28.06.2022 Views

Verborgen kracht_def2

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.


Voorwoord

Voor jongeren ligt de wereld open: studeren,

werken … alles lijkt mogelijk. Wat nu als dat niet

zo vanzelfsprekend is? Als je een mentale of fysieke

beperking hebt bijvoorbeeld? Of als het in je leven

niet allemaal op rolletjes loopt of je op school je

draai niet vindt? Bij WerkBedrijf Rijk van Nijmegen

komen jongeren tussen 18 en 27 jaar terecht

wanneer het niet lukt om zonder ondersteuning

aan het werk te komen of naar school te gaan.

Dagelijks spreken onze consulenten vele

jongeren. Met een grote diversiteit in achtergrond,

problematiek en ondersteuningsbehoefte. Soms

is er veel nodig voor een eerste stap naar werk of

opleiding, soms volstaat het laatste zetje. Wij zien

veel jongeren die al veel hebben meegemaakt.

Telkens weer raakt hun (verborgen) kracht ons:

hun veerkracht, wilskracht en creatieve talent.

Graag delen wij een aantal verhalen over onze

jongeren en hun verborgen kracht met je. Kracht

die ervoor zorgt dat zij steeds opnieuw stappen

kunnen zetten. We willen je laten zien voor

welke jongeren wij ons dagelijks inzetten. Om

het belang te schetsen van goede begeleiding,

ondersteuning en samenwerking tussen

betrokken partijen en instanties. En om andere

jongeren te laten weten: je staat niet alleen.

Ik ben trots op al onze jongeren. Op wie ze

zijn en wat ze bereiken. Het is mooi dat wij

daar een steentje aan kunnen bijdragen. Maar

uiteindelijk is het hun eigen (verborgen) kracht

die ze heeft gebracht tot waar ze nu zijn!

Veel leesplezier.

Ina Hol

Directeur WerkBedrijf

- 3 -



Inhoud - De verborgen kracht van

Jasper . . . . Stripboeken gaven mij de kracht om door te gaan . . . . . Blz. 6/7

Naomi . . . . Ik wil aanzetten tot denken, voelen of zelfs doorbreken. . . . Blz. 8/9

Robin . . . . One man show zorgt voor richting in Robins leven . . . . . Blz. 10/11

Melissa . . . . Fotografie als ontsnappingsroute . . . . . . . . . . Blz. 12/13

Nina . . . . . Door creatief bezig te zijn laat je je echte ‘ik’ zien. . . . . . Blz. 14/15

Ronnie . . . . Digitaal tekenen geeft kleur aan Ronnies leven . . . . . . Blz. 16/17

Kelsey . . . . Manga tekenen als redmiddel. . . . . . . . . . . . Blz. 18/19

Ottelien. . . Opleiding verandert Otteliens leven . . . . . . . . . . Blz. 20/21

Sanja. . . . . Op weg naar de top . . . . . . . . . . . . . . . Blz. 22/23

Bas . . . . . . Schrijven is mijn uitlaatklep . . . . . . . . . . . . Blz. 24/25

Jayla . . . . . Ik hoop dat ik later met mijn creativiteit mijn geld kan verdienen ∙ Blz. 26/27

- 5 -



Jasper: “Stripboeken

gaven mij de kracht om door te gaan.”

Voor Jasper (27) is het tekenen van strips de

ultieme manier om een boodschap over te

brengen, een verhaal te vertellen. “In mijn

strips deel ik persoonlijke ervaringen. Ik wil

laten zien dat er altijd een weg omhoog mogelijk

is. Ook mijn leven ging niet over rozen. Mijn

beperkingen hebben invloed op mijn leven,

studie- en baankeuze. Daarnaast worstelde ik

als kind met mijn genderidentiteit. Een moeilijke

weg, maar stripboeken hebben mij de kracht

gegeven om door te gaan toen alles tegenzat.”

Taboes doorbreken

“Als kind worstelde ik met mijn genderidentiteit.

Na een zware tijd eindigde mijn zoektocht

met mijn transitie. In de media was er destijds

nog weinig aandacht voor. Mijn missie is om dit

onderwerp nu zo veel mogelijk bespreekbaar

te maken voor jongeren en hun ouders. Om te

laten zien dat het geen taboe hoeft te zijn. Dat

doe ik door middel van strips. Zo heb ik over

dit onderwerp het boekje ‘Mau zoekt’ gemaakt.

Dit karakter spookte al jaren in mijn hoofd en

in mijn schetsboeken. Mau heeft geen vaste

identiteit. Dat geeft kinderen inspiratie om zelf

te beslissen over het einde van het verhaal.”

Leren leven

“De zoektocht en de strubbelingen in mijn leven

zijn voor veel mensen herkenbaar. Door mijn

strips hoop ik hen te kunnen inspireren. Veel mensen

die ik heb ontmoet, hebben soms het gevoel

dat er geen uitweg is uit hun situatie. De strip bij

dit verhaal is bedoeld om mensen die zich ook

zo voelen een hart onder de riem te steken.

“Er zullen altijd slechte dagen zijn,

maar ze zijn niet permanent.”

