Jaarverslag 2024 Stichting Hope4Ukraine

Stichting Hope4Ukraine
JAARVERSLAG
2024
32. Van Spanje naar Oekraïne
Wybren en Janet brengen
brandweerwagen op bestemming
Herstelreizen & Hulptransporten
24. Geen vis maar een hengel
Combine machine voor boer in
Mykolaijv
Een terugblik naar het jaar
2024 waarin we voor het
derde jaar op rij herstelreizen &
humanitaire hulptransporten
mochten organiseren naar Oekraïne,
voor hen die getroffen zijn door de oorlog.
TERUGBLIK 2024
www.hope4ukraine.nl
Met hart
en handen
werken aan
herstel
in Oekraïne
JANUARI 2025 | NO. 3

TERUGBLIKKEN &
VOORUITKIJKEN
INHOUDSOPGAVE
4
VISIE EN MISSIE
Met het in verhouding kleine wat we kunnen
bijdragen, geloven we dat dát het verschil
maakt voor wie er mee geholpen kunnen
worden.
6
ALS WIJ NIETS DOEN, WIE DAN?
Door onze hulptransporten en door jouw
steun laten we zien dat we een antwoord
hebben.
19
MEDIC IN DE HEL VAN
BACHMOET
''Samen met mijn kapitein sleurden we de
gewonde soldaat eruit, legden hem op een
stretcher en renden - tussen de
ontploffende mortieren door - naar een
veiligere plek. Op dat moment...''
28
DIT KONDEN WE DOEN IN 2024
Samen met jou (overzichtspagina)
Hoofdredacteur: God (Psalm 115:1)
2
36
EXPOSITIE
They Just Couldn't Imagine - Het verhaal
van gewone mensen die ongevraagd in een
oorlog terecht komen.
44
HET VERHAAL VAN OKSANA
''Mijn vier dochters en ik moesten drie dagen
wachten aan de grens, omringd door
hartverscheurende taferelen van vaders die
met tranen afscheid namen en kinderen die
zich in de koude winter aan hun ouders vast
klampten.''
EERSTE UITGAVE
Januari 2025
Met hart
en handen
werken aan
herstel
in Oekraïne

FOTO: TOM BAKER
Voorwoord
''Hoe lang duurt deze oorlog nog?'' Een vraag die ons regelmatig
gesteld wordt. Als we een presentatie geven, als in de loods
materiaal wordt gebracht of tijdens een digitale
informatieavond. Ons antwoord is dat de oorlog al veel te lang
duurt. Elke dag sterven er onschuldige burgers, worden vele
mensenlevens voor altijd getekend. Onze vrienden in Oekraïne
voelen zich in deze ellende geroepen om hulp te blijven geven
en wij kunnen daar in helpen.
Inmiddels zijn we meer dan 2½ jaar aan het werk in Oekraïne.
Wat begon als een gebeds- en transport initiatief is uitgegroeid
tot onze stichting Hope4Ukraine. Als stichting hebben we
inmiddels meer dan 315 transporten mogen brengen naar
Oekraïne en meer dan 450 vrijwilligers, meer dan 50.000 broden
naar dorpen in de frontlinie, 30.000 voedselpakketten en 9
hulpvoertuigen. En helaas blijft het keihard nodig.
Dit werk kunnen we alleen doen met inzet van vele vrijwilligers.
In 2024 was dat niet anders. Wij zijn dankbaar voor de meer dan
70 chauffeurs die vrijwillig voor ons rijden en na een eerste rit
vaak weer willen rijden. We zijn dankbaar voor de vrijwilligers die
met ons mee gaan en geld ophalen uit hun omgeving en als ze
eenmaal mee zijn geweest, vrienden, kerkgenoten,
studiegenoten etc. overhalen om ook mee te gaan. En we zijn
dankbaar voor al de vrijwilligers, sponsors, gevers die ons
helpen in de loods, die materiaal voor ons regelen, die prachtige
creaties maken die we in Oekraïne kunnen uitdelen, die gelden
doneren en voor ons bidden. Dankbaar dat we iets mogen
betekenen voor mensen in nood in Oekraïne.
Het afgelopen jaar hebben weer op vele plekken licht mogen
brengen. Nieuw dit jaar waren onze bemoedigingsreizen. Reizen
waarin we soldaten in ziekenhuizen bezochten, weduwen,
jongeren en ouderen. We gingen het gesprek aan, vaak
luisterden we naar verschrikkelijke verhalen. We gaven
cadeautjes en deden spelletjes of andere activiteiten. Er werd
samen gelachen, gehuild en samen gebeden.
En de oorlog…die lijkt intenser te worden. De pijn wordt groter en
onze hulp noodzakelijker. Niet omdat wij zo goed zijn maar
omdat wij ons geroepen voelen om fysiek en geestelijk herstel te
brengen in Oekraïne en naar de Oekraïners. Dat kunnen wij niet
alleen. Wij hebben u ook in 2025 nodig om herstel te blijven
brengen in Oekraïne. Doet u met ons mee! Help mee en bid mee
voor vrede in en herstel van Oekraïne. In alles wat we doen
weten wij ons afhankelijk van God en mogen wij onder Zijn zegen
gaan.
Dyakuyu en Slava Bohu!
Gerben Huisman
Voorzitter Stichting Hope4Ukraine
3

Ons verhaal
Kort na de grootschalige invasie in Oekraïne kwam ook
Leeuwarden in actie. Vanuit de Stadskerk werden
gebedsavonden georganiseerd en goederen ingezameld,
waarbij de ‘4e Musketier’ (4M) het transport in eerste
instantie verzorgde. Zo ontstond het contact met Oksana -en
Ruslan Muts uit Irpin, die ons uitnodigden naar hun stad te
komen.
In april 2022 reisden we naar Irpin, kort nadat Russische
troepen waren vertrokken. Daar raakten we verbonden met
de Irpin Bible Church, die sinds het begin van de oorlog als
baken in de nood fungeerde en hulp bood. Op onze vraag;
''Wat kunnen we nog meer doen naast bidden en
hulpgoederen leveren?'' kwam het antwoord ''kijk maar om
je heen, er is hier genoeg te doen'' en zo ontstonden de
herstelreizen.
Visie & Missie
Wij hebben hoop voor Oekraïne, een land dat door de
oorlog nu nog voor een groot deel in puin ligt en waar
men ook op geestelijk vlak veel te verwerken heeft door
de vele verliezen die met een oorlog als deze gepaard
gaan. Samen maken we het verschil.
SINCE 2022
We geloven dat we samen een verschil kunnen maken,
door zij aan zij naast onze broers en zussen in Oekraïne
te gaan staan. Met het in verhouding kleine wat we
kunnen bijdragen, geloven we dat dát het verschil
maakt voor wie er mee geholpen kunnen worden. We
geloven in herstel en daar willen we ons actief voor
inzetten. Aan herstel dragen we bij door onze
hoofdactiviteiten die bestaan uit: herstelreizen,
hulptransporten en geestelijk herstel.
Onze eerste herstelreis vond plaats in juni 2022, terwijl de
humanitaire transporten bleven doorgaan. Opslagruimte in
de Stadskerk in Leeuwarden en later een loods maakten
verdere uitbreiding mogelijk. Dankzij kleine en grote
donaties en de van onschatbare inzet van vrijwilligers
konden we doen wat we deden.
In maart 2023 ging Marije, lid van onze kerngroep, wonen in
Irpin. Door haar werk daar zijn we nieuwe projecten gestart,
onder andere in Mykolajiv en Moshchun. Sinds de eerste reis
vonden meer dan 315 humanitaire transporten plaats en
hebben bijna 450 Nederlanders bijgedragen aan
herstel. Gedreven door ons geloof vertrouwen we
erop dat dit alles onder Gods zegen
plaatsvindt.
DOELSTELLINGEN
HOPE4UKRAINE
Het brengen van fysiek en
geestelijk herstel in Oekraïne
Het inspireren van mensen om
een bijdrage te leveren aan het
fysiek en geestelijk herstel
Het werk gebeurt vanuit een
christelijke inslag en het Woord
van God vormt de basis voor het
beleid en de activiteiten
Het maken van winst behoort in
geen geval tot de doelen
4
JAARVERSLAG 2024

HOOFDACTIVITEITEN
Herstelreizen
Een bijdrage leveren aan herstel
door bidden en werken
Hulptransporten
Belangeloos hulpgoederen
brengen daar waar deze
het hardst nodig zijn
Bouwen
De fysieke herstelreizen van
Hope4Ukraine brengen vrijwilligers naar
zwaar getroffen gebieden in Oekraïne
om samen met lokale gemeenschappen
huizen, scholen en andere essentiële
voorzieningen te herstellen. Vrijwilligers
bouwen aan huizen, voeren
herstelwerkzaamheden uit en ruimen
waar nodig puin. Zo creëren we veilige
woonplekken voor gezinnen. In
samenwerking met lokale partners
zoals Fight For Freedom, PEU en lokale
kerken dragen deze reizen niet alleen bij
aan fysieke wederopbouw, maar ook
aan het herstel van hoop en veerkracht
in gemeenschappen.
Dienen
In de herstelreizen naar Roemenië
staat praktisch dienen op
verschillende vlakken centraal.
Vrijwilligers ondernemen activiteiten
met kinderen die gevlucht zijn uit
Oekraïne, springen bij in de keuken,
maken slaapvertrekken klaar of
helpen met voedselpakketten en
transporten.
Bemoedigen
De bemoedigingsreizen van
Hope4Ukraine zijn erop gericht om
mensen te steunen en hoop te bieden in
gebieden die zwaar door de oorlog zijn
getroffen. Vrijwilligers ontmoeten
weduwen, jongeren en soldaten om hen
te bemoedigen en naar hun verhalen te
luisteren. Door middel van gesprekken,
woorden van hoop, gebed en het delen
van kleine geschenken geven ze
mensen een moment van verlichting en
zorg. Daarnaast organiseren de
vrijwilligers activiteiten die bijdragen
aan het herstel van de
gemeenschappen, waarmee ze niet
alleen fysieke steun bieden, maar ook
emotionele veerkracht versterken.
Deelnemers aan herstelreizen beoordeelden de organisatie gemiddeld met een 4.3:
(Op basis van 60 vrijwilligers van de herstelreizen die het feedback formulier hebben ingevuld.)
5

TRANSPORT
Als wij niets doen wie dan
Hulptransporten;
onvermoeibaar
door om iedere keer
opnieuw een vracht
vol goederen af
te leveren
daar waar
nodig
SOLDAAT VAN ORANJE
In februari 2022 begonnen we ons werk met transporten en gebedsavonden. Toen nog
vanuit een paar mensen die iets wilden doen. Er was nog geen stichting, geen structuur,
geen bankrekening. We gingen gewoon aan de slag. Het is bijzonder om te zien hoe God
dit gezegend heeft. Inmiddels hebben we meer dan 325 transporten mogen verzorgen.
In 2022 begonnen we te rijden op Roemenië in samenwerking met de 4e Musketier. We
wisten niet of en hoe het rijden in Oekraïne moest en kon. Inmiddels rijden we door heel
Oekraïne heen. Lossen we soms op plekken waar we snel weer weg gaan omdat dit qua
veiligheid het beste kan. Meer dan 80 chauffeurs die dit werk voor ons kosteloos doen.
Het kost ze vaak zo’n tien dagen en soms meer. We vragen of ze ook voor geld voor de
diesel rond de € 3500,- kunnen zorgen en als het kan ook nog een eigen trekker en
trailer kunnen regelen. Het is bijzonder om te zien dat de chauffeurs blijven terugkomen.
Het is intensief en vraagt veel tijd en geld en toch blijven ze komen. We zijn bijzonder
dankbaar voor al die chauffeurs die dit werk doen.
Hoe komen we aan de vracht?
Voordat er een vrachtwagen kan rijden moet er eerst vracht zijn. We hebben inmiddels
een mooi netwerk van allerlei partijen die ons ondersteunen met materiaal. Veel mogen
we gratis ontvangen. Van houdbaar brood, tot ziekenhuisbedden, van vleesvervangers tot
aan gloednieuwe kleding en van brandhout tot aan bigbags met aardappelen en
groente. Ook deze partijen zijn inmiddels vaak al een lange periode aan ons verbonden en
blijven contact zoeken als ze weer willen doneren. Ons netwerk wordt steeds groter en dat
helpt. Ook vanuit vrijwilligers die mee zijn geweest ontstaan weer nieuwe contacten die
ons aan vracht helpen. Soms kopen we vracht in Nederland als we het goedkoop kunnen
krijgen of de prijs in Oekraïne veel hoger is zoals generatoren.
Van vracht in de vrachtwagen
De vracht die we krijgen staat niet allemaal in de buurt van onze loods in Leeuwarden.
Inmiddels zijn we aan onze tweede loods toe. De eerste werd gesloopt. Gelukkig kunnen
we de huidige ook kosteloos gebruiken. Vanuit heel Nederland wordt ons vracht
aangeboden. Het wordt door diverse chauffeurs opgehaald en bij kleine vrachten soms
met een auto met aanhangwagen. In onze loods wordt het dan als het nodig is
gesorteerd. Daar hebben we een groep met helpers voor die ons ondersteunt. Zij sorteren
en pakken in. Soms zijn er schoolklassen die ons daarbij helpen.
De grens over?
Om Oekraïne binnen te komen met humanitaire goederen, moet er aan een strikte reeks
regels en voorschriften worden voldaan. Dit betekent dat er voor elke vrachtwagen een
uitgebreide hoeveelheid papierwerk nodig is. Elk document moet precies aangeven
Als wij niets doen, wie dan? Deze vraag, afkomstig uit
Soldaat van Oranje, raakt de kern van
verantwoordelijkheid en actie. Het is een vraag die ons
raakt en ons steeds opnieuw motiveert om in actie te
komen met onder meer onze hulptransporten naar
Oekraïne.
Terwijl de oorlog voortduurt, blijft de nood schrijnend.
Mensen hebben geen toegang tot basisvoorzieningen
zoals voedsel, medische hulpmiddelen en elektriciteit.
Als wij niets doen, wie zal er dán voor hen zorgen?
Onze hulptransporten zijn een antwoord op die vraag.
Elk transport betekent meer dan dozen en goederen; het
betekent hoop, leven en verbondenheid. Het is een
generator die warmte brengt in de winterkou. Het is een
doos met voedsel die een gezin helpt om door de week
heen te komen. Het is een ambulance die levens redt, of
brood dat uitgedeeld wordt aan frontdorpen waar
honger de dagelijkse realiteit is.
We kunnen niet alles oplossen, maar we kunnen wél iets
doen. En elke stap, hoe klein ook, maakt een wereld van
verschil. Want als wij niets doen, wie dan? Het is die
gedachte die ons drijft, die ons telkens opnieuw naar de
grens doet rijden, volgeladen met spullen maar nog meer
met hoop. Samen kunnen we ervoor zorgen dat niemand
wordt vergeten, zelfs in de meest moeilijke
omstandigheden.
De vraag blijft: Als wij niets doen, wie dan? Door onze
hulptransporten en door jouw steun laten we zien dat we
een antwoord hebben. Samen brengen we licht in de
duisternis.
6
JAARVERSLAG 2024

TRANSPORT
ZIE P. 28-29
VOOR DE OVERZICHTSPAGINA
VAN ONDER MEER ONZE TRANSPORTEN
hoeveel van welk product wordt vervoerd, wie de uiteindelijke ontvanger is, en wat
het doel van de levering is. Het verzamelen en invullen van deze gegevens is een
tijdrovend en precies werk. Het vraagt veel geduld, aandacht en zorgvuldigheid
om alles in orde te maken en te zorgen dat de goederen probleemloos de grens
over kunnen. Maar daar houdt het niet op. Wanneer de vrachtwagen Oekraïne
verlaat om terug te keren naar de Europese Unie, moet deze opnieuw digitaal
worden aangemeld. Ondanks de bureaucratische uitdagingen die we in dit
proces soms ondervinden, zijn we vastberaden om het werk door te zetten en de
nodige hulp te blijven leveren. We zijn hierin ook dankbaar voor de flexibiliteit van
onze chauffeurs, waarop we keer op keer mogen rekenen.
Waar gaat het heen?
De goederen die we meenemen, worden door heel Oekraïne verspreid. We hebben
een netwerk van vaste partners die ons helpen om de hulp daar te krijgen waar
het het hardst nodig is. Deze partners bevinden zich onder andere in steden zoals
Ternopil in het westen van Oekraïne, Irpin en Kyiv in het centrale deel, Odessa,
Cherson en Mykoaljiv in het zuiden. Deze locaties vormen belangrijke knooppunten
van waaruit de hulpgoederen verder gedistribueerd worden.
Veiligheid speelt hierbij een cruciale rol. We beoordelen zorgvuldig of de situatie
veilig genoeg is om goederen naar een specifieke locatie te brengen. De wegen in
Oekraïne zijn niet alleen beschadigd door de oorlog, maar waren ook daarvoor op
veel plaatsen al in slechte staat, wat het reizen extra uitdagend maakt. Vanuit de
locaties waar wij leveren, worden de goederen vaak weer verder getransporteerd
naar afgelegen of zwaar getroffen regio’s. Zo zorgen we ervoor dat de hulp echt
terechtkomt bij de mensen die het het meest nodig hebben.
Wat hebben we gebracht?
Het afgelopen jaar hebben we veel houdbaar voedsel mogen brengen. Soms
waren het vrachtwagens vol noodless of houdbaar brood. Ook hebben we
diepvriesvoedsel mogen brengen. We kunnen gelukkig gebruik maken van een
vriestrailer. Meerdere keren hebben we ziekenhuismateriaal mogen brengen van
bedden tot medische materialen. De afgelopen periode hebben we ook steeds
meer aggregaten mogen brengen (daarover meer op p.48-49). Al met al veel
goederen die ontzettend hard nodig zijn in Oekraïne. Naast vrachtwagens met
hulpgoederen, konden we dankzij donaties ook hulpvoertuigen aanschaffen en
brengen naar plekken waar deze het verschil kunnen maken tussen leven en dood.
De goederen die binnenkomen via particulieren,
worden gesorteerd door een trouwe groep vrijwilligers,
maar af en toe mogen we ook groepen van buitenaf
ontvangen, zoals hier op de foto; een groep jongeren
uit Oekraïne. Deze jongeren kwamen meehelpen
vanuit een samenwerkingsverband met de
organisatie Livingstone en stichting Present.
Soms ontvangen we ook groepen leerlingen die mee
komen helpen, of zoals ook eens gebeurde een groep
docenten.
7

6 bouwprojecten | 15 deelnemers | Oselia IBC x fff
Onze partnerorganisatie Oselia IBC
(onderdeel van de Irpin Bible
Church), coördineert het werk in
Irpin en regelt lokaal de nodige
materialen. Het gereedschap
waarmee we werken is gedoneerd
door Nederlandse bedrijven.
Gertjan de Wit,
deelnemer januari reis
Bouwen
Hoop brengen in
moeilijke tijden;
Waarom Gert Jan als
vrijwilliger naar
Oekraïne gaat
Irpin
Herstelreizen
Waarom kies je ervoor om als vrijwilliger naar Oekraïne te gaan?
De verwoesting en de grote verliezen door de oorlog zijn hartverscheurend om te
zien. Toch is het de waardering van de lokale bevolking die het meest raakt: het
besef dat mensen van ver komen om hen te helpen, betekent veel voor hen. Dat
geeft voldoening en hoop.
Hoe ziet een werkweek in Oekraïne eruit?
Ons team van vijftien vrijwilligers werkte deze week vooral in Irpin, waar de
littekens van de oorlog nog duidelijk zichtbaar zijn: dichtgespijkerde ramen,
kogelgaten in muren, en afgebrande huizen. We hebben daken en plafonds
gerepareerd, opgeruimd, waterputten hersteld, en verlichting aangebracht –
alles om de huizen weer leefbaar te maken.
Naast het werk is er ook ruimte voor reflectie en begrip van de impact van de
oorlog. Halverwege de week bezoeken we bijvoorbeeld Bucha, waar 1600 burgers
zijn omgekomen. Het zien van de begraafplaatsen met graven van burgers en
soldaten laat iedereen diep nadenken en versterkt de motivatie om deze hulp te
blijven bieden.
Voor wie wordt er gewerkt?
We helpen vooral bewoners in moeilijke omstandigheden, zoals ouderen,
gezinnen met overleden gezinsleden, of families waarvan de vader in het leger
dient. De dankbaarheid van deze mensen is overweldigend. Vaak willen ze iets
terugdoen en bieden kleine cadeautjes aan, wat de impact van onze hulp
onderstreept.
Hoe veilig is het werken in een oorlogsgebied?
Je moet je bewust zijn van de risico’s en bereid zijn om alert te blijven. Een enkele
keer hoorden we een luchtalarm, maar dit bleek ongevaarlijk – een droneaanval
kilometers verderop. Ondanks de situatie voelde ik me geen moment onveilig.
Hoe worden deze hulpacties gefinancierd?
Hope4Ukraine werkt volledig met vrijwillige bijdragen. Voor materialen wordt van
elke deelnemer gevraagd om €1000 aan sponsoring op te halen, naast de reisen
verblijfskosten die voor eigen rekening zijn van deelnemers. Zo kunnen we
samen de hulp voortzetten.
Heel veel mensen vragen me
hoe ik het vond.
Dat is moeilijk in een paar
woorden te zeggen, de
gedachten en gevoelens
rollen over elkaar heen.
Samenvattend: Ik heb geen
moment spijt gehad.
8
JAARVERSLAG 2024
Januari
Fe

