Nieuws van Nu Over (en uit) het huidige USKO - Welkom bij het ...

www.rusko.nl
Voorbij het USKO
Nieuwsbrief van de Reunisten Vereniging van het Utrechts Studenten Koor en Orkest. 8e Editie, 11 oktober 2004
rusko@usko.nl
Nimmerdorlaan 11,
3612 AM, Tienhoven
In deze aflevering
����� Rolduc! [1 tm 4]
����� Eerste Mattheus
olv HBB (door TR) [5]
����� terug naar Maarten
Maartens Huis [6]
� � � � � Het raadsle van de
USKO-jojo [8]
� � � � � Tournette 2005 [10]
� � � � � Tentoonstelling [11]
� � � � � OVERZICHT van
alle (R-)USKO-plannen
(tournette, weekend,
Carmina, etc.)
voor 2005 [12]
� � � � � Uw privacy [13]
� � � � � Oude foto’s E.H [14]
Na de zomervakantie is
Anne Brouwer teruggetreden
als secretaris
en bestuurslid van
het R-USKO. Zie ook
pagina 7
Redactie:
Frans Alkemade
Laura Hak
Tom Ruigrok
frans@usko.nl
laura@usko.nl
Ook: Jacob van
Ruisdaelstr. 81,
3583 CC Utrecht
Oplage: ca. 550
De inwijding van
Rolduc
Exact negenhonderd jaar nadat in 1104 Ailbertus van
Antoing de Abdij Rolduc stichtte is eindelijk zijn ideaal
van de “allerstrengste tucht” alsnog eventjes in
vervulling gegaan: Op 25 juni 2004 namelijk bezette Jaap
Hillen samen met zo’n 120 R-USKloosterlingen de
heilige gronden
teneinde
er een nieuwe
Bachdienst te
vestigen. En
iedereen die
wel eens een
echte Hillen-repetitie heeft mee-gemaakt, begrijpt dat
zelfs de oude muren dat weekend af en toe zachtjes
hebben gesidderd. Evenzogoed had dit alles natuurlijk
wel tot glorieus
gevolg dat er die
zondagmiddag vier
prachtige cantates
door de kapel
klonken, compleet
met pauken en
trompetten, koor en
orkest, en indrukwekkende
soli,
onder andere van
Jaap’s eigen dochter Lucy, die wij zowel om haar stem
en muzikaliteit moeten bewonderen alsook om haar
grote koelbloedigheid in het zicht van haar vader.
Maar er was natuurlijk meer dan alleen maar muziek. Er
waren ook de
ontspannen
koffie-pauzes, de
heerlijke maaltijden,
de zonnige
wandelingen, en
de gezellige zomeravonden.
Dat
waren de uren
waarin alle musici,
inclusief onze
geliefde dirigent,
weer reünisten
werden, mensen
die dezelfde
dierbare herinneringen deelden, alsmede dezelfde
rode wijn. Zowel ondergronds (in de warme drukke
bar), als ondermaans (in de warme, idyllische
kloostertuinen) werden oude vrienden herkend, of
nieuwe vrienden gemaakt. Want zoals we al zo vaak
1
(z.o.z.)
& De terugkeer naar het
Maarten
Maartens Huis
[Aankondiging: R-USKO-weekend van 27-29
mei 2005, met Harold Lenselink en Jaap Hillen]
Bijna veertig jaar nadat het USKO in 1966 het
Maarten Maartens Huis te Doorn - een van de
oerlocaties voor de repetitie-kampen - voor altijd
leek te hebben verlaten, zal het er (zij het in R-
USKO-vorm) wellicht toch weer terugkeren, teneinde
er, net als toen, feestelijk te gaan repeteren.
En waarom ook niet? Het Huis is onvergankelijk.
De statige
gevel, de
grote grasvelden,
de
oude bomen,
het prachtigekoetshuis,
alles
staat en ligt
er nog even mooi en ongeschonden bij als toen,
zindert nog steeds van USKO-vibraties, en heeft
kennelijk geduldig op ons gewacht. Zelfs meende
ik de statige Steinway waarop Corry van Breeschoten
destijds de repetities begeleidde nog van oude
foto’s te herkennen. (Maar ja, die vleugels lijken
ook allemaal wel een beetje op elkaar) (> p. 6)
Hulp gevraagd bij oplossing
van historisch USKO-raadsel
In de jaren ‘60 is het USKO onverklaarbaar hard
gegroeid: In 1966 werd het M.M.-huis al te klein,
in1968 hadden we 452 leden, en voor 1970 werd
700 voorspeld. In plaats daarvan kwam er juist
een enorme leegloop, tot een vrijwel ontvolkt
kamp in 1973. Heeft iemand van u een verklaring
voor deze jojobeweging? (zie ook pagina 8)

NB: Al deze foto’s
(en meer)
zijn binnenkort
down te loaden
van de website:
www.rusko.nl
hebben gezien: de oud-USKO-generaties mengen geweldig
goed, zowel collectief (zie binnenkort de video) alsook soms
zéér individueel (geen zorgen hoor, die beelden knippen we
er wel weer uit).
Niet iedereen was natuurlijk helemaal precies dezelfde
gebleven in die vijf tot vijftig jaar die sinds zijn of haar
glorieuze USKO-jaren inmiddels waren verstreken.
Merendeels was men stevig gegroeid. (Waarmee ik natuurlijk
bedoel: tot mooiere en rijkere persoonlijkheden geworden).
Een van de fijnste voorbeelden hiervan vond ik (zoals wel
vaker) onze concertmeester Miriam Westgeest, die inmiddels
ook nog een volleerde zangeres en een inspirerende dirigent
bleek te zijn geworden.
Maar ook zeer
opmerkelijk – en dit in
allerlei betekenissen -
waren natuurlijk onze
twee Helden van Rolduc:
de organisatoren, Kaja
Pohlman en Henk
Bogers. In haar eigen
USKO-tijd had Kaja zich
altijd hoofd van een
achtkoppig bestuur geweten, terwijl Henk destijds als barbaas
steeds ruimschoots naar behoefte menskracht had
kunnen ronselen. Maar nu, juist nu hun taak zoveel zwaarder
was dan vroeger, had Henk alleen Kaja, en Kaja niemand
anders dan Henk. Dus ja, ze hebben elkaar dat weekend wél
leren kennen. Met hun beider zo diametraal uiteenlopende
werkwijzen en communicatiestijlen moesten ze soms echt
even naar elkaar op zoek. (Ook letterlijk trouwens; dikwijls
klonken hun eenzame stemmen door de eindeloze gangen:
“Heeft iemand Kaja ergens gezien?”, “Zeg, waar is Henk
nou weer?”).
Maar het moet gezegd:
uiteindelijk hebben ze elkaar
toch met vreugde gevonden,
en hebben ze samen dit
weekend geweldig goed
voor elkaar gekregen. Na
afloop konden ze dan ook arm
2

in arm het gejuich van de dankbare Ruskieten over zich
heen laten komen. Want al hebben er nog zo veel anderen
ook met veel inzet hard meegeholpen, de Roem van Rolduc
gaat (en wel voor eeuwig) naar Kaja en Henk.
En over eeuwige roem gesproken: die zaterdagavond
was er natuurlijk ook nog het EK voetbal, en werd er in
de volgepropte kelderbar massaal voor Oranje gejuicht
(zie de foto’s hier rondom). Want jawel: Nederland bleek
te kunnen winnen, zelfs als daar strafschoppen voor
nodig waren. Zo hoefde dit heerlijke weekend zelfs niet
de kleinste domper te incasseren. Het was, kortom, een
wedstrijd om nóóit meer te vergeten! (A propos: tegen
wie speelden ze ook maar weer?) [ z.o.z.]
3