Het leren leven met mentale condities is geen

rechte lijn naar het ‘beter worden’. Over een langere

tijd leer je echter wel om beter om te gaan

met obstakels. Elke dag is een babystapje, maar

uiteindelijk leg je toch een merkbare afstand af.”

Zoektocht naar werk

“Niet alleen op persoonlijk vlak was het zoeken,

ook op werkgebied. Ik heb een opleiding Desktop

Publishing gedaan. Dat was het niet helemaal,

maar hopelijk vind ik uiteindelijk een leuke baan

in de creatieve industrie. Daar zitten, door mijn

beperkingen, wel randvoorwaarden aan. Mijn

belastbaarheid is bijvoorbeeld niet zo groot.

Op dit moment werk ik, als een soort tussenstap,

als kwaliteitsmedewerker. Voor nu is dat

oké, maar ik hoop ooit een baan te vinden waar

ik mijn creativiteit meer in kwijt kan. WerkBedrijf

helpt me daarbij, door mee te kijken naar vacatures

en me in contact te brengen met bedrijven.”

Impact en inspiratie

“Hoe ik mezelf over 5 jaar zie? Ik hoop sterker

in mijn schoenen te staan en te werken bij een

bedrijf dat goed voelt. Ook hoop ik dat mijn

financiële situatie goed genoeg is om een eigen

huis te hebben. En dat ik nog steeds strips teken.

Voor de verdere toekomst hoop ik aan iets te

kunnen werken dat impact heeft op het leven van

anderen. Ik wil andere mensen inspireren zoals

kunstenaars en strips mij hebben geïnspireerd.”

Uit het boek Mau zoekt

“Wat zijn jullie?”, vraagt Mau.

“Ik ben een jongetje”, zegt Bob.

“Ik ben een meisje”, zegt Sammy.

“Wat denk je dat ik zou moeten

zijn?”, vraagt Mau.

“Een jongetje”, zegt Bob.

“Een meisje”, zegt Sammy.

Dit helpt Mau niet.

“Oké, bedankt”, zegt Mau.

- 7 -



Niks kan me wat maken, ik kan alles aan

De enige achteruitgang is stilstaan

Ik beweeg, ik voel, ik groei, ik leef

Mijn overtuigingen loslaten brengt me op dreef

Ik weet dat ik niet ben wie ik dacht dat ik was

Ik dacht dat ik het doorhad maar nu zie ik het pas

Mijn verleden is net zo onecht als het heden

Het zijn concepten waar onze focus op ligt

Hierdoor raakt wat echt is uit het zicht

Ik ben het waarnemende, niet het claimende

Datgene dat niet opvalt als je in je hoofd leeft

Datgene dat niet meevibreert waneer je lichaam beeft

Datgene dat stil is wanneer je aan het schreeuwen bent

Datgene dat toekijkt wanneer je je ego verwent

Ik ben onverwoestbaar, onaantastbaar

Ik vind niets fijn en ook niets naar

Alleen wanneer ik in mijn emoties geloof

En overtuigd raak van mijn verzonnen betoog

- Naomi Laurentius

Naomi: “Ik wil aanzetten tot denken,

voelen of zelfs doorbreken”

“Woorden komen bij mij vanzelf.

Misschien dat ik er daarom ook

zo van geniet om te schrijven. Al

kunnen woorden alleen een beeld

schetsen van een gevoel of situatie,

het voelt voor mij als een duidelijke

vorm van mezelf uitdrukken.

Ik hou ervan om iets diepers te

raken bij mensen, om fantasie

en inlevingsvermogen aan te

spreken. En tot denken, voelen

of zelfs doorbreken aan te

zetten” aldus Naomi (26).

Trauma’s uit haar verleden maken

het moeilijk om de draad van haar

leven op te pakken. Schrijven helpt

haar met verwerking en met de

juiste begeleiding krijgt haar leven

stap voor stap meer richting.

Overleven

Jarenlang stond Naomi’s leven in het teken van

overleven. “Kort gezegd: ik ken de hel, in vele vormen.

Na ruim de helft van mijn bestaan te hebben

overleefd, wilde ik leven. Toen ik de opleiding Dier,

Gedrag en Ondernemen eindelijk had afgerond,

was het tijd mijn trauma’s te verwerken en me te

focussen op mijn herstelproces”, vertelt Naomi.

Constructieve ondersteuning

Zo’n 2,5 jaar geleden kwam Naomi bij Werk-

Bedrijf terecht. Naomi: “Mijn consulent helpt

me door me te ondersteunen en me niet te

pushen. Ze kijkt met me mee, op een fijne

manier. Er worden vragen gesteld waar ik iets

aan heb. Bijvoorbeeld wat mijn droombaan is.

Daar had ik nooit echt over nagedacht, omdat

ik zo lang geen toekomstperspectief had.”

Dichten als therapie

“Langzaamaan krijg ik meer grip op mijn leven.

Ik heb een dichtbundel uitgebracht, ben

opgeleid tot ervaringsdeskundige en doe vrijwilligerswerk.

De dichtbundel, ‘Soul Survival’,

gaat over mijn traumaverwerking. Schrijven en

dichten helpt mij daarbij. Ik hoop dat ik op mijn

beurt ook weer mensen verder kan helpen.”

