Inkijkexemplaar Fiets 11

89 LÉON VAN BON TEST SPECIALIZED CRUX EXPERT
Zoek je in de Van Dale het
woord ‘crux’ op, dan lees je
als omschrijving: ‘Dat is de
crux, daar gaat het om.’
Het is met andere woorden
de essentie van iets. Léon
vraagt zich af: wat is de
essentie van de nieuwe
Specialized Crux?
FIETS GRAVELTEST
SPECIALIZED CRUX EXPERT
TEKST & FOTO’S LÉON VAN BON
DE
ESSENTIE
Voor mijn neus staat geen gewone gravelbike. Allereerst
omdat hij met zijn hoge bracket tevens geschikt is
als cyclocrosser – maar dan wel eentje met de mogelijkheid
om tot 47 millimeter brede banden te monteren. Verder zit
weinig poespas op of aan. Geen nokjes om tassen of bagagedragers
te monteren, geen opbergvakjes in het frame. Niets
van dat. Simpel en clean. In 2024 verwacht je eigenlijk dat
een fiets in deze prijsklasse de kabels door het balhoofd heeft
lopen en als wedstrijdgravelbike ook de nodige aerodynamische
features heeft, maar nee: ook dat heeft deze Crux niet.
Tóch oogt de fiets modern.
Toen Specialized een paar jaar geleden de Crux lanceerde,
prezen de Amerikanen hem aan als de lichtste gravelfiets
van allemaal. Ook de 2025-versie die ik ga testen is voor een
gravelbike nog een echte lichtgewicht, al is er wel een verschil
tussen de duurdere S-Works-versie en deze Specialized.
Die eerste weegt 7,2 kilogram, extreem weinig voor een
gravelfiets. Het model dat voor mij staat, de Specialized
Crux Expert, weegt 8,2 kilo. Nog steeds licht, maar niet
extreem.
ANDERS OPGEHANGEN
Het frame, maatje 54, bevalt mij wel. Mooie strakke lijnen,
zonder tierlantijnen. Dat de kabels buitenom lopen, stoort
mij eerlijk gezegd niet. De fiets is afgemonteerd met een
SRAM Rival eTap AXS-groepset. Met de hydraulische schijfremmen
en 160 millimeter grote schijven heb je in ieder
geval genoeg remkracht. Qua versnellingen zit het ook wel
snor. Het systeem heeft één tandwiel voor (40 tandjes) en
twaalf tandwielen achter (10-44). Dat is voor de gravelritten
die ik doe ruim voldoende bereik.
De vernieuwingen op het 2025-model zijn grotendeels
beperkt gebleven tot een andere achterpad. Dat is nu de
Universal Derailleur Hanger (UDH) van SRAM. Die moet
voor meer precisie en stabiliteit zorgen. Hoognodig volgens
SRAM, want de manier waarop we een versnellingsapparaat
aan een fiets monteren stamt van diep in de vorige eeuw.
Destijds hadden we drie kransjes achter, inmiddels zijn dat
er twaalf. Dat vraagt meer precisie, die de UDH kan leveren.
Nu is de grote truc van UDH dat deze direct op het frame
wordt gemonteerd – maar dat is bij deze Rival-groepset nog
niet mogelijk. Daarom is er een tussenstuk geplaatst, als
overbrugging tussen de nieuwe en oude methode. Dat werkt
op zich prima, maar oogt minder stabiel. En die stabiliteit
was nu juist het probleem dat met UDH getackeld moest
worden... Het zou fijn zijn als de Rival-groepset een