Bemoedigen
Irpin
Herstelreizen
5 deelnemers | Ibc x FFF
Bemoedigingsreizen
Nieuw dit jaar waren de
bemoedigingsreizen. Voortgekomen
uit de grote behoefte aan geestelijke en
emotionele steun die we hebben
waargenomen bij de mensen die we door
de tijd heen hebben ontmoet en
daarnaast de concrete vraag van de
Irpin Bible Church om hier op in te spelen.
In februari 2024 vond de eerste
bemoedigingsreis plaats.
Eind 2023 brachten Edwin en Liesbeth
Maljaars, van ons kernteam, een eerste
verkennend bezoek, en dit smaakte naar
meer. In februari 2024 vond de eerste
officiële bemoedigingsreis plaats. Het
programma werd deels ingevuld door het
team van de Irpin Bible Church en deels
door Fight For Freedom. Het werd een
bijzondere reis. Elke ochtend begonnen we
met het Oekraïens team met bijbelstudie.
We namen de tijd om God samen te zoeken
en van Hem wijsheid, inzicht en de juiste
woorden voor de dag te ontvangen. Door de
week heen bezochten we soldaten in het
ziekenhuis. Daar was een boom van een
soldaat met wie we spraken. We vertelden
dat zij niet alleen voor hun vrijheid, normen
en waarden vechten maar ook voor die van
ons. De tranen stonden in zijn ogen en we
konden samen bidden. Toen we wilden
vertrekken, kwam hij achter ons aan en gaf
een patch met een olifant erop. Deze was
van een gesneuvelde kameraad geweest.
Eerst wilde ik hem niet aannemen maar hij
stond erop. De soldaat gaf aan dat hij iets
waardevols wilde geven omdat dit bezoek zo
waardevol voor hem was. Een moment dat ik
geen woorden meer konden vinden, we
knuffelden nogmaals.
Gedurende de week bezochten we
kinderevents, ouderen, weduwen, deelden
cadeautjes uit op het treinstation in Kyiv aan
soldaten en brachten diverse huisbezoeken.
Het waren momenten met een lach en een
traan en veel gebed. Ook de gezamenlijke
bijbelstudie met onze vrienden van de Irpin
Bible Church en Fight For Freedom waren
bijzonder waardevol.
Bemoedigen
Het is zwaar om mentaal sterk te blijven te
midden van zoveel onzekerheid en angst
die de oorlog dagelijks met zich
meebrengt. Tijdens bemoedigingsreizen
willen we mensen steunen door te
luisteren, te bemoedigen en ondersteuning
te bieden waar we kunnen.
We organiseren activiteiten en brengen
bezoeken aan weduwen, ouderen,
jongeren, soldaten. We bieden soms ook
hulp in de vorm van voedsel en andere
benodigdheden.
In het besef dat wij niet daadwerkelijk
wonden kunnen helen, willen wij de Hoop
en troost delen van Hem die dat wel kan
(Psalm 147:3).
Geestelijke nood
De Irpin Bible Church, onze
partnerorganisatie, signaleert een grote
geestelijke nood onder de mensen.
Hoewel ze proberen daarin te voorzien,
overstijgt de behoefte hun draagkracht.
Ze merken dat Oekraïners het als zeer
positief ervaren wanneer Nederlanders
met hen in gesprek gaan en met hen
willen bidden. Vanuit Nederland
ontvangen we ook steeds meer verzoeken
van mensen die graag willen meereizen
om anderen te bemoedigen.
Om deel te nemen aan de
bemoedigingsreizen moet je 18+ zijn,
mentaal en fysiek gezond, geloven in
Jezus Christus en bereid zijn om te bidden
en het evangelie te delen. Daarnaast
vragen we een praktische instelling en
een dienende houding.
De materiële schade is groot,
maar de mentale schade
is nog vele malen groter
Door Gerben Huisman
Acitviteiten met jongeren,
luisteren naar verhalen,
uitdelen van (geestelijk)
voedsel maar ook samen aan
de maaltijd. Met elkaar
verbinden en delen van zowel
vreugde als verdriet.
Schijnbaar kleine gebaren,
maar op zijn Fries is dit
waartoe we ook geroepen zijn
‘omtinken’ - oog hebben voor
elkaar.
Daarbij overstijgt gebed de
grenzen van taal, cultuur en
machteloosheid. Juist
wanneer wij niets kunnen
doen, mogen we samen
bidden tot God, die altijd
aanwezig is en hoop geeft in
elke situatie.
bruari
Maart
April
Mei
Juni
Juli
Augustus
September
Oktober
November
December
9

Bouwen
Mykolajiv
Herstelreizen
1 bouwproject | 4 deelnemers | cjc North
Het verhaal van
Nina en haar man
''We dachten dat we onze kinderen en
kleinkinderen nooit meer zouden zien.
Dat dit het einde van ons leven zou zijn.''
H
et gebeurde op 23 juli 2022, om 6 uur
’s avonds, verteld Nina. ''Mijn man en ik
renden naar de kelder toen een raket in
onze tuin insloeg. Op de trap naar de
kelder werden we bedolven door stenen
van de schuren en bijgebouwen. Mijn man
en ik raakten gewond. Het was ontzettend
beangstigend. We dachten dat we onze
kinderen en kleinkinderen nooit meer
zouden zien. Dat dit het einde van ons
leven zou zijn. We waren versuft en
verdoofd. Toen ik bij bewustzijn kwam, riep
ik mijn man, maar hij hoorde mij niet. Ik
had moeite met ademhalen; de lucht was
vol stof en alles leek in een waas door het
puin en het gips dat overal rondzweefde.
Op de een of andere manier wist mijn man
zich uit het puin te bevrijden. Hij maakte
een pad vrij door de stenen opzij te gooien
en trok mij uit de brokstukken. Ik was
bedolven onder stenen en alles wat in de
schuur stond. Toen we eindelijk buiten
waren, zagen we dat ons huis volledig
verwoest was en in brand stond.
''Ik was bedolven onder stenen en
alles wat in de schuur stond. Toen we
eindelijk buiten waren, zagen we dat
ons huis volledig verwoest en in
brand stond.''
Buren kwamen ons helpen en namen ons
mee naar hun kelder. Later arriveerde de
brandweer om het vuur te blussen. Het
was hartverscheurend om naar de ruïnes
van ons huis te kijken.
Omdat er geen ambulances beschikbaar
waren – er waren die dag vier
raketinslagen in onze regio – brachten
bekenden mij naar het ziekenhuis. Daar
werd ik onderzocht, mijn wonden werden
verzorgd en mijn been werd in het gips
gezet. Onze kinderen brachten ons naar de
regio Ternopil. Daar onderging mijn man
een oogoperatie, en ik kreeg ook medische
behandeling.
Later keerden we terug naar Mykolajiv en
begonnen we de puinhopen van ons huis
op te ruimen. We danken God dat Hij ons
met jullie gemeenschap in contact heeft
gebracht. We zijn jullie allemaal enorm
dankbaar voor de hulp die we hebben
ontvangen. We zullen jullie nooit vergeten
en bidden ons hele leven voor jullie. We
danken God voor zulke mensen met een
warm hart en een gulle ziel.''
Gaan?
In mei 2023 ben ik naar Irpin geweest. Voor 2024 had ik
eigenlijk geen plannen voor een Oekraïnereis. Maar in
januari kwam via de H4U-app een hulpvraag voor
Mykolaiv. Ik stelde direct een vraag aan mijn vriend Mark:
Ga jij? Februari of maart? Ja, hij gaat het proberen. Ik
overwoog: Kan het thuis? Ja, in de voorjaarsvakantie in
februari. Kan het met mijn werk? Ook dat kon. Besluit: we
gaan over twee weken! Samen met groepsleider Peter
Willem en medic Willem vertrokken we vanuit Apeldoorn
en kwamen veilig aan in Mykolaiv.
Mykolaiv
We werden hartelijk ontvangen in de kerk in aanbouw van
pastors Viktor en Sergey. Door het kapotte
stadswaterleidingstelsel heeft de kerk een eigen bron
geslagen, waar water aan mensen op straat wordt
aangeboden. Bijzonder: drinkwater en levend water komen
hier samen! Zondag mochten we ons voorstellen tijdens de
kerkdienst en de gemeente bemoedigen. Daarna
verkenden we de stad: kapotte overheidsgebouwen,
scholen, kazernes, hotels, appartementencomplexen en
winkelcentra. Het rotgeluid van de vele sirenes bleef maar
doorgaan. Slechts 70 kilometer van het front…
Kluslocatie
Van maandag tot en met vrijdag werkten we aan het huis
van een ouder echtpaar en hun zoon, schoondochter en
kleinkind. Hun achtergevel en dak waren beschadigd door
een raketinslag, bedoeld voor een school op slechts 200
meter afstand. Baboesja raakte zwaargewond aan haar
been tijdens haar vlucht naar de schuilkelder. Ze
overleefde, herstelde grotendeels en kookte dagelijks
uitmuntend voor ons met voedsel van eigen grond! Ons
werk? Zwakke muurtjes en bepleistering slopen, nieuwe
muurtjes bouwen, het plafond verbeteren en de zwakke
houten vloer vervangen.
Nuttig?
Symbolisch: uit puinstenen weer iets nieuws bouwen, een
beeld van hoop. Het gaat niet alleen om steentjes stapelen,
hout zagen en inpassen. Het gaat om hoop brengen en
dankbaarheid meenemen. Het voelt misschien als een
druppel op een gloeiende plaat van onrecht, maar voor
deze mensen betekende het een warm bad!
Door Arjan Breman,
deelnemer februari reis
10
JAARVERSLAG 2024
Januari
Februari

Dienen
Suceava (RO)
Herstelreizen
8 deelnemers | fff ro
SUCEAVA,
Roemenië
OPVANG VAN OEKRAINSE KINDEREN IN ROEMENIE
De handen uit de mouwen; helpen waar nodig
Een groep van 70 kinderen uit Cherson werd
verwacht. "Voor deze kinderen, die al twee jaar
niet zonder angst voor luchtalarmen buiten
konden spelen, is dit een plek waar ze weer even
gewoon kind kunnen zijn."
In februari reisde een team van
Hope4Ukraine naar Roemenië om
samen te werken met Fight For Freedom
Roemenië. Daniëlle vertelt: "Op
vrijdagavond 17 februari vertrokken we
met de groep. Na een overnachting in
Dortmund vlogen we de volgende
ochtend naar Suceava, waar we
verbleven in centrum Areni.
Op zondag hebben we de Oekraïense
kerkdienst bezocht en een rondleiding
gehad door de stad."
De werkzaamheden begonnen in
centrum Bicom, waar Oekraïense
kinderen worden opgevangen. Een
groep van 70 kinderen uit Cherson werd
verwacht. Daniëlle legt uit: "Voor deze
kinderen, die al twee jaar niet zonder
angst voor luchtalarmen buiten konden
spelen, is dit een plek waar ze weer even
gewoon kind kunnen zijn."
Om het centrum gereed te maken,
hielden ze zich bezig met bedden
opmaken, gordijnen ophangen, kamers
schoonmaken en gemeenschappelijke
ruimtes klaarmaken. Daarnaast waren er
ook enkele herstelwerkzaamheden nodig
op de kamers.
In Bicom verbleef ook een groep
kinderen die sinds oktober 2023 niet
naar huis kon vanwege een raketaanval
op hun dorp. Samen met hen maakte
het team versieringen om de nieuwe
groep welkom te heten. Ook
organiseerden ze ontspannende
activiteiten, zoals een avondje bowlen.
Daniëlle: "Het was bijzonder om met hen
te praten en te zien hoe een kleine
activiteit hen al zoveel vreugde kan
brengen."
Naast het werk in het opvangcentrum
hielp het team bij andere taken. Er
werden transporten voorbereid voor
Irpin, werkzaamheden uitgevoerd in de
loods, doornstruiken verwijderd en
brandhout naar centrum Areni gebracht.
De reis werd afgesloten met een
volleybalwedstrijd met tieners uit de
opvang, een moment van verbinding en
ontspanning.
Na de groepsreis bleef Mirthe (19) langer
in Roemenië om meer tijd te besteden
aan het werk in samenwerking met Fight
For Freedom. "We hielpen niet alleen
praktisch, maar organiseerden ook
activiteiten zoals Engelse lessen en
Alpha-cursussen voor de Oekraïense
jeugd," vertelt ze. Deze jongeren kwamen
naar Roemenië om even de oorlog te
vergeten en weer tiener te kunnen zijn.
Wanneer er groepen gewisseld werden,
hielp Mirthe met andere vrijwilligers bij
het schoonmaken van het centrum,
zodat het telkens opnieuw gereed was
voor de volgende groep.
Na haar tijd in Roemenië reisde Mirthe
door naar Oekraïne om te helpen bij
Fight For Freedom Ukraine. "In Oekraïne
pakten we voedselpakketten in voor
weduwen en organiseerden we
activiteiten voor mensen met een
verstandelijke beperking," vertelt ze. Deze
ontmoetingen waren bijzonder, omdat
ze ondanks de zware omstandigheden
veel vreugde zagen in de kleine dingen
die ze samen deden.
Ook volgde de groep een cursus over
hoe om te gaan met trauma’s. Mirthe:
"Het was indrukwekkend om te horen
hoe oorlog mensen diep raakt, maar ook
hoe zij moed blijven houden. Dit heeft
me veel geleerd over veerkracht en
hoop."
De reis naar Roemenië en Oekraïne
bracht niet alleen praktische hulp, maar
ook momenten van verbondenheid en
bemoediging. Daniëlle: "Het zegt zoveel
dat kinderen hier weer even gewoon
buiten kunnen spelen zonder angst. Dat
we daar een klein steentje aan kunnen
bijdragen, maakt alles de moeite waard."
Maart
April
Mei
Juni
Juli
Augustus
September
Oktober
November
December
11

TRANSPORT
DE GRENS OVER
Chauffeurs
aan het woord
MATTHIJS (22)
In 2024 had ik het voorrecht om vijf keer naar Oekraïne te reizen.
Elke reis met de vrachtwagen was bijzonder op zijn eigen manier.
Wat deze ervaringen extra waardevol maakte, was dat ik ze mocht
delen met familie en vrienden. Onderweg ontmoette ik ook veel
inspirerende nieuwe mensen. Dit jaar heeft me niet alleen als
chauffeur, maar ook als student en als mens enorm gevormd.
Acht keer stapte Matthijs
in de vrachtwagen naar
Oekraïne. De reizen
maakten diepe indruk en
zorgden ervoor dat
Matthijs meer wilde
betekenen.
Het jaar begon onverwachts op 7 januari, toen Jan Ypma me belde. Hij
vertelde dat er een vracht kerstbrood beschikbaar was die snel naar
Oekraïne moest vanwege de houdbaarheidsdatum. Hoewel ik midden in
een tentamenweek zat en nauwelijks winterervaring met de vrachtwagen
had, zei ik direct ja. Samen met een vriend maakte ik de rit naar Ternopil.
Al snel stond ik in de sneeuw met kettingen in mijn handen, een leerzame
uitdaging die ik niet snel zal vergeten. Het lossen van kerstbrood,
bananendozen en ziekenhuisbedden maakte diepe indruk.
In maart bracht ik, net als in oktober 2023, samen met Ralph een
transport namens de PKN Assen naar Novovorontsovka, een dorp vlak bij
bezet gebied. De oorlog was hier nog zichtbaarder dan tijdens onze vorige
reis. We bezochten een dorp dat acht maanden door de Russen was bezet
en zagen de verwoestingen: beschadigde huizen, een uitgewoonde school
en verlaten loopgraven. De sporen van het conflict waren onmiskenbaar
en hartverscheurend.
Eind april maakte ik een reis waar ik lang naar had uitgekeken. Dit keer
ging ik samen met mijn vader. Het was bijzonder om hem te laten zien wat
ik in Oekraïne had meegemaakt, omdat woorden soms tekortschieten.
Samen brachten we hulpgoederen naar Odessa en Cherson. Deze reis
bracht ons als vader en zoon dichter bij elkaar en was voor ons beiden
onvergetelijk.
In juli vertrok ik met Jan-Willem, een vriend met wie ik mijn allereerste
reis naar Oekraïne maakte, naar Odessa. Onze vracht bestond uit
diepvriesvoedsel, en door de intense hitte van veertig graden en de
stroomuitval konden we het niet in opslag laten. Daarom verdeelden we
de goederen rechtstreeks vanuit de vrachtwagen. De volgende ochtend
stonden honderden mensen te wachten terwijl we samen met een Duitse
vracht voedsel uitdeelden. Het was een indrukwekkende ervaring die de
grote behoefte aan hulp duidelijk maakte.
JAN (60)
■ Jan Ypma is onder andere transportondernemer in Fryslân en lid
van de kerngroep. Toen de grootschalige invasie uitbrak begon hij
samen met Arjan Banninga en Edwin Maljaars (leden van de
kerngroep) transporten te organiseren in samenwerking met 4M.
In eerste instantie gingen deze transporten naar Roemenië om daar
overgeladen te worden en vervolgens Oekraïne in te rijden. Half april was
Jan één van de eersten om Oekraïne in te gaan om te kijken wat we
meer konden doen. Inmiddels is hij 17 keer met de vrachtwagen naar
Roemenië en Oekraïne gereden. Een aantal keer samen met zijn zoon en
ook met zijn vrouw. Hij heeft medisch materiaal, houdbaar voedsel en
aggregaten naar onder andere Kherson, Mykolajiv, Kharkiv, Irpin en
Odessa gebracht.
Jan vertelt: “elke rit is weer bijzonder. De grens is altijd weer afwachten
hoe het gaat, vooral de Poolse kant wil wel eens tegenzitten. Het is een
kwestie van aardig blijven, geduld en vaak noemen dat je humanitair
rijdt. Het rijden door Oekraïne zelf is prachtig om te doen. Het land is zo
enorm groot en zo groen. In de zomer zie je veel zonnebloemen en
richting de winter worden de velden kaler. De uitgestrektheid en soms
enorme bossen waar je doorheen rijdt zijn bijzonder. De wegen zijn goed
te doen, soms moet je even opletten, maar in het verkeer gedraagt
iedereen zich netjes genoeg. Op elke plek waar we komen met de
vrachtwagen zijn mensen zo dankbaar en worden we bijzonder goed
verzorgd. Het eten is goed en veel en de hartelijkheid van de mensen is
groots, daar kunnen we als Nederlanders zoveel van leren. Tijdens de
bezoeken in Oekraïne heb ik al veel verschillende kerkdiensten mee
mogen maken. Ik blijf het bijzonder vinden dat in welke kerk ik ook stap
de verbondenheid er is. Het samen zingen is zo mooi, soms herken ik de
melodieën. De aanwezigheid van God voel ik erg als ik in Oekraïne ben.
Het is bizar dat deze oorlog al zo lang duurt, maar de standvastigheid,
de veerkracht en het geloof van de Oekraïners blijft bemoedigend.”
Het eerste deel van 2024 had ik ruimte voor drie transporten omdat ik
mijn afstuderen voor vastgoedkunde had uitgesteld. Tijdens het laden van
een vracht ontmoette ik Otto Lussenburg, een vrijwilliger en docent bij de
Hanzehogeschool. Hij hielp mij de link te leggen tussen mijn studie en
mijn werk voor Oekraïne. Zo ontstond mijn afstudeeronderzoek naar de
wederopbouw in Moshchun. Samen met Hope4Ukraine werd een plan
gemaakt om te onderzoeken hoe we na de oorlog het beste kunnen
bouwen.
In november reisde ik mee met een herstelreis om mijn onderzoek verder
uit te werken. Naast het helpen bij herstelwerkzaamheden hield ik
interviews met inwoners van Moshchun en organisaties die betrokken
zijn bij de wederopbouw. Ook bezocht ik een bedrijf dat met behulp van
een 3D-printer een huis had gebouwd in Irpin. De informatie die ik
verzamelde, hoop ik eind januari te verwerken in een rapport dat de
wederopbouw kan ondersteunen.
Dit jaar heeft me laten zien hoe belangrijk het is om samen te werken en
te blijven geven, zelfs in moeilijke tijden. De reizen waren niet altijd
makkelijk, maar altijd waardevol. Ik wil iedereen bedanken voor de steun
en het vertrouwen. Samen kunnen we een verschil maken.
12
JAARVERSLAG 2024

