2024 05 31 At TheSpot Where I Find Myself - Genevieve Murphy

Vr 31 mei 2024
Grote Zaal
20.15 uur
Serie
Muziektheater
At The Spot Where I
Find Myself
Genevieve Murphy
Het gratis beschikbaar stellen van dit digitale
programmaboekje is een extra service
ter voorbereiding op het concert. Het is
uitdrukkelijk niet de bedoeling deze versie
tijdens het concert te raadplegen via je mobiele
telefoon. Dit is namelijk zeer storend voor de
andere concertbezoekers.
Bij voorbaat dank.

Programma
At The Spot Where I Find
Myself
Genevieve Murphy
Serie
Muziektheater
Vr 31 mei 2024
Grote Zaal
20.15 – 21.30 uur
ca. 75 minuten zonder pauze
Genevieve Murphy muziek en performance
Andy Moor gitaar
John Dikeman saxofoons
Laura Polence toetsen, zang
Henning Luther drums, percussie
Tom Van Der Borght kledingontwerp
Nienke Scholts, Konstantina Georgelou dramaturgie
Peter Leung regie
Manuel Boutreur techniek
Genevieve Murphy (1988)
At The Spot Where I Find Myself (2022)
Een productie van Rizoom, platform voor jonge muziekmakers
van Asko|Schönberg, De Doelen, Gaudeamus Festival, Intro
in Situ, Korzo, Muziekgebouw aan ’t IJ en November Music. In
samenwerking met Nicole Beutler Projects.
Staat je mobiele telefoon al uit?
Dank je wel.
2

Toelichting
De van oorsprong Schotse componiste en performer Genevieve Murphy is niet bang
om zichzelf bloot te geven. Al is het altijd met een zekere afstand. Vandaag gunt ze de
toeschouwer een blik in haar wereld en de ‘persoonlijkheden’ die ze met zich meedraagt in
de solovoorstelling At The Spot Where I Find Myself. De boodschap? ‘Heb vrede met wie en
wat je bent’. Dat het, getuige het even emotionele als overdonderende slot nog een vrede
vol vertwijfeling is, zal ongetwijfeld inherent zijn aan de ambiguïteit die deze componiste
en performer nu eenmaal in zich draagt.
De in 1988 in Schotland geboren Murphy
is met haar rijk geschakeerde werk
ondertussen een graag geziene gast in het
Muziekgebouw. Al in 2015 bracht het Nieuw
Ensemble haar indrukwekkende vijfluik
F.I.N.E. in première. En begin 2022 leverde
ze met I Don’t Want To Be An Individual All
On My Own nog een intrigerende bijdrage
aan het programma Words & Music van
Asko|Schönberg. Ze omschrijft zichzelf
als een ‘interdisciplinair artiest’ en mengt
in werken als Something in This Universe,
Calm in an Agitated World en Squeeze
Machine als een moderne Joseph Haydn
Schotse volksmuziek, pop, hedendaags
klassiek, poëzie, video en vooral humor om
haar boodschap met invloeden van de Britse
kunstenaar Martin Creed, de Amerikaanse
performancekunstenaar Laurie Anderson,
de Schotse komiek Billy Connolly en David
Byrne, voormalig voorman van de Talking
Heads, over te brengen.
Ook in At The Spot Where I Find Myself zijn
deze invloeden te herkennen. Het is een
werk dat ‘het onderwerp privacy onderzoekt
en de wijze waarop we ons identificeren
met specifieke ruimtes die ons helpen
om emoties los te laten’, aldus de officiële
omschrijving. Murphy’s jongste werk bevat
invloeden van psychedelische jaren zeventig
rock, veel spoken word poëzie, elektronische
muziek, beeldende kunst, objecten annex
kostuums van de Belgische ontwerper Tom
Van Der Borght en fysieke performance.
Spelend met het concept van een concert
doorbreekt ze de muur tussen publiek en
uitvoerder en creëert ze een verbinding in de
besloten ruimte op het podium die zij ‘thuis’
noemt.
Autobiografie
Uiteindelijk is het werk een ‘assemblage
van persoonlijke ervaringen’. ‘Het is een
autobiografisch werk waarin een verzameling
herinneringen samensmelt om één verhaal
te vormen, vergelijkbaar met hoe onze
geest werkt in een droom. De essentie van
het werk komt voort uit ervaringen die
mij hebben gemaakt tot wie ik ben, met al
mijn goede en slechte kanten. Ik ben in de
voorstelling in een appartement. Dat is mijn
identiteit, een persoonlijke ruimte die al mijn
emoties absorbeert. At The Spot Where I
Find Myself is een intieme reis van een vrouw
die wordt geconfronteerd en zich steeds
meer bewust wordt van haar identiteit in een
privéruimte en de toeschouwer uitdaagt zijn
of haar eigen veilige plekken te onderzoeken
waar hij of zij emoties kan loslaten, vinden,
3