Toekomstdromen

“Mijn werkervaring bestaat nu vooral uit werken

aan mijzelf. In de toekomst hoop ik dat ik me niet

meer zo laat tegenhouden door het verleden en

wat het met me heeft gedaan. Mijn doel is om

mezelf te blijven ontwikkelen tot een gezond,

'emotioneel volwassen' mens. Zodat ik zonder

veel moeite in het moment kan zijn, mijn intuïtie

kan verstaan en me niet zo druk maak om hoe

dingen lopen. Praktisch gezien zou ik graag meer

financiële vrijheid hebben en mijn kwaliteiten

gebruiken door te werken als dierenverzorger of

ervaringsdeskundige en succesvol te zijn met mijn

kunst. En ik zou graag op een fijne plek wonen met

veel natuur, dieren en een paar lieve, betrouwbare

mensen om me heen. Ik gun mezelf rust.”

De bundel Soul Survival is verkrijgbaar bij online boekhandels

- 9 -



“In mijn toverwerkkamer heb

ik een huisdier. Zoals een goed

tovenaar betaamd, is dat een

magische vogel. Een feniks.

Hij is nog maar jong, en hij

lijkt meer op een klein uiltje.

Maar zijn vuur brand sterk.

Hij zal sterven, en dan

opnieuw geboren worden.

Opnieuw opnieuw opnieuw...”

One man show zorgt voor richting in

Robins leven

Een depressie zorgde ervoor dat

Robin (28) zijn hbo-opleiding

niet afrondde. Een lange weg

van twijfel, onderzoek en therapie

volgde. Daarover schreef hij

een voordracht die hij in een one

man show met een groter publiek

deelde. “Toen werd me duidelijk:

mijn ervaring kan andere mensen

helpen. Ik had weer een doel. Ik

volgde een opleiding en kan nu als

ervaringsdeskundige bij de HAN

mijn ervaringen zinvol inzetten.”

Robin: “In 2013 kreeg ik een zware depressie.

Daardoor stopte ik met mijn hbo-opleiding

Levensbeschouwing. Ik had nauwelijks sociale

contacten, wist niet wat er met me aan de hand

was en hoe ik verder moest. Het was een donkere

tijd. Na een lange weg volgde de diagnose

autisme. Aan de ene kant was ik opgelucht,

omdat ik nu beter kon plaatsen hoe ik me voelde.

Maar er kwamen ook veel vragen. Wat betekent

dit voor mij? En voor mijn toekomst? Hoe reageert

mijn omgeving? Want er was ook onbegrip.

Ik ben verbaal sterk, dat paste voor sommigen

niet in het beeld dat zij van autisme hadden.”

Kunst als verbindende factor

“Omdat ik een uitkering kreeg, kwam ik bij Werk-

Bedrijf terecht. Al snel werd duidelijk dat een

betaalde baan nog niet haalbaar was. Ik startte

met arbeidsmatige dagbesteding bij ‘Kunstwerk’.

Dat is een re-integratietraject waarin je vaardigheden

kunt ontwikkelen met kunst als middel.

We kregen daar allerlei creatieve opdrachten.

Dat traject heeft me echt zo geholpen! Het zorgde

ervoor dat ik weer aansluiting kreeg. Bij de

deelnemers, bij mijn familie, bij de maatschappij.

Honderd sollicitatiecursussen hadden me niet

kunnen brengen wat dit traject me bracht.”

Schrijven geeft ruimte

“Mijn hoofd maakt altijd overuren. Als eindopdracht

voor ‘Kunstwerk’ schreef ik een voordracht

over mijn ervaringen, die die ik opvoerde in een

one man show. Het schrijven gaf ruimte in mijn

hoofd. Het maakte me ook duidelijk wat ik wil:

mijn ervaringen zinvol inzetten voor anderen.

Ik ben daarom de opleiding tot ervaringsdeskundige

gaan volgen. Daar heb ik nu mijn werk

van kunnen maken bij de HAN. Ik kan doen waar

ik goed in ben: mijn eigen verhaal, ervaringen en

visie loslaten op allerlei vraagstukken en projecten.

Ik ben geen ervaringsdeskundige autisme of

depressie. Het gaat om het totaalplaatje. Alles wat

ik heb meegemaakt, heeft me gevormd tot wie

ik ben. Dat ik dat nu nuttig kan inzetten, is fijn.”

Leven op de rit

“Terugkijkend kun je zeggen dat het opschrijven

en voordragen van mijn ervaringen ervoor

zorgden dat ik mijn leven weer op de rit kreeg.

Het schrijven blijft kriebelen, maar ik vind het ook

lastig. Er zit zoveel in mijn hoofd dat het moeilijk

is om het goed op papier te krijgen. Toch wil ik

het zeker weer oppakken. Net als het voordragen.

Wanneer weet ik nog niet, maar ooit sta ik weer

op het podium met mijn eigen one man show.”