TRANSPORT
Oleksaj diende als vrijwilliger tijdens het
begin van de oorlog. Hij verteld ons hoe hij
zich na de invasie direct als vrijwillige
militair gemeld heeft. Samen met zijn
hond en één maat gaat hij vechten in Irpin.
Uiteindelijk overleven maar achttien van
de negentig mannen van zijn team het.
Hijzelf verliest in de strijd een been..’’
UITZONDERLIJK VERVOER
Tiny house van Zeeland naar
Oekraïne: een nieuw begin
voor een Oekraïense veteraan
In Zeeland werkte een groep Zeeuwen een jaar lang met toewijding aan een
bijzonder project: de bouw van een tiny house. Het werd speciaal ontworpen
om een Oekraïense veteraan en zijn vrouw een nieuw begin te geven.
Nadat het tinyhouse zorgvuldig is voorbereid voor transport, word het geladen
in de vrachtwagen, die door chauffeurs Cornelis en Adriaan naar Oekraïne
word gereden in april 2024.
De vrachtwagen gevolgd door twee auto’s met daarin de groep Zeeuwen komt
samen aan in Dibrova. Hier wordt het bouwpakket gelost en klaargemaakt om tot
een nieuw thuis te fungeren voor Oleksaj en zijn vrouw.
‘’Bij de aankomst in het afgelegen dorp Dibrova, ontmoetten we Oleksaj en zijn
vrouw. Oleksaj diende als vrijwilliger tijdens het begin van de oorlog. Hij vertelt ons
hoe hij zich na de invasie direct als vrijwillige militair gemeld heeft. Samen met
zijn hond en één maat gaat hij vechten in Irpin. Uiteindelijk overleven maar
achttien van de negentig mannen van zijn team het. Hijzelf verliest in de strijd een
been..’’
Na een indrukwekkende kennismaking, gaat het team aan de slag. ‘’Eerst kijken
waar alles moet komen, om vervolgens de panelen uit te pakken. Na het
uitpakken van de elementen is ook de kraan er, en na wat kleine probleempjes,
kunnen we gaan hijsen. In het begin is het even wat passen en meten, maar het
duurt niet lang voor de we de smaak te pakken hebben. Panelen aanleveren,
aanpikken en op zijn plaats zetten. Binnen korte tijd staan de eerste wanden
overeind.’’
De volgende dagen wordt er gewerkt aan het dak, de buitenkant en de fundering,
terwijl ook de loodgieter aan de slag gaat. Binnen enkele dagen wordt het tiny
house volledig afgebouwd: de vloer en muren afgewerkt, een keuken en
badkamer geïnstalleerd, en zelfs een trap naar de voordeur wordt gemaakt. ‘’
Naast het harde werken, wordt de groep geraakt door de dankbaarheid van de
lokale gemeenschap. ‘’Een kameraad van Oleksaj sprak ons toe namens hun
bataljon en benadrukte hoe bijzonder dit project voor hen was.’’ Bij de
sleuteloverdracht droeg Oleksaj zijn legeruniform, compleet met medailles, om
het moment officieel en waardig te maken. Het Tiny House is meer dan alleen een
woning; het staat symbool voor hoop en de bereidheid om elkaar te
ondersteunen.
‘’We kijken allemaal met een voldaan gevoel terug op afgelopen week en de
goede tijd die we met elkaar hadden in Oekraïne: de onderlinge samenwerking
ging super goed, we hebben veel gelachen met elkaar en hadden goede
gesprekken. We hopen dat we door bouw van de Tiny house nieuwe hoop hebben
gebracht voor de omgeving van Dibrova, en zo iets hebben laten zien van Jezus.’’
– aldus Adriaan Lievense, een van de bouwers van het tiny house.
13

Bouwen
Mykolajiv
Herstelreizen
1 bouwproject | 4 deelnemers | CJC North
Op maandag
begint ons eerste
werkdag. Én wat
een ‘reality check’.
Het is maart en ik vertrek dit keer met een
kleine club wederom naar Mykolajiv in
Oekraïne. Voor velen een ‘ver van mijn bed
show’. Maar voor mij is de oorlog nog nooit
zo dichtbij geweest. Vastberaden en vol
goede moed kijk ik erg uit om onze vrienden
in Oost-Europa voor een tweede keer te
helpen. Door een goede voorbereiding vanuit
Hope4Ukraine verloopt de reis voorspoedig.
Zodra we aankomen worden we hartelijk
ontvangen. We worden omhelst en er wordt
gelachen en er is zoals gewoonlijk een
overvloed aan eten. Op maandag begint onze
eerste werkdag. Én wat een ‘reality check’.
Door de inslag bij het huis waar we werken is
er veel verwoesting. De ‘Babushka’ en hoofd
van het huis verteld ons te hebben moeten
schuilen in de kelder naast het huis en de
buren zijn met goede reden gevlucht. Met
ons vertrouwde team aan Oekraïners winden
we er geen touwtjes omheen en gaan zo snel
mogelijk aan de slag. Er wordt gestuct,
geboord, gesjouwd en gebikt. Terwijl onze
gastvrouw voor ons kookt, helpt de rest mee
met de werkzaamheden. Het hele interieur
moet weer leefbaar worden gemaakt. Het is
een gezellige maar ook beladen week.
Tussen het geklus door klinkt af en toe een
luchtalarm. Maar als onze Oekraïners niet
opkijken is er weinig reden voor zorgen.
Door onze vastberadenheid en onze volle
buiken leveren we weer een netjes huis op
met een nieuw plafond, gestucte muren en
een afgewerkt dak. De dankbaarheid is af te
lezen van de gezichten van de bewoners. Het
zit erop! Maar we willen eigenlijk niet gaan.
Er is nog zoveel te doen en er is niets wat
meer voldoening geeft dan dit.
Tijdens onze terugreis vat Nynke onze
reisleidster het perfect samen: ‘We zien dat
God de verschrikkelijke gebeurtenissen op
bijzondere wijze omkeert ten goede. Waar de
duisternis op het oog veel terrein lijkt te
winnen, wordt Gods liefde en licht des te
meer zichtbaar.’ Deze reizen zijn eigenlijk
niet in woorden te omschrijven en ik maak
telkens weer grote sprongen op mentaal en
spiritueel gebied.
Door Meindert Woudwijk,
deelnemer maart reis
Pikke
donker en
ontzettend
klam
TELST & FOTO: MEINDERT, DEELNEMER HERSTELREIS MYKOLAJIV MAART 2024
■ Alexander, bij wie we deze week aan het werk zijn, laat me het
huis van zijn buren zien. Net als zijn eigen huis is ook dit zwaar
getroffen. De enige manier om de verwoesting hier te beschrijven, is
als een complete ravage. De buren zijn gevlucht.
Probeer je maar eens voor te stellen dat de plek waar je je meeste
herinneringen hebt gemaakt wordt vernietigd. Het plekje waar je
lekker je bakje thee altijd dronk is veranderd in een puinhoop. Alle
ramen zijn kapot en de muren gebroken. Alles wat je altijd zo droog
en veilig vond is nu vochtig en kapot. De buren moesten tijdens de
aanval vluchten naar wat ik alleen maar kan beschrijven als een hok
in de grond. Pikke donker en ontzettend klam. Daar zaten ze dan.
Hopende dat zodra ze weer naar boven konden er nog wat overeind
zou staan. Ik kan het me niet voorstellen hoe dat moet hebben
gevoeld.
In de kas, achter het huis van Nina en
haar man, staat een pan water zachtjes
te pruttelen op een heet gestookt vuur.
Terwijl het buiten rond het vriespunt is,
ontkiemen zich binnen in deze warme
kas de eerste groenteplantjes.
14
JAARVERSLAG 2024
Januari
Februari
Maart

Bouwen
Irpin & Moshchun
Herstelreizen
Met -of zonder
bouwachtergrond,
er is genoeg te
doen.
‘Een snelkookpan van emoties’
Gerrit ging voor de derde keer mee op reis in maart '24. Dit keer bracht hij zijn vrouw Nel
ook mee. De groep bestaande uit 15 deelnemers, werkte samen aan 6 projecten. Veel
mensen die meegaan, hebben geen bouwachtergrond, maar als de wil er is, kun je altijd
iets doen, verteld Gerrit.
INTERVIEW
6 bouwprojecten | 15 deelnemers | Oselia x fff x peu
Gerrit Nap, woonachtig in Bunschoten, is getrouwd met Nel,
en samen hebben ze vijf kinderen. ''Mijn beroep is
timmerman en meubelmaker. Toen de oorlog begon, las ik
het nieuws en zag ik de enorme problemen waarmee
Oekraïne te maken had. We hebben toen snel besloten om
ons huis te delen en een Oekraïens gezin op te vangen. Zo
word je steeds meer betrokken.
Ik hoorde op de radio toevallig iemand in een interview
zeggen dat hij daken had gerepareerd in Oekraïne. Dat leek
me heel gaaf en zinvol om te doen. Dus ben ik gaan
googelen en zo bij de organisatie Hope4Ukraine
terechtgekomen.
We zien dat de oorlog daar veel slachtoffers maakt, en in
de Bijbel staat ook dat, wanneer je echte liefde hebt, je de
weduwen en wezen zult opzoeken en hen zult helpen in hun
nood. En dat is precies wat wij proberen te doen.
Dit keer is mijn vrouw voor het eerst ook meegegaan, en
dat vind ik heel bijzonder. We zijn al heel veel jaren
getrouwd, en het is leuk om samen dingen te doen, zoals
op vakantie gaan. Maar het is ook goed om samen voor
mensen te zorgen en iets te doen voor een ander, en dat
kunnen we hier goed doen.
Er zijn ook veel mensen in onze groep die geen
bouwachtergrond hebben, maar die kunnen ook heel goed
helpen, want er is gewoon heel veel te sjouwen, heel veel op
te ruimen, en als je kijkt naar hoeveel er kapot geschoten is..
Wat me ook heel erg opvalt, is dat de mensen hier heel open
zijn. Ze zijn zo bereid om hun verhalen te delen, dat raakt je
ook heel vaak. Het is een soort snelkookpan van emoties
waar je in zit.
Als wij meegaan met een herstelreis, is het de bedoeling dat
we €1000 bij elkaar verzamelen, zodat we bouwmaterialen
kunnen aanschaffen en niet met lege handen komen te
staan. Het is maar een druppel op een gloeiende plaat, want
er is hier zoveel te herstellen. Sommige steden en dorpen
zullen waarschijnlijk helemaal niet hersteld kunnen worden,
maar goed, wat je doet is meegenomen.
Ik denk dat het heel veel uitmaakt voor de mensen die hier
geholpen worden. Zij hebben vaak geen mogelijkheden
meer: geen geld, geen huis, en vaak zijn er familieleden
overleden. Voor hen maakt het een groot verschil dat wij
komen helpen. Er is altijd wel iets te doen, als je maar zin
hebt en iets wil doen voor een ander.''
WIL JE DIT VERHAAL LIEVER
ZIEN EN HOREN, LIVE VANAF DE
BOUWPLAATS? SCAN DAN DE
QR-CODE EN LAAT JE
MEENEMEN IN HET VERHAAL
VAN GERRIT.
NEL NAP
April
Mei
Juni
Juli
Augustus
September
Oktober
November
December
15

Bemoedigen
Irpin
Herstelreizen
7 deelnemers | Oselia ibc x fff
Kleine gebaren, grote impact
Tijdens de tweede bemoedigingsreis vonden er veel bijzondere
ontmoetingen plaats. Eén van de deelnemers schreef een persoonlijk
verslag over zijn ervaringen. Dit laat zien hoe betekenisvol deze
reizen zijn, niet alleen voor de mensen die we ontmoeten, maar ook
voor degenen die deel uitmaken van het team. Lees mee met het
verhaal van Joel.
''Mijn 1e bemoedigingsreis en 5e reis in totaal was bijzonder. Ik ging samen
met mijn moeder en Oekraïense vriendin, inmiddels mijn vrouw.
Het reizen is al bijzonder want we vliegen naar Polen en dan door met de
trein naar Kyiv. Op zaterdagochtend waren we als mannen uitgenodigd bij
het mannen-ontbijt van de Irpin Bible Church om vervolgens tasjes in te
pakken met energierepen, thermosokken en nog wat versnaperingen. Deze
hebben we later in de week mogen uitdelen aan militairen op en rond het
station in Kyiv. Het zijn militairen die van -of naar het front komen. Met
deze tasjes willen we ze een hart onder de riem steken.
De ontmoeting die het meeste indruk maakte was met twee jonge drone
piloten die al ruim twee jaar dienden en aan ons vertelden wat ze hadden
meegemaakt. We mochten met hen bidden en dat deed hen goed.
We hoorden van verschillende soldaten dat ze zich regelmatig alleen
voelen en een spontaan gesprek met Nederlanders betekent veel voor hen.
Samen met het Fight For Freedom team hebben we voedselvouchers
uitgedeeld. Dit was in het huis van FFF waar de mensen ook even konden
ontspannen. Er werd zelfs gezongen en gedanst.
Een bezoek brengen aan het militaire ziekenhuis is een vast onderdeel van
de bemoedigingsreis. Daar spraken we met een soldaat die vertelde dat
meerdere familieleden waren omgekomen. We mochten met hem bidden
en zelfs wat grapjes maken.
We hebben nog een middag spellen gespeeld met de tienerclub, zijn bij
ouderen en diverse mensen op bezoek geweest om cadeautjes te geven en
samen te bidden.
Onze afsluiting was een bezoek aan een kamp voor weduwen dat we
financieel mogelijk hebben gemaakt. Al met al was het een
indrukwekkende reis, met veel gesprekken en gebed. Er is gelachen en
gehuild en we hebben veel mensen mogen bemoedigen.''
Door Joel Visser,
deelnemer april reis
We hoorden van verschillende soldaten dat
ze zich regelmatig alleen voelen,
een spontaan gesprek met Nederlanders
betekent veel voor hen.
16
JAARVERSLAG 2024
Januari
Februari
Maart
April

Bouwen
Irpin & Moshchun
Herstelreizen
4 bouwprojecten | 21 deelnemers | Oselia x fff x peu
Op 6 april vertrok ik samen met een groep
gemotiveerde vrijwilligers naar Irpin en
Moshchun. Door de lange reis in de busjes
ontstond er al gauw een mooie klik tussen
mensen die vreemden voor elkaar waren maar
met hetzelfde doel naar Oekraïne gingen; je
naasten van dienst zijn!
Eenmaal aangekomen werden wij warm en hartelijk
ontvangen met heerlijk eten en slaapplaatsen.
Met mijn groep die bestond uit 3 Roemenen, 3
Oekraïners en 3 Nederlanders mochten wij
gedurende de week werken aan het huis van
Volodymir in Moshchun. Volodymir is vader van vijf
kinderen en hij en zijn gezin zijn slachtoffers
geworden van de Russische aanvallen.
Het prachtige weer, de goede teamspirit en het
lekkere eten op de werkplaats kregen we cadeau!
Aan het eind van de werkdag konden we in onze
vrije tijd door Irpin lopen en de cultuur in ons op
nemen, ervaringen met elkaar delen en onszelf even
terugtrekken.
Ik ben in Nederland thuisgekomen rijker dan ik ooit
ben geweest. De Oekraïense bevolking is voor mij
een voorbeeld in het volhouden van geloof, hoop en
liefde. Ondanks alles wat zij mee hebben gemaakt en
tot de dag van vandaag nog steeds meemaken, zijn
zij dankbaar voor alles wat hen gegeven wordt en
spreiden zij het positieve. Hierdoor werd ik
gedurende de week enorm bemoedigd en hebben we
met de groep mooi herstelwerk kunnen uitvoeren
met een prachtig resultaat.
Door Judith Pleijsier,
deelnemer april reis
De Oekraïense
gemeenschap is een
voorbeeld in het
volhouden van geloof,
hoop en liefde
■ Het was september ‘23 dat ik Olga ontmoette op de
Bijbelstudie groep in Irpin. Ik kwam er al snel achter dat
ze een warm hart draagt voor Jezus, familie en de vrijheid
van Oekraïne. Met dat warme hart werd ik al snel
uitgenodigd bij haar thuis en kwamen alle verhalen op
tafel. Over de invasie rondom Kyiv, de angst die er bij
kwam kijken voor het gezin met jonge kinderen, toen
anderhalf en drie jaar. Haar broer en vader die
probeerden te verdedigen tot waar het kon, tot dat ook zij
Irpin moesten verlaten. Maar ook de geweldig mooie
historie hoe Olga en Viktor elkaar hebben ontmoet.
Viktor is zelf veteraan die zijn been helaas verloren heeft
in het begin van deze waanzinnige oorlog, al in 2014.
Nadien hebben ze een kale woning toegewezen gekregen
bij wijze van genoegdoening vanuit de staat. Dolblij met
een eigen huisje. Beetje bij beetje probeerden ze het huis
zelf te verbouwen en leefbaar te maken. En hierbij helpt
de 'blind/dove' vader de 'lamme' schoonzoon. Een
bijzonder olijk stel die met humor en positiviteit elkaar en
hun families op de been houden. De invasie was daar en
daarmee ook de set back van de verbouwing. Natuurlijk
zijn we in beweging gekomen en heeft team Oselia de
handschoen opgepakt om hen te helpen. Het huis is nog
steeds niet af, maar dat is geen zorg voor hen. Het is nu
warm en ze hebben nieuwe moed en kracht om door te
zetten.
De deur staat altijd open voor de Nederlanders, met
natuurlijk genoeg eten en verhalen rond de tafel. Daar
hebben al veel groepen van kunnen getuigen.
Door Marije Companjen, kernteamlid in Oekraïne
Mei
Juni
Juli
Augustus
September
Oktober
November
December
17