Inmiddels is het Rolduc-weekend alweer drie maanden
geleden, maar de herinneringen vertonen nog geen
enkele neiging tot vervagen. Vanaf het spannende
moment dat de oprijlaan ons allen naar de ingang van
het klooster voerde, tot aan dat ietwat onwerkelijke
sfeertje na afloop van het concert, toen we op het
grasveld onder de hoge bomen onze afscheidsthee
dronken, was het allemaal mooi & goed. Het was
indrukwekkend om op die eerste repetitie de eerste volle
tutti-klank te horen, het was fascinerend (en soms zelfs
ontroerend) om gezichten die je alleen kende van oude
archief-foto’s nu opeens pratend en lachend (en in
kleur!) om je heen te zien, en het was geweldig om na al
die jaren weer te musiceren met Jaap Hillen, die
onverzwakt en inspirerend als altijd voor het R-USKO
stond, en die de meer dan twintig jaar die er sinds zijn
afscheid van het USKO zijn verstreken al vanaf de
eerste inzet met enkele krachtige armbewegingen van
zich af wist te werpen.
4
Epiloog:
Hoewel er in Rolduc veel mensen waren die
vorig jaar ook op de Tournette mee waren, was
de ruime meerderheid toch ‘nieuw’, en waren
met name de wat oudere usko-generaties prima
vertegenwoordigd. Naast de tournettes, lijken
nu dus ook de weekends een hele mooie en
levensvatbare traditie te kunnen worden.
En hopelijk zien we een heleboel deelnemers
ook weer terug bij allerlei activiteiten in 2005:
Zoals bijvoorbeeld bij de ALV annex opening
van de USKO-tentoonstelling (zondag 13 maart
2005), of bij de Tournette naar Straatsburg (5-8
mei 2005), of bij het repetitieweekend (27-29
mei 2005) met Harold Lenseling én Jaap Hillen)
ter voorbereiding op het zomerconcert (11 juni
2005), of bij de Carmina Burana-repetities van
het huidige USKO (waarbij namelijk ook alle
oud-leden welkom zijn).
Bij zo’n rijkdom aan toekomstige mogelijkheden (zie ook pag. 12)
past slecht een diep en intens doorleefd gevoel van totale uitputting,
alsmede een zeer plechtige belofte: elke Ruskiet die in 2005 aan álle
bovenstaande activiteiten mee weet te doen krijgt een eervolle
vermelding plus een gouden medaille! (Die laatste weliswaar van
plastic, maar dat is puur een budgettaire kwestie).
Frans Alkemade

Binnen het R-USKO kennen we Tom Ruigrok als een
bijzonder veelzijdig man.Sommige leden kennen hem als
fluitist, anderen als paukenist, weer anderen als vader,
schoonvader of mederedacteur. Maar dat hij ook nog
ooit aanvoerder van de 2e sopranen is geweest....???
MIJN EERSTE MATTHÄUS
Omstreeks 1948 zat ik in Arnhem op een kerkkoor, waar
ik aanvoerder was van de tweede sopranen. We zongen
Gregoriaans en af en toe een mis van Perosi. Onze dirigent was
André Dekker, die in het dagelijks leven cellist was in Het Gelders
Orkest dat door Jan Out werd geleid. Meneer Dekker was een
vriendelijke, wat oudere man die zelfs bij het jaarlijkse
‘potverteren’ een colbert en een artistiek strikje droeg.
Hij bereidde ook het jongenskoor voor op de
uitvoeringen van de Matthäus Passion in Musis Sacrum.
Hiertoe vond er in het najaar een selectie plaats uit de Arnhemse
kerkkoren. Meneer Dekker nam geen enkel risico. De repetities
begonnen namelijk onmiddellijk na de kerstvakantie al, in een
zaaltje aan de andere kant van de stad. Dit betekende iedere
woensdagmiddag anderhalf uur lopen: drie kwartier heen en
drie kwartier terug. En dat alles voor een stukje in het begin- en
slotkoor van het eerste deel, 19 regels in totaal. Ik weet niet of je
voor dit koor gevraagd werd of gewoon werd aangewezen. In
ieder geval heb ik me niet zelf aangemeld, want ik had geen idee
waar het om ging.
Voor de laatste repetitie moesten we op een avond naar
een andere zaal, waar het Toonkunstkoor repeteerde. Ik was
diep onder de indruk van de manier waarop de dirigent, Hans
Brandts Buys, dat grote koor in toom hield. Verder vond ik het
doodzonde dat wij
steeds door die mooie,
golvende muziek heen
moesten zingen.
Volgens mij kon dit
nooit de bedoeling zijn
geweest. Na afloop
kregen we een reep
chocola. Dat Hans
Brandts Buys ook de
dirigent was van het
drie jaar eerder
opgerichte USKO, daar
had ik al helemaal geen
idee van.
En toen kwamen
de uitvoeringen:
vrijdagavond, zaterdagavond
(de zoge-
naamde kleine bezetting)
en tenslotte
Herinneringen van een kinderkoorkind
. . . aan een Mattheus onder Hans Brandts Buys
5
zondagmiddag (Palmzondag). [Zie ook Voorbij het USKO,
nummer 3, pagina 10, december 2002: Margreet van
Rooijen over Hans Brandts Buys.] Wij zaten tussen koor
1 en 2, vlak achter de houtblazers. Een paar blazers hadden
behalve hun muziek ook een kruiswoordpuzzel op hun
lessenaar staan. Het Wozu dienet dieser Unrat is mij het
meest bijgebleven. In koor 1 zat namelijk een tenor die bij
het Dieses Wasser hätte mögen teuer verkauft, und den
Armen gegeben werden prachtig boven alles uitkwam.
Op zondagmiddag mochten we na de pauze op het balkon
zitten, vlak bij het orgel. Hier kan ik kort over zijn: er kwam
maar geen eind aan. Het orgel, dat bespeeld werd door
Simon C. Jansen, zorgde nog wel voor enige afleiding. Bij
één toon van een bepaald register trilde namelijk het
balkon angstaanjagend mee.
Korte tijd hierna werd Jan Out dirigent van ons
kerkkoor. Dat was een gouden greep van meneer pastoor,
die hiermee de andere pastoors in Arnhem te vlug af was.
Het hoogtepunt uit deze periode was een uitvoering van
de Mis No. 2 in e van Anton Bruckner. De koperblazers
bracht Jan Out mee van Het Gelders Orkest.
Omstreeks 1955 kreeg ik fluitles van Bertus
Bakker, achter wie ik bij de Matthäus-uitvoeringen had
gezeten. Na een jaar vroeg ik hem of ik misschien ooit nog
eens zelf in de Matthäus zou kunnen meespelen. Zijn
reactie was niet zonder meer positief en ik besloot het hier
niet bij te laten zitten. In maart 1962 was het eindelijk zover
en zat ik in het USKO o.l.v. Jaap Hillen naast Piet
Verwijmeren in orkest 1. De meest recente uitvoeringen
waren begin dit jaar met het Haags Barokgezelschap en
nog steeds zat ik naast Piet. In al die jaren heeft Jaap mij
nooit kunnen betrappen. Ik hou sowieso niet zo van
kruiswoordpuzzels.
Tom Ruigrok
De sopranen en alten van ons kerkkoor tijdens het jaarlijkse ‘potverteren’.
Meneer Dekker staat rechts achter en zelf zit ik geknield links vooraan.

