Bouw is gebouwd, dan zegt
hij: deze hebben wij gemaakt hè? We kunnen
sowieso geen winkel in zonder dat hij kritisch
ernaar kijkt. Is het licht goed? En de
afwerking?” Samen hebben ze een woonboot.
Hans bouwde die samen met broer Paul. “We
gaan er geregeld even heen, het is heerlijk om
dan helemaal weg te zijn. Even rust. Hans
geniet daar echt van merk ik.”

8
Zorgzaam & betrokken
Getrouwd zijn met een handige man, dat komt
vast goed uit als je klusjes in huis hebt. “Hans
is dan wel op de bus begonnen in het bedrijf,
hij is zelf niet meer van het uitvoeren dus
helaas. Maar hij weet wel heel goed wie hij
moet bellen als we iets in huis te doen
hebben,” lacht Selma. Ze beschrijft hem als
een bescheiden man die niet graag op de
voorgrond treedt. “Hij is heel zorgzaam en
betrokken. Hij staat bijvoorbeeld elke ochtend
de broodjes te smeren voor de jongens en
maakt koffie voor mij. Ik vond hem altijd een
zachte man. Maar toen ik een tijdje op
kantoor werkte, zag ik ook dat hij een
zakelijke kant had. Dat moet natuurlijk ook als
je de directeur bent.''
Achternaam
Gyan en Zino hebben ook de achternaam van
Hans aangenomen. “Toen wij gingen trouwen,
wilden de jongens ook Bouter heten. Dat
moesten we aanvragen bij het ministerie, het is
echt een hele procedure. Sinds september van
het afgelopen jaar is het officieel. En toen we
per post de bevestiging kregen dat Gyan en
Zino vanaf dat moment Bouter als achternaam
hadden, vlogen ze Hans om de nek uit blijheid.
En zo is de cirkel rond.”

9
De broers Bouter
"Trots op Hans, maar ook op
onze vader, moeder en opa"
Hans heeft twee oudere broers: Ronald en
Paul Bouter. De drie broers werden tussen de
houtkrullen geboren. “We hielpen veel mee. Ik
liep vanaf mijn achtste al emmers zand te
sjouwen. Het was leuk en spannend, maar ook
weleens niet want dan wilde je gewoon
spelen,” vertelt Ronald, “het was altijd veel
lachen. Dat is nodig in de bouw en dat is iets
dat ik in mijn huidige bedrijf heb
meegenomen.” Hij omschrijft zijn vader als
een echte vakman en zijn moeder vulde hem
aan. Hij heeft een mooie anekdote over haar:
“Als er een factuur niet werd betaald, dan
belde mijn moeder charmant en volhardend
naar de klant. En er werd meteen betaald. Ze
zei altijd: vliegen moet je vangen met stroop,
niet met azijn. Zonder mijn moeder was er
zeker geen Bouter Bouw geweest.”
Paul vertelt over zijn vader: “Hij heeft me
opgeleid. Hij liep altijd met een tabellenboek,
ik ben blij dat ik tegenwoordig een
rekenmachine kan gebruiken. Hij was een kei
in hoe te handelen als er iets misging.”

10
Gouden team
De broers werden gedrieën directeur toen
vader uit het bedrijf stapte. Ronald vertelt
over die tijd: “We waren jong, eigenlijk te
jong. Toen stonden we er niet bij stil en
was het gewoon een kwestie van doen.
Mijn vader, moeder en opa waren mijn
drijfveren. Ik wilde loyaal aan hen blijven.”
Ronald was veertien jaar directeur, daarna
vond hij het tijd voor iets anders. Hans zat
nog in militaire dienst en door een brief te
schrijven aan de Koningin kon Ronald zo
zijn jongste broer terughalen en opleiden.
Ronald is zich vervolgens gaan omscholen.
“Ik heb nu een bedrijf in het coachen van
mensen in hun persoonlijke ontwikkeling.
Ondernemen doe ik met plezier, dat heb
ik immers van huis uit meegekregen.” Ook
Paul is na verloop van tijd gestopt als
directeur. “Vanwege mijn gezondheid
stopte ik, het gaf me teveel stress. Ik ben
andere dingen gaan doen, maar altijd
betrokken gebleven bij de zaak.” Ook nu
hij gepensioneerd is, werkt hij nog altijd
voor zijn jongste broer. “Als er problemen
zijn, dan word ik ingevlogen. Leuk om te
doen. In al die jaren heb ik natuurlijk de
nodige expertise opgebouwd. Ik voel met
dan ook het beste thuis op de werkvloer,
helemaal als het gecompliceerd is op
technisch en organisatorisch gebied. Dat
houdt me scherp.”
Geef nooit op
De broers zijn trots op hun jongste broer
en de honderd jaar dat het familiebedrijf
bestaat. “Ik ben trots op Hans, maar ook
op mijn vader, moeder en opa. Het is mooi
om te zien hoe Hans de high end-markt
op is gegaan en daarmee het bedrijf heeft
laten groeien. Ik wil het bedrijf bedanken
dat het me leerde dat ik nooit moet
opgeven. ‘Geef nooit op’ dat motto moet
op mijn grafsteen komen te staan. Het
heeft me flink wat gekost, maar ook
opgeleverd.” Paul vult aan: “Ik ben ook erg
trots op de honderd jaar. Weinig andere
bedrijven redden dat tegenwoordig. Ik
ben benieuwd of na Hans het bedrijf kan
worden doorgezet. Dat zou leuk zijn.”
Hij werkt graag met zijn broer. “We
hebben een gave: we kunnen beeldend
communiceren over de telefoon. Ik heb
aan een half woord genoeg en weet
meteen waar hij het over heeft. We doen
ook weleens samen projecten, zoals de
woonboot voor Hans. Privé gaan we met
onze gezinnen op vakantie. Wat dat
betreft zijn we echt een gouden team.”

