Verborgen kracht_def2

“In mijn toverwerkkamer heb
ik een huisdier. Zoals een goed
tovenaar betaamd, is dat een
magische vogel. Een feniks.
Hij is nog maar jong, en hij
lijkt meer op een klein uiltje.
Maar zijn vuur brand sterk.
Hij zal sterven, en dan
opnieuw geboren worden.
Opnieuw opnieuw opnieuw...”
One man show zorgt voor richting in
Robins leven
Een depressie zorgde ervoor dat
Robin (28) zijn hbo-opleiding
niet afrondde. Een lange weg
van twijfel, onderzoek en therapie
volgde. Daarover schreef hij
een voordracht die hij in een one
man show met een groter publiek
deelde. “Toen werd me duidelijk:
mijn ervaring kan andere mensen
helpen. Ik had weer een doel. Ik
volgde een opleiding en kan nu als
ervaringsdeskundige bij de HAN
mijn ervaringen zinvol inzetten.”
Robin: “In 2013 kreeg ik een zware depressie.
Daardoor stopte ik met mijn hbo-opleiding
Levensbeschouwing. Ik had nauwelijks sociale
contacten, wist niet wat er met me aan de hand
was en hoe ik verder moest. Het was een donkere
tijd. Na een lange weg volgde de diagnose
autisme. Aan de ene kant was ik opgelucht,
omdat ik nu beter kon plaatsen hoe ik me voelde.
Maar er kwamen ook veel vragen. Wat betekent
dit voor mij? En voor mijn toekomst? Hoe reageert
mijn omgeving? Want er was ook onbegrip.
Ik ben verbaal sterk, dat paste voor sommigen
niet in het beeld dat zij van autisme hadden.”
Kunst als verbindende factor
“Omdat ik een uitkering kreeg, kwam ik bij Werk-
Bedrijf terecht. Al snel werd duidelijk dat een
betaalde baan nog niet haalbaar was. Ik startte
met arbeidsmatige dagbesteding bij ‘Kunstwerk’.
Dat is een re-integratietraject waarin je vaardigheden
kunt ontwikkelen met kunst als middel.
We kregen daar allerlei creatieve opdrachten.
Dat traject heeft me echt zo geholpen! Het zorgde
ervoor dat ik weer aansluiting kreeg. Bij de
deelnemers, bij mijn familie, bij de maatschappij.
Honderd sollicitatiecursussen hadden me niet
kunnen brengen wat dit traject me bracht.”
Schrijven geeft ruimte
“Mijn hoofd maakt altijd overuren. Als eindopdracht
voor ‘Kunstwerk’ schreef ik een voordracht
over mijn ervaringen, die die ik opvoerde in een
one man show. Het schrijven gaf ruimte in mijn
hoofd. Het maakte me ook duidelijk wat ik wil:
mijn ervaringen zinvol inzetten voor anderen.
Ik ben daarom de opleiding tot ervaringsdeskundige
gaan volgen. Daar heb ik nu mijn werk
van kunnen maken bij de HAN. Ik kan doen waar
ik goed in ben: mijn eigen verhaal, ervaringen en
visie loslaten op allerlei vraagstukken en projecten.
Ik ben geen ervaringsdeskundige autisme of
depressie. Het gaat om het totaalplaatje. Alles wat
ik heb meegemaakt, heeft me gevormd tot wie
ik ben. Dat ik dat nu nuttig kan inzetten, is fijn.”
Leven op de rit
“Terugkijkend kun je zeggen dat het opschrijven
en voordragen van mijn ervaringen ervoor
zorgden dat ik mijn leven weer op de rit kreeg.
Het schrijven blijft kriebelen, maar ik vind het ook
lastig. Er zit zoveel in mijn hoofd dat het moeilijk
is om het goed op papier te krijgen. Toch wil ik
het zeker weer oppakken. Net als het voordragen.
Wanneer weet ik nog niet, maar ooit sta ik weer
op het podium met mijn eigen one man show.”
- 11 -