TRANSPORT
ARJAN
Arjan (48) is 18 jaar oud als hij het leger in gaat. Tijdens een militaire training
krijgt hij daar een auto-ongeluk. Het voertuig waar hij in zit belandt in een
sloot. Collega-soldaten redden hem uit de auto. Arjan merkt dat, naast zijn
hoofdwond, deze traumatische gebeurtenis nog iets anders doet: het schept
een vertrouwensband.
In april 2024 kunnen we opnieuw hulpvoertuigen aanschaffen
dankzij vele donaties. Maar liefst 4 ambulances gaan die kant op.
Bij de aflevering in Poltava ontmoeten Arjan - die een van de
ambulances aflevert - en Alexander mekaar, twee broeders, beiden
met een zelfde missie, werkzaam in twee totaal verschillende
omgevingen.
Ambulancechauffeur
in ‘het veilige’
Friesland
Na de militaire training krijgt Arjan de kans om ambulancechauffeur in
Nederland te worden. Inmiddels doet hij dit werk al 24 jaar. Daarnaast is hij ook
Officier van Dienst (OVD) en als vrijwilliger bestuurslid bij stichting
Hope4Ukraine. “Ik kom regelmatig namens de stichting in Oekraïne. Als je dan
met een medic praat mis ik het soms ‘ the brotherhood’ die ik bij de soldaten
voel”, zegt Arjan. “Tegelijkertijd zie je ook de trauma’s. Kijk bijvoorbeeld naar de
ogen van Alexander. Die vertellen mij dat hij al veel ellende heeft gezien.”
Signalen
Niet alleen in Oekraïne kun je trauma’s oplopen. Ook als ambulancechauffeur in
Nederland loop je dat risico. Hoewel Arjan er niet dagelijks mee bezig is, is hij wel
scherp op de signalen. “Ik heb in al die jaren al zoveel meegemaakt, dat ik
inmiddels wel weet wat ik moet doen. Maar desondanks kan ik ook een trauma
oplopen. Dat is wat ik spannend vind aan mijn beroep. Daarom blijf ik scherp op
signalen, zoals het niet kunnen slapen of zonder aanleiding terugdenken aan
incidenten. Daaruit kun je opmaken dat je hulp moet inschakelen.”
Beschermingsmechanisme
“Een aantal jaren terug werd ik opgeroepen voor een reanimatie. Het bleek een
bekende van mij te zijn. De 23-jarige jongen had een overdosis genomen en
overleefde dit niet”, zegt Arjan. Arjan blijft lang op de plek ‘rondhangen’. Gelukkig
heeft zijn collega dit door en geeft hem tijd. “Het moeilijkste was dat dit heel
dichtbij kwam. De scheidslijn tussen werk en privé vervaagde, wat maakte dat
het mij extra raakte.” Arjan heeft na al die jaren een ‘schild’ om hem heen
gebouwd om zichzelf te beschermen. “Door emoties niet bij je binnen te laten
bescherm ik me tegen het krijgen van PTSS. Ik probeer dat onder controle te
houden. Soms zie ik mijn collega’s huilen en denk bij mezelf: ben ik nu zo kil dat
dit mij zelden gebeurt? Maar dat is het niet. Het is juist dit
beschermingsmechanisme dat mij op de been houdt om te overleven in mijn
vak.”
Daar huil ik wel
In Oekraïne is het anders. Daar is hij de ‘gewone’ Arjan, zonder professionele
beschermingsmuur. En daar gebeurt het dat hij - vaak op onverwachte
momenten - in zijn ziel geraakt wordt. “Dan komen de tranen en jank ik als een
klein kind”, zegt Arjan. “Ik ben dat niet gewend, dus ik schrik er zelf ook van.” Toch
vindt Arjan het lastig als zijn emoties de overhand nemen, juist omdat hij de
risico’ s kent. De scheiding tussen wanneer het je mag raken, en wanneer je de
beschermingsmuur optrekt om je ertegen te beschermen, is erg dun. “Het
eerlijke antwoord is dat je niet alles in de hand hebt. En dat geldt zeker voor een
land in oorlog. Dus ik laat het gaan: de controle én de tranen.”
18
JAARVERSLAG 2024

TRANSPORT
Alexander (31) woont in Poltava als het Russische leger zijn land binnenvalt. Hij
meldt zich direct aan bij het leger en wordt voor 8 maanden op training
gestuurd. Al snel komt de legerleiding erachter dat Alexander in het dagelijkse
leven dierenarts is. ‘Mooi’, zeggen ze, ‘dan ben je bij deze gepromoveerd tot
medic.’
ALEXANDER
Medic
in ‘de hel’ van
Bachmoet
“Everybody can kill, but not everybody can save a life.” Dit is waarom Alexander
zo van zijn werk als medic houdt. De band die het bataljon met elkaar opbouwt is
hecht. Ze vertrouwen elkaar blindelings. Tijdens de training spreken de soldaten
af dat ze op het slagveld niemand zullen achterlaten, ook als dat betekent dat
het je eigen leven kost. Het zijn mooie woorden, maar wat als het werkelijkheid
wordt?
Hartaanval
Het bataljon van Alexander wordt in februari 2023 naar Solidar gestuurd, op een
paar kilometer van de stad Bachmoet. “We wisten wat dit betekende”, zegt
Alexander. “We werden naar de frontlinie gestuurd, naar een plek waar soldaten
aan de lopende band sneuvelden. Het is een hel om daar te zijn. Van ons
spaargeld kochten we de beste tourniquets, chestseals en andere medische
benodigdheden om mee te nemen. Vechten in de frontlinie geeft veel stress. De
adrenaline stroomt constant door je lichaam. Het zorgt ervoor dat alles trilt en
schudt. Daarbij slaap je ’s nachts ook nog eens slecht. Ik moest een oudere man
uit ons bataljon reanimeren omdat hij vanwege de stress een hartaanval kreeg.”
Maar zijn werk als medic aan het front betekent vooral dat hij gewonde soldaten
‘oplapt’ zodat ze geëvacueerd kunnen worden. “Met vooral veel kogels in de
armen en/of benen.”
Zelf slachtoffer
Het werkgebied van Alexander bestaat uit ongeveer 1 km2. Omdat de infanterie
niet over voertuigen beschikt moet Alexander alles lopend doen. Eenmaal bij een
patiënt aangekomen voert hij het MARCH-protocol uit, waarna het wachten is op
evacuatie uit de frontlinie. Alexander is nog maar een week als medic aan het
werk als het ongeluk hemzelf treft. “We hadden net een patiënt in de auto gezet
om te verplaatsen naar de eerstehulppost toen die auto werd geraakt door een
mortier. Samen met mijn kapitein sleurden we de gewonde soldaat eruit, legden
hem op een stretcher en renden - tussen de ontploffende mortieren door - naar
een veiligere plek. Op dat moment is het net alsof je in een film bent. Ik heb nog
nooit zoveel adrenaline gevoeld.”
Alexander raakt bij dit incident gewond door scherven in zijn been, arm en buik.
Hij krijgt een infectie en wordt meerdere keren geopereerd. Als zijn nieren het
begeven besluit de arts om hem in coma te brengen. Zijn leven hangt aan een
‘zijden draadje’, maar Alexander vecht door. Hij geneest van zijn infectie, maar
moet helaas zijn been missen.
Voor altijd een medic
Alexander verlangt ernaar om weer als medic in de frontlinie aan de slag te
gaan. “Mijn kapitein wil me graag terug hebben, maar het hangt ervan af of ik
mobiel genoeg ben. Als dat niet lukt wil ik andere soldaten helpen. Veel mannen
zijn een ledemaat kwijtgeraakt en komen daarna in een depressie terecht.
Omdat ik het zelf heb meegemaakt, begrijp ik ze en kan ik ze helpen en
ondersteunen. Zo kan ik er voor mijn kameraden zijn!”
TEKST & FOTOGRAFIE: RUTH DE JONG
19

Bouwen
Irpin & Moshchun
Herstelreizen
5 bouwprojecten | 22 deelnemers | Oselia x fff x peu
Met een groep
onbekende, maar
enthousiaste
medereizigers van alle
leeftijden gingen we in
mei, met 3 busjes op
pad.
Met vrijmoedigheid mochten wij (mijn
vrouw Arieke en ik, Hugo), na het lezen
van een artikel over Hope4ukraine in het
Reformatorisch Dagblad, de stap zetten
om deel te nemen aan een van de herstel -en
bemoediging reizen naar Irpin.
Confrontatie met de dagelijkse realiteit
Met een groep onbekende, maar enthousiaste
medereizigers van alle leeftijden gingen we in mei, met
3 busjes op pad.
En dan kom je in Oekraïne. In eerste instantie merk je
niets van oorlog. In Lviv hoorden we het eerste
luchtalarm en tegelijkertijd rijdt er een rouwstoet
langs. Een gesneuvelde militair wordt naar zijn laatste
rustplaats gebracht. Toen kwam het binnen, zo leven
deze mensen elke dag al meer dan twee jaar.
Aangekomen in Irpin werden we ontvangen door het
team van de Irpin Bible Church. Wat een gedreven
groep met echte liefde voor hun medemensen in nood.
Hier zien we ook de sporen van oorlog en geweld. De
Russen zijn hier gestopt in hun opmars naar Kyiv. Na 2
jaar herstel is er veel veranderd, maar nog steeds zijn
er kogelgaten in muren en schuttingen te zien als stille
getuigen van wat voor hel zich hier heeft afgespeeld. De
fotobeelden in de kerk van Bucha, die we in die week
bezochten, zijn onbeschrijfelijk. Wat een verdriet
dragen deze mensen hun hele verdere leven met zich
mee.
In deze herstelreis hebben we een dak gesloopt en weer
mogen opbouwen. Aan een huis in Moshchun mogen
bouwen, gestuct, houten panelen in een huis gelegd en
de elektra aangelegd.
Door Hugo Peeters,
deelnemer mei reis
''In Lviv hoorden we het eerste
luchtalarm en tegelijkertijd
rijdt er een rouwstoet langs.
Een gesneuvelde militair
wordt naar zijn laatste
rustplaats gebracht. Toen
kwam het binnen, zo leven
deze mensen elke dag al meer
dan twee jaar.
20 JAARVERSLAG 2024
Januari
Februari
Maart
April
Mei

Bouwen
Mykolajiv
Herstelreizen
2 bouwprojecten | 9 deelnemers | cjc North
Vanuit verschillende
windstreken naar Mykolajiv
In juni vond een bijzondere reis plaats, waarbij
al vanaf het vertrek alles net even anders liep
dan gebruikelijk.
Yke Jelmer en Wilfred vertrokken al op
donderdag met de vrachtwagen, geladen met
een combine voor een boer in Mykolajiv en een
trekker voor Novovorontsovka. Marije reisde
samen met Cees vanuit Irpin, terwijl Maureen
vanuit Odessa aansloot, waar ze een maand in
een ziekenhuis had gediend. De overige
groepsleden, Esther, Richard, Jan en Nynke,
vertrokken zoals gepland wel gezamenlijk in het
busje. Op verschillende momenten en uit
verschillende windstreken vertrokken, maar
allemaal op zaterdag veilig aangekomen in
Mykolajiv. Naast het bouwen van een nieuw dak,
stond deze reis in het teken van de aflevering
van twee landbouwmachines.
Zomaar een dag uit deze reis
Het was vandaag een drukke maar zeker weer geslaagde
dag! We begonnen vanochtend gelijk met het beton
maken voor de bekisting. Toen het af was, moest het
natuurlijk eerst drogen voordat we verder kunnen met
het dak. Dus zijn we s’ middags weer naar het huis gegaan
van de boer waar de combine is afgeleverd zodat Wilfred
en Yke Jelmer verder konden sleutelen, en de rest een
begin kon maken met de overkapping voor de combine.
Met een paar mensen hebben we nog een rondje gelopen
door het dorp. Niet normaal hoeveel huizen hier kapot
zijn. Het voelt aan als een verlaten dorp. Je ziet en hoort
bijna niemand. Het enige wat je hoort is het gefluit van de
vogels, het ritselen van de blaadjes aan de bomen en in de
verte wat oorlogsgeluiden.
Na de wandeling hebben we alles ingepakt en zijn we nog
langs een vertaalster geweest die bij de voorgaande
groepen was. Haar man vocht aan het front en is daar
vorig jaar oktober omgekomen terwijl zij in verwachting
was. Erg indrukwekkend om haar er zo bij te zien staan,
inmiddels met de kleine op de arm en te horen hoeveel
kracht ze uit haar relatie met God haalt.
Vervolgens zijn we gauw teruggegaan om te eten want
Marije moest om kwart voor 9 weg om de trein te halen.
Zij gaat terug naar Irpin om bij de bemoedigingsreis aan
te sluiten. Met een kleine groep hebben we haar bij de
trein afgezet en gedag gezegd. Toen we op de terugweg
waren viel de stroom ook nog uit. Gek om in een volledig
donkere stad te rijden.
Al met al een drukke dag met veel indrukken. We gaan
een kort nachtje maken want morgen mogen we weer
vroeg op.
Door Esther Kuppens, deelnemer juni reis
Juni
Juli
Augustus
September
Oktober
November
December
21

Bemoedigen
Irpin
Herstelreizen
''Het blijft bizar dat we na zo’n week
weer teruggaan naar ons veilig landje
en zij achterblijven in zoveel ellende en
onzekerheid.''
5 deelnemers | oselia ibc x fff
Met stroopwafels
en kaas bezoeken
brengen aan
militairen in het
ziekenhuis
Een reis met stralend weer werd het
en dát maakt het contrast soms ook zo
groot met de verhalen die we hoorden.
In het ziekenhuis voor militairen spraken
we jongens die in gevangenschap bij de
Russen hebben gezeten. De indringende
blikken en soms wat korte zinnen en
verhalen maken indruk. We delen
stroopwafels en kaas uit. Er wordt goed
van gegeten. Soms kunnen we bidden met
de jongens. Een wat stille jongen haalt na
wat aarzeling toch wat kaas, we praten wat
en ik mag voor hem bidden. Hij heeft de
tranen in zijn ogen staan. Even later komt
hij met een patch voor mij terug.
Op meerdere momenten in deze week
gaan we naar tienerevents. In kleine
zaaltjes worden allerlei spelletjes gedaan.
Het zijn kinderen die soms tijdens de
bezetting verschrikkelijke dingen hebben
gezien maar nu vol vuur meespelen. We
halen ze even uit hun ellende en ook hier
mogen we mooie kaartjes uitdelen van
onze creatievelingen groep. Ze vinden het
bijzonder dat mensen uit Nederland iets
voor hen hebben gemaakt.
De hele week door organiseren we
activiteiten of sluiten we aan bij
activiteiten van ouderen en jongeren. Op
zaterdag zijn we bij een soldaten picknick,
georganiseerd door een team van de Irpin
Bible Church die allerlei momenten voor
soldaten organiseert. Het is mooi weer met
goed eten en allerlei schilder- en
sportmogelijkheden. Tussendoor spreken
we met de soldaten en horen we soms de
verschrikkelijke verhalen over wat ze
hebben meegemaakt. Als het kan bidden
we voor hen. Het blijft bizar dat we na zo’n
week weer teruggaan naar ons veilig landje
en zij achterblijven in zoveel ellende en
onzekerheid.
22 JAARVERSLAG 2024
Januari
Februari
Maart
April
Mei
Juni

vrijwilligers
Bij Hope4Ukraine zijn een hoop
mensen betrokken, ieders op eigen
wijze; goederen inzamelaars,
bidders, bemoedigers, bouwers,
chauffeurs, sponsoren,
supporters, maar ook
creatievelingen
Bij Hope4Ukraine worden soms tassen vol gehaakte of gebreide
dekens en sokken aangeleverd, met de hand gemaakt, maar
ook bijvoorbeeld kleine bemoedigingskaartjes of houtcreaties.
Een van deze creatievelingen is Bertha, die prachtige
handgemaakte kaarten maakte om uit te delen tijdens een
bemoedigingsreis. Zij kwam met het mooie idee om een
groepsapp te maken, alszijnde een platform binnen de H4U
community waarin er de mogelijkheid is creatieve ideeën te
delen, en elkaar op die wijze te inspireren om bemoedigende of
juist hele nuttige creaties te maken die we uit kunnen delen in
Oekraïne. Naast het maken van creatieve dingen, zamelt Bertha
ook actief goederen in voor Oekraïne.
In gesprek met Bertha
Gedreven inzamelaar van goederen en de initiatiefnemer achter creatieve projecten voor Oekraïne
Alles wat er rondom het inzamelen van de medische materialen
gebeurd doe ik samen met collega’s, vrienden, buren en mijn ouders. Ik heb er zoveel
contacten door gekregen, ik heb er mensen door leren kennen op mijn werk, die ik
eerder niet kende en dat zijn allemaal mensen met het hart op de goede plek.
Mensen die willen helpen zodra ze horen dat de materialen naar Oekraïne gaan.
Er ontstaan hele nieuwe netwerken, er worden spullen verzamelt en ik hoef er niets
voor te doen. Ja, de spullen ophalen en inpakken. Mensen zeggen wel eens dat ze dat
bijzonder vinden, maar ik vind het bijzonder dat iedereen mee wil helpen, me mailt
‘We hebben een zak of doos vol staan, haal je het op?’, ‘We zijn kasten aan het
opruimen, kom je even meekijken of er nog iets voor Oekraïne tussen zit?’ ‘ Als je
hier toch komt, ik heb nog ….. over, kan de stichting daar iets mee?’ ‘Ik ben samen
met mijn zussen het huis van mijn overleden vader aan het leegruimen, er staan nog
zoveel medische spullen in huis, allemaal nog nieuw, zelfs een bijna nieuwe rollator,
heb jij er iets aan?’ Aan het woord is Bertha, zij werkt in de zorg en kwam via een
zoektocht op internet bij ons uit. “ Vroeger zamelde ik allerlei medische goederen in
voor Roemenië en Suriname. Toen de grootschalige invasie begon wilde ik iets voor
Oekraïne doen en via google kwam ik bij Hope4Ukraine uit. De uitgangspunten en de
christelijke overtuiging maakte dat ik vertrouwen kreeg om samen te werken.”
Inmiddels hebben we al vijf vrachten met allerlei medisch materiaal via Bertha
mogen ontvangen.
Anton overhandigde één
van zijn huisjes tijdens
zijn reis in Mykolajiv
“En ja, ik hou er wel van om activiteiten op gang te helpen, als ik er de tijd en energie
voor heb. Maar ik blijf verrast over het vervolg ervan, hoe iedereen mee wil doen. Ik
merk dat het iedereen een gevoel geeft van betrokkenheid, een gevoel van ‘samen
werken voor hetzelfde doel’! Met de appgroep van de Creatievelingen is dat hetzelfde,
we praten erover bij een kop koffie en Nynke de Jong, lid van ons kernteam, bedenkt
er een vorm voor! De app bestaat uit 14 leden die allerlei ideeën uitwisselen en
prachtige creaties maken. Het afgelopen jaar heeft deze groep prachtige engeltjes
gemaakt met Oekraïense teksten, dekens, vogelhuisjes in de Nederlandse driekleur
geverfd, kaarten met kruisjes en duiven met daarop een Oekraïense tekst. Dit wordt
allemaal in Oekraïne uitgedeeld. De impact (van wat de groep maakt) in Oekraïne is
groot. Het laat ze zien dat de mensen daar niet vergeten worden en dat met een
eigengemaakte creatie er echt tijd en aandacht is voor de mensen in Oekraïne. Ze
worden soms met tranen in de ogen ontvangen als een kostbaar geschenk. Bertha
vindt het bijzonder om op deze manier iets voor een ander te kunnen doen: “op deze
manier kan ik vanuit Nederland iets betekenen, er toe doen voor mensen in oorlog.
Niet iedereen kan mee naar Oekraïne maar iedereen kan helpen. In een oorlog is er
vaak weinig geld voor zo’n persoonlijk cadeau en dat kan zo’n verschil maken.
Hopelijk sluiten er meer mensen zich aan bij deze groep zodat we meer kunnen
maken voor de mensen in Oekraïne. Echt iedereen is welkom. Dus meld je aan en
help mee.” Wil jij je aansluiten bij deze mooie groep creatievelingen neem dan
contact met ons op en we voegen je graag toe aan de creatievelingen-groepsapp!
De vogelhuisjes van Anton zijn inmiddels
een begrip. Overal waar we hebben gewerkt
aan het herstellen van huizen, proberen we
er een achter te laten.
Juli
Augustus
September
Oktober
November
December
23