11
Arie Siera,
&
Peter Selier
Piet Kluivers
Piet Kluivers is wellicht de langst werkende
onderaannemer van Bouter Bouw. In 1986
begon hij zijn bedrijf Kluivers
Projectstoffering en meteen kon hij bij Bouter
aan de slag. Dat was eerst voor Hans senior
en later namen de zonen het over. “Als ze
stoffeerwerk hebben, dan bellen ze ons,”
aldus Piet. Zijn zonen Ed en Peter zitten nu in
het bedrijf, hij is immers 75 jaar en werkt niet
meer. “Ik heb altijd veel waardering voor
Hans, de huidige directeur, gehad. Hij was een
jong broekie die de zaak is gaan leiden. En dat
doet hij perfect. We hebben een goede band
opgebouwd. Ik werk graag voor hem, we
hebben nooit problemen gehad. En het is
altijd gezellig werken met zijn ploeg.”
Piet is voor Bouter Bouw door heel Nederland
geweest en werkte in winkels van Calvin Klein
tot kinderdagverblijven. “Hans belde me eens:
Je moet even zestig meter regelen voor me.”
Is goed, zei ik. Maar het moest morgen, in
Antwerpen en na 16.00 uur. Voor Hans doe je
dat.”
Al 25 jaar werkt Arie Siera van SieraStuc bij
Bouter Bouw. “Dat ging via een andere
onderaannemer. In de bouw gaat het altijd via
via.” Hij werkt er naar zijn zin. “Het is een
Leids bedrijf, dat spreekt me aan als
Leidenaar. Er werken mensen die je kent en
die je mag, daar doe je je best voor.” Hij maakt
lange dagen: vroeg opstaan om 06.00 uur,
materialen halen, dan door naar de locatie en
om 17.15 uur thuis.
“Met de mensen van Bouter is het altijd
gezellig. Vaak is het werk voor langere tijd,
dan trek je twee weken of langer met elkaar
op.” Ook zijn ze tevreden over Arie. “Hans
heeft veel stukadoors gehad, maar blijft bij mij
hangen. Hij is loyaal aan mensen, als je goed
voor hem bent dan is hij dat ook voor jou.
Maar je moet hem niet in de maling nemen.”
"Als je goed voor Hans
bent, dan is hij ook
goed voor jou"
Ook via via kwam Peter Selier van
Schildersbedrijf Eco-Vision bij Bouter Bouw
terecht. “Dat is een grappig verhaal. De
toenmalige secretaresse trainde bij mij op de
sportschool. Ze nodigde me uit voor haar
verjaardag en daar waren ook de drie broers.
We maakten een praatje en zo kwam ik bij
hun bedrijf terecht.” En dat is al 24 jaar
geleden. “Tijd vliegt als je het naar je zin hebt.
Anders was ik wel weg. Ik kan heel goed door
een deur met Hans, ik werk graag voor zijn
bedrijf. Ik schilder woningen, retail, alles is
mogelijk. Voorlopig ga ik nog zo door, tenzij ik
de loterij win.”