Toelichting
beschermen en laten verdwijnen. Wat ik
met At The Spot Where I Find Myself wil
zeggen is: alles wat er in je leven is gebeurd,
heeft je gevormd en hoewel vrede vinden
in wie en wat je bent je kan versterken
en bekrachtigen, is het een voortdurende
reis om dit in het licht van alle dagelijkse
ervaringen echt te omarmen.’
In het donker zitten we in hetzelfde schuitje
en zijn we op de meest hechte wijze
verbonden.
Duisternis
At The Spot Where I Find Myself begint nog
vrij onschuldig als een van al zijn absurdisme
ontdane referentie aan het gedicht Marc groet
’s morgens de dingen van Paul van Ostaijen.
‘Hello room, hello bathroom…’, woorden
waarmee Murphy, de ruimte, haar ruimte
verkent en tot zich neemt. Met de schrijnende
woorden ‘I don’t feel that I am at the spot
where I find myself’ krijgt die verkenning een
scherp randje en een extra dimensie. Niet
alleen de relatie met de ruimte, ook de relatie
met zichzelf, met haar angsten, met de dingen
om haar heen, haar lichaam en de eventuele
begrenzing daarvan en met de medemens
worden onderworpen aan een dan weer
relativerend, dan weer filosofisch onderzoek.
‘Darkness helps to join us together’, klinkt
al snel een van de rode draden van de
voorstellig. De duisternis maakt het individu
onzichtbaar en dus grenzeloos. In het donker
zitten we in hetzelfde schuitje en zijn we op
de meest hechte wijze verbonden. Al blijft de
vraag of dat genoeg is om ook jezelf te vinden
en in vrede met jezelf te leven.
Individualiteit, collectiviteit, solidariteit,
intimiteit en vooral ook ambiguïteit maken
van At The Spot Where I Find Myself
misschien wel de meest persoonlijke
performance van Genevieve Murphy tot nu
toe. Al is uiteindelijk niets wat het lijkt. De
quasi comfortabele sofa wordt een pantser
tegen het licht, een eerder schijnbaar veilige
schuilplaats. Een frivole jurk en hoe naakt
ze tenslotte ook is, zich bloot geven doet ze
nergens helemaal. Wat dat aangaat spreekt
het even hilarische als angstaanjagende slot
boekdelen.
Emoties
Angst is een andere rode draad in At The
Spot Where I Find Myself. Eentje die al van
meet af aan een grote rol speelt in haar werk.
De dochter van een beeldend kunstenares
en een psychiater begon met componeren
doordat ze haar moeder een keer hielp met
muziek bij een project. ‘Vanaf het moment dat
ik te maken kreeg met verschillende angsten
en zelfs een eetstoornis ontwikkelde, opperde
mijn moeder om de emoties en angsten te
kanaliseren door te componeren. Dat ben ik
altijd blijven doen. Zo is het in 2015 voor het
Nieuw Ensemble geschreven F.I.N.E. (Fucked
Insecure Neurotic Exhausted) ontstaan in een
tijd dat ik er slecht aan toe was.’
Toch is haar gemoedstoestand van het
moment nooit helemaal aan haar werken af
te horen. ‘Componeren is ook geen therapie,
maar het bekijken van je eigen emoties van
een afstand. Het gaat mij niet om de pijn,
maar om het communiceren van de emotie
en om het bieden van een perspectief. Als ik
een ervaring heb, vraag ik mij af hoe ik die
4