TRANSPORT
V
GEEN VIS MAAR EEN HENGEL
Combine machine
voor boer in Mykolaijv
ia onze partners komen we in juli '23 terecht in een
dorpje nabij Mykolajiv. Dit dorp heeft zwaar te lijden
gehad onder de bezetting van Russen en daardoor is
vrijwel geen enkel huis ongeschonden gebleven. In dit
dorp ontmoeten we Sergei en twee van zijn zoontjes.
Ze laten ons de beschadigingen aan hun huis zien en
vertellen over een raket die in hun tuin is geland.
Sergei is een kleinschalige boer en laat ons naast zijn
huis ook verschillende landbouwmachines zien die in
zijn tuin staan, waaronder zijn combine machine die
zichtbaar vlam heeft gevat door de inslag van de
raket en het nu niet meer doet. Hij vraagt ons of wij
misschien nog aan onderdelen kunnen komen om
deze machine te redden; zonder dat we er veel
verstand van hebben, kunnen we zien dat er niet meer
veel aan deze machine valt te redden; wat ooit een
werkende machine was - om het land mee te
bewerken - is nu niet meer dan een stuk schroot..
Voor deze boer betekend het niet meer kunnen
bewerken van zijn land, geen inkomen, wat het dus
ontzettend uitdagend maakt om zijn gezin en zichzelf
te onderhouden.
Over tot actie
Eenmaal weer in Nederland, enkele weken na ons
bezoek, komt dit voorval mij weer in het hoofd en zoek
ik contact met twee vrienden, Marco en Yke Jelmer,
die beide werkzaam zijn in de agrisector.
De drive om deze boer, zijn vrouw en 3 jonge kinderen
te helpen geeft aanleiding om dit samen als een
project op te gaan pakken en een bericht uit te zetten
op onze socials met daarbij een GoFundMe-pagina
waarop mensen een donatie kunnen doen.
De donaties komen binnen en voor ons begint de
zoektocht om een combine te vinden. Na veel
advertenties gezien te hebben en verschillende
telefoontjes en bezichtigingen, komen we uit bij een
goed onderhouden en werkende John Deere
(combine), die uitstekend geschikt lijkt voor ons doel.
De eigenaar hoort het verhaal aan en komt ons
tegemoet in de prijs, waardoor we de combine voor
3000 euro mogen overnemen. Via de daarvoor
opgerichte GoFundMe-pagina is inmiddels bijna 3000
euro ingezameld en via andere wegen komt er ook
nog geld binnen - waarmee we de combine op dat
moment kunnen aankopen. Uiteindelijk wordt ook het
doelbedrag van 5000 euro gehaald, waarmee het
transport gedeeltelijk gedekt kan worden.
Om de combine helemaal goed af te leveren, weten
we Groenoord bereid te vinden om nog het nodige
onderhoud te plegen aan de machine.
Wilfred, monteur bij Groenoord, maar ook eerder
meegeweest met ons op reis, stopt vele uurtjes in de
machine waardoor deze uiteindelijk helemaal klaar is
voor transport.
25 kilometer over landweggetjes
In juni 2024 is het zover, de aflevering van de combine
machine. In Oldehove wordt de combine, gedeeltelijk
gedemonteerd, in de huiftrailer geplaats met twee
heftrucks, én dat past op de millimeter precies.
2500 km en 3 landgrenzen verder, in Mykolajiv
aangekomen bij een lokale heftruck dealer, lossen we
de combine. Terwijl we aan het lossen zijn, komt boer
Sergei aangereden met onze coordinator Sergey.
Een glimlach van oor tot oor verschijnt op zijn gezicht.
We merken aan hem dat het nu pas echt werkelijkheid
wordt wat eerder al was verteld. Hierna begint hij
meteen te helpen.
Nadat de machine zorgvuldig is gelost, en
grotendeels weer in elkaar gezet, stapt Sergei, samen
met Wilfred op de 3 meter hoge combine. Met 15km/u
brengt hij de combine over 25 kilometer
landweggetjes en zandpaden thuis. Gevolgd door
coordinator Sergei in de auto. Ondertussen, stappen
Yke Jelmer en ik op de vrachtwagen alvast naar het
dorp, waar we de losse onderdelen alvast lossen.
En dan horen we getoeter, de combine komt er aan.
De twee jongste zoontjes weten precies wat er aan de
hand is en roepen trots ''papa, combine!'' Hoewel er op
dat moment geen andere dorpsbewoners te
bekennen zijn, wordt Sergei als een held
binnengehaald.
- Het is een fenomenaal en puur moment dat ik nooit
zal vergeten.
Bij ons afscheid, onder de hete zon, staande naast de
nieuwe combine, met het gezin, spreekt de boer in het
Oekraïens een krachtig dankgebed uit. Een diepe
emotie is hoorbaar in zijn stem, dankbaarheid
merkbaar.
Het is bijzonder hoe God heeft voorzien in dit project
en dingen op wonderlijke wijze samenbrengt. Hij deed
het, maar wilde ons gebruiken.
Precies op tijd
10 dagen later krijgen we bericht van Sergei, hij heeft
de eerste oogst binnengehaald. De oogst kan de
boer verkopen en daarmee komt er
weer een inkomen binnen voor dit gezin.
#GeenVisMaarEenHengel
Scan de QR en bekijk de video
van de aflevering van de
combine in Mykolajiv
24 JAARVERSLAG 2024

TRANSPORT
Road to Mykolajiv
25

Bouwen
Mykolajiv
Herstelreizen
Juli bleek een warme maand. Dat betekende
vroeg beginnen, laat stoppen, met tussen de
middag een zogeheten siësta.
2 bouwprojecten | 5 deelnemers | cjc north
Het huis van dit echtpaar, is niet één
maar tweemaal geraakt bij een drone
aanval. De omliggende huizen hebben
ook zichtbaar schade, van sommige is
helemaal niks over.
Het ouder echtpaar ligt op bed terwijl
de aanval plaatsvind. Het glas spat uit
de ramen, maar de deken waaronder ze
liggen beschermd hen tegen de
rondvliegende scherven.
De schrijnende situatie
in dit huis doet beseffen
hoe belangrijk het is dat
we er voor elkaar zijn
wanneer dit nodig is.
Vrijdagochtend 19 juli vertrekt een
enthousiaste groep van vier man en één
vrouw richting Mykolajiv.
Voor David, Meindert, Nynke en Willem
is de bestemming bekend Anton reist
een nieuwe ervaring tegemoet en gaat
voor het eerst naar Mykolajiv. Na twee
lange dagen, vele kilometers, kebabjes,
heel veel koffie en gezelligheid arriveert
de groep op bestemming waar Marije
samen met het team uit de kerk al klaar
staat voor een warm onthaal.
De hele week wordt er gewerkt aan het
bouwen van een nieuw dak op het huis
van een oud echtpaar.
Het werken voor dit echtpaar maakt
indruk op de hele groep, de schrijnende
situatie in dit huis doet beseffen hoe
belangrijk het is dat we er voor elkaar
zijn wanneer dit nodig is. De man des
huizes is deels blind maar zorgt dag in
dag uit voor zijn vrouw die door een
verlamming aan haar onderlichaam
altijd in bed ligt. Buiten komt ze nooit en
misschien zal ze het nieuwe dak nooit
zelf kunnen zien. Zoals dit echtpaar
onvoorwaardelijke liefde voor elkaar laat
zien, zo straalt het gemixte team van
Oekraïners en Nederlanders de liefde
van Jezus uit voor deze twee mensen
door te doen wat nodig is.
Aan het einde van de week is
het afscheid emotioneel en
dankbaar, wordt er verteld
over onze God die een
levende God is en mag het
echtpaar horen dat Jezus
ook hen wil redden. Naast
een nieuw dak en
bemoediging is dat het
grootste cadeau voor deze
mensen. Slava Bohu! Eer aan
God!
Door David Overkempe,
deelnemer juli reis
26
Januari
Februari
Maart
April
Mei
Juni
Juli
Augustus
September
Oktober
November
December

SHOP &
SUPPORT
Jouw aankoop
ondersteunt ons
werk en onze missie
in Oekraïne
WEBSHOP
www.webshop.hope4ukraine.nl
bezoek de webshop
27

Dit
konden
we doen in
28 JAARVERSLAG 2024
gingen mee op
reis naar
Oekraïne en
Roemenië
2024
182
182deelnemers
chauffeurs, deelnemers,
sponsor,en, actievoerders,
bedrijven, bidder,s
achterban en partners
samen met
jou
30.000
voedselpakketen
lokaal ingekocht
en uitgedeeld
dankbaar .
5000
broden maandelijks
lokaal ingekocht en
uitgedeeld in dorpen
langs de frontlinies
zijn onder
handen genomen
bouwprojecten 46
humanitaire transporten
met hulpgoederen kunnen
organiseren (zie p.47)
116
chauffeurs
stapten op de
vrachtwagen
70
hulpvoertuigen
brandweerwagens
en ambulances
ingekocht
9
generatoren
421
2500
voedsel vouchers
Lokaal ingekocht en
uitgedeeld
werden ingekocht en
uitgedeeld (variërend van
kleine generatoren voor
gezinnen, tot grote
generatoren waarmee een
heel appartementencomplex
mee van stroom
kan worden voorzien)

FOTO: NATIONAL GEOGRAPIC | UKRAINE | A YEAR AT WAR
HULPTRANSPORTEN
Hier waren we
werkzaam Odessa, Ternopil, Kiev, Poltava,
Irpin, Moshchun, Mykolayiv,
Kherson, Novovoronstovska,
Kamiants Podilskyi, Ivano
Frankvisk, Tsjerkasy, Borodyanka,
Charkiv, Lviv, Vinnytsyia
HERSTELREIZEN EN
BEMOEDIGINSREIZEN
OEKRAÏNE EN ROEMENIË
Irpin, Hostomel, Bucha,
Borodyanka, Moshchun,
Mykolajiv Oblast,
Suceava, Roemenië
SUCEAVA, ROMANIA
BROOD EN
VOEDSELPAKKETTEN
Regio's Kherson, Mykolajiv, Kharkiv,
Zytomyr, Zaporyzya, Dnipro, Donetsk,
Lviv, Kyiv, Chernihiv
29

4 bouwproject | 20 deelnemers | Oselia x fff x peu
Bouwen
We Kam Fram Fryslân
In augustus reisden we met 20 man af naar Irpin, waar we ons in
kleinere teams verspreidden over verschillende bouwlocaties in
Irpin en Moshchun. Iedere dag begon gezamenlijk met een
dagopening, waarna het team dat in Moshchun aan de slag ging,
met hun ontbijtboxen (die met liefde waren voorbereid door de
vrouwen van de keuken), de auto instapte. In Moshchun
aangekomen, werd de auto neergezet ter hoogte van het
dorpsplein, kwam er een kleed tevoorschijn, en werd daarop het
ontbijt snel opgediend. Een toch wel bijzonder moment iedere
ochtend. Door het ontbijt hier te eten, waren we de ochtendspits
voor, en konden we direct daarna met frisse energie en gevulde
buiken aan het werk.
Irpin & Moshchun
Op een van de dagen arriveerden Yfke en
Gerrit in de vrachtwagen, met een halve
trailer generatoren. Het echtpaar was al lange
tijd onderweg en had al op verschillende
adressen gelost. Om hen te ontzorgen en
tegelijkertijd niet te snijden in onze ‘bouw’tijd,
besloten wij als team om de vrachtwagen om
6.00 uur 's ochtends te lossen, nog voordat de
werkzaamheden op de bouwlocaties
begonnen. Dit mooie teamwork op de vroege
ochtend, maakte dat de vrachtwagen in een
uur leeggetrokken was.
Herstelreizen
Terwijl het gros van de groep op de
bouwplaats stond, waren Elly en
Tineke te vinden bij de activiteiten die
Fight For Freedom organiseerde. Ze
deden activiteiten met kinderen,
bezochten ouderen en hielpen mee
waar ze konden, of dat nu was in de
gaarkeuken of ergens anders, ze
waren present om te helpen.
Waar in Irpin gewerkt werd met het Oselia team, werd in
Moshchun gewerkt met het team van Fight For Freedom en PEU.
Maar een leuke verrassing was het dat in Moshchun ook een ploeg
Amerikanen met jawél Friese roots van de organisatie 501-
collective klaar stond om het team te versterken. Onder de hete
augustus zon, bulderde de gospelmuziek door de JBL box (ook het
nummer ‘Wy Kam Fram Fryslân’ van de Hûnekop mocht in deze
setting niet ontbreken) en werd er voleindig modder geschept in
de grond waar 3 dagen later een sceptic tank stond. Er werd
daarnaast gewerkt op daken, huizen werden geïsoleerd van
binnen en gestuct van buiten, waar op andere locaties een keuken
werd hersteld en muren werden afgebroken en weer opgebouwd.
Hoewel we er natuurlijk zijn om een serieuze taak te vervullen,
merken we dat het ook belangrijk is om momenten van plezier te
hebben. Het lachen met elkaar, en soms ook met de bewoners,
brengt verlichting in deze zware omstandigheden.
Terwijl we bezig waren met de dagelijkse werkzaamheden,
ontvingen we ook een onverwachte, maar dringende vraag: een
militair vertelde ons dat zijn bataljon een powerstation nodig had.
Het was een onmiskenbare behoefte die niet kon wachten. Koen,
een van de deelnemers, pakte deze vraag snel op en zette het uit in
verschillende netwerken. Binnen twee dagen waren er voldoende
donaties binnen om deze nood te vervullen. Het was een prachtig
voorbeeld van hoe, door ons open te stellen voor de behoeften van
anderen, we in staat zijn om snel en effectief in actie te komen.
Door een deelnemer van de augustusreis
30 JAARVERSLAG 2024
Januari
Februari
Maart
April
Mei
Juni
Juli
Augustus
Septe

Bouwen
Irpin & Moshchun
Herstelreizen
Een week in Irpin, door de
ogen van Anna
Anna, onze jongste deelnemer tot nu toe, ging in september voor
het eerst met ons mee naar Oekraïne. Samen met een groep van
13 deelnemers, waarvan de oudste 76 jaar was, werkte zij mee aan
de wederopbouw. De groep verdeelde zich over Irpin en Moshchun
om een divers scala aan werkzaamheden uit te voeren.
Afgelopen 13 september mocht ik voor de eerste keer naar Irpin gaan.
Ik begon eigenlijk zonder verwachtingen aan deze reis.
Na twee reisdagen was zondag onze eerste volledige dag in Oekraïne. ’s
Morgens bezochten we een plek waar de Russen aan het begin van de
oorlog gestationeerd waren. Dit was heel indrukwekkend en
aangrijpend. In de middag woonden we een soort thanksgiving-dienst
bij van de Irpin Bible Church, gevolgd door een gezamenlijke lunch. Het
was heel bijzonder om deze dienst en lunch mee te maken.
5 bouwproject | 13 deelnemers | Oselia x fff x peu
Na de lunch hadden we een werkoverleg met het team waarmee we de
rest van de week zouden samenwerken. We bespraken de projecten en
taken die op de planning stonden. Omdat ik nog geen duidelijk beeld
had, besloot ik de volgende dag alles maar over me heen te laten komen.
Ik dacht meteen de handen uit de mouwen te kunnen steken, maar bij
aankomst bij het huis was de confrontatie groter dan verwacht. De
vrouw die daar op het terrein woont, vertelde haar indrukwekkende
verhaal. Van het verlies van haar man, die neergeschoten werd toen hij
de honden voerde, van haar dochter die gevlucht is met haar kinderen
naar het buitenland. Eens woonden ze samen, met drie generaties in dit
huis. Nu is van het huis niets meer over.. slechts een ruïne.
Dit raakte me diep en maakte me verdrietig. Toch begonnen we daarna
met werken, en dat voelde goed, juist door die emotionele verhalen. Ik
wist waarvoor en voor wie ik het deed.
We hebben hard gewerkt en konden het huis in 2 dagen volledig ruimen.
Er is daarmee nu ruimte om een nieuw huis te bouwen.
In de daaropvolgende dagen hebben we nog aan twee andere huizen
kunnen werken waar we hebben gestuct en geverfd. Dit alles deden we
samen, met zowel een traan als een (schater)lach.
Door Anna de Boer,
deelnemer september reis
mber
Oktober
November
December
31

TRANSPORT
VAN SPANJE NAAR OEKRAÏNE
Wybren en Janet brengen
brandweerwagen op bestemming
In Augustus maakten Wybren en Jeannet Scheepsma een bijzondere
reis. Ze brachten een brandweerauto van Spanje naar Oekraïne.
Wybren is al zeven keer met de vrachtwagen naar Oekraïne geweest.
Hij heeft onder andere een bouwkeet met kleding naar Irpin, een
ambulance naar Kramatorsk en voedselpakketten naar Kherson en
Mykolajiv gebracht. Zijn betrokkenheid bij Oekraïne begon met een
vraag die Jan Jellema, van het kernteam, in november 2022 stelde.
Wybren: “Jan vroeg of ik met de vrachtwagen naar Oekraïne wilde. Ik zei
meteen ja en na de eerste rit heeft me dat niet meer losgelaten en daarom
blijf ik gaan. Jan had het al gezegd, als je eenmaal gaat wil je vaker. Het is
bijzonder om een rit met de vrachtwagen te maken. Als je naar Charkiv
rijdt ben je 2600 kilometer onderweg. De Oekraïense grens is halverwege
en dat is elke keer weer spannend. Kloppen alle regels nog, wie tref je er?
Je weet nooit hoe lang het precies gaat duren. Het is bijzonder om in een
land dat in oorlog is met een vrachtwagen te rijden. Het leven gaat gewoon
door. Je kunt zomaar in een file komen te staan. “
Vanuit Hope4Ukraine kregen we via Ruslan Muts de vraag of we een
brandweerauto vanuit Cordoba in Spanje naar Charkiv in Oekraïne konden
brengen. Het is dan bijzonder om te zien dat zelfs voor deze rit chauffeurs
en partners bereid zijn om te gaan. “ Mijn vrouw was nog nooit mee
geweest maar toen deze rit voorbij kwam van 4500 kilometer heb ik haar
gevraagd en ze wilde graag mee”: samen zo’n rit doen is bijzonder zeggen
Wybren en Jeannet beiden.
CORDOBA (ES)
32 JAARVERSLAG 2024

TRANSPORT
TOEGENOMEN DRUK BRANDWEERKORPSEN
In Oekraïne is de druk op lokale
brandweerkorpsen enorm toegenomen door de
aanhoudende aanvallen en het gebrek aan
middelen. Veel voertuigen en apparatuur zijn
vernietigd of ernstig verouderd, terwijl de vraag
naar hulpverlening alleen maar groter is
geworden.
Brandweerauto’s zijn niet alleen nodig om
branden te blussen, maar ook om levens te
redden bij bombardementen, ingestorte
gebouwen en andere noodsituaties. Ze maken
het mogelijk om snel te reageren in
levensbedreigende situaties en bieden een eerste
lijn van hulp waar andere systemen
tekortschieten.
Onze stichting heeft inmiddels twee
brandweerauto’s naar Oekraïne gebracht. Deze
voertuigen zijn ingezet in regio’s die zwaar
getroffen zijn door de oorlog en waar ze letterlijk
het verschil maken tussen leven en dood.
Het stel vloog op 2 augustus naar Spanje toe. Waar een 28-jarige
brandweerauto voor hen klaar stond. De brandweerauto rijden
is niet zo ingewikkeld, het papierwerk wel. Ze moesten vijf
dagen wachten voordat ze echt konden vertrekken. De reis ging
van Spanje, door Italië, Slovenië, Hongarije en Roemenië om
vervolgens Oekraïne binnen te rijden.
Zoals Wybren zegt; “het was een prachtige route, maar ook
warm. De airco van de brandweerwagen deed het niet dus de
raampjes waren vaak open. De grensovergang van Oekraïne
ging deze keer mooi rap en we sliepen bij Vova Vitruk in
Dunaivtsi. Na een goed ontbijt konden we mee naar de kerk.
Vervolgens reden we door naar Irpin om op bezoek te gaan bij
Oksana Muts en haar team van Fight For Freedom. Het blijft
bijzonder om hier het geloof mee te maken. De overgave en het
gebed is daar echt krachtig aanwezig.”
De reis ging verder via Kyiv naar Charkiv om de brandweerauto
af te leveren. Vanwege de veiligheid zijn Wybren en Jeannet
dezelfde dag teruggebracht naar Irpin waar ze vlak voor de
avondklok binnenkwamen. “
In Irpin hebben we nog een opvanghuis voor ouderen bezocht.
Deze mensen hebben vaak helemaal niets meer. Zelfs geen
identiteitspapieren. Ze bestaan dus eigenlijk niet meer. In dit
opvanghuis worden deze papieren opnieuw aangevraagd en
vervolgens gaan ze door naar een andere plek vaak ergens in
Europa. Daarna brachten we een bezoek aan de verwoeste brug
tussen Irpin en Kyiv. Dit is inmiddels een memorial geworden.
Onderweg kregen we een bericht van de brandweerkazerne van
Charkiv dat ze erg blij zijn met de brandweerauto. Hun bericht
sloten ze af met een Deens vertaalde zin: Velkommen til
Ukraina etter krigens slutt. Vertaald betekent dit “Welkom in
Oekraïne na het einde van de oorlog!”
KHARKIV (UA)
33

