Een Cartopologische Doe-Het-Zelf 3D Kaart van de Wilhelminaberg

EEN CARTOPOLOGISCHE DOE HET ZELF 3D KAART VAN DE WILHELMINABERG
VELDWERKNOTITIES ZOMER 2021
MIJNSTEENZWART
Boven op de top van de Wilhelminaberg is er achter
de hal van Snow World een strook waar geen bomen staan. Het
is er niet gezellig en het gezoem van de koeling doet je voortdurend
zoeken naar een ingang in het dichte bos aan de andere zijde van de strook.
Ah, gevonden. Een klein paadje, Het gaat omhoog en naar beneden. Grillig en
onlogisch. Typisch mijnsteenberg omgeving. Zoals op de mijnsteenbergen Belle-Vue en
Petite Bacnure in Luik en Herstal. Af en toe steekt er een stuk staal uit de grond. Zou dat
van de transportband geweest zijn? We lopen verder naar beneden. Het is er steil, we komen
beneden achter het hotel bij een heel apart torentje. Iemand vertelt ons dat het een oefenschacht is
geweest en dat dit gebouw de Ondergrondse Vakschool was. Ook staat er een kappelletje wat vroeger
een lijkenhuisje was voor de overleden mijnwerkers. Er staat in de verte ook nog een mijnkarretje en de
oude spoorlijn is ook zichtbaar. Er ligt een mooi wandel- en fietspad naast. De woningen van de mijnkolonie
zijn er ook nog en staan wel heel erg dicht bij het spoorlijntje bedenken we ons. Poeh, wat moet dat hier een
bedrijvigheid geweest zijn. Nu is het een camperplaats en een afgelegen parking. Hier en daar staat er een
bordje met uitleg, tussen het lange gras en wat afval. Uit oude foto’s denken we te reconstrueren dat de oude
schachten nu twee afgezette grasveldjes zijn bij het woonwagenkamp hier vlakbij. Niemand daar kan ons
helpen of weet meer. Er komt ons een man tegemoet wanneer we proberen bij de achterkant van de vakschool
te komen. ‘Wat doen jullie hier?’ We willen het uitleggen maar krijgen nauwelijks de kans om de eerste zin af
te maken. Na veel uitleg over hoe het hier vroeger was vraagt de man om morgenvroeg terug te komen, dan
wil hij ons de oefenmijn wel laten zien. Dat is een oefengang waar scholieren en toekomstige mijnwerkers
allerhande technieken en protocollen oefenden. De dag erna, 7.30 stipt in de ochtend staan we op de verlaten
parking. De man komt aangereden, neemt zijn sleutels, ontgrendelt het alarm en brengt ons tot bij de ingang
van de oefenmijn. Wat een interessante plek roep ik. Ja! Roept de man terug. Maar kijk hoe de gemeente het
onderhoudt! De gang staat op instorten en is niet meer toegankelijk, de poort is oud en overal staat onkruid.
We geven de man gelijk. Dit is misschien een van de weinige plekken waar schacht, mijngang, vakschool,
mijnsteenberg, lijkenhuisje, kolonie en een treinspoortje samen het verhaal van het mijnverleden vertellen.
Maar het lijkt langzaam van de berg af te schuiven.
vel 4 van 4 vellen veldwerknotitie