12

13
Ernst Barthen
Een echte sparringpartner, zo noemt Hans
zijn goede vriend Ernst Barthen, de eigenaar
van Riool.nl en Huurmaat. De twee werken
samen, dat deed de generatie voor hen ook
al. Ze spreken geregeld af om en privé
bijpraten als ondernemers onder elkaar.
“Ik heb hem bij wijze van spreken geboren
zien worden,” begint Ernst Barthen, “Mijn opa
en oma woonden in Valkenburg, daar
woonden de ouders van Hans ook. Ik speelde
daar veel, vooral met Paul en Ronald maar ook
met Hans.” De families kenden elkaar doordat
het allebei aannemers waren. “Mijn
grootvader was een aannemer. Bij mijn vader
is het bouwen minder geworden, maar
daarvoor hebben ze geregeld samengewerkt.
De generatie daarvoor handelde en wandelde
met elkaar, hoe concreet kunnen we helaas
niet meer vinden in de archieven. Vroeger
waren ze denk ik ook meer concurrenten van
elkaar, ze visten immers in dezelfde vijver. Ik
las dat het bedrijf van mijn opa een
aanbesteding had gewonnen van een
woningbouwvereniging, dan zal Bouter ook
wel hebben meegedaan.”
“Ik hoop nog veel avonturen
met hem te mogen beleven”
Ernst zat ook met de broers op school in
Leiden. Daarna verwaterde het contact, maar
via zijn vorige relatie kregen Ernst en Hans
weer contact. “Toen die relatie overging, ben
ik met Hans blijven omgaan. Contacten
werden steeds beter. We gingen op vakantie.
We werden vrienden en dat werd hechter
toen Selma erbij kwam. En dat is het nog
steeds.”
Sparren
Zakelijk komen ze elkaar tegen. “We zijn
toeleverancier geworden van elkaar: wij
leveren veel spullen aan Bouter Bouw. En
Hans heeft veel verbouwingen voor ons
gedaan, ook mijn eigen huis. Die verbouwing
duurde twee jaar, dat was heel intensief. Veel
dingen zaten tegen, dat is vaker zo als je met
een monumentaal pand te maken hebt. Maar
het is goed gekomen en ik ben erg blij.” De
heren sparren over problemen die ze
tegenkomen. “We zitten met hetzelfde
probleem: de krapte op de arbeidsmarkt. Ik
probeer me erbij neer te leggen, de mensen
zijn er gewoon niet. Ik maak dan een keus om
af te wachten.” Ook het familiebedrijf van
Ernst bestaat al een tijd. “We bestaan net iets
langer dan honderd jaar. We hebben ook
steeds op andere locaties in de stad gezeten
en nu al een tijd op de huidige locatie op de
Hallenweg.”
Rustiger aan
De twee zien elkaar geregeld. “We gaan vaak
samen eten. Daar houden we van. Ik heb
horecaondernemers onder mijn klanten en
vind het niet vervelend om hen te bezoeken.”
Hoe zou hij Hans omschrijven? “Ik zou hem
omschrijven als een gedreven en volhardend
man. Als hij ergens instapt dan gaat hij er
helemaal voor. Nu hij richting vijftig gaat, wil
hij het wat rustiger aan gaan doen. Dat
probeer ik ook, het is wel lastig voor
ondernemers moet ik eerlijk zeggen. Voor
Hans is het verstandig om te doen, hij maakt
lange dagen. Eigenlijk begint hij om 06.30 uur
al, als je niet uitkijkt kan je elke dag werken.”
Nog steeds gaan Ernst en Hans met elkaar op
vakantie, ook met hun gezinnen erbij. “We
kunnen het goed met elkaar vinden en ik
hoop nog veel avonturen met hem te mogen
beleven.”