- 11 -



Melissa: Fotografie als ontsnappingsroute

Fotografie is een belangrijke

hobby voor Melissa (26). “Zo leg

ik mooie momenten en herinneringen

vast. Het helpt me om

terug te bladeren en te zien hoeveel

leuks en moois er eigenlijk

is in mijn leven. Want gelukkig is

dat er weer. Op school had ik het

lastig, toen ik ging werken viel ik

uit. Ik bleek autisme te hebben en

ook mijn gezondheid liet te wensen

over. Therapie en de juiste

begeleiding zorgden ervoor dat

ik nu beter weet wat ik wil. En ik

heb geaccepteerd wat ik kan en

niet kan. Ik woon nu op mezelf

en mijn vrijwilligerswerk verandert

binnenkort in een betaalde

baan. Daar ben ik trots op.”

“Dieren zijn alles in mijn leven. Bij mijn hond

kan ik alles kwijt. Toen ik na een hobbelige

weg de havo afrondde, koos ik dan ook voor

de opleiding Dier en Management. Deze

doorliep ik fluitend. Maar eenmaal aan het

werk, ging het mis. Ik werkte veel te veel,

bewaakte mijn grenzen niet goed. Ik voelde

me steeds beroerder. Toen ik flauwviel op mijn

werk was dat een keerpunt. Ik ging met mezelf

aan de slag. Jaren geleden al kreeg ik de

diagnose autisme, maar daar had ik eigenlijk

nooit wat mee gedaan. Dat moest veranderen.

En daarnaast liep ik ook te tobben met

mijn gezondheid. Depressief werd ik ervan.”

Belastbaarheid opbouwen

“Omdat ik niet kon werken kwam ik bij Werk-

Bedrijf terecht. Samen hebben we vooral

gekeken naar wat ik wil en kan. Ik startte met

dagbesteding bij een zorgboerderij en volgde

intussen verschillende therapieën. De dagbesteding

hielp om mijn belastbaarheid op te

bouwen en meer inzicht in mezelf te krijgen.

Intussen bleef fotografie voor mij dé manier

om even te ontsnappen uit mijn hoofd. Lekker

de natuur in, of foto’s maken van dieren. Ieder

mooi moment probeer ik vast te leggen.”

In balans blijven

“Nog steeds heb ik moeite met prikkelverwerking.

Daardoor ben ik sneller vermoeid. Dat is

op zich niet zo erg, maar vermoeidheid vergroot

de kans dat mijn depressie terugkomt. Het

verergert bovendien mijn gezondheidsklachten.

Balans houden is dus belangrijk. Ik woon nu op

mezelf in een project met andere jongeren. We

zeggen daar: “Je woont op jezelf, maar bent niet

alleen.” Die sociale contacten vind ik nu fijn.”

Ik ben wie ik ben

“Ik vind het belangrijk om aan het werk te

gaan. Financieel natuurlijk, maar ook om een

zinvolle dagbesteding te hebben en sociale

contacten op te doen. Daar haal ik voldoening

uit. Ik kan geen volle werkweek werken.

Dat voelde eerst als falen, omdat ik niet kon

voldoen aan de standaard. Maar inmiddels

heb ik het geaccepteerd. Het is wie ik ben.

Binnenkort verandert mijn vrijwilligerswerk als

gastvrouw in een betaalde baan. Daar ben ik

superblij mee. En in mijn vrije tijd ga ik weer

lekker de natuur in om foto’s te maken.”

- 13 -



Nina: “Door creatief

echte ‘ik’ zien”

Voor de 23-jarige Nina is een leven

zonder creativiteit ondenkbaar.

Tekenen, schilderen, hout- en

steenbewerking … ze doet het

allemaal. Als hobby, maar haar

creatieve aanleg had ook grote

invloed op haar studiekeuze. Ze

koos voor de richting beeldende

therapie. “Ik wist dat de banen niet

voor het oprapen zouden liggen.

Maar ik koos toch bewust voor deze

studie. Voor mij komt alles hierin

samen: werken met mensen, van

betekenis kunnen zijn en creatief

bezig zijn.” Met ondersteuning van

WerkBedrijf doet Nina er alles aan

om een baan te vinden waarmee ze

in haar onderhoud kan voorzien.

bezig te zijn, laat je je

Nina: “Als beeldend therapeut gebruik je

allerlei materialen en kunstvormen. Je laat

mensen iets maken of gaat samen aan de

slag. Er wordt minder gepraat dan in reguliere

therapie, maar dat is vaak juist helpend.

Mensen kunnen helemaal zichzelf zijn en

kunnen hun emoties kwijt. Aan de hand van

hun creatie ga je uiteraard wel het gesprek

aan. Ik heb inmiddels een leuke parttime baan

als ambulant gezinsondersteuner, waarin ik

een deel van mijn vaardigheden kwijt kan.

Alleen is de hulp die ik nu bied vooral praktisch,

ik zou graag meer de diepte in willen.”

Denken in mogelijkheden

“Het nadeel van mijn huidige baan is dat ik niet

genoeg verdien om mijn broek op te kunnen

houden. Ik heb geen recht op een uitkering,

maar kan toch terecht bij WerkBedrijf voor

ondersteuning. Zo heb ik bijvoorbeeld een

sollicitatietraining gedaan. Geen overbodige

luxe als je, zoals ik, dyslexie hebt. WerkBedrijf

brengt me in contact met mensen en denkt

met me mee over mogelijkheden. Het allerliefst

wil ik als beeldend therapeut werken op

een school. In die hoek zijn er jammer genoeg

maar weinig banen. Ik breid mijn zoekgebied

dus steeds verder uit. In de dagbesteding,

kinderopvang of jeugdzorg kan ik mijn vaardigheden

misschien ook wel prima kwijt.”