Bouwen
Mykolajiv
Herstelreizen
Een nieuw dak en verstevigde muren
1 bouwproject | 8 deelnemers | cjc north
Arie duikt voor Mykolajiv
Wat begon als een grapje, met Arie die zei:
''Wat schuift het, als ik dit vieze water in duik?'', waarop
de één zei; ‘een euro’ en de ander ‘een Napoleon’ groeide
uit tot een prachtige actie voor schoon drinkwater in
Mykolajiv.
Als gevolg van de oorlog, is al 2 jaar het watersysteem in
Mykolajiv kapot. Daarom tappen, sindsdien inwoners
iedere dag hun water bij daarvoor aangelegde tappunten.
Eén van die tappunten staat voor de kerk in Mykolajiv. Dit
tappunt voorziet dagelijks honderden mensen. Om dit
tappunt te onderhouden moet iedere maand geld
bijgelegd worden door de gemeenschap. Om de mensen
daarin te ondersteunen ontstond de actie om Arie bij 1000
euro te laten duiken. De actie werd massaal gedeeld en de
teller stond uiteindelijk op €2.697,- daarmee moest niet
alleen Arie aan het vieze koude water geloven, maar ook
Martin en Nynke.
Met dit bedrag kan het tappunt in ieder geval een half jaar
onderhouden worden.
In drie weken tijd hebben we in
Mykolajiv twee herstelreizen mogen
organiseren, met een tussenweek die
door Arie, Willem, Marije en Nynke op
eigen wijze werd ingevuld, want zij
bleven voor beide reizen in Mykolajiv.
Jacobine en Arie maakten deel uit van het
team van Mykolajiv #8 in week 1, waar ze
samen met anderen werkten aan herstel
en wederopbouw. Arie bleef daarna ook
betrokken bij Mykolajiv #9, dat in week 3
opnieuw aan de slag ging.
De eerste week begon vol energie. Het
project van het eerste team richtte zich op
een huis waar een moeder en haar 12-
jarige dochter wonen. Door een inslag in
de buurt was hun dak beschadigd, en de
voorgevel dreigde in te storten. Onder
leiding van de Oekraïense aannemers
Sergey en Oleg werd een slimme
constructie ontworpen om de gevel te
stutten: een bekisting waarin beton werd
gestort.
Maandag begon het team vol adrenaline
met de sloop van het dak, waarna de
dagen gevuld waren met wederopbouw en
het maken van de
verstevigingsconstructie. Vrijdag werden
de laatste loodjes gelegd en het beton
gestort. Tijdens koffiemomenten konden
we even op adem komen, reflecteren en
elkaar bemoedigen. Het was een week van
hard werken, maar ook van hoop en
verbinding.
In week 3 was het tijd voor Mykolajiv #9,
waarin veel teamleden weer op herhaling
gingen en daarnaast
Gert Jan vanuit Nederland en het Fight
For Freedom team aansloot vanuit Irpin.
De week begon met een bijzondere actie:
samen met het Fight For Freedom-team
werden 1000 tegoedbonnen van
ongeveer €8,- uitgedeeld aan mensen die
dit hard nodig hadden. De dankbaarheid
was groot, en de mensen stonden al
vroeg in de ochtend voor het hek van de
kerk te wachten.
Maandagochtend startte het werk op de
eerder bezochte locatie. Het team
herstelde beschadigde dakspanten en
plaatste metalen dakplaten. Daarnaast
werd er gehakt en gegraven voor een
nieuwe riolering en waterleiding.
Gescheurde muren werden voorzien van
bewapening, gestukt en versterkt. Het
huis transformeerde zichtbaar, met de
scheuren volledig weggewerkt en een
stevig fundament voor de toekomst.
Deze drie weken brachten ons samen:
om te bouwen, te bemoedigen en een
verschil te maken. De projecten
getuigen van hoop en herstel, niet alleen
in de huizen die zijn hersteld,
maar ook in de harten van bewoners en
teamleden.
Door Jacobine Vader
en Arie van der Lede,
deelnemers oktober reis
Faith
restored
Op maandagavond kwam de taart te
voorschijn, want Jacobine en Martin
mochten deze dag hun 31 jarig
Huwelijksjubileum vieren. Net als op
hun trouwdag, 31 jaar terug sneden zij
samen de taart aan en wij waren er
getuige van.
34 JAARVERSLAG 2024
Januari
Februari
Maart
April
Mei
Juni
Juli
Augustus
September
Oktober

Bouwen
Mykolajiv
Herstelreizen
1 bouwproject | 4 deelnemers | cjc north x fff
Wij mensen zijn
gebroken net als dit huis
Gebroken, vol met scheuren en verzakt. Zo troffen we dit huis aan.
Beschadigd geraakt door een aanval vanuit de lucht, die onder
meer dit huis trof in Mykolajiv.
Met twee teams begonnen we te werken. Het verzakte dak werd
vervangen door een nieuw dak. De muren werden bewerkt en
ondersteund, scheuren opgevuld en in de harde grond werden
geulen gegraven voor het aansluiten van water.
Dit huis kan door ons gezien worden als symbool. In veler opzichten.
Wij als mensen, zijn gebroken door onze zonden, door ervaringen die
ons beschadigd hebben, door lijden, ziekte en pijn. Wij mensen zijn
gebroken net als dit huis. Maar God wil onze heelmeester zijn (psalm
147:3). Hij kan en wil ons herstellen en vernieuwen (Ez 36:26). Hij wil
onze zonde en ons lijden dragen, onze scheuren dichten. En hij wil
ons meer geven. Hij wil ons Levend water geven, ons laten putten uit
de Bron die nooit opdroogt (Joh 4:13-14).
In de tweede plaats, zijn wij samen het huis. Zoals dit huis niet kan
zonder een dak en niet zonder haar steunpilaren. Kunnen wij niet
zonder elkaar. Wij vormen samen een lichaam. ‭En we hebben
hebben mekaar nodig. Samen kunnen we bouwen op elkaar, maar
ook letterlijk met elkaar, en mogen we de handen en de voeten van
onze Maker zijn hier op aarde. (‭1 Kor 12:18-20, 26-27)
Samenwerking Fight For Freedom
In oktober werkten we voor het eerst samen
met Fight For Freedom in Mykolajiv. Dankzij onze
donateurs konden we hier op de zondag,
voordat de bouwweek startte, samen 1000
voedsel vouchers uitdelen.
Fight For Freedom Ukraine, onder leiding van
Oksana Muts, is al geruime tijd één van onze
trouwe partners in Oekraïne. Waar we in Irpin en
Moshchun eerder al met hen samenwerkten op
gebied van herstelwerkzaamheden, sloten zij
ditmaal aan met hun team in Mykolajiv.
We kijken terug op een zeer waardevolle
samenwerking en hopen de samenwerking met
hen hier te mogen continueren.
Mag dit ons bemoedigen, en aanmoedigen. En mag dit huis ons
herinneren aan zijn trouw en liefde; op de momenten dat je belast
bent; op momenten dat je denkt, wat voeg ik toe... hij heeft je uniek
gemaakt, hij wil je herstellen, maar ook gebruiken.
With God from broken to restored.
Voedsel vouchers
In Oekraïne worstelen veel gezinnen dagelijks
om voedsel op tafel te krijgen. Door de
voortdurende oorlog zijn banen verdwenen,
prijzen gestegen. Om deze gezinnen te
ondersteunen, delen we voedselvouchers uit die
direct bijdragen aan hun dagelijkse behoeften.
Elke voucher, ter waarde van ongeveer €8, geeft
mensen de mogelijkheid om essentiële
boodschappen te kopen. Dit eenvoudige gebaar
biedt niet alleen praktisch hulp, maar ook hoop
en waardigheid. Het stelt mensen in staat om
zelf keuzes te maken in wat ze nodig hebben,
van brood en groenten tot basisbenodigdheden
zoals olie en meel.
VOUCHERVERSPREIDING MYKOLAJIV
November
December
35

EXPOSITIE ‘THEY JUST COULDN'T IMAGINE’
D I M A H A A L D E
P A M P E R S V O O R Z I J N
D O C H T E R T J E T O E N
H I J D O O R D E
R U S S E N W E R D
T E G E N G E H O U D E N :
“ H A N D E N O M H O O G ! ”
Z E S C H O T E N H E M
N E E R E N L I E T E N
H E M L I G G E N . Z E
D A C H T E N D A T H I J
D O O D W A S …
BORODJANKA
THEY JUST COULDN’T IMAGINE
Het verhaal van gewone mensen die ongevraagd
in een oorlog terechtkomen
Ruth de Jong vertelt in haar expositie They just
couldn’t imagine het verhaal van gewone mensen die
ongevraagd in een oorlog terechtkomen. Ze reisde
daarvoor meerdere keren voor stichting
Hope4Ukraine naar verschillende plekken in
Oekraïne. Daar fotografeerde en interviewde ze
allerlei mensen, die één ding gemeen hadden: ‘they
just couldn’t imagine’...
De ‘prijs’ van oorlog is hoog
Of het nu gaat om soldaten die vechten aan het front,
psychologen in het militair ziekenhuis of gewone
burgers, alle Oekraïners kennen ‘de prijs’ van oorlog. En
iedereen heeft hierin zijn/haar eigen verhaal te
vertellen. Neem bijvoorbeeld Dima uit Borodjanka. Hij
had geen idee wat hem te wachten stond toen de full
scale invasie begon. Toen Dima pampers voor zijn
dochtertje ging halen schoten de Russen hem neer. Dat
werd hem bijna fataal. Maar ook het verhaal van Katya
die duizenden inwoners van Irpin hielp evacueren. Zij
kreeg wanhopige mensen aan de telefoon die in
doodsangst vroegen naar een veilige evacuatieroute.
Velen wisten hierdoor te ontsnappen aan het
oorlogsgeweld, anderen werden tijdens hun vlucht
vermoord door de Russen.
Maar ook: verhalen van hoop
Gelukkig zijn er ook hoopvolle verhalen te delen, zoals
die van Anatoliy. Hij werkt als chaplain (legerpredikant)
in Oekraïne. Het bataljon waarin hij werkzaam is bestaat
uit zo’n vijf- tot zeshonderd soldaten. En één van zijn
taken is het bieden van geestelijke ondersteuning. Hij
vertelt: “Ik kreeg een alarmerend telefoontje. Een aantal
soldaten waren in de frontlinie aan het vechten. Op dat
moment was hun situatie zeer slecht en de verwachting
was dat ze het niet zouden overleven. De telefoon
waarmee ze mij belden gaf aan dat er nog maar 2% aan
batterijvermogen beschikbaar was. Ze wisten dat ze met
maar één persoon konden bellen, en ze kozen voor mij.
De soldaten vroegen of ik voor ze wilde bidden en God
om genade wilde smeken zodat ze deze waanzinnige
situatie op het slagveld zouden overleven. Dus ik ging
met ze bidden. De volgende dag kreeg ik opnieuw een
telefoontje, van dezelfde soldaten. Ze waren veilig en er
was zelfs niemand gewond geraakt! God heeft ons gebed
verhoord.”
TEKST & FOTOGRAFIE: RUTH DE JONG
36 JAARVERSLAG 2024

EXPOSITIE ‘THEY JUST COULDN'T IMAGINE’
V I K T O R V E C H T A A N H E T
F R O N T . D A A R
M O E T H I J R E N N E N
V O O R Z I J N L E V E N .
H I J S T R U I K E L T E N
V A L T O P D E G R O N D .
D E D R O N E L A A T E E N
G R A N A A T O O P Z ' N
B E N E N V A L L E N . . .
Z I J N V R I E N D S L E E P T
H E M W E G E N B R E N G T
H E M N A A R E E N
H O S P I T A A L .
AAN HET FRONT
THEY JUST COULDN’T IMAGINE
MYKOLAJIV - OEKRAÏNE
THEY JUST COULDN’T IMAGINE
D E R A K E T A A N S L A G O P D I T G E B O U W
K O S T T E 3 7 A M B T E N A R E N H E T L E V E N
E N 3 3 M E N S E N R A A K T E N G E W O N D .
''EEN OORLOG EIST SLACHTOFFERS.
NIET ALLEEN AAN HET FRONT
VERLIEZEN SOLDATEN HUN LEVEN, OOK
DE BURGERS BETALEN EEN HOGE
PRIJS.
IK WIL DE OORLOG DOOR DE OGEN
VAN GEWONE MENSEN LATEN ZIEN EN
HUN VERHALEN VERTELLEN.
DEZE PRESENTATIE IS EEN KLEINE
SELECTIE. DE TOTALE COLLECTIE
BESTAAT UIT 21 PROJECTEN, WAAR
TOT 40 FOTO’S TENTOONGESTELD
KUNNEN WORDEN.'' - RUTH DE JONG
THEY JUST COULDN’T IMAGINE
J E D O R P I S P A S
1 4 D A G E N B E V R I J D
E N H E T R I S I C O O P
E E N D R O N E A A N V A L
O F R A K E N I N S L A G I S
G R O O T . D A A R O M I S
G R O E P S V O R M I N G
V E R B O D E N E N M A G
J E M A X . 3 M I N U T E N
O P D E Z E L F D E P L E K
Z I J N .
T O C H H A A L J I J E E N
V O E D S E L P A K K E T . . .
TOMAYNE - OEKRAINE
THEY JUST COULDN’T IMAGINE
37

Dienen
Suceava (RO)
Herstelreizen
Het werk gebeurt onder
toeziend oog van de
weeskinderen zelf, die
enthousiast roepend
langskomen bij hun
dagelijkse wandelingen
over het terrein.
8 deelnemers | fff ro
Een stap dichterbij:
speeltuin voor Oekraïense kinderen
In oktober 2024 vertrok een groep van Hope4Ukraine naar Roemenië.
Het plan is om een overkapping van ongeveer 8 bij 8 meter voor een
speelplaats te maken nabij het hoofdkantoor van Fight For Freedom in
Verești, Roemenië. Daar worden al ruim twee jaar Oekraïense
weeskinderen opgevangen in de leeftijd van 2-8 jaar.
Op een aangewezen stuk grond van 20 bij 20 meter wordt een uitzetting
gemaakt voor de fundering van een overkapping van ongeveer 8 bij 12
meter. Echter wordt alles anders: de locatie komt niet achter het gebouw,
maar vóór het gebouw. Hier kan de speelplaats niet alleen gebruikt worden
voor de weeskinderen, maar in de toekomst ook voor gehandicapte
kinderen die in een naastgelegen gebouw zullen worden opgevangen.
Daarnaast kan deze gebruikt worden door ongeveer 200 kinderen uit
nabijgelegen dorpen.
Het werk gebeurt onder toeziend oog van de weeskinderen zelf, die enthousiast
roepend langskomen bij hun dagelijkse wandelingen over het terrein.
Aan het einde van de week, als het inmiddels donker is, is het eerste resultaat
bereikt: de vloer van ongeveer 12 bij 28m ligt er! In onze ogen is het een
prachtige eerste mijlpaal onderweg naar een speeltuin waar de Oekraïense
weeskinderen en in de toekomst ook andere kinderen gebruik van kunnen
maken. Het project is nog niet af: Fight For Freedom gaat verder met het
project en wij willen daar graag een bijdrage aan blijven leveren.
Door Roelof Santing, coördinator herstelreizen Roemenië
38
Januari
Februari
Maart
April
Mei
Juni
Juli
Augustus
September
Oktober
Nove

Herstelreizen
Roemenië
HET LAND WAAR ONS WERK BEGON IN SAMENWERKING MET FIGHT FOR FREEDOM
Wat begon als een noodhulpactie,
is uitgegroeid tot blijvende
betrokkenheid.
In Roemenië zijn we gebleven om te
helpen met opvang, activiteiten en
projecten voor zowel Oekraïense
vluchtelingen als de lokale
gemeenschap.
■ Sinds de zomer van 2023 hebben we 3 reizen naar Roemenië
georganiseerd. Tweemaal in 2024: in februari en oktober. In
Roemenië werken we samen met de organisatie Fight for Freedom in
Suceava, ongeveer 50 kilometer van de Oekraïense grens.
Fight for Freedom is een organisatie die zich primair richtte op hulp
aan ex-gedetineerden (rehabilitatieprogramma’s ) en hulp aan de
lokale Roma-bevolking. Direct na de Russische inval in Oekraïne
kregen ze de vraag om Oekraïense vluchtelingen, waaronder
(wees)kinderen, op te vangen. Op de locatie in Verești werden 75
weeskinderen in de leeftijd van 1-6 jaar samen met hun verzorgers
opgevangen. Naast de opvang van de weeskinderen kwamen er op
zeer geregelde basis kinderen vanuit gebieden aan de frontlinie, denk
aan Charkiv, Bachmoet en Kherson, naar Roemenië. Zij verblijven
ongeveer een maand in een van de centers in Suceava.
Fight for Freedom is bekend bij H4U, omdat de eerste contacten met
Oekraïne, en in het bijzonder met Oksana Muts hier werden gelegd.
Vanuit Suceava vertrokken de eerste pioniers richting Irpin in april
2022. Deze reizen biedt een kans aan mensen die wel mee willen, maar
niet in Oekraïne kunnen of willen komen.
De tieners die voor enkele weken in Suceava zijn, krijgen in de ochtend
online-onderwijs vanuit Oekraïne. In de middag is er een
activiteitenprogramma voor hen. Deze activiteitenprogramma’s
worden grotendeels verzorgd door vrijwilligers.
In februari hebben we geholpen met hulptransporten: het laden van
vrachten, helpen in het magazijn. Ook hebben we een van de
opvanglocaties klaargemaakt voor een nieuwe groep kinderen
(schoonmaken, bedden opmaken, bureaus en kastjes in elkaar zetten).
Met tieners uit de groep hebben we sport – en spelactiviteiten gedaan.
Aan het einde van de week hoorden we dat deze jeugd dat al een jaar
lang niet had kunnen doen in hun thuisstad.
De bijdragen die wij hebben meegenomen op onze eerste twee reizen
is ingezet voor deze activiteiten en materialen om daarbij te gebruiken.
Tijdens onze laatste reis in oktober zijn wij begonnen aan het bouwen
van een overdekte speelplaats op het terrein van de locatie in Verești.
Het terrein in Verești is in een open hoogvlakte waardoor een
overdekte speelplaats noodzakelijk is: in de winter voor bescherming
tegen de kou en wind, in de zomer voor schaduw. In later stadium zal
deze speelplaats mede worden benut door Roemeense kinderen met
een handicap waar een opvang voor wordt opgezet en mogelijk ook
door de ruim 200 Roma kinderen uit de directe omgeving.
De speelplaats kan worden gebruikt door de weeskinderen uit
Oekraïne. De overdekte speelplaats is een langgekoesterde wens van
Fight For Freedom. Door onze hulp en bijdragen is hier een start
gemaakt. De speelplaats is nog niet af: een week is te kort en de
fondsen waren nog niet voldoende. Fight For Freedom gaat door met
het winnen van fondsen, met het aantrekken van benodigde
materialen. Wij willen onze bijdrage in 2025 daar weer voor leveren:
met een reis in het voorjaar (eind april) en natuurlijk door het inzetten
van ons netwerk en onze (financiële) middelen.
mber
December
39