14

&
15
Jaco van der Kraan
Pascal Kramer
Al 22 jaar werkt Jaco van der Kraan bij Bouter
Bouw. “Ik heb samen met Hans voor zijn
vader gewerkt. Ik ken hem al een lange tijd, hij
was toen zeventien jaar. Zijn vader was toen
de directeur en hij wilde dat Hans het vak
leerde kennen. Hij moest daarom met de
timmermannen mee. Zijn vader zei: ‘Je moet
weten waar je over praat.’ En ik liep toen
stage. Na mijn militaire dienst werkte ik bij
wat andere bedrijven, maar had het niet zo
naar mijn zin. Ik kwam Hans tegen en hij
stelde voor dat ik bij hem kwam werken. Hij
had het bedrijf inmiddels met zijn broers
overgenomen. Zo gezegd, zo gedaan. Ik was
weer terug op het nest.”
Pascal Kramer is bijna dertien jaar in dienst en
daarvoor werkte hij ook al voor het bedrijf. “Ik
ben hier via school terechtgekomen. Ik moest
ervaring opdoen en kwam bij Bouter terecht
voor vakantiewerk. Het beviel goed, want
toen ik weer op school zat werd me gevraagd
of ik hier mijn opleiding wilde doen. Dat heb
ik gedaan en ik ben nooit meer weggegaan.”
De heren zijn beide timmerman en uitvoerder.
Ze werken op locatie bij winkels en kantoren
en de laatste tijd ook particulier werk en doen
daar de aansturing. “Als uitvoerder ben je de
ogen en oren van Hans en de projectleider. Je
zorgt dat alle materialen er op tijd zijn en
iedereen weet wat hij moet doen,” legt Jaco
uit.
Zelfstandigheid
Als je al zo’n lange tijd ergens werkt, dan moet
je het wel naar je zin hebben. “Klopt,” zegt
Pascal, “De sfeer is goed. Hans zorgt goed
voor zijn mensen. Hij kan weleens streng zijn,
maar dat is alleen als het nodig is. Hij is
immers eindverantwoordelijk voor de
projecten.”
Jaco vindt de zelfstandigheid die de
medewerkers krijgen fijn: “Bij andere
bedrijven moet je lang werken om wat
zelfstandigheid te krijgen. Hier bij Bouter
Bouw word je een soort van voor de leeuwen
gegooid. Toen ik begon, vroegen ze of ik m’n
rijbewijs had. Die had ik. ‘Nou, daar staat de
auto,’ zeiden ze. Dan mocht ik met de bus op
pad. Of toen ik negentien was moest ik een
leerling meenemen naar een timmerklus in
Den Haag. Je draait gewoon meteen mee. In
die jaren heb ik wel een band met Hans en het
bedrijf opgebouwd, en met mij ook de andere
collega’s. Daardoor doe je gewoon net een
stapje extra je best.” Hij doelt op de winkels
die koste wat het kost op een bepaalde dag
open moeten gaan. “Als dat gebouw bij wijze
van spreken de dag ervoor instort dan moet je
het gewoon weer opbouwen. Je gaat door tot
het klaar is.”
Het geheim van Bouter Bouw
De mannen zijn trots op het jubileum. Wat
zou het geheim van Bouter Bouw zijn?
Collegialiteit en arbeidsethos, zeggen Jaco en
Pascal. “We hebben een gezellige club
mensen die wat voor elkaar over heeft. Er zijn
mensen die zeggen: 17.00 uur is 17.00 uur,
maar zo zijn wij niet,” aldus Jaco. Pascal: “We
hebben een goede band onderling. We deden
vroeger veel mee aan de Lakenfeesten
“peurbakkentocht”, ik denk dat we die tien
keer hebben gewonnen. Twee weken lang
werkten we met z’n allen na werk nog door
aan onze peurbak. Er waren twee criteria voor
ons: het bier moest mee kunnen en de
barbecue moest passen. Leuk om met z’n allen
aan te werken en daarna lekker te feesten op
de boot.”

Jaco van der Kraan
16
"We hebben wat voor elkaar over"
Pascal Kramer

17
Bas Koets van PRJCT WRKS huurt Bouter
Bouw geregeld als aannemer in als hij een
winkel of restaurant gebouwd wil hebben.
Zoals eentje van Tommy Hilfiger of Calvin
Klein in de Mall of the Netherlands in
Leidschendam. Of een ander high end merk
op de PC Hooftstraat in Amsterdam. “In 2009
leerde ik Hans kennen bij een klus. Toen ik
later een aannemer nodig had, dacht ik
meteen aan hem. Eén plus één is drie. En
sindsdien zijn we partners.”
Wat hem bevalt aan werken met Hans? “We
kunnen goed klootzakken samen, zo noemen
we dat. Hij komt voor zijn belangen op, ik
voor de mijne. En dat is ook goed, begrijp me
niet verkeerd. We zitten immers beide aan
een andere kant van de tafel. We knallen dan
even, maar komen er altijd weer goed uit.”
Hij beschrijft Hans als ‘straight’: “Hij is altijd
duidelijk en windt er geen doekjes om. Dat
vind ik een goede eigenschap. Soms kunnen
we tijdens een bespreking elkaar aankijken
van: hoe gaan we dit oplossen? We begrijpen
elkaar, aan één blik hebben we genoeg.” Ook
privé spreekt hij af met Hans. “We gaan
weleens eten samen. Het klikt gewoon. En we
gaan vrolijk samen door.”
Bas Koets
"We kunnen goed
klootzakken samen"

