Zeg gerust eens clown tegen je leerkracht in Zeveneken

Nummer9080
Nummerdriedecembertweeduizendenacht
Circus in Lochristi
zelf ravotten op het canvas
Af en toe waait er een stukje
nostalgie onze gemeente binnen,
en dat doet deugd. Alles
moet snel, snel, snel, en zie,
plots lopen we knal tegen een affiche aan,
en die katapulteert ons terug in de tijd. Ja,
ze worden schaars, maar goddank, ze zijn
er nog: de circussen, die taaie anachronismen.
’t Is zoiets als met kermissen: we gaan
niet altijd, maar we zijn toch blij dat ze nog
bestaan…
In maart was het Moscow Star Circus te gast
in Lochristi, in de Bosdreef, en in september
kwam het Wiener Circus langs. Een onverdeeld
succes kon je dat niet noemen, daarvoor was
de belangstelling te gering, maar circus Picolini
(Italiaans voor
“Opsinjoren van de
meester, doormidden
zagen van de juf?”
klein) heeft wél
een succesformule
bedacht.
Zij overleven.
Krijgen we de
kinderen niet
tot bij ons, dan trekken we er toch zelf heen?
En geef toe: organiseer iets met een school, en
’t is altijd prijs.
In de vrije basisscholen van Zeveneken en
Zaffelare, komt het circus iedere zes jaar eens
langs: iedere leerling krijgt dus in zijn lagere
school de kans om eens onder het canvas op te
treden. Want inderdaad, de voorstelling is (let op
het modewoord) ‘interactief’.
Ingrediënten?
Een enthousiaste ploeg circusartiesten, met
een tent, en een vloed aan materieel. Een
gastvrouw en -heer, die
aardig Nederlands spreken,
maar net genoeg
(Duits) accent hebben om
het geheel een exotisch
tintje te geven. Een waanzinnig
gedreven school,
vol doldriftige jongens en
meisjes, die popelen om
zelf aan de slag te gaan.
Een speelplaats waarop
een tent kan staan, en
een volle week (jawel!)
oefentijd.
Moet er nog zand zijn (in
de arena)? Natuurlijk niet,
succes bij voorbaat verzekerd.
Wat leren die kinderen
dan, wil je weten?
Leeuwen temmen, trapezespringen,
opsinjoren
van de meester, doormidden
zagen van de juf?
Neen, neen, beginnen bij
’t begin. Geen brokken
maken, en wie ’t kleine
niet eert, is ’t grote niet
weerd. Eerst gaan, en
later lopen.
Luister even, het blijft de
Lo Actua
moeite, hoor.
Steltlopen, diaboloën, bordendraaien, piramidebouwen,
zakdoek- en balletjesjongleren, hoelahoepen,
bal- en tonlopen, rolla-bollaën, flowersticken,
dansen, zingen en springen, enfin, veel
te veel om op te sommen.
Resultaat?
Alle kindjes graag naar school, een
hele week lang. Vanzelf huiswerk
maken (ze zouden er nu hun slaap
voor laten). De leerkrachten mogen
nu zelf eens de clown uithangen.
Ouders trots en content, tijdens de weekendopvoeringen.
De school wordt een venster
op de wereld, en de artiesten behouden hun
broodwinning, want de tent loopt vol, bij iedere
voorstelling. En later is er natuurlijk het obligate
videootje om nog eens na te genieten…
Niks voor niks natuurlijk, en het hele project
kost meer dan 6500 euro, maar met wat sponsoring,
een democratisch toegangsprijsje, en
met plaats voor 1500 bezoekers, komt ook het
financiële luik dik in orde, verzekert ons directeur
André De Fré van St-Elooi.
Ja, circus en school, gaan hand in hand.
Een geslaagde formule. Die zesdaagse in die
zesjaarse, mag een zekerheid worden in onze
Z-deelgemeenten. Nu Lochristi en Beervelde
nog?
december’08 17