Bouwen
Irpin & Moshchun
Herstelreizen
De laatste herstelreis van dit jaar,
in 2025 reizen we verder.
De laatste reis van 2024. Wederom een
combinatiereis, waar een herstelreis
gecombineerd werd met een van onze
hulptransporten.
Er werd gewerkt bij diverse projecten
in zowel Irpin als Moshchun. Op de ene
locatie werd een dak vervangen, op de
andere locatie werden binnenshuis
muren hersteld en weer op een andere
plek werd het fundament voor een
nieuw huis gelegd.
Hoe groter de groep, hoe meer werk er
opgepakt kan worden.
4 bouwprojecten | 16 deelnemers | Oselia x fff x peu
V
anaf het begin van de invasie van de Russen
in februari 2022 volgde ik de ontwikkelingen in
deze oorlog op de voet. Al snel voelde ik de drang
om daar te helpen. Toen ik medio 2024 hoorde
over Hope4Ukraine en haar herstelreizen,
hoefde ik niet lang na te denken en heb ik me
ingeschreven voor de fysieke herstelreis naar
Irpin in november 2024.
Dit in de eerste plaats vanuit
de drive om m’n medemens
in nood te helpen. Daarnaast
leek het mij eerlijk gezegd
voor mezelf ook verrijkend
om de situatie in dit land in
oorlog met eigen ogen te zien
en de verhalen van de
Oekraïners zelf te horen.
Als ik dit verslag schrijf, is het de dag na m’n
terugkomst uit Oekraïne. Wat ik meegemaakt,
gezien en gehoord heb, kan ik nog nauwelijks
bevatten. Wat wel duidelijk is, dat het de
bijzonderste reis van mijn leven was.
Na twee reisdagen hebben we op zondag o.a.
een bezoek gebracht aan Bucha, waar we
verschrikkelijke verhalen hebben gehoord
over wat daar heeft plaatsgevonden toen de
Russen daar huis hebben gehouden in de
eerste weken van de oorlog.
Vooral ook door de band met
Olga en haar dankbaarheid
was het geen offer, maar juist
een cadeau om voor haar te
werken. Het was een
verrijkende ervaring die ik
nooit zal vergeten.
Zoals Jezus zei: Het is beter te
geven dan te ontvangen.
Op maandag zijn de verschillende teams aan de
slag gegaan in Irpin en Moschun met het
herstellen van zwaar getroffen huizen. Zelf was
ik onderdeel van het team dat bij Olga, een 75-
jarige vrouw uit Irpin, aan de slag ging om haar
lekkende dak te vervangen. Dit was hard nodig.
Olga vreesde de winter anders niet te overleven.
Tijdens de koffiepauzes
vertelde Olga wat haar was
overkomen. In het begin van
de oorlog werd haar huis
zwaar getroffen. De muur
van haar woonkamer
bezweek en haar keuken en
badkamer werden verwoest.
Toen ze naar buiten
vluchtte, trof ze Russische
soldaten die haar en haar dochter geweren onder
de kin drukten en grappen maakten over wie zij
zouden doodschieten. Olga overleefde het en
keerde na de terugtrekking van de Russen terug in
haar woning.
Het was heel bijzonder om samen aan het dak te
werken met op de achtergrond het luchtalarm en
wetende wat zo recent nog op deze plek was
gebeurd. Toch hebben we veel plezier gehad,
zeker ook met Olga zelf. Het was mooi om te horen
dat zij nog hoop heeft en hoe dankbaar zij was. Bij
het afscheid vroeg ze haar onze handschoenen te
geven als herinnering. Ook schreef ze onze namen
op om voor ons te bidden.
Vooral ook door de band met Olga en haar
dankbaarheid was het geen offer, maar juist een
cadeau om voor haar te werken. Het was een
verrijkende ervaring die ik nooit zal vergeten.
Zoals Jezus zei: Het is beter te geven dan te
ontvangen.
Door Jan Jaap Lammers,
deelnemer november reis
40
Januari
Februari
Maart
April
Mei
Juni
Juli
Augustus
September
Oktober
November
December

24
februari 2022, om 5:20 uur 's
ochtends, doen explosies ons huis in Irpin
schudden, wat het begin van de oorlog
markeert. Russische vliegtuigen bulderden
over ons heen en helikopters landden in het
nabijgelegen Hostomel.
Een vriend uit Roemenië dringt er bij ons op aan
om te vertrekken. Gedreven door angst in de ogen
van onze kinderen, pakten we snel onze spullen.
Terwijl er tanks in onze omgeving rijden en
schoten klinken, vluchtten we richting de
Roemeense grens. Mijn man en twee zonen
moeten op dat moment achterblijven vanwege de
staat van beleg die mannen van 18 tot 65 jaar
verbied om Oekraïne te verlaten.
Mijn vier dochters en ik moesten drie dagen
wachten aan de grens, omringd door
hartverscheurende taferelen van vaders die met
tranen afscheid namen en kinderen die zich in de
koude winter aan hun ouders vastklampten.
Toen ik in Roemenië aankwam, kon ik me niet
alleen op mijn gezin richten. Ik besloot mij de
volgende dag aan te melden bij "Fight for Freedom
Romania" om vluchtelingen te helpen met
voedsel, kleding en onderdak.
Diezelfde dag bracht mijn man mij in contact met
zijn vriend uit Nederland; Ard, van de 4e
Musketier, en Arjan, van het kernteam van
Hope4Ukraine, en samen begonnen we met het
verspreiden van humanitaire hulp.
Wat begon als een tijdelijk verblijf, werd 1,5 jaar.
In die tijd organiseerden we met het Fight For
Freedom Romania-team humanitaire hulp voor
Oekraïne, coördineerden we vluchtelingencentra
en hielpen we anderen in nood.
In maart 2022 ontmoette ik Jan Ypma, van ons
kernteam, die humanitaire hulp bracht en hij
vroeg me wat ze nog meer voor Oekraïne konden
doen, naast het helpen met humanitaire hulp.
Toen vroeg ik hem of hij naar Oekraïne wilde
komen om te zien wat daar was gebeurd en of we
misschien mensen konden helpen hun huizen te
herbouwen. Ik volgde op social media namelijk de
situatie in Oekraïne en zag wat er in veel steden
en dorpen was gebeurd. Jan wilde me voorstellen
aan Gerben Huisman en dit idee met hem delen.
We hadden een videogesprek met drie van ons
''Mijn vier dochters en ik
moesten drie dagen wachten
aan de grens, omringd door
hartverscheurende taferelen
van vaders die met tranen
afscheid namen en kinderen
die zich in de koude winter
aan hun ouders vast
klampten.''
Het verhaal van
Oksana Muts
het verhaal van Oksana muts
COUNTRY DIRECTOR FIGHT FOR FREEDOM UKRAINE
Oksana Muts is de vrouw die de
oprichters van de stichting
uitnodigde om in april 2022 naar
Irpin te komen. Vanuit daar is de
band met de Irpin Bible Church
opgebouwd en zijn de
herstelreizen opgestart. Oksana
is getrouwd met Ruslan Muts en
heeft vier kinderen. Twee
dochters, en twee zonen die
inmiddels getrouwd zijn.
Sinds dit jaar is ze country
director van “Fight for freedom
Ukraine”
en dat was onze eerste ontmoeting en gesprek.
We hadden geen idee hoe alles zou verlopen. We
begonnen gewoon stap voor stap te bewegen. Op 13
april 2022 keerde ik voor het eerst terug naar Irpin
samen met Jan Ypma, Gerben -en Quinten Huisman.
De verwoesting was overweldigend: huizen, scholen
en parken waren verwoest en er was zoveel dood en
verderf. Ons huis was beschadigd en bestolen. Toch
was ik dankbaar dat we het hadden overleefd.
Nadat we een paar dagen in Irpin hadden
doorgebracht met de Irpin Bible Church, begonnen we
met het plannen van wederopbouwprojecten, die
Gerben coördineerde vanuit Nederland en ik
coördineerde vanuit Oekraïne, waarbij we
maandelijks tussen Roemenië en Oekraïne reisden.
De eerste groep ontvingen we op 11 juni 2022 en
daarna was er elke maand een nieuwe groep.
Na 1,5 jaar groeide mijn verlangen om permanent
terug te keren. Ik deelde dit met Gheorghe Ignath,
voorzitter van "Fight for Freedom International", en
tijdens dit gesprek besloten we om de organisatie
"Fight for Freedom Ukraine" op te richten. Ik keerde
terug om een ​team te vormen dat nu bestaat uit
Amerikanen, Roemenen en Oekraïners. Sinds eind
oktober 2023 zijn we projecten gestart om de door
oorlog getroffen mensen te helpen, waaronder
kinderen, ontheemden en families van gevallen
soldaten. In november hebben we dankzij donaties
een huis gekocht dat nu dienst doet als kantoor en
ondersteuningscentrum. En een paar maanden
geleden hebben we een pakhuis gekocht waar we
humanitaire hulp kunnen ontvangen en geven.
Fight for Freedom Ukraine voert nu diverse
programma's uit: heropbouw samen met
Hope4Ukraine in Moshchun, maandelijkse
voedselpakketten voor weduwen, voedsel
voucherdistributies voor kwetsbare gezinnen en
psychosociale ondersteuningsinitiatieven voor
traumaherstel. We richten ons ook op
kinderprogramma's, gespecialiseerde activiteiten
voor kinderen met speciale behoeften en een
leiderschapsschool om gemeenschappen te
versterken.
Door samen te werken met Hope4Ukraine creëren we
duurzame oplossingen en tonen we Gods liefde door
middel van acties die hoop, genezing en transformatie
brengen. Samenwerken met Hope4Ukraine is niet
zomaar een partnerschap, het is vriendschap.
Zij delen onze pijn, verliezen, uitdagingen, gelukkige
momenten en verdriet. We kunnen hun harten en
handen voelen en we kunnen zeggen dat we niet
alleen zijn in deze vreselijke oorlog. We zijn zo
gezegend en dankbaar aan God voor zoveel mensen
die onze vrienden zijn geworden. Samen schrijven we
geschiedenis van de toekomst en gaan we met God
naar de overwinning.
41

bijzondere Verhalen
Willem Kaleb Fennema (21)
Hij ging al meermaals mee met een
herstelreis, maar zet daarnaast zijn kennis en
expertise als voedingstechnoloog in voor
Oekraïne. Ondanks zijn jonge leeftijd heeft
Willem een indrukwekkende dosis kennis en
een groot netwerk, met name in de bakkerijindustrie.
Met passie en gedrevenheid
mobiliseert hij bedrijven om hulpgoederen te
leveren. Een inspirerend voorbeeld van hoe
het bedrijfsleven heel concreet impact kan
maken in tijden van nood.
Mobiele bakkerij weer aan de
praat dankzij de expertise
van Willem en de goederen
die gesponsord werden door
de bakkerij-industrie.
De mobiele bakkerij toont
de kracht van
samenwerking tussen
lokale Oekraïense
initiatieven en de
Nederlandse
bedrijfswereld.
42 JAARVERSLAG 2024

bijzondere Verhalen
INTERVIEW
■ In Mykolajiv, een stad die dagelijks de gevolgen van oorlog voelt,
staat naast de kerk een unieke mobiele bakkerij. Deze mobiele
bakkerij maakte ooit deel uit van het Zwitserse leger, en werd
gedoneerd door een lokale organisatie (Bake4Ukraine). Inmiddels
wordt de bakkerij ingezet om te voorzien in de vraag naar voedsel in
een zwaar getroffen gemeenschap in Oekraïne.
Deze bakkerij werd voorheen bediend door een ervaren bakker, maar
zoals zoveel mannen in Oekraïne moest hij zijn werk neerleggen om in
het leger te dienen. Zijn vertrek is een schrijnend voorbeeld hoe het
wegvallen van mannen de gemeenschap zwaar treft.
Hoewel de benodigde kennis ontbrak, nam een vrijwilliger uit de kerk de
taak op zich om de bakkerij draaiende te houden. Zijn inzet kreeg steun
uit Nederland, waar Willem, voedingsmiddelentechnoloog werkzaam bij
Royal Koopmans, zijn kennis over het broodbakken deelde. Samen met
Nederlandse vrijwilliger Arie en de Oekraïense vrijwilliger Tolya mocht dit
trio vrijwilligers vers brood bakken voor bezoekers van de kerk in
Mykolajiv en voor het zwaar getroffen dorp Partyzans’ke, waar
basisvoorzieningen schaars waren en herstel werd belemmerd door
aanhoudende veiligheidsrisico’s.
Willem bracht zijn netwerk uit het bedrijfsleven samen, zo ontstond er
een sterk netwerk dat kon voorzien in expertise, materialen en
grondstoffen. Dankzij deze inzet arriveerden er al binnen enkele dagen
enzympreparaten vanuit Nederland, geleverd door Bakstick.com en
meegekomen met een van de hulptransporten van Hope4Ukraine. De
enzymen zorgden direct voor een betere kwaliteit en langere
houdbaarheid van het brood.
De bakkerij zelf, aangedreven door een houtgestookte oven en een
dieselgenerator, heeft een intensief proces. Het opstoken van de oven
duurt circa zes uur, maar eenmaal op temperatuur blijft de oven tot de
volgende dag warm. Tijdens de piek van de hitte kunnen er op een
efficiënte werkdag tot wel 200 broden worden gebakken. In de dalende
warmte wordt de oven gebruikt voor het bereiden van andere
producten, zoals buskoek en cake.
Toen de oude kneder ongeschikt bleek en defect raakte, zorgde Lemstra
QA voor een nieuwe, beter passende kneder. Daarnaast werden bloem,
gist, bakpoeder, bakblikken en additieven gedoneerd onder meer vanuit
Dossche Mills, Sonneveld, bakkerij De Korenbloem en Dr. Oetker voor een
verdere optimalisering van de productie.
De mobiele bakkerij toont de kracht van samenwerking tussen lokale
Oekraïense initiatieven en de Nederlandse bedrijfswereld. Met elk
versgebakken brood wordt niet alleen een voedingsbehoefte vervuld,
maar ook een sprankje hoop en veerkracht uitgedeeld in moeilijke
tijden. “De kracht van vers brood heb ik tijdens het uitdelen van het
brood met eigen ogen mogen zien. De mensen waaraan we het brood
mochten geven leefden in de meest bare omstandigheden, bij het
ontvangst van een vers brood rook iedereen gelijk aan het brood. In
deze zware omstandigheden mocht de geur van vers brood echt een
teken van hoop zijn.’’ Aldus Willem.
Matteüs 25:35,40
Want ik had honger
en jullie gaven mij
te eten, ik had dorst
en jullie gaven mij
te drinken, ik was
een vreemdeling en
jullie namen mij
op... Ik verzeker
jullie: alles wat jullie
gedaan hebben
voor een van de
geringsten van
mijn broeders of
zusters, dat hebben
jullie voor Mij
gedaan.
43

TRANSPORT
Transporten van hoop
MET EEN GROEP FRIEZEN DE GRENS VAN POLEN - OEKRAÏNE OVER IN
EEN VRACHTWAGEN EN EEN TURKSE BUS MET OOSTENRIJKS KENTEKEN
Eind oktober 2024 vertrok voor de 4e keer een humanitair transport vanuit Assen naar Novovorontsovka, Oekraïne. Novo voront sovka.
Knip het in drieën, spreek het een paar keer hardop uit en het is al snel een bijna alledaags klinkende naam. Novo betekent nieuw en
Vorontsov was een Russische veldmaarschalk die het plaatsje in 1821 naar zichzelf noemde. Ka is de vervoeging.
Novorontsovka ligt aan de westoever van de rivier de Djnepr halfweg
tussen Kherson en Zaporizja in zuidelijk Oekraïne. Het is deels bezet
geweest door Russische troepen. Dat is nog te zien aan de vele
beschadigde of verwoestte gebouwen. Aan herstel daarvan wordt
sporadisch gewerkt. Novovorontsovka is wat een ‘frontline community’
wordt genoemd. Aan de overkant van de
rivier ligt Russisch bezet gebied. Al te
duidelijke bouwactiviteiten zijn daarom
risicovol.
Andriy was geschiedenisleraar toen Rusland
aanviel. Hij werd vrijwilliger bij het Rode Kruis
en bracht honderden mensen in veiligheid
vanuit bezet gebied. Toen de burgemeester
van Novovorontsovka vluchtte, werd Andriy
gevraagd die positie over te nemen. Hij
accepteerde en sindsdien kijkt
Novovorontsvoska vooruit met opgeheven
hoofd. Alles is er op gericht om de
gemeenschap weer op te bouwen. Deels
door internationale contacten. Assen speelt
daarin een belangrijke rol.
Via het Oekraïense netwerk kwam de Asser
groep in contact met Andriy. Sindsdien zijn
de transporten grotendeels gericht op steun voor Novovorontsovka.
De Asser groep is inmiddels een stichting geworden: Sta op voor
Oekraine. Er worden naar behoefte goederen gestuurd, bedoeld om de
gemeenschap overeind te houden maar ook om te helpen in hun
Onze steun lijkt een
druppel op de
gloeiende plaat van het
overrompelende
geweld van een
dramatische oorlog.
Lijkt. Want het
tegendeel is waar.
verdere ontwikkeling. De focus ligt op onderwijs, landbouw en energie.
Van een schoolbus tot tractoren, van powerbanks tot tulpenbollen.
Bijeengebracht door de PKN gemeenschap, Asser bedrijven,
particulieren en de gemeente Assen. De schoolbus werd geschonken
door het DvhN. De banden zijn inmiddels hecht. Onze Oekraïense
vrienden en partners zijn regelmatig in
Assen geweest om hun ervaringen te delen
met de Asser gemeenschap.
Novovorontsovka. Onze steun lijkt een
druppel op de gloeiende plaat van het
overrompelende geweld van een
dramatische oorlog. Lijkt. Want het
tegendeel is waar. Nee, wij kunnen als
Asser gemeenschap Rusland niet
stoppen.Maar juist deze kleinschalige hulp
laat zien dat we wel degelijk iets kunnen
doen. Dat we kunnen bijdragen aan het
verzet van Oekraïners. Kleinschalig, gericht,
hoopgevend.
Het feit dat chauffeurs van Hope4Ukraine
de gemeenschap binnenrijden, is daarbij
van onschatbare waarde. Het gevoel niet
alleen te staan. Het gevoel niet in de steek te zijn gelaten. Dat is de ware,
de morele kracht van deze transporten. En daarvoor ben ik, is stichting Sta
op voor Oekraine, Hope4Ukraine zeer dankbaar.
De Asser tulpenbollen zullen dit voorjaar bloeien in Novovorontsovka.
Zij het oorlog, zij het vrede.
TEKST & FOTO'S: RALPH DU LONG
44 JAARVERSLAG 2024

TRANSPORT
RALPH, ANDRY EN DE NIEUWE EIGENAAR VAN DE TREKKER
We zijn dankbaar
dat we veilig
terugkwamen,
maar we weten
ook: het werk is
nog lang niet af.
Zolang we kunnen,
blijven we gaan."
Op missie naar Novovoronska:
chauffeursduo Gerrit en Jelle
vertellen
"Het begon in alle vroegte, op een koude
vrijdagochtend in Wirdum. Om vijf uur 's ochtends, na
een gezamenlijk gebed, vertrokken we."
Het team bestond uit zeven personen, een vrachtwagen
en een schoolbus volgeladen met landbouwartikelen,
medische hulpmiddelen en andere broodnodige
goederen. Terwijl de ochtendnevel optrok, reed de kleine
karavaan Oekraïne tegemoet, gedreven door een gedeelde
missie: hoop en hulp brengen naar een gebied dat het
hard nodig heeft.
De reis begon met een bijzondere achtergrond. De
schoolbus, gekocht door de Leeuwarder Courant en het
Dagblad van het Noorden, zou een cruciale rol gaan
spelen in een door oorlog getekende regio. De vracht en
organisatie waren het resultaat van de samenwerking
tussen de gemeente Assen en de PKN Assen. Het doel:
bijdragen aan de wederopbouw van Novovoronska en
omringende dorpen.
"De communicatie onderweg was summier, vanwege
veiligheidsprotocollen. We wisten dat we voorzichtig
moesten zijn." Dinsdagavond arriveerde het team in
Kropyvnitski, waar ze de nacht doorbrachten in een
eenvoudig hotel. De volgende ochtend ging de reis verder
richting Novovorontovska, een dorp dat onder Russische
bezetting heeft geleden maar inmiddels bevrijd is. Daar
werden ze opgewacht door André, de tijdelijke
burgemeester. "Een jonge, bevlogen man," beschrijft onze
chauffeur hem, "vol toewijding voor de regio. Zijn passie
voor veiligheid en wederopbouw straalde ervan af."
De goederen die het team bracht, waren bedoeld om de
inwoners te helpen hun leven weer op te bouwen. "In veel
dorpen is de situatie schrijnend. Een dorp dat ooit 800
inwoners had, telt er nu nog maar 200. Zonder hulp loopt het
risico een spookdorp te worden." Tijdens het lossen van de
vracht ontmoetten ze de lokale gemeenteraad en kregen ze een
rondleiding door het dorp, waaronder een oude schuilkelder uit
de Koude Oorlog. De schoolbus werd overhandigd aan een
school die kinderen ophaalt uit omliggende dorpen, omdat
alleen scholen met schuilkelders nog veilig genoeg zijn.
Na de lunch met André ging de groep verder. "Wat we zagen,
zal ik niet snel vergeten. De verwoesting is overal. Een school,
door raketten geraakt en leeggeroofd door Russische soldaten,
was bij hun vertrek in brand gestoken. Een boerderij waar
dieren zonder reden werden doodgeschoten, puur uit
wreedheid. Dit is een gebied achter de verdedigingslinies, vol
loopgraven en prikkeldraad. Het laat diepe sporen achter in de
ziel van iedereen die hier woont – en in die van ons."
In Novovoronska bezochten ze een kerk om samen te bidden
en informatie uit te wisselen. "Het gebed gaf ons kracht om
door te gaan, ondanks alles wat we zagen." Maar zelfs tijdens
het reizen moesten ze alert blijven: "In dit gebied rijd je snel,
altijd. Het is een kwestie van drones voorblijven."
De groep reed verder naar Kryvyj Rih, de geboorteplaats van
president Zelensky. Hier kregen ze die avond te maken met een
raketinslag. "Het geluid gaat door merg en been, maar we
wisten: morgen moeten we verder." De vrachtpapieren werden
ondertekend, en na een kort afscheid vertrok de vrachtwagen
naar de grens van Moldavië.
"Het was een reis vol indrukken," sluit de chauffeur af. "Van de
schrijnende verhalen tot de dankbaarheid van de mensen die
we ontmoetten. We zijn dankbaar dat we veilig terugkwamen,
maar we weten ook: het werk is nog lang niet af. Zolang we
kunnen, blijven we gaan."
45