18
Edwin Bogerd
"Eerlijk en correct"
Edwin Bogerd, van Gemeente Leiden van de
afdeling grond- en vastgoedbedrijf, werkt al
lang samen met Hans. “Ik denk zo’n
vijfentwintig jaar als het niet langer is.” Voor
de gemeente doet Bouter Bouw verschillende
projecten. Edwin vertelt: “Ze hebben voor ons
verschillende panden verduurzaamd.
Bijvoorbeeld bij buurthuizen. Daar werden
zonnepanelen opgelegd of ze kregen een
dikkere isolatie. Alles om energie te besparen
en zo de gebouwen Paris proof te maken.
Maar ze losten onlangs ook de bouwfouten
van een andere aannemer op bij de Brede
School op het Arubapad. Daarnaast doen ze
ook dagelijkse klussen, zoals storingen of
klachten verhelpen.
En bovendien heeft Bouter Bouw leerwerktrajecten
aangeboden aan leerlingen die
ervaring komen opdoen als timmerman of
schilder bij hen in het bedrijf.” De
samenwerking bevalt hem goed. “Hans is
eerlijk en correct. Zijn mensen kunnen snel
aanrijden als er iets moet worden verholpen.
Het is snel geregeld en de zaken verlopen
zoals we het graag willen.” Bedrijven die voor
Gemeente Leiden werken moeten een
aanbesteding doorlopen. “Dat is wettelijk
geregeld. Maar het is dan fijn dat je met een
bedrijf werkt dat de stad kent en weet wat er
speelt.”

19
Matthijs de Vries
"Trots op je werk"
Joey van der Aa

& Joey van der Aa
Mathijs de Vries
20
Mathijs de Vries en Joey van der Aa zijn
allebei projectleiders bij Bouter Bouw. Joey
doet dat al ruim zeven jaar en Mathijs is er
sinds drie jaar werkzaam. Joey vertelt: “Ik
focus me met name op projecten in Leiden en
dan vooral onderhoud. Vaak gaat het om
verduurzamingen of lastige bouwfouten die
andere aannemers nog niet hebben kunnen
oplossen. Als bedrijf zijn we trots op deze
samenwerking.” Mathijs is net bezig met een
nieuwbouwproject in Waddinxveen en leidt
ook vaak retailprojecten. “Ik heb de grote
Polestar-winkel in Amsterdam mogen doen.
Dat is zo gaaf geworden, ik ben daar echt
trots op. Ik liep er laatst nog langs en ging
even binnenkijken. Als je dan door je eigen
bouwwerk loopt, is dat wel heel gaaf. Ik ben
graag op locatie als de jongens aan het werk
zijn. Dan kan ik even kijken hoe het daar gaat
en dan wil ik ze ook het gevoel geven dat ze
er niet alleen voor staan. We hebben heel
veel leuke onderaannemers waar we mee
werken en, ja, in goede en in slechte tijden
weten we mekaar gewoon te vinden. Joey
stelt de vrijheid die hij in zijn werk krijgt erg
op prijs: “Je mag zelf bedenken hoe je het
aanpakt, natuurlijk wel in samenspraak met de
opdrachtgever. We krijgen vertrouwen om
het te doen.” Mathijs is het daarmee eens: “Je
krijgt inderdaad veel vrijheid om het project
op te pakken zoals je zelf wilt. Je moet er wel
zelf achteraan. Ik schakel graag met mijn
collega Edwin. Ik vraag hem vaak: hoe zou jij
dit doen? Het is fijn om even te kunnen
sparren. Dat is het voordeel van ene klein
bedrijf. Hans is dan wel de directeur, maar
niet eentje die op een gouden troon op de
tiende verdieping zit. Met hem overleg ik ook
graag.”
Makkelijk volk
Op kantoor heerst volgens de heren een
goede sfeer. Joey: “Je merkt dat de collega’s
het goed met elkaar kunnen vinden. Ze
zeggen over bouwers dat het makkelijk volk
is, dat klopt.” Mathijs vult aan: “Kijk, je kunt
wel heel onaardig tegen de timmerman gaan
doen of tegen je collega, maar je hebt ze
allemaal keihard nodig. We doen weleens een
biertje met z’n allen op vrijdag, dat moeten we
er echt inhouden. Door corona komen dat
soort activiteiten stil te leggen, ik hoop dat we
het weer gaan oppakken. Net als de uitjes met
collega’s.”
Onderzoek
De mannen zijn trots op het jubileum. Joey
heeft nog onderzoek gedaan bij Erfgoed
Leiden om oude documenten van het bedrijf
te zoeken. “Dat was interessant om te doen.
Ik kwam oude foto’s en krantenartikelen
tegen en zelfs vergunningsaanvragen uit
1930. Opa Bouter maakte veel bruggen voor
Gemeente Leiden, ik wist dat helemaal niet.
Dat zijn inmiddels de monumentale bruggen
bij de grachten die je in de stad ziet. Ik ben
een echte Leidenaar. Het is leuk dat ik bezig
ben met panden waar ik vroeger ook kwam. Ik
typte vroeger in de bibliotheek mijn
werkstukken voor school op de computer, en
nu werk ik daar. Dat maakt het wel bijzonder.”