Enkele Uskieten uit
1964 tijdens een repetitie
op het grasveld
voor het Maarten
Maartens huis
.... [vervolg van pag. 1] ....
Degene die destijds de statige deur van dit voor het USKO
zo bijzondere gebouw voor eeuwig achter zich dicht meende
te trekken mag t.z.t. deze historische vergissing
eigenhandig herstellen en ons, inclusief zowel Jaap Hillen
als Harold Lenselink (want dit wordt dus een weekend
met twee dirigenten), weer binnen laten (symbolisch dat
is, we zitten voornamelijk in het moderne gedeelte).
Eenmaal binnen, gelaafd en wel, zullen we twee korte
stukken moeten instuderen (die nu nog niet definitief
bekend zijn, maar één per dirigent), en twee weken later
zullen we die stukken dan uitvoeren op het USKOoudleden-concert
(11 juni 2005). In een apart stukje (zie
pag. 7) zullen we wat meer over het Maarten Maartenshuis
en zijn verwevenheid met de USKO-geschiedenis vertellen.
Het Koetshuis vroeger en nu...
De terugkeer naar het
Maarten Maartens Huis
(vervolg van pagina 1)
6
Maar eerst moeten we nu nog even terug naar
de eerste zin van dit stukje (zie voorpagina).
Want dat akelige woordje “wellicht” laat zich
nog niet definitief schrappen. De grote vraag
is namelijk of u allen wel in voldoende getale
zin hebt in dit weekend. Tenslotte zullen er ook
een groot aantal van onze leden van 5 tot 8 mei
op tournette zijn, en die hebben vast niet
allemaal de tijd, het geld, en de muzikale adem
om drie weken later alweer op te draven. En
ook van degenen die niet mee op tournette gaan
heeft misschien een gedeelte weinig animo,
omdat men bijvoorbeeld een jaar tevoren al in
Rolduc is geweest. Maar van de andere kant:
het R-USKO heeft vijfhonderd leden, en de
harde kern daarvan vertoont een groot
fanatisme. Dus waarschijnlijk maken we ons
zorgen om niets, en is er meer dan genoeg
belangstelling. Toch dreigt er ook in dat geval
een doem-scenario, en dat gaat als volgt:
[1] Voorjaar 2005 blijkt er een grote groep te zijn
die dolgraag naar het Maarten Maartenshuis
zou willen. [2] Maar helaas hadden al die mensen zich op 1 januari
2005 (de dag dat de optie definitief verliep) nog niet opgegeven.
[3] Zodat we niets hebben durven boeken. [4] Teleurstelling alom.
Kijk, en dit zijn nu de typische zorgen van een R-USKO bestuurder.
Een normaal mens (wij niet uitgezonderd) voelt geen speciale
urgentie om zich een half jaar tevoren al ergens voor op te geven,
laat staan op vast te leggen. Maar evenmin kunnen we als R-
USKO bestuur er maar op hoop van zegen vanuit gaan dat er
voldoende belangstelling zal zijn, en alvast honderd bedden
reserveren. Als we ons vergissen zouden we opeens zomaar failliet
kunnen gaan. Dus moeten we - geheel tegen onze natuur in - weer
een beetje gaan drammen; de ervaring met de tournettes en met
Rolduc heeft geleerd dat we anders nu eenmaal nergens komen.
Kortom (dram dram): Wilt u dat dit weekend in het Maarten
Maartenshuis echt zal plaatsvinden, dan zult u zich nu al
zo’n beetje moeten opgeven. Er komt niet nòg een
Nieuwsbrief voordat onze optie verloopt....
(Voor details; zie pagina hiernaast)
Frans Alkemade

Hierbij de basale informatie: Vrijdag 27 mei 2005 in de loop van
de middag ontvangst, zondag ergens in de middag vertrek. Daartussenin
wordt stevig gerepeteerd, waarbij Jaap en Harold elkaar op boeiende wijze
zullen afwisselen. Kosten zeer hoogstwaarschijnlijk onder de 200 euro all in
(dus inclusief twee dirigenten, een concert voor welwillend publiek, twee
driegangendiners met glaasje wijn, de ware nostalgie van het Maarten
Maartenshuis, alsmede lekkere slaapbedden in luxe 1 of 2 persoonskamers,
de 1-persoons ietsje duurder dan de 2-persoons).
Het makkelijkst is dit alles te boeken via weekend2005@rusko.nl
met vermelding van stem/instr, USKO-jaartal, en voorkeur voor 1 of 2 pers.
kamer. (Een kaartje naar Frans Alkemade, Jacob van Ruisdaelstraat 81, 3583
CC, Utrecht mag desnoods ook).
Wij, de weekendcommissie2005 (Mienke Droop, Barbara Lammerts van
Bueren, Sietske Montsma, Regina de Jong, en Frans Alkemade) wachten
uw aanmelding met blijdschap maar ook in spanning af...
Uit “Een Passie voor het USKO”:
... Aanvankelijke werd het kamp gehouden in het Maarten
Maartenshuis in Doorn, dat elk jaar tot de nok toe vol zat met druk
musicerende USKO-leden. Het aantal van 200 kampgangers overtrof
eigenlijk de capaciteit van het onderkomen maar dat kon de pret niet
drukken. Toch besloot de Werkcommissie in 1966 om het kamp naar
conferentieoord Woudschoten in Zeist te verplaatsen. Daar had het
gezelschap meer ruimte en het was er comfortabeler. Maar de schok
was groot voor het weinig progressieve USKO: “Door de totaal
andere omgeving en de vele nieuwe leden was het een heel ander
kamp dan de oude Maarten Maartenshuis-kampen”, vertelt ons het
jaarverslag.
Oud-Uskiet Annet Wendte-Weber over zo’n Maarten Maartenshuis
kamp in 1960: “Sneeuw en mistige bossen, muziek en gelach, repetities
rond een gloeiende kachel, koude slaapzalen, ijskoude douches,
reveille door de Werkcommissie, koralen voor het ontbijt, en
Barrabammen onder een donker viaduct....”
Dit zogenaamde ‘Barrabammen’ is wel een van de meest curieuze
gewoontes die het USKO gekend heeft. Het moest één keer in de
kampweek gebeuren. Dan gingen de Uskieten met z’n allen naar het
plaatselijke viadukt bij wijze van avondwandeling. Bij het viadukt
aangekomen stopte de stoet. Uit hun midden klonk dan: ‘Sie sprachen
aber’ en vervolgens barstte de hel los met een oorverdovend
achtstemmig ‘Barrabam’! Zoals het ook in de Mattheus-Passie is
voorgeschreven door J.S. Bach.
Tijdens het Barrabammen van ’62 werd een automobilist zenuwachtig
en schepte een USKO-lid. Zij kwam na honderd meter met de schrik
en wat schaafwonden vrij. Het gaf de nodige opwinding en het
betekende het officiële einde van het ge-Barrabam onder de brug.
De kronieken vermelden niet of het echt nooit meer gebeurde.
Hardnekkige kampgangers zijn waarschijnlijk nog wel eens illegaal
gaan Barrabammen. Maar de verhuizing naar Woudschoten maakte
ook dat definitief onmogelijk: geen viadukt.
7
Anne Brouwer
uit het bestuur
Na de zomervakantie is Anne Brouwer
afgetreden als secretaris en bestuurslid
van he R-USKO. Het bestuur vindt het
jammer dat één van de grondleggers van
het R-USKO het bestuur verlaat. Anne
heeft tijdens zijn bestuurslidmaatschap
met veel toewijding het adressenbestand
met R-USKO-leden en oud-USKOleden
vormgegeven en beheerd.
Daarnaast verwerkte hij als secretaris
onder andere de inkomende en
uitkomende post en schreef hij voor de
ALV’s de secretariële jaaroverzichten.
Gelukkig heeft Anne te kennen gegeven
dat hij buiten het bestuur een actieve rol
wil blijven spelen in de vereniging.
Binnenkort zal het bestuur met Anne
spreken over de invulling hiervan. In de
volgende nieuwsbrief zullen we u
hierover nader informeren.
Het bestuur heeft besloten om tot aan de
jaarlijkse ALV in maart 2005 met zes
bestuursleden verder te gaan. Liesbeth
van der Luit zal tot de ALV de rol van
secretaris vervullen. Het nieuwe
secretariaatsadres vindt u op de
voorpagina van deze nieuwsbrief.