Toelichting
ervaring, die angst relevant en herkenbaar
kan maken voor anderen. Daar helpt humor
heel erg bij. Het is een belangrijk aspect
van mijn werk en dé manier om door
moeilijkheden heen te gaan, ze te relativeren
en hopelijk de wereld een klein beetje te
veranderen.’
(H)erkenning
In At The Spot Where I Find Myself hoopt
Murphy die wereld te veranderen door
een zeer wezenlijke vraag te stellen: zien
wij onszelf en onze medemens werkelijk
en kunnen we daar ook in het licht mee
leven? Deze vraag is uiteindelijk het
fundament onder de voorstelling die
ondanks de autobiografische invalshoek
veel universele herkenning biedt. En die
herkenning en de daar automatisch uit
voortvloeiende erkenning is misschien nog
wel belangwekkender dan het antwoord op
de vraag. Een antwoord dat ook deze keer in
het ongewisse blijft.
Paul Janssen
foto: Isabelle Renate la Poutré
5

Script
Genevieve Murphy
At The Spot Where I Find Myself
SCENE 1
Arrive
On the street
Sensing ownership
For that patch
Of concrete
At the door
Didn’t choose the door
It’s part of home
Climb the stairs
Communal stairs
The official home
Another door
Owning that door
Didn’t place it
Light on
Coat off
Fill the kettle
Make a tea
Open the fridge
Full of things
Rejected things
They’ve expired?
Uncertain
Don’t touch them
Take four pills
Too large
Red
Wash them down
With water
Climb into
Bed
Duvet hug
Sleep 3 hours
Wake up
Need to pee
Stagger the corridor
In the dark
Don’t disturb
The sleeping state
A journey forgotten
The next day
Make it back
To bed
Where we trained
To add sleep
The horizontal
Position
We trained
To add sleep
Hello home. Hello light. Hello bedroom. Hello
ornaments. Hello bathroom. Hello soap.
Hello toilet. Hello sofa. Hello bagpipes.
Hello audience.
I am at home. I am also here with you. You are
here with me. We all hang here, part of the
same tapestry.
6

Script
But I am in a private space. You can see in
but in this space, I can do whatever I want.
As long as I don’t burn it down. They have
given me an island, the people who make
all this happen. But I am finding it difficult.
I don’t feel I have fully arrived. I have been
out, I come home, but I don’t feel I am at the
spot where I find myself. Do you feel like
you are at your spot? Is that your spot?
Inhale/Exhale
So breathe and air embrace this entire
universe, air has its life in sound and in
voice.
But I am tense.
Wherever your place of privacy is, you can
think of it like a diary.
Everyday this home soaks in my state.
Feeling the sofa as it moulds around me,
moving to the rhythm of my heartbeat and
reshaping itself to my breathing. Tonight
only my coat can give itself to it, implying
that it’s listening by sinking its fabric into
the stitching while the sofa shares its
feelings from the day.
She lays on me
Her coat sinking in
It’s fabric completing
The gaps in my stitching
Her body pushing down
Her presence rising up
Like balloons of helium
Lost sentient being
Her body’s a massage
On my sitting bones
I want to keep her
Down here with me
Waiting for her state
To sink in to the surface
She stares across the room
Her body feeling hollow
I embrace her but
Don’t feel her
Giving herself to me
Tense in her muscles
But regardless
She is here with me
If she could let go
This space absorb
Accompany her
To bed
If she could let go
Her muscles to liquid
Dissolve through my seams
And flow
I lived before
In a vintage store
You might think it a bore
But never before
Have I heard the stories
The other sofa’s worries
Their previous sitters
7

Script
Some sad some heavy
Heavy weight
They fight the hate
To have to listen
To another mission
That someone is feeling
Not eating not healing
It’s exhausting to hear
What they’re doing to bear
On this earth
she’s of a size
Her mind told lies
That don’t sit well
In dread and delusion
How we despise
What zooms around
Acting profound
If she could let go
this space absorb
Accompany her
To bed
If she could let go
Her muscles to liquid
Dissolve through my seams
And flow
I still haven’t turned on the light. Turning it
on would mean we’ve accepted our position,
but as I say, I have not fully arrived. In the
dark I blend into the image. In light I am my
own figure. Ambiguity feels like the clearest
spot to be at right now.
If she could let go
Her muscles to liquid
Dissolve through my seams
And flow
If she could let go
This space could absorb her
Accompany her
To bed
I embrace her but
don’t feel her
Giving herself to me.
Tense in her muscles
but regardless,
she is here with me
8