21
Bram Kruisbergen
Bram Kruisbergen van Kruisbergen Project
Realisatie (KPR) kwam twaalf jaar geleden in
contact met Hans Bouter. “Ik had iemand
nodig die winkels kon bouwen. Via via werd
Bouter Bouw me aangeraden.” De eerste
winkels die ze samen realiseerden waren de
vestigingen van modemerk Sandwich in
Dordrecht, Hellevoetsluis, Spijkenisse,
Leidschendam en Capelle aan den IJssel.
Bram: “De samenwerking bevalt nog steeds
goed. We hebben fijn contact samen. Er zijn
korte lijnen. Voor Hans geldt: een man een
man, een woord een woord. Ik hoop in de
toekomst nog veel samen te kunnen werken.”
"Een man een man,
een woord een woord"

22
Rogier van Duyn
Bouter Bouw kan niet alleen goed winkels
bouwen, maar ook fitnesstudio’s. Dat blijkt
wel uit de succesvolle samenwerking met
Rocycle. In 2016 opende de eerste
spinningstudio de deuren in het centrum van
Amsterdam. Daarna werd er uitgebreid naar
de Pijp, Utrecht, Rotterdam en Amsterdam-
Oost. Allemaal gebouwd door Bouter Bouw.
"De mensen van Bouter
Bouw denken mee en
kijken naar oplossingen"
Eigenaar Rogier van Duyn vertelt: “De
mensen van Bouter Bouw denken mee en
kijken naar oplossingen. Ze hebben oog voor
detail. Bij een fitness moet je met veel zaken
rekening houden: de kleedkamers, toiletten en
douches en de sportruimte zelf. En ook niet
onbelangrijk: onze studio’s zien er heel goed
uit. Ik krijg er heel veel complimenten over. Ik
ben blij met de samenwerking en hoop dat we
samen meer vestigingen kunnen openen.”