UITGELICHT
De chauffeurs op
wie wij dit jaar
mochten rekenen
#025FEB
MRT
#007
#004
#003
#002
JAN
Van Odessa tot Lviv, van Kiev naar Poltava, en
van Mykolajiv tot Mosschun en verder.
Chauffeurs trokken door Oekraïne,
vastberaden om hulp te brengen naar
plaatsen waar de nood hoog was. Ze
vervoerden voedsel, grote en kleine
generatoren, medische benodigdheden zoals
rolstoelen en ziekenhuisbedden,
hygiëneproducten, kleding en zelfs
schoolmateriaal.
De impact was voelbaar, vooral in de
afgelegen gebieden aar elke vorm van steun
van levensbelang bleek.
46 JAARVERSLAG 2024
#009
#041
#038
LEES MEER OVER DIT
TRANSPORT OP P.18-19
#034
#033
#010 #032 #029
#024 #042
#023
TRANSPORT
APR MEI
#055JUN
#052
#051
#050
#047
#062
LEES MEER OVER DIT
TRANSPORT OP P.24-25
#057

TRANSPORT
AUG SEP
#089
#100
#099
Zij stonden
paraat om de
hulpgoederen daar
te krijgen, waar
deze het hardst
nodig waren
#070
#082
#096
#115
#069
#073
#076
#086
LEES MEER OVER DIT
TRANSPORT OP P.44-45
#095
#112
JUL
#068 #071 #075 #085
#094
LEES MEER OVER DIT
TRANSPORT OP P.32-33
#061
De reis was zelden eenvoudig. Lange
wachttijden bij grensovergangen,
technische problemen onderweg of
andere obstakels – het hoorde erbij. Maar
wat hen bleef motiveren, was het besef
dat ze niet alleen goederen vervoerden,
maar hoop en steun brachten aan
mensen die dit het hardst nodig hadden.
Het waren de gezichten van de mensen
die hen ontvingen – de dankbaarheid, de
ontroering – die hen inspireerden om door
te gaan, keer op keer.
OKT
NOV
''eigen'' hulptransporten
hulptransporten in samenwerking
44
#090
0 20 40 60 80
72
116
hulptransporten konden
we in 2024 organiseren. Een gedeelte
daarvan waren onze ''eigen''
hulptransporten, die veelal
vertrokken vanuit de eigen loods. Het
andere deel van de hulptransporten
konden we in samenwerking met
andere partijen organiseren; waarbij
in sommige gevallen, een deel van
onze hulpgoederen geladen werden
in de vrachtwagens van onze
partnerorganisatie of andersom, of
waarin wij als organisatie voorzagen
in het administratieve gedeelte voor
de wederpartij om de grens
humanitair te kunnen passeren. In
deze samenwerking stond altijd
centraal, de hulpgoederen daar
krijgen, waar deze het hardst nodig
zijn, en daarvoor is samenwerking
nodig, want samen bereik je meer.
DEC#111
47

GENERATORENACTIE
Wij willen Oekraïne niet in
de kou laten zitten en
daarom 1 miljoen euro
ophalen voor generatoren.
Dat is hard nodig.
Meer dan 50% van de
energievoorzieningen is
verwoest en de koude
winter met sneeuw en
stevige vorst komt eraan.
Help jij
kinderen als
Valentyna en
hun families
de winter
door?
you can not make a difference
1 MILJOEN
voor
GENERATOREN
DONEER NU
WWW.GENERATORENVOOROEKRAINE.NL
48 JAARVERSLAG 2024

GENERATOREN VOOR OEKRAINE
Met een eenvoudige
generator kunnen
we één gezin deze
winter van warmte
voorzien
Valentyna verloor
recent haar vader...
Dit is oma Tanya met haar 9-jarige
kleindochter Valentyna.
Valentyna's vader, Tanya’s schoonzoon,
is omgekomen aan het front.
Valentyna zal haar vader nooit meer in de
armen kunnen sluiten..
Een andere schoonzoon en een neefje
vechten nog steeds aan het front..
Het huis waar ze in wonen in Irpin is
beschadigd geraakt door de oorlog.
Gelukkig is dat inmiddels hersteld maar
de stroomvoorziening is er niet dagelijks.
Met een generator kunnen zij in ieder
geval een warme winter tegemoet gaan.
GEEN STROOM DOOR AANVALLEN OP ENERGIE CENTRALES
Warmte en licht brengen met generatoren
We brachten ze al geregeld, generatoren. Soms kleine
waar een huishouden mee uit de voeten kan en soms
grote waar een kerk of deel van een ziekenhuis op kan
draaien. De afgelopen tijd werden we steeds meer
geconfronteerd met de noodzaak van deze
generatoren. Rusland heeft inmiddels meer dan de helft
van de stroomvoorziening in Oekraïne verwoest en is
daar nog steeds mee bezig om het verder te
verwoesten. Het betekent dat er door heel Oekraïne
black-outs worden gepland. Dit zijn perioden dat er
geen stroom is en dat terwijl de winter in aantocht is.
Om die reden zijn we gestart met een actie om
€ 1 miljoen op te halen voor generatoren. Inmiddels
hebben we € 78.669,- opgehaald. Er is dus nog een
behoorlijk bedrag te gaan.
Dankzij onze goede contacten kunnen we in Nederland
generatoren met korting kopen. Liever zouden we ze in
Oekraïne kopen. Door schaarste daar zijn ze helaas
stukken duurder in
Oekraïne. Vanuit Nederland brengen we ze met
vrachtwagens naar Oekraïne. De distributie in Oekraïne
wordt door onze partners gedaan. Zij weten waar
generators het hardst nodig zijn. Hierbij wordt soms ook
samengewerkt met de Oekraïense overheid. Ze hebben
overzichten met mensen die zwaar zijn getroffen door
de oorlog. Onze partners maken soms gebruik van deze
lijsten om de generators op de juiste plek te krijgen.
Daarnaast worden generators uitgedeeld via lokale
kerken die goed zicht hebben op mensen die het nodig
hebben. Zo zijn onze generators al uitgedeeld aan
gezinnen in Soemy in het Noordoosten van Oekraïne
maar ook aan een school en gezinnen in Slovjanks in de
Donetsk regio. Ze worden soms tot aan de frontline
geleverd. Andere generatoren komen bij gezinnen uit in
het westen of op andere plekken in Oekraïne. Deze
gezinnen hebben vaak een ouder of kind die in het leger
dient of inmiddels is overleden. Gezinnen die moeilijk
alle eindjes aan elkaar kunnen knopen. We hopen ze op
deze manier in ieder geval een warme winter te geven.
€ 78.669 (7,9%)
Tussenstand opgehaalde donaties generatorenactie
SCAN DE QR EN
KOM MEER TE
WETEN OVER
DEZE ACTIE,
LEES VERHALEN
EN DONEER
49

ot: De hierboven getoonde bedragen zijn op basis van een eerste globale berekening. Het volledige overzicht van onze
anciën, met daarin de definitieve berekeningen, wordt in de loop van 2025 online gepubliceerd op onze website.
FINANCIEN
UITGELICHT: WAAR UW GIFT AAN WERD BESTEED IN 2024
Noot: De hieronder getoonde bedragen zijn op basis van een eerste globale berekening.
Het volledige overzicht van onze financiën, met daarin de definitieve berekeningen, wordt in de
loop van 2025 gepubliceerd in het financieel jaarverslag van onze stichting.
€ 708.202 donaties!
Financieel overzicht
Dankzij onze vrijwilligers en andere gevers hebben we dit jaar € 708.202,- mogen ontvangen.
Van dit geld zijn huizen hersteld, voedselpakketten, voedselvouchers en brood gekocht en ook ambulances
en brandweerauto’s. Het blijft bijzonder om te zien hoe vanuit diverse kerken door heel Nederland
collectes voor Oekraïne worden gehouden. Soms worden we uitgenodigd om een presentatie te geven in
een kerk of andere bijeenkomst. Onze gevers komen uit heel Nederland. Soms geven ze gericht aan een
vrijwilliger die met ons op reis mee gaat. Soms omdat ze iets in de media over ons lezen of horen of
omdat bij terugkomst vrijwilligers vaak hun verhaal op allerlei plekken vertellen.
Allemaal mensen die bewogen zijn met de situatie in Oekraïne.
€ 76.563
HULPTRANSPORTEN
Voor hulptransporten werd
€76.563,- besteed om meer dan 115
transporten mogelijk te maken dit
jaar, met medische hulpmiddelen,
voedsel, aggregaten en andere
essentiële hulpgoederen.
€ 198.497
HERSTELREIZEN
Voor herstelreizen werd €198.497,-
besteed om teams van
vrijwilligers naar Oekraïne en
Roemenië te sturen. Hiermee
hebben we huizen hersteld op 26
unieke locaties in Irpin, Mykolajiv,
en Moshchun.
€ 384.715
OVERIGE HULPACTIES
Ruim € 384.715,- werd besteed
aan overige hulpacties, waaronder
de aanschaf vanvoedselpakketten,
brood, hulpvoertuigen en
generatoren.
VOEDSELPAKKETTEN
De voedselpakketten blijven
hard nodig, want door de
oorlog in Oekraïne hebben veel
mensen hun werk en inkomen
verloren. In totaal hebben we
voor €93.178,- aan
voedselpakketten geleverd aan
regio’s dicht bij de frontlinie,
zoals Soemy, Charkiv, Donetsk
en Koepjansk. Onze
vrachtwagens brengen de
pakketten naar veilige locaties,
vanwaar ze verder worden
gedistribueerd door onze
Oekraïense partners, zoals PEU,
Our Legacy en de Opendoor
Foundation. Bijzonder is de
bijdrage van stichting Pharus,
die €25.000,- doneerde voor
voedselvouchers. Met deze
vouchers konden inwoners van
Moshchun en Mykolajiv zelf
boodschappen doen bij
supermarkten, exclusief alcohol
en rookwaren.
BROOD
Naast de voedselpakketten
maken onze
gevers het ook mogelijk
om elke maand 5000
broden in Oekraïne te
laten bakken. Dit zorgt
voor een stukje
werkgelegenheid en
vooral de mogelijkheid
om nog meer monden te
voeden. De broden
worden door onze partner
Our Legacy gebracht
naar plaatsen vlak bij het
front in het oosten van
Oekraïne.
GENERATOREN
Veel van de energieinfrastructuur
in Oekraïne
is vernietigd, waardoor
stroomvoorziening vaak
ontbreekt. Dit betekent
geen verwarming, koken of
les volgen online, en in de
winter is dat extra zwaar.
Daarom zijn we een actie
gestart om €1 miljoen aan
generatoren
in te zamelen, waarvan
inmiddels € 78.669,- is
opgehaald. Onze partners,
Fight For Freedom Ukraine
en de Opendoor
Foundation, verspreiden
deze generatoren door
heel Oekraïne, vooral naar
gezinnen van militairen of
oorlogsslachtoffers.
HULPVOERTUIGEN
Dit jaar konden we
dankzij donaties en
samenwerkingen
9 hulpvoertuigen
aanschaffen. Zowel
brandweerauto's als
ambulances werden
aangekocht en door
ons weggebracht naar
gebieden waar deze
het verschil kunnen
maken tussen leven
en dood.
50 JAARVERSLAG 2024

FINANCIEN
WAARDEVOLLE BIJDRAGEN VAN SPONSOREN IN NATURA
Materialen, hulpgoederen,
diensten én de inzet van
mensen, het is
onbetaalbaar
Donaties aan Hope4Ukraine komen niet alleen in de vorm
van geld, maar ook vaak in de vorm van waardevolle
materialen, hulpgoederen, diensten én de inzet van mensen
die dit werk mogelijk maken zonder iets terug te verwachten.
We willen enkele van onze sponsoren in de schijnwerpers
zetten die op unieke manieren bijdragen aan onze missie:
Haaima stelt vanaf het allereerste begin
personenbussen beschikbaar, waarmee we veilig en
efficiënt onze herstelreizen kunnen maken.
Powerplus tools, is een bedrijf dat ons eveneens
ondersteunt sinds het eerste uur. Zij hebben ons
meermaals voorzien van kwalitatief gereedschap om
huizen te herstellen, en doneerden meermaals diesel
voor onze hulptransporten.
Tot begin 2024 konden we rekenen op de loods van
Kielstra Kraanverhuur, die ons de ruimte bood
hulpgoederen op te slaan. Sinds juni dit jaar hebben we
een nieuw pand tot onze beschikking, beschikbaar
gesteld door Jaap Hoekstra Vastgoed.
Ook worden regelmatig trekkers en trailers beschikbaar
gesteld, waarmee wij vrachtwagens vol hulpgoederen
kunnen vervoeren naar de dorpen en steden die deze
goederen het hardst nodig hebben.
We willen niet denken in termen van groots of klein, écht
iedere bijdrage die geleverd wordt telt 100% mee en doet er
toe - jullie inzet maakt een wereld van verschil.
Deze giften en diensten zijn van onschatbare waarde. Het is
moeilijk om de financiële waarde hiervan precies te
berekenen, maar het resultaat is zichtbaar in alles wat we
samen bereiken: huizen die hersteld worden, goederen die
op tijd geleverd worden, en hoop die gebracht wordt naar
hen die het nodig hebben, het is mogelijk dankzij elk deel dat
hier aan bijdraagt.
Namens het team van Hope4Ukraine willen we al deze
mensen en bedrijven hartelijk bedanken. Dankzij jullie
onvoorwaardelijke steun kunnen we onze missie voortzetten
en blijven bouwen aan een hoopvolle toekomst. Jullie zijn
een onmisbaar onderdeel van dit werk!
Het is moeilijk om de
financiële waarde hiervan
precies te berekenen, maar
het resultaat is zichtbaar in
alles wat we samen
bereiken
51

Herstelreizen
Suceava (RO), februari 24 #2 Mykolajiv, februari 24 #3 Irpin, januari 24 #1
Irpin, januari 24 #17
Mykolajiv, maart 24 #4
#4
#17
#1
#3
#2
#18
#2
#19
#20
Irpin & Moshchun, maart 24 #18 Irpin, april 24 #2 Irpin & Moshchun, april 24 #19
Irpin & Moshchun, mei 24 #20
52 JAARVERSLAG 2024
Januari
Februari
Maart
April
Mei

Herstelreizen
Irpin, juni 24 #3 Mykolajiv, juni 24 #6
Mykolajiv, juni 24 #7 Irpin & Moshchun, augustus 24 #21
#21
#7
#6
#3
#22
#8
#9
#3
#23
Mykolajiv, oktober 24 #8
Irpin & Moshchun,
september 24 #22
Mykolajiv, oktober 24 #9 Sucaeava (RO), oktober 24 #3 Irpin & Moshchun,
november 24 #23
Juni
Juli
Augustus
September
Oktober
November
December
53

De aandacht voor de situatie in Oekraïne vervaagt,
terwijl het lijden daar nog elke dag voelbaar is.
Oorlog woedt voort en eist dagelijks slachtoffers.
Mannen, vrouwen en kinderen verliezen hun leven,
raken gewond of worden gedwongen hun thuis te
verlaten.
In 2025 hopen we opnieuw op jouw betrokkenheid
om het werk voort te zetten dat we doen.
Voor hen die vechten voor vrijheid, voor hen die
rouwen, en voor hen die proberen hun leven
opnieuw op te bouwen. Samen kunnen we hoop
blijven brengen, daar waar de nood nog steeds
groot is.
OP DE MAIDAN IN KIEV.
ELKE VLAG STAAT VOOR IEMAND
DIE ZIJN LEVEN GAF VOOR VRIJHEID..
IEDERE DAG KOMEN ER VLAGGEN BIJ.
NIET ALLEEN OP DEZE PLEK,
MAAR DAGELIJKS OP VELE PLEKKEN
DOOR HEEL HET LAND.
FOTO: STEFAN PENNINGA
54 JAARVERSLAG 2024

vooruitblik
Vooruitblikken naar het nieuwe jaar
In ons jaarverslag van 2024 vroegen we om mee te blijven
bidden voor vrede en herstel in Oekraïne. Een jaar later is dit
verzoek helaas nog steeds actueel. De oorlog kost nog
steeds veel slachtoffers en blijft zorgen voor veel
verwoesting. Iedereen snakt inmiddels naar een einde aan
deze oorlog. Dat merken we in de gesprekken die we voeren
op de vele plekken in Oekraïne waar we komen. We merken
ook dat er “zijn” voor de Oekraïners grote impact heeft. Wij
verlaten huis en haard, reizen meer dan 2000 kilometer om
onze medemens in oorlogsgebied te helpen dat heeft grote
impact. Wij gaan dus door!
We zien dat de deelnemersaantallen en donaties gestaag
teruglopen en dat doet zeer. Enerzijds snappen we dit
omdat er nieuwe conflicten in de wereld zijn die aandacht
vragen, naar een land in oorlog gaan ook geen gemakkelijk
besluit is en de “oorlogsmoeheid” ook toeslaat. Anderzijds
blijft het een bittere noodzaak Oekraïne te helpen.
Namens het kernteam
Stichting Hope4Ukraine
Bijzonder is om te zien dat vrijwilligers na een eerste rit
met de vrachtwagen of herstelreis terug blijven komen
en nieuwe mensen meenemen. In 2025 willen we blijven
inzetten op reizen en transporten vooralsnog gericht op
onze huidige partners
waar een goede en
stevige samenwerking
mee is. We blijven
openstaan voor nieuwe
mogelijke
samenwerkingsvormen
en partners.
Als 2025 een jaar van
herstel en vrede wordt, dan
hopen we dat meer mensen
mee willen werken aan
herstel in Oekraïne en dat
we onze werkzaamheden
kunnen uitbreiden
Als 2025 een jaar van herstel en vrede wordt dan hopen
we dat meer mensen mee willen werken aan herstel in
Oekraïne en dat we onze werkzaamheden kunnen
uitbreiden.
Wij gaan door met hulp aan Oekraïne en blijven bidden
voor vrede en herstel in Oekraïne, dat kunnen we alleen
met uw hulp en inzet! Wij rekenen op u!
Arjan Banninga Edwin Maljaars Gerben Huisman
Jan Jellema Jan Ypma
Marije Companjen Matthé Wagenmakers Nynke de Jong Peter Willem de Jong Ruth de Jong
Dyakuyu
Stichting Hope4Ukraine
Mr. P.J. Troelstraweg 147a
8919 AA Leeuwarden
Nederland
RSIN 864870012
KvK 89069889
NL32 TRIO 0320 5958 11 (ANBI)
t.n.v. Stichting Hope4Ukraine
www.hope4ukraine.nl
info@hope4ukraine.nl
+31 (0)6 427 19 159
/ Stichting Hope4Ukraine
/ Hope4Ukraine.nl
/ Hope4Ukraine.nl
Blijf op de hoogte van ons werk via onze socials en
abonneer je op onze nieuwsbrief via de website
55

Irpin Bible Church (IBC)
Oselia Project: Rebuilding & Recovery
Patriotic Entrepeneurs of Ukraine (PEU)
Fight For Freedom (FFF)
Our Legacy
We werk(t)en samen met:
Plus One
Stichting Pharus
Friese Rijders voor Oekraïne
Church of Jesus Christ (CJC) North
Global Aid Network
Opendoor Foundation
Stichting De 4e Musketier (4M)
Christian Mission New Life
Christian Refugee Relief
Stichting Hulpacties DVHN | FrD | LC
Stadskerk De Wijngaard
G.G. DE VRIES
T R A N S P O R T
De bedrijven waarop we mochten rekenen