Script
SCENE 2
The ornament
On top
Sits
On the coffee table
Gleaming
From a
Street light
That peers
Through the window
I stare
At its glass
Shape
Crystals
Inside
Responding to the
Weather
To the clouds
In the sky
Blue skies
Clear liquid
Cloudy day
It’s grey
The reflection
From outside
Bounces
Off my eyes
My stare
Beaming through
Blurring the
Painting behind
An image
created by
My mother
A part of me
We all
Hang there
Sewn
Together
Part
Of the same
Tapestry
Here, we are sewn together by beams of
light but the darkness also helps to join us
together.
In the freezing winter it sneaks in
Leaking solid air it climbs in our pockets
Up our sleeves
Oh I admire how it cares
Trying to remove myself from the darkness
The darkness is me
It’s loud
It’s stubborn
It penetrates my surroundings
It’s physical
It bends
As I walk through it
The dark wears me
I wear it
Like a warm coat
Don’t shine a light
Absorb all rays
9

Script
Nothing bounces off
It’s easier to blend into
I’m less exposed
It’s all less vulnerable
The darkness helps to join us together
In the freezing winter you sneak in
Leaking solid air you climb in our pockets
Up our sleeves
Oh I admire how you care
Cannot grip on to my surroundings
Some might find that hard to control
But that’s just the darkness removing
landmarks
Forming one piece out of us all
In light my surroundings are separate from
me
I can reach out, grip on, feel the edges, see
the surface
In the dark we are joined, merging, blending
Smearing across the image
Our foundations, our routes are all
Navy blue, tinted brown, shades of red,
streaks of purple
Darkened green, dots of white
Those sprinkles of light come from deep in
the mind
While my eyes continuously travel along a
never ending
Path where boundaries have fallen away
Oh I admire how you care
Trying to remove myself from the darkness
The darkness is me
It’s loud
It’s stubborn
It penetrates my surroundings
It’s physical
It bends
As I walk through it
The dark wears me
I wear it
Like a warm coat
Don’t shine a light
Absorb all rays
Nothing bounces off
It’s easier to blend into
I’m less exposed
It’s all less vulnerable
Are you still there? Don’t know about you
but, I thought we were one figure in the
dark. Me an extension of you, swirling
around, reshaping the air.
Can I please make more noise?
The darkness helps to join us together
In the freezing winter you sneak in
Leaking solid air you climb in our pockets
Up our sleeves
10

Script
SCENE 3
The possibility of hearing me means not only
do I exist but you too exist.
That would be an uncomfortable confrontation.
Silence from the invisible
Comes to life in sound
Amplification
Is our access to the profound
Air has its life
In sound
And
In voice
Sigh / relief of tension
Everyday this soap soaks in my state.
I can’t get enough of her!
Ooooooh!
Ooooh aaahhhh!
I choreograph her
As she circles her hands
On my slippery skin
Hearing wet messages
From the tap
I shed my
Silky coat
She sends this
Back to the water
We continue the flow
Of conversation
Together
Us three
Bubbles forming,
Squeaks and squelches
Oh!
Ooooooh!
Ooooh oh aaahhhh!
I lay here,
Waiting for the moment where
She finds the urge
To caress me
Tickling my spine
Along my curves
When you find the position
To torment my nerves
You squeeze, you pinch, I slap, you rub
We lather each other
All the way up
Each finger takes it’s turn
I make some sound
So you can learn
Try to escape
Inside of me
Ooooh
Under the waterfall,
Cold then real hot
Head hung back,
Giving all I’ve got
11

Script
I surrender
Into your hands
You bathe
Me in your sweat
I test your grip
What do you want?
To melt all of me?
And then there's the pool
Of water in the end
I lay and feel
My body start to bend
OOooohhhh!!!
I choreograph her
As she circles her hands
On my slippery skin
Hearing wet messages From the tap
I shed my
Silky coat
She sends this
Back to the water We continue the flow Of
conversation Together
Us three
Bubbles forming, Squeaks and squelches
Ooohhhhh!
(KNOCK KNOCK KNOCK)
Seeing the imprint of a sock line on my calf,
it’s tension pressed onto my skin, refusing
to give up, my past enters into the room
and I remember that I must embrace what’s
there.
The next song is sung by me, the light.
Her skin is too thin
For a thought from me
Her thoughts of me
I cannot see
I think I know them
I know she thinks them
We’re sinking deep into comfort
That comfort drives her
To a space
That’s full of life
Though no one knows
She won’t take help
My shouting melts
In the sound of daylight
We mustn’t see
My mind must stay bright
My vision in the dark
She goes out at night
Where the shadows bark
Her secret state
Is not her fate
Towards my fear
She mustn’t smile
It’ll only look vile
When we shine a torch
I secretly wait
Until it’s late
12