23
Marianne Seijn
"Nooit met tegenzin naar werk"
Edwin Buitelaar

Marianne Seijn
& Edwin Buitelaar
24
De een werkt al zeventien jaar bij Bouter
Bouw, de ander elf jaar. Dan moet je het wel
naar je zin hebben. “Dat klopt,” zegt Edwin
Buitelaar, “In die zeventien jaar ben ik nog
nooit met tegenzin naar mijn werk gegaan.”
Dat komt volgens hem door de vrijheid die hij
krijgt. “Mijn vrouw is een tijd ernstig ziek
geweest, ik kreeg toen alle ruimte die ik nodig
had. Er werd nooit gezegd: waarom ben je er
niet?” Marianne Seijn herkent dat ook: “Als je
een dag vrij moet hebben, is dat nooit een
probleem.”
Vanwege de projecten door het hele land zijn
de collega’s minder op kantoor te vinden.
Zetten ze vroeger op vrijdagmiddag de frituur
aan voor een gezellig borrel, nu gaan de
meeste collega’s na hun harde werk door het
land gelijk naar huis. Edwin: “Als je de hele
week op een locatie ver weg zit, dan is het
ook wel fijn om op vrijdag op tijd naar huis te
gaan. Het contact onderling is veel
telefonisch. Ik zie de jongens nog weleens op
de werkvloer gelukkig. Ik vind het belangrijk
dat onze collega’s een band met elkaar
hebben. Daar moet je wel aan blijven werken,
we zijn immers een klein team.”
Edwin is projectleider. “Als mensen ons bellen
voor een offerte voor een winkel of iets
particuliers, dan kom ik de opname doen. Ik
maak een offerte en als het dan een opdracht
wordt, ga ik het regelen. Ik zorg voor de
inkoop, stel een bouwteam samen en met
elkaar gaan we aan de slag. Van begin tot eind
ben ik de contactpersoon. Het is heel leuk,
samen maak je van niets naar iets.”
Zijn leukste klus? “Dat was bij Schiphol. We
moesten achter de douane een winkel
bouwen.
Een grote logistieke puzzel, want alle
producten die we nodig hadden moesten
worden gecontroleerd vanwege de veiligheid.
We moesten ook 24 uur per dag beschikbaar
zijn, dat maakte het zwaar. Maar toen de
winkel klaar was, was ik heel trots!”
Inzicht
Marianne is financieel manager, zij doet de
boekhouding van Bouter Bouw. “In die elf jaar
dat ik hier werk, heb ik het bedrijf zien
groeien. In 2012 was er een crisis, ook hier
hebben we zware klappen gehad. Er moesten
mensen worden ontslagen. Maar hoe heftig
dat ook was, het waren wel de juiste stappen
om door te groeien en te blijven bestaan. Dat
vind ik knap van Hans. Dat inzicht moet je wel
hebben, daar moet je wel hard in zijn. Doe het
maar eens na: Bouter Bouw bestaat honderd
jaar. Ze bestaan nog en groeien. Dat is zeker
in deze coronatijd heel knap.”
De collega’s hadden voor corona geregeld
uitjes. “We zijn naar ‘Heel Holland zingt
Hazes’ geweest. Of we gingen bowlen.”
Edwin: “Als we dan wat doen dan doen we
het ook wel goed. Het kan niet op. Echt een
aangekleed uitje, we gaan dan ook eten. We
zouden nog op wintersportvakantie gaan,
maar de pandemie gooide roet in het eten.
Dat komt vast nog wel een keer.” Marianne
vult aan: “We deden ook vaak voor de
zomervakantie een bbq met alle collega’s.
Heel gezellig eten en drinken voor ons pand.”
Daar heeft Edwin ook nog goede
herinneringen aan. “We gingen
sumoworstelen met zo’n groot pak aan. Toen
heb ik Hans in het zwembad gegooid. We
moesten hem er echt uittrekken, want dat pak
was heel zwaar,” lacht hij. Marianne knipoogt:
“Dat was helaas net voor mijn tijd.”

25
Builing & More
De afgelopen 100 jaar heeft het team van
Bouter Bouw aan vele projecten mogen
werken. Uiteraard mogen deze niet ontbreken
in dit magazine. Hier een selectie van de
projecten waar wij vol trots aan gebouwd
hebben, met grote namen zoals Profuomo,
Rocycle Studio, Polestar en DSquared.

Profuomo Den Haag
26
Zo’n vijftien jaar geleden bouwde ik de eerste
Profuomo op de PC Hooftstraat in
Amsterdam. Hij staat er nog steeds en onlangs
deden we de restyling ervan. In 2019
mochten we voor de Haagse vestiging aan de
slag. Het ging om een oud, leeg pand dat we
hebben ingebouwd met alles erop en eraan.
We waren zeven weken bezig en werkten van
07.00 uur tot 17.00 uur en vlak voor de
opening gingen we in de avonden en de
weekenden door. De winkel moet dan
gewoon af, er is geen weg terug.
Architect: Profuomo
Opdrachtgever: Prjct Wrks

27
Rocycle Studio
Voor Rocycle hebben we bijna alle
vestigingen gebouwd. Eigenaar Rogier van
Duyn is fijn om mee te werken, een
ondernemer pur sang. Hij bedacht het
concept van super-de-luxe spinning studio’s,
sportscholen waar je spinninglessen kunt
volgen dus. We werken ongeveer dertien
weken per vestiging. En dat zijn best
ingewikkelde klussen.
De studio zelf moet veertig centimeter dikke
muren hebben, tijdens de lessen staat de
muziek keihard en zo wordt de geluidsoverlast
beperkt. Eigenlijk mini disco’s. We zijn nu op
zoek naar een nieuwe locatie, dus we mogen
binnenkort weer aan de slag.
Architect: XML Architecten
Opdrachtgever: Rogier van Duyn (Rocycle)

Polestar
28
Deze opdrachtgever ken ik nog van tien jaar
geleden, toen verbouwde ik Vodafonewinkels
voor hem. Ik was hem een tijdje uit
het oog verloren, maar in 2019 kwamen we
weer in contact met elkaar. Hij vroeg me om
de winkel van het automerk Polestar in de
Van Baerlestraat in Amsterdam te bouwen.
Met een team van twintig man van Bouter
Bouw namen we de klus aan. Het was een
bijzondere opdracht, want er moesten drie
auto’s in de winkel komen te staan op een
verhoogde vloer.
Die vloer moet dan versterkt zijn vanwege het
gewicht van de bolides. De auto’s werden met
een speciale rails naar binnengereden. En in
de kelder zijn vergaderruimtes en een douche.
De inrichting is clean en strak, dat lijkt
makkelijk maar dat is het niet. Elk ding dat
niet klopt, zie je meteen. Ik sprak laatst de
manager nog, hij is heel trots op de winkel.
Een engineer technisch hoogstandje. Ik hoop
dat we er meer mogen bouwen.
Architect: Polestar
Opdrachtgever: De Haas Interior Partner