Inspiratie en inspireren

“Of ik het in mijn werk nou wel of niet kan

inzetten, voor mezelf ben ik altijd creatief bezig.

Ik gebruik verschillende materialen en vind

het leuk om deze te combineren. De inspiratie

komt vanzelf in me op. Het maakt ook eigenlijk

niet uit hoe ik me voel. Iedere emotie kan

ik gebruiken in mijn creatie. Je echte ik komt

naar boven, je bent helemaal uit je hoofd.

Hoeveel je daarmee kunt bereiken, wil ik graag

aan zoveel mogelijk mensen meegeven.”

- 15 -



Digitaal tekenen geeft kleur aan Ronnies

leven

Nauwelijks kunnen zien en toch

de mooiste tekeningen maken.

Het lukt Ronnie. Jaren geleden

werd zijn zicht zo beperkt dat

tekenen met potloden en papier

niet meer lukte. Hij ging op zoek

naar een oplossing. Ronnie: “Ik

teken nu met een speciale pen op

mijn tablet. Dat is een heel andere

manier van tekenen, die ik me

echt eigen moest maken. Maar het

levert me evenveel plezier op.”

Houvast

“Ik teken al mijn hele leven. Ik hou van kleurrijke,

gedetailleerde tekeningen. Zodat mensen

steeds iets nieuws ontdekken als ze langer naar

mijn tekening kijken. Ik heb geen vaste onderwerpen.

Soms heeft een tekening een diepere

betekenis, soms is het gewoon iets dat ik mooi

vind. Tekenen helpt me om mijn gedachten te

verzetten. Het is fijn om even niet aan vervelende

dingen te hoeven denken. Het geeft me

houvast. Mijn visuele beperking komt door een

onbekende neurologische afwijking. Rond mijn

16 e nam mijn zicht steeds sneller af en inmiddels

zie ik minder dan 20%. De impact daarvan

is groot. Op mijn dagelijks leven, maar ik moest

bijvoorbeeld ook stoppen met mijn opleiding.”

Menselijke benadering

“Ik voelde me steeds depressiever, ook omdat

er privé wat dingen aan de hand waren.

Ik kwam in een neerwaartse spiraal. Corona

verergerde dat. Gelukkig kon ik via WerkBedrijf

op het REA College terecht. Daar doe ik de

opleiding Webdesign. Het fijne is dat ze binnen

de opleiding echt naar de persoon kijken. Wat

heeft iemand nodig? Zo heb ik ruimte voor

therapie, houden ze rekening met werkdruk en

heb ik bijvoorbeeld meer tijd voor mijn stage.

In webdesign komt mijn gevoel voor design

en interesse in online mooi samen. Door mijn

beperking ligt mijn werktempo lager. Ik moet

continu in- en uitzoomen op het scherm om

mijn werk te kunnen doen. Maar het lukt wel!”

Toekomst

“Het theoretische gedeelte van mijn opleiding

heb ik inmiddels afgerond. Nu ben ik

bezig met mijn stage, bij het bedrijf van mijn

broer. Ik ben meer de designer, hij de techneut.

We vullen elkaar mooi aan. Ik werk er

hard aan om mijn belastbaarheid te vergroten.

De hele dag achter het beeldscherm is

bijvoorbeeld erg intensief voor mij. We blijven

zoeken naar mogelijkheden en oplossingen

die mijn werk makkelijker kunnen maken. Ik

hoop later samen met mijn broer een bedrijf

te beginnen. En natuurlijk nog steeds veel

bezig te zijn met tekenen. Wie weet kan ik mijn

tekeningen wel verkopen. Daar doe ik het niet

voor, maar dat zou natuurlijk wel leuk zijn.”

- 17 -



Kelsey: Manga tekenen als

redmiddel

Tekenen. Voor Kelsey (24) dé

manier om even in haar eigen

fantasiewereld te zijn. Een wereld

waarin alles kan en mag. Even weg

van zich rot en minderwaardig

voelen. Mangafiguren (Japanse

stripfiguren) zijn haar grote

favoriet. Kelsey: “Mangafiguren

stralen kracht uit. Dat vind ik er

zo mooi aan. Ik teken nu vooral

bestaande figuren na. Uiteindelijk

wil ik door veel oefenen mijn

eigen figuur ontwerpen.”

In haar jeugd en op school heeft Kelsey veel negatieve

ervaringen gehad. Zo werd ze vaak gepest.

De gevolgen daarvan ervaart Kelsey nog iedere

dag, “Ik heb de opleiding Bloem, groen en styling

gedaan. Ook daar werd ik veel gepest. Daarna heb

ik een tussenjaar ingelast, om wat rust te krijgen

en weer tot mezelf te komen. Dat hielp wel, maar

toen ik vervolgens met de bbl-opleiding Detailhandel

startte, kwam alles weer in volle hevigheid

terug. De werkdruk was te hoog, er werd te veel

van me gevraagd. Ik voelde me depressief.”