Script
She mustn’t worry
Nor say sorry
Her features merging
Into the floor,
Her angular curves
Slot under this roof
Her mind absorbed
By these walls
It’s safer here
Would start to flee
My mind must stay bright
My vision in the dark
I go out at night
Where the shadows bark
Maybe I’m hiding
I probably am
Her sadness is binding
My mind must stay bright
My vision in the dark
She goes out at night
Where the shadows bark
We resist
What she’s talking about
Yes it’s strange but
Hear her out
It’s not about you
It’s not about me
It’s about that person
That number 3
The one that thinks
How things should be
The one that looks the other way
If only they knew
What they couldn’t see
Our insecure thoughts
13

Script
SCENE 4
Now..
How are we all doing?
Have I arrived yet? Can I breathe with this
space now?
Inhale / Exhale
It’s getting better. Definitely a bit better.
Play my greatest hits!
I am the spitting image of John Travolta
I see myself flinch
When my eyes give a pinch
I appear to blink
Which helps me to think
Do I have the mental capacity
of a teaspoon
Or the practicality
of a teapot made of chocolate?
It makes me want to ask
The reason for my presence
Here in my apartment,
Silhouette from that light
It comes out with affection
combined with rejection
I don’t seem to mind
More curious I don’t decline
Am I my imaginary friend?
But I think this might have sent me around
the bend
I climb inside my mind
Spin on my heel
For a second I think
I might be real
Then I dress
My questions follow
Into the suit
I climb with confidence
I’m now wearing
A snazzy silver suit
With colourful patterns
Clambering all over it
In both hands I have
Bottles of brown liquid
Full of sugar
I expected more lurid
Dr Pepper on the label
My grip keeping them stable
The liquid doesn’t tilt
From judgement comes guilt
I remark on my stance
By saying with a dance
“I look like Tomb Raider holding
These bottles of Dr Pepper like that”
I accept that desire
But I’m pretty sure
I have another vision
When it comes to my decision
14

Script
I have a calm voice but
My face is full of tension
“I think I will have a soak in my bath”
I share my tension as it floods
Into my hallway
“I think that might be
Exactly what I’m in need of”
I’m letting myself know,
In an informative way
That I’ve been hiding 50 litres of
Dr Pepper all day
With excitement
As though nothing feels better
I will fill up up my bath
To the brim with Dr Pepper
I want to feel
The fizz burst
So I’m going to dive in
My head going first
I let my eyes go down to the floor
I takes a second to look at my feet
Then turn my attention to the stairs
Each step holds my souls denying defeat
What’s happening? I haven’t shut my door
I’m standing right up on the top floor
Squeezing into reflective shoes.
They shine with silver I return to myself
Click your heels and they
might take you home
I respond with concern
The staff are alone
They’re changing the clocks
Moving around my jumpers
Every day I go out
There’s a Bentley’s Car
My Dad has a Bentley’s
Do you think your Dad is here?
No
but they know I know
Someone keeps cleaning
The number plate
They know I will notice
Who opened the gate?”
The walls stand still
Mustn’t intervene
The street light outside
Continues to gleam
I step down but
The door grabs my back
I fly into my living room
Feel the door slam
Slowly I realise
When I see the TV
My fingers running over
The corners squeak squeak
I am nowhere near
But my pelvis bulges
Climbing inside the wardrobe
Full of clothes too big for me
My skin covers the mirrors
Distorting the view of myself
I gradually change
My feet are on the shelf
15

Script
The chairs touch my flesh
The pelvis no longer fits,
My pores stretched across
The mirror, eyes glitch
I can’t trust my reflection
Looking back at me
We all hang there,
Part of the same tapestry
Can we have more light please?
So breathe and air embrace this entire
universe
Air has it’s life in sound and in voice
Genevieve plays bagpipes
Put down bagpipes, walks. Stand still. Moves
to another spot. Stands.
7 seconds: Lights out
The END
No, nope, no…
Genevieve gets under the sofa…
From inside we hear her groaning, talking,
rustling tie wraps…
…. Improvised text..
Struggling with heavy costumes. “Ta-da”
moment… drinks Dr.Pepper… falls back on
the floor to fight with costume.
Genevieve struggles and fights her way out
of the costume, stands up naked.
Can we please go to darkness?
The darkness helps to join us together
The darkness is me
I’m loud, I’m stubborn
I penetrate your surroundings,
I’m physical, I bend
As you walk through me
foto: Isabelle Renate la Poutré
16