29
DSquared
Deze prachtige winkel op de PC Hoofstraat in
Amsterdam bouwden we in 2017. Het zijn
twee verdiepingen, op de begane grond veel
jeans waar het merk bekend om staat, en op
de tweede verdieping de chique mode voor
dames. De winkel ademt Italiaans design, over
elke millimeter is nagedacht. Alles moet
kloppen.
Het bouwen was onder enorme tijdsdruk, het
was immers een lastig pand, maar uiteindelijk
staat er een winkel van superieure kwaliteit.
Architect: Storage Milano
Opdrachtgever: KPR

30
Verbouwing pand Amsterdam 2021
Dit is de woning van een opdrachtgever
van ons. Een mooi huis aan het
Vondelpark. Het was een coole
verbouwing: de keuken moest uit het
souterrain naar boven en van het
souterrain moest een mooie ruimte
gemaakt worden. De trap heeft een rand
met gebogen glas, dat hebben we speciaal
uit Italië laten overkomen.
Heel high end allemaal. We waren in
totaal een half jaar bezig met deze
verbouwing, het is echt prachtig
geworden.
Architect: Studio Higgs
Opdrachtgever: Particulier

31
De toekomst van
Bouter Bouw
Bouter Bouw is een echt familiebedrijf.
De opa van Hans, Henri Cornelis Bouter,
richtte het bedrijf samen met J.G. Harteveld
op in 1922. In 1956 nam de vader van Hans
het bedrijf over. En Hans werd dertig jaar
geleden de directeur. Wie volgt Hans op? Daar
hebben Gyan en Zino wel oren naar.
Momenteel werken ze allebei voor het bedrijf.
“Ik ben begonnen met stof vegen op de
werkplaats. Ook ben ik meegegaan met een
timmerman naar een locatie om ervaring op te
doen op de bouwplaats. Het is leuk werk, wel
zwaar: je moet om 06.00 uur opstaan om rond
07.30 uur aan de slag te gaan in Amsterdam.”
Nu houdt hij zich bezig met de social media
van Bouter Bouw. “Ik vraag vaak foto’s op van
projecten, dan bewerk ik ze wat met een mooi
filtertje en dan plaats ik ze op onze socials.”
Zino ziet zichzelf wel in de voetsporen van
Hans treden. “Ik ben nu aan het helpen met
vegen en opruimen. Ik wil net als Hans
onderaan beginnen, van timmerman naar
aannemer. Ik zou het heel leuk vinden als het
kan, dan blijft het familiebedrijf bestaan. Maar
ik moet natuurlijk eerst mijn middelbare school
afmaken.”

32
"Winkelinrichting, verduurzamen en onderhoud"
Niet pushen
Hun moeder Selma vindt dat leuk om te horen.
“Hans zegt altijd: je moet het wel leuk vinden,
anders moet je er niet aan beginnen. We gaan
ze niet pushen. En ook al zijn het Gyan en
Zino, Hans matst ze niet. Als ze werken op de
zaak, ook al is het gewoon vegen, dan moet
het goed zijn. Zo laat hij ze zien wat hard
werken is. Mochten ze het willen doorzetten,
dan zouden we dat heel leuk vinden. Maar als
mijn jongens toch liever iets anders willen
doen, dan is dat natuurlijk ook helemaal goed.”
Plezier
“Dat klopt,” zegt Hans, “het is leuk dat ze zich
inzetten, maar we gaan ze niet pushen.”
En hoe ziet hij de toekomst verder? “Ik wil nog
wel groeien. Niet teveel mensen erbij. En ja,
gewoon mooie projecten maken. Ik wil wel
wat meer spreiding hebben in mijn
portefeuille. Daarom ben ik me wat meer aan
het oriënteren in de Randstad. Onze drie
pijlers zijn winkelinrichtingen, verduurzamen
en onderhoud. Dat moet je goed spreiden,
want als er een onderdeel stil komt te liggen,
dan heb je een probleem. Ook hebben we
meer personeel nodig. Nu loopt alles gelukkig
goed. Ik ga elke dag met plezier weer aan de
slag.”

www.bouterbouw.nl