Stappen maken

Via de huisarts zijn er balletjes gaan rollen. Kelsey

krijgt begeleiding bij het werken aan haar zelfbeeld

en werd aangemeld voor dagbesteding.

“Ik ga naar de jongereninloop, ik volg naai- en

tekenles en ik heb een wandelmaatje. Het is fijn

om bezig te zijn, zonder dat er prestaties van je

verlangd worden. De positieve contacten helpen

me om mensen te leren vertrouwen. En ik

weet nu dat het niet erg is om hulp te vragen.”

De toekomst

“Gelukkig voel ik me nu langzaamaan wat beter. Ik

ben minder moe, geestelijk en fysiek. Ik merk dat

ook omdat ik weer veel zin heb om te tekenen. Dat

doe ik vooral als ik in een goede mood ben. Een

helder beeld van mijn toekomst heb ik nog niet.

Ik probeer stapje voor stapje duidelijk te krijgen

wat ik wil en kan. WerkBedrijf helpt me daarbij.

Over 5 jaar? Dan hoop ik een goede baan te

hebben, een eigen appartement, misschien

een relatie. Het allerbelangrijkste voor mij is

dat ik mensen om me heen heb die me accepteren

en dat ik helemaal mezelf kan zijn.”

“Doel voor nu is dat ik op een positieve

manier naar mezelf ga kijken en onthoud

dat het niet erg is om hulp te vragen.”

- 19 -



Opleiding verandert

Otteliens leven

Dat de juiste studie hét verschil kan maken voor je

toekomst, laat het verhaal van Ottelien (23) zien.

Na een lastige schoolperiode en een onafgemaakte

studie was ze aangewezen op een bijstandsuitkering.

Later kwam ze terecht op het REA College. Daar

ontdekt Ottelien haar talent en passie voor Photoshop,

vormgeving en webdesign. Ze ontwikkelt zich

snel, ook in sociaal opzicht. Na haar studie vindt ze

een baan waarin ze haar passie helemaal kwijt kan.

Ottelien: “Ik vind het heerlijk om de hele dag bezig

te mogen zijn met vormgeving en webdesign. Frappant

dat, waar ik het contact met klanten eerst maar

eng vond, dit nu mijn sterke punt blijkt te zijn!”

Zware omstandigheden

Ottelien is 23 jaar en woont met haar

ouders en broertje in Groesbeek. Al in haar

vroege jeugd loopt het niet lekker op school.

Inhoudelijk kan ze het prima bijbenen, maar

haar tekstblindheid en het pestgedrag van

klasgenoten maken haar schoolperiode

lastig. Uiteindelijk haalt ze haar vmbo-tdiploma

en gaat studeren voor Allround

Biologisch Laborant. Het analytische gedeelte

van die studie vindt Ottelien erg leuk. De

lange dagen, prestatiedruk en lange reistijd

groeien haar echter boven het hoofd. Ze

stopt met haar studie en komt thuis te

zitten. Ottelien vraagt een bijstandsuitkering

aan en komt zo bij WerkBedrijf terecht.

Op expeditie naar talent

Na een tip van WerkBedrijf neemt Ottelien

deel aan de TalentenExpeditie. Dit is een

intensief programma van acht weken, waarin

deelnemers ontdekken wat ze leuk vinden

en welke vaardigheden ze al beheersen. Het

programma maakt ook duidelijk wat deelnemers

nog moeten doen en/of leren om de

juiste opleidings- en beroepskeuze te kunnen

maken. Ottelien: “De TalentenExpeditie vindt

plaats bij het REA College. Ik ontdekte daar de

opleiding Mediadesign. Dat was het helemaal

voor mij, niet in de laatste plaats vanwege het

analytische aspect. Die opleiding ben ik gaan

doen.” Het blijkt een gouden greep. “Ik vond

fotografie altijd al leuk. Nu leerde ik ook om

foto’s mooi te bewerken. Bovendien bleken

vormgeving en webdesign me goed te liggen.”

(Zelf)vertrouwen

“Op het REA College kwam mijn zelfvertrouwen

weer terug. Ik leerde dat het niet erg is

om fouten te maken. Ik voelde me erg op

mijn gemak tussen mijn studiegenoten en we

hadden erg veel lol, ook met de docenten. En

ik bleek goed te zijn in het maken van websites

en vormgeving. Dat gaf me vertrouwen.”

’t Werkt!

“Met hulp van de arbeidsbemiddelaar van het

REA College heb ik nu leuk werk gevonden. Ik

heb een drukke en afwisselende baan. Webdesign,

vormgeving en zelfs projectmanagement,

het komt allemaal voorbij. Waar ik het

eerst eng vond om met klanten om te gaan,

vind ik dat nu juist het leukste in mijn werk.

Fotograferen doe ik nog steeds graag. Mijn

droom is om met een drone video’s te gaan

maken. Ik ben blij dat deze opleiding op mijn

pad kwam, het heeft mijn leven veranderd.”

- 21 -



Sanja: Op weg

naar de top

Een bijna onmogelijk pad

vol hindernissen. Zo tekende

Sanja (24) op haar

dieptepunt haar weg naar

geluk. Door dit vast te leggen

in een tekening gaf ze

uiting aan haar gevoelens.