Ons Historisch Jojo-Raadsel
Wie kan er wat verstandigs over zeggen?
Zoals we in het kadertje op de voorpagina al aangaven
zitten we met het volgende probleem: We weten
nog altijd niet wat nu eigenlijk de diepere oorzaken
waren van niet alleen de enorme groei van de USKOledentallen
tussen ruwweg 1960 en 1968 maar tevens
van de vervolgens minstens zo plotselinge en spectaculaire
sterke daling van 1969 tot 1973, en van de
daar weer op volgende groei. Hieronder zullen we middels
citaten uit hoofdstukken 2 t/m 4 van “Een Passie
voor het USKO” het verloop van deze verbijsterende
jojo schetsen, waarbij ook wat speculaties aangestipt
zullen worden over de mogelijke oorzaken. Maar al
deze speculaties bieden naar ons gevoel toch beslist
nog geen afdoende verklaring. Het komt er - kortom -
op neer dat we deze bizarre periode uit de USKOgeschiedenis
niet werkelijk begrijpen. Daarom willen
we aan de getuigen en betrokkenen van destijds (u
dus) vragen of u ons kunt helpen. Wat zijn uw eigen
verklaringen, vermoedens, of desnoods wilde
fantasien over wat hier aan de hand geweest kan zijn?
Uw reacties zijn welkom op rusko@usko.nl, of bij het
secretariaat: Nimmerdorlaan 11, 3612 AM, Tienhoven
... Bij het Weihnachtsoratorium [1960] deden zich echter
de eerste tekenen van een onrustbarende ledengroei voor.
Maar liefst 180 koorleden deden mee aan de uitvoering. In
de voorgaande jaren hadden koor en orkest in totaal nooit
meer dan zo’n 150 leden geteld. Een jaar later, in 1961, was
dat aantal al tot 289 gegroeid.
. . . .
“De ledenaantallen dwongen de Werkcommissie ertoe een
voetbaltribune te huren voor het koor. Het aantal
ledenkaarten in de bak schommelde tussen de 350 en de
375”, schrijft praeses J.A. Raymakers verontrust in 1962.
De explosieve groei van het USKO kon niet uitblijven,
gegeven de sterke groei van de studentenpopulatie in
dezelfde tijd. In de tien jaar tussen 1955 en 1965 verdubbelde
het aantal Utrechtse studenten zich van zo’n 5.000, een
aantal dat tientallen jaren stabiel was gebleven, tot 10.000.
De gevolgen voor het USKO waren rampzalig. Een van de
beginselen van het gezelschap was namelijk het idee dat
iedereen die wilde lid kon worden: geen audities, geen
ledenstop, geen wachtlijsten. Aan dat uitgangspunt hield
de Werkcommissie zich strikt en vanzelfsprekend. Het was
de erfenis van Brandts Buys.
Het was ook wel gezellig met zo veel mensen, maar de
grootte van het gezelschap stond het geven van concerten
wel danig in de weg. De podia waren te klein, en ook het
Maarten Maartenshuis in Doorn barstte uit zijn voegen als
de 200 kampgangers in januari kwamen. Evenmin was de
repetitieruimte in het U-huis er op berekend. Door de enorme
mensenmassa verliepen de repetities zeer moeizaam.
. . . .
De knoop die de groeiproblemen hadden veroorzaakt, hakte
de studiecommissie resoluut door. Het advies het gezelschap
in twee delen te splitsen werd in september 1962
doorgevoerd voor een proeftijd van een jaar. Zo hoefde het
USKO geen numerus fixus in te stellen en zouden er geen
goede mensen hoeven af te vallen.
. . . .
De splitsing werd jarenlang volgehouden omdat het ledental
op het hoge peil bleef hangen. Grofweg had het USKO altijd
zo’n twee tot drie procent van de studentenpopulatie naar
zich toegetrokken. Toevallig was dat gedurende lange tijd
ook een mooi aantal voor een koor en orkest geweest. Maar
in de eerste helft van de jaren zestig, toen de hoeveelheid
studenten toenam, groeide dat cijfer tot zo’n 4.5 procent.
. . .
Zoals in het vorige hoofdstuk al ter sprake is gekomen was
het USKO, vasthoudend aan het oorspronkelijke ideaal dat
altijd iedereen mee moest mogen doen, in de jaren na 1960
zo onrustbarend gegroeid dat het in een aantal ensembles
gesplitst had moeten worden. Toch bleef men ook na 1966
zeer aktief en enthousiast op zoek naar nieuwe leden.
Deze werden bijvoorbeeld geworven op de
‘oriënteringsdagen’ (introductiedagen van de
Rijksuniversiteit). Tijdens deze oriënteringsdagen werd een
openbare repetitie gehouden, waaraan ook eerstejaars
studenten konden deelnemen. Deze repetities waren een
doorslaand succes
. . . .
Daarnaast was het USKO in het voorjaar van ’68 met het
KOSMU en de USF (Utrechtse Studenten Federatie)
overeengekomen dat aan het inschrijvingspakket voor
eerstejaars studenten een opgavestrook voor het USKO
toegevoegd zou worden. Of het uitsluitend de schuld van
dit strookje was of dat er ook andere zaken een rol speelden,
is niet helemaal duidelijk, maar het verbijsterende feit deed
zich voor dat het ledenaantal van het USKO in 1968 uitgroeide
tot een nog nooit eerder (of later) vertoond aantal van 452.
Voor 1970 voorspelde men een aantal van 700 leden.
Hoewel niet alle USKO-leden overal aan mee deden werd
het januari-kamp in 1968 (Mattheus) natuurlijk erg druk
bezocht. Gedurende de week liep het aantal deelnemers op
tot maar liefst 210. Zaterdag en zondag moest een aantal
mensen aan schragen in de gang eten, terwijl sommigen de
nacht op een luchtbed door moesten brengen. Ook muzikaal
gezien waren er duidelijk te veel Uskieten. Volgens het
verslag van de bestuursvergadering moest men voortaan
maar streven naar het ‘ideale’ aantal van 180 kampdeelnemers.
De voetbalwedstrijd tussen koor en orkest (een in de loop
der tijden onregelmatig optredend verschijnsel, waarvan de
organisatoren de ene keer ten onrechte menen dat het een
jaarlijkse traditie betreft, dan weer in alle naïveteit dat ze iets
heel nieuws hebben bedacht) werd door het koor gewonnen
met 3-2.
8