Biografieën
Uitvoerenden
met zowel traditionele
als hedendaagse en
geïmproviseerde muziek en
is ze gastdocent compositie
aan het Koninklijk
Conservatorium in Den
Haag.
het muzieklabel Unsounds,
in Amsterdam, met Yannis
Kyriakides en Isabelle Vigier.
foto: Vera Rijks
De Schotse componiste,
doedelzakspeelster en
performancekunstenaar
Genevieve Murphy
(1988) studeerde muziek
en compositie aan de
conservatoria van Glasgow,
Birmingham en Den Haag. Al
sinds haar studie combineert
ze performance, beeldende
kunst en hedendaagse
muziek tot een geheel eigen
vorm van muziektheater.
Haar werken worden op
vele plekken in Europa
uitgevoerd. Ook schreef
ze stukken voor onder
andere Slagwerk Den Haag,
het Storioni Trio, Ex Novo
Ensemble en het Nieuw
Ensemble. Daarnaast geeft
ze doedelzakconcerten
foto: Christina Marx
De Engelse gitarist Andy
Moor (1962) begon zijn
muzikale carrière in
Edingburgh, Schotland bij
de eclectische band Dog
Faced Hermans. In 1990
werd hij gevraagd om te
spelen bij de Nederlandse
band The Ex in Amsterdam,
waarvan hij nog steeds lid
is. Moor werkt veel samen
met musici met verschillende
achtergronden, waaronder
de componist Yannis
Kyriakides. Ook schrijft hij
soundtracks voor films. Hij
is een van de oprichters van
foto: Gemma van der Heyden
John Dikeman (1983) is een
Amerikaanse saxofonist in
de jazz en geïmproviseerde
muziek. Hij woont en
werkt in Amsterdam en
is lid van verschillende
groepen, waaronder Cactus
Truck. Voordat Dikeman
zich in 2008 vestigde in
Amsterdam studeerde hij
saxofoon en compositie in
Interlochen en Vermont en
speelde hij na studie aan de
oostkust van de VS samen
met topmusici, waaronder
Nate Wooley, Mike Pride,
Daniel Carter en Tatsuya
Nakatani. In 2004 verhuisde
hij naar Caïro, Egypte,
waar hij talloze ensembles
leidde. Via Boedapest en
17

Biografieën
Parijs vond hij zijn plek
in de geïmproviseerde
muziekscene in Nederland
als performer en curator.
voor Schone Kunsten in
Sint Niklaas. Direct na zijn
afstuderen in 2012 wist hij
zijn ontwerpen al te showen
tijdens de Fashion Week in
onder andere Berlijn, Londen
en Parijs.
De Letse vocalist en
toetsenist Laura Polence
(1987) is al ruim vijftien jaar
actief in de Amsterdamse
jazz- en impro-scene.
Polence maakt deel uit
van het vocale ensemble
August 38th, dat bestaat uit
zangeressen uit Nederland,
Letland, Italië, Turkije,
Oekraïne, Australië, Mexico
en de VS. Samen verkennen
zij de mogelijkheden
van de menselijke stem
in performances waarin
improvisatie een constante
factor is. Naast August 38th
is Polence actief in het Kaja
Draksler Octet, Snowapple
en Fuensanta’s Ensamble
Grande.
18
De Duitse drummer Henning
Luther is een veelgevraagd
sessiedrummer binnen de
Nederlandse muziekscene.
Hij speelt een breed scala aan
muziekstijlen op verschillende
podia en in verschillende
samenstellingen. Momenteel
leidt hij ook zijn eigen band
Used To Be Knew met
saxofonist Itai Weissman,
waarmee hij twee albums
uitbracht. Henning studeerde
drums in Weimar, Duitsland
en aan het Conservatorium
van Amsterdam. Naast zijn
liveoptredens ontwikkelde
Henning muziek- en
educatieve schoolprojecten
voor het Goethe-Instituut in
Amsterdam.
De Belgische modeontwerper
Tom Van Der
Borght (1978) studeerde
aan de Stedelijke Academie
foto: Kaat Pype
In 2021 gaf hij zijn
interdisciplinaire werkwijze
een officieel tintje door
het behalen van zijn
Master Performance Art
in Maastricht. Onder de
studionaam T.VDB werkt
hij als een onafhankelijk
kunstenaar. Zijn interesse in
tribale culturen, rituelen, dans
en bijbehorende klederdracht
is geregeld terug te vinden in
zijn werk. Van Der Borght won
onder andere de Premium
Young Designer Award
(2015) en de Grand Prix in
de categorie mode van het
Hyères Festival.