In tekeningen kon ze haar

emoties kwijt. Nu, een paar

jaar later, gaat het beter met

haar. Als ervaringsdeskundige

zet ze haar ervaringen in

om anderen te helpen. Sanja

tekent nauwelijks meer,

ze kan haar creativiteit nu

helemaal kwijt in muziek.

Depressie

Sanja: “Al van jongs af aan kamp ik met depressieve

gevoelens. Ik was een gevoelig

kind met een rijke gevoelswereld en overgevoelig

voor prikkels. Op school voelde ik

me een buitenbeentje. Ik heb uiteindelijk

mijn diploma weten te behalen. Dat ging

wel ten koste van mijn mentale gezondheid.

In het tussenjaar dat volgde werd het eigenlijk

alleen maar erger. Alles kwam eruit,

ik had een depressie en een burn-out.”

Dagbesteding helpt

“Ik twijfelde over mijn studiekeuze. Ik overwoog

zo ongeveer iedere creatieve opleiding in

de omgeving, maar nergens voelde het goed.

Vooral de prestatiedruk schrok me af. Ik was

bang dat ik mijn hobby zou verpesten. Bij het

grafisch lyceum werd ik afgewezen, maar zij

adviseerde mij dagbesteding bij het atelier van

UNIT Academie. Daar ging ik twee jaar lang

naar toe. Soms met tegenzin, want mijn verlo-

ren passie voor tekenen vond ik ook daar niet

terug. Maar het hielp me wel om weer structuur

en ritme te krijgen, fijne mensen te ontmoeten

en positieve ervaringen op te doen. Ik verhuisde

naar Nijmegen en kwam terecht bij Werk-

Bedrijf. Via WerkBedrijf startte ik met de TalentenExpeditie

om meer inzicht te krijgen in mijn

mogelijkheden en wat ik nou eigenlijk wilde.”

Boven op de berg

“De tekening bij mijn verhaal maakte ik voordat

ik met de dagbesteding begon. Ik voelde

me toen zo hopeloos. Ik zag het leven als een

onmogelijk parcours en dacht dat ik die top

nooit ging bereiken. Hoe anders is dat nu.

Voor mijn gevoel sta ik nu boven op die berg.

Niet de hele dag misschien, maar in de basis is

het oké. Alsof niet alles meer zo hard binnenkomt

de hele dag. Verschillende therapieën

en coaching hebben me daarbij geholpen.”

Nuttige ervaring

“Het traject dat ik inging bij WerkBedrijf hielp

me richting te geven aan mijn toekomst. Langzaam

werd het duidelijk: ik wilde graag met

jongeren werken, ze helpen door een luisterend

oor en houvast te bieden. Dat doe ik nu als

ervaringsdeskundige bij de jongerenStip en het

JongerenLab. Nu helaas nog op vrijwillige basis,

maar ik hoop hier ooit betaald werk in te vinden.

Tekenen doe ik eigenlijk nauwelijks meer.

Mijn gevoelens en expressie leg

ik nu helemaal in muziek. Als ik

gitaar of ukelele speel, ben ik even

helemaal ontspannen en weg uit

mijn hoofd. En dat is heerlijk, zeker

als je hoofd altijd maar ‘aan’ staat.”

- 23 -



Bas: “Schrijven is mijn uitlaatklep”

“Click clickety click”

Pen noises fill the silent room

Breaking every soundwave with the clicking

And that constantly ticking

The broken light’s constantly flicking

And the minds of the hardworking

students are constantly tripping

Over those difficult questions no-one can answer

These questions are so tricky

My decree is constantly slipping

My guesses are always missing

The result won’t be good, that I foresee

Just must hold on a little longer

Exam’s almost done

Pens on the table, hand in that paper

Pray for good results

Pray for a good degree

Let the gods of education assess your valuable work

Good, your results are in

Let’s see, you’ve got an A- for geography

And a C+ for mathematics

A B for history

And for stress management, you get a D

Lichamelijke klachten, onzekerheid

en faalangst. De schooltijd

van Bas (25) verliep niet gemakkelijk.

Toen zijn moeder in die

periode overleed, kwam hij in

een depressie terecht. Het schrijven

van gedichten hielp hem zijn

emoties te uiten. “Het is echt

een uitlaatklep, vooral als ik me

niet goed voel. Vaak zien mensen

mijn lachende buitenkant,

terwijl ik van binnen huil. In mijn

gedichten kan ik dat kwijt. Inmiddels

is mijn depressie onder

controle en kan ik steeds beter

over mijn gevoelens praten.”

“Ik ben vaak bang dat ik iets niet kan of niet

goed doe. Daarom ben ik bijvoorbeeld nog niet

begonnen met rijles. Te bang dat ik dat toch

niet kan. Schrijven doe ik heel graag, maar of

ik er goed in ben? Ik durf het niet te zeggen.

Mijn moeder was schrijfster.

Haar laatste boek heeft ze niet af

kunnen maken. Ergens droom ik

ervan om het af te schrijven.

Ik durf er alleen nog niet aan te beginnen;

kan ik het wel zo goed als zij? Hopelijk

durf ik het ooit op te pakken.”