Om redenen waarover we later nog zullen speculeren begon
de USKO-populatie in de jaren na 1969 weer even spectaculair
te slinken als zij daarvoor gezwollen was - tot een minimum
van 138 leden in 1972 en een bijna ontvolkt kamp in 1973 - om
daarna weer met de tweede naoorlogse geboortegolf
meegesleurd te worden in een ongecontroleerde groeicurve
die tot eind jaren zeventig aanhield. Zoals we in het volgende
hoofdstuk zullen zien leidde deze jojo-beweging eerst tot het
opheffen van de splitsing, vervolgens tot het weer invoeren
daarvan, en uiteindelijk, toen iedereen grondig genoeg had
van de ruzies en rellen waarmee een en ander gepaard ging, in
1977 tot de invoering van een numerus fixus.
. . .
Zoals we op het eind van het vorige hoofdstuk hebben gezien,
trad er in het begin van de jaren zeventig een dramatische
terugval in het aantal USKO-leden op. Met name de berichten
uit het najaar van 1974 zijn verontrustend: er meldden zich zo
weinig leden aan voor het aanstaande kamp (van januari 1975),
dat dit voor het eerst in de geschiedenis bijna niet door kon
gaan. Het bestuur wist zich geen raad, ging zoeken naar een
kleinere behuizing, en vroeg zich vertwijfeld af of dit het begin
van het einde van het USKO zou worden. Zou de tanende
belangstelling van studenten om bij een vereniging te gaan
zulke rampzalige gevolgen hebben, dat men zich over een
aantal jaren bij het USKO hooguit nog een klein onbeduidend
gezelschapje zou moeten voorstellen, terend op de
herinnering aan haar vergane glorie?
Zo is het gelukkig niet gelopen. Integendeel, veel sneller dan
iemand had kunnen verwachten trad er opnieuw een enorme
ledengroei op, en stoomde het USKO weer op volle kracht
door naar de jaren tachtig.
. . . .
Zoals gezegd, hield men er eind 1974 ernstig rekening mee
dat het kamp 1975 bij gebrek aan belangstelling niet door zou
kunnen gaan. Op het allerlaatste moment gaf een aantal
mensen zich - wellicht na enigszins onder druk te zijn gezet -
echter toch nog op en kon met een kleine honderd mensen
deze heilige USKO-traditie van de ondergang gered worden.
Het publiek wist het ietwat verkleinde gezelschap wel te
vinden: de ‘grote’ uitvoering van de Johannes in februari
1975 (‘Zuiver koor, vals orkest’, kopte het UN) trok zo’n 1200
mensen.
Het USKO-publiek was dus nog op volle sterkte. Er moesten
nu alleen nog wat nieuwe leden komen. Na een aktieve werving
kwamen die er ook, en ze kwamen met meer dan het USKO lief
was. Het bestuur schrok nogal toen er in september 1975 als
gevolg van een enorme leden-aanwas ineens 175 koorleden
bleken te zijn.
. . . .
In 1976 bleek de ledenaanwas van 1975 nog maar een voorbode
geweest te zijn. Maar liefst 120 nieuwe leden (110 koor en 10
orkest) meldden zich aan tijdens de introduktiedagen. Het
bestuur reageerde vastberaden. Het parkeerde deze enorme
aanwas, verdeeld over twee groepen, in een aparte
koorworkshop, onder leiding van Jos van Veldhoven, die als
tweede dirigent van het USKO ging fungeren. De workshop
vormde een soort voorbereidend jaar, met stemvorming en
koorscholing.
. . .
Besturen is vooruitzien, dus werd de leden in het voorjaar
van 1977 gevraagd wie het jaar daarop lid wilde blijven. De
respons was overweldigend, 150 mensen zeiden ja. Dat bracht
het bestuur tot nog verdergaande maatregelen dan het jaar
daarvoor: Een ledenstop en geen workshop. Want, werd er
op de ledenvergadering gezegd: “Indien men lid van het USKO
9
wordt, moet men waar voor zijn geld krijgen, dat wil zeggen het
hele programma mee kunnen doen.” En wat belangrijker was,
de hoge kosten van een eigen workshop en de frustrerende
ervaring met een tweede koor maakten een ander besluit niet
langer verantwoord. Het moedige besluit stuitte op veel verzet
van de leden, het was immers een radicale breuk met de traditie:
Het USKO stond niet meer open voor elke belangstellende.
In de jaren ’50 had dit principe nog gehandhaafd kunnen
worden, maar de tijden waren veranderd. Op een
studentenpopulatie van zo’n 20.000 was een open USKO niet
meer te hanteren. Bovendien was het USKO niet meer ‘het’
muziekgezelschap van Utrecht. Binnen het KOSMU bestond
een scala van gezelschappen. Dus voelde het USKO zich niet
meer verantwoordelijk voor de opvang van alle muzikale
studenten in Utrecht.
Het Cantoraat was het aanvankelijk helemaal niet eens met het
de nieuwe koers van het USKO. Het had er bezwaar tegen dat
het USKO zonder dat er veel overleg was geweest, iedereen
voor wie geen plaats was op het USKO nu naar het Cantoraat
wilde verwijzen voor eerstelijns opvang.
Maar omdat het Cantoraat hiervoor inderdaad goed was
toegerust, met voldoende ruimte en financiële middelen, stemde
het na wat praten in met de USKO-plannen, al bleef men wat
moeite houden met het feit dat het USKO geen verantwoording
meer wilde nemen voor alle muziekminnende studenten. Men
was er kennelijk min of meer van uit gegaan dat dit de officiële
opdracht van het USKO was.
In 1968 liep de wild fluctuerende grafiek van het aantal
USKO-leden met een piek van 452 van het papier af.
Ook eind jaren zeventig dreigde het weer uit de hand te
lopen. In 1979 werd er daarom een ledenstop ingesteld.