Biografieën
Nienke Scholts (1984) werkt
als dramaturg en is vooral
betrokken bij het medeontwikkelen
van methoden
en praktijken die worden
opgeroepen door nieuwe
vormen van (performance)
kunst. Scholts werkt met
Arkadi Zaides, MOHA
collectief, Ola Maciejewska,
Emke Idema, en voor Veem
House voor Performance,
waar ze verschillende
discursieve programma’s
ontwikkelt. Ze geeft les aan
de MA Scenography van de
Hogeschool voor de Kunsten
Utrecht (HKU) en is medeoprichter
en redactielid
van Platform-Scenography
(P-S). Ze woont in Utrecht en
werkt zowel in Nederland als
daarbuiten.
Konstantina Georgelou is
theoreticus, dramaturg en
onderzoeker in Amsterdam. Ze
is docent bij DAS Choreografie
en theorieadviseur bij
DAS Theater. Georgelou is
tevens hoofddocent bij de
afdeling Media en Cultuur
van de Universiteit Utrecht
en het University College
Utrecht, waar ze cursussen
geeft over dramaturgie,
toeschouwerschap, curatie en
performance theorie.
foto: Thomas Lenden
Ze onderzoekt de gebieden
van praktische dramaturgie,
choreografie, (nieuw)
materialisme en artistiek
onderzoek, waarbij ze
manieren bestudeert om
collectief te bewegen en te
handelen.
Choreograaf en regisseur
Peter Leung is opgeleid als
danser aan The Royal Ballet
School. In zijn carrière als
danser was hij lid van het
Bayerische Staatsballett
Munich, Het Nationale
Ballet en het moderne
dansgezelschap Le Ballet de
l’Opéra de Lyon.
Leung is artistiek
directeur van Stichting
House of Makers. Met
deze organisatie maakt,
faciliteert en produceert hij
nieuwe interdisciplinaire
voorstellingen met doel
een breed publiek te
bereiken door de inzichten,
perspectieven en netwerken
in te zetten van alle
disciplines. Hij gelooft in het
gebruik van verschillende
media om verbinding te
maken met het publiek
op verschillende niveaus
en heeft gewerkt met
kunstenaars uit verschillende
disciplines.
19

Seizoen 2024-2025
Serie Muziektheater
Een tot de verbeelding sprekende reeks waar muziek op theatrale wijze een extra
dimensie krijgt. Internationaal vooraanstaande makers, componisten en uitvoerenden
staan garant voor hoogwaardige producties die de actualiteit dicht op de huid zitten.
wo 2 okt / 20.15 uur
Amandante
Nova Opera
za 23 nov / 09.30 + 11.30 uur
Atem
Silbersee
do 16 jan / 19.00 + 21.00 uur
Inner Life
HERMESensemble + Muziektheater Transparant
do 22 mei / 20.15 uur
Between Two Lights
Nederlands Kamerkoor
za 31 mei / 20.15 uur
Ask Ada
Nieuw Amsterdams Peil
Bekijk het gehele nieuwe seizoen op muziekgebouw.nl.
20

Terrasconcerten
13 juli t/m 31 augustus
Ook deze zomer organiseren we op het terras weer
kleinschalige concerten op hoog niveau. Iedere vrijdag- en
zaterdagavond, bijna twee zomermaanden lang. Met borrel
of diner, zittend aan het water terwijl de zon langzaam
onder gaat. Zowel voor als na de concerten draait een DJ.
De programmering is gevarieerd: van klassiek tot jazz, van
pop tot flamenco.
Je kunt reserveren voor een concert met borrel of een
concert met diner en bent welkom vanaf 18.00 uur.
Kaartverkoop start 4 juni via muziekgebouw.nl.
foto: Foppe Schut
We organiseren onze terrasconcerten in samenwerking met
4’33 grand café.
Onze programmapartners:
Grote
Zangers
21