Onzeker over toekomst

“Die onzekerheid uit zich ook in twijfel over

mijn toekomst. Wat wil ik? Wat kan ik? Ik heb

de opleiding Juridisch Financiële Dienstverlening

gedaan. Veel theorie, dingen opzoeken,

zorgvuldig werken… dat past bij mij. Toen ik

eenmaal mijn diploma had, wist ik niet hoe het

verder moest. Via WerkBedrijf kon ik meedoen

met de TalentenExpeditie. Ik probeer duidelijk

te krijgen wat ik wil: werk of school? En waar

komen mijn kwaliteiten goed van pas?”

Schrijven blijft hobby

“Ik heb eraan gedacht om van schrijven mijn

werk te maken, maar ik denk dat ik het beter

als hobby kan blijven doen. Dan kan ik later

altijd nog zien. In de TalentenExpeditie krijg ik

de kans om op verschillende plekken mee te

lopen. Zo kan ik een goed beeld vormen van

een bepaalde beroepen en organisaties en of

het iets voor mij is. Het is nog een beetje puzzelen,

maar ik vind vast iets dat bij me past.”

- 25 -



Jayla verzorgde de opmaak van dit boekje

”Ik hoop dat ik later met mijn

creativiteit mijn geld kan verdienen”

Wie anders dan een creatieve jongere

konden we dit boekje laten

opmaken? Via REA College kwamen

we in contact met Jayla (25). Na een

eerste proefversie was de beslissing

snel genomen: Jayla ging aan de

slag met de vormgeving van Verborgen

kracht. De verhalen in dit boekje

zijn herkenbaar voor haar. Zij is

ook een jongere met een bijstandsuitkering.

Het lukte ook haar om

na een lastige periode weer verder

te gaan. De grootste overeenkomst

die Jayla ziet met de andere jongeren

die in dit boekje aan het woord

komen, is creativiteit. En de kracht

die deze jongeren daaruit halen.

Jayla: “Bezig zijn met mijn creatieve

hobby’s geeft me rust. Het zorgt

ervoor dat ik even uit mijn hoofd

kan ontsnappen. En het maakt

dat ik trots kan zijn op mezelf.”

Jayla deed de opmaak van dit boekje Verborgen

kracht als opdracht voor de opleiding

Mediadesign. Die opleiding volgt ze bij het REA

College. “Ik vond het erg leuk om te doen. Het

is fijn om met vormgeving bezig te zijn. Het is

soms net puzzelen. Hoe komen het verhaal en

de illustraties het best tot hun recht? Soms was

er twijfel: is het wel goed genoeg? Maar dat moet

ik loslaten van mezelf. De verhalen die ik las zijn

herkenbaar. Tegelijkertijd laat ik de emoties die

ze oproepen niet echt toe. Dat is te zwaar.”

Ruimte voor talentontwikkeling

Jayla studeert en is moeder van een 8-jarige dochter.

Naast haar opleiding is ze ook in haar vrije tijd

vaak creatief bezig. “Ik teken, schilder, fotografeer

en speel gitaar. De ene week besteed ik er veel tijd

aan, soms wat minder. Het is top dat ik via de TalentenExpeditie

kennis kon maken met de opleiding

Mediadesign. Het past goed bij me. Ik kan er

creatief zijn en er is ruimte voor individuele invulling.”

Twee jaar geleden ging het bijvoorbeeld niet

zo goed met Jayla, mede door corona. Ze

kreeg depressieve gevoelens en sociale angsten.

Daardoor moest ze even een pauze nemen

van haar opleiding. Door een deeltijdopname

en therapie kon ze een jaar later weer verder.

Op naar de toekomst

“Het gaat nu veel beter met me. Ik zit lekkerder

in mijn vel en de opleiding gaat goed. Ik ben nu

op zoek naar een stageplek. Na mijn opleiding

hoop ik een leuke baan te vinden. Ik wil verder

groeien in webdesign en mediadesign. Als

er maar veel afwisseling in zit. Uiteindelijk

hoop ik zelf een klein bedrijfje te hebben. Dan

kan ik mijn eigen tijd indelen en mijn eigen

opdrachten kiezen. Zodat het op creatief

gebied bij me past. Dat lijkt me wel wat.”

- 27 -



Colofon

‘Verborgen kracht’ is een uitgave van WerkBedrijf Rijk van Njimegen @2022

Redactie

Afdeling communicatie WerkBedrijf

Ontwerp

Jayla Grittes Doublet

In samenwerking met

REA College

Speciale dank

Dank aan de jongeren-consulenten van WerkBedrijf voor het idee

voor dit boekje en het meedenken over de invulling.

Zonder verhalen, geen boekje. Jasper, Naomi, Robin, Melissa, Nina, Ronnie

Kelsey, Ottelien, Sanja, Bas en Jayla … dankjewel voor

julie openheid en het delen van jullie verhaal.

Heb je naar aanleiding van deze uitgave vragen over de

dienstverlening van WerkBedrijf Rijk van Nijmegen? Kijk op

www.werkbedrijf-rvn.nl voor meer informatie of mail naar communicatie@wbrn.nl.

- 29 -





Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!