Nieuws van RUSKO-Reisco 2005
Al bijna 90 inschrijvingen!
Bezetting
Eind augustus is de reisco weer bij elkaar geweest. Naast de
vrolijke, chaotische groepsfoto (zelfontspannerfoto’s blijven een
leuk iets) hebben we de lopende zaken doorgenomen. Zo kunnen
we concluderen dat we eigenlijk al een compleet koor hebben!
Alleen kunnen de tenoren en bassen wel wat hulp gebruiken
ten opzichte van de vele alten die zich hebben aangemeld. Dus
ben je tenor of bas en heb je je nog niet aangemeld, surf dan
snel naar http://www.xs4all.nl/~lzw/tournette.htm en meld je
aan! (Via www.rusko.nl en dan doorklikken op Tournette 2005
kan natuurlijk ook.) Voor het orkest zijn we nog dringend op
zoek naar celli, contrabassen en hobo’s.
Gelukkig hebben we nog wat maandjes te gaan en blijven de
inschrijvingen nog steeds binnen komen, de bezetting komt vast
goed!
Annuleringsverzekering
Wat betreft de annuleringsverzekering: we hebben er wat vragen
over gekregen en Laurens is zo goed geweest dit uit te zoeken.
Allereerst willen wij erop wijzen dat op een reissom van € 250
(waarbij annuleren tot 3 maanden voor vertrek kosteloos is) je
je kan afvragen of het risico een verzekering waard is. Maar
wie dat wil, kan natuurlijk wat regelen. Voor wie dat niet zelf
wil doen kunnen wij bemiddelen met een verzekeraar die 5%
van de reissom plus nog
wat kosten (administratie
en assurantiebelasting)
rekent. Vermoedelijk
kom je dan op een kleine
€ 20 uit om het risico af
te dekken. Vergeet
daarbij niet dat een
annuleringsverzekering
alleen annulering wegens
ziekte, sterfgevallen e.d.
afdekt.
Kinderen en partners
Een beperkt aantal
kinderen en partners kan
mee zolang dit niet ten
koste gaat van de echte
musici. Deze moeten
echter ook via het
webformulier worden
aangemeld.
De Tournette 2005
Nog niet eens vertrokken, nu al supergezellig!
10
Gastenboek
Onze site is voorzien van een gastenboek. Reacties
zijn meer dan welkom!
Geen e-mailadres?
Voor de mensen die GEEN e-mailadres hebben: je
kunt je aanmelding, vragen, opmerkingen et cetera
richten aan Else Marlies Schaftenaar
Fuutlaan 45
2623 MX Delft
Fondsen en pr
De pr rond het concert lijkt geen probleem te
worden gezien de vele adresjes die we via via
aangeboden krijgen. De fondswerving daarentegen
moet nog op gang komen, mocht iemand goede
ideeën hebben dan horen we dat graag! Intussen
zoeken we zelf ook hard verder!
Meer info?
Kijk geregeld op de site: http://www.xs4all.nl/~lzw/
tournette.htm, want zodra wij weer wat te melden
hebben, is dat hier te lezen!

De Tentoonstelling 2005
Nog niet eens geopend, nu al superinteressant!
Tentoonstelling 60 jaar USKO
Volgend jaar vieren we het 12e lustrum van het USKO.
De voorbereidingen hiervoor zijn al in volle gang. Het
R-USKO-bestuur heeft het initiatief genomen voor
een bijzondere lustrumactiviteit: het organiseren van
een tentoonstelling over 60 jaar USKO in het
Universiteitsmuseum. Deze tentoonstelling is bedoeld
voor USKO-, oud-USKO- en R-USKO-leden, hun
concertbezoekers en andere geïnteresserden.Om de
musicologische aspecten te benadrukken is gekozen
voor the thema "vernieuwing en uitvoeringspraktijk".
Het is de bedoeling dat er een documentaire wordt
vertoond, die een historisch-musicologisch overzicht
geeft van 60 jaar USKO, en dat hierbij ook relevante
muziekfragmenten van USKO-opnamen te horen
zijn.Extra aandacht wordt besteed aan de Bach-traditie,
zoals die door Hans Brandts Buys in gang is gezet,
en ook aan de opdrachtwerken die speciaal voor
het USKO geschreven zijn.
Inmiddels zijn een paar R-USKO-leden Gert Oost en
Eduard van Hengel op allerlei manieren op zoek gegaan
naar geschikt materiaal.Ook de musicologie-studenten
van het huidige USKO werken mee. Voor wat
betreft de inrichting en vormgeving hebben eveneens
R-USKO-leden zich ingezet: Saskia Meijer en Andrea
van Munster, beide met ervaring in het opzetten van
tentoonstellingen, hebben een totaal-concept ontworpen,
waarbinnen alles op passende wijze tot zijn recht
komt. Het belooft een bijzonder project te worden. De
opening is gepland op 13 maart, aansluitend aan onze
ALV, en de tentoonstelling loopt tot 19 juni.
11
Hierbij doe ik een
oproep aan alle R-USKO-leden
om materiaal (eventueel in bruikleen) beschikbaar te stellen
voor deze tentoonstelling. Denk hierbij b.v. aan
- opnamen van concerten
- recensies, programmaboekjes, posters
- foto's/video's van uitvoeringen
- informatie over tournees
- wat verder in het kader van deze tentoonstelling past.
Ik hoop dat jullie privé-archieven interessant materiaal
opleveren.Neem voor je iets opstuurt eerst even contact
met mij op (ik ben namens het R-USKO-bestuur projectleider
en organisator). Ik ben te bereiken via karin @usko.nl
of tel. nr. 035 - 5313470.
Karin Nelson.
Money makes the world go round ....
De tentoonstelling in het Universiteitsmuseum is een uniek
project over de geschiedenis van 60 jaar USKO. Ondanks
financiële steun van het museum zijn er nog aanzienlijke
kosten, die niet gedekt zijn Er is inmiddels al met veel enthousiasme
door vrijwilligers belangeloos veel werk verzet,
en het zou dan ook bijzonder spijtig zijn, als het project zou
moeten worden afgeblazen wegens ontoereikende financiële
middelen. Elke bijdrage is dus meer dan welkom op
girorekeningnr. 45 741 72 t.n.v. activiteitenrekening R-
USKO, onder vermelding van "tentoonstelling".
Ideeën voor fund-raising en/of namen van mogelijke sponsoren
graag doorgeven aan Karin Nelson, via karin@usko.nl
of tel.nr. 035 - 53 134 70.