Verwacht
Juni
za 1 jun / 20.15 uur
Van Rameau tot
Rachmaninov
Nathalia Milstein
zo 2 jun / 11.00 uur /
Kleine Zaal
Hollandse Meesters
Ere Lievonen
zo 2 jun / 20.15 uur
Pathétique
Pynarello
wo 5 jun / 20.30 uur /
Bimhuis
Misha Mengelberg & Louis
Andriessen: Goede Maten
ICP Orchestra, McFadden,
Bouwhuis, Mukaiyama,
MacGregor, Hoogland,
Herman, Provan + Kluster5
za 8 jun / 20.30 uur
zo 9 juni / 15.00 + 20.30 uur
The Bird of a Thousand
Voices
Tigran Hamasyan, Ruben
van Leer, Boris Acket,
Areni Agbabian
do 13 + vr 14 jun / 20.30 uur
The Faggots and Their
Friends Between
Revolutions
Ted Huffman, Philip Venables,
Factory International
wo 19 + do 20 jun / 20.30 uur
Melencolia
Brigitta Muntendorf,
Ensemble Modern
zo 23 jun / 15.30, 17.15, 19.00
+ 20.45 uur
Mutability
Yannis Kyriakides,
Darien Brito, Theun Mosk,
Asko|Schönberg
do 27 jun / 20.30 uur
Limite
Mário Peixoto, Metá Metá,
Andy Moor, Terrie Ex
za 29 jun / 15.30 + 20.30 uur
Close Encounters of the
Queer Kind
Amsterdam Gay Men’s
Chorus
SoundLAB Workshop
Maak je eigen muziek met de
wonderlijkste instrumenten.
Voor kinderen (7+) met
volwassenen. Elke zondag,
13.00 uur in de Atriumzaal.
Kaartjes via muziekgebouw.nl/
soundlab.
WannaSwing
Op de kade voor het
Muziekgebouw staat de
interactieve muziekinstallatie
WannaSwing van theatermaakster
Caecilia Thunissen
en scenograaf Jan Boiten. Acht
schommels sturen composities
aan van hedendaagse
componisten als Joey Roukens,
Mayke Nas en Rob Zuidam.
Zie voor meer informatie
muziekgebouw.nl/wannaswing
Huil van de Wolff
Elke 22e van de maand
klinkt om 20.00 uur het
geluidsmonument Huil van
de Wolff van Martijn Padding
ter herinnering aan oprichter
van het Muziekgebouw
Jan Wolff (1941 - 2012).
muziekgebouw. nl/
huilvandewolff
Geheimtips
Bijzondere concerten
die je niet mag missen.
muziekgebouw.nl/geheimtips
22

Foto: Erik van Gurp
4’33 grand café
Kom voor of na het concert eten
in 4’33 Grand café. Reserveren:
020 788 2090 of 433grandcafe.nl.
Bij de prijs inbegrepen
Reserveringskosten zijn bij de
kaartprijs inbegrepen.
Ook een drankje, tenzij anders
vermeld op je concertkaartje.
Rondom het concert
- Na aanvang van het concert heb je
geen toegang meer tot de zaal.
- Zet je mobiele telefoon uit voor
aanvang van het concert.
- Het maken van beeld- of
geluidsopnamen in de zaal alleen
met schriftelijke toestemming.
- Algemene Bezoekersvoorwaarden
zijn na te lezen op muziekgebouw.nl
Steun het Muziekgebouw
Inkomsten uit kaartverkoop dekken
ten dele onze kosten. Word vriend
of doneer: met jouw extra steun
kunnen we concerten op het
hoogste niveau blijven organiseren.
Meer informatie:
muziekgebouw.nl/steunons
Op de hoogte blijven?
Blijf op de hoogte van nieuw
geboekte concerten of ander
nieuws. Volg ons via onze
e-nieuwsbrief (aanmelden op
muziekgebouw.nl/nieuwsbrief),
Facebook, Twitter of Instagram.
Dank!
Wij kunnen niet zonder de steun van
onze vaste subsidiënten en Vrienden
van het Muziekgebouw. Wij zijn hen
daarvoor zeer erkentelijk.
Druk binnenwerk
druk & printservice
23