Bygdejol 1972
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
gjekk og kjende på at ein tidbolk<br />
var slutt, og noko nytt stod<br />
for døra. Ein tok liksom det<br />
fyrste stiget over dØrstokken inn<br />
i den vaksne alderen, og dette<br />
stiget var symbolisert ved å gå<br />
i lang buksa. Jau, der var ein<br />
eigen nnimbuso over skrivardagen,<br />
og slik var det visstnok<br />
for dei fleste. Eg minnest soleis<br />
ein vårdag med nysnø, me kom<br />
heim frå skulen. Då stod det<br />
skrive i snøen langs heile vegen:<br />
oHan Jens skal skriva seg i<br />
dag.o Han heitte ikkje Jens<br />
denne guten, men han var ein<br />
av dei som hadde tungt for å<br />
fylgja med i skulen -<br />
ein sokalla<br />
"gnadd", eg no var endeleg<br />
den store dagen komen, han<br />
var fri! Dette kunngjorde kamelatane<br />
med skrift i snØen. Born<br />
har alltid vore oppfinnsame i å<br />
terga sine medskapningar, og<br />
då serleg dei som er mindre<br />
gjevne.<br />
Men tilbake til prestegonga.<br />
Det var kvar måndag kl. 10 me<br />
samlast i bedehuset. Hugsar eg<br />
ikkje feil, var me 52 i talet og<br />
var sessa etter alderen. Me møtte<br />
alltid fram i god tid, og såg<br />
når Ottesen kom køyrande pr.<br />
stolkjerra og svinga inn på Brigtatunet,<br />
der han Brigt-Ola tok<br />
over taumane og sette prestemerra<br />
på stall til ei kjærkomen<br />
kvild etter den lange luntetrav<br />
frå Vikøy. Det var ein mann<br />
som sa til Ottesen ein gong at<br />
han måtte lata øyken få slappa<br />
av stundom og ikkje springa i<br />
eitt trekk. Men dette ville ikkje<br />
presten vera med på. Han hadde<br />
snakka med ein veterinær<br />
om dette, og han hadde forklart<br />
at det var det beste for hestane<br />
å springa jamnt og trutt.<br />
Dette levde i alle høve Ottesen<br />
og merra hans etter, men me<br />
tykte han var helst keivleg å<br />
kØyra, der han sat i framsete<br />
med slakke taumar. Visstnok<br />
hadde han svipa i handa, men<br />
det var nok ikkje serleg smell<br />
i henne. Men om det var slik<br />
at me bondegutane ikkje hadde<br />
serleg vyrdnad for presten sin<br />
omgang med hest og køyring,<br />
so slo likevel dette aldri ut i<br />
nokon ap. Når det galdt r,yrdnad<br />
og age for sjølve presten,<br />
so var denne tilstades i full<br />
mun, og eg trur å kunna seia<br />
at det var ein lydhør og roleg<br />
ungdomsflokk han hadde framfor<br />
seg prestedagane i det gamle<br />
Øystese bedehus. Hans måte<br />
å vera på, og hans undervisning<br />
i det heile var med å fremja<br />
vår vokster frå born til ungdom.<br />
Eg hugsar serleg kva vinn han<br />
la på at ein alltid måtte ha for<br />
augo å lesa bibelen som den<br />
absolutte openberring av Guds<br />
ord til menneskja. Han åtvara<br />
sterkt imot det han kalla ,.å<br />
bruke pennekniven for å radere<br />
vekk de sannheter som forstanden<br />
ikke kan fatte,,.
Change language