De bomen & het bos
Een overzicht van alle data en activiteiten in 2005
Verspreid over enkele Nieuwsbrieven zijn er inmiddels heel
wat wervende teksten, dramatische oproepjes, informatieve
stukken, definitieve datums, lijsten met namen, foto’s van
commissies, etc. etc. over u uitgestort, allemaal om u warm te
maken voor de diverse plannen voor activieteiten in het
USKO Lustrumjaar 2005. Zelfs binnen het bestuur heeft niet
iedereen dat allemaal nog op een rijtje.
Tijd dusvoor een overzichtje:
De ALV
Deze vindt plaats op zondag 13 maart 2005, en zal worden
gekoppeld aan de feestelijk opening van de door het R-USKO
samengestelde USKO-tenstoonstelling in het Universiteitsmuseum.Te
zijner tijd zullen de preciese plaats en tijd alsmede
andere details nog nader bekend gemaakt worden.
De Tentoonstelling
De USKO-tenstoonstelling in het Universiteitsmuseum te
Utrecht wordt prachtig, en zal lopen van 13 maart tot eind
juni 2005. Op pagina 11 van deze Nieuwsbrief leest u er alles
over, o. a. een oproep om materiaal (in bruikleen) af te staan.
Contactpersoon is Karin Nelson: karin@usko.nl
De Straatsburg-Tournette
De Tournette naar Straatsburg, waar o.l.v. Harold Lenselink
de Johannes zal worden uitgevoerd zal plaatsvinden van
donderdag 5 mei t/m zondag 8 mei. Vooraf zijn er drie
rpetitiedagen: zondag 17 april 2005, zondag 24 april 2005 en
zondag 1 mei 2005 (13.00 uur - 17.00 uur afzonderlijke koor
en orkest repetities, 19.00 uur - 22.00 uur tutti). Alles is al
vrijwel tot in alle details rond, al kunnen er nog wat extra
mensen mee. Zie pagina 10 van deze Nieuwsbrief voor nadere
details. Via www.rusko.nl kan de website worden bereikt,
en contact loopt via reis2005@rusko.nl
Het Maarten Maartens Huis
Weekend
Van vrijdag 27 t/m zondag 29 mei 2005 zal er wellicht een R-
USKO weekend plaatsvinden op terrein Zonheuvel te Doorn,
waartoe ook het Maarten Maartens Huis behoort. Zowel
Jaap Hillen als Harold Lenselink zullen met het R-USKO een
kort stuk instuderen, dat als onderdeel van het USKO-concert
van 11 juni 2005 zal worden uitgevoerd. NB: Aangezien
[1] de optie van Zonheuvel op 1 januari 2005 verloopt en er
[2] voor die tijd geen nieuwe Nieuwsbrief meer uitkomt, en
we er [3] nog niet a priori zeker van zijn dat er getalsmatig
voldoende belangstelling zal zijn om het weekend door te
12
kunnen laten gaan, vragen we belangstellenden nadrukkelijk
om zich snel op te geven. Op pag.ina 6 en
7 van deze Nieuwsbrief vindt u alle details. Contact
via weekend2005@rusko.nl
De Carmina
Het USKO zal op 11 juni 2005 o.l.v. Johan Rooze de
Carmina Burana uitvoeren, en nodigt alle oud-leden
uit om hieraan mee te doen. Verwacht wordt (min of
meer) dat belangstellenden de volgende repetities
aanwezig zullen zijn: Zaterdag 14 en zaterdag 21 mei
2005 voor gewone repetities. Woensdag 8 juni voor
een tutti-repetitie, donderdag 9 juni voor de generale,
en (uiteraard) zaterdag 11 juni voor de doorloop en
het concert. Details zullen t.z.t. nader bekend gemaakt
worden. NB: Dit is geen R-USKO, maar een USKOproject
(al hebben we de diverse repetitie-roosters
natuurlijk wel onderling goed afgestemd; iedereen kan
overal aan meedoen). Conctact via usko@usko.nl
Vermeldenswaard is verder nog dat deze Carmina wellicht
ergens tussen 18 juni en 4 juli ook nog in Arnhem
en/of in Duisburg zal worden uitgevoerd, waarbij diezelfde
oud-leden weer welkom zijn.
Het Oudleden-concert
Op 11 juni zal er in Utrecht het oud-ledenconcert
plaatsvinden. Iedereen kan ofwel voor de pauze met
Jaap en Harold het podium op (als je op het weekend
bent geweest) danwel na de pauze met Johan het podium
op (als je de Carmina-repetities hebt bijgewoond),
danwel het podium permanent bezetten (als je beiden
hebt gedaan).
Lustrumconcert
En dan is er ergens
in oktober/november
2005 nog het
echte Lustrumconcert,
wellicht
met bijbehorende
festiviteiten. T.z.t.
krijgt u het allemaak
te horen. Zie alvast
pag. 16

MERWE SINFONIETTA TE
GORINCHEM ZOEKT NIEUWE
LEDEN
Wij zijn een enthousiast orkest voor
gevorderde amateurs van jong tot oud.
Onze dirigent Hendrik van Wezel is een
inspirerende dirigent voor wie muziek
maken belangrijker is dan noten vreten.
Dat neemt niet weg dat hij wel verwacht
dat je de noten serieus neemt. Ons
repertoire is afwisselend van barok via
klassiek en romantisch tot modern. Wij
repeteren elke vrijdagavond van 19.00 uur
tot 21.30 uur te Gorinchem. Lees meer
over ons op onze website
www.merwesinfonietta.nl of neem contact op
met onze secretaris Jolanda van Tuyl via
info@merwesinfonietta.nl of via RUSKO-lid
en Merwe Sinfonietta (bestuurs)lid
Laurens Zwaan via lzw@xs4all.nl
Wij zoeken op dit moment:
• 2 altviolen
• 3 violen
• 2 cello´s
• 1 contrabas
• 1 hoorn (2e)
• 2 trompetten
• 1 harp
13
Uw diepste geheimen...
. . . en hoe wij daar mee omgaan
Over het R-USKO ledenbestand
& de privacy
Hoezo, alles van mij weten?
Regelmatig komt bij het R-USKO bestuur de vraag binnen:
kunnen jullie persoonlijke gegevens doorgeven? Velen zullen
zoiets in R-USKO verband willen geen groot probleem vinden,
maar zelfs dan kan men zich wel eens afvragen wat er eigenlijk
allemaal gebeurt, en mag gebeuren, met die gegevens.
In de nieuwe Wet Bescherming Persoonsgegevens is
vastgelegd wat wel mag en wat niet. Deze nieuwe wet is er
gekomen als aanpassing aan de moderne tijd waarin het door
de technologische ontwikkelingen makkelijker is geworden
om persoonsgegevens te verzamelen en te verwerken.
Een organisatie mag persoonsgegevens alleen verzamelen
en verwerken als daar een goede reden voor is, of als de
betrokkenen daar zelf toestemming voor geeft. Men mag de
gegevens slechts gebruiken voor een duidelijk en vooraf
bepaald doel. In veel gevallen moet de organisatie de
betrokkenene laten weten wat er met de gegevens gebeurt.
In bepaalde gevallen kan de persoon bezwaar maken tegen
het gebruik van gegevens, en/of de gegevens inzien
In het geval van het R-USKO is het duidelijk dat in het kader
van de doelstellingen van het R-USKO het hebben van de
correcte en volledige gegevens essentieel is. Niet alleen voor
de doelstelling van het opzetten van het bestand van oudleden
en R-USKO-leden ten behoeve van bijvoorbeeld het
sturen van de Nieuwsbrief maar ook voor activiteiten. Daarbij
kan men denken aan een lijst van leden met hun adressen die
meedoen met een bepaalde activiteit zodat er met elkaar auto
gereden kan worden.
Ook van derden (zoals andere koren en orkesten) ontvangen
we veel verzoeken om gebruik te mogen maken van ons
bestand, voor bijvoorbeeld werving van zangers en/of
orkestleden voor concerten. Daar dit geen R-USKO-doel is,
is hier specifiek toestemming nodig van de betrokkene, en
kunnen we dit dus niet zonder meer doen. Wel publiceert het
R-USKO het betreffende verzoek soms op de website of in
de Nieuwsbrief, of benadert het de betreffende groep
(bijvoorbeeld tenoren, violen) uit het bestand met het verzoek.
Degene die willen meedoen kunnen dan contact opnemen
met het koor of orkest zonder dat deze dus op voorhand de
persoonsgegevens ontvangt.
Wellicht zijn er sommige gevallen die in een grijs gebied liggen.
De vraag waar u de grens legt komt vast nog wel eens terug
in een enquete. Eerder reageren kan natuurlijk ook met een
schrijven aan redactie@usko.nl.
Laura Hak

Uit den Ouden Doosch
Enkele foto’s van Eduard van Hengel
Enige tijd geleden overhandigde Eduard van Hengel (USKO-praeses
rond 1959, zoals de meeste lezers wel zullen weten) mij een stel oude
foto-negatieven (grootbeeld) die voor een gedeelte nog nooit goed
afgedrukt waren.
We hebben ze onder de scanner gelegd, en uit deze serie foto’s
kwamen er enkele juweeltjes tevoorschijn, die een prachtig
sfeerbeeld geven van het USKO eind jaren ‘50.
Zeker gezien de actuele plannen voor het Maarten Maartenshuis te
Doorn zoals die in deze zelfde Nieuwsbrief aangekondigd staan is er
alle reden om de onderstaande plaatjes hier af te drukken.
Kamp 1959,
M-M-huis
Doorn
1959: Ab-Actis
Ellie Kleuver,
aan het werk
op de USKOkamer
(kamer
16 van het U-
Huis)
1959: “propaganda” voor het Diesconcert, varend op de Oude Gracht
14
Kamp 1958, Doorn
Kamp 1959, Doorn

28 juni 1958: In Hilversum wordt de (laatste) verjaardag van Hans Brandts Buys gevierd.
1958: Concert in de Kloosterhof van de Dom
Waarom was Besje eigenlijk niet op Rolduc?
Sent: Friday, June 25, 2004 6:34 AM
To: rusko@usko.nl
Subject: Besje wil ook mee...
Het verhaaltje achter het ontbreken van onze Mascotte
Hallo,
Besje liet mij vanmorgen weten dat ze ook graag naar Rolduc wil...
Ziet een van jullie kans haar een lift te geven... Vanaf 13:30 staat
ze klaar voor het weekend... Namens Besje alvast hartelijk dank.
Groetjes, Michiel
Op de vooravond (i.e. -ochtend: 06:34) van het Rolducweekend
heeft onze praeses Michiel Jonkers (dit keer in zijn functie van
echtgenoot van Besjes pleegmoeder Caroline) nog verwoede
pogingen gedaan om Besje-de-Beer mee naar het zuiden te krijgen.
Toen er geen reactie kwam op zijn bovenstaande mailtje aan het hele
bestuur, belde hij in wanhoop Laurens Zwaan op diens mobiel. Ik
laat nu verder Laurens aan het woord om het verhaaltje af te maken.
Frans
15
1959: De “propaganda-commissie” op de USKO-kamer
Hoe flexibel is een beer eigenlijk?
Michiel Jonkers had mij dus gebeld met het verzoek Besje
mee te laten rijden. Maar omdat ik de telefoon in de auto
aannam had ik de naam niet goed verstaan. Ik dacht dat
het om een of ander koorlid ging. Ik vertelde Michiel dat
het lastig zou zijn om haar mee te nemen omdat ik pas
de volgende dag zou afreizen. ‘Geen probleem, zij is zéér
flexibel’ aldus Michiel. ‘OK’, zei ik, ‘Maar dan is het handig
als zij wel zelf tot Geldermalsen kan reizen, want daar
moet ik ook al wat andere lifsters oppikken’. ‘Oh, tsja,
dat wordt toch wat moeilijk’, sprak een zeer verbaasde
Michiel. ‘Nou ja, als dat niet gaat is zij kennelijk toch
niet zo heel fexibel’, vond ik, en beëindigde het gesprek,
een verbijsterde Michiel aan de andere kant van de lijn
achterlatend.
Besje slaagde er inderdaad niet in zelf de trein te pakken
en toen is ze dus maar bij pa en moe thuisgebleven.

Nieuws van Nu
Over (en uit) het huidige USKO: Het aanstaande lustrum
Niet alleen binnen het R-USKO kan men tot vijf tellen, ook
bij het USKO zelf begint inmiddels het lustrumjaar 2005 volop
te leven. Weliswaar zijn er - als gevolg van de halfjaarlijkse
wissel van het halve USKO-bestuur - pas zeer onlangs enkele
USKO-bestuurders in functie getreden die als zodanig
tenminste een gedeelte van het lustrum zullen meemaken,
maar sinds vorig jaar bestaat er ook nog een Lustrumcommissie
die nu al geruime tijd op zeer actieve en creatieve
wijze met het R-USKO weet om te springen. In elk geval zijn
we t.z.t.van harte welkom, dat blijkt wel uit de woorden van
Freerk hieronder. Dus USKO, alvast bedankt!
Namens het R-USKO, Frans Alkemade
PS: Voor nog meer info: zie pagina 12 van deze Nieuwsbrief.
LUSTRUM 2005
Waarde Ruskieten,
Het voelt als een eer dat ik via dit medium het woord tot u mag
richten. Graag wil ik de gelegenheid gebruiken om u te informeren
over iets waarnaar u natuurlijk al allen uitkijkt: het lustrum 2005.
In de eerste plaats zullen er in dit jaar allerlei activiteiten
voor de contribuanten van het USKO worden georganiseerd;
een openluchtconcert, een buitendag, een groots lustrumtournee
en als hoogtepunt van
het jaar...het lustrumconcert
in vredenburg.
Tijdens dit concert zal
een werk van de
Nederlandse componist
Paul Pleyers in
wereldpremière gaan.
Tevens zal de Misa
Tango van Luìs Bacalov
worden uitgevoerd.
Deze laatste
compositie is een mix
van vurige Argentijnse
tango en de klassieke
sereniteit van een mis.
Deze thema’s zullen het
gehele jaar in de
diverse activiteiten
terugkomen en voor de
juiste combinatie van
passie en feest zorgen.
Uiteraard is de
lustrumcommissie u,
als R-USKIET, niet
vergeten. We hebben
16
dan ook, samen met het USKO-bestuur, het R-USKObestuur
gevraagd te helpen bij het organiseren van een
oud-ledenconcert. U zult hier nog apart informatie over
ontvangen [zie alvast pag. 12, red.]. Toch kan ik het niet
nalaten een tipje van de sluier op te lichten. Tijdens het
concert dat op 11 juni 2005 zal plaatsvinden zullen alle
nog levende dirigenten die het USKO gekend heeft de
revue passeren. U kunt allen meemusiceren en uw vrienden
en kennissen van vroeger weer ontmoeten. Waarbij de
doelstelling is om u de, u zo geliefde, USKO-sfeer te laten
herbeleven , maar temeer natuurlijk een fantastisch concert
te geven!
Hopelijk heeft u net zo veel zin in het lustrum als ik,
en mag ik u het volgende jaar persoonlijk begroeten. Rest
mij nog één zakelijke mededeling: de lustrumcommissie is
op zoek naar sponsors voor haar lustrum. Mocht u
bedrijven weten die hier in geïnteresseerd zijn dan kunt u
met mij contact opnemen. Voor overige vragen kunt u mij
uiteraard ook bellen of mailen.
Met lustrale groet,
Freerk Broeyer
voorzitter lustrumcommissie USKO
(fjfbroeyer@wanadoo.nl